Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sect

  • 1 haeresis

        haeresis is, f, αἵρεσισ, a sect, school of thought: ea: Vestoriana, i. e. craft, trade.
    * * *
    I
    haereseos/is N F
    philosophical/religious school of thought/sect; heresy/heretical doctrine (L+S)
    II
    philosophical/religious school of thought/sect; heresy/heretical doctrine (L+S)

    Latin-English dictionary > haeresis

  • 2 secta

    1.
    secta, ae, f. [ part. perf. of seco, sc. via, v. seco, I. C. 2., and II. B. fin. ]; prop., a trodden or beaten way, a path; footsteps; hence, trop., a (prescribed) way, mode, manner, method, principles of conduct or procedure (syn.: ratio, via, etc.); most freq. in the phrase sectam (alicujus) sequi (persequi, etc.), to follow in the footsteps (of any one); hence, also, sectam (alicujus) secuti, a party, faction, sect.
    I.
    In gen.:

    nos, qui hanc sectam rationemque vitae, re magis quam verbis, secuti sumus,

    mode of life, Cic. Cael. 17, 40; so,

    vitae,

    Quint. 3, 8, 38; 12, 2, 6; Plin. Pan. 45, 4; cf. id. ib. 85, 7:

    horum nos hominum sectam atque instituta persequimur,

    Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181; cf.:

    cujus sectam sequi, cujus imperio parere potissimum vellet,

    id. Rab. Perd. 8, 22:

    sequi ejus auctoritatem, cujus sectam atque imperium secutus est,

    id. Fam. 13, 4, 2:

    omnis natura habet quasi viam quandam et sectam quam sequatur,

    id. N. D. 2, 22, 57:

    negant se pro Vitruvio sectamque ejus secutis precatum venisse,

    Liv. 8, 19; cf. id. 29, 27; 35, 49; 36, 1;

    42, 31: juvenes hortatur, ut illam ire viam pergant et eidem incumbere sectae,

    Juv. 14, 121 sq.:

    divitioris sectam plerumque secuntur Quamlibet et fortes,

    follow, adhere to, Lucr. 5, 1114:

    gallae sectam meam exsecutae, mihi comites, etc.,

    Cat. 63, 15 et saep.—
    II.
    In partic., doctrines, school, sect (not freq. until the post-Aug. per.; syn.: schola, disciplina).
    A.
    In philosophic lang.:

    quo magis tuum, Brute, judicium probo, qui eorum philosophorum sectam secutus es,

    Cic. Brut. 31, 120; cf.:

    inter Stoicos et Epicuri sectam secutos pugna perpetua est,

    Quint. 5, 7, 35.— Plur.:

    ad morem certas in philosophia sectas sequendi,

    Quint. 3, 1, 18:

    neque me cujusdam sectae velut quādam superstitione imbutus addixi,

    id. 3, 1, 22:

    assumptā Stoicorum arrogantiā sectāque,

    Tac. A. 14, 57:

    Demetrio Cynicam sectam professo,

    id. H. 4, 40:

    auctoritatem Stoicae sectae praeferebat,

    id. A. 16, 32; 6, 22:

    inter duos diversarum sectarum velut duces,

    Quint. 5, 13, 59. —
    B.
    In jurisprudence:

    hi duo primum veluti diversas sectas fecerunt,

    schools, Dig. 1, 2, 2, § 47.—
    C.
    In medicine, a school:

    alia est Hippocratis secta, alia Asclepiadis,

    Sen. Ep. 95, 9.—
    D.
    In religion, a sect, Cod. Just. 1, 9, 3:

    plurimae sectae et haereses,

    Lact. 4, 30, 2:

    Nazaraenorum,

    Vulg. Act. 24, 5.—
    E.
    Rarely of a class or guild of men:

    sincera et innoxia pastoriae illius sectae integritas,

    Flor. 3, 12, 2.—
    F.
    In Appul., a band of robbers, App. M. 4, pp. 150, 29, and 153, 22.
    2.
    secta, ōrum, n. [1. seco, I. B. 1.], parts of the body operated upon:

    secta recentia,

    Plin. 31, 11, 47, § 126.

