-
1 repulsa
rĕpulsa, ae, f. [repello; prop. Part., sc. petitio]; publicists' t. t., a refusal, denial, repulse in soliciting for an office:II.Catonem veteres inimicitiae Caesaris incitant et dolor repulsae,
Caes. B. C. 1, 4:omnes magistratus sine repulsā assequi,
Cic. Pis. 1, 2; cf.:qui sine repulsā consules facti sunt,
id. Agr. 2, 2, 3; so,sine repulsā,
id. Planc. 21, 51;and, on the other hand: Laelii unum consulatum fuisse cum repulsā,
id. Tusc. 5, 19, 54: repulsam ferre, to be rejected, to lose one ' s election, id. de Or. 2, 69, 280; so (the class. technical phrase) id. Phil. 11, 8, 19; id. Att. 5, 19, 3 al.; cf.: [p. 1574] a populo repulsam ferre, id. Tusc. 5, 19, 54:repulsam referre,
id. Off. 1, 39, 138; cf.:Mamerco praetermissio aedilitatis consulatus repulsam attulit,
id. ib. 2, 17, 58:repulsam consulatūs pati,
Pac. Pan. Theod. 12:nunciatā fratris repulsā in consulatus petitione,
Plin. 7, 36, 36, § 122:turpis repulsa,
Hor. Ep. 1, 1, 43:virtus, repulsae nescia sordidae,
id. C. 3, 2, 17:repulsam solari,
Tac. A. 2, 36:repulsā notatus,
Val. Max. 7, 5, 1.—In plur.:quid ego aedilicias repulsas colligo?
Cic. Planc. 21, 52 (cf. shortly before:C. Marius duabus aedilitatibus repulsus): videntur offensionum et repulsarum quasi quandam ignominiam timere et infamiam,
id. Off. 1, 21, 71:nobis reliquere pericula, repulsas, judicia, egestatem,
Sall. C. 20, 8.—Transf., in gen., a rejection, denial, refusal, repulse (mostly poet. and in post-Aug. prose):Echedemus fatigatos tot repulsis Aetolos ad spem revocavit,
Liv. 37, 7, 4: posce aliquid;nullam patiere repulsam,
Ov. M. 2, 97: elige;nullam patiere repulsam,
id. ib. 3, 289; cf.:sint tua vota secura repulsae,
id. ib. 12, 199:amor crescit dolore repulsae,
id. ib. 3, 395; cf.Veneris,
id. ib. 14, 42:longae nulla repulsa morae,
no repulse caused by long delays, Prop. 3, 14 (4, 13), 26:in hanc (tristitiam) omnis ira post repulsam revolvitur,
Sen. Ira, 2, 6, 2:indignatio repulsae,
App. M. 10, p. 255, 35. -
2 prōpulsō
prōpulsō —, ātus, āre, freq. [propello], to drive back, ward off, repel, repulse: ibi, S.: hostem, Cs.: inimicorum impetūs.—Fig., to ward off, avert, repel: quod tu speres, propulsabo facile, will put out of the question, T.: iniurias, Cs.: suspicionem a se: bellum ab urbe, L.* * *propulsare, propulsavi, propulsatus Vrepulse, drive back/off; ward off, repel, avert; pound, batter -
3 rēiciō
rēiciō (not reiiciō; imper. reice, disyl., V.), rēiēcī, iectus, ere [re-+iacio], to throw back, fling back, hurl back: telum in hostīs, Cs.: togam ab umero, L.: ex umeris amictum, V.: de corpore vestem, O.: paenulam: ab ore colubras, O.: Capillus circum caput Reiectus neglegenter, T.: scutum, throw over the back (in flight): fatigata membra, i. e. stretch on the ground, Cu.: a se mea pectora, to push back, O.: (librum) e gremio suo, fling away, O.: oculos Rutulorum reicit arvis, averts, V.: pascentīs a flumine reice capellas, drive back, V.: in postremam aciem, throw to the rear, L.: se in eum, into his arms, T.— To force back, beat back, repel, repulse: eos in oppidum, Cs.: Tusci reiecti armis, V. ab Antiocheā hostem.— Pass, to be driven back: navīs tempestate reiectas revertisse, Cs.: reflantibus ventis reici: ex cursu Dyrrachium reiecti, L.—Fig., to drive back, drive away, cast off, remove, repel, reject: ad famem hunc ab studio, T.: ferrum et audaciam: retrorsum Hannibalis minas, H.