Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

verus

  • 1 verus

    vērus, a, um, adj. [etym. dub.; cf. Zend var, believe; Sanscr. var, choose, wish], true, real, actual, genuine, etc. (opp. falsus, fictus).
    I.
    Lit.:

    secerni blandus amicus a vero et internosci tam potest adhibitā diligentiā, quam omnia fucata et simulata a sinceris atque veris,

    Cic. Lael. 25, 95:

    perspicere, quid in quāque re verum sincerumque sit,

    id. Off. 2, 5, 18:

    vera an falsa,

    Ter. And. 5, 4, 19:

    res vera (opp. ficta),

    Cic. Lael. 7, 24:

    verus ac germanus Metellus,

    id. Verr. 2, 4, 66, § 147; cf.:

    ipsus verus Harpax,

    Plaut. Ps. 4, 7, 111:

    vera mea uxor,

    id. As. 1, 1, 46 (dub.;

    al. verum): color,

    Ter. Eun. 2, 3, 27:

    vultus,

    id. And. 5, 1, 20:

    via,

    Plaut. Cas. 2, 6, 17:

    vera et perfecta amicitia,

    Cic. Lael. 6, 22:

    vera, gravis, solida gloria,

    id. Phil. 5, 18, 50:

    decus,

    id. Rep. 6, 23, 25:

    causa verissima,

    id. Ac. 2, 4, 10:

    virtus,

    Hor. C. 3, 5, 29:

    dolores,

    id. Ep. 1, 17, 57:

    amicus,

    id. A. P. 425:

    nati,

    legitimate, Prop. 2, 9, 17:

    verius ergo quid sit,

    Mart. 8, 76, 7:

    ut verum esset, suā voluntate sapientem descendere, etc.,

    Cic. Rep. 1, 6, 11:

    id si ita est, ut, etc.... sin autem illa veriora, ut, etc.,

    id. Lael. 4, 14.—
    B.
    Subst.: vērum, i, n., what is true or real, the truth, the reality, the fact:

    interesse oportet, ut inter rectum et pravum, sic inter verum et falsum,

    Cic. Ac. 2, 11, 33:

    notionem veri et falsi nullam habere,

    id. ib.:

    verum dicere,

    Plaut. Am. 1, 1, 89; Ter. And. 2, 6, 6:

    si simile veri quid invenerim,

    Cic. Ac. 2, 20, 66; id. Rep. 3, 5, 8:

    si verum scire vis,

    id. Att. 12, 41, 3:

    si verum quaerimus,

    id. Tusc. 2, 23, 55:

    verum quidem si audire volumus,

    id. Brut. 73, 256:

    verum non libenter audire,

    Mart. 8, 76, 8:

    minor est tua gloria vero,

    Ov. H. 15 (16), 143:

    ut quid hujus veri sit, sciam,

    Plaut. Aul. 4, 10, 72; cf.:

    non pervident quid sit in vero,

    actually, really, Lact. 1, 17, 1.—So the freq. construction of the gen. veri with similis, similiter, and similitudo (by many also joined together [p. 1979] in one word, verisimilis, etc.):

    narrationem jubent veri similem esse,

    Cic. de Or. 2, 19, 80:

    id quod veri simile occurrit,

    id. Tusc. 2, 2, 5:

    veri simillimum mihi videtur, quodam tempore, etc.,

    id. Inv. 1, 3, 4:

    veri similiora,

    id. N. D. 1, 24, 66:

    res similis veri,

    Liv. 26, 38, 9:

    simillimum veri,

    Cic. Tusc. 5, 4, 11:

    quod est magis verisimile,

    Caes. B. G. 3, 13:

    veri similiter fingere,

    App. Mag. p. 293:

    veri similius,

    id. ib. and p. 312; Tert. Apol. 16:

    veri similitudinem sequi,

    Cic. Ac. 2, 33, 107; Sen. Ben. 4, 33, 2; genuine, Plin. 34, 7, 17, § 66; cf.

    , in a reversed order: similitudo veri,

    Cic. Part. Or. 11, 40; id. Univ. 3:

    res facit controversiam aut de vero aut de recto aut de nomine,

    respecting fact, id. Or. 34, 121:

    nec procul a vero est, quod,

    from the truth, Ov. Tr. 5, 6, 27:

    ex vero positum permansit Equiria nomen,

    id. F. 2, 859:

    in vero esse,

    to be true, Lact. 1, 11, 31; 1, 17, 1:

    teneras aures mordaci radere vero,

    Pers. 1, 107.— Plur.:

    recta et vera loquere,

    Plaut. Capt. 5, 2, 7:

    vera dico,

    id. Am. 1, 1, 239; 2, 1, 12; 2, 2, 55 al.:

    artem se tradere vera ac falsa dijudicandi,

    Cic. de Or. 2, 38, 157:

    qui species alias veris... caput (= alias ab iis quae verae sunt, Orell.),

    Hor. S. 2, 3, 208:

    adjecta veris credibilis rerum imago,

    Quint. 4, 2, 123:

    vis dicam tibi veriora veris?

