-
1 rozbijać
impf ⇒ rozbić* * *( tłuc na kawałki) to break; ( ranić) to bruise; ( rozgramiać) to crush; (przen: rodzinę) to break up* * *ipf.1. (= tłuc, rozłupywać na części) break, shatter, break up; fiz. (cząstkę, atom) split; ( skałę) spall; ( skorupkę) (zwł. o pisklętach) chip; rozbić coś w drobny mak shaffer sth to smithereens, make a matchwood of sth; rozbijać na ułamki mat. fractionize.2. (= roztrzaskiwać, niszczyć) crush; rozbić samochód smash a car.3. (= uszkadzać, ranić) bruise, injure, hurt, mutilate; rozbić komuś nos smash sb's nose.4. (= dezorganizować, skłócać) disrupt, frustrate, throw into disarray; (rodzinę, zespół, nadzieje) break up; (społeczeństwo, opozycję) fragment; (= powodować rozłam) disunite, fraction; rozbijać (na frakcje) polit. factionalize, fraction.5. (= ugniatać) crush.6. (= włamywać się) break open; rozbić bank break the bank.8. (= dzielić) divide ( coś na coś sth into sth).ipf.1. (= ulegać rozbiciu) break, get broken, be shattered; (o samochodzie, falach, dzbanku) smash; ( o samolocie) crash; rozbijać się o coś ( o kroplach deszczu) splash against l. on l. over sth.2. (= ranić się) injure l. hurt o.s.3. (= dzielić się) divide, break up, separate.5. pot. (= hulać) carouse, party; rozbijać się samochodem po mieście cruise around town.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozbijać
-
2 rozbijać
I. vt1) ( powodować uszkodzenie, stłuczenie) szybę zerschlagen, einschlagen; jajko aufschlagen, zerschlagen; mur zerstören, durchbrechen\rozbijać samochód das Auto schrottreif [ lub zu Schrott] fahren\rozbijać rodzinę die Familie zerstören6) \rozbijać bank die Bank sprengen\rozbijać namiot/obóz ein Zelt/ein Lager aufschlagenII. vr1) ( ulegać uszkodzeniu, zniszczeniu) jajko, kieliszek, talerz: zerschlagen; samochód: Unfall haben; samolot: abstürzen\rozbijać się taksówkami po mieście mit dem Taxi durch die Stadt herumfahren ( fam) -
3 rozbijać
rozbijać (-am) < rozbić> (rozbiję) talerz, szybę zerschlagen (a MIL); jajko aufschlagen; małżeństwo zerstören; mięso klopfen; (podzielić) aufteilen (na A in A);rozbijać namiot ein Zelt aufschlagen;rozbijać się fale hochschlagen, aufbranden;rozbijać się fam. sich herumtreiben; herumbrüllen, Krach machen -
4 rozbijać
-
5 rozbijać
глаг.• аннулировать• взламывать• выламывать• давить• изломать• крушить• ломать• ломить• отламывать• отменять• переломать• поломать• проламывать• разбивать• разваливать• развалить• раздроблять• размозжить• разорять• разрушать• разрушить• сломать• сломить• сокрушать• сокрушить• толочь• уничтожать* * *rozbija|ć\rozbijaćny несов. разбивать; ср. rozbić* * *rozbijany несов.разбива́ть; ср. rozbić -
6 rozbijać
• batter• break up• shatter -
7 rozbijac|ki
adj. pot., pejor. (destrukcyjny) [działalność, robota] destructiveThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozbijac|ki
-
8 rozbijać
1. brigander2. briser3. brésiller4. casser5. concasser6. déferler7. démantibuler8. démolir9. détruire10. fracasser -
9 rozbijać
→ rozbić -
10 rozbijać
1 airde 2 bris 3 briseadh 4 dais 5 reithe 6 tuairteáil -
11 rozbijać
shkatërrojthyej -
12 rozbijać
kırmak; yıkmak -
13 rozbijać
розбивати -
14 rozbijać
1 banggâ2 basag3 basagin4 biyakin5 bumasag6 bunggô7 mabagbag8 málubog9 pagkabagbag10 pagkalubog11 pwang12 sirain13 umpog -
15 rozbijać
