Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

rubōris+ag

  • 1 rubor

    rŭbor, ōris, m. [rubeo], redness of all shades, cf. Gell. 2, 26, 5 (class.).
    I.
    In gen.:

    candore mixtus rubor,

    Cic. N. D. 1, 27, 75:

    medicamenta ruboris,

    id. Or. 23, 79; cf. Ov. M. 3, 491; id. Am. 3, 3, 5 sq.:

    cui plurimus ignem Subjecit rubor,

    Verg. A. 12, 66 sq.:

    quidam ruboris acerrimi,

    Sen. Q. N. 1, 14, 2; Plin. 11, 38, 91, § 224:

    in ore impudentia multo rubore effusa,

    Plin. Pan. 48, 4; Tac. Agr. 45:

    cocci,

    Plin. 10, 22, 29, § 56.— Plur.:

    Tyrios incocta rubores,

    i. e. purple, Verg. G. 3, 307:

    molles rubores,

    Sen. Herc. Oet. 664.—
    II.
    In partic., a blush.
    A.
    Lit.:

    pudorem rubor consequitur,

    Cic. Tusc. 4, 8, 19:

    Masinissae haec audienti non rubor solum suffusus, sed lacrimae etiam obortae,

    Liv. 30, 15:

    verecundus,

    Ov. M. 1, 484; cf. id. ib. 2, 450; 4, 329;

    6, 47.—In a comic equivoque: in ruborem te totum dabo,

    I will make you red all over, Plaut. Capt. 5, 2, 9 (cf. id. Truc. 2, 2, 37 sq.).—
    B.
    Meton. (causa pro effectu), shamefacedness, bashfulness, modesty (syn. pudor;

    not freq. till after the Aug. per.): (orator) praestet ingenuitatem et ruborem suum verborum turpitudine et rerum obscenitate vitandā,

    Cic. de Or. 2, 59, 242; cf.:

    ruborem incutere,

    Liv. 45, 37 fin.:

    ruborem afferre,

    Tac. A. 13, 15:

    vox, quae vel rabulae cuivis ruborem inicere potest,

    to put to the blush, Auct. Her. 4, 10, 14:

    vultu modesto ruborisque pleno (shortly after: verecundia oris),

    Suet. Dom. 18:

    proprius,

    Tac. H. 4, 7:

    antiquitatis,

    Plin. 36, 1, 2, § 4.—
    2.
    Esp., after the Aug. per., by a further meton. (like pudor), the cause of shame; shame, disgrace:

    censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert,

    Cic. Rep. 4, 6, 6:

    nec tunicam tibi sit posuisse, rubori,

    Ov. Am. 3, 14, 21; cf.:

    duas res ei rubori fuisse, unam, quod, etc.,

    Liv. 45, 13; 4, 35, 11; so,

    rubori est (alicui),

    Tac. A. 14, 55 fin.; 11, 17;

    for which also: nec rubor est emisse palam,

    Ov. A. A. 3, 167; Tac. G. 13:

    minorem quippe ruborem fore in juris iniquitate, quam si, etc.,

    Liv. 4, 35 fin.; cf.:

    nil tua facta ruboris habent,

    Ov. H. 20, 204:

    rubor ac dedecus penes omnes,

    Tac. H. 1, 30:

    saepe minus est constantiae in rubore quam in culpā,

    Curt. 9, 7, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > rubor

  • 2 rubor

        rubor ōris, m    [RVB-], redness: candore mixtus rubor: fucati medicamenta candoris et ruboris, cosmetics: cui plurimus ignem Subiecit rubor, V.: saevus ille voltus et rubor, Ta.: oculis dabat ira ruborem, O.: Tyrios incocta rubores, i. e. purple, V.— A redness of the skin, flush, blush: pudorem rubor consequitur: Masinissae rubor suffusus, L.: notavit Ora rubor, O.—Fig., shamefastness, bashfulness, modesty: praestet ruborem suum verborum turpitudine vitandā: ruborem incutere, L.— A cause of shame, shame, disgrace: censoris iudicium damnato ruborem adfert: duas res ei rubori fuisse, unam, quod, etc., L.: Nec rubor est emisse palam, O.: nec rubor inter comites aspici, Ta.
    * * *
    redness, blush; modesty, capacty to blush; shame, disgrace, what causes blush

