Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

shackle

  • 1 praepediō

        praepediō īvī, ītus, īre    [prae+pes], to entangle, shackle, fetter: praepeditis Numidarum equis, Ta.— To hinder, embarrass, obstruct, impede: sese praedā, hamper themselves, L.: omnīs (bonas artīs) avaritia praepediebat, S.: dicere incipientem cum lacrimae praepedissent, L.: dextrae praepedit orsa tremor, O.: verba sua, i. e. stammering, Ta.: praepeditus Germanias premere, hindered from, Ta.
    * * *
    praepedire, praepedivi, praepeditus V TRANS
    shackle, fetter, tie by an extremity; hinder/obstruct/impede; entangle the feet

    Latin-English dictionary > praepediō

  • 2 pedica

    pĕdĭca, ae, f. [pes], a shackle, fetter, or chain for the feet, a springe, gin, snare (cf.: compes, vinculum tendicula).
    I.
    Lit., Plaut. Poen. 3, 1, 10; Liv. 21, 36:

    tunc gruibus pedicas et retia ponere cervis,

    Verg. G. 1, 307; Ov. M. 15, 473; Vulg. Jer. 5, 26:

    quid, si pedes pedicis coartentur?

    App. Flor. p. 357, 29.—
    B.
    Transf., of the spider's web, Plin. 11, 24, 28, § 81.—
    II.
    Trop., a shackle, fetter (post-class.):

    amoris,

    App. M. 2, p. 116, 40:

    nuptiales,

    id. ib. 6, p. 182, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > pedica

  • 3 ad-ligō (all-)

        ad-ligō (all-) āvī, ātus, āre,    to bind to, tie to: reliquos ad palum.—Esp., to bind up, bandage: volnus, L.—To fetter, shackle: adligari se patitur, Ta.—To hold fast: adligat ancora (navīs), V.— Fig., to hinder, detain, keep back: illi filium, i. e. keep at home, T.: populum... novo quaestionis genere, to hamper: palus inamabilis undā Adligat (sc. eos), keeps imprisoned, V.—To bind, oblige, lay under obligation: alqm beneficio: nuptiis adligatus: lex omnīs adligat: furti se adligat, convicts himself, T.—To impugn, accuse: adligatum Oppianici nomen esse. — Of words: verba certā lege versūs, by a fixed metrical form.

    Latin-English dictionary > ad-ligō (all-)

  • 4 catēna

        catēna ae, f    [CAT-], a chain, fetter, shackle: ferrea, Cs.: catenā vinctus, Ta.: collo inserta catena, Cu.: firma, L.: stridor tractae catenae, V. donasse catenam Laribus, i. e. to have been a slave, H.—Usu. plur: alqm vincire catenis, O.: in catenas conicere alqm, Cs.: catenas inicere alcui: alqm in catenis Romam mittere, L.: catenas alcui exsolvere, Ta.: rumpere catenas, H.—Fig., a constraint, fetter, barrier, bond: belua constricta legum sacratarum catenis: validā teneamur catenā, Tb.: mille adde catenas, clauses of obligation (in a bond), H.
    * * *
    chain; series; fetter, bond, restraint; imprisonment, captivity; (chain mail)

    Latin-English dictionary > catēna

  • 5 (compēs or con-pēs, pedis)

       (compēs or con-pēs, pedis) f    a fetter, shackle (for the feet; usu. plur.): habendae compedes, must be worn, T.: ille ex compedibus: compedibus vincire alqm, Iu. — Sing. (only abl.): durā, H.: magnā, Iu.—Fig., fetters, bonds, bands, chains: corporis, of the physical life: compedes eas (urbes) Graeciae appellare, L.: gratā, H.: nivali, H.

    Latin-English dictionary > (compēs or con-pēs, pedis)

  • 6 cōn-stringō

        cōn-stringō strinxī, strictus, ere,    to bind, fetter, shackle, chain: hunc pro moecho, T.: (alqm) quadrupedem, i. e. hands and feet, T.: trahere constrictos curru, H.: Tu non constringendus (as insane)?: corpora vinculis: illum laqueis: constrictus cammarus ovo, i. e. sauced, Iu.—Fig., to bind, fetter, restrain: beluam legum catenis: coniurationem horum conscientiā: fidem religione: orbem terrarum legibus.—Of discourse, to condense, compress: (sententia) aptis constricta verbis.

