Перевод: с польского на русский

с русского на польский

schlebiać

  • 1 schlebiać

    глаг.
    • задабривать
    • кадить
    • льстить
    • подольщаться
    • польстить
    • смягчать
    • успокаивать
    * * *
    schlebia|ć
    \schlebiaćny несов. 1. льстить;
    2. угождать (кому-л., на кого-л.)
    +

    1. pochlebiać 2. dogadzać;

    folgować
    * * *
    schlebiany несов.
    2) угожда́ть (кому-л., на кого-л.)
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > schlebiać

  • 2 basować

    глаг.
    • басить
    * * *
    несов. 1. петь басом; басить;
    2. играть на контрабасе; 3. komu перен. подлизываться к кому; поддакивать кому
    +

    3. przytakiwać, schlebiać

    * * *
    несов.
    1) петь ба́сом; баси́ть
    2) игра́ть на контраба́се
    3) komu перен. подли́зываться к кому; подда́кивать кому
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > basować

  • 3 łechtać

    глаг.
    • защекотать
    • щекотать
    * * *
    łech|tać
    \łechtaćcę/\łechtaćczę/\łechtaćtam, \łechtaćtany несов. 1. щекотать;
    2. перен. (приятно) щекотать, льстить; \łechtać miłość własną льстить самолюбию
    +

    1. łaskotać 2. pochlebiać, schlebiać

    * * *
    łechcę / łechczę / łechtam, łechtany несов.
    1) щекота́ть
    2) перен. (прия́тно) щекота́ть, льстить

    łechtać miłość własną — льстить самолю́бию

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > łechtać

  • 4 pochlebiać

    глаг.
    • задабривать
    • кадить
    • льстить
    • подольщаться
    • польстить
    * * *
    pochlebi|ać
    \pochlebiaćany несов. komu-czemu льстить кому-чему, угодничать перед кем-чем
    +

    schlebiać;

    podlizywać się
    * * *
    pochlebiany несов. komu-czemu
    льстить кому-чему, уго́дничать перед кем-чем
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > pochlebiać

См. также в других словарях:

  • schlebiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, schlebiaćam, schlebiaća, schlebiaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrażać w kierowanych do kogoś słowach przesadnie pozytywną ocenę adresata, starając się zaspokoić jego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • schlebiać — modzie «postępować zgodnie z panującą modą»: (...) zanadto schlebia modzie, w tym wieku trzeba mieć już własny styl (...). Roz bezp 1999 …   Słownik frazeologiczny

  • schlebiać — ndk I, schlebiaćam, schlebiaćasz, schlebiaćają, schlebiaćaj, schlebiaćał rzad. schlebić dk VIa, schlebiaćbię, schlebiaćbisz, schleb, schlebiaćbił «chwalić, zwykle przesadnie, często interesownie, dla przypodobania się komuś; o czymś: sprawiać… …   Słownik języka polskiego

  • moda — Ostatni krzyk mody zob. krzyk 2. Schlebiać modzie zob. schlebiać …   Słownik frazeologiczny

  • kark — 1. Giąć, zginać grzbiet, kark; schylać, pochylać głowę, kark przed kimś, przed czymś «poddawać się czyjejś władzy, ulegać komuś, pokornieć»: Ale Mania była harda i – podobnie jak Edward – przed nikim karku nie zginała. D. Koral, Wydziedziczeni. 2 …   Słownik frazeologiczny

  • łechtać — czyjąś próżność, ambicję «schlebiać komuś»: Bycie VIP em zdarza mi się kilka razy w roku podczas festiwali filmowych, na przykład w Cannes czy Międzyzdrojach. To łechce próżność i jest nawet miłe (...). Polityka 19/2000 …   Słownik frazeologiczny

  • mydło — 1. lekcew. a. żart. (Szwarc,) mydło i powidło «o bardzo różnych rzeczach zgromadzonych w jednym miejscu, zwłaszcza o towarach w sklepie, w którym jest wszystkiego po trochu»: Zaopatrują ludność wiejską we wszystko, prowadzą skup i kontraktacje… …   Słownik frazeologiczny

  • basować — ndk IV, basowaćsuję, basowaćsujesz, basowaćsuj, basowaćował 1. rzad. «śpiewać basem; wydawać głos o niskim tonie» Trzmiele basują. W dali basowała artyleria. 2. rzad. «akompaniować, wtórować» Żaby basujące konikom polnym. przen. «przytakiwać,… …   Słownik języka polskiego

  • fagasować — ndk IV, fagasowaćsuję, fagasowaćsujesz, fagasowaćsuj, fagasowaćował pot. «być fagasem; wysługiwać się, schlebiać komuś» Fagasować bogaczom …   Słownik języka polskiego

  • gust — m IV, D. u, Ms. guście; lm M. y ( a) 1. «poczucie piękna, harmonii, elegancji, wytworności; smak» Dobry, nie najlepszy, zły, dziwaczny gust. Mieszkanie urządzone z gustem. Ubranie w najlepszym guście. Mieć gust. Nie mieć gustu. 2. «upodobanie,… …   Słownik języka polskiego

  • kark — m III, D. u, N. karkkiem; lm M. i «tylna część szyi granicząca z grzbietem» Gruby, szeroki, tłusty kark. ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić itp. na złamanie karku «iść, jechać, pędzić itp. bardzo szybko, na oślep, nie zwracając uwagi na… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»