Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

suspensa

  • 41 assuetudo

    assuētūdo (ad-suētūdo), inis, f. (assuesco), I) die Gewöhnung an etw., die Angewöhnung, Gewohnheit, amor assuetudinis, Varr. LL.: ass. cotidiana, Liv.: XII annorum, Liv.: succedendi, Liv.: confarreandi, Tac.: furandi, Gell.: voluptatum, Tac.: laborum, maxime frigoris, Mela 3, 3, 2 (3. § 26): assuetudine mali animum efferare, Liv.: Ggstz., Tiberio, seu naturā sive assuetudine, suspensa semper et obscura verba, Tac. ann. 1, 11. – II) insbes., die Gewöhnung an eine Geliebte, der Umgang mit einer Geliebten, Actes, Tac. ann. 13, 46.

    lateinisch-deutsches > assuetudo

  • 42 cenaculum

    cēnāculum, ī, n. (ceno), das gew. im obern Stockwerke befindliche Speisezimmer (δειπνητήριον, Gloss.), Varr. LL. 5, 162; dah. (= ὑπερωον, Gloss.), das ganze obere Stockwerk, die obere Etage u. (nachdem die Häuser mehrere Stockwerke hatten) übh. das Stockwerk (s. Varr. LL. 5, 162), Roma cenaculis sublata atque suspensa, Cic.: ex adverso si quod est cenaculum, quo te recipias, Lucil. fr.: hic in cenaculo polito recipiuntur, Varr. fr.: cenaculum super aedes datum est, Liv.: mutat cenacula, Hor.: diviso inter se cenaculo habitare (v. mehreren), ICt.: uxorem et liberos meritorio cenaculo abdere, Suet.: alqm per scalas complicitis pedibus in superius cenaculum attrahere, Apul.: cadere de tertio cenaculo deorsum, Vulg. act. apost. 20, 9. – Übtr. v. Himmel, cenacula maxima caeli, Enn. ann. 61: und scherzh. v. Jupiter, in superiore qui habito cenaculo, Plaut. Amph. 863.

    lateinisch-deutsches > cenaculum

  • 43 filum

    fīlum, ī, n. (fingo), der Faden, I) eig.: a) von Lein, Wolle usw., α) übh.: cerei fila, Docht, Sen.: conicere filum in acum, einfädeln, Cels.: circumdare collum filo (um ihn zu messen), Catull.: coëmere fila (Garn), Amm.: velamina filo pleno, dickes Zeug, Ov.: munusculum crasso filo (bildl.), Cic.: capite velato filo, meton. = mit wollener Binde, Liv. 1, 32, 6: u. so filo velatus, Tibull. 1, 5, 15. – Sprichw. (tenui) pendēre filo, unser »an einem seidenen Faden hängen«, d.i. in Gefahr schweben, Ov. ex Pont. 4, 3, 35. Enn. b. Macr. sat. 1, 4, 18; vgl. cum admodum tenui filo suspensa rei publicae salus ex sociorum fide penderet, Val. Max. 6, 4, 1 u. a cuius salute velut filo pendēre statum orbis terrarum exclamabant, Amm. 14, 5, 4. – β) insofern er gesponnen od. verwebt wird, ducere fila, Ov.: tenero pollice fila ducere, Sen.: alia torquere fila, alia ex molli solutoque ducere, Sen.: dextrā leviter deducere fila, Catull.: staminis fila pollice deducere, Hieron.: fila pollice trahere, Mart.: mollia lanae fila carpere, Ambros. – b) von andern Dingen, aranei, Lucr.: deducit aranea filum pede, Ov.: v. Blumen u. Gewächsen, Fasern, Mart.: mel praetenuia fila mittit, zieht Fäden, Plin.: tenui filo stantibus in medio crocis, Staubfäden, Plin.: lyrae, Saite, Ov. – c) der Lebensfaden, an dem die Parzen spinnen (vgl. poëtae colus et fila fatis adsignant, Fronto de amiss. nepot. 2. p. 233, 8 N.), sororum fila trium, Hor.: at tibi nascenti nerunt fatales fortia fila deae, Ov.: triplices deae tua fila resolvent, Ov. – II) übtr.: A) gleichs. das Gewebe = die äußere Form, -Gestalt, -Bildung, forma filumque solis, Lucr.: fil. mulieris, Plaut. (u. so filum non malum, Lucil.): habitus corporis et filum, Varro LL.: totius corporis filum atque habitus, Gell.: fuit decente filo corporis, Amm.: fil. tenue vocis, helle, klare Stimme, Calp. – B) von der Rede, die Form, Manier, das Gepräge (vgl. Seyffert Cic. Lael. 7, 25. p. 1752), orationis tuae, Cic.: argumentandi, Cic.: uberiore filo, Cic. – / Heteroklit. Plur. fili, Lucan. 6, 460 (vgl. Phocas 4, 5. p. 426, 29 K). Arnob. 1, 59 codd. (wo man jetzt pileus et pileum liest). Verecund. in cantic. Ezech. 5, 5 (im Spicil. Soloesm. 4. p. 74).

