Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

repudió

  • 1 repudio

    rĕpŭdĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] éconduire (un prétendant), refuser (un parti), répudier (une femme), rompre avec, divorcer. [st2]2 [-] renoncer à, ne pas accepter (t. de droit). [st2]3 [-] congédier, repousser, rejeter, refuser.    - aliquem repudiare, Cic. Verr. 3, 173 ; 4, 141; Phil.13, 48: repousser qqn.    - legem repudiare, Cic. Lael. 96: repousser une loi.    - consilium senatus a re publica, Cic. de Or. 3, 3: écarter les avis du sénat de la direction des affaires publiques.    - cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic. Clu. 70, 201: dont vous devez repousser les voeux et les prières loin de vos coeurs.    - quae est enim ista securitas? specie quidem blanda sed reapse multis locis repudianda, Cic. Lael. 13: quelle est donc cette tranquillité d'esprit? un état doux en apparence mais, en fait, qu'on doit refuser dans bien des occasions.    - rĕpŭdĭāta, ae, f.: femme répudiée, femme divorcée.    - Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; id. Ezech. 44, 22
    * * *
    rĕpŭdĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] éconduire (un prétendant), refuser (un parti), répudier (une femme), rompre avec, divorcer. [st2]2 [-] renoncer à, ne pas accepter (t. de droit). [st2]3 [-] congédier, repousser, rejeter, refuser.    - aliquem repudiare, Cic. Verr. 3, 173 ; 4, 141; Phil.13, 48: repousser qqn.    - legem repudiare, Cic. Lael. 96: repousser une loi.    - consilium senatus a re publica, Cic. de Or. 3, 3: écarter les avis du sénat de la direction des affaires publiques.    - cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic. Clu. 70, 201: dont vous devez repousser les voeux et les prières loin de vos coeurs.    - quae est enim ista securitas? specie quidem blanda sed reapse multis locis repudianda, Cic. Lael. 13: quelle est donc cette tranquillité d'esprit? un état doux en apparence mais, en fait, qu'on doit refuser dans bien des occasions.    - rĕpŭdĭāta, ae, f.: femme répudiée, femme divorcée.    - Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; id. Ezech. 44, 22
    * * *
        Repudio, repudias, repudiare. Sueton. Rejecter sa femme pour quelque chose honteuse qu'elle a commise, Repudier.
    \
        Repudio consilium quod primum intenderam. Terent. Je rejecte le conseil, etc. Je rebute.
    \
        Beneficium repudiare. Cic. Refuser.
    \
        Obsecrationem alicuius repudiare et aspernari. Cic. Rejecter la priere d'aucun, Esconduire.
    \
        Hoc non repudio. Cic. Je ne desprise pas cela.
    \
        Repudiata alicuius authoritas. Cic. Rejectee et desprisee.

    Dictionarium latinogallicum > repudio

  • 2 repudio

    repudio repudio, avi, atum, are отвергать

    Латинско-русский словарь > repudio

  • 3 repudio

    repudio repudio, avi, atum, are отказывать

    Латинско-русский словарь > repudio

  • 4 repudio

    repudio repudio, avi, atum, are отталкивать

    Латинско-русский словарь > repudio

  • 5 repudio

    repudio repudio, avi, atum, are презирать

    Латинско-русский словарь > repudio

  • 6 repudio

    repudio, āvī, ātum, āre (repudium), zurückweisen, von sich weisen, von der Hand weisen, verwerfen, verschmähen (Ggstz. assumere, accipere, recipere), I) im allg.: consilium, Ter.: cuius vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic.: pacem, Cic. u. Liv.: condicionem aequissimam, Cic.: decretum sibi (honorem triumphi) sprevit ac repudiavit, Val. Max.: officium, hintansetzen, Cic.: consilium senatus a re publica, entfernt halten, dem St entziehen, Cic. – II) insbes.: a) eine Erbschaft, ein Legat usw. zurückweisen, ablehnen, ICt. – b) v. Verlobten u. Ehegatten, den anderen Teil verstoßen, sich scheiden, sich trennen von usw., uxorem, Suet.: sponsum, sponsam, Suet.: repudiatus repetor, erst weist man mich ab, dann sucht man mich wieder, Ter.

    lateinisch-deutsches > repudio

  • 7 repudio

    repudio, āvī, ātum, āre (repudium), zurückweisen, von sich weisen, von der Hand weisen, verwerfen, verschmähen (Ggstz. assumere, accipere, recipere), I) im allg.: consilium, Ter.: cuius vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic.: pacem, Cic. u. Liv.: condicionem aequissimam, Cic.: decretum sibi (honorem triumphi) sprevit ac repudiavit, Val. Max.: officium, hintansetzen, Cic.: consilium senatus a re publica, entfernt halten, dem St entziehen, Cic. – II) insbes.: a) eine Erbschaft, ein Legat usw. zurückweisen, ablehnen, ICt. – b) v. Verlobten u. Ehegatten, den anderen Teil verstoßen, sich scheiden, sich trennen von usw., uxorem, Suet.: sponsum, sponsam, Suet.: repudiatus repetor, erst weist man mich ab, dann sucht man mich wieder, Ter.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > repudio

  • 8 repudiō

        repudiō āvī, ātus, āre    [repudium], to cast off, put away, reject: Repudiatus repetor, T.— To reject, refuse, scorn, disdain, repudiate: sequestremne Plancium? respuerent aures... repudiarent, would scout (the suggestion): consilium senatūs a re p., deprive the state of, etc.: duces, Cs.: eloquentia a philosophis repudiata: condicionem aequissimam: populi R. gratiam, Cs.: consilium, T.: opimum dictionis genus funditus: ista securitas multis locis repudianda.
    * * *
    repudiare, repudiavi, repudiatus V
    reject; repudiate; scorn

    Latin-English dictionary > repudiō

  • 9 repudio

    rĕpŭdĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [repudium], t. t.
    A.
    Of persons married or betrothed, to cast off, put away, divorce, repudiate (cf. reicio):

    sponsas admodum adulescens duas habuit... priorem... virginem adhuc repudiavit,

    Suet. Claud. 26:

    uxorem,

    id. Caes. 79; so id. Tib. 35 fin.:

    Liviam repudiatam relegavit,

    id. Calig. 25:

    ob hoc repudiatus,

    id. Gram. 3; Quint. 4, 2, 98; 8, 5, 31:

    si repudiatur miles, mulier mecum perit,

    Plaut. Truc. 4, 1, 8; cf.:

    repudiatus repetor,

    Ter. And. 1, 5, 14:

    sponsum,

    Suet. Caes. 21; id. Gram. 3:

    (mulier marito) amatorium dedit, repudiavit,

    Quint. 7, 8, 2:

    repudiari etiam futurum matrimonium potest,

    Dig. 50, 16, 191.—
    B.
    To reject, refuse to accept an inheritance:

    si heres bona repudiaverit,

    Dig. 37, 14, 21 fin.:

    fideicommissum,

    ib. 31, 1, 35:

    hereditatem,

    ib. 31, 1, 77, § 31:

    legatum a se,

    ib. 33, 5, 10:

    voluntatem defuncti,

    ib. 32, 1, 80.—
    II.
    Transf., in gen., to reject, refuse; to scorn, disdain, repudiate (very freq. and good prose;

    syn.: reprobo, aspernor, respuo): cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis,

    Cic. Clu. 70, 201:

    consilium senatūs a re publicā,

    to remove, withdraw from the State, id. de Or. 3, 1, 3:

    repudia istos comites,

    Plaut. Merc. 5, 2, 30:

    duces,

    Caes. B. C. 2, 32:

    nobilitatem supplicem,

    Cic. Planc. 20, 50:

    eloquentia haec forensis spreta a philosophis et repudiata,

    id. Or. 3, 13; cf.:

    repudiata rejectaque legatio,

    id. Phil. 9, 6, 15; Quint. 3, 6, 33:

    genus totum liberi populi,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    condicionem,

    Plaut. Trin. 2, 4, 54; Cic. Quint. 14, 46:

    beneficium,

    Plaut. Trin. 3, 2, 11; cf.:

    gratiam populi Romani,

    Caes. B. G. 1, 40:

    consilium,

    Ter. And. 4, 3, 18:

    legem,

    Cic. Lael. 25, 96:

    patrocinium voluptatis (corresp. to vituperare),

    id. Fin. 2, 21, 67:

    provinciam,

    id. Phil. 3, 10, 26:

    opimum dictionis genus funditus,

    id. Or. 8, 25:

    ista securitas multis locis repudianda,

    id. Lael. 13, 47:

    iracundia omnibus in rebus repudianda,

    id. Off. 1, 25, 89:

    virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda est,

    id. Lael. 17, 61.—Hence, part.: rĕpŭdĭātus, a, um; as subst.: rĕpŭ-dĭāta, ae, f., a divorced wife:

    sin autem vidua, vel repudiata,

    Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; cf. id. Ezech. 44, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > repudio

  • 10 repudio

    m.
    1 condemnation (condena).
    2 disowning (rechazo).
    3 repudiation, rejection, aversion.
    pres.indicat.
    1st person singular (yo) present indicative of spanish verb: repudiar.
    * * *
    1 repudiation
    * * *
    * * *
    masculino repudiation
    * * *
    = repudiation, pushback.
    Ex. These elite books are distinguished by their visible repudiation of mass culture and commercialism.
    Ex. The public pushback about the new policy is astounding due to the fact folks were previously so apathetic about the old policy.
    * * *
    masculino repudiation
    * * *
    = repudiation, pushback.

    Ex: These elite books are distinguished by their visible repudiation of mass culture and commercialism.

    Ex: The public pushback about the new policy is astounding due to the fact folks were previously so apathetic about the old policy.

    * * *
    repudiation
    un acto que merece todo nuestro repudio an act that merits our unreserved condemnation
    * * *

    Del verbo repudiar: ( conjugate repudiar)

    repudio es:

    1ª persona singular (yo) presente indicativo

    repudió es:

    3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo

    Multiple Entries:
    repudiar    
    repudio
    repudiar ( conjugate repudiar) verbo transitivo
    1atentado/violencia to condemn
    2 (Der) ‹ mujer to disown, repudiate (frml);
    herencia to repudiate
    repudiar vtr frml to repudiate
    repudio sustantivo masculino repudiation
    ' repudio' also found in these entries:
    English:
    repudiation
    * * *
    1. [condena] condemnation
    2. [de esposa] repudiation, disowning
    3. [de herencia] renouncement
    * * *
    : repudiation

    Spanish-English dictionary > repudio

  • 11 repudio

    Del verbo repudiar: ( conjugate repudiar) \ \
    repudio es: \ \
    1ª persona singular (yo) presente indicativo

    repudió es: \ \
    3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo
    Multiple Entries: repudiar     repudio
    repudiar ( conjugate repudiar) verbo transitivo 1atentado/violencia to condemn 2 (Der) ‹ mujer to disown, repudiate (frml); ‹ herencia to repudiate
    repudiar vtr frml to repudiate
    repudio sustantivo masculino repudiation ' repudio' also found in these entries: English: repudiation

    English-spanish dictionary > repudio

  • 12 repudio

    rrɛ'puđǐo
    m
    Verstoßung f, Ablehnung f, Ausschlagung f
    sustantivo masculino
    repudio
    repudio [rre'puðjo]
    num1num (rechazo) Ablehnung femenino
    num2num (de parientes) Verstoßung femenino

    Diccionario Español-Alemán > repudio

  • 13 repúdio

    re.pú.dio
    [r̄ep´udju] sm répudiation.
    * * *
    nome masculino
    répudiation f.

    Dicionário Português-Francês > repúdio

  • 14 repudio

    БИРС > repudio

  • 15 repudio

    re-pudio, āvī, ātum, āre [ pudeo ]
    1) отталкивать ( aliquem C); отвергать, отклонять, отстранять (preces alicujus C; hereditatem Dig; legem C)
    2) отсылать прочь, давать развод (r. uxorem, sponsam Su)
    3) презирать, пренебрегать ( officium C)

    Латинско-русский словарь > repudio

  • 16 repúdio

    m
    2) юр добровольный отказ, отречение

    Portuguese-russian dictionary > repúdio

  • 17 repudio

    1) отказ;
    2) документ (об отказе от права)
    * * *
    m
    отказ; аннулирование; расторжение

    El diccionario Español-ruso jurídico > repudio

  • 18 repudio

    сущ.
    1) общ. отвращение, развод, несогласие (с чем-л.)
    2) юр. аннулирование, отречение, расторжение, отказ

    Испанско-русский универсальный словарь > repudio

  • 19 repudio

    m
    1) a algo неприя́тие чего; отка́з от чего
    2) разво́д с жено́й

    Diccionario Español-Ruso de Uso Moderno > repudio

  • 20 repudio

    • aversion
    • rejection
    • repudiation

    Diccionario Técnico Español-Inglés > repudio

См. также в других словарях:

  • Repudio — Saltar a navegación, búsqueda Repudio País …   Wikipedia Español

  • repudio — (Del lat. repudĭum). 1. m. Acción y efecto de repudiar. 2. renuncia. Repudio del mundo, de los hábitos. ☛ V. carta de repudio, libelo de repudio …   Diccionario de la lengua española

  • repúdio — s. m. 1. Ato ou efeito de repudiar. 2.  [Jurídico, Jurisprudência] Renúncia voluntária (a uma herança, a um legado). = REJEIÇÃO   ‣ Etimologia: latim repudium, ii, repúdio da esposa, divórcio, recusa …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • repudio — (Del lat. repudium.) ► sustantivo masculino DERECHO Acción y resultado de rechazar legalmente el marido a su mujer, en algunas sociedades. SINÓNIMO repudiación * * * repudio m. Acción de repudiar. * * * repudio. (Del lat. repudĭum). m. Acción y… …   Enciclopedia Universal

  • repudio — {{#}}{{LM R33899}}{{〓}} {{SynR34733}} {{[}}repudio{{]}} ‹re·pu·dio› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Rechazo legal de una esposa por parte de su marido. {{<}}2{{>}} Condena, rechazo o no aceptación. {{#}}{{LM SynR34733}}{{〓}} {{CLAVE… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • repudio — re·pù·dio s.m. LE var. → ripudio …   Dizionario italiano

  