    Mart. 6, 30, 6.
    II.
    Transf.
    A.
    Like rectus, consonant with reason or good morals, i. e. right, proper, fitting, suitable, reasonable, just (class.):

    ah, Idnest verum?

    Ter. And. 4, 1, 5:

    cum aliquid verum ac rectum esse dicitur,

    Cic. Leg. 3, 15, 34:

    quod est rectum, verum quoque est,

    id. ib. 2, 5, 11:

    omnia recta, vera,

    id. Tusc. 3, 27, 64:

    lex vera atque princeps,

    id. Leg. 2, 4, 10:

    quibus peritia et verum ingenium est,

    Sall. H. 1, 111 Dietsch:

    ea, si vera existimare voles, maxume hortabuntur,

    id. ib. 4, 61, 3 ib.:

    nil Grosphus nisi verum orabit et aequum,

    Hor. Ep. 1, 12, 23.—
    2.
    Esp., verum est, with subject-clause (so most freq. = aequum est, etc.):

    neque verum esso, qui suos fines tueri non potuerint, alienos occupare,

    Caes. B. G. 4, 8:

    (Cato) negat verum esse, allici benevolentiam cibo,

    Cic. Mur. 35, 74:

    verum est, (agrum) habere eos, quorum sanguine ac sudore partus sit,

    Liv. 2, 48, 2; 3, 40, 11; 24, 48, 11;

    28, 13, 7: metiri se quemque suo modulo ac pede, verum est,

    Hor. Ep. 1, 7, 98; id. S. 2, 3, 212:

    verius esse, Ti. Sempronio imperium habenti tradi exercitum quam legato,

    Liv. 35, 8, 6:

    me verius unum Pro vobis foedus luere,

    Verg. A. 12, 694: si verum est, with acc. and inf., if the view is correct, Cic. N. D. 3, 31, 77; Liv. 30, 26, 7.— Rarely with ut:

    praeclarum illud est, et, si quaeris, rectum quoque et verum, ut, etc.,

    right and just, Cic. Tusc. 3, 29, 73:

    si verum est, quod nemo dubitat, ut populus Romanus superarit, etc.,

    Nep. Hann. 1, 1.—
    3.
    Subst.: vērum, i, n., honor, duty:

    in senatu parsilla, quae vero pretium aut gratiam anteferebat,

    Sall. J. 16, 1.—
    B.
    Speaking or containing the truth, true, veracious, = veridicus (rare):

    sum verus?

    Ter. And. 2, 5, 12:

    vates,

    Ov. H. 16, 123:

    Apollinis os,

    id. M. 10, 209:

    judicium viri eruditissimi ac super ista verissimi,

    Plin. Ep. 9, 25, 2; 2, 9, 4; cf.:

    quo viro nihil firmius, nihil verius,

    id. ib. 4, 22, 3:

    verissimus et sapientissimus judex,

    most conscientious, Cic. Rosc. Am. 30, 84.— Advv.
    A. 1.
    Lit., truly, just so, certainly, doubtless, even so, yes, as a confirmatory reply (ante-class. and rare, while vero is classical; v. vero init.): So. Facies? Ch. Verum, Ter. Heaut. 5, 3, 11; Plaut. As. 4, 2, 45. Ct. Men' quaerit? Sy. Verum, Ter. Ad. 4, 2, 4; id. Eun. 2, 3, 56; 5, 6, 18.—
    2.
    Transf.
    a.
    In gen., as a strongly corroborative adversative particle, but in truth, but not with standing, but yet; and after negative clauses, but even, but:

    merito maledicas mihi, si id ita factum est: Verum haud mentior, resque uti facta, dico,

    Plaut. Am. 2, 1, 23; 1, 2, 22; Ter. And. prol. 4; id. Eun. 1, 2, 103; id. Heaut. 3, 3, 37:

    in optimorum consiliis posita est civitatium salus: praesertim cum, etc.... Verum hunc optimum statum pravis hominum opinionibus eversum esse dicunt,