    Latin-English dictionary > cōn-stringō

  • 7 impediō (inp-)

        impediō (inp-) īvī, ītus, īre    [PED-], to entangle, ensnare, shackle, hamper, hinder, hold fast: Impediunt vincula nulla pedes, O.: illis Crura, O. —To clasp, bind, encircle, embrace. narrare parantem Impedit amplexu, O.: caput myrto, H.: equos frenis, bridle, O.: clipeum informant... septenosque orbibus orbīs Impediunt, encircle, V.—To block up, make inaccessible: saxa iter impediebant, Cs.: munitionibus saltum, L.—Fig., to entangle, embarrass: impeditum in eā (re) expedivi animum meum, T.: stultitiā suā impeditus: me et se hisce nuptiis, T.: mentem dolore: sententia neu se Impediat verbis, H.—To be in the way, hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede: omnia removentur, quae impediunt: nisi rei p. tempora impedient: de Fausto impedit tribunus, interposes a veto, Cs.: me cotidie aliud ex alio impedit: aetate et morbo impeditus: metus rem inpediebat, S.: sinistra impedita, Cs.: somno et metu inpedita fuga, S.: a re p. bene gerendā impediri: se a suo munere: a populo R. in suo iure impediri, Cs.: eloquentia Hortensi ne me dicendo impediat: alquos ad cupiendam fugam, Cs.: impeditus a tribunis ne portaret, etc., S.: ne rem agerent, bello inpediti sunt, L.: ut nullā re impedirer, quin, etc.: nec aetas impedit, quo minus, etc.: impedior religione, quo minus exponam, etc.: me ea improbare: me haec exquirere.

    Latin-English dictionary > impediō (inp-)

  • 8 pedica

        pedica ae, f    [pes], a fetter, springe, snare: iumenta velut pedicā capta in glacie, L.: gruibus pedicas ponere, V.
    * * *
    shackle, fetter; snare

    Latin-English dictionary > pedica

  • 9 cateno

    catenare, catenavi, catenatus V TRANS
    chain/bind/tie/shackle together; secure with bonds/chains/fetters

    Latin-English dictionary > cateno

  • 10 compedio

    compedire, compedivi, compeditus V TRANS
    shackle, fetter; put fetters on

    Latin-English dictionary > compedio

  • 11 conpedio

    conpedire, conpedivi, conpeditus V TRANS
    shackle, fetter; put fetters on

    Latin-English dictionary > conpedio

  • 12 catena

    cătēna, ae, f. (once with num. distrib. as piur. tantum:

    trinis catenis vinctus,

    Caes. B. G. 1, 53) [Sanscr. kat, to fall away; cf. catax].
    I.
    A wooden bracket, brace, etc., for holding two beams together, Cato, R. R. 18, 9; Vitr. 7, 3; Pall. 1, 3, 1.—
    II. A.
    Used as a fetter, shackle, etc.; usu. in plur. (syn. vincula):

    catenis vincire aliquem,

    Plaut. Men. 1, 1, 3; Ov. M. 15, 601 al.:

    catenas indere alicui,

    Plaut. Capt. 1, 2, 3:

    in catenas conicere aliquem,

    Caes. B. G. 1, 47; Liv. 29, 21, 2:

    catenas inicere alicui,

    Cic. Verr. 2, 5, 41, § 106:

    in catenis aliquem Romam mittere,

    Liv. 29, 21, 12:

    in catenis aliquem per urbem ducere,

    id. 45, 40, 6:

    eximere se ex catenis,

    Plaut. Men. 1, 1, 8:

    rumpere catenas,

    Hor. S. 2, 7, 71:

    catenas alicui exsolvere,

    Tac. H. 3, 31 al. —In sing., Liv. 24, 34, 10; Cat. 64, 297; Verg. A. 6, 558; Hor. S. 1, 5, 65; Curt. 4, 3, 22; 7, 5, 36; Tac. A. 4, 28; 6, 14; Suet. Aug. 94; Sen. Ep. 9, 8; Plin. 34, 15, 43, § 150.—
    2.
    Of a chain stopping the entrance of a harbor:

    catena ferrea valde robusta,

    Amm. 26, 8, 8.—
    3.
    Trop., a constraint, fetter, barrier, bond:

    taetra belua, constricta legum sacratarum catenis,

    Cic. Sest. 7, 16:

    compesce animum frenis, catenā,

    Hor. Ep. 1, 2, 63:

    validā teneamur catenā,

    Tib. 4, 5, 15; 4, 1, 117:

    splendidiore nunc eos catenā sed multo graviore vinctos esse, quam cum, etc.,

    Liv. 35, 38, 10:

    qui ad superiora progressus est.. laxam catenam trahit nondum liber,

    Sen. Vit. Beat. 16, 3; id. Tranq. 10, 3.—
    B.
    A chain of gold or silver worn by women as an ornament, Plin. 33, 3, 12, § 40; Paul. Sent. 3, 6, 84.—
    C.
    A series of things connected together, a chain, series, Lucr. 6, 910 (but id. 2, 630, is a false reading for quod armis; v. Lachm.).—
    D.
    Trop.:

    (praecepta oratoria) in catenas ligare,

    Quint. 5, 14, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > catena

  • 13 compedio

    compĕdĭo ( conp-), no perf., ĭtum, 4, v. a. [compes], to fetter, shackle (mostly anteand post-class.).
    I.
    Prop.: pedes corrigiis, Varr. ap. Non. p. 28, 9:

    servi conpediti,

    Cato, R. R. 56; Plaut. Capt. 5, 1, 24; Sen. Tranq. 10, 1; Dig. 4, 3, 7, § 7 al.—
    * II.
    Trop.:

    rebus immortalibus perniciosissime compediri,

    Aug. Ep. 39.