    lateinisch-deutsches > filum

  • 44 gesto

    gesto, āvi, ātum, āre (Intens. v. gero), I) tragen, mit od. bei sich führen, an sich tragen, a) übh.: saxa, arma, Curt.: pharetram, Verg.: diadema, Suet.: sceptrum, Verg.: vitulum per agros, Tibull.: signum rei publicae manu, Suet.: dorso onera, Curt.: capite coronam, Suet.: puerum in manibus, Ter.: caput in pilo, Cic.: gemmam digito, Plin.: cibos secum, Lact.: in utero (sc. partum), schwanger od. trächtig sein, Plin.: alqm in sinu, bildl., jmd. im Herzen tragen, Ter. adelph. 709: so auch alqm in oculis, gleichs. auf den Händen tragen, Ter. eun. 401 sq.: meum animum gestas, kennst meine Gesinnung, Plaut. merc. 572: pectoribus equorum suspensa capita, Liv.: non obtunsa adeo pectora, Verg. – b) etw. in einem Gefäß od. auf einem Trag- od. Fahrwerkzeug tragen, fahren, tragen od. fahren lassen, utribus aquam, Curt.: lecticā agnam, Hor.: navigio aurato sacerdotes, Curt. – Passiv, gestari, sich (vom Pferde, Wagen, in der Sänfte, zur Bewegung) tragen lassen, reiten, fahren, g. non vehiculo, sed equo, Plin. ep.: nunc gestemur, wollen uns (zu Pferde oder Wagen, in der Sänfte) Bewegung machen, Sen.: ebenso Aktiv gestare, sich tragen od. fahren lassen, Suet. Galb. 8, 1 u. Dom. 11, 1. – II) prägn.: 1) austragen, als Neuigkeit hinterbringen, crimina, Plaut. Pseud. 427: übtr. = verbreiten, verba, vitia, Sen. ep. 123, 8. – 2) herzu tragen, herbei-, zuschleppen, herbeischaffen, cibos et hortamina pugnantibus, Tac.: ex urbe atque Italia irritamenta gulae, Tac.

    lateinisch-deutsches > gesto

  • 45 mola

    mola, ae, f. (molo), I) appell., der Mühlstein, A) eig. bes. der obere Mühlstein, der Läufer, dessen unterer wie ein abgestumpfter Kegel zulaufender Teil das Mahlen besorgte, manualis mola, quam Graeci chiromolon vocant, Cass. Fel. 40. p. 91, 18: manuali molā ad collum ligata, Hieron. ad Euseb. chron. lib. 2. ad ann. 312 p. Chr. – dah. der Sing. u. gew. der Plur., der Mühlstein, die Mühlsteine = die Mühle, sowohl Wasser- als Esel- und Handmühle, suspensa mola, die hochgestellte, Ov.: mola machinaria, Apul.: molā buxeā piper trivit, Petron. – Plur., molae unae, Cato: molae oleariae, Varro: m. aquariae, Pallad.: m. aquae, Cod. Theod. u. Cassiod.: asinariae, Cato: m. iumentariae, manuariae, ICt.: m. trusatiles, Cato u. Gell.: molae nigrae od. pumiceae, aus Lava, Ov.: molarum strepitus od. crepitus, Enn. u. Naev. fr.: molis operam dare, Cic.: molas versare, Ov., oder circumagere, Gell. – B) meton.: 1) geschrotene Körner von Dinkel od. Spelt mit daruntergemischtem Salz, zum Bestreuen des Opfertieres, gesalzenes Schrot, -Schrotmehl, Opferschrot, mola et vinum, Cic.: gew. mola salsa, Plaut. u. Hor.: molae salsae, Mart.: sancta mola, Tibull.: zur Zauberei gebraucht, Verg. – 2) (wie μύλη) ein verunstalteter Embryo, ein Mondkalb, Plin. 7, 63. – 3) molae, ārum, f. = dentes molares, Bachzähne, Vulg. psalm. 57, 7 u. Iob 29, 17. Vgl. Gloss. III, 12, 27. – II) nom. pr., Mola, Genet. archaist. Molas, f., die Mühlgöttin, Molas colonia, Plaut. Pseud. 1100 G. (vgl. colonia).

    lateinisch-deutsches > mola

  • 46 obstupidus

    ob-stupidus, a, um, starr, betäubt, verblüfft, quid astitisti obstupida? Plaut. mil. 1254: consiluisse universos dicit quasi attonitos et obstupidos (stumm u. starr), Gell. 5, 1, 6: hiat sollicita, studio obstupida, suspensa animo civitas, Pacuv. tr. 54: his actis consternatus ac prorsus obstupidus, Apul. met. 1, 25.

