Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sale

  • 1 Sale

    1.
    sălĕ, is, v. sal init.
    2.
    Săle, is, n., a lake in Lydia, Plin. 5, 29, 31, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Sale

  • 2 sale

    1.
    sălĕ, is, v. sal init.
    2.
    Săle, is, n., a lake in Lydia, Plin. 5, 29, 31, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > sale

  • 3 venditio

    sale / closing of a bargain

    Latin-English dictionary of medieval > venditio

  • 4 salebratus

    sălē̆brātus, a, um, adj. [salebra], rugged:

    obices saxorum,

    Sid. Ep. 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > salebratus

  • 5 salebritas

    sălē̆brĭtas, ātis, f. [id.], ruggedness, salebrosity:

    inaccessa (saxi),

    App. M. 6, p. 178, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > salebritas

  • 6 salebrosus

    sălē̆brōsus, a, um, adj. [id.], full of joltings, rough, rugged, uneven (not anteAug.; cf.: confragosus, horridus, asper).
    I.
    Lit.:

    semita,

    App. M. 8, p. 208, 37:

    furfures multo lapide,

    id. ib. 7, p. 194, 38.—
    II.
    Trop., of speech:

    resistens ac salebrosa oratio,

    Quint. 11, 2, 46:

    compositio Pollionis Asinii,

    Sen. Ep. 100, 7.—Of the writer himself:

    Sanctra,

    Mart. 11, 2, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > salebrosus

  • 7 sal

    sal, sălis ( neutr. collat. form of the nom. sălĕ, Enn. ap. Gell. 2, 26, or Ann. v. 378 Vahl.; Varr. ap. Non. 223, 17; also, in the regular form sometimes neutr. in sing., v. infra, I.; but plur. always sales, m.; cf. Neue, Formenl. 1, 697 sq.; dat. plur.: infusis salis, Fabian. ap. Charis. p. 82 P.), m. [root sal-, to stream, flow; cf. hals; perh. also found in insula, salix].
    I.
    Lit., salt.
    a.
    Sing.
    (α).
    Masc.: ex sale, qui apud Carthaginienses fit, Cato ap. Prisc. p. 659 P.:

    salem candidum sic facito,

    id. R. R. 88; Varr. R. R. 1, 7, 8; Col. 6, 17, 7; 8, 6 Schneid. N. cr.; 12, 6, 2; 12, 21, 2 al.; Plin. 31, 7, 39, § 73; Plaut. Merc. 1, 2, 95; id. Curc. 4, 4, 6; id. Pers. 3, 3, 25; Sall. Fragm. ap. Charis. p. 82 P., and ap. Prisc. p. 644 ib.; Hor. S. 1, 5, 46 et saep.—Prov.:

    salem cum pane edit,

    Plin. 31, 8, 41, § 89.—
    (β).
    Neutr.: nunc vides in conviviis ita poni et sal et mel, Varr. ap. Charis. p. 82 P.; so, aliud, Fabian. ib. p. 82 P.;

    tritum,

    Veg. 2, 24, 4 al.; v. also infra, II.—
    (γ).
    Doubtful gen.:

    multos modios salis,

    Cic. Lael. 19, 67:

    (caseum) parco sale reponunt,

    Verg. G. 3, 403; Caes. B. C. 2, 37:

    salis vendendi arbitrium,

    Liv. 29, 6; 45, 29; Hor. S. 1, 3, 14; 2, 2, 17; 2, 4, 74; Col. 7, 8, 5; Cels. 2, 24; Plin. 31, 7, 42, § 91.—
    b.
    Plur.:

    quin aspergi solent sales: melior fossilis quam marinus,

    Varr. R. R. 2, 11, 6; Col. 7, 4, 8; 8, 6, 1; Pall. 9, 2 Mai; id. Nov. 19; Fabian. ap. Charis. p. 82 P.; Ov. M. 15, 286.—
    B.
    Meton.
    1.
    Poet., the salt water, brine, sea.
    a.
    Sing., Enn. 1. 1.:

    supra rorem salis edita pars est remorum,

    Lucr. 4, 438:

    et sale tabentes artus in litore ponunt,

    Verg. A. 1, 173; 1, 35; 3, 385; 5, 848; 5, 866; 6, 697; 10, 214; Ov. P. 1, 1, 70; Val. Fl. 4, 722.—
    b.
    Plur.:

    sales amari,

    Ov. M. 15, 286:

    aequorei,

    Luc. 10, 257.—
    2.
    A speck on precious stones shaped like a grain of salt.Sing.:

    sal,

    Plin. 37, 6, 22, § 83; 37, 8, 37, § 117; 37, 2, 10, § 28.— Plur.:

    sales,

    Plin. 37, 2, 8, § 22.—
    II.
    Trop.
    A.
    Intellectual acuteness, good sense, shrewdness, cunning, wit, facetiousness, sarcasm, a witticism, witty saying (class. in sing. and plur.;

    syn.: lepos, facetiae, festivitas): (sal) adeo necessarium elementum est, ut transierit intellectus ad voluptates animi quoque. Nam ita sales appellantur, omnisque vitae lepos et summa hilaritas laborumque requies non alio magis vocabulo constat,