    Lewis & Short latin dictionary > secta

  • 3 Pharisaei

    Phărĭsaeus, i, m., = Pharisaios, a Pharisee, a member of the Jewish sect of that name, usually in plur.: Phărĭsaei ( Pharīsaei, Juvenc. 2, 574), ōrum, m., = Pharisaioi, the Pharisees, a Jewish sect (eccl. Lat.), Tert. Praescr. 45; Isid. 7, 6, 40; Juvenc. 3, 221; Vulg. Marc. 2, 16 et saep.— Sing.:

    secundum legem Pharisaeus,

    Vulg. Phil. 3, 5.—Hence,
    A.
    Phărĭsaeus, a, um, adj., = Pharisaios, Pharisœan:

    convivia,

    Sedul. 4, 66; Tert. adv. Marc. 5, 20.—
    B.
    Phărĭsăĭcus, a, um, adj., = Pharisaikos, Pharisaic: sepulcra, Hier. adv. Vigil. n. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Pharisaei

  • 4 Pharisaeus

    Phărĭsaeus, i, m., = Pharisaios, a Pharisee, a member of the Jewish sect of that name, usually in plur.: Phărĭsaei ( Pharīsaei, Juvenc. 2, 574), ōrum, m., = Pharisaioi, the Pharisees, a Jewish sect (eccl. Lat.), Tert. Praescr. 45; Isid. 7, 6, 40; Juvenc. 3, 221; Vulg. Marc. 2, 16 et saep.— Sing.:

    secundum legem Pharisaeus,

    Vulg. Phil. 3, 5.—Hence,
    A.
    Phărĭsaeus, a, um, adj., = Pharisaios, Pharisœan:

    convivia,

    Sedul. 4, 66; Tert. adv. Marc. 5, 20.—
    B.
    Phărĭsăĭcus, a, um, adj., = Pharisaikos, Pharisaic: sepulcra, Hier. adv. Vigil. n. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Pharisaeus

  • 5 Pharisaicus

    Phărĭsaeus, i, m., = Pharisaios, a Pharisee, a member of the Jewish sect of that name, usually in plur.: Phărĭsaei ( Pharīsaei, Juvenc. 2, 574), ōrum, m., = Pharisaioi, the Pharisees, a Jewish sect (eccl. Lat.), Tert. Praescr. 45; Isid. 7, 6, 40; Juvenc. 3, 221; Vulg. Marc. 2, 16 et saep.— Sing.:

    secundum legem Pharisaeus,

    Vulg. Phil. 3, 5.—Hence,
    A.
    Phărĭsaeus, a, um, adj., = Pharisaios, Pharisœan:

    convivia,

    Sedul. 4, 66; Tert. adv. Marc. 5, 20.—
    B.
    Phărĭsăĭcus, a, um, adj., = Pharisaikos, Pharisaic: sepulcra, Hier. adv. Vigil. n. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Pharisaicus

  • 6 cūriō

        cūriō ōnis, m    [curia], the priest of a curia: maximus, over all the curiae, L.
    * * *
    I
    (gen.), curionis ADJ
    lean, emaciated; wasted by sorrow
    II
    priest presiding over a curia; crier/herald

    Latin-English dictionary > cūriō

  • 7 domus

        domus gen. ūs or (older) ī, locat. domī, rarely domō, domuī; dat. domuī or domō; abl. domō, rarely domū; plur nom. domūs; gen. (rare) domōrum or domuum; dat. and abl. domibus, f    [1 DOM-], a house, dwelling-house, building, mansion, palace: Caesaris: te pater domu suā eiecit: theatrum coniunctum domui, Cs.: Ponendae domo area, H.: paries domui communis utrique, O.: tecta domorum, V.: ad praetoris domum ferre: in domos atque in tecta refugiebant, L.: ex illā domo emigrabat: in domo suā facere mysteria, N.— A home, dwelling, abode, residence: una domus erat: cum Romae domus eius, uxor, liberi essent: adulescentiae prima: in privatā domo furtum.— In gen., a building, edifice, structure, abode (poet.): labor ille domūs, the Labyrinth, V.: Ostia domūs, grotto, V.: aperite domos, caves (of the winds), O.: silex... nidis domus opportuna, site, V.: animae novis domibus vivunt, i. e. bodies, O.— A household, family, house: unast domus, T.: domus te nostra tota salutat: felix: in singulis domibus factiones, Cs.: multae lugubres domūs, L.: Tota domus duo sunt, O.: Stat fortuna domūs, V.: Cecropia, H.— Adverbial uses, locat., domi, at home, in the house: Nuptias domi adparari, T.: includit se: manet: apud me ponere: Est mihi pater, V.: domi suae deversari: id domi tuae est: domi Caesaris deprehensus.—Form domo (rare): domo se tenuit, N.— Acc, home, homewards, to the house: Abi domum, T.: viros domum venisse: domum reditus erat eius modi: Ite domum saturae, V.: domum meam venire: nuntiat domum fili: cum omnes domos omnium concursent: ut suas quisque abirent domos, L.— Abl, from home, out of the house: me in Capitolium domo ferre: exire domo meā.— Fig., a native country, own city, home, abode: hic quaerite Troiam, Hic domus est vobis, V.: Hic domus, haec patria est, V.—Of a school or sect: remigrare in domum veterem: plurimum domi atque in reliquā Galliā posse, Cs.: homo virtute domi suae princeps: belli domique, in war and peace, S.: domi militiaeque, at home and in the field: nullum factum aut militiae aut domi: imperia domum ad senatum renuntiare: (reditus) prius in Galliam quam domum: (Galli) ut domo Emigrent, Cs.: legatus domo missus: Qui genus? unde domo? V.: Domi habuit unde disceret, at hand, T.: id quidem domi est.
    * * *
    I
    house, building; home, household; (N 4 1, older N 2 1)
    II
    house, building; home, household; (N 4 1, older N 2 1)