— To reject contemptuously, refuse, scorn, disdain, despise: nos, T.: petentem, O.: Lydiam, H.: refutetur ac reiciatur ille clamor: quae cum reiecta relatio esset, when the appeal was overruled, L.: volgarīs taedas, O.: Reiectā praedā, H.: dona nocentium, H.— P. n. as s<*>bst.: reicienda, evils to be rejected: reiecta.—Of judges, to set aside, challenge peremptorily, reject: ex CXXV iudicibus quinque et LXX: potestas reiciendi, right of challenge.—Of persons, to refer, direct, assign: ad ipsam te epistulam: in hunc gregem Sullam, transfer (in your judgment).—In public life, to refer, turn over (for deliberation or decision): totam rem ad Pompeium, Cs.: ab tribunis ad senatum res est reiecta, L.: id cum ad senatum relatum esset, L.: ut nihil huc reicias: legati ab senatu reiecti ad populum, referred, L.—In time, to defer, postpone: a Kal. Febr. legationes in Idūs Febr. reiciebantur: repente abs te in mensem Quintilem reiecti sumus.* * *reicere, rejeci, rejectus V TRANSthrow back; drive back; repulse, repel; refuse, reject, scorn -
4 re-pellō
re-pellō reppulī (repulī), repulsus, ere, to drive back, thrust back, drive away, reject, repulse, repel: nostri acriter in eos impetu facto reppulerunt, Cs.: qui clavis ac fustibus repelluntur: foribus repulsus, H.: adversarius repellendus: homines a templi aditu: a castris, Cs.: in oppidum, Cs.: telum aere repulsum, repelled, V.: mensas, push back, O.: repagula, shove back, O.: mediā tellurem reppulit undā, crowds back, O.: spretos pede reppulit amnīs, spurned (as she flew up), V.: pedibus tellure repulsā, spurning the ground, O.—Fig., to drive away, reject, remove, keep off, hold back, ward off, repulse: te a consulatu: ab hoc conatu: ab hac spe repulsi Nervii, Cs.: repulsum ab amicitiā, S.: Fracti bello fatisque repulsi, V.: proci repulsi, O.: dolorem a se repellere: illius alterum consulatum a re p.: tegimenta ad ictūs repellendos, Cs.: cute ictūs, O.: pericula: facinus, O.: repellit Ver hiemem, O.: conubia nostra, reject, V.: amorem, O.: ut contumelia repellatur, be discarded.— To reject, confute, refute, repel: ab aliquo adlatas criminationes: Repulsus ille veritatis viribus, Ph. -
5 repulsa
repulsa ae, f [P. of repello], a rejection, denial, refusal, repulse: ab repulsis eo magis debitum honorem repetentes, because of rejections, L.: nullam patiere repulsam, O.: Sint tua vota secura repulsae, O.: Veneris, O.: Nec hunc repulsam tua sentiret calamitas, Ph.—In soliciting office, a refusal, denial, repulse, defeat: dolor repulsae, Cs.: omnīs magistratūs sine repulsā adsequi: sine repulsā consules facti sunt: huius comitiis frater repulsam tulit, failed of his election: consulatūs: aediliciae repulsae: repulsarum ignominiam timere: turpis repulsa, H.* * *electoral defeat; rebuff -
6 repello
rĕ-pello, reppuli (less correctly repuli), rĕpulsum, 3, v. a., to drive, crowd, or thrust back; to reject, repulse, repel, etc., = reicere (freq. and class.; syn.: reicio, repono, removeo).I.Lit.:II.eum ego meis Dictis malis his foribus atque hac reppuli, rejeci hominem,
Plaut. Bacch. 4, 3, 19:aliquem foribus,
Hor. S. 2, 7, 90:foribus tam saepe repulsus,
Ov. Am. 3, 11, 9:homines inermos armis,
Cic. Caecin. 12, 33:adversarius, qui sit et feriendus et repellendus,
id. de Or. 2, 17, 72:aliquem ab hoc templo,
id. Phil. 14, 3, 8:homines a templi aditu,
id. Dom. 21, 54:Sabinos a moenibus urbis,
id. Rep. 2, 20, 36:hostes a ponte,
Caes. B. C. 1, 16;ab castris,
id. ib. 1, 75:a citeriore ripā,
Front. Strat. 1, 4, 10:aliquem inde,
Cic. de Or. 3, 17, 63:hostes in silvas,