çozmak; döwmek; döwülmek; dyknyşyk; eňňit; garnuw; garyndy; itnişik; külkelemek; maýdalamak; mynjyratmak; okdurylmak; şepbik; topulmak; tormoz; uzulmek; ýapbaşak; yengmek; ýeňmek; yolunmak -
16 rozbijać
treboadas -
17 rozbijać
1) σπάζω2) συντρίβω -
18 rozbijać
انقصال ; بيقوارگي ; درجه ; شكست ; شكستگي ; گامواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > rozbijać
-
19 rozbijać się
несов.1) разбива́ться2) разг. шикова́ть, роско́шничатьrozbijać się się taksówkami — разъезжа́ть на такси́
3) буя́нить, шуме́ть; сканда́лить•Syn:szastać się 2), awanturować się 3) -
20 rozbijać\ się
несов. 1. разбиваться;2. разг. шиковать, роскошничать;\rozbijać\ się się taksówkami разъезжать на такси;
3. буянить, шуметь; скандалить;● \rozbijać\ się się o coś, za czymś усиленно хлопотать о чём-л., добиваться чего-л.+2. szastać się 3. awanturować się
См. также в других словарях:
rozbijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozbijaćam, rozbijaća, rozbijaćają, rozbijaćany {{/stl 8}}– rozbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, rozbijaćbiję, rozbijaćbije, rozbijaćbity {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbijać — ndk I, rozbijaćam, rozbijaćasz, rozbijaćają, rozbijaćaj, rozbijaćał, rozbijaćany forma ndk czas. rozbić (p.) rozbijać się 1. forma ndk czas. rozbić się (p.) 2. «urządzać awantury» Rozbijał się po pijanemu. 3. «jeździć za dużo, bez potrzeby;… … Słownik języka polskiego
rozbijać się — I – rozbić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać rozbiciu, zniszczeniu; rozpadać się na części wskutek uderzenia, upadku itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oba samochody rozbiły się w wypadku. Dzbanek rozbił się o… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… … Słownik języka polskiego
łupać — ndk IX, łupaćpię, łupaćpiesz, łup, łupaćał, łupaćany łupnąć dk Va, łupaćnę, łupaćniesz, łupaćnij, łupaćnęła, łupaćnęli, łupaćnięty, łupaćnąwszy 1. «być odczuwanym jako rozdzierający, pulsujący ból» Łupie kogoś w skroniach, w kościach. 2. tylko… … Słownik języka polskiego
tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… … Słownik języka polskiego
taranować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, taranowaćnuję, taranowaćnuje, taranowaćany {{/stl 8}}– staranować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozbijać, wyłamywać, niszczyć coś, uderzając z impetem w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bryła — ż IV, CMs. bryle; lm D. brył 1. «ciało fizyczne o kształtach nieforemnych, zwykle znacznych rozmiarów; w węższym znaczeniu: gruby kawał czegoś, odłupany, odszczepiony od jakiejś całości lub scalony, zbity, ulepiony z drobnych cząstek»… … Słownik języka polskiego
dekompletować — ndk IV, dekompletowaćtuję, dekompletowaćtujesz, dekompletowaćtuj, dekompletowaćował, dekompletowaćowany «usuwać jakieś części z całości, z kompletu, rozbijać jakąś całość, komplet» Dekompletować księgozbiór, serię znaczków pocztowych. Epidemia… … Słownik języka polskiego
druzgotać — ndk IX, druzgotaćoczę a. druzgotaćocę, druzgotaćoczesz a. druzgotaćocesz, druzgotaćocz, druzgotaćał, druzgotaćany «rozbijać na drobne kawałki; kruszyć, tłuc, gruchotać, miażdżyć» Piorun druzgocze drzewo. Spadające kamienie druzgotały wszystko po… … Słownik języka polskiego