    lateinisch-deutsches > obstupidus

  • 47 reticulum

    rēticulum, ī, n. u. rēticulus, ī, m. (Demin. v. rete), das kleine Netz, a) zum Fischen, venari reticulo in medio mari, Plaut asin. 100 Fl. (Goetz u. Loewe reti iaculo). – b) um etw. darin aufzubewahren, reticulum plenum rosae, Cic. Verr. 5, 27; od. darin zu tragen, reticulum panis, Hor. sat. 1, 1, 47; od. darin aufzuhängen, amphora ex reticulo suspensa, Ulp. dig. 9, 3, 15. § 12 M. (Vulg. resticulo). – c) zum Durchsieben, vinum infundere reticulo aut cribro, Sen. nat. qu. 7, 19, 1. – d) zum Zusammenhalten der Haare auf dem Kopfe der Frauen u. verweichlichter Männer, griech. κεκρύφαλος, Haarnetz, Netzhaube (vgl. Varro LL. 5, 130. Isid. orig. 19, 31, 7), Varro sat. Men. 463. Petron. 67, 6. Iuven. 2, 96. Lampr. Heliog. 11, 7 u. Alex. Sev. 41, 1. Fest. 286 (b), 33: reticula galearia (über die Perücke), Claud. Quadr. ann. 1. fr. 32 (b. Non. 222, 2). – e) netzartiges Busenband, reticulus pectoralis, Fenestell. b. Non. 221, 33. – f) zum Bedecken der Augen, Plin. 12, 59. – g) als Schläger zum Ballschlagen, Ov. art. am. 3, 361. – h) als Vorhang, Spart. Hel. 5, 7. – i) als Gitter, Varro r. r. 3, 5, 13: r. aëneum, Drahtgitter, Fest. 348 (a), 11. – k) scherzh. Benennung für campagus (w. s.), Schuhnetz, Gallien. b. Treb. Poll. Gallien. 16, 4. – l) reticulum iecoris, das Netz über die Leber, Vulg. exod. 29, 13 u.a.

    lateinisch-deutsches > reticulum

  • 48 sollicitus

    sollicitus, a, um (sollus [= totus] u. cio), stark bewegt, -erregt, aufgeregt, I) eig., physisch: motus, Lucr. 1, 343; 6,1036 (1038): mare, Verg. georg. 4, 262 (in einem viell. unechten Verse). – II) übtr.: A) politisch beunruhigt, Hispaniae armis (durch Waffengetöse) sollicitae, Sall. hist. fr. 1, 48 (51), 8. – B) gemütlich, in unruhiger Spannung = befangen, beunruhigt, unruhig, besorgt, bekümmert, a) v. Gemüt usw.: animus soll., Cic.: anxius animus aut sollicitus, Cic.: suspensus animus et sollicitus, Cic.: animi solliciti, Hor.: mens soll., Curt.: mentes soll., Ov.: cor soll., Afran. com. fr.: pectus soll., Ov.: amor omnis sollicitus atque anxius, Cic. ad Att. 2, 24, 1 (versch. von unten no. c, β): omnis expers curae, quae scribentis animum etsi non flectere a vero, sollicitum tamen efficere posset, Liv. 1. praef. § 5. – b) v. leb. Wesen: α) v. Pers. (Ggstz. securus): vehementer sollicitum esse, Cic.: ante sollicitus eram atque angebar, Cic.: alqm sollicitum habere, teils = jmd. in Unruhe versetzen, jmdm. Unruhe-, jmdm. zu schaffen machen, Komik, (s. Wagner, Ter. heaut. 461), teils = jmd. bekümmern, betrüben, Cic.: sollicitum hostem ad lucem tenere, in unruhiger Spannung halten, Liv.: communicato enim imperio sollicitior tu, ille securior factus est, Plin. pan.: primum adspice, quanto maior pars sit pauperum, quos nihilo notabis tristiores sollicitioresque divitibus, Sen.: sollicitiorem hominem neminem puto fuisse, Planc. in Cic. ep.: hoc est, quod sollicitissimum facit, Quint. – mit Genet., sollicitus futuri (um die Zukunft), Sen. ad Marc. 19, 6. – mit causā u. Genet., meā solius causā, Ter. heaut. 129: vestri causā, Apul. met. 7, 9. – m. Dat., corpori vestro, Vulg. Matth. 6, 25. – m. Praepp. od. m. Akk. vicem (wegen), ex hoc (dolore) sollicita est, Ter.: sollicitum esse de alcis valetudine, de rebus urbanis, Cic.: sollicitum esse de verbis, Quint.: nec sum in hoc sollicitus, Quint.: sollicitior circa lites, Quint.: pro Aetolis sollicitus, Liv.: non magnopere sollicitus pro anima, Gell.: ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus, Cic.: aut pro vobis sollicitior aut pro me securior, Tac.: sollicitus propter difficultatem locorum, Liv.: propter Iudaeos, Vulg.: sollicitus consul et propter itineris difficultatem et eorum vicem, quos praemiserat, Liv.: solliciti vicem imperatoris milites, wegen des F., Liv.: meam quoque vicem sollicitus, Liv. – mit Abl. (durch, über), maestus ac sollicitus morte Tigelli, Hor.: sollicita civitas suspicione, suspensa metu, perturbata seditionibus, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, quam sum sollicitus, quidnam futurum sit! Cic.: mirifice sum sollicitus, quidnam de provinciis decernatur, Cic. – m. folg. Infin., tempora sollicitus litis servasse, Sil. 7, 442: venenum praesentarium comparare sollicitus (ängstlich darauf bedacht), Apul. met. 10, 9. – mit folg. ut u. Konj., Sen. ep. 98, 6. – mit folg. ne u. Konj., quae (mater) cruciatur et sollicita est, ne eundem paulo post spoliatum omni dignitate conspiciat, Cic. Mur. 88: u. so Liv. 35, 31, 1. Iustin. 2, 7, 9. – β) von Tieren: pecus, Mart.: equi, lepus, Ov.: canes, besorgte, wachsame, Ov.: u. so canes, sollicitum animal ad (bei) nocturnos strepitus, Liv. 5, 47, 3. – c) v. Lebl.: α) passiv, voll unruhiger Spannung, unruhig, beunruhigt, bekümmert, sorgenvoll, in vita omnia semper suspecta atque sollicita, Cic.: sollicitumque aliquid laetis intervenit, Ov.: soll. nox, Liv.: pax, Liv.: via, Ov.: ratis, Ov.: senecta, Ov.: vita, Hor.: sollicitā prece, Hor. u. Ov.: sollicitam hiemem agere, Liv.: illorum brevissima et sollicitissima aetas est, qui etc., Sen. – m. in u. Akk., eloquentia non in verba sollicita, Sen. de ben. 7, 8, 2. – β) aktiv, in unruhige Spannung versetzend, beunruhigend, amor Ov.: amores, Verg.: cura, Ov.: cura sollicitior, Amm.: dolor, metus, timor, Ov. – spätlat. = unsicher, verdächtig, solutio, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 21, 128: iniectio, Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 37.

