-
1 ulotnić
глаг.• улетучиться* * *ulotni|ćsię, \ulotnićj_się сов. улетучиться;● \ulotnić się po angielsku разг. уйти не попрощавшись
-
2 ulotnić się
-
3 ulotnić się jak kamfora
= zniknąć jak kamfora -
4 ulotnić się po angielsku
= wyjść po angielsku -
5 ulotnić się się po angielsku
разг. уйти́ не попроща́вшись -
6 zniknąć jak kamfora
= ulotnić się jak kamfora исче́знуть без следа́; как в во́ду ка́нуть -
7 angielski
английскийanielski ангельский* * *angiels|ki\angielskiсу 1. английский;2. \angielskiki ♂, Р \angielski kiego английский язык;● \angielskika sól английская соль; \angielskika choroba уст. рахит, английская болезнь; \angielski pieprz, \angielskikie ziele гвоздичный перец; wyjść (wymknąć się, ulotnić się) po \angielskiku уйти по-английски (не прощаясь); незаметно скрыться
* * *1) англи́йский2) angielski м, Р angielskiego англи́йский язы́к•- angielska choroba
- angielski pieprz
- angielskie ziele
- wyjść po angielsku
- wymknąć się po angielsku
- ulotnić się po angielsku -
8 kamfora
сущ.• камфара* * *♀ камфора, камфара;● zniknąć (ulotnić się) jak \kamfora исчезнуть без следа; как в воду кануть
* * *жка́мфора, камфара́- ulotnić się jak kamfora -
9 urwać się
сов.1) оторва́ться, сорва́ться2) ( umilknąć) оборва́ться3) разг. удра́ть, смы́ться, убежа́тьSyn: -
10 wyjść po angielsku
= wymknąć się po angielsku или ulotnić się po angielsku уйти́ по-англи́йски ( не прощаясь); незаме́тно скры́ться -
11 urwać\ się
сов. 1. оторваться, сорваться;2. (umilknąć) оборваться; 3. разг. удрать, смыться, убежать+3. wymknąć się, ulotnić się
-
12 auflösen
in D w L); Knoten, Vertrag, Rätsel, Partei usw rozwiąz(yw)ać (vr sich się); Verlobung zrywać < zerwać>; Demo rozpraszać <- proszyć>; Geschäft, Konto <z>likwidować; Klammern usuwać < usunąć>;fig sich auflösen in (A) ( übergehen) zamieni(a)ć się w (A), ustępować < ustąpić> miejsca (D);fam. sich in Luft auflösen ulotnić się pf -
13 dünnemachen
-
14 dünnmachen
-
15 verdrücken
-
16 verduften
pop. verdufte! spływaj! -
17 verdunsten
ver'dunsten v/i (-e-; -; sn) ulatniać < ulotnić> się, wyparow(yw)ać -
18 verfliegen
-
19 verflüchtigen
См. также в других словарях:
ulotnić się — jak kamfora zob. kamfora … Słownik frazeologiczny
ulotnić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ulatniać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ulotnić się — → ulatniać się … Słownik języka polskiego
kamfora — Ulotnić się, zniknąć, rozpłynąć się jak kamfora «odejść niepostrzeżenie, zapodziać się; przepaść bez śladu»: Wczoraj na ostatniej lekcji pióro leżało między nami... I znikło jak kamfora... On je zabrał! K. Makuszyński, Szatan … Słownik frazeologiczny
ulatniać się — Ulotnić się jak kamfora zob. kamfora … Słownik frazeologiczny
ulatniać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ulatniać sięam się, ulatniać sięa się, ulatniać sięają się {{/stl 8}}– ulotnić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ulatniać sięnię się, ulatniać sięni się, ulatniać sięnij się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pourywać — dk I, pourywaćam, pourywaćasz, pourywaćają, pourywaćaj, pourywaćał, pourywaćany «urwać wiele czegoś, urwać po kolei, jedno po drugim; poobrywać» Pourywać guziki, sznurowadła. pourywać się 1. «ulec urwaniu w wielu miejscach; o wielu rzeczach:… … Słownik języka polskiego
uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… … Słownik języka polskiego
ulatniać się — ndk I, ulatniać sięam się, ulatniać sięasz się, ulatniać sięają się, ulatniać sięaj się, ulatniać sięał się ulotnić się dk VIa, ulatniać sięnię się, ulatniać sięnisz się, ulatniać sięnij się, ulatniać sięnił się 1. «o ciałach gazowych, lotnych,… … Słownik języka polskiego
ulecieć — dk VIIa, uleciećcę, uleciećcisz, uleć, uleciećciał, uleciećcieli ulatywać ndk VIIIa, uleciećtuję, uleciećtujesz, uleciećtuj, uleciećywał, rzad. ulatać ndk I, uleciećam, uleciećasz, uleciećają, uleciećaj, uleciećał 1. «o ptakach, owadach:… … Słownik języka polskiego
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego