-
1 rozrywać
глаг.• изодрать• лопаться• отрывать• прорвать• прорывать• развлекать• раздирать• разорвать• разрывать• рвать• терзать* * *rozrywa|ć\rozrywaćny несов. 1. разрывать; рвать;2. разг. расхватывать;\rozrywaćпо natychmiast każdy nowy kryminał все новые детективы шли нарасхват;
ktoś jest \rozrywaćny кто-л. нарасхват* * *rozrywany несов.1) разрыва́ть; рвать2) разг. расхва́тыватьrozrywano natychmiast każdy nowy kryminał — все но́вые детекти́вы шли нарасхва́т
ktoś jest rozrywany — кто́-л. нарасхва́т
-
2 rozrywać się
несов.разрыва́ться, рва́ться -
3 rozrywać\ się
несов. разрываться, рваться -
4 rozdzierać
глаг.• изодрать• отрывать• раздирать• разорвать• разрывать• рвать• терзать* * *rozdziera|ć\rozdzieraćny несов. раздирать; разрывать;● \rozdzierać duszę, serce раздирать душу, сердце; \rozdzierać szaty книжн. раздирать (на себе) ризы
+ rozrywać* * *rozdzierany несов.раздира́ть; разрыва́ть- rozdzierać szatySyn: -
5 aufreißen
aufreißen ( irr) vt Umschlag rozrywać <- zerwać>; Tür (szeroko) otwierać <- worzyć>; Straße rozkop(yw)ać; Pflaster zrywać < zerwać>; Augen wytrzeszczać <- czyć>; fam. Mädchen podrywać < poderwać>; vi (sn) rozrywać < rozerwać> się; Wunde otwierać <- worzyć> się;die Wolkendecke reißt auf (niebo) przeciera się -
6 reißen
I vt Sache <po>rwać, <po>drzeć ( in Fetzen na strzępy); przer(y)wać, rozrywać < rozerwać> ( in zwei Teile na dwie części); Loch wydzierać < wydrzeć>; Wolf rozszarp(yw)ać ( das Schaf owcę);fig jemanden aus dem Schlaf reißen wyr(y)wać k-o ze snu;etwas mit sich reißen por(y)wać;II v/i2. (sn) Schnur usw ur(y)wać się, a Stoff, Papier rozrywać < rozerwać> się, a Verbindung przer(y)wać się; Saite urwać się pf, pęknąć pf; (Löcher bekommen) <po>rwać się;III v/r sich am Draht reißen skaleczyć się pf o drut;die Fans haben sich um ihn gerissen on miał ogromne wzięcie u fanów; -
7 rozdzierać się
несов.1) раздира́ться, разрыва́ться2) прост. ора́ть, реве́тьSyn: -
8 rozdzierać\ się
несов. 1. раздираться, разрываться;2. прост. орать, реветь+1. rozrywać się;
2. drzeć się, wydzierać się, wrzeszczeć -
9 krepieren
-
10 zerreißen
zer'reißen ( irr; -) v/t <po>rwać, rozdzierać < rozedrzeć>, rozrywać < rozerwać> (vi, sn się);fam. żart ich kann mich doch nicht zerreißen przecież się nie rozerwę
См. также в других словарях:
rozrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozrywaćam, rozrywaća, rozrywaćają, rozrywaćany {{/stl 8}}– rozerwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, rozrywaćrwę, rozrywaćrwie, rozrywaćrwij, rozrywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozrywać się – rozerwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} samoistnie ulec rozerwaniu; rozedrzeć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sweter się rozerwał na łokciu. Nici się rozrywały. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozrywać — Być rozrywanym «mieć dużo różnych propozycji, być gdzieś mile widzianym, mieć powodzenie, wzięcie»: (...) wuj (...) opowiadał o swoim synu Antku, który pięknie tańczy i jest rozrywany przez panienki. J. Brzechwa, Owoc. Rozerwać kogoś na strzępy,… … Słownik frazeologiczny
rozrywać — ndk I, rozrywaćam, rozrywaćasz, rozrywaćają, rozrywaćaj, rozrywaćał, rozrywaćany 1. forma ndk czas. rozerwać (p.) 2. techn. «rozciągać materiał aż do jego pęknięcia w celu sprawdzenia wytrzymałości materiału i zbadania jego właściwości… … Słownik języka polskiego
rozerwać — dk IX, rozerwaćrwę, rozerwaćrwiesz, rozerwaćrwij, rozerwaćrwał, rozerwaćrwany rozrywać ndk I, rozerwaćam, rozerwaćasz, rozerwaćają, rozerwaćaj, rozerwaćał, rozerwaćany 1. «rwąc rozdzielić coś na części, rozedrzeć, naruszyć całość, spoistość… … Słownik języka polskiego
pękać — ndk I, pękaćam, pękaćasz, pękaćają, pękaćaj, pękaćał pęknąć dk Vc, pękaćnę, pękaćniesz, pękaćnij, pękł, pękłszy 1. «przestawać być całym wskutek tworzenia się rysy, szczeliny, otworu; łamać się na kawałki» Lód pęka na rzece. Skóra pęka na rękach … Słownik języka polskiego
chlastać — ndk I, chlastaćam, chlastaćasz, chlastaćają, chlastaćaj, chlastaćał, chlastaćany a. IX, chlaszczę, chlaszczesz, chlaszcz chlasnąć dk Va, chlastaćnę, chlaśniesz, chlaśnij, chlastaćnął, chlastaćnęła, chlastaćnęli, chlaśnięty, chlastaćnąwszy 1.… … Słownik języka polskiego
drzeć — ndk XI, drę, drzesz, drzyj, darł, darty 1. «rwać na kawałki; rozrywać, rozdzierać, drapać» Drze list na strzępki. Kolce darły koszulę. ◊ pot. Drzeć gardło (wulg. mordę, gębę) «głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć» 2. «obdzierać, zdzierać, ogołacać … Słownik języka polskiego
eksplodować — ndk a. dk IV, eksplodowaćduje, eksplodowaćował «wybuchać, wybuchnąć, rozrywać się, rozerwać się, pękać, pęknąć z hukiem» Eksplodował gaz ziemny. Bomba eksplodowała. Materiały wybuchowe eksplodowały. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
gryźć — ndk XI, gryzę, gryziesz, gryź, gryzł, gryźli, gryziony 1. «ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami; przyciskać, chwytać zębami, trzymać, obracać w zębach» Gryźć chleb, mięso. Pies gryzie kość. Gryźć palce z bólu. Gryźć wargi ze zdenerwowania. Koń gryzł… … Słownik języka polskiego
łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… … Słownik języka polskiego