    lateinisch-deutsches > sollicitus

  • 49 vestibulum

    vēstibulum, ī, n., der Vorhof, Vorplatz vor dem Hause, von der Straße durch eine niedrige Mauer geschieden, s. Verg. Aen. 2, 469 u. 7, 181. I) eig. u. übtr.: A) eig.: templi, Cic.: curiae, Liv.: magno aggestu suspensa vestibula, Sen.: in vestibulo aedium sedentes, Liv. – dicht., freier Platz vor dem Bienenhause, Verg. georg. 4, 20. – B) übtr., der Zu- od. Eingang zu anderen Orten, Verg. Aen. 6, 273 u. 556: sepulcri, Cic.: urbis, Liv.: castrorum, Liv.: grande, zu einer Höhle, Hieron.: so auch bei Hühner- u. Taubenställen, Colum. – in vestibulo Siciliae, vorn in Sizilien, Cic. – II) bildl., gleichs. die Vorhalle = der Eingang, der Anfang, Cic. or. 50. Quint. 1, 5, 7: in vestibulo artis obversari, Fronto ep. ad M. Caes. 4, 3 in. p. 62, 6 N.: praeparatio quasi vestibulum orationis est, Donat. Ter. Andr. 1, 1, 50.

    lateinisch-deutsches > vestibulum

  • 50 geschraubt

    geschraubt; z.B. g. Worte, verba suspensa (Tac. ann. 1, 11).

    deutsch-lateinisches > geschraubt

  • 51 schüchtern

    schüchtern, pavidus (ängstlich, furchtsam). – timidus. nimis timidus (zaghaft, allzu zaghaft). – verecundus (voll sittlicher Scheu, blöde). – pudīcus (vollsittlicher Scham, verschämt). – rustici pudoris (verschämt wie der einfache Landmann); verb. verecundus naturā et rustici pudoris. – sch. sein, auch pavescere; verecundari (z.B. bei Tische, apud mensam). Adv.pavide; timide; verecunde; pudīce. – jmd. sch. empfehlen, suspensā manu alqm commendare.

    deutsch-lateinisches > schüchtern

  • 52 Spannung

    Spannung, I) eig., durch Umschr. mit den Verben unter »spannen«. – II) uneig.: a) Anstrengung der geistigen Fähigkeit des Menschen: contentio. – b) Aufregung des Gemüts durch Erwartung, Furcht u. Hoffnung: exspectatio erecta od. suspensa, im Zshg. auch bl. exspectatio (gespannte Erwartung). – animus suspensus (in Ungewißheit schwebendes Gemüt): – die Sp., mit der etw. erwartet wird, die Sp. auf etw., exspectatio alcis rei. – in Sp. sein, in exspectatione esse. exspectatione suspensum od. erectum esse (in gespannter Erwartung sein); inter spem metumque suspensum animi esse. inter spem et metum fluctuare (zwischen Furcht u. Hoffnung schweben): in peinlicher Sp. sein oder schweben, exspectatione torqueri od. cruciari: in der äußersten Sp. sein, was wohl etc., summe exspectare, quidnam etc.: Sp. erregen, in Sp. versetzen, exspectationem habere: die Sp. der Zuhörer durch etwas erregen, audientium exspectationem alqā re suspendĕre: jmd. in Sp. erhalten, habere alqm intentum (in Aufmerksamkeit) od. suspensum (zwischen Furcht u. Hoffnung schwebend): durch etwas in Sp. versetzt werden, erigi exspectatione alcis rei. – c) Uneinigkeit: simultas. discidium (der Zwiespalt). – in Sp. mit jmd. sein, leben, s. »gespannt sein mit jmd.« unter »spannen no. I, b«.