    Latin-English dictionary > domus

  • 8 factiō

        factiō ōnis, f    [2 FAC-], a making, doing, preparing: testamenti, the right to make a will.—A taking sides, partisanship, faction: per vim et factionem: nobilitas factione magis pollebat, party organization, S. — A company, association, class, order, sect, faction, party: paucorum, Cs.: mors partium et factionum, S.: in singulis domibus factiones sunt, Cs.: factionum partes, Ph. — An oligarchy, usurping faction: triginta illorum: princeps factionis, L.
    * * *
    party, faction; partisanship

    Latin-English dictionary > factiō

  • 9 familia

        familia ae (with pater, mater, filius, the old gen. familias is freq.), f    [famulus], the slaves in a household, a household establishment, family servants, domestics: familia, quae constet ex servis pluribus: emere familiam a Catone: armare familiam, Cs.: Aesopus domino solus cum esset familia, his one servant, Ph.: Martis, serfs of the temple: omnem suam familiam undique cogere, vassals, Cs.— An estate, family property, fortune: herciscundae familiae causam agere: decem dierum vix mihi est familiā, means of support, T.— A household, family; genit. (familias or familiae), with pater, mater, or filia: pater familias, head of a family, householder: sicut unus pater familias loquor, as a plain citizen: pater familiae, Cs.: pauci milites patresque familiae, Cs.: patres familias, qui liberos habent, etc.: patres familiarum: mater familias, a matron, mistress of a household: mater familiae, L.: matres familiae, Cs.: matribus familias vim attulisse: matres familiarum, S.: filii familiarum, minors, sons in tutelage, S.— A family, family connection, kindred (as part of a gens): tanta, T.: nobilissima: familiam dedecoras, T.: dedecus familiae: primus in eam familiam attulit consulatum: familiā prope exstinctā, S.— A family, the members of a household: Philippi domūs et familiae inimicissimi, N.— A company, sect, school, troop: singulae familiae litem tibi intenderent: tota Peripateticorum: familiae dissentientes inter se: gladiatoriae, S.: Lucius familiam ducit, is first: familiam ducit in iure civili, stands highest.
    * * *
    household; household of slaves; family; clan; religious community (Ecc)

    Latin-English dictionary > familia

  • 10 schola (scola)

        schola (scola) ae, f, σχολή, an intermission of work, leisure for learning, learned conversation, debate, disputation, lecture, dissertation: dierum quinque scholas, ut Graeci appellant, in totidem libros contuli: Stoica: ubi sunt vestrae scholae.—A meeting place for teachers and pupils, place for instruction, place of learning, school: ex harā producte non ex scholā: homo politus ex scholā: qui cum in scholā adsedissent: philosophorum scholae.—The disciples of a teacher, body of followers, school, sect: philosophorum scholae.

    Latin-English dictionary > schola (scola)

  • 11 secta

        secta ae, f    [SEC-], a beaten way, pathway, mode, manner, method, principle: omnis natura habet sectam quam sequatur: eidem incumbere sectae, Iu.: hanc sectam rationemque vitae sequi, mode of life.—A body of political principles, party, side: cuius sectam atque imperium secutus es: pro Vitruvio sectamque eius secutis precari, his party, L.—In philosophy, a doctrine, school, sect: eorum philosophorum sectam sequi.

    Latin-English dictionary > secta

  • 12 anabaptista

    Anabaptists (pl.); (Protestant sect)

    Latin-English dictionary > anabaptista

  • 13 curionus

    priest presiding over a curia; crier/herald

    Latin-English dictionary > curionus

  • 14 homuncionita

    Homuncionite (pl.); (Christian sect considering Jesus as man only)

    Latin-English dictionary > homuncionita

  • 15 abnormis

    ab-normis, e, adj. [norma, v. ab, III. 1.], deviating or departing from a fixed rule, irregular, abnormal:

    abnormis sapiens,

    Hor. S. 2, 2, 3 (i. e. qui in nullius verba juravit, belongs to no distinct sect or party, cf. Cic. Lael. 5, 18: ad istorum normam sapientes).

