Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

torvum

  • 1 torvum

    torvus, a, um, adj. [perh. for torg-vus; Sanscr. root targ-, to threaten], orig. of the eyes, staring, keen, piercing, wild, stern; hence, in gen., wild, fierce, grim, gloomy, savage, in aspect or character ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: trux, truculentus, ferus): ille tuens oculis immitem Phinea torvis, Ov. M. 5, 92:

    oculi,

    Quint. 11, 3, 75; Val. Max. 5, 1, ext. 6:

    cernimus astantes lumine torvo Aetnaeos fratres,

    Verg. A. 3, 677; so,

    lumine,

    Ov. M. 9, 27; and absol.:

    aspicit hanc torvis (sc. oculis),

    id. ib. 6, 34:

    vultus,

    Hor. Ep. 1, 19, 12; Sen. Ira, 2, 35, 3; Val. Max. 3, 8, 6; Quint. 6, 1, 43; 11, 3, 160:

    facies,

    Sen. Ira, 1, 1, 3:

    forma minantis,

    Ov. P. 2, 8, 22:

    aspectus (equi),

    Plin. 8, 42, 64, § 154 optima torvae Forma bovis, Verg. G. 3, 51:

    frons (Polyphemi),

    Verg. A. 3, 636:

    torvi cymba senis,

    Prop. 3, 18 (4, 17), 24: feroci ingenio torvus praegrandi gradu, Pac. ap. Fest. p. 355:

    torvu' draco serpit, Cic. poët. N. D. 2, 42, 106: angues,

    Verg. A. 6, 571:

    leaena,

    id. E. 2, 63:

    aper,

    Prop. 2, 3, 6:

    taurus,

    Ov. M. 8, 132:

    juvencus,

    id. ib. 6, 115;

    10, 237: Medusa,

    Ov. A. A. 2, 309:

    Mars,

    Hor. C. 1, 28, 17:

    Ister (as a horned river-god),

    Val. Fl. 8, 218 et saep.: ferox et torva confidentia, Pac. ap. Fest. p. 355 Müll.; cf.

    proclia,

    Cat. 66, 20:

    vina,

    i. e. harsh, sharp, tart, Plin. 17, 23, 35, § 213.— Comp.:

    voce hominis et tuba rudore torvior,

    App. Flor 3, p. 357.— Sup.:

    leonis torvissima facies,

    Arn. 6, p. 196.—
    (β).
    torvum and torva, adverb., fiercely, sternly, sharply, etc.:

    torvumque repente Clamat,

    Verg. A. 7, 399:

    torvum lacrimans,

    Stat. Th. 12, 127:

    torva tuens,

    Verg. A. 6, 467; Val. Fl. 2, 255. — Adv.: torvĭter, sharply, severely, sternly (ante-class.): aliquem increpare, Enn. ap. Non. 516, 16 (Ann. v. 79 Vahl.); Pomp. ap. Non. 516, 15 (Com. Fragm. v. 18 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > torvum

  • 2 torva

    torvus, a, um, adj. [perh. for torg-vus; Sanscr. root targ-, to threaten], orig. of the eyes, staring, keen, piercing, wild, stern; hence, in gen., wild, fierce, grim, gloomy, savage, in aspect or character ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: trux, truculentus, ferus): ille tuens oculis immitem Phinea torvis, Ov. M. 5, 92:

    oculi,

    Quint. 11, 3, 75; Val. Max. 5, 1, ext. 6:

    cernimus astantes lumine torvo Aetnaeos fratres,

    Verg. A. 3, 677; so,

    lumine,

    Ov. M. 9, 27; and absol.:

    aspicit hanc torvis (sc. oculis),

    id. ib. 6, 34:

    vultus,

    Hor. Ep. 1, 19, 12; Sen. Ira, 2, 35, 3; Val. Max. 3, 8, 6; Quint. 6, 1, 43; 11, 3, 160:

    facies,

    Sen. Ira, 1, 1, 3:

    forma minantis,

    Ov. P. 2, 8, 22:

    aspectus (equi),

    Plin. 8, 42, 64, § 154 optima torvae Forma bovis, Verg. G. 3, 51:

    frons (Polyphemi),

    Verg. A. 3, 636:

    torvi cymba senis,

    Prop. 3, 18 (4, 17), 24: feroci ingenio torvus praegrandi gradu, Pac. ap. Fest. p. 355:

    torvu' draco serpit, Cic. poët. N. D. 2, 42, 106: angues,

    Verg. A. 6, 571:

    leaena,

    id. E. 2, 63:

    aper,

    Prop. 2, 3, 6:

    taurus,

    Ov. M. 8, 132:

    juvencus,

    id. ib. 6, 115;

    10, 237: Medusa,

    Ov. A. A. 2, 309:

    Mars,

    Hor. C. 1, 28, 17:

    Ister (as a horned river-god),

    Val. Fl. 8, 218 et saep.: ferox et torva confidentia, Pac. ap. Fest. p. 355 Müll.; cf.

    proclia,

    Cat. 66, 20:

    vina,

    i. e. harsh, sharp, tart, Plin. 17, 23, 35, § 213.— Comp.:

    voce hominis et tuba rudore torvior,

    App. Flor 3, p. 357.— Sup.:

    leonis torvissima facies,

    Arn. 6, p. 196.—
    (β).
    torvum and torva, adverb., fiercely, sternly, sharply, etc.:

    torvumque repente Clamat,

    Verg. A. 7, 399:

    torvum lacrimans,

    Stat. Th. 12, 127:

    torva tuens,

    Verg. A. 6, 467; Val. Fl. 2, 255. — Adv.: torvĭter, sharply, severely, sternly (ante-class.): aliquem increpare, Enn. ap. Non. 516, 16 (Ann. v. 79 Vahl.); Pomp. ap. Non. 516, 15 (Com. Fragm. v. 18 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > torva

  • 3 torvus

    torvus, a, um, adj. [perh. for torg-vus; Sanscr. root targ-, to threaten], orig. of the eyes, staring, keen, piercing, wild, stern; hence, in gen., wild, fierce, grim, gloomy, savage, in aspect or character ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: trux, truculentus, ferus): ille tuens oculis immitem Phinea torvis, Ov. M. 5, 92:

    oculi,

    Quint. 11, 3, 75; Val. Max. 5, 1, ext. 6:

    cernimus astantes lumine torvo Aetnaeos fratres,

    Verg. A. 3, 677; so,

    lumine,

    Ov. M. 9, 27; and absol.:

    aspicit hanc torvis (sc. oculis),

    id. ib. 6, 34:

    vultus,

    Hor. Ep. 1, 19, 12; Sen. Ira, 2, 35, 3; Val. Max. 3, 8, 6; Quint. 6, 1, 43; 11, 3, 160:

    facies,

    Sen. Ira, 1, 1, 3:

    forma minantis,

    Ov. P. 2, 8, 22:

    aspectus (equi),

    Plin. 8, 42, 64, § 154 optima torvae Forma bovis, Verg. G. 3, 51:

    frons (Polyphemi),

    Verg. A. 3, 636:

    torvi cymba senis,

    Prop. 3, 18 (4, 17), 24: feroci ingenio torvus praegrandi gradu, Pac. ap. Fest. p. 355:

    torvu' draco serpit, Cic. poët. N. D. 2, 42, 106: angues,

    Verg. A. 6, 571:

    leaena,

    id. E. 2, 63:

    aper,

    Prop. 2, 3, 6:

    taurus,

    Ov. M. 8, 132:

    juvencus,

    id. ib. 6, 115;

    10, 237: Medusa,

    Ov. A. A. 2, 309:

    Mars,

    Hor. C. 1, 28, 17:

    Ister (as a horned river-god),

    Val. Fl. 8, 218 et saep.: ferox et torva confidentia, Pac. ap. Fest. p. 355 Müll.; cf.

    proclia,

    Cat. 66, 20:

    vina,

    i. e. harsh, sharp, tart, Plin. 17, 23, 35, § 213.— Comp.:

    voce hominis et tuba rudore torvior,

    App. Flor 3, p. 357.— Sup.:

    leonis torvissima facies,

    Arn. 6, p. 196.—
    (β).
    torvum and torva, adverb., fiercely, sternly, sharply, etc.:

    torvumque repente Clamat,

    Verg. A. 7, 399:

    torvum lacrimans,

    Stat. Th. 12, 127:

    torva tuens,

    Verg. A. 6, 467; Val. Fl. 2, 255. — Adv.: torvĭter, sharply, severely, sternly (ante-class.): aliquem increpare, Enn. ap. Non. 516, 16 (Ann. v. 79 Vahl.); Pomp. ap. Non. 516, 15 (Com. Fragm. v. 18 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > torvus

  • 4 lūmen

        lūmen inis, n    [LVC-], light: Quasi lumen de suo lumine accendat: solis: Leu<*>othoën ad lumina cerni, by lamp-light, O.—Plur., of a building, the outlook, prospect: cum aedīs venderet, in mancipio lumina ita recepit: se luminibus eius esse obstructurum, obstruct the light by building.—A light, source of light, lamp, torch: lumine adposito: insigne nocturnum trium luminum, L.: sub lumina prima, at early candle-light, H.— Daylight, day: Si te secundo lumine hic offendero, Moriere, Enn. ap. C.: lumine quarto, V.— The light of life, life: quem cassum lumine lugent, V.: quod in tot lumina lumen habebas, which served so many eyes (of Argus), O.— The light of the eye, eye, look, glance: luminibus amissis: torvum, V.: placidum, H.: timidum, O.: Luminibus tacitis, V.: Ad caelum tendens lumina, V.: mentis quasi lumina.— Fig., a light, distinguished person, ornament, glory, luminary, beauty: maiorum gloria posteris quasi lumen est, S.: praestantissimi viri, lumina rei p.: lumen exercitūs, Cimber: Lumina tot cecidisse ducum, V.: dicendi lumina: Catonis luminibus obstruxit haec oratio, obscured the reputation. —Light, clearness, perspicuity: ordo memoriae lumen adfe<*>: nisi litterarum lumen accederet, celebrity.
    * * *
    light; lamp, torch; eye (of a person); life; day, daylight

    Latin-English dictionary > lūmen

  • 5 torvus

        torvus adj.,    staring, keen, piercing, wild, stern, fierce, grim, savage (esp. in look or expression): oculi, O.: astantes lumine torvo fratres, V.: voltus, H.: forma minantis, O.: optima torvae Forma bovis, V.: leaena, V.: Medusa, O.: Mars, H. —Neut. As adv., fiercely, sternly, grimly: torvumque repente Clamat, V.: torva tuens, V.
    * * *
    torva, torvum ADJ
    pitiless, grim; savage

    Latin-English dictionary > torvus

  • 6 intrantes

    1.
    intrō, adv. [contr. from interō sc. loco].
    I.
    Inwardly, internally; on the inside:

    omnia sana faciet, intro quae dolitabunt,

    Cato, R. R. 157, 7:

    stare,

    Pall. 1, 40, 2; Cato, R. R. 157, 6; cf. Quint. 1, 5, 50.—
    II.
    To the inside, within, in (class.):

    sequere intro me, amabo,

    into the house, Plaut. Truc. 3, 2, 19:

    intro ad nos venit,

    Ter. Eun. 5, 7, 2:

    intro ire,

    Plaut. Ps. 2, 2, 59:

    intro advenire,

    id. Truc. 1, 2, 7:

    abire,

    id. Ps. 1, 2, 35:

    intro est itum,

    Caes. B. C. 3, 26, 5:

    cur ad nos filiam tuam non intro vocari jubes?