    Cic. Rep. 1, 34, 51:

    quod ejus (Hermagorae) peccatum reprehendendum videtur, verum brevi,

    id. Inv. 1, 9, 12:

    quae non dicunt, verum intellegi volunt,

    Quint. 8, 5, 12:

    sed nos non, quid nobis utile, verum quid oratori necessarium sit, quaerimus,

    Cic. de Or. 1, 60, 254: ea sunt omnia non a naturā, verum a magistro, id. Mur. 29, 61; Verg. E. 3, 35.—
    (β).
    In the construction non modo (solum, tantum)... verum etiam (quoque), not only... but also:

    non modo agendo, verum etiam cogitando,

    Cic. Cael. 19, 45; id. Verr. 2, 2, 66, § 161:

    non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā,

    id. Lael. 2, 6:

    non ingrato tantum, verum etiam invido et crudeli animo,

    Just. 21, 6, 7:

    servavit ab omni Non solum facto, verum opprobrio quoque turpi,

    Hor. S. 1, 6, 84: non modo... verum ne... quidem, not only not... but not even, Cic. Rep. 3, 30, 42.—
    b.
    In partic.
    (α).
    In a transition, but, yet, still (freq. and class.):

    non edepol nunc, ubi terrarum sim scio, si quis roget... Ilicet, mandata eri perierunt una et Sosia, Verum certum'st confidenter hominem contra adloqui,

    Plaut. Am. 1, 1, 183:

    deinde hoc vobis confirmo, etc.... verum quod ego laboribus, etc.... me persecuturum esse polliceor, etc.,

    Cic. Verr. 1, 17, 51: verum schemata lexeôs duorum sunt generum, Quint. 9, 3, 2:

    verum etiamsi quis summa desperet,

    id. 12, 11, 26:

    verum veniat sane,

    Cic. Verr. 2, 2, 31, § 76 et saep.—Strengthened by enim, vero, and (in class. prose) enimvero, but truly, but indeed:

    verum enim, quando bene promeruit, fiat,

    Ter. Ad. 2, 1, 47: verum vero inter offam atque herbam, ibi vero longum intervallum est, Cato ap. Gell. 13, 17, 1:

    verum hercle vero,

    Plaut. Curc. 3, 5:

    si ullo in loco ejus provinciae frumentum tanti fuit, quanti, etc. Verum enim vero cum, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194; so,

    verum enim vero,

    id. de Or. 3, 14, 54 N. cr.; Sall. C. 20, 10; Liv. 4, 4, 8.—
    (β).
    In breaking off the current of discourse (cf. sed), but however, but:

    exspectabantur Calendae Januariae, fortasse non recte. Verum praeterita omittamus,

    Cic. Phil. 5, 12, 31: verum quidem haec hactenus;

    cetera quotiescumque voletis,

    id. Tusc. 3, 34, 84:

    sed hoc nihil ad me... Verum hoc (ut dixi) nihil ad me. Illud ad me, etc.,

    id. de Or. 2, 32, 139.—
    B.
    vērō, in truth, in fact, certainly, truly, to be sure, surely, assuredly:

    eho, mavis vituperari falso, quam vero extolli?

    Plaut. Most. 1, 3, 21:

    iste eum sese ait, qui non est, esse: et qui vero est negat,

    id. Capt. 3, 4, 35: Tox. Amplectere sis. Lemn. Ego vero, id. Pers. 5, 1, 12; cf. Curt. 6, 3, 5: As. Ego non novi adulescentem vostrum. St. Veron'? As. Serio, Plaut. Truc. 2, 2, 47:

    veron' serio?

    id. Merc. 4, 1, 19:

    itane vero obturbat?

    Ter. And. 5, 4, 23: Ch. Vah, gloriare evenisse ex sententiā? Sy. Non hercle vero, verum dico, id. Heaut. 4, 5, 18:

    quod de domo scribis... ego vero tum denique mihi videbor restitutus, si, etc.,

    Cic. Fam. 14, 2, 3; cf.

    even at the beginning of a letter: ego vero cupio te ad me venire,

    I do really wish, id. ib. 14, 16, 10; so,

    ego vero vellem,

    id. ib. 4, 6, 1:

    cum effusis gaudio lacrimis cupere vero diceret, etc.,

    Liv. 27, 19, 12; Plin. Ep. 9, 20, 1.—

    Esp., in apodosis, tum vero: postea quam ad causam dicendam ventum est, tum vero sine metu omnes erant, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 29, § 70; Sall. J. 94, 3; Stat. Th. 1, 412; cf.