    deutsch-lateinisches > Spannung

  • 53 tragen

    tragen, I) im allg., in der Höhe erhalten und fortbewegen: a) mit Akk.: sustinere (in der Höhe erhalten durch seine Kraft = tragen im Zustand der Ruhe). – ferre (tragen, als Bürde u. Last). – baiulare (auf dem Nacken tragen, als Pack- oder Lastträger, auch Menschen, Huckepack tragen). – portare (fortschaffen, transportieren, sich mitetwas tragen, schleppen). – gerere (mit sich führen, z.B. spolia hostis suspensa ferculo). – gestare (bei oder mit sich tragen, herumtragen). – vehere. vectare (fortbewegen, bes. von Tieren u. Sklaven, die eine Person oder Sache auf dem Rücken fortschaffen). – auf den Händen t., manibus ferre in manibus gestare (eig., z.B. puerum); in manibus habere (auch bildl): eine Last auf [2299] dem Kopfe, auf den Schultern t., onus accipere capite, umeris. – in einer Sänfte durch die Stadt getragen werden, lecticā ferri od. portari, gestari od. vehi per urbem. – etwas bei od. mit sich t., alqd secum portare. – man trägt sich mit dem Gerücht, rumor od. fama od. sermo est od. datur: allenthalben, rumor differtur; fama differt; alle m. folg. Akk. u. Infin. – in etwas (ein Buch) t., s. eintragen. – eine Last t. können, oneri ferendo esse od. accommodatum esse (v. Tieren). – der verruchteste Bösewicht, den die Erde trägt, homo omnium quos terra sustinet sceleratissimus. – Schiffe tragen können, navium patientem esse (v. Flüssen). – sich zur Bewegung tragen lassen, gestatione uti: sich in einem Tragstuhl tragen lassen, sellā vehi. – b) elliptisch: die Säulen tragen (eine Last), columnae ad onus ferendum sunt idoneae: das Wasser trägt nicht, aqua ad sustinenda quae immittuntur infirma est: das Eis trägt, glacies durata est et alte conglaciata: jmds. Augen tragen (den Blick) weit, alcis oculi satis prospiciunt: soweit die Augen t., quo longissime oculi conspectum ferunt. – II) insbes.: 1) an od. bei sich tragen. haben, a) als Kleidung etc.: gerere. gestare (im allg., z.B. vestem, anulum). – indutum esse alqāre (mit etwas angetan, bekleidet sein, z.B. veste: u. socci, quibus indutus esset). – amictum esse alqā re (in etwas gehüllt sein, z.B. togā, pallio). – ornatum esse alqā re (mit etwas ausgerüstet, geschmückt sein, z.B. scuto teloque: u. aureo torque). – cinctum od. succinctum esse alqā re (mit etwas umgürtet sein, z.B. gladio). – uti alqā re (sich einer Sache bedienen, z.B. veste purpureā: u. paenulā intra urbem frigoris causā: u. gemmis). – tractare alqd (etwas tragen u. handhaben, z.B. Waffen, arma). – auf dem Kopfe, am Finger t., capite, digito gestare: etw. nicht t. dürfen, carere iure alcis rei (z.B. togae). sich soundso t., uti veste od. habitu mit einem Adjekt. od. vestiri m. Adv., z.B. sich vornehm t., veste uti splendidā; auch splendide vestiri od. vestitum esse: sich medisch t., veste uti Medicā: sich römisch t., habitu Romano uti. – b) als Erzeugnis hervorgebracht haben u. hervorbringen: ferre (von Bäumen. z.B. fructum). – efferre (vom Acker, Boden, z.B. fruges). – Daher intr. mitausgelassenem α) Früchte: ferre fruges, auch bl. ferre. efferre (bes. v. Acker); z.B. der Acker trägt zehnfach, ager effert od. efficit cum decimo: dieser Same trägt zehnfach, ex eo semine redit cum decimo. β) Einkünfte = eintragen, von Landgütern etc.: reditum referre. – es trägt etwas viel (ein), s. eintragen no. II, 2. – c) als Eigenschaft, innehaben, hegen, s. Namen (haben, führen), Bedenken no. II, Sorge etc. – 2) über sich nehmen etc.: tolerare (z.B. sumptus: u. tributa). – Ist es = dulden, erdulden, s. ertragen no. II. – das Risiko tragen, periculum in se recipere: jmd. einen Teil von etwas tragen lassen, alqm. in partem vocare (z.B. curarum).

