-
1 vollstrecken
vollstrécken sw.V. hb tr.V. Jur привеждам (присъда) в изпълнение, изпълнявам (съдебно решение).* * *tr привеждам в изпълнение (присъда). -
2 vollstreckbar
vollstréckbar adj Jur подлежащ на изпълнение (присъда). -
3 Vollstrecker
Vollstrécker m, - Jur изпълнител (на съдебно решение). -
4 Vollstreckung
Vollstréckung f изпълнение (на присъда). -
5 Vollstreckungsbefehl
Vollstréckungsbefehl m Jur изпълнителен лист. -
6 vollstreckbar
vollstréckbar a юр.подлежа́щий исполне́нию -
7 vollstrecken
vollstrécken неотд. vt юр.приводи́ть в исполне́ние ( приговор) -
8 Vollstrecker
Vollstrécker m -s, = юр.исполни́тель -
9 Vollstreckung
Vollstréckung f =, -en юр.приведе́ние в исполне́ние ( приговора) -
10 Urteil
Úrteil n -s, -e1. сужде́ние, мне́ниеsein U rteil ǘber j-n, ǘber etw. (A) á bgeben* — вы́сказать своё́ сужде́ние по по́воду кого́-л. по по́воду чего́-л.; дать оце́нку кому́-л., чему́-л.sich des U rteils ǘber etw. (A ) enthá lten* — воздержа́ться от выска́зывания свое́го мне́ния по по́воду чего́-л.er hat darǘ ber kein U rteil — он не име́ет определё́нного мне́ния об э́том; он об э́том суди́ть не мо́жет
ich gébe é twas auf sein U rteil — я ценю́ его́ мне́ние
2. реше́ние3. юр. пригово́р, реше́ниеer hat sich selbst sein U rteil gespró chen перен. — он сам себе́ вы́нес пригово́р
die Vollstré ckung des U rteils á ussetzen — приостанови́ть приведе́ние пригово́ра в исполне́ние
-
11 vollstrecken
I v/t2. SPORT convertII v/i SPORT score* * *to carry out; to execute* * *voll|strẹ|cken [fɔl'ʃtrɛkn] ptp vollstre\#cktvt insepto execute; Urteil, Haftbefehl to carry out; Pfändung to enforce* * *voll·stre·cken *[fɔlˈʃtrɛkn̩]vt▪ etw \vollstreckenein Testament \vollstrecken to execute a willein Urteil \vollstrecken to carry out a sentence▪ etw \vollstrecken lassen to have sth enforcedein Urteil \vollstrecken lassen to have a ruling enforced2. SPORTeinen Strafstoß \vollstrecken to score from a penalty* * ** * *A. v/t2. SPORT convertB. v/i SPORT score* * * -
12 vollstrecken
-
13 Vollstreckung
-
14 vollstreckbar
vollstreckbar -
15 vollstrecken
fɔl'ʃtrɛkənvJUR exécutervollstreckenvollstrẹcken * [fɔl'∫trεkən]Jura exécuter; Beispiel: ein Urteil an jemandem vollstrecken exécuter un jugement sur la personne de quelqu'un -
16 izvršenje
(-ivanje) Vollzie'hung f (-, -en), Vollstre'ckung f (-, -en); Erfü'llung f (-, -en); Ausführung f (-, -en), Durchführung f (-, -en); i. naloga (osnove) Vollziehung (Erfüllung, Ausführung) eines Auftrags (eines Plans); i. osude Vollstreckung eines Urteils, Exekutio'n f (-, -en) -
17 izvršilac
(-telj) Vollfü'hrer m (-s, -), Vollstre'cker m (-s, -); L dužnosti Stellvertretende m (-n, -n); i. d. direktora stellvertretender Di-re'ktor -
18 izvršiti
(-vati) aus|führen, durch|führen;erfü'llen; vollstre'cken, voll-zie'hen (202); vollfü'hren, bewe'rk-stelligen, zusta'nde. bringen (20), aus|üben, aus|richten; i. nakanu (napad) ein Vorhaben (einen Anschlag) ausführen; i. zakonsku odredbu eine Gesetzverordnung durchführen; i. obećanje (dužnost) ein Versprechen (eine Pflicht) erfüllen; i. neko djelo ein Werk vollbringen (vollführen); i. kaznu eine Strafe vollstrecken; i. utjecaj na nekoga einen Einfluß auf j-n ausüben; i. narudžbu eine Bestellung aus|führen; i. nalog einen Auftrag aus|führen; einen Befehl vollzie'hen (202) -
19 osuda
(-đivanje) Urteil n (-s, -e), Veru'rteilung f (-, -en), Richterspruch m (-s, "-e); o. na smrt Todesurteil n; izreći o-du ein Urteil fällen (aussprechen); obrazložiti o--du ein Urteil begrü'nden; izvršiti o-du ein Urteil vollstre'cken, voll-zie'hen; o. iz ogluhe Kontumazia'l-bescheid m -
20 ovrha
Pfändung f (-, -en) Vollstre'ckung f (-, -en), Exekutio'n f (-, -en)
- 1
- 2