-
1 umnehmen
umnehmen, den Mantel etc., sibi inicere.
-
2 umnehmen
umnehmen vt надева́ть, наки́дывать (на себя́) -
3 umnehmen
-
4 umnehmen
vt надеть, накинуть, повязатьeinen Mantel, einen Schal, eine Decke umnehmen.Deutsch-Russisches Woerterbuch der umgangssprachlichen und saloppen > umnehmen
-
5 umnehmen
-
6 umnehmen
vtнадевать, накидывать( на себя) -
7 umnehmen
-
8 umnehmen
ụm|neh|menvt sepMantel, Schal etc to put on -
9 umnehmen
(nahm um, umgenommen) v ogrnuti (-nem) -
10 umnehmen*
vt отд разг накидывать [надевать] (что-л)на себя -
11 umnehmen
úmnehmen* vt разг.надева́ть, наки́нуть (на себя́) -
12 umnehmen
um·nehmen tage om sig -
13 umnehmen
n vt geymək (əyninə) -
14 den Tornister umnehmen
прил.общ. надеть ранецУниверсальный немецко-русский словарь > den Tornister umnehmen
-
15 eine Schürze umnehmen
прил.общ. надеть фартукУниверсальный немецко-русский словарь > eine Schürze umnehmen
-
16 sich etw. umnehmen
to wrap sth. round oneself [e.g., cloak or shawl] -
17 amicio
am-icio, icuī u. ixī, ictum, īre (amb u. iacio, s. Varr. LL. 5, 131), umwerfen, umnehmen, bekleiden, u. se amicire od. Passiv amiciri, sich umnehmen, -umwerfen, -umhüllen ( wie περιβάλλειν u. περιβάλλεσθαι das eig. Wort vom Umwerfen, Umnehmen des Oberkleides, dagegen induere, wie ενδύειν u. ενδυεσθαι, vom Anziehen eines Gewandes, u. vestire, vom Bedecken, Bekleiden des Körpers übh.) I) eig.: celerius mater amixit, Varr. fr.: qui te togā praetextā amicuit, Brut. fr.: cultu rex dissimili vestitur syrmate, ut est habitus, quo Liberum patrem amiciri videmus, Solin.: simulacrum amiciebatur cotidie veste, quali ipse uteretur, Suet.: dah. amicire u. se amicire, den Mantel (die Toga) umwerfen, -anlegen, amicibor gloriose, Plaut. Pers. 307: amicitur pastor pallio suo, Vulg. Ierem. 43, 12: qui amicti sunt stolis albis, Vulg. apoc. 7, 13: atrā veste amiciuntur, Serv. Cass. Verg. Aen. 2, 92: dum salutabatur et calciabat ipse sese et amiciebat, Suet. Vesp. 21: u. prägn., amicitur (v. auftretenden Redner), er nimmt die Toga auf, gibt der Toga den gehörigen Faltenwurf (vgl. 2. amictus no. I, b), Plin. ep. 2, 3, 2 (vgl. Quint. 11, 3, 149): u. am. purpuram, jmd. mit dem P. bekleiden, Vopisc. Sat. 10, 1. – häufiger im Partiz., palliolatim amictus, Plaut.: plumato amictus, Publ. Syr.: amictus togā, laenā, pallio, Cic.: amictus sindone, Vulg.: amicti stolis albis, Vulg.: nationes amictae vestitu tergorum, Solin. – II) übtr.: a) umhüllen, umkleiden, einhüllen, nube cavā amictus, Verg.: angelus amictus nube, Vulg.: u. (m. Acc. resp.) nube candentes umeros amictus, Hor. (νεφέλη εἰλυμένος ὤμους, Hom.). – colus amicta lanā, Catull.: piper et quidquid chartis amicitur ineptis, eingewickelt wird, Hor.: amicta vitibus ulmus, Hor.: amicti vitibus montes, Flor. – b) amiciri, sich bereit machen, sich rüsten, gladius amictus ad caedem, gerüstet, Vulg. Ezech. 21, 15. – / Perf.-Formen amicuit, Brut. fr. bei Diom. 367, 27: amicuerunt, Vopisc. Sat. 10, 1: amixit, Varr. Sat. Men. 232: Infin. Perf. amicisse, Fronto fer. Als. 3. p. 228, 10 N.: Fut. amicibor, Plaut. Pers. 307: Infin. Pass. amicirier, Plaut. Cas. 723.