Caes. B. G. 3, 28 fin.:in oppidum,
id. ib. 3, 22 fin.; id. B. C. 2, 14 fin.— Absol.:nostri acriter in eos impetu facto, repulerunt,
Caes. B. G. 5, 17. —Of impersonal objects (mostly poet.):reppulit mihi manum,
Plaut. Cas. 5, 2, 14; cf. Plin. 7, 16, 15, § 72:telum aere repulsum,
repelled, Verg. A. 2, 545:mensas,
to push back, Ov. M. 6, 661; cf.aras,
id. ib. 9, 164:repagula,
to shove back, id. ib. 2, 157:tellurem mediā undā,
crowds back, id. ib. 15, 292:navem a terrā, Auct. B. Alex. 20: serpentes,
Amm. 14, 2, 5. — Poet., of the apparent pushing back or away of the starting-point, in flying up or sailing away:Oceani spretos pede reppulit amnes,
Verg. G. 4, 233; cf.:cum subito juvenis, pedibus tellure repulsā, Arduus in nubes abiit,
spurning the ground, Ov. M. 4, 710:impressā tellurem reppulit hastā,
id. ib. 2, 786;6, 512: aera repulsa,
i. e. cymbals struck together, Tib. 1, 3, 24; 1, 8, 22; cf.:aera Aere repulsa,
Ov. M. 3, 533.—Trop., to drive away, reject, remove; to keep off, hold back, ward off, repulse, etc.:repelli oratorem a gubernaculis civitatum,
Cic. de Or. 1, 11, 46:aliquem a consulatu,
id. Cat. 1, 10, 27:ab hoc conatu,
id. Or. 11, 36:a cognitione legum,
id. Balb. 14, 32:ab impediendo ac laedendo,
Q. Cic. Petit. Cons. 14, 55:ab hac spe repulsi Nervii,
Caes. B. G. 5, 42:repulsum ab amicitiā,
Sall. J. 102, 13:fracti bello fatisque repulsi,
Verg. A. 2, 13:repulsus ille veritatis viribus,
Phaedr. 1, 1, 9:hinc quoque repulsus,
Nep. Lys. 3:per colloquia repulsus a Lepido,
Vell. 2, 63, 1. —Of suitors for office,
Cic. Planc. 21, 51:haud repulsus abibis,
Sall. J. 110, 8; Liv. 39, 32. —Of lovers: saepe roges aliquid, saepe repulsus eas,
Prop. 2, 4, 2 (12):proci repulsi,
Ov. M. 13, 735:aliquam ad meretricium quaestum,
to drive, Plaut. Cist. 1, 1, 43.—Of abstract objects: dolorem a se repellere,
Cic. Fin. 1, 9, 30:furores Clodii a cervicibus vestris,
id. Mil. 28, 77:illius alterum consulatum a re publicā,
id. Att. 7, 18, 2:quod tamen a verā longe ratione repulsum'st,
removed, Lucr. 1, 880; cf. id. 2, 645; 5, 406:tegimenta ad defendendos ictus ac repellendos,
Caes. B. C. 2, 9; 6, 767: cute ictus, Ov. M. 3, 64:pericula,
Cic. Mur. 14, 30; Caes. B. C. 1, 79, 2:vim (opp. inferre),
Cic. Mil. 19, 51:crimen (with transferre),
Quint. 4, 2, 26:temptamina,
Ov. M. 7, 735:facinus,
id. ib. 15, 777:fraudem,
id. A. A. 3, 491:verba,
id. P. 4, 1, 19:ver hiemem repellit,
id. M. 10, 165:conubia nostra,
to reject, disdain, Verg. A. 4, 214 amorem, Ov. Am. 1, 8, 76:preces,
id. M. 14, 377:diadema,
to refuse, reject, Vell. 2, 56, 4; Suet. Caes. 79; cf.dictaturam,
Vell. 2, 89, 5:ut contumelia repellatur,
be discarded, Cic. Off. 1, 37, 137.— Hence, rĕpulsus, a, um, P. a., removed, remote; once in Cato: ecquis incultior, religiosior, desertior, publicis negotiis repulsior, Cato ap. Fest. p. 286, and ap. Paul. ex Fest. p. 287 Müll. -
7 āversor
āversor ātus, ārī, dep. intens. [averto], to turn from, turn away, shrink from: aversari advocati et iam vix ferre posse: haerere homo, aversari.—To repulse, scorn, decline, shun, avoid: filium, L.: aspectum alcius, Ta.: scelus, Cu.: preces, L.: honorem, O.* * *Iaversari, aversatus sum V DEPturn oneself away in disgust/horror, recoil; avoid, shun; refuse, rejectIIembezzler; pilferer, thief -
8 com - mittō (conm-)