    Lewis & Short latin dictionary > abnormis

  • 16 Acephali

    ăcĕphălus, i, adj., = akephalos.
    I.
    Without head, without chief or leader.Subst.: Ăcĕphăli, a sect of heretics, Isid. Or. 8, 5, 66; cf. 5, 39, 39 sq.—
    II.
    In prosody, of a hexameter which begins with a short syllable (e. g. epeidê), Vel. Long. p. 2219 P.

    Lewis & Short latin dictionary > Acephali

  • 17 acephalus

    ăcĕphălus, i, adj., = akephalos.
    I.
    Without head, without chief or leader.Subst.: Ăcĕphăli, a sect of heretics, Isid. Or. 8, 5, 66; cf. 5, 39, 39 sq.—
    II.
    In prosody, of a hexameter which begins with a short syllable (e. g. epeidê), Vel. Long. p. 2219 P.

    Lewis & Short latin dictionary > acephalus

  • 18 Annicerii

    Annĭcĕrīi, ōrum, m., = Annikereioi, a philosophical sect of Cyrene, so called from its founder Anniceris, Cic. Off. 3, 33, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > Annicerii

  • 19 Apostolici

    ăpostŏlĭcus, a, um, adj., = apostolikos, relating to an apostle, apostolic (eccl. Lat.):

    aetas,

    Tert. Praescr. adv. Haer. 32:

    doctrina,

    id. ib. —Hence, Ăpostŏlĭci, ōrum, m., the pupils and friends of the Apostles, Tert. Praescr. adv. Haer 32; the name of a Christian sect, Isid. 8, 5, p. 257 Lind. al

    Lewis & Short latin dictionary > Apostolici

  • 20 apostolicus

    ăpostŏlĭcus, a, um, adj., = apostolikos, relating to an apostle, apostolic (eccl. Lat.):

    aetas,

    Tert. Praescr. adv. Haer. 32:

    doctrina,

    id. ib. —Hence, Ăpostŏlĭci, ōrum, m., the pupils and friends of the Apostles, Tert. Praescr. adv. Haer 32; the name of a Christian sect, Isid. 8, 5, p. 257 Lind. al

    Lewis & Short latin dictionary > apostolicus

См. также в других словарях:

  • Sect — (s[e^]kt), n. [F. secte, L. secta, fr. sequi to follow; often confused with L. secare, sectum, to cut. See {Sue} to follow, and cf. {Sept}, {Suit}, n.] Those following a particular leader or authority, or attached to a certain opinion; a company… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sect — sect, sectarianism The sociology of religion developed a model of religious organization which is referred to as the ‘church sect typology’. As originally formulated by Max Weber (The Sociology of Religion, 1922) and Ernst Troeltsch (The Social… …   Dictionary of sociology

  • Sect — (s[e^]kt), n. [L. secare, sectum, to cut.] A cutting; a scion. [Obs.] Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • -sect — [sekt] 〚< L sectus, pp. of secare, to cut: see SAW1〛 combining form forming adjectives cut, separated [pinnatisect] * * * sect suff. 1. To cut; divide: trisect. 2. Cut; divided …   Universalium

  • sect — [sekt] n [Date: 1300 1400; : Old French; Origin: secte group, sect , from Latin secta way of life, type of people , from sequi to follow ] a group of people with their own particular set of beliefs and practices, especially within or separated… …   Dictionary of contemporary English

  • sect — (n.) c.1300, distinctive system of beliefs or observances; party or school within a religion, from O.Fr. secte, from L.L. secta religious group, sect, from L. secta manner, mode, following, school of thought, lit. a way, road, from fem. of sectus …   Etymology dictionary

  • sect — sect1 [sekt] n. [ME secte < MFr < L secta, path, way, method, party, faction, in LL(Ec), doctrine, sect < sequi, to follow: see SEQUENT] 1. a religious body or denomination, esp. a small group that has broken away from an established… …   English World dictionary

  • Sect — (verderbt aus Sec, v. ital. Vino secco, d.i. trockener Wein, Trockenbeerwein), 1) der Name mehrer starken, süßen Weine, bes. wenn sie aus fast trockenen (gewelkten) Beeren gekeltert sind u. daher die genannten Eigenschaften in höherem Grade… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sect — Sect, heißen mehrere Sorten starker spanischer Weine. Zu den besten gehört der Xeres , Malaga , Kanarien und Palmsect …   Damen Conversations Lexikon

  • Sect — nennen die Engländer mehre starke, süße span. Weine (von secco, trocken, weil aus überreifen, halbgetrockneten Trauben bereitet) …   Herders Conversations-Lexikon

  • sect — index class, denomination, side, society, split Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»