    tum, III. B. 1.—Ironically: sane quia vero hae mihi patent semper fores,

    Ter. Eun. 1, 2, 9:

    multum vero haec eis jura profuerunt,

    Cic. Verr. 2, 5, 47, § 124:

    turpem vero actionem, etc.,

    id. Phil. 13, 11, 25:

    egregiam vero laudem refertis,

    Verg. A. 4, 93.—With immo:

    immo vero indignum facinus faxo ex me audies,

    Ter. And. 5, 2, 13. —
    b.
    In corroborative replies, yes, certainly, by all means, assuredly, etc. (class.; while verum in this sense is only ante-class.): De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, Ter. Ad. 3, 4, 23; id. Eun. 3, 1, 12: M. Fuisti saepe, credo, in scholis philosophorum. A. Vero, ac libenter quidem, Cic. Tusc. 2, 11, 26:

    sed tu orationes nobis veteres explicabis? Vero, inquam, Brute,

    id. Brut. 87, 300:

    tu vero, inquam, Tite,

    id. ib. 85, 292:

    nos vero, inquit ille,

    id. Fin. 4, 28, 80: M. Cadere, opinor, in sapientem aegritudinem tibi dixisti videri. A. Et vero ita existimo, id. Tusc. 3, 6, 12.—With immo, nay rather: De. Quin tu mi argentum cedo. Ph. Immo vero uxorem tu cedo, Ter. Phorm. 5, 8, 43:

    sed da mihi nunc, satisne probas? Immo vero et haec, etc.,

    Cic. Ac. 1, 3, 10:

    immo vero, inquit, ii vivunt, qui, etc.,

    id. Rep. 6, 14, 14: S. Quid domi? pluresne praesunt negotiis tuis? L. Immo vero unus, inquit, id. ib. 1, 39, 61.—And, to strengthen negative answers, joined with minime: S. Quid? totam domum num quis alter, praeter te, regit? L. Minime vero, Cic. Rep. 1, 39, 61; 3, 32, 44; id. Ac. 1, 1, 2; id. Off. 3, 6, 29 al.—
    c.
    In urgent or encouraging expostulation, but, though, however, etc.: Ni. Cape hoc tibi aurum, Chrysale, i, fer filio. Ch. Non equidem accipiam. Ni. Cape vero:

    odiose facis,

    take it though, Plaut. Bacch. 4, 9, 139:

    respice vero,

    id. Ep. 1, 1, 3:

    ostende vero,

    id. ib. 5, 2, 58:

    minue vero iram,

    Ter. Phorm. 2, 3, 88.—
    d.
    To indicate a climax, even, indeed:

    neque solum in tantis rebus, sed etiam in mediocribus vel studiis vel officiis, vel vero etiam negotiis contemnendum,

    Cic. Rep. 1, 3, 4:

    quod cum tam multi homines audissent, statim ad me defertur: immo vero, ut quisque me viderat, narrabat,

    id. Verr. 1, 7, 19:

    nec vero jam meo nomine abstinent,

    id. Rep. 1, 3, 6:

    neque vero id satis habuit,

    Nep. Epam. 4, 5.—
    2.
    Transf., as a strongly corroborative adversative particle, but in fact, but indeed, however (always placed after a word):

    ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo: de re publicā vero non minus vehemens orator, quam bellator fuit,

    Cic. Brut. 77, 269:

    non vero tam isti (sc. mortui sunt) quam tu ipse, nugator,

    id. Sen. 9, 27:

    dixisti non auxilium mihi, sed me auxilio defuisse. Ego vero fateor hercule, quod viderim mihi auxilium non deesse, idcirco me illi auxilio pepercisse,

    id. Planc. 35, 86; id. Rep. 1, 7, 12:

    ubi per exploratores Caesar certior factus est, tres jam copiarum partes Helvetios id flumen transduxisse, quartam vero partem citra flumen Ararim reliquam esse,

    Caes. B. G. 1, 12.—In transitions:

    age vero ceteris in rebus quali sit temperantiā, considerate,

    Cic. Imp. Pomp. 14, 40:

    nec vero tibi de versibus respondebo,

    id. Phil. 2, 8, 20.—
    C.
    vērē, according to truth, truly, really, in fact; properly, rightly, aright:

    hoc quom fit, ibi non vere vivitur,

    Ter. Heaut. 1, 1, 102 Fleck.:

    honestum, quod proprie vereque dicitur, id in sapientibus est solis,

    Cic. Off. 3, 3, 13:

    quis putare vere potest, etc.,

    id. Rep. 1, 17, 28:

    vere ducere,

    id. ib. 1, 38, 60:

    verene hoc memoriae proditum est? etc.,

    id. ib. 2, 15, 28:

    immo, si vere volumus dicere, jam incohavit bellum,

    Liv. 41, 23, 13:

    omnia vere vates locuta est,

    Verg. A. 6, 188:

    vere an dolo,

    Spart. Sev. 5.— Comp.:

    libentius quam verius,

    Cic. Mil. 29, 78:

    Ligures latrones verius quam justi hostes,

    Liv. 40, 27, 10.— Sup.:

    verissime loquor,

    Cic. Att. 5, 21, 7:

    verissime dicere,

    id. Rep. 2, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > verus

  • 2 vērus

        vērus adj. with comp. and sup.    [1 VEL-], true, real, actual, genuine: internosci omnia simulata a veris: vera an falsa, T.: verus ac germanus Metellus: gloria: causa verissima: amicus, H.: id si ita est, ut... sin autem illa veriora, ut, etc.: si verum est, quod nemo dubitat, ut populus R. superarit, etc., a fact, N.—Right, proper, fitting, suitable, reasonable, just: ah, Idnest verum? T.: quod est rectum, verum quoque est: lex: nil Grosphus nisi verum orabit et aequum, H.: neque verum esse, qui suos fines tueri non potuerint, alienos occupare, Cs.: verum est, (agrum) habere eos, etc., L.: me verius unum Pro vobis foedus luere, V.: praeclarum illud est, et, si quaeris, rectum quoque et verum, ut, etc., right and just.—Truthful, true, veracious: Sum verus? T: Apollinis os, O.: verissimus et sapientissimus iudex, most upright.
    * * *
    vera -um, verior -or -us, verissimus -a -um ADJ
    true, real, genuine, actual; properly named; well founded; right, fair, proper

    Latin-English dictionary > vērus

  • 3 verus

    verus verus, a, um верный

    Латинско-русский словарь > verus

  • 4 verus

    verus verus, a, um истинный

    Латинско-русский словарь > verus

  • 5 verus

    vērus, a, um (altirisch fīr, ahd. wār, wahr, wārjan, bewähren, als wahr dartun), I) wahr, in der Wahrheit od. Wirklichkeit begründet, wirklich, echt, treffend (Ggstz. fictus, simulatus, falsus), 1) im allg.: denarius (Ggstz. falsus, adulterinus), oracula (Ggstz. falsa), Cic.: crimina (Ggstz. falsa), Ov.: gloria, Cic.: timor, wirklich, wahr, gegründet, Cic.: amicus, Cic.: vita, auf richtigen Grundsätzen beruhendes, Ter.: hoc verbum verum erit, es ist und bleibt ein wahres Wort, Ter.: res verior, Cic.: causa verissima, Cic. – si verum est (wenn es Tatsache ist), quod nemo negat, ut etc., Nep. Hann. 1. § 1 (vgl. no. II). – subst., vērum, ī, n., das Wahre, Wirkliche, die Wirklichkeit, die Wahrheit (Ggstz. falsum, mendacium), verum scire, Cic.: dic mihi verum, Cic.: si verum quaeris, Cic.: cupiditas veri videndi, Cic.: in vero esse, auf Wahrheit beruhen, wahr sein, Eccl. (s. Bünem. Lact. 1, 17, 1): ex vero, der Wahrheit gemäß, in Wahrheit, Ov. – 2) insbes., echt, gerade, unverstellt, aufrichtig, vultus, Ter.: animus (Sinn), affectus (Empfindung, Gefühl), Tac. – II) übtr.: A) in der Vernunft od. Moral begründet, vernunftgemäß, vernünftig, recht, gehörig, billig, lex, Cic.: causa, die richtige, d.i. gute u. gerechte Sache, Cic.: verissima scientia, Hirt. b.G. – dah. verum est, es ist begründet, vernünftig, billig, α) m. folg. Acc. u. Infin. (vgl. Drak. Liv. 2, 48, 2) negat verum esse allici beneficio benevolentiam, Cic.: verum esse agrum habere eos, quorum sanguine partus sit, Liv.: me verius (est) luere, Verg.: ebenso si verum est (wenn die Ansicht od. Angabe richtig ist) m. folg. Acc. u. Infin., Cic. de nat. deor. 3, 77. Liv. 30, 26, 7 (vgl. no. I): u. illud verius est m. folg. Acc. u. Infin., Fronto ep. ad M. Caes. 3, 3. – β) m. folg. ut u. Konj., Cic. Tusc. 3, 73. – B) die Wahrheit redend, wahrhaftig, aufrichtig, sum verus? Ter.: nihil verius viro, Plin. ep.: homo verissimus, Plin. ep.: verissimus et sapientissimus iudex, ein höchst wahrhaftiger, gewissenhafter, Cic. Rosc. Am. 84.