com - mittō (conm-) mīsī, missus, ere. I. To bring together, join, combine, put together, connect, unite: commissis operibus, L.: fidibusque commissa Moenia, O.: domus plumbo commissa, patched, In.: commissa inter se munimenta, L.: viam a Placentiā Flaminiae, L.: quā naris fronti committitur, is joined, O.: manum Teucris, to attack, V.: commissa in unum crura, O. — To bring together in fight, match, set together, set on: Aenean Rutulumque, make them fight, i. e. describe their contest, Iu.: eunucho Bromium, Iu.—To join, commit, enter on, fight, engage in, begin: proelii committendi signum dare, Cs.: proelium statim, N.: pugnam caestu, V.: ut proelium committi posset, S.: commisso proelio, when the fighting began, Cs.: cum equitatu proelium, Cs.: rixae committendae causā, L. — Of contests in the games: nondum commisso spectaculo, L.: quo die ludi committebantur: ludos, V.—Of a criminal trial: iudicium inter sicarios hoc primum committitur.—To fight, carry on, wage: pugnam navalem: proelia per quatriduum, L. — II. To deliver, intrust, consign, place, commit, yield, resign, trust, expose, abandon: me tuae fide (dat.), T.: suos alcui liberos, T.: honor creditus ac commissus: alcui calceandos pedes, Ph.: quibus tota commissa est res p.: quia commissi sunt eis magistratūs: imperium alicui, N.: caput tonsori, H.: sulcis semina, V.: verba tabellis, O.: se theatro: se pugnae, L.: pelago ratem, H.: se mortis periculo: se civilibus fluctibus, N.: tergum meum Tuam in fidem, T.: se in id conclave: rem in casum, L.: cum senatus ei commiserit, ut videret, ne, etc.: de existimatione suā alcui: ei commisi et credidi, T.: universo populo neque ipse committit neque, etc.: venti, quibus necessario committendum existimabat, Cs.— Prov.: ovem lupo commisti, T. — To practise, commit, perpetrate, do, be guilty of: qui nihil commiserint: quod mox mutare laboret, H.: facinus: delictum, Cs.: nil nefandum, O.: nefarias res: fraudem, H.: multa in deos impie: quidquid contra leges: aliquid adversus populum, L.: quasi committeret contra legem, offend: cum veri simile erit aliquem commississe.—With ut (rarely cur or quā re), to be in fault, give occasion, be guilty, incur (usu. with neg.): non committet hodie iterum ut vapulet, T.: civem committere, ut morte multandus sit, incur: committendum non putabat, ut dici posset, etc., that he ought not to incur the reproach, etc., Cs.: negare se commissurum, cur sibi quisquam imperium finiret, L.: neque commissum a se, quā re timeret, Cs.—Poet., with inf: infelix committit saepe repelli, incurs repulse, O. — To incur, become liable to: multam: devotionem capitis, incurred.—Hence, commissus, forfeited, confiscated (as a penalty): hereditas Veneri Erycinae commissa: civitas obligata sponsione commissā, a broken covenant, L. -
9 inclīnō
inclīnō āvī, ātus, āre [CLI-]. I. Trans, to cause to lean, bend, incline, turn, divert: vela contrahit malosque inclinat, L.: genua harenis, O. super arces cursūs, O.: sol meridie se inclinavit. i. e. turned back, L.: inclinato iam in postmeridianum tempus die: Saxa inclinatis per humum quaesita lacertis, Iu.—To turn back, repulse, drive back: Romana inclinatur acies, L.: quasdam acies inclinatas iam et labantes, Ta.: inclinatum stagnum, receding, L.—Fig., to turn, incline, divert, transfer: ut me paululum inclinari timore viderunt, yield: se ad Stoicos: culpam in conlegam, lay, L.: haec animum inclinant, ut credam, etc., L.: inclinari opes ad Sabinos videbantur, i. e. the Sabines would be dominant, L.—To change, alter, abase, cause to decline: se fortuna inclinaverat, Cs.: omnia simul inclinante fortunā, L.