-
1 manoeuvre
[mə'nuːvə(r)] 1. (US maneuver) vtto manoeuvre sth into — ulokować ( perf) coś w +loc
to manoeuvre sth out of — wydostać ( perf) or wydobyć ( perf) coś z +gen
2. n ( fig)to manoeuvre sb into doing sth — pokierować ( perf) kimś tak, żeby coś zrobił
manewr m* * *[mə'nu:və] 1. noun1) (a planned movement (of troops, ships, aircraft, vehicles etc): Can you perform all the manoeuvres required by the driving test?) manewr2) (a skilful or cunning plan or action: His appointment was the result of many cunning manoeuvres.) intryga, podchody2. verb(to (cause to) perform manoeuvres: She had difficulty manoeuvring her car into the narrow space.) manewrować -
2 misplace
[mis'pleis]1) (to lose, mislay.) zapodziać2) (to give (trust, love) to the wrong person: Your trust in him was misplaced.) źle ulokować -
3 plant
[plɑːnt] 1. n ( BOT) 2. vtplants, trees sadzić (zasadzić perf); seed, crops siać (zasiać perf); field, garden ( with plants) obsadzać (obsadzić perf); ( with crops) obsiewać (obsiać perf); microphone, bomb, incriminating evidence podkładać (podłożyć perf); ( fig) object lokować (ulokować perf); kiss składać (złożyć perf)* * *1. noun1) (anything growing from the ground, having a stem, a root and leaves: flowering/tropical plants.) roślina2) (industrial machinery: engineering plant.) urządzenia mechaniczne3) (a factory.) fabryka2. verb1) (to put (something) into the ground so that it will grow: We have planted vegetables in the garden.) sadzić2) (to make (a garden etc); to cause (a garden etc) to have (plants etc) growing in it: The garden was planted with shrubs; We're going to plant an orchard.) obsadzać, zasadzać3) (to place heavily or firmly: He planted himself between her and the door.) wciskać, wtykać4) (to put in someone's possession, especially as false evidence: He claimed that the police had planted the weapon on his brother.) podrzucać, podkładać•- planter -
4 position
[pə'zɪʃən] 1. n(place, situation) położenie nt; (of body, in competition, society) pozycja f; (job, attitude) stanowisko nt2. vtto position o.s. — lokować się (ulokować się perf)
* * *[ə'ziʃən] 1. noun1) (a way of standing, sitting etc: He lay in an uncomfortable position.) pozycja2) (a place or situation: The house is in a beautiful position.) lokalizacja, położenie3) (a job; a post: He has a good position with a local bank.) posada4) (a point of view: Let me explain my position on employment.) punkt widzenia2. verb(to put or place: He positioned the lamp in the middle of the table.) ustawiać- be in- out of position -
5 rehouse
[riː'hauz]vt* * *(to provide with a new or different house: After the fire, the family had to be rehoused.) ulokować w nowym mieszkaniu -
6 house
magazynowaćmastulokowaćumieścićustawiać maszt
См. также в других словарях:
ulokować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}lokować I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ulokować — dk IV, ulokowaćkuję, ulokowaćkujesz, ulokowaćkuj, ulokowaćował, ulokowaćowany «postawić, położyć, złożyć coś gdzieś; znaleźć dla kogoś miejsce, lokum, mieszkanie, znaleźć pomieszczenie dla czegoś; umieścić» Ulokować walizkę na półce. Książki… … Słownik języka polskiego
ulokować się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}lokować się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lokować się – ulokować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w relacji przestrzennej: zajmować jakieś miejsce, umieszczać się gdzieś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ulokować się w przedziale. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lokować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, lokowaćkuję, lokowaćkuje, lokowaćany {{/stl 8}}– ulokować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umieszczać kogoś, coś w jakimś miejscu; ustawiać, rozmieszczać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osadzić — dk VIa, osadzićdzę, osadzićdzisz, osadź, osadzićdził, osadzićony osadzać ndk I, osadzićam, osadzićasz, osadzićają, osadzićaj, osadzićał, osadzićany 1. «osiedlić kogoś gdzieś; ulokować, umieścić» Kilkaset rodzin osadzono na nowych terenach. ∆… … Słownik języka polskiego
poumieszczać — dk I, poumieszczaćam, poumieszczaćasz, poumieszczaćają, poumieszczaćaj, poumieszczaćał, poumieszczaćany 1. «umieścić wiele osób; zapewnić, wyrobić miejsce wielu osobom» Poumieszczać dzieci w internacie, w szkole. 2. «postawić, położyć, ulokować… … Słownik języka polskiego
rozlokować — dk IV, rozlokowaćkuję, rozlokowaćkujesz, rozlokowaćkuj, rozlokowaćował, rozlokowaćowany rozlokowywać ndk VIIIa, rozlokowaćowuję, rozlokowaćowujesz, rozlokowaćowuj, rozlokowaćywał, rozlokowaćywany «dać kwatery, mieszkania wielu osobom; umieścić,… … Słownik języka polskiego
rozmieścić — dk VIa, rozmieścićmieszczę, rozmieścićścisz, rozmieścićmieść, rozmieścićścił, rozmieścićmieszczony rozmieszczać ndk I, rozmieścićam, rozmieścićasz, rozmieścićają, rozmieścićaj, rozmieścićał, rozmieścićany «wyznaczyć każdemu miejsce; umieścić,… … Słownik języka polskiego
schować — dk I, schowaćam, schowaćasz, schowaćają, schowaćaj, schowaćał, schowaćany 1. «położyć, umieścić coś, ulokować kogoś w miejscu zasłoniętym, niewidocznym, bezpiecznym; ukryć» Schować książkę do szuflady, klucz do kieszeni. Schować pudełko pod szafę … Słownik języka polskiego
kapitał — m IV, D. u, Ms. kapitałale; lm M. y 1. ekon. «aktywa finansowe lub rzeczowe mające wartość pieniężną» Pomnażać kapitał. ∆ Kapitał bankowy, akcyjny, monopolistyczny «kapitał, którym rozporządzają banki, spółki akcyjne, monopole» ∆ Kapitał obrotowy … Słownik języka polskiego