    Plin. 31, 7, 41, § 88.
    a.
    Sing.:

    qui habet salem, quod in te est,

    Ter. Eun. 3, 1, 10; cf.:

    nulla venustas, Nulla in tam magno est corpore mica salis,

    Cat. 86, 4:

    Caesar inusitatum nostris oratoribus leporem quendam et salem est consecutus,

    Cic. de Or. 2, 23, 98; cf. id. N. D. 2, 29, 74:

    sale vero et facetiis Caesar vicit omnis,

    id. Off. 1, 37, 133:

    (litterae) tum humanitatis sparsae sale,

    id. Att. 1, 13, 1:

    qui (versus) dum denique habent salem ac leporem,

    Cat. 16, 7:

    P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,

    Cic. Brut. 34, 128; cf.:

    argutiae facetissimi salis,

    Plin. 35, 10, 37, § 117:

    salis satis est, sannionum parum, Cic Fam. 9, 16, 10: in quo mihi videtur specimen fuisse humanitatis, salis, suavitatis, leporis,

    id. Tusc. 5, 19, 55:

    (Lucilius) sale multo Urbem defricuit,

    Hor. S. 1, 10, 3; cf.

    of the same: acerbitas et abundantia salis,

    Quint. 10, 1, 94:

    hic delectatur iambis, Ille Bioneïs sermonibus et sale nigro,

    i. e. biting wit, sarcasm, Hor. Ep. 2, 2, 60; Cat. 13, 5:

    qui plurimum in scribendo et salis haberet et fellis nec candoris minus,

    Plin. Ep. 3, 21, 1. —
    (β).
    Neutr. (ante-class.): quicquid loquitur, sal merum est, Afran. ap. Prisc. p. 659 P.; so, (puella) Charitôn mia, tota merum sal, Lucr. 4, 1162.—
    b.
    Plur.:

    Romani veteres atque urbani sales,

    Cic. Fam. 9, 15, 2:

    vestri proavi Plautinos Laudavere sales,

    Hor. A. P. 271; Sen. Vit. Beat. 27, 2:

    periculosi sales,

    id. Tranq. 1, 4:

    libaboque tuos, scite Menandre, sales,

    Prop. 3 (4), 21, 28:

    huic generi orationis aspergentur etiam sales, qui in dicendo minimum quantum valent: quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,

    Cic. Or. 26, 87; cf. Quint. 6, 3, 15; 10, 1, 117:

    (Ciceronem) in salibus aliquando frigidum,

    id. 12, 10, 12:

    a salibus suffusis felle refugi,

    Ov. Tr. 2, 565:

    protervi sales,

    Stat. S. 1, 6, 6:

    salibus vehemens intra pomoeria natis,

    Juv. 9, 11.—
    * B.
    (Borrowed from the use of salt as a relish.) Good taste, elegance:

    tectum antiquitus constitutum plus salis quam sumptūs habebat,

    Nep. Att. 13, 2.—
    C.
    Sharpness, pungency, stimulus, incentive:

    quae (sc. calor, sanguis) aviditatem naturali sale augent,

    Plin. 10, 72, 93, § 198.

    Lewis & Short latin dictionary > sal

  • 8 sāl

        sāl salis    [1 SAL-], salt water, brine, the sea: sale tabentes artūs, V.: aequorei unda salis, O.: Hypanis salibus vitiatur amaris, O.— Salt: praebere ligna salemque, H.: multos modios salis: aquae et salis copia, Cs.: sale invecto uti, L.— Fig., intellectual acuteness, good sense, shrewdness, cunning, wit, facetiousness, sarcasm: habere salem, T.: aliquid salis a mimā uxore trahere: sale vicit omnīs: salis satis est, sannionum parum: (Lucilius) sale multo Urbem defricuit, H.: delectatur sale nigro, i. e. biting sarcasm, H.— Plur, witticisms, jests, smart sayings, sarcasms: Romani veteres atque urbani sales: Plautinos laudare sales, H.: salibus vehemens intra pomoeria natis, Iu.— Good taste, elegance: tectum plus salis quam sumptūs habebat, N.
    * * *
    I II
    salt; wit