— II. Intrans, to bend, turn, incline, decline, sink: sol inclinat, Iu.: inclinare meridiem sentis, H.: in vesperam inclinabat dies, Cu.—To yield, give way, retreat: ut in neutram partem inclinarent acies, L.—Fig., to incline, be inclined, be favorably disposed: quocumque vestrae mentes inclinant: in stirpem regiam studiis, Cu.: amicus dulcis pluribus hisce... inclinet, H.: cum sententia senatūs inclinaret ad pacem: eo inclinabant sententiae, ut, etc., L.: inclinavit sententia, suum agment demittere, L.—To change, turn: si fortuna belli inclinet, L.: omnia repente ad Romanos inclinaverunt, favored, L.* * *inclinare, inclinavi, inclinatus Vbend; lower; incline; decay; grow worse; set (of the sun); deject -
10 offēnsiuncula
offēnsiuncula ae, f dim. [offensio], a slight offence, trifling hurt: animi tui.—A slight repulse, trifling disappointment: in aedilitate accepta.* * * -
11 prō-turbō
prō-turbō āvī, ātus, āre, to drive on, drive away, repel, repulse: his facile pulsis ac proturbatis, Cs.: hostīs telis, L.: hostīs hinc comminus, V.: silvas, prostrate, O.: militum conviciis proturbatus, assailed, Ta. -
12 converto
convertere, converti, conversus Vturn upside down/side-to-side; invert/transpose/convulse; turn over (soil)/dig; turn backwards, recoil; retort; drive back, repulse; direct (course/attention); translate; modify, adapt; change/alter/transform; convert (to cash), pay over; cause to turn/revolve, rotate; turn/wheel about; reverse; shift/transfer -
13 proturbo
proturbare, proturbavi, proturbatus V TRANSdrive/push away/out of the way; drive out in confusion; repulse; pitch forward -
14 rejicio
rejicere, rejeci, rejectus V TRANSthrow back; drive back; repulse, repel; refuse, reject, scorn -
15 aversor
1.āversor, ātus, 1, v. dep. freq. [id.], to turn one ' s self from, to turn away (from displeasure, contempt, loathing, shame, etc.).I.In gen.: nulla vis tormentorum acerrimorum praetermittitur;II.aversari advocati et jam vix ferre posse,
Cic. Clu. 63, 177:haerere homo, aversari, rubere,
id. Verr. 2, 2, 76 fin. —Esp.: aliquem or aliquid, to turn away a person or thing from one ' s self, to send away, repulse, reject, refuse, decline, shun, avoid:filium (consul) aversatus,
i. e. not permitting his presence, Liv. 8, 7, 14 Drak.:afflictum non aversatus amicum,
Ov. P. 2, 3, 5:principes Syracusanorum,
Liv. 26, 31, 4:aversatur [dicentem],
Tac. Or. 20 Halm:petentes,
Ov. M. 14, 672; 1, 478; 10, 394 al.:preces,
Liv. 3, 12, 9:effeminatas artes,
Plin. Pan. 46, 4 Schwarz; so,crimina,
Ov. Am. 3, 11, 38:honorem,
id. F. 1, 5:sermonem,
Tac. A. 6, 26:adulationes,
Suet. Tib. 27 Oud.:latum clavum,
id. Vesp. 2:imperium,
Curt. 3, 10:scelus,
id. 6, 7.—With inf.: aversati sunt proelium facere, declined, Auct. B. Hisp. 14.► Pass.:2.vultu notare aversato,
Aur. Vict. Epit. 28. -
16 praedico
1.prae-dĭco, āvi, ātum, 1, v. a.I. A.Lit., of a public crier:B.ut praeco praedicat,
Plaut. Bacch. 4, 7, 17:auctionem praedicem, ipse ut venditem,
id. Stich. 1, 3, 41; cf.:si palam praeco praedicasset,
Cic. Verr. 2, 3, 16, § 40; Cic. Quint. 15, 50; id. Off. 3, 13, 55; id. Fam. 5, 12, 8.—Transf.1.In gen., to make publicly known, to announce, proclaim, to say, relate, state, declare (syn.:2.moneo, ante denuntio,
Cic. Verr. 1, 12, 36; 1, 15, 43;class.): audes mihi praedicare id, Domi te esse?
Plaut. Am. 2, 1, 11:vera praedico,
id. ib. 3, 2, 20:aliam nunc mihi orationem despoliato praedicas, atque olim,
you tell a different story, speak another language, id. As. 1, 3, 52:utrum taceamne an praedicem?