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66; cf.:

    prius quam intro vocarentur ad suffragium tribus,

    Liv. 10, 24 fin.; so,

    intro vocata centuria,

    id. 10, 13, 11:

    accipere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 36.
    2.
    intro, āvi, ātum (intrassis for intraveris, Plaut. Men. 2, 3, 63), 1, v. a. and n. [1. intro], to go or walk into, to enter (syn.: ingredior, introeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; constr. with acc., with in and acc.; poet. with dat.
    (α).
    With acc.:

    tu ingredi illam domum ausus es? tu illud sanctissimum limen intrare?

    Cic. Phil. 2, 27, 68:

    pomoerium,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. Caecin. 8, 22:

    regnum,

    id. Rab. Post. 8, 22:

    postes,

    Ov. M. 8, 639:

    domum,

    Nep. Ages. 7, 4; id. Dat. 2, 1:

    limen,

    Val. Max. 2, 2, 1; 4, 5, 5; Vell. 2, 59 fin.; Just. 18, 7, 10; Suet. Tib. 30:

    portas,

    Liv. 1, 29, 1:

    flumen,

    Sall. J. 110, 6:

    januam,

    Petr. 139:

    fumum et flammam,

    Hirt. B. G. 8, 16:

    maria,

    Verg. A. 6, 59:

    amnis intrans aequora,

    emptying into the sea, Val. Fl. 2, 11:

    notus medullas intravit calor,

    Verg. A. 8, 390:

    fluminis ripas,

    to come between, id. ib. 7, 201.—
    (β).
    With in and acc.:

    ante quam (animus) in corpus intravisset,

    Cic. Tusc. 1, 24, 57:

    in tabernaculum,

    Curt. 3, 12, 10:

    in flumen,

    Plin. 32, 1, 4, § 10; 9, 15, 20, § 50:

    in eum mundum,

    Sen. Ep. 91, 15:

    intravit in hortos,

    Ov. M. 14, 656:

    in portus,

    id. ib. 7, 492:

    in Capitolium,

    Cic. Dom. 3, 5.—
    (γ).
    With dat.:

    montibus undae,

    Val. Fl. 1, 590:

    ponto,

    Sil. 11, 473:

    vulneribus mare,

    id. 14, 550:

    discordia caelo,

    id. 9, 289.—
    (δ).
    With intra (rare):

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8, 1.—
    (ε).
    With ad:

    protinus ad Alexandrum,

    Curt. 6, 7, 19. —
    B.
    In partic.
    1.
    To penetrate, pierce, enter, force a way into:

    quo qui intraverant,

    Caes. B. G. 7, 73:

    intravere eo arma Romana,

    Plin. 6, 29, 35, § 181:

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8:

    ne quo loco nostri intrare possent,

    id. B. C. 3, 44:

    ne hostes intrare ad se possent,

    Hirt. B. Afr. 79:

    ad munimenta,

    Liv. 6, 2. — Absol.: in-trantes, ium, m., as subst. (opp. abeuntes), Petr. S. 28, 8; Col. 1, 6:

    cujus vultum intrantes tristem, abeuntes hilarum putant,

    Plin. 36, 5, 4, § 13.— Pass.:

    si mare intretur,

    Tac. A. 2, 5.— Impers.:

    quo non modo intrari, sed ne perspici quidem possit,

    Caes. B. G. 2, 17.—
    2.
    To appear before court:

    alio senatu Vicetini sine advocato intraverunt,

    Plin. Ep. 5, 4, 2; 6, 31, 10.—
    3.
    To attack, Stat. Th. 6, 774. —
    4.
    To pierce, transfix ( poet.):

    aprum,

    Mart. 7, 27, 3:

    intravit torvum Gortynia lumen harundo,

    Sil. 5, 447; Sid. Carm. 2, 147.—
    II.
    Trop., to penetrate or pierce into (class.); constr. usu. with in and acc.:

    nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    in rerum naturam,

    id. Fin. 5, 16:

    in sensum et in mentem judicis,

    id. de Or. 2, 25, 109; 1, 47, 204: penitus in alicujus familiaritatem, to become one ' s intimate friend, id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

    in pectus,

    Sen. ad Helv. 13, 2; Quint. 9, 4, 10.—With acc.:

    domus quam nec honor nec gratia intrare posset,

    Liv. 6, 34, 9; cf.

    terram,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    vatem Deus,

    inspires, Sil. 3, 697; cf. id. 12, 323:

    animum militaris gloriae cupido,

    Tac. Agr. 5:

    pavidos intrat metus,

    id. A. 1, 39; 1, 43:

    intravit animos pavor,

    Curt. 4, 16, 17; cf. Sil. 1, 124. — Absol.:

    propius accedo... intrabo etiam magis,

    Cic. Fl. 10, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > intrantes

  • 7 intro

    1.
    intrō, adv. [contr. from interō sc. loco].
    I.
    Inwardly, internally; on the inside:

    omnia sana faciet, intro quae dolitabunt,

    Cato, R. R. 157, 7:

    stare,

    Pall. 1, 40, 2; Cato, R. R. 157, 6; cf. Quint. 1, 5, 50.—
    II.
    To the inside, within, in (class.):

    sequere intro me, amabo,

    into the house, Plaut. Truc. 3, 2, 19:

    intro ad nos venit,

    Ter. Eun. 5, 7, 2:

    intro ire,

    Plaut. Ps. 2, 2, 59:

    intro advenire,

    id. Truc. 1, 2, 7:

    abire,

    id. Ps. 1, 2, 35:

    intro est itum,

    Caes. B. C. 3, 26, 5:

    cur ad nos filiam tuam non intro vocari jubes?

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66; cf.:

    prius quam intro vocarentur ad suffragium tribus,

    Liv. 10, 24 fin.; so,

    intro vocata centuria,

    id. 10, 13, 11:

    accipere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 36.
    2.
    intro, āvi, ātum (intrassis for intraveris, Plaut. Men. 2, 3, 63), 1, v. a. and n. [1. intro], to go or walk into, to enter (syn.: ingredior, introeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; constr. with acc., with in and acc.; poet. with dat.
    (α).
    With acc.:

    tu ingredi illam domum ausus es? tu illud sanctissimum limen intrare?

    Cic. Phil. 2, 27, 68:

    pomoerium,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. Caecin. 8, 22:

    regnum,

    id. Rab. Post. 8, 22:

    postes,

    Ov. M. 8, 639:

    domum,

    Nep. Ages. 7, 4; id. Dat. 2, 1:

    limen,

    Val. Max. 2, 2, 1; 4, 5, 5; Vell. 2, 59 fin.; Just. 18, 7, 10; Suet. Tib. 30:

    portas,

    Liv. 1, 29, 1:

    flumen,

    Sall. J. 110, 6:

    januam,

    Petr. 139:

    fumum et flammam,

    Hirt. B. G. 8, 16:

    maria,

    Verg. A. 6, 59:

    amnis intrans aequora,

    emptying into the sea, Val. Fl. 2, 11:

    notus medullas intravit calor,

    Verg. A. 8, 390:

    fluminis ripas,

    to come between, id. ib. 7, 201.—
    (β).
    With in and acc.:

    ante quam (animus) in corpus intravisset,

    Cic. Tusc. 1, 24, 57:

    in tabernaculum,

    Curt. 3, 12, 10:

    in flumen,

    Plin. 32, 1, 4, § 10; 9, 15, 20, § 50:

    in eum mundum,

    Sen. Ep. 91, 15:

    intravit in hortos,

    Ov. M. 14, 656:

    in portus,

    id. ib. 7, 492:

    in Capitolium,

    Cic. Dom. 3, 5.—
    (γ).
    With dat.:

    montibus undae,

    Val. Fl. 1, 590:

    ponto,

    Sil. 11, 473:

    vulneribus mare,

    id. 14, 550:

    discordia caelo,

    id. 9, 289.—
    (δ).
    With intra (rare):