    Latin-English dictionary > sāl

  • 9 auctiō

        auctiō ōnis, f    [AVG-], an increase: frumenti, Ta.—A sale by increasing bids, auction, public sale: auctionem constituere: vendere, to hold: fortunae regiae, L.: in auctione vēnire.
    * * *
    auction; public sale; property put up for sale at auction/the catalog/proceeds

    Latin-English dictionary > auctiō

  • 10 mancipium

    mancĭpĭum ( mancŭpĭum), ii (the contr. form of the gen., mancipi, like imperi, ingeni, etc., predominates in jurid. lang.), n. [manceps], a taking by hand; hence, law t. t., the formal acceptance, the taking possession of a purchase and sale (corresponding to the formal delivery by the vendor; cf. the feudal livery of seisin, etc.); the legal, formal purchase of a thing: est autem mancipatio imaginaria quaedam venditio: quod et ipsum jus proprium civium Romanorum est. Eaque res ita agitur: adhibitis non minus quam quinque testibus civibus Romanis puberibus et praeterea alio ejusdem condicionis, qui libram aeneam teneat, qui appellatur libripens, is qui mancipio accipit, rem tenens ita dicit: hunc ego hominem ex jure Quiritium meum esse aio, isque mihi emptus est hoc aere aëneaque libra: deinde aere percutit libram, idque aes dat ei, a quo mancipio accipit, quasi pretii loco. Eo modo et serviles et liberae personae mancipantur: animalia quoque, quae mancipi sunt, quo in numero habentur boves, equi, muli, asini;

    ita praedia tam urbana quam rustica, quae et ipsa mancipi sunt, qualia sunt Italica, eodem modo solent mancipari. In eo solo praediorum mancipatio a ceterorum mancipatione differt, quod personae serviles et liberae, item animalia quae mancipi sunt, nisi in praesentia sint, mancipari non possunt, adeo quidem, ut eum, qui mancipio accipit, apprehendere id ipsum, quod ei mancipio datur, necesse sit: unde etiam mancipatio dicitur, quia manu res capitur: praedia vero absentia solent mancipari,

    Gai. Inst. 1, 119 sq.:

    hoc in mancipio Marius non dixerat,

    at the sale, Cic. Off. 3, 16, 67; cf.:

    cum M. Marius Graditianus aedes Auratae vendidisset, neque in mancipii lege dixisset, etc.,

    in the contract of sale... in the sale, id. de Or. 1, 39, 178.—
    II.
    Transf.
    A.
    A possession, property, right of ownership, acquired by such purchase: mancipio dare, and accipere, to give or take possession of by way of formal seizure (on the case of mancipio, v. Roby, Gram. 2, § 1243): Ca. Memini et mancipio tibi dabo. Cu. Egon' ab lenone quicquam Mancipio accipiam? quibus sui nihil est nisi una lingua? Plaut. Curc. 4, 2, 8; Cic. Att. 13, 50, 2:

    ille aedis mancupio aps te accepit,

    Plaut. Trin. 2, 4, 19:

    egomet ei me mancupio dabo,

    id. Mil. 1, 1, 23:

    finge mancipio aliquem dedisse id, quod mancipio dari non potest,

    Cic. Top. 10, 45:

    esse in mancipio alicujus,

    to be the property of any one, Gell. 18, 6, 9:

    mancupio aedis poscere,

    Plaut. Most. 5, 1, 42.— Esp., in the Roman law, things were classified as res mancipi (for mancipii; also,

    res mancupi for mancupii) and res nec mancipi, i. e. things transferrible only by formal mancipation, and things transferrible by mere delivery,

    Gai. Inst. 2, 15 sqq.; 59; 65; Ulp. Fragm. 19, 1 sqq. (cf. Maine, Ancient Law, chap. viii.):

    in iis rebus repetendis, quae mancipi sunt,

    Cic. Mur. 2:

    abalienatio est ejus rei, quae mancipi est, aut traditio alteri nexu aut in jure cessio,

    id. Top. 5.—
    2.
    Trop.:

    vitaque mancipio nulli datur, omnibus usu,

    Lucr. 3, 971: fortuna nihil dat mancipio, bestows nothing as a property or constant possession, Sen. Ep. 72, 9.—
    B.
    Concr., a slave obtained by mancipium:

    mancipia, quae dominorum sunt facta nexu aut aliquo jure civili,

    Cic. Par. 5, 1, 35; id. Att. 8, 11, 4.—
    2.
    In gen., a slave:

    Edepol mancipium scelestum,

    Plaut. Ep. 5, 2, 20; cf. id. Truc. 2, 2, 18; id. Capt. 5, 2, 1:

    mancipiis locuples eget aeris Cappadocum rex,

    Hor. Ep. 1, 6, 39:

    mancipia argento parata,

    purchased slaves, Liv. 41, 6: mancipium Caesaris, Tac. A. 2, 2:

    nudum olido stans Fornice,

    Juv. 11, 172; 9, 120; Vulg. Apoc. 18, 13.—
    3.
    Trop. ( poet. and in post-Aug. prose):

    jurat, Se fore mancipium tempus in omne tuum,

    thy slave, servant, Ov. P. 4, 5, 40:

    omnis Musae,

    Petr. 68:

    Christi,

    Prud. Apoth. 476.

    Lewis & Short latin dictionary > mancipium

  • 11 mancupium

    mancĭpĭum ( mancŭpĭum), ii (the contr. form of the gen., mancipi, like imperi, ingeni, etc., predominates in jurid. lang.), n. [manceps], a taking by hand; hence, law t. t., the formal acceptance, the taking possession of a purchase and sale (corresponding to the formal delivery by the vendor; cf. the feudal livery of seisin, etc.); the legal, formal purchase of a thing: est autem mancipatio imaginaria quaedam venditio: quod et ipsum jus proprium civium Romanorum est. Eaque res ita agitur: adhibitis non minus quam quinque testibus civibus Romanis puberibus et praeterea alio ejusdem condicionis, qui libram aeneam teneat, qui appellatur libripens, is qui mancipio accipit, rem tenens ita dicit: hunc ego hominem ex jure Quiritium meum esse aio, isque mihi emptus est hoc aere aëneaque libra: deinde aere percutit libram, idque aes dat ei, a quo mancipio accipit, quasi pretii loco. Eo modo et serviles et liberae personae mancipantur: animalia quoque, quae mancipi sunt, quo in numero habentur boves, equi, muli, asini;

    ita praedia tam urbana quam rustica, quae et ipsa mancipi sunt, qualia sunt Italica, eodem modo solent mancipari. In eo solo praediorum mancipatio a ceterorum mancipatione differt, quod personae serviles et liberae, item animalia quae mancipi sunt, nisi in praesentia sint, mancipari non possunt, adeo quidem, ut eum, qui mancipio accipit, apprehendere id ipsum, quod ei mancipio datur, necesse sit: unde etiam mancipatio dicitur, quia manu res capitur: praedia vero absentia solent mancipari,

    Gai. Inst. 1, 119 sq.:

    hoc in mancipio Marius non dixerat,

    at the sale, Cic. Off. 3, 16, 67; cf.:

    cum M. Marius Graditianus aedes Auratae vendidisset, neque in mancipii lege dixisset, etc.,

    in the contract of sale... in the sale, id. de Or. 1, 39, 178.—
    II.
    Transf.
    A.
    A possession, property, right of ownership, acquired by such purchase: mancipio dare, and accipere, to give or take possession of by way of formal seizure (on the case of mancipio, v. Roby, Gram. 2, § 1243): Ca. Memini et mancipio tibi dabo. Cu. Egon' ab lenone quicquam Mancipio accipiam? quibus sui nihil est nisi una lingua? Plaut. Curc. 4, 2, 8; Cic. Att. 13, 50, 2:

    ille aedis mancupio aps te accepit,

    Plaut. Trin. 2, 4, 19:

    egomet ei me mancupio dabo,

    id. Mil. 1, 1, 23:

    finge mancipio aliquem dedisse id, quod mancipio dari non potest,

    Cic. Top. 10, 45:

    esse in mancipio alicujus,

    to be the property of any one, Gell. 18, 6, 9:

    mancupio aedis poscere,

    Plaut. Most. 5, 1, 42.— Esp., in the Roman law, things were classified as res mancipi (for mancipii; also,

    res mancupi for mancupii) and res nec mancipi, i. e. things transferrible only by formal mancipation, and things transferrible by mere delivery,

    Gai. Inst. 2, 15 sqq.; 59; 65; Ulp. Fragm. 19, 1 sqq. (cf. Maine, Ancient Law, chap. viii.):

    in iis rebus repetendis, quae mancipi sunt,

    Cic. Mur. 2:

    abalienatio est ejus rei, quae mancipi est, aut traditio alteri nexu aut in jure cessio,

    id. Top. 5.—
    2.
    Trop.:

    vitaque mancipio nulli datur, omnibus usu,

    Lucr. 3, 971: fortuna nihil dat mancipio, bestows nothing as a property or constant possession, Sen. Ep. 72, 9.—
    B.
    Concr., a slave obtained by mancipium:

    mancipia, quae dominorum sunt facta nexu aut aliquo jure civili,

    Cic. Par. 5, 1, 35; id. Att. 8, 11, 4.—
    2.
    In gen., a slave:

    Edepol mancipium scelestum,

    Plaut. Ep. 5, 2, 20; cf. id. Truc. 2, 2, 18; id. Capt. 5, 2, 1:

    mancipiis locuples eget aeris Cappadocum rex,

    Hor. Ep. 1, 6, 39:

    mancipia argento parata,

    purchased slaves, Liv. 41, 6: mancipium Caesaris, Tac. A. 2, 2:

    nudum olido stans Fornice,

    Juv. 11, 172; 9, 120; Vulg. Apoc. 18, 13.—
    3.
    Trop. ( poet. and in post-Aug. prose):

    jurat, Se fore mancipium tempus in omne tuum,

    thy slave, servant, Ov. P. 4, 5, 40:

    omnis Musae,

    Petr. 68:

    Christi,

    Prud. Apoth. 476.

    Lewis & Short latin dictionary > mancupium

  • 12 prō-stō

        prō-stō stitī, —, āre,    to be on sale, be exposed for sale: liber prostat, H.: cuius vox prostitit.—To offer one's person for sale, prostitute oneself, Iu.— Fig.: illud amicitiae numen Prostat, i. e. is venal, O.

    Latin-English dictionary > prō-stō

  • 13 vēnditiō

        vēnditiō ōnis, f    [vendo], a selling, sale, vending: bonorum: hasta venditionis.
    * * *
    sale, action/process of selling; document recording a sale

    Latin-English dictionary > vēnditiō

  • 14 vēnum or vaenum

        vēnum or vaenum n    that which is sold, that which is for sale, sale.—Usu. acc., in phrases with do or eo, vēnum dō, dedī, datus, āre (later as one word, vēnumdō, vēnundō, vaen-), to sell as a slave, sell: multitudo alia civium Campanorum venum data, L.: Numidae puberes interfecti, alii omnes vaenumdati, S.: per commercia venumdati, Ta.: se venum a principibus datos Poeno, L.: venum eo, to be sold, be exposed for sale: ut eius familia ad aedem Cereris venum iret, L.— Dat predic.: stuprum vaeno dedisse, Ta.: posita vaeno inritamenta luxui, Ta.

    Latin-English dictionary > vēnum or vaenum

  • 15 prosto

    prostare, prostiti, prostitus V
    offer goods for sale to public; be on sale, expose for sale/prostitute oneself

    Latin-English dictionary > prosto

  • 16 auctio

    auctĭo, ōnis, f. [augeo].
    I.
    An increasing, increase, auxêsis:

    auctio frumenti et tributorum,

    Tac. Agr. 19:

    dierum,

    Macr. S. 1, 14: rerum crescentium, Paul. ex Fest. p. 17 Müll.—
    II.
    A sale by increase of bids, a public sale, auction. Auctions were held either in an open place, or in particular rooms or halls, called atria auctionaria (v. auctionarius), or simply atria (Juv. 7, 7). There was a spear (hasta) set up therein, as the legal sign of the sale, like our red flag; the price was called out by a crier (praeco), and the article sold was adjudged to the highest bidder by the magistrate who was present. A money-broker (argentarius) was also present to note down the price and receive the money or security for it;

    v. Smith, Dict. Antiq. (this is the class. signif. of the word): auctionem facere,

    Plaut. Men. 5, 9, 91 -94; so id. Poen. 1, 3, 2; 5, 6, 27; id. Stich. 2, 2, 60; Cic. Quinct. 4; id. Att. 12, 3 al.:

    Dicam auctionis causam, ut animo gaudeant, Ipse egomet quam ob rem auctionem praedicem,

    announce, Plaut. Stich. 1, 3, 55; so,

    auctionis diem obire,

    Cic. Att. 13, 14:

    proscribere,

    id. ib. 13, 37;

    and proponere,

    Quint. 6, 3, 99:

    proferre,

    to defer, adjourn, Cic. Att. 13, 13: amplissima praedia ex auctionibus hastae minimo addixit, by the sales of the spear, i. e. by auctions (v. supra), Suet. Caes. 50 (cf.:

    praebere caput dominā venale sub hastā,

    Juv. 3, 33):

    auctio hereditaria constituta,

    Cic. Caecin. 5:

    auctionis tabula,

    id. Agr. 2, 25 (v. auctionalis):

    auctio fortunae regiae,

    Liv. 2, 14:

    vendere aliquid in auctione,

    by auction, Plin. 29, 4, 30, § 96:

    res in auctione venit,

    Gai. 4, 126:

    ex auctione rem emere,

    Dig. 31, 4, 2, § 8:

    auctionem dimittere,

    Quint. 11, 2, 24. —
    B.
    Meton. (abstr. pro concr.), goods to be sold by auction:

    cum auctionem venderet,

    Cic. Quinct. 5, 19 (B. and K.; others, auctione).