    lateinisch-deutsches > verus

  • 6 verus

    vērus, a, um (altirisch fīr, ahd. wār, wahr, wārjan, bewähren, als wahr dartun), I) wahr, in der Wahrheit od. Wirklichkeit begründet, wirklich, echt, treffend (Ggstz. fictus, simulatus, falsus), 1) im allg.: denarius (Ggstz. falsus, adulterinus), oracula (Ggstz. falsa), Cic.: crimina (Ggstz. falsa), Ov.: gloria, Cic.: timor, wirklich, wahr, gegründet, Cic.: amicus, Cic.: vita, auf richtigen Grundsätzen beruhendes, Ter.: hoc verbum verum erit, es ist und bleibt ein wahres Wort, Ter.: res verior, Cic.: causa verissima, Cic. – si verum est (wenn es Tatsache ist), quod nemo negat, ut etc., Nep. Hann. 1. § 1 (vgl. no. II). – subst., vērum, ī, n., das Wahre, Wirkliche, die Wirklichkeit, die Wahrheit (Ggstz. falsum, mendacium), verum scire, Cic.: dic mihi verum, Cic.: si verum quaeris, Cic.: cupiditas veri videndi, Cic.: in vero esse, auf Wahrheit beruhen, wahr sein, Eccl. (s. Bünem. Lact. 1, 17, 1): ex vero, der Wahrheit gemäß, in Wahrheit, Ov. – 2) insbes., echt, gerade, unverstellt, aufrichtig, vultus, Ter.: animus (Sinn), affectus (Empfindung, Gefühl), Tac. – II) übtr.: A) in der Vernunft od. Moral begründet, vernunftgemäß, vernünftig, recht, gehörig, billig, lex, Cic.: causa, die richtige, d.i. gute u. gerechte Sache, Cic.: verissima scientia, Hirt. b.G. – dah. verum est, es ist begründet, vernünftig, billig, α) m. folg. Acc. u. Infin.
    ————
    (vgl. Drak. Liv. 2, 48, 2) negat verum esse allici beneficio benevolentiam, Cic.: verum esse agrum habere eos, quorum sanguine partus sit, Liv.: me verius (est) luere, Verg.: ebenso si verum est (wenn die Ansicht od. Angabe richtig ist) m. folg. Acc. u. Infin., Cic. de nat. deor. 3, 77. Liv. 30, 26, 7 (vgl. no. I): u. illud verius est m. folg. Acc. u. Infin., Fronto ep. ad M. Caes. 3, 3. – β) m. folg. ut u. Konj., Cic. Tusc. 3, 73. – B) die Wahrheit redend, wahrhaftig, aufrichtig, sum verus? Ter.: nihil verius viro, Plin. ep.: homo verissimus, Plin. ep.: verissimus et sapientissimus iudex, ein höchst wahrhaftiger, gewissenhafter, Cic. Rosc. Am. 84.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > verus

  • 7 verus

    vērus, a, um
    1) истинный, подлинный, действительный (amicitia C; virtus H)
    2) законный, настоящий ( heres C); основательный, обоснованный (timor, spes C)
    3)
    а) правдивый, верный ( oraculum C); добросовестный, надёжный, правдивый ( testis C)
    б) прямой, искренний (vultus Ter; animus T)
    4) справедливый (lex, causa C); правильный, разумный, благой ( consilium L); праведный ( vita Ter)