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8, 1.—
    (ε).
    With ad:

    protinus ad Alexandrum,

    Curt. 6, 7, 19. —
    B.
    In partic.
    1.
    To penetrate, pierce, enter, force a way into:

    quo qui intraverant,

    Caes. B. G. 7, 73:

    intravere eo arma Romana,

    Plin. 6, 29, 35, § 181:

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8:

    ne quo loco nostri intrare possent,

    id. B. C. 3, 44:

    ne hostes intrare ad se possent,

    Hirt. B. Afr. 79:

    ad munimenta,

    Liv. 6, 2. — Absol.: in-trantes, ium, m., as subst. (opp. abeuntes), Petr. S. 28, 8; Col. 1, 6:

    cujus vultum intrantes tristem, abeuntes hilarum putant,

    Plin. 36, 5, 4, § 13.— Pass.:

    si mare intretur,

    Tac. A. 2, 5.— Impers.:

    quo non modo intrari, sed ne perspici quidem possit,

    Caes. B. G. 2, 17.—
    2.
    To appear before court:

    alio senatu Vicetini sine advocato intraverunt,

    Plin. Ep. 5, 4, 2; 6, 31, 10.—
    3.
    To attack, Stat. Th. 6, 774. —
    4.
    To pierce, transfix ( poet.):

    aprum,

    Mart. 7, 27, 3:

    intravit torvum Gortynia lumen harundo,

    Sil. 5, 447; Sid. Carm. 2, 147.—
    II.
    Trop., to penetrate or pierce into (class.); constr. usu. with in and acc.:

    nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    in rerum naturam,

    id. Fin. 5, 16:

    in sensum et in mentem judicis,

    id. de Or. 2, 25, 109; 1, 47, 204: penitus in alicujus familiaritatem, to become one ' s intimate friend, id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

    in pectus,

    Sen. ad Helv. 13, 2; Quint. 9, 4, 10.—With acc.:

    domus quam nec honor nec gratia intrare posset,

    Liv. 6, 34, 9; cf.

    terram,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    vatem Deus,

    inspires, Sil. 3, 697; cf. id. 12, 323:

    animum militaris gloriae cupido,

    Tac. Agr. 5:

    pavidos intrat metus,

    id. A. 1, 39; 1, 43:

    intravit animos pavor,

    Curt. 4, 16, 17; cf. Sil. 1, 124. — Absol.:

    propius accedo... intrabo etiam magis,

    Cic. Fl. 10, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > intro

  • 8 renideo

    rĕ-nīdĕo ( perf. reniduit, emeidiasen, Gloss. Philox.), ēre, v. n. [perh. kindr. with nizô], to shine again, shine back; to glitter, glisten, be bright or resplendent ( poet. and not freq. till after the Aug. period).
    I.
    Lit.:

    nec domus argento fulgenti auroque renidet,

    Lucr. 2, 27:

    ut pura nocturno renidet Luna mari Gnidiusve Gyges,

    Hor. C. 2, 5, 19:

    non ebur neque aureum Meā renidet in domo lacunar,

    id. ib. 2, 18, 2; so,

    sparsa orichalca,

    Stat. Th. 10, 660:

    ostrum, Petr. poët. 119, 29: circum renidentes Lares,

    i. e. shining from the reflection of the fire, Hor. Epod. 2, 66: late fluctuat omnis Aere renidenti tellus, with gleaming brass (of arms), Verg. G. 2, 282 (cf.:

    aere renidescit tellus,

    Lucr. 2, 326).—
    II.
    Trop.
    * A.
    In gen., to shine:

    jam sola renidet in Stilichone salus,

    Claud. in Eutr. 2, 501.—
    B.
    In partic., to shine or beam for joy, to be glad, cheerful:

    (puer Icarus) ore renidenti Captabat plumas,

    Ov. M. 8, 197; Val. Fl. 4, 234:

    tractabat ceram puer pennasque renidens,

    id. A. A. 2, 49:

    puer,

    Stat. Th. 4, 789; cf.:

    hilarior protinus renidet oratio,

    Quint. 12, 10, 28.— With object-clause, as cause of the joy: adjecisse praedam Torquibus exiguis [p. 1565] renidet, rejoices, Hor. C. 3, 6, 12.—
    2.
    Transf. (by a natural figure, as, conversely, ridere is used poet. for splendere, Hor. C. 4, 11, 6 al.), to smile, laugh (syn. subrideo):

    homo renidens,

    smiling, Liv. 35, 49; Tac. A. 15, 66:

    ad haec renidens Milo... inquit,

    App. M. 2, p. 120, 16:

    Tiberius torvus aut falsum renidens vultu,

    Tac. A. 4, 60; cf.:

    torvum renidens,

    Amm. 14, 9, 6; Tac. H. 4, 43:

    renidenti cohibens suspiria vultu,

    Val. Fl. 4, 359:

    (Cupido) Iste lascivus puer ac renidens,

    Sen. Hippol. 277:

    Egnatius quod candidos habet dentes, Renidet usquequaque,

    Cat. 39, 1 sq. —
    * b.
    With dat. (like arridere), to smile upon, be gracious to:

    mihi renidens Fortuna,

    App. M. 10, p. 246, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > renideo

См. также в других словарях:

  • Solanum torvum — Turkey Berry Scientific classification Kingdom: Plantae (unranked): An …   Wikipedia

  • Solanum torvum —   Higo del diablo …   Wikipedia Español

  • Taraxacum torvum — Taraxacum torvum …   Wikipédia en Français

  • Taraxacum torvum — Taraxacum torvum …   Wikipédia en Français

  • Solanum torvum — kalakutinė kiauliauogė statusas T sritis vardynas apibrėžtis Bulvinių šeimos daržovinis, vaisinis augalas (Solanum torvum), paplitęs Centrinėje ir Pietų Amerikoje. atitikmenys: lot. Solanum torvum angl. devil s fig; pea eggplant; platebrush;… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • Solanum torvum — Turkey Tur key, n.; pl. {Turkeys}. [So called because it was formerly erroneously believed that it came originally from Turkey: cf. F. Turquie Turkey. See {Turk}.] (Zo[ o]l.) Any large American gallinaceous bird belonging to the genus {Meleagris} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Solanum torvum — ID 79036 Symbol Key SOTO4 Common Name turkey berry Family Solanaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Introduced to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution AL, FL, HI, MD, PR, VI Growth Habit Tree, Subshrub, Shrub …   USDA Plant Characteristics

  • Solanum torvum Sw. — Symbol SOTO4 Common Name turkey berry Botanical Family Solanaceae …   Scientific plant list

  • Solanum — For the Solanum Virus, see The Zombie Survival Guide. Horsenettle and variants redirect here. If used for a particular species, this name usually applies to the Carolina Horsenettle (S. carolinense). Solanum Brazilian Nightshade (Solanum sea …   Wikipedia

  • Pokastrauch — Zweig mit Blütenblättern und unreifen Beeren Systematik Asteriden Euasteriden I …   Deutsch Wikipedia

  • TORVUS — proprie de tauro, unde et vox nata videtur. Virg. l. 3. Georg. v. 51. optima torvae Forma bovis Hinc de leone. Idem, Ecl. 2. v. 63. Torva leaena lupum sequitur Inde ad omnium animalium armatorum aspectum denotandum vox extensa, ut videre est apud …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»