    Lewis & Short latin dictionary > auctio

  • 17 Caesari venales

    vēnālis, e, adj. [2. venus], of or belonging to selling, to be sold, for sale, purchasable.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    aedes,

    Plaut. Most. 3, 2, 67:

    aedis venalis hasce inscribit litteris,

    id. Trin. 1, 2, 131:

    horti,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    venales ac proscriptae possessiones,

    id. Agr. 3, 4, 15:

    cibus uno asse,

    Plin. 19, 4, 19, § 54:

    ut ne opera quidem pistoria proponi venalia sinerent,

    Suet. Tib. 34:

    essedum,

    id. Claud. 16:

    cibumque coctum venalem proponi vetuit,

    Val. Max. 2, 7, 2:

    vox,

    i. e. of a public crier, Cic. Quint. 3, 13:

    otium non gemmis venale,

    Hor. C. 2, 16, 7:

    postremo dixisse (Jugurtham), Urbem venalem et mature perituram, si emptorem invenerit,

    Sall. J. 35, 10:

    ubi non sit, quo deferri possit venale, non expediat colere (hortos),

    Varr. R. R. 1, 16, 3:

    familia,

    i. e. a gang of slaves for sale, Quint. 7, 2, 26.—
    B.
    In partic.: vēnālis, is, m., a young slave offered for sale, Plaut. Aul. 3, 3, 4; id. Rud. 4, 3, 35; id. Trin. 2, 2, 51 al.; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Sen. Ben. 4, 13, 3; id. Ep. 80, 8; Hor. S. 1, 1, 47; Plin. 35, 17, 57, § 199; cf. Quint. 8, 2, 8.—Hence, Caesărī vēnāles (or as one word, Caesărĭvēnāles), ium, m., a name given to the inhabitants of Castulo, in Spain, Plin. 3, 3, 4, § 25.—
    II.
    Transf., that can be bought by bribes or presents, venal:

    quae ipse semper habuit venalia, fidem, jus jurandum, veritatem, officium, religionem,

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 144:

    fidem cum proposuisses venalem in provinciā,

    id. ib. 2, 2, 32, §

    78: juris dictio,

    id. ib. 2, 2, 48, §

    119: multitudo pretio,

    Liv. 35, 50, 4:

    amicae ad munus,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 21:

    cena,

    Mart. 3, 60, 1:

    animae,

    Sil. 15, 500:

    amici,

    Lampr. Alex. Sev. 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Caesari venales

  • 18 Caesarivenales

    vēnālis, e, adj. [2. venus], of or belonging to selling, to be sold, for sale, purchasable.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    aedes,

    Plaut. Most. 3, 2, 67:

    aedis venalis hasce inscribit litteris,

    id. Trin. 1, 2, 131:

    horti,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    venales ac proscriptae possessiones,

    id. Agr. 3, 4, 15:

    cibus uno asse,

    Plin. 19, 4, 19, § 54:

    ut ne opera quidem pistoria proponi venalia sinerent,

    Suet. Tib. 34:

    essedum,

    id. Claud. 16:

    cibumque coctum venalem proponi vetuit,

    Val. Max. 2, 7, 2:

    vox,

    i. e. of a public crier, Cic. Quint. 3, 13:

    otium non gemmis venale,

    Hor. C. 2, 16, 7:

    postremo dixisse (Jugurtham), Urbem venalem et mature perituram, si emptorem invenerit,

    Sall. J. 35, 10:

    ubi non sit, quo deferri possit venale, non expediat colere (hortos),

    Varr. R. R. 1, 16, 3:

    familia,

    i. e. a gang of slaves for sale, Quint. 7, 2, 26.—
    B.
    In partic.: vēnālis, is, m., a young slave offered for sale, Plaut. Aul. 3, 3, 4; id. Rud. 4, 3, 35; id. Trin. 2, 2, 51 al.; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Sen. Ben. 4, 13, 3; id. Ep. 80, 8; Hor. S. 1, 1, 47; Plin. 35, 17, 57, § 199; cf. Quint. 8, 2, 8.—Hence, Caesărī vēnāles (or as one word, Caesărĭvēnāles), ium, m., a name given to the inhabitants of Castulo, in Spain, Plin. 3, 3, 4, § 25.—
    II.
    Transf., that can be bought by bribes or presents, venal:

    quae ipse semper habuit venalia, fidem, jus jurandum, veritatem, officium, religionem,