-
18 amicio
am-icio, icuī u. ixī, ictum, īre (amb u. iacio, s. Varr. LL. 5, 131), umwerfen, umnehmen, bekleiden, u. se amicire od. Passiv amiciri, sich umnehmen, -umwerfen, -umhüllen ( wie περιβάλλειν u. περιβάλλεσθαι das eig. Wort vom Umwerfen, Umnehmen des Oberkleides, dagegen induere, wie ενδύειν u. ενδυεσθαι, vom Anziehen eines Gewandes, u. vestire, vom Bedecken, Bekleiden des Körpers übh.) I) eig.: celerius mater amixit, Varr. fr.: qui te togā praetextā amicuit, Brut. fr.: cultu rex dissimili vestitur syrmate, ut est habitus, quo Liberum patrem amiciri videmus, Solin.: simulacrum amiciebatur cotidie veste, quali ipse uteretur, Suet.: dah. amicire u. se amicire, den Mantel (die Toga) umwerfen, -anlegen, amicibor gloriose, Plaut. Pers. 307: amicitur pastor pallio suo, Vulg. Ierem. 43, 12: qui amicti sunt stolis albis, Vulg. apoc. 7, 13: atrā veste amiciuntur, Serv. Cass. Verg. Aen. 2, 92: dum salutabatur et calciabat ipse sese et amiciebat, Suet. Vesp. 21: u. prägn., amicitur (v. auftretenden Redner), er nimmt die Toga auf, gibt der Toga den gehörigen Faltenwurf (vgl. 2. amictus no. I, b), Plin. ep. 2, 3, 2 (vgl. Quint. 11, 3, 149): u. am. purpuram, jmd. mit dem P. bekleiden, Vopisc. Sat. 10, 1. – häufiger im Partiz., palliolatim amictus, Plaut.: plumato amictus, Publ. Syr.: amictus togā, laenā, pallio, Cic.: amictus sindone, Vulg.:————amicti stolis albis, Vulg.: nationes amictae vestitu tergorum, Solin. – II) übtr.: a) umhüllen, umkleiden, einhüllen, nube cavā amictus, Verg.: angelus amictus nube, Vulg.: u. (m. Acc. resp.) nube candentes umeros amictus, Hor. (νεφέλη εἰλυμένος ὤμους, Hom.). – colus amicta lanā, Catull.: piper et quidquid chartis amicitur ineptis, eingewickelt wird, Hor.: amicta vitibus ulmus, Hor.: amicti vitibus montes, Flor. – b) amiciri, sich bereit machen, sich rüsten, gladius amictus ad caedem, gerüstet, Vulg. Ezech. 21, 15. – ⇒ Perf.-Formen amicuit, Brut. fr. bei Diom. 367, 27: amicuerunt, Vopisc. Sat. 10, 1: amixit, Varr. Sat. Men. 232: Infin. Perf. amicisse, Fronto fer. Als. 3. p. 228, 10 N.: Fut. amicibor, Plaut. Pers. 307: Infin. Pass. amicirier, Plaut. Cas. 723. -
19 Schürze
f =, -n1) фартук, передникeine Schürze umnehmen — надеть фартукeine Schürze vorbinden ( umbinden) — повязаться фартукомeine Schürze voll Holz ≈ охапка дровdie Kinder klammerten sich an die Schürze der Mutter — дети цеплялись за юбку ( за подол) материj-m an der Schürze hängen — разг. следовать за кем-л. по пятам; навязчиво предлагать кому-л. свои услуги, навязываться кому-л. с чем-л.er läuft jeder Schürze nach, er ist hinter jeder Schürze her — разг. он бегает за каждой юбкой2) тех. фартук3) авт. брызговик -
20 Tornister
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Umnehmen — Úmnehmen, verb. irreg. act. (S. Nehmen,) ich nehme um, umgenommen, umzunehmen, um sich nehmen. Einen Mantel umnehmen. Ein Betttuch umnehmen, es um sich hängen, sich darein verhüllen … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
umnehmen — umnehmen:⇨umhängen(1) … Das Wörterbuch der Synonyme
umnehmen — ụm||neh|men 〈V. tr. 187; hat; umg.〉 sich umhängen, sich über die Schultern hängen ● einen Mantel, einen Schal umnehmen * * * ụm|neh|men <st. V.; hat (ugs.): sich etw. umlegen, umhängen: einen Mantel, eine Stola u. * * * ụm|neh|men <st.… … Universal-Lexikon
umnehmen — ụm|neh|men (umgangssprachlich); sie hat eine Decke umgenommen … Die deutsche Rechtschreibung
Tuch — Decke; Überzug; Putztuch; Feudel (norddt.) (umgangssprachlich); Wischtuch; Putzlappen; Lumpen; Lappen; Wischlappen; Plane * * * Tuch [tu:x] … Universal-Lexikon
Mantel (2), der — 2. Der Mantel, des s, plur. die Mäntel, Diminut. das Mäntelchen, Oberd. Mäntellein, ein Wort, welches überhaupt den Begriff der Bedeckung hat, und ein Ding bedeutet, welches ein anderes bedecket, aber nur noch in verschiedenen einzelnen Fällen… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Überwerfen — Überwerfen, verb. irreg. act. S. Werfen. 1. Ǘberwerfen, ich werfe über, übergeworfen, über zu werfen. (1) Einen Mantel überwerfen, über sich, ihn in der Eil und nachläßig umnehmen. (2) Die Bäcker werfen den Teig über, wenn sie denselben in… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Umschlagen — Úmschlagen, verb. irreg. (S. Schlagen,) ich schlage um, umgeschlagen, umzuschlagen, welches nach den verschiedenen Bedeutungen des einfachen Zeitwortes schlagen auch in verschiedenem Verstande gebraucht wird. I. Als ein Neutrum mit dem Hülfsworte … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Umthun — Úmthun, verb. irreg. act. (S. Thun,) ich thue um, umgethan, umzuthun. 1. Um etwas thun, d.i. legen, besonders von solchen Kleidungsstücken, von welchen das Vorwort um üblich ist. Den Mantel umthun, umnehmen. Jemanden den Mantel umthun, ihm… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Umwerfen — Úmwerfen, verb. irregul. (S. Werfen,) ich werfe um, umgeworfen, umzuwerfen. 1. Um sich werfen. Einen Mantel umwerfen, ihn schnell umnehmen, umthun. 2. Sich plötzlich umwenden, als ein Reciprocum, in welchem Verstande es doch nur bey den Jägern… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
umhängen — ↑ umlegen (1). * * * umhängen:überhängen·überwerfen·umlegen·umnehmen♦umg:umtun·übertun;auch⇨anziehen(I,12) umhängen→überhängen … Das Wörterbuch der Synonyme