    Латинско-русский словарь > verus

  • 8 verus

    [st1]1 [-] vērus, a, um: a - vrai, véritable, réel.    - non quaero quae sit philosophia verissima, Cic. de Or. 3, 64: je ne recherche pas quel est le système philosophique le plus vrai.    - verus et germanus Metellus, Cic. Verr. 4, 147: un vrai, un pur Métellus.    - ut verum videretur in hoc illud... Cic. Br. 142: en sorte qu'on voyait se vérifier chez lui ce mot....    - veri Attici, Cic. Br. 286: des Attiques vrais, authentiques, d'origine.    - si verum est + prop. inf. Cic. Nat. 3, 77: s'il est vrai que.    - sin illa veriora, ut... Cic. Lael. 14: mais si cette autre opinion est plus vraie qui consiste à croire que...    - collegae ejus Pauli una... contio fuit, verior quam gratior populo, Liv. 22: son collègue Paul-Emile ne tint qu'une seule harangue, plus vraie qu'agréable au peuple. b - juste, raisonnable, fondé, légitime.    - verum est ut, Cic. Tusc. 3, 73: il est juste que.    - causa verissima, Cic. Ac. 2, 10: la cause la mieux fondée, la meilleure.    - crimen verissimum, Cic. Verr. 5, 158: accusation tout à fait fondée.    - verum est + inf.: il est juste de, il est bon de. c - régulier, correct (en parl. du langage). d - véridique, qui dit la vérité, sincère, franc.    - mei testes veri sunt, Cic. Verr. 5, 165: mes témoins sont véridiques.    - sum verus? Ter. And. 2, 5, 12: suis-je franc?    - verus Apollinis os, Ov.: la bouche infaillible d'Apollon. [st1]2 [-] Vērus, i, m.: Mart. Vérus (nom d'homme).
    * * *
    [st1]1 [-] vērus, a, um: a - vrai, véritable, réel.    - non quaero quae sit philosophia verissima, Cic. de Or. 3, 64: je ne recherche pas quel est le système philosophique le plus vrai.    - verus et germanus Metellus, Cic. Verr. 4, 147: un vrai, un pur Métellus.    - ut verum videretur in hoc illud... Cic. Br. 142: en sorte qu'on voyait se vérifier chez lui ce mot....    - veri Attici, Cic. Br. 286: des Attiques vrais, authentiques, d'origine.    - si verum est + prop. inf. Cic. Nat. 3, 77: s'il est vrai que.    - sin illa veriora, ut... Cic. Lael. 14: mais si cette autre opinion est plus vraie qui consiste à croire que...    - collegae ejus Pauli una... contio fuit, verior quam gratior populo, Liv. 22: son collègue Paul-Emile ne tint qu'une seule harangue, plus vraie qu'agréable au peuple. b - juste, raisonnable, fondé, légitime.    - verum est ut, Cic. Tusc. 3, 73: il est juste que.    - causa verissima, Cic. Ac. 2, 10: la cause la mieux fondée, la meilleure.    - crimen verissimum, Cic. Verr. 5, 158: accusation tout à fait fondée.    - verum est + inf.: il est juste de, il est bon de. c - régulier, correct (en parl. du langage). d - véridique, qui dit la vérité, sincère, franc.    - mei testes veri sunt, Cic. Verr. 5, 165: mes témoins sont véridiques.    - sum verus? Ter. And. 2, 5, 12: suis-je franc?    - verus Apollinis os, Ov.: la bouche infaillible d'Apollon. [st1]2 [-] Vērus, i, m.: Mart. Vérus (nom d'homme).
    * * *
        Verus, Adiectiuum. Terent. Vray.
    \
        Procul a vero. Ouid. Loing de verité.
    \
        Maiora vero. Tacit. Qui excedent verité.
    \
        Propius vero. Tacit. Plus approchant de verité.
    \
        Simile vero videbatur. Cic. Vraysemblable.
    \
        Insolens veri. Seneca. Qui n'est pas accoustumé d'ouir ou dire verité.
    \
        Patiens veri. Curtius. Qui endure qu'on luy die verité.
    \
        Similitudo veri. Cic. Verisimilitude.
    \
        - sed quid opus teneras mordaci radere vero Auriculas? Persius. Mais quel besoing est de fascher les gents en leur disant verité qui les pique, et reprenant leurs abus?
    \
        Concedere veris. Horat. Acquiescer à la verité, Confesser verité.
    \
        Exequi vera. Tacit. Dire verité.
    \
        Intendere vera. Tacit. Augmenter, En dire plus qu'il n'y en a.
    \
        Verum sit velim. Plaut. Je desire qu'il soit vray, Je vouldroye qu'il fust vray.
    \
        Verum, vel Verum id est: Responsio. Plaut. Captiones metuis. DI. verum. Il est vray.
    \
        Verum modo. Plaut. Pourveu qu'il soit vray.
    \
        Si quidem istuc impune habueris. PY. verum? Terent. Est il vray? Dict par moquerie.
    \
        Me quaerit? S. verum. Terent. Ouy vrayement.
    \
        Color verus. Terent. Couleur naturelle, Naifve.
    \
        Sum verus? Terent. Ne suis je pas veritable?
    \
        Labor verus. Virgil. Qu'une personne prend d'elle mesme.
    \
        Nuntius verus. Virgil. Veritable.
    \
        Nuptiae verae. Terent. Qui se font à bon escient, Qui ne sont point fainctes.
    \
        Negat verum esse, allici beneuolentiam cibo. Cic. Il nie qu'il soit juste et raisonnable de, etc.
    \
        Verior et verissimus. Plin. Cic. Plus vray, Tresvray.
    \
        Verius. Cic. Plus juste et raisonnable.