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 144:

    fidem cum proposuisses venalem in provinciā,

    id. ib. 2, 2, 32, §

    78: juris dictio,

    id. ib. 2, 2, 48, §

    119: multitudo pretio,

    Liv. 35, 50, 4:

    amicae ad munus,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 21:

    cena,

    Mart. 3, 60, 1:

    animae,

    Sil. 15, 500:

    amici,

    Lampr. Alex. Sev. 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Caesarivenales

  • 19 venalis

    vēnālis, e, adj. [2. venus], of or belonging to selling, to be sold, for sale, purchasable.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    aedes,

    Plaut. Most. 3, 2, 67:

    aedis venalis hasce inscribit litteris,

    id. Trin. 1, 2, 131:

    horti,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    venales ac proscriptae possessiones,

    id. Agr. 3, 4, 15:

    cibus uno asse,

    Plin. 19, 4, 19, § 54:

    ut ne opera quidem pistoria proponi venalia sinerent,

    Suet. Tib. 34:

    essedum,

    id. Claud. 16:

    cibumque coctum venalem proponi vetuit,

    Val. Max. 2, 7, 2:

    vox,

    i. e. of a public crier, Cic. Quint. 3, 13:

    otium non gemmis venale,

    Hor. C. 2, 16, 7:

    postremo dixisse (Jugurtham), Urbem venalem et mature perituram, si emptorem invenerit,

    Sall. J. 35, 10:

    ubi non sit, quo deferri possit venale, non expediat colere (hortos),

    Varr. R. R. 1, 16, 3:

    familia,

    i. e. a gang of slaves for sale, Quint. 7, 2, 26.—
    B.
    In partic.: vēnālis, is, m., a young slave offered for sale, Plaut. Aul. 3, 3, 4; id. Rud. 4, 3, 35; id. Trin. 2, 2, 51 al.; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Sen. Ben. 4, 13, 3; id. Ep. 80, 8; Hor. S. 1, 1, 47; Plin. 35, 17, 57, § 199; cf. Quint. 8, 2, 8.—Hence, Caesărī vēnāles (or as one word, Caesărĭvēnāles), ium, m., a name given to the inhabitants of Castulo, in Spain, Plin. 3, 3, 4, § 25.—
    II.
    Transf., that can be bought by bribes or presents, venal:

    quae ipse semper habuit venalia, fidem, jus jurandum, veritatem, officium, religionem,

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 144:

    fidem cum proposuisses venalem in provinciā,

    id. ib. 2, 2, 32, §

    78: juris dictio,

    id. ib. 2, 2, 48, §

    119: multitudo pretio,

    Liv. 35, 50, 4:

    amicae ad munus,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 21:

    cena,

    Mart. 3, 60, 1:

    animae,

    Sil. 15, 500:

    amici,

    Lampr. Alex. Sev. 28.

    Lewis & Short latin dictionary > venalis

  • 20 venditum

    vendo, dĭdi, dĭtum, 3, v. a. [contr. from venum-do, venundo; v. 2. venus], to sell, vend.
    I.
    Lit.:

    aut hoc emptore vendes pulchre aut alio non potes,

    Plaut. Pers. 4, 4, 31:

    juravistin' te illam nulli venditurum?

    id. Ps. 1, 3, 118:

    argentum accepi, dote inperium vendidi,

    id. As. 1, 1, 74:

    dum quidem hercle ne minoris vendas quam ego emi, pater,

    id. Merc. 2, 3, 89:

    vendo meum non pluris quam ceteri, fortasse etiam minoris,

    Cic. Off. 3, 12, 51:

    quam optime vendere,

    id. ib.:

    male,

    id. Verr. 2, 3, 98, § 227:

    dicit, quanti cujusque agri decumas vendiderit,

    id. ib. 2, 3, 53, §

    123 sq.: praedia,

    id. ib. 2, 1, 54, §

    142: fanum pecuniā grandi,

    id. Sest. 26, 56.— Subst.: vendĭtum, i, n., a sale:

    tot judicia, quae ex empto aut vendito aut conducto aut locato contra fidem fiunt,

    sale, Cic. N. D. 3, 30, 74:

    constat negotiatio ex empto et vendito,

    Sen. Ben. 6, 38, 2.—
    II.
    Trop., to sell or give up any thing for money, to betray:

    cum te trecentis talentis regi Cotto vendidisses... quorum omnium capita regi Cotto vendidisti,