    Latin-English dictionary > rubor

  • 3 medicāmentum

        medicāmentum ī, n    [medico], a drug, remedy, antidote, physic, medicine, medicament: medicamentum alcui dare ad aquam intercutem: sumere, Cu.: medicamenta salubria, L.: medicamentis delibutus.— A drug, potion, poison: coquere medicamenta, L.: medicamentis partum abigere.— Fig., a remedy, relief, antidote: multorum medicamentum maerorum: doloris: panchrestum (i. e. pecunia).— An embellishment: medicamenta fucati candoris et ruboris.
    * * *
    drug, remedy, medicine

    Latin-English dictionary > medicāmentum

  • 4 acer

    1.
    ăcer, ĕris, n. [kindred with Germ. Ahorn] (f. Serv. ap. Prisc. p. 698 P.), the maple-tree, Plin. 16, 15, 26, § 66 sq.—
    II.
    Transf., the wood of the maple-tree, maplewood, used, on account of its hardness and firmness, for writing-tablets, Plin. 33, 11, 52, § 146; Ov. Am. 1, 11, 28.
    2.
    ācer, cris, cre, adj. (m. acris, Enn.; f. acer, Naev. and Enn.; acrus, a um, Pall.; Veg.; cf. Charis. 63 and 93 P.) [cf. akis, akôn, akmê, akros, ôkus, oxus; Sanscr. acan = dart, acus = swift; Germ. Ecke; Engl. edge, to egg; and with change of quantity, ăcus, acuo, ăceo, ăcies, ăcerbus], sharp, pointed, piercing, and the like.
    I.
    Prop., of the senses and things affecting them, sharp, dazzling, stinging, pungent, fine, piercing:

    praestans valetudine, viribus, formā, acerrimis integerrimisque sensibus,

    Cic. Tusc. 5, 15, 45. So,
    a.
    Of the sight:

    acerrimus sensus videndi,

    Cic. de Or. 2, 87, 357:

    acres oculi,

    id. Planc. 27:

    splendor,

    Lucr. 4, 304:

    quidam colores ruboris acerrimi,

    Sen. Q. N. 1, 14 al. —
    b.
    Of the hearing:

    voce increpet acri?

    Lucr. 3, 953:

    aurium mensura, quod est acrius judicium et certius,

    Cic. de Or. 3, 47:

    acrem flammae sonitum,

    Verg. G. 4, 409:

    acri tibiā,

    Hor. C. 1, 12, 1.—
    c.
    Of smell, Lucr. 4, 122:

    exstinctum lumen acri nidore offendit nares,

    id. 6, 792; cf. ib. 1216:

    unguentis minus diu delectemur summa et acerrima suavitate conditis, quam his moderatis,

    Cic. de Or. 3, 25, 99:

    odor,

    Plin. 12, 17, 40.—
    d.
    Of taste: ut vitet acria, ut est sinapi, cepa, allium, Var. ap. Non. 201, 13:

    acres humores,

    sharp juices, Cic. N. D. 2, 23:

    lactuca innatat acri stomacho,

    an acid stomach, Hor. S. 2, 4, 59; cf. ib. 2, 8, 7:

    dulcibus cibis acres acutosque miscere,

    Plin. Ep. 7, 3 al. —
    e.
    Of sensation in its widest extent: aestatem auctumnus sequitur, post acer hiems fit, sharp, severe, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 ed. Vahl.—cf. Lucr. 3, 20; 4, 261); and so Hor.: solvitur acris hiems, C. 1. 4, 1. —
    B.
    Of the internal states of the human system, violent, sharp, severe, gnawing:

    fames, Naev. ap. Prisc. l. l. (B. Punic. p. 18 ed. Vahl.): somnus, Enn. ap. Prisc. l. l. (Ann. v. 369): morbus,

    Plaut. Men. 5, 2, 119:

    dolor,

    Lucr. 6, 650:

    sitis,

    Tib. 1, 3, 77 al.
    II.
    Of the states of mind: violent, vehement, passionate, consuming: mors amici subigit, quae mihi est senium multo acerrimum, Att. ap. Non. 2, 22:

    acri ira percitus,

    Lucr. 5, 400: cf. 3, 312;

    6, 754 (on the contrary, 5, 1194: iras acerbas): acres curae,

    Lucr. 3, 463, and Var. ap. Non. 241:

    luctus,

    ib. 87:

    dolor,

    Verg. A. 7, 291:

    metus,

    Lucr. 6, 1211; Verg. A. 1, 362:

    amor,

    Tib. 2, 6, 15:

    acrior ad Venerem cupido,

    Curt. 6, 5 al. (Among unpleasant sensations, acer designates a piercing, wounding by sharpness; but acerbus the rough, harsh, repugnant, repulsive.)—
    B.
    Applied to the intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd:

    acrem irritat virtutem animi,

    Lucr. 1, 70:

    acri judicio perpende,

    id. 2, 1041:

    memoria,

    strong, retentive, Cic. de Or. 2, 87:

    vir acri ingenio,

    id. Or. 5; cf. id. Sest. 20 al. —
    C.
    Applied to moral qualities.
    1.
    In a good sense, active, ardent, eager, spirited, brave, zealous:

    milites,

    Cic. Cat. 2, 10:

    civis acerrimus,

    an ardent patriot, id. Fam. 10, 28:

    defensor,

    id. ib. 1, 1:

    studio acriore esse,

    id. de Or. 1, 21:

    jam tum acer curas venientem extendit in annum rusticus,

    Verg. G. 2, 405 al. —
    2.
    In a bad sense, violent, hasty, hot, passionate, fierce, severe (very freq.):

    uxor acerrima,

    enraged, angry, Plaut. Merc. 4, 4, 56; Ter. Ph. 2, 1, 32:

    dominos acres,

    Lucr. 6, 63; Nep. Tim. 3, 5; cf. Bremi Nep. Eum. 11, 1. Also, of animals, Lucr. 4, 421; 5, 860; Verg. A. 4, 156; Hor. Epod. 12, 6; 2, 31; Nep. Eum. 11, 1. —
    D.
    Of abstract things (mostly poet.), Ter. Ph. 2, 2, 32:

    egestas,

    Lucr. 3, 65:

    poenas,

    id. 6, 72:

    impetus,

    ib. 128; 392:

    acerrimum bellum,

    Cic. Balb. 6:

    nox acerrima atque acerbissima,

    id. Sull. 18:

    acrius supplicium,

    id. Cat. 1, 1; in Quint.: acres syllabae, which proceed from short to long, 9, 4.—Acer is constr. with abl., and also (esp. in the histt. of the silv. age) with gen., Vell. 1, 13; Tac. H. 2, 5 al.; cf. Ramsh. § 107, 6 note. With in, Cic. Fam. 8, 15; with inf., Sil. 3, 338.— Adv.: ācrĭter, sharply, strongly, vehemently, eagerly, zealously, etc., in all the signif. of the adj., Plaut. Cist. 1, 1, 110; id. Ps. 1, 3, 39; Lucr. 6, 783; Cic. Tusc. 1, 30 al.— Comp., Lucr. 3, 54; 5, 1147; Hor. S. 2, 3, 92; Tac. A. 6, 45; 13, 3.— Sup., Cic. Fl. 11; id. Fam. 10, 28; 15, 4.—Also, ācre, Sall. Fragm. ap. Non. p. 132, 25; App. M. 10, 32; and perh. Pers. 4, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > acer

  • 5 exuberantia

    exūbĕrantĭa, ae, f. [exubero], superabundance, exuberance (post-class.):

    ruboris,

    Gell. 2, 26, 9:

    memoriae,

    id. 8, 7 in lemm.