Ter. Eun. 4, 4, 53:si quidem haec vera praedicat,
id. And. 3, 1, 7.—With obj.-clause:qui ingenti magnitudine corporum Germanos esse praedicabant,
Caes. B. G. 1, 39; Sall. C. 48, 9; Caes. B. C. 3, 106, 4:barbari paucitatemque nostrorum militum suis praedicaverunt,
reported, id. B. G. 4, 34:injuriam in eripiendis legionibus praedicat,
displays, id. B. C. 1, 32, 6:ut praedicas,
as you assert, Cic. Cat. 1, 9, 23:quod mihi praedicabas vitium, id tibi est,
that you attribute to me, Plaut. Am. 1, 1, 249:avus tuus tibi aediliciam praedicaret repulsam,
would tell you of the repulse that P. Nasica suffered respecting the edileship, Cic. Planc. 21, 51.—In partic., to praise, laud, commend, vaunt, extol (syn.: laudo, celebro); constr. with aliquid ( de aliquo), de aliquā re, and absol., Plaut. Merc. 2, 2, 18:3.quid ego ejus tibi nunc faciem praedicem aut laudem?
Ter. Eun. 3, 5, 17:beata vita glorianda et praedicanda est,
Cic. Tusc. 5, 17, 50; Plin. 19, 4, 19, § 57:aliquid miris laudibus,
id. 25, 5, 18, § 40; 13, 24, 47, § 130; Plin. Ep. 1, 14, 10; Plaut. Trin. 2, 2, 54.—With obj.-clause:Galli se omnes ab Dite patre prognatos praedicant,
Caes. B. G. 6, 17:quae de illo viro Sulla, quam graviter saepe praedicaverunt!
Cic. Phil. 11, 13, 33:qui possit idem de se praedicare, numquam se plus agere, etc.,
id. Rep. 1, 17, 27; cf. id. Pis. 1, 2.—With de aliquā re:qui de meis in vos meritis praedicaturus non sum,
Caes. B. C. 2, 32.— Absol.:qui benefacta sua verbis adornant, non ideo praedicare, quia fecerint, sed, ut praedicarent, fecisse creduntur,
Plin. Ep. 1, 8, 15:verecundia in praedicando,
Tac. Agr. 8 fin. —To preach the gospel (eccl. Lat.):II.evangelium,
Vulg. Matt. 4, 23:baptismum,
id. Marc. 1, 4; absol., id. Matt. 4, 17 et saep.—For praedicere, to foretell, predict (eccl. Lat.):2. I.persecutiones eos passuros praedicabat,
Tert. Fug. in Persec. 6; so,persecutiones praedicatae,
id. ib. 12.In gen. (mostly post-Aug.; cf.II.praefor),
Ter. And. 4, 4, 54:hoc primum in hac re praedico tibi,
id. ib. 1, 1, 19:Davus dudum praedixit mihi,
id. ib. 5, 1, 21; 1, 2, 34; Quint. 4, 2, 57:tria, quae praediximus,
have mentioned before, id. 3, 6, 89; 2, 4, 24:praedicta ratio,
id. 8, 6, 52: ratio ejus in medicinā similis praedictis. Plin. 33, 13, 37, § 136; Plin. Ep. 4, 14, 8.—In partic.A.To foretell, predict; to forebode (class.):B.defectiones solis et lunae multo ante praedicere,
Cic. Sen. 14, 49; so,eclipsim,
Plin. 2, 12, 9, § 53:futura,
Cic. Div. 1, 1, 2; Petr. [p. 1417] 137 fin.:nihil adversi accidit non praedicente me,
that I had not predicted, id. Fam. 6, 6:aliquid,
Sen. Q. N. 2, 32, 5:malum hoc nobis De caelo tactas memini praedicere quercus,
Verg. E. 1, 17:hos luctus,
id. A. 3, 713.—To give notice or warning of, to appoint, fix (mostly post-Aug.), Naev. ap. Non. 197, 16:C.ubi praetor reo atque accusatoribus diem praedixisset,
Tac. A. 2, 79:praedictā die,
id. ib. 11, 27:insula Batavorum in quam convenirent praedicta,
id. ib. 2, 6; cf. Plin. 10, 23, 31, § 61:praedicta hora,
Suet. Claud. 8.—To say what one should do, to advise, warn, admonish, inform, charge, command (class.; syn.: praecipio, moneo); usually constr. with ut or ne:D.Pompeius suis praedixerat, ut, etc.,
Caes. B. C. 3, 92; Nep. Them. 7, 3; Liv. 2, 10, 4; 22, 60; 39, 19, 2:ei visam esse Junonem praedicere, ne id faceret,
Cic. Div. 1, 24, 48; Liv. 10, 41:praedixit, ne destinatum iter peterent,