    Dictionarium latinogallicum > verus

  • 9 verus

    действительный, divortium verum, прот. simulatum (1. 64 D, 24, 1. 1. 4 § 5 D. 18, 2);

    tutor verus, прот. falsus (1. 1 § 3 D. 27, 6. 1. 26 § 5 D. 17, 1. 1. 13 pr. D. 39, 6. 1. 3 D. 2, 14. 1. 49. D. 42, 1. 1. 3 pr. D. 35, 2);

    re vera, в самом деле; о действительной стоимости предмета;

    v. aestimatio rei, litis (1. 15 § 1 D. 5, 1);

    v. pretium rei, прот. quod interest (1. 51 pr. D. 47, 2. 1. 2 § 5 D. 2, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > verus

  • 10 Verus

    Христианство: Верус, Вер (имя святого)

    Универсальный англо-русский словарь > Verus

  • 11 verus

    ,a,um
    истинный, правдивый

    Латинский для медиков > verus

  • 12 verus

    -a/um adj A
    vrai, véritable, authentique

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > verus

  • 13 verus

    {Deutsch:} echt
    {Русский:} истинный

    Latein-Deutsch-Wörterbuch von Heilpflanzen > verus

  • 14 verus

    a, um истинный

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > verus

  • 15 verus

    true, real, proper, right.

    Latin-English dictionary of medieval > verus

  • 16 verus

    ,a,um
    истинный, правдивый

    Latin-Russian dictionary > verus

  • 17 verus

    , vera, verum (m,f,n) верный, истинный, правдивый, настоящий

    Dictionary Latin-Russian new > verus

  • 18 Verus amicus amici nunquam obliviscitur

    истинный друг никогда не забывает друга

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Verus amicus amici nunquam obliviscitur

  • 19 Verus amicus amici nunquam obliviscitur

    лат. истинный друг никогда не забывает друга

    Англо-русский универсальный дополнительный практический переводческий словарь И. Мостицкого > Verus amicus amici nunquam obliviscitur

  • 20 Colobus verus

    2. RUS зелёная гвереца f, бенеденов [зелёный] толстотел m, зелёный оливковый колобус m
    3. ENG green [van Beneden's, olive] colobus
    5. FRA colobe m vrai [à huppe]

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Colobus verus

См. также в других словарях:

  • Verus — may refer to:* Verus (senator) (died 219), Roman centurion and senator * Verus (gladiator), famous Roman gladiator * Lucius Verus (130–169), Roman co emperor with Marcus Aurelius * Gnaeus Julius Verus (born c.112), Roman general and senator *… …   Wikipedia

  • Verus — († 219) war ein römischer Politiker, der im Jahre 219 zum Usurpator wurde. Leben Verus war ein ambitionierter Emporkömmling, der seinen Rang als Centurio als Sprungbrett in den römischen Senat nutzte. Später wurde er zum Kommandanten der legio… …   Deutsch Wikipedia

  • Verus —   [v ], Lucius Aurelius, ursprünglich L. Ceionius Cọmmodus, nach der Adoption durch Antoninus Pius (138) L. Aelius Aurelius Cọmmodus, römischer Kaiser (seit 161), * Rom 15. 12. 130, ✝ Altinum (heute Altino, Gemeinde Quarto d Altino, bei …   Universal-Lexikon

  • Verus [1] — Verus (lat.), wahr, echt …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Verus [2] — Verus, 1) Lucius Älius V., eigentlich L. Cejonius, stammte aus Etrurien, war erst Prätor in Rom, wurde vom Kaiser Hadrian adoptirt u. zuerst zum Cäsar (s.d.) ernannt; er war ein Wüstling u. st. noch vor Hadrian; 2) Lucius Älius V., Sohn des Vor …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vērus — Vērus, Lucius, Sohn des von Kaiser Hadrian adoptierten Lucius V., wurde nach Anordnung Hadrians von Antoninus Pius adoptiert (er hieß seitdem vollständig L. Cejonius Älius Aurelius Commodus), daher von Marcus Aurelius 161 n. Chr. zum Mitaugustus… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Verus — Verus, Lucius Älius, röm. Kaiser, Adoptivsohn (138 n. Chr.) des Antoninus Pius, vom röm. Kaiser Marcus Aurelius 161 zum Mitregent angenommen, gest. 169 …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Verus — Verus, Lucius Aelius, Sohn eines gleichnamigen von Hadrian adoptirten, aber noch vor dem Kaiser gestorbenen Vaters, von Antoninus Pius adoptirt, 161 n. Chr. Mitkaiser des Marcus Aurelius, war ein Schwelger und Lüstling, der 169 st …   Herders Conversations-Lexikon

  • verus — index actual, authentic, candid, essential (required), real, right (righteousness), sterling …   Law dictionary

  • VERUS — I. VERUS Consul, collega Bibuli, quibus Consulib. natus est Pertinax Imperator, memoratur Capitolino in eo, c. 15. II. VERUS vide Lucius Verus; neo non voce Marcus, it. Lucius Annius, it.Lucius Ceionius, it. Lucius Verus, is Imperator praeter… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Verus — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Lucius Verus : empereur romain Verus : gladiateur du I° siècle de notre ère Catégorie : Homonymie …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»