Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

virtutem+verba+putas+et+lucum+ligna

  • 1 Virtutem verba putas et lucum ligna

    Для тебя добродетель - слово, а роща - дрова. Для тебя добродетель - слово, а священная роща - дрова.
    Гораций, "Послания", I, 6, 31-32.
    Век, в который мы с вами живем, по крайней мере под нашими небесами, - настолько свинцовый, что не только сама добродетель, но даже понятие о ней - вещь неведомая; похоже, что она стала лишь словечком из школьных упражнений в риторике: virtutem verba putant, ut [ Ut (как) вместо et - чтение некоторых рукописей Горация, предпочитавшееся в старых изданиях. - авт. ] lucum lignu. (Мишель Монтень, О Катоне Младшем.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Virtutem verba putas et lucum ligna

  • 2 Для тебя добродетель - слово, а роща - дрова

    = Для тебя добродетель - слово, а священная роща - дрова

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Для тебя добродетель - слово, а роща - дрова

  • 3 lūcus

        lūcus ī, m    [LVC-], a sacred grove, consecrated wood, park surrounding a temple: Albani luci: frequenti silvā saeptus, L.: virtutem verba putas et Lucum ligna, H.: laetissimus umbrae, V.— A wood, grove, V., O.
    * * *
    grove; sacred grove

    Latin-English dictionary > lūcus

  • 4 Lucus

    1.
    lūcus, i, m. [luceo, the shining, i. e. open place in the wood], a wood, grove, or thicket of trees sacred to a deity.
    I.
    Lit.:

    Silani lucus extra murumst est avius crebro salicto oppletus,

    Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    lucus est arborum multitudo cum religione, nemus vero composita multitudo arborum, silva diffusa et inculta,

    Serv. Verg. A. 1, 310; cf. id. ib. 1, 441;

    11, 316: vos jam, Albani tumuli atque luci, imploro,

    Cic. Mil. 31, 85:

    lucus frequenti silvā septus,

    Liv. 24, 3:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    virtutem verba putas et Lucum ligna,

    Hor. Ep. 1, 6, 31:

    Ennium sicut sacros vetustate lucos adoremus,

    Quint. 10, 1, 88:

    nemoris sacri lucos tenere,

    Sen. Herc. Oet. 956.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a wood ( poet.):

    aut quos Oceano propior gerit India lucos,

    Verg. G. 2, 122:

    alto in luco,

    id. A. 11, 456.—
    B.
    Wood: nec quicquam positum sine luco, auro, ebore, argento, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 179 P.
    2.
    Lūcus, i, m. [1. lucus], the name of several cities in Gaul and Spain, of which the most important was Lucus, a city of the Vocontii, also called Lucus Augusti, now Lucim, Tac. H. 1, 66; Plin. 3, 4, 5, § 37.
    3.
    lūcus, ūs, m., i. q. lux, light:

    cum primo lucu,

    at daybreak, Ter. Ad. 5, 3, 56 (dub.;

    Fleck. and Ussing, luci): noctu lucuque,

    Varr. L. L. 5, 19, § 99 Müll. (ex conj.; al. noctulucus).

    Lewis & Short latin dictionary > Lucus

  • 5 lucus

    1.
    lūcus, i, m. [luceo, the shining, i. e. open place in the wood], a wood, grove, or thicket of trees sacred to a deity.
    I.
    Lit.:

    Silani lucus extra murumst est avius crebro salicto oppletus,

    Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    lucus est arborum multitudo cum religione, nemus vero composita multitudo arborum, silva diffusa et inculta,

    Serv. Verg. A. 1, 310; cf. id. ib. 1, 441;

    11, 316: vos jam, Albani tumuli atque luci, imploro,

    Cic. Mil. 31, 85:

    lucus frequenti silvā septus,

    Liv. 24, 3:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    virtutem verba putas et Lucum ligna,

    Hor. Ep. 1, 6, 31:

    Ennium sicut sacros vetustate lucos adoremus,

    Quint. 10, 1, 88:

    nemoris sacri lucos tenere,

    Sen. Herc. Oet. 956.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a wood ( poet.):

    aut quos Oceano propior gerit India lucos,

    Verg. G. 2, 122:

    alto in luco,

    id. A. 11, 456.—
    B.
    Wood: nec quicquam positum sine luco, auro, ebore, argento, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 179 P.
    2.
    Lūcus, i, m. [1. lucus], the name of several cities in Gaul and Spain, of which the most important was Lucus, a city of the Vocontii, also called Lucus Augusti, now Lucim, Tac. H. 1, 66; Plin. 3, 4, 5, § 37.
    3.
    lūcus, ūs, m., i. q. lux, light:

    cum primo lucu,

    at daybreak, Ter. Ad. 5, 3, 56 (dub.;

    Fleck. and Ussing, luci): noctu lucuque,

    Varr. L. L. 5, 19, § 99 Müll. (ex conj.; al. noctulucus).

    Lewis & Short latin dictionary > lucus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»