    deutsch-lateinisches > tragen

  • 54 ponte

    f
    2) анат варолиев мост
    4) эл мост, мостовая схема
    5) мед зубной мост ( протез)
    6) прн связь, взаимодействие, отношения, взаимоотношения
    7) хим мостик, мостиковая связь
    8) уст судостр палуба, мостик
    ••
    - ponte afogada
    - ponte de CA
    - ponte de capacitância
    - ponte de CC
    - ponte de comando
    - ponte de Varólio
    - ponte giratória
    - ponte levadiça
    - ponte levante
    - ponte metálica
    - ponte móvel
    - ponte pênsil
    - ponte suspensa

    Portuguese-russian dictionary > ponte

  • 55 suspenso

    adj
    1) висящий, подвешенный; подвесной
    2) нависший; неминуемый, неизбежный

    Portuguese-russian dictionary > suspenso

  • 56 не дышать

    Русско-португальский словарь > не дышать

  • 57 cenzura

    - ry; dat sg - rze; f
    * * *
    f.
    1. ( kontrola) censorship; uprawnienia cenzury censors' powers; nadzór cenzury censors' supervision; cenzura prewencyjna preventive censorship; cenzura represyjna repressive censorship; przejść przez cenzurę be approved by censors; poddać cenzurze censor, subject to censorship; cenzura obyczajowa moral censorship; cenzura wewnętrzna internal censorship; przesłać utwór do cenzury send a work for examination by censors; cenzura kościelna rz.-kat. church censorship.
    2. szkoln. ( świadectwo) report card, school report, school certificate; dobra cenzura na koniec roku szkolnego good final report card.
    3. ( opinia) opinion, reputation; mieć dobrą cenzurę enjoy a fine reputation; wystawić komuś złą cenzurę not think highly of sb, criticize sb.
    4. psych. censorship.
    5. kośc. (= suspensa) suspension.
    6. hist. ( w starożytnym Rzymie) censorship.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > cenzura

  • 58 karać

    (-rzę, -rzesz); perf; u-; vt
    to punish; (administracyjnie, sądownie) to penalize

    karać kogoś za cośto punish lub penalize sb for sth

    * * *
    ipf.
    - rzę -rzesz punish ( kogoś za coś sb for (doing) sth); prawn., sport penalize; karać fizycznie chastise; karać grzywną l. mandatem fine, mulct; karać kogoś śmiercią sentence sb to death; karać suspensą ( duchownego) defrock, unfrock.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > karać