    Lewis & Short latin dictionary > compedio

  • 14 compes

    1.
    com-pēs ( conp-), pĕdis, f. (m. acc. compedem meum, Vulg. Thren. 3, 7; plur. compedes parati, Lact. Mort. Persec. c. 21), a (wooden) fetter or shackle, for the feet (usu. in plur.).
    I.
    Prop., nom. and acc.:

    jubete huic crassas conpedis inpingier,

    Plaut. Capt. 3, 5, 76:

    ut istas conpedis Tibi adimam,

    id. ib. 5, 4, 30; id. Men. 1, 1, 4; id. Pers. 2, 3, 17; Ter. Phorm. 2, 1, 19; gen. conpedium, Plaut. Pers. 3, 3, 15, abl.:

    conpedibus levior filius,

    id. Capt. 5, 4, 28; Cato ap. Gell. 11, 18, 18; Hor. Ep. 1, 16, 77; Juv. 10, 182.—In sing. gen. compedis, Claud. in Eutr. prol. 2, 3; acc. compedem, Vulg. Thren. 3, 7; abl.:

    durā compede,

    Tib. 1, 7, 42:

    validā,

    id. 2, 6, 25; Hor. Epod. 4, 4; Ov. Tr. 4, 1, 5:

    magnā,

    Juv. 11, 80 (nom. and dat. of sing. apparently not in use).—Prov.:

    compedes, quas ipse fecit, ipsus ut gestet faber,

    Aus. Idyll. 7 fin.
    II.
    Trop., fetlers, bonds, bands, chains:

    corporis,

    Cic. Tusc. 1, 31, 75:

    ipsum Philippum compedes eas (urbes) Graeciae appellare,

    Liv. 32, 37, 4:

    grata (of the chains of love),

    Hor. C. 1, 33, 14:

    gratā compede vinctum aliquem puella tenet,

    id. ib. 4, 11, 24:

    nivali compede vinctus Hebrus,

    id. Ep. 1, 3, 3: aërias corpori imponere, of adverse winds, Varr. ap. Non. p. 28, 13.—And of a hinderance in gen.:

    has compedes, fasces inquam hos laureatos, etc.,

    Cic. Att. 8, 3, 5. —
    B.
    As a female ornament of silver, Plin. 33, 12, 54, § 151.
    2.
    compes, i. q. compos, acc, to Prisc. 1, p. 553.

    Lewis & Short latin dictionary > compes

  • 15 conpedio

    compĕdĭo ( conp-), no perf., ĭtum, 4, v. a. [compes], to fetter, shackle (mostly anteand post-class.).
    I.
    Prop.: pedes corrigiis, Varr. ap. Non. p. 28, 9:

    servi conpediti,

    Cato, R. R. 56; Plaut. Capt. 5, 1, 24; Sen. Tranq. 10, 1; Dig. 4, 3, 7, § 7 al.—
    * II.
    Trop.:

    rebus immortalibus perniciosissime compediri,

    Aug. Ep. 39.

    Lewis & Short latin dictionary > conpedio

  • 16 conpes

    1.
    com-pēs ( conp-), pĕdis, f. (m. acc. compedem meum, Vulg. Thren. 3, 7; plur. compedes parati, Lact. Mort. Persec. c. 21), a (wooden) fetter or shackle, for the feet (usu. in plur.).
    I.
    Prop., nom. and acc.:

    jubete huic crassas conpedis inpingier,

    Plaut. Capt. 3, 5, 76:

    ut istas conpedis Tibi adimam,

    id. ib. 5, 4, 30; id. Men. 1, 1, 4; id. Pers. 2, 3, 17; Ter. Phorm. 2, 1, 19; gen. conpedium, Plaut. Pers. 3, 3, 15, abl.:

    conpedibus levior filius,

    id. Capt. 5, 4, 28; Cato ap. Gell. 11, 18, 18; Hor. Ep. 1, 16, 77; Juv. 10, 182.—In sing. gen. compedis, Claud. in Eutr. prol. 2, 3; acc. compedem, Vulg. Thren. 3, 7; abl.:

    durā compede,

    Tib. 1, 7, 42:

    validā,

    id. 2, 6, 25; Hor. Epod. 4, 4; Ov. Tr. 4, 1, 5:

    magnā,

    Juv. 11, 80 (nom. and dat. of sing. apparently not in use).—Prov.:

    compedes, quas ipse fecit, ipsus ut gestet faber,

    Aus. Idyll. 7 fin.
    II.
    Trop., fetlers, bonds, bands, chains:

    corporis,

    Cic. Tusc. 1, 31, 75:

    ipsum Philippum compedes eas (urbes) Graeciae appellare,

    Liv. 32, 37, 4:

    grata (of the chains of love),

    Hor. C. 1, 33, 14:

    gratā compede vinctum aliquem puella tenet,

    id. ib. 4, 11, 24:

    nivali compede vinctus Hebrus,

    id. Ep. 1, 3, 3: aërias corpori imponere, of adverse winds, Varr. ap. Non. p. 28, 13.—And of a hinderance in gen.:

    has compedes, fasces inquam hos laureatos, etc.,

    Cic. Att. 8, 3, 5. —
    B.
    As a female ornament of silver, Plin. 33, 12, 54, § 151.
    2.
    compes, i. q. compos, acc, to Prisc. 1, p. 553.

    Lewis & Short latin dictionary > conpes

  • 17 impedio

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > impedio

  • 18 inpedio

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > inpedio

  • 19 inpeditus

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > inpeditus

  • 20 numella

    numella, ae, f., a kind of shackle or fetter, for crimmals, slaves, and cattle: numella genus vinculi, quo quadrupedes deligantur, solet autem ea fieri nervo, aut corio crudo bovis, ut plurimum, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.;

    less trust worthy is the explanation of Nonius: numellae machinae genus ligneum ad discruciandos noxios paratum, quo et collum et pedes immittunt. Plautus Asinaria (3, 2, 5): nervos, catenas, carcerem, numellas, pedicas, boias,

    Non. 144, 25 sq.; Col. 7, 8, 6:

    ubi potest etiam numella fabricari, ut, etc.,

    id. 6, 19, 2 (al. numelli; al. numellae).

    Lewis & Short latin dictionary > numella

См. также в других словарях:

  • Shackle — Shac kle, n. [Generally used in the plural.] [OE. schakkyll, schakle, AS. scacul, sceacul, a shackle, fr. scacan to shake; cf. D. schakel a link of a chain, a mesh, Icel. sk[ o]kull the pole of a cart. See {Shake}.] 1. Something which confines… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Shackle — Shac kle, v. t. [imp. & p. p. {Shackled}; p. pr. & vb. n. {Shackling}.] 1. To tie or confine the limbs of, so as to prevent free motion; to bind with shackles; to fetter; to chain. [1913 Webster] To lead him shackled, and exposed to scorn Of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • shackle — [n] restraint bracelet, chain, cuff, electronic ankle bracelet, fetter, handcuff, irons, leg iron, manacle, rope, trammel; concepts 130,191,500 shackle [v] restrain bind, chain, confine, cuff, fetter, handcuff, hog tie*, hold, hold captive,… …   New thesaurus

  • shackle — [shak′əl] n. [ME schakel < OE sceacel, akin to MDu schakel, chain link < ? IE base * (s)kenk , to gird, bind] 1. a metal fastening, usually one of a linked pair, for the wrist or ankle of a prisoner; fetter; manacle 2. anything that… …   English World dictionary

  • Shackle — Shac kle, n. Stubble. [Prov. Eng.] Pegge. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • shackle — index arrest (apprehend), constrain (imprison), contain (restrain), detain (restrain), d …   Law dictionary

  • shackle — vb fetter, clog, trammel, *hamper, manacle, hog tie Analogous words: *restrain, curb, check, inhibit: *hinder, impede, obstruct, block, bar: restrict, circumscribe, confine, *limit Contrasted words: disencumber, disembarrass, *extricate: release …   New Dictionary of Synonyms

  • shackle — ► NOUN 1) (shackles) a pair of fetters connected by a chain, used to fasten a prisoner s wrists or ankles together. 2) (shackles) restraints or impediments. 3) a metal link or loop, closed by a bolt and used to secure a chain or rope to something …   English terms dictionary

  • Shackle — A shackle (also called gyve) is a U shaped piece of metal secured with a pin or bolt across the opening, or a hinged metal loop secured with a quick release locking pin mechanism. They are used as a connecting link in all manner of rigging… …   Wikipedia

  • shackle — {{11}}shackle (n.) O.E. sceacel, from P.Gmc. *skakula (Cf. M.Du., Du. schakel link of a chain, O.N. skökull pole of a carriage ), of uncertain origin. The common notion of something to fasten or attach makes a connection with shake unlikely.… …   Etymology dictionary

  • shackle — I UK [ˈʃæk(ə)l] / US noun [countable, usually plural] Word forms shackle : singular shackle plural shackles 1) mainly literary something that prevents you from doing what you want to do 2) one of a pair of connected metal rings that can be locked …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»