Vell. 2, 82, 2; Tac. A. 13, 36; cf. in the abl. absol.:praedicto, ne in re publicā haberetur,
id. ib. 16, 33.—With acc.:unum illud tibi... Praedicam,
Verg. A. 3, 436; cf. with an obj.-clause:Mummius jussit praedici conducentibus, si eas (statuas) perdidissent, novas eos reddituros,
Vell. 1, 13, 4; absol. of a physician, Curt. 3, 6, 3.—To proclaim, announce at an auction, etc. (cf. 1. praedico, I. A.):A.si in auctione praedictum est, ne, etc.,
Gai. Inst. 4, 126.—Hence, praedictus, a, um, P. a., previously named, before mentioned, preceding:vicina praedictae sed amplior virtus est,
Quint. 8, 3, 83:nomen,
id. 9, 3, 66:posterior ex praedictis locus,
id. 2, 4, 24; 10, 1, 74:simul pedes, eques, classis aput praedictum amnem convenere,
Tac. A. 1, 60; Plin. 10, 23, 31, § 76.— praedictum, i, n.(Acc. to II. A.) A foretelling, prediction (class.;B. C.syn. praesagium): Chaldaeorum praedicta,
Cic. Div. 2, 42, 89:astrologorum,
id. ib. 2, 42, 88:vatum,
id. Leg. 2, 12, 30; Verg. A. 4, 464:haruspicis,
Suet. Oth. 6; Plin. 2, 7, 5, § 24:deorum,
Val. Fl. 4, 460.— -
17 propulsatio
prōpulsātĭo, ōnis, f. [propulso], a driving back, a keeping or warding off, a repelling, repulse (rare but class.):periculi,
Cic. Sull. 1, 2: criminis, Tiro ap. Gell. 7, 3, 15. -
18 propulso
prōpulso, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [propello], to drive back, keep or ward off, to repel, repulse (class.).I.Lit.:II.lupos,
Varr. R. R. 2, 9:hostem,
Caes. B. G. 1, 49:populum ab ingressione fori,
Cic. Phil. 5, 4, 9:et aquas hiemis et vapores aestatis propulsare radicibus,
Col. 3, 15, 4; 7, 12, 3.— Absol.:ibi resistere ac propulsare,
Sall. J. 51, 1.—Trop., to ward off, avert, repel:frigus, famem propulsare,
Cic. Fin. 4, 25, 71:periculum capitis legum praesidio,
id. Clu. 52, 144:suspicionem a se,
id. Verr. 2, 3, 60, § 140:bellum ab urbe ac moenibus,
Liv. 3, 69; 28, 44:morbos exquisitis remediis,
Col. 6, 5:violentiam vini,
Gell. 15, 2, 6:praesidio vim propulsaturus,
Curt. 10, 8, 4. -
19 protelo
prō-tēlo, āvi, ātum, 1, v. a. [telum], to drive forth or forwards, to drive away, put to flight, repulse, remove (only ante- and post-class.).I.Lit.: protelare longe propellere, ex Graeco videlicet têle, quod significat longe, Paul. ex Fest. p. 235 Müll.: equites, Sisenn. ap. Non. 363, 18:II.Romanos impetu suo protelant,
id. ib. 363, 4:aliquem patriā,
Turp. ib. 363, 16 (Com. Rel. p. 83 Rib.):aliquem saevidicis dictis,
Ter. Phorm. 1, 4, 36:hanc cladem de vestris manibus,
App. M. 8, p. 209, 36; p. 178 Bip. —Transf.A.To prolong, put off, protract, delay, defer:B.diem cautionis,
Dig. 39, 2, 4:admonitionem,
ib. 5, 1, 2 fin.:litem invito judice,
Cod. Just. 3, 1, 13: annis quadraginta sexcenta milia hominum protelavit, prolonged, i. e. preserved their lives, Tert. adv. Marc. 4, 21:protelentur dies in terrā possessionis vestrae,
Vulg. Deut. 5, 33. — -
20 proturbo
prō-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to drive on or forward, to drive forth or away, to repel, repulse (mostly post-Aug.; not in Cic.).I.Lit.:II.his facile pulsis ac proturbatis,
Caes. B. G. 2, 19 fin.:hostes telis,
Liv. 5, 47:apes pigras et ignavas,
Plin. 11, 19, 21, § 67:extra tecta proturbantur,
Col. 9, 15, 2:aliquem de domo,
App. M. 9, p. 230, 20:aliquem laribus,
Claud. in Eutr. 2, 513; Tac. H. 2, 85:hostem Missilibus,
Verg. A. 10, 801:hostes hinc comminus,