    Lewis & Short latin dictionary > exuberantia

  • 6 fuco

    fūco, āvi, ātum, 1, v. a. [1. fucus], to color, paint, dye.
    I.
    In gen.:

    Alba nec Assyrio fucatur lana veneno,

    Verg. G. 2, 465; so,

    vellera Milesia saturo hyali colore,

    id. ib. 4, 334:

    tabulas colore,

    Tac. A. 2, 14:

    pinnas vario veneno,

    Nemes. Cyneg. 309:

    frena spumis sanguineis (equus),

    Claud. Laud. Stil. 3, 350:

    humida creta colorque Stercore fucatus crocodili,

    i. e. paint made of crocodile's dung, Hor. Epod. 12, 11 (cf. Plin. 28, 8, 28, § 109).—
    II.
    In partic., with cosmetics, to paint, to rouge.
    A.
    Lit.:

    fucandi cura coloris,

    Ov. Tr. 2, 487:

    corpora vulsa atque fucata,

    Quint. 8 praef. § 19.—
    B.
    Trop.:

    unumquodque genus (dicendi) cum fucatur atque praelinitur, fit praestigiosum,

    is embellished too much, Gell. 7, 14, 11.—Hence, fūcātus, a, um, P. a. (acc. to II. B.), painted, colored, beautified, falsified, counterfeit (a favorite word of Cic.; syn.: simulatus;

    opp. sincerus, verus, naturalis): secerni blandus amicus a vero et internosci tam potest adhibita diligentia quam omnia fucata et simulata a sinceris atque veris,

    Cic. Lael. 25, 95:

    naturalis non fucatus nitor,

    id. Brut. 9, 36; cf.:

    fucati medicamenta candoris et ruboris omnia repellentur: elegantia modo et munditia remanebit,

    id. Or. 23, 79:

    signa probitatis non fucata forensi specie, sed domesticis inusta notis veritatis,

    id. Planc. 12, 29:

    iisdem ineptiis fucata sunt illa omnia,

    id. Mur. 12, 26:

    puer subdolae ac fucatae vernilitatis,

    Plin. 34, 8, 19, § 79.— Comp.:

    versus Homeri fucatior (opp. simplicior et sincerior),

    Gell. 13, 26, 3.—
    * Adv.: fūcāte, with paint or color: fucatius concinnata carmina, Aus. in prosa post Idyll. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > fuco

  • 7 medicamentum

    mĕdĭcāmentum, i, n. [medicor], a drug, remedy, physic, medicine, medicament.
    I.
    Lit.:

    medicamentum alicui dare ad aquam intercutem,

    Cic. Off. 3, 24, 92:

    haurire,

    Plin. 24, 19, 113, § 174:

    sumere,

    to take, Curt. 3, 6, 3:

    componere,

    to compound, Plin. 32, 9, 34, § 106:

    somnificum,

    id. 37, 10, 57, § 158:

    medicamenta salubria,

    Liv. 8, 18:

    salutaria,

    Cic. N. D. 2, 53, 132.—Also of remedies applied externally:

    medicamentis delibutus,

    Cic. Brut. 60, 217.—
    B.
    Transf., like the Gr. pharmakon, a drug, a potion.
    1.
    A hurtful drug, poison: quaerit ibidem ab Hannibale, cur biberit medicamentum, Varr. ap. Non. 345, 23:

    coquere medicamenta,

    Liv. 8, 18:

    medicamentis partum abigere,

    Cic. Clu. 11, 32:

    medicamento sagittas tingere,

    Plin. 27, 11, 76, § 101:

    amatorium,

    a love-potion, philter, Suet. Calig. 50; of an enchanted potion, Plaut. Ps. 3, 2, 80.—
    2.
    A tincture for dyeing, a color, dye, mordant, Cic. Fragm. ap. Non. 521, 20:

    crassius,

    Sen. Q. N. 1, 3:

    rudia,

    Plin. 35, 6, 26, § 44.—
    3.
    A seasoning, condiment, Col. 12, 20.—
    4.
    A paint, wash, cosmetic, Sen. Ben. 7, 9, 2.—
    5.
    A plastering, Vop. Firm. 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    A remedy, relief, antidote (rare but class.):

    multorum medicamentum laborum,

    Cic. Clu. 71, 201:

    doloris medicamenta illa Epicurea,

    id. Fin. 2, 7, 22:

    panchrestum medicamentum (sc. pecunia),

    id. Verr. 2, 3, 65, § 152.—
    B.
    (Acc. to I. B. 4.) An embellishment:

    medicamenta fucati candoris, et ruboris,

    Cic. Or. 23, 79.—
    C.
    An enchantment:

    ne quid mali medicamenti inferretur,

    Plin. 28, 9, 37, § 142.

    Lewis & Short latin dictionary > medicamentum

См. также в других словарях:

  • AMBITIO — apud Solin. c. 25. ubi de Britannia, Navig ant autem vimineis alveis, quos circumdant ambitione tergorum bubulorum: est ἡ περιβολὴ. Uti apud Tertullianum de Pallio, Cum latioris purpurae ambitro et Galatici ruboris superiectio Saturnum commendat …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AMINEA — regio Campaniae, populi Aminei, qui sunt eius agri cultores, qui postea dictus est Falernus. Unde Aminea vina olim dicta sunt Falerna a regione nimirum nomen sortita; non, ut Servius somniat, ab eo quod sine minio essent, h. e. alba, et ruboris… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FACIES — soli animalium est homini, cuius loco coeteris os et rostra, Plin. l. 11. c. 31. De ea sic Paschal. Coron. l. 5. c. 3. Ecquis non stupeat in illa altera (capitis parte) quae est attributa vultui, qui vultus est imago ingenii? Nam quia frons est… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GENA — pars illa vultus est, in qua nobilis ruboris purpura efflorescit, C. Paschal. Cor. l. 5. c. 4 De illis Plin. l. XI. c. 37. Infra oculos malae homini tantum quas prisci genas vocabant, XII. tabularum interdicto radi a feminis eas vetantes, Pudoris …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PHOENICEUS Color — in equis, Latinis appellatur, a colore palmitis palmei, qui φοῖνιξ Graece, alias spadix et baldius. Nam et σπάδιξ, termes palmae Graecis. Sed et φοῖνιξ hic color iisdem, et equus φοίνιξ Homero, Il. ψ. v. 454. Οἱ τὸ μὲν ἄλλο τόσον φοῖνιξ ἦν. Ab eo …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PUNICEUS Color — exsuperantiam, ut loquitur A. Gellius, splendoremque ruboris significat; diversus a phoeniceo; licet eôdem uterque nomine Graecis dicatur φοῖνεξ. Sed Puniceum etiam φοινικοῦν vocitatur. Phoeniceum enim Philargyro nec diluti coloris est neque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RUBERE — pro eximie candere. Vide infra Rutilare. Apud Senecam, Hippolytô, v. 788. ubi de Luna, Et nuper rubuit indigitatur Veterum superstitio, qui Lunam magicô carmine sollicitatam rubore suffundi existimârunt, vel ob magarum imprudentiam et scelera;… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SPADIX — inter equorum colores, Virgilio Georgic. l. 3. v. 82. honesti Spadices glaucique Ad quem locum Servius, Spadices, inquit, phoeniciatos vocant, id est, professos myrteos, ipsi sunt badii. Nempe ςπάδιξ, ut habet Pollux, est ῤάβδος φοίνικος, et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Rubor — Ru|bor der; s, ...res [...re:s] <aus lat. rubor, Gen. ruboris »Röte, rote Farbe«> entzündliche Rötung der Haut (Med.) …   Das große Fremdwörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»