  • 59 verbum

    verbum, i, n. [st2]1 [-] mot, terme, expression, parole. [st2]2 [-] au plur. formule de serment. [st2]3 [-] injures, outrages (en paroles). [st2]4 [-] allégation, chose mise en avant. [st2]5 [-] mot, vain mot, apparence. [st2]6 [-] Quint. verbe (t. de gram). [st2]7 [-] Plaut. Ter. proverbe, adage, sentence. [st2]8 [-] Hier. le Verbe (traduction du grec Λόγος = le Christ).    - verba: la forme ([] fond, [res, sententia, summa).    - verbo, non re, Cic. Liv.: en parole, non en action.    - verbo... scripturā: de vive voix... par écrit.    - verbum nullum fecit, Plaut.: il n'a rien dit.    - verba publica: les mots de tout le monde.    - qui verbum numquam in publico fecerunt, Cic. Brut. 78: qui n'ont jamais parlé en public (qui n'ont jamais fait de discours).    - uno verbo: en un mot, bref, en somme, enfin.    - verba facere: parler.    - ad verbum, in verbum, verbum pro verbo: (traduire) mot pour mot, mot à mot.    - verbi causā (gratiā): par exemple.    - meis verbis, Cic.: en mon nom, de ma part.    - verbum voluptatis, Cic. Fin. 2: le mot "plaisir".    - uti verbo alicujus, Cic.: employer l'expression de qqn.    - verbis minoribus uti, Ov.: modérer son langage.    - pax, te tribus verbis volo, Plaut. Trin.: paix! je veux te dire seulement deux mots.    - liberi verbo, Cic.: libres de nom seulement.    - verba sunt! Ter.: ce ne sont que des sornettes!    - verba dare alicui: en faire accroire à qqn, payer qqn de mots, lui en conter.    - experior curis dare verba meis, Ov. Tr. 5, 7, 40: j'essaie de tromper mes ennuis.    - de quo ego verbum feci numquam, Cic.: je n'ai jamais parlé de lui.    - pactio verbis facta, Cic.: engagement verbal.    - vetus verbum hoc quidem est + prop. inf. Ter.: c'est un vieux dicton qui dit que....    - in principio erat Verbum et Verbum erat apud Deum et Deus erat Verbum, Hier.: au commencement était le Verbe et le Verbe était avec Dieu et le Verbe était Dieu.    - verbūm (= verborum) sat est, Plaut. Truc.: assez parlé!
    * * *
    verbum, i, n. [st2]1 [-] mot, terme, expression, parole. [st2]2 [-] au plur. formule de serment. [st2]3 [-] injures, outrages (en paroles). [st2]4 [-] allégation, chose mise en avant. [st2]5 [-] mot, vain mot, apparence. [st2]6 [-] Quint. verbe (t. de gram). [st2]7 [-] Plaut. Ter. proverbe, adage, sentence. [st2]8 [-] Hier. le Verbe (traduction du grec Λόγος = le Christ).    - verba: la forme ([] fond, [res, sententia, summa).    - verbo, non re, Cic. Liv.: en parole, non en action.    - verbo... scripturā: de vive voix... par écrit.    - verbum nullum fecit, Plaut.: il n'a rien dit.    - verba publica: les mots de tout le monde.    - qui verbum numquam in publico fecerunt, Cic. Brut. 78: qui n'ont jamais parlé en public (qui n'ont jamais fait de discours).    - uno verbo: en un mot, bref, en somme, enfin.    - verba facere: parler.    - ad verbum, in verbum, verbum pro verbo: (traduire) mot pour mot, mot à mot.    - verbi causā (gratiā): par exemple.    - meis verbis, Cic.: en mon nom, de ma part.    - verbum voluptatis, Cic. Fin. 2: le mot "plaisir".    - uti verbo alicujus, Cic.: employer l'expression de qqn.    - verbis minoribus uti, Ov.: modérer son langage.    - pax, te tribus verbis volo, Plaut. Trin.: paix! je veux te dire seulement deux mots.    - liberi verbo, Cic.: libres de nom seulement.    - verba sunt! Ter.: ce ne sont que des sornettes!    - verba dare alicui: en faire accroire à qqn, payer qqn de mots, lui en conter.    - experior curis dare verba meis, Ov. Tr. 5, 7, 40: j'essaie de tromper mes ennuis.    - de quo ego verbum feci numquam, Cic.: je n'ai jamais parlé de lui.    - pactio verbis facta, Cic.: engagement verbal.    - vetus verbum hoc quidem est + prop. inf. Ter.: c'est un vieux dicton qui dit que....    - in principio erat Verbum et Verbum erat apud Deum et Deus erat Verbum, Hier.: au commencement était le Verbe et le Verbe était avec Dieu et le Verbe était Dieu.    - verbūm (= verborum) sat est, Plaut. Truc.: assez parlé!
    * * *
        Verbum, verbi. Terent. Parolle, Mot, Verbe.
    \
        De exclusione verbum nullum. Terent. On n'en parle point, On n'en dit pas un mot.
    \
        Si verbo titubarint. Cic. S'ils ont failli à parler.
    \
        Verba istaec sunt. Terent. Ce ne sont que parolles.
    \
        Copia cassa verborum. Lucret. Grand language inutile.
    \
        Canina verba. Ouid. Injures, ou Detractions.
    \
        Indomita. Seneca. Parolles oultrageuses et injurieuses.
    \
        Minantia. Ouid. Menasses.
    \
        Ouantia. Sil. Parolles haultaines et glorieuses, ou superbes.
    \
        Suspensa semper et obscura verba. Tacit. Parolles à double visage, ou ambigues et ambagieuses.
    \
        Violenta. Ouid. Parolles audacieuses et oultrageuses.
    \
        Accommodare alicui verba. Quintil. Luy accommoder et bailler parolles à luy convenables.
    \
        Capta verbis puella. Ouid. Deceues par belles parolles.
    \
        Claudere verba pedibus. Horat. Composer des vers.
    \
        Claudere verba modis imparibus. Ouid. Composer vers elegiaques.
    \
        Cogere verba in pedes. Ouid. Composer des vers.
    \
        Tabellis verba committere. Ouid. Escrire en tablettes.
    \
        Compellare aliquem amicis verbis. Virgil. Parler à aucun amiablement.
    \
        Concipere verba. Ouid. Bastir une formule de parler.
    \
        Verbis grauibus confici ab aliquo et trucidari. Cic. Estre griefvement oultragé par aucun de grosses parolles et injurieuses.
    \
        Dare verba alicui. Ouid. Le tromper et abuser, Le paistre de parolles.
    \
        Dare verba ventis. Ouid. Parler en vain.
    \
        Dare verba in ventos. Ouid. Perdre ses parolles, Parler à un qui n'escoute point, Autant en emporte le vent.
    \
        Effingere verba alicuius. Quintil. Contrefaire, Imiter.
    \
        Exprimere verbum de, vel e verbo. Terent. Tourner d'un language en un autre de mot à mot.
    \
        Facere verba mortuo. Terentius. Perdre sa peine, Parler à un homme mort.
    \
        Fundere verba. Ouid. Parler copieusement.
    \
        Fundere verba. Cic. Parler sans cesse et sans propos, Perdre parolles, Ne faire que causer.
    \
        Ministrat verba vinum. Horat. Le vin fait parler des gents.
    \
        Modulanda verba fidibus. Horat. Vers ou chansons à jouer sur le luc.
    \
        Obuoluere vitium decoris verbis. Horatius. Cacher son vice par belles et honnestes parolles.
    \
        Parcite verbis male ominatis. Horat. Gardez vous de dire parolles, etc.
    \
        Perdere verba. Seneca. Parler en vain.
    \
        Posita verba in vsu quotidiano. Quintil. Mots communeement usitez.
    \
        Profundere verba ventis. Lucret. Parler en vain, Perdre ses parolles.
    \
        Totidem verbis recitare. Cic. De mot à mot.
    \
        Reddere verba. Ouid. Respondre.
    \
        Reddere verbum verbo. Horatius. Rendre et translater mot pour mot.
    \
        Verbum pro verbo reddere, Idem. Cic. Rendre mot pour mot.
    \
        Eisdem verbis, siue ad verbum reddere quod cogitauimus. Cic. En mesmes termes.
    \
        Repetere verba. Ouid. Repeter, Redire, Relire, Resumer, Dire de rechef.
    \
        Respondere verbum verbo. Terent. Respondre à chasque mot, et n'en laisser pas un.
    \
        Retentare intermissa verba. Ouid. Essayer de rechef à parler.
    \
        Retenta verba dolore. Ouid. Retenuz et arrestez.
    \
        Socianda verba chordis. Horat. Vers ou chansons à jouer sur les instruments de musique.
    \
        Trahere, verba. Sil. Parler à grande difficulté, Trainer sa parolle.
    \
        Verba de verbis trahere. Quintil. Faire entresuyvir un propos.
    \
        Transferre totidem verbis. Cicero. Rendre, ou translater mot pour mot.
    \
        Vincere verbis aliquid. Virgil. En venir au dessus, Descrire par bons vers une chose fort difficile.
    \
        Verbum. Terent. Un commun dict, Proverbe, Parolle qu'on dit communeement.
    \
        Vtinam istuc verbum ex animo ac vere diceres. Terent. Ceste parolle.
    \
        Quid istuc verbi est? Plaut. Que signifie ceste parolle?
    \
        Verbis meis salutem ei adscribito. Cic. Salue le en mon nom.
    \
        Atticae meis verbis suauium des. Cic. Baise la en mon nom.
    \
        Verbum sat est. Plaut. Il suffit d'un mot.
    \
        Verbi gratia, et Verbi causa, quod et Exempli gratia dicitur. Cic. En maniere de parler, Comme par maniere de parler, Pour exemple.
    \
        In verbo vestigia torsit. Virgil. A la derniere parolle, ou En disant le dernier mot il s'en alla.

    Dictionarium latinogallicum > verbum

  • 60 maca

    ma.ca
    [m‘akə] sf brancard, civière.
    * * *
    [`maka]
    Substantivo feminino brancard masculin
    * * *
    nome feminino
    1 (cama suspensa) hamac m.

    Dicionário Português-Francês > maca

См. также в других словарях:

  • suspensa — suspènsa dkt …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • suspensa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. suspensasie {{/stl 8}}{{stl 7}} w Kościele katolickim: zawieszenie prawa wykonywania funkcji przez duchownego <łac.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • suspensa — ż IV, CMs. suspensasie; lm D. suspensaens rel. «w kościele katolickim: kara pozbawiająca osobę duchowną prawa pełnienia funkcji wynikających z otrzymanych święceń i sprawowanego urzędu» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • Forsythia suspensa —   Forsythia suspensa …   Wikipedia Español

  • Forsythia suspensa — Taxobox name = Forsythia suspensa image width = 240px image caption = regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Magnoliopsida ordo = Lamiales familia = Oleaceae genus = Forsythia species = F. suspensa binomial = Forsythia suspensa… …   Wikipedia

  • Forsythia suspensa — lenktašakė forsitija statusas T sritis vardynas apibrėžtis Alyvmedinių šeimos dekoratyvinis, vaistinis augalas (Forsythia suspensa), paplitęs rytų Azijoje. atitikmenys: lot. Forsythia suspensa angl. forsythia; goldenbells; weeping forsythia;… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • Forsythia suspensa — ID 35398 Symbol Key FOSU Common Name weeping forsythia Family Oleaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Introduced to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution AR, CT, IL, KS, LA, MA, MD, MT, NC, NJ, NY, OH, PA, RI, UT, VA, WA… …   USDA Plant Characteristics

  • Lellingeria suspensa — ID 45992 Symbol Key LESU37 Common Name Jamaican lellingeria Family Grammitidaceae Category Fern Division Pteridophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution PR Growth Habit Forb/herb Duration …   USDA Plant Characteristics

  • Vino vendibili non opus est suspensa hedera. — См. Хороший товар сам себя хвалит …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Forsythia ×intermedia Zabel [suspensa × viridissima] — Symbol FOIN3 Common Name showy forsythia Botanical Family Oleaceae …   Scientific plant list

  • Forsythia suspensa (Thunb.) Vahl — Symbol FOSU Common Name weeping forsythia Botanical Family Oleaceae …   Scientific plant list

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»