    Cic. Pis. 34, 84:

    ut modo se his, modo vendat illis,

    id. Har. Resp. 22, 47:

    vendidit hic auro patriam,

    sold, betrayed, Verg. A. 6, 621:

    suffragia nulli,

    Juv. 10, 78:

    sua funera,

    i. e. to expose one's life for hire, id. 8, 192:

    animam lucro,

    Pers. 6, 75:

    verba sollicitis reis,

    Mart. 5, 16, 6:

    hoc ridere meum tam nil, nullā tibi vendo Iliade,

    I will not sell it thee for an Iliad, Pers. 1, 122.—
    B.
    Transf., to cry up, trumpet, blazon, praise a thing (as if offering it for sale):

    Ligarianam praeclare vendidisti,

    Cic. Att. 13, 12, 2:

    vendit poëma,

    Hor. Ep. 2, 1, 75:

    at tu qui Venerem docuisti vendere primus,

    Tib. 1, 4, 59:

    te peregrinis vendere muneribus,

    Prop. 1, 2, 4:

    purpura vendit Causidicum, vendunt amethystina,

    recommend, Juv. 7, 135.
    The classical passive of vendo is veneo (q.
    v.), acc. to Diom. p. 365 P. In prose of the golden period, no passive forms of vendo are found, except the partt. venditus and vendendus; but from the time of Seneca the pres. and imperf. pass. are freq.; e. g. Sen. Contr. 1, 2, § 7; Just. 11, 4, 8; 34, 2, 6; Spart. Had. 18, § 8; Lampr. Alex. Sev. 45; Diom. p. 365 P.

    Lewis & Short latin dictionary > venditum

См. также в других словарях:

  • SALÉ — La ville marocaine de Salé (Sl ) est située sur la côte atlantique, à l’embouchure de l’oued Bou Regreg, face à Rabat. Les origines de la ville sont mal connues et se situent sans doute au XIe siècle. Très active au XIIIe siècle, elle est alors… …   Encyclopédie Universelle

  • Salé — سلا Héraldique …   Wikipédia en Français

  • sale — n 1 a: the transfer of title to property from one party to another for a price; also: the contract of such a transaction see also short 1 2 compare barter, donation …   Law dictionary

  • SALE — (Heb. מְכִירָה, mekhirah). Sale may be defined as the permanent transfer for consideration of existing legal rights from one person to another. The consideration may be in money or in kind. By extension the term sale is also used to denote a… …   Encyclopedia of Judaism

  • Sale — may refer to:*Sale, discounts and allowances in the prices of goods, such as: **Fire sale, a drastic discount in prices **Loan sale, a sale under contract of all or part of the cash stream from a specific loan **Closeout, the final sale of an… …   Wikipedia

  • sale — W1S2 [seıl] n [Date: 1000 1100; : Old Norse; Origin: sala] 1.) [U and C] when you sell something sale of ▪ The use and sale of marijuana remains illegal. ▪ Harvey gets a $50 commission every time he makes a sale (=sells something as part of his… …   Dictionary of contemporary English

  • sale — [ seıl ] noun *** 1. ) count or uncount the process of selling goods or services for money: sale of: a prohibition on the sale of arms a ) count a single instance of selling goods or services: make/lose a sale: I m willing to lower the price in… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • salé — salé, ée (sa lé, lée) part. passé de saler. 1°   Assaisonné avec du sel. Manger salé. •   Depuis que vous êtes hors d ici, je n ai point trouvé de viande qui ne fût trop salée, ni d homme qui ne le fût trop peu, VOIT. Lett. 145.    Familièrement …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Sale — ist der Name folgender Orte: Sale (Greater Manchester), Stadt in England Sale (Victoria), Stadt in Australien Salé, Stadt in Marokko Sale (Piemont), Gemeinde in Italien in der Provinz Alessandria Sale Marasino, Gemeinde in Italien in der Provinz… …   Deutsch Wikipedia

  • sale — SALE. adj. de tout genre. Qui est mal propre, qui n est pas net, qui est plein d ordure. Il se dit des personnes & des choses. Il est tousjours crasseux & sale. avoir les mains sales. linge sale. chemise sale. une chambre sale. les ruës sont… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Sale — Sale, n. [Icel. sala, sal, akin to E. sell. See {Sell}, v. t.] 1. The act of selling; the transfer of property, or a contract to transfer the ownership of property, from one person to another for a valuable consideration, or for a price in money …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»