id. 9, 441:in exsilium proturbatus,
Just. 3, 4, 12.— Poet.:silvas,
to bear down, overthrow, prostrate, Ov. M. 3, 80.—Transf.:anhelatum murmur pectore,
to send forth, utter, Sil. 5, 605:militum conviciis proturbatus,
attacked, assailed, Tac. H. 1, 60:nuncius hunc (Aeolum) solio Boreas proturbat ab alto,
drives him from his lofty seat, Val. Fl. 1, 597.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Repulse — may refer to:* HMS Repulse, several ships of the Royal Navy * Repulse Bay at Southern District, Hong Kong * Repulse Bay Airport at Nunavut, Canada * Repulse Bay, Nunavut, a city at Nunavut, Canada that supports airports See also * Repulsion… … Wikipedia
Repulse — Re*pulse (r? p?ls ), v. t. [imp. & p. p. {Repulsed} ( p?lst ); p. pr. & vb. n. {Repulsing}.] [L. repulsus, p. p. of repellere. See {Repel}.] 1. To repel; to beat or drive back; as, to repulse an assault; to repulse the enemy. [1913 Webster]… … The Collaborative International Dictionary of English
repulse — [n] snub; rejection brush off*, check, cold shoulder*, defeat, disappointment, failure, nix*, nothing doing*, rebuff, refusal, reverse, slap in the face*, spurning, thumbs down*, turndown; concepts 388,674 Ant. attraction, enchantment repulse… … New thesaurus
Repulse — Re*pulse , n. [L. repulsa, fr. repellere, repulsum.] [1913 Webster] 1. The act of repelling or driving back; also, the state of being repelled or driven back. [1913 Webster] By fate repelled, and with repulses tired. Denham. [1913 Webster] He… … The Collaborative International Dictionary of English
repulse — I verb beat back, beat off, chase, check, counteract, countervail, defeat, dispel, drive away, drive back, eschew, fend off, frustrate, gainsay, grapple with, hinder, impede, keep at bay, make a stand, obstruct, oppose, oppugn, overthrow,… … Law dictionary
repulse — 1530s, n. and v., originally in Bellenden s Livy, from L. repulsus, pp. of repellere (see REPULSION (Cf. repulsion)). Related: Repulsed; repulsing … Etymology dictionary
repulse — ► VERB 1) drive back (an attacking enemy) by force. 2) rebuff or refuse to accept. 3) cause to feel intense distaste or disgust. ► NOUN ▪ the action or an instance of repulsing or being repulsed. ORIGIN from Latin repellere, from pellere to drive … English terms dictionary
repulse — [ri puls′] vt. repulsed, repulsing [< L repulsus, pp. of repellere,REPEL] 1. to drive back; repel, as an attack 2. to repel with discourtesy, coldness, indifference, etc.; refuse, reject, or rebuff 3. to be repulsive, or disgusting, to n. [L… … English World dictionary
Repulse — Die britische Royal Navy besaß insgesamt 12 Schiffe mit dem Namen HMS Repulse Die erste HMS Repulse war eine 50 Kanonen Galeone, auch bekannt als Due Repulse, 1595 vom Stapel gelaufen und in den Listen noch bis 1645 geführt Die zweite HMS Repulse … Deutsch Wikipedia
repulse — repulser, n. /ri puls /, v., repulsed, repulsing, n. v.t. 1. to drive back; repel: to repulse an assailant. 2. to repel with denial, discourtesy, or the like; refuse or reject. 3. to cause feelings of repulsion in: The scenes of violence in the… … Universalium
repulse — UK [rɪˈpʌls] / US verb [transitive] Word forms repulse : present tense I/you/we/they repulse he/she/it repulses present participle repulsing past tense repulsed past participle repulsed formal 1) to force an army or other group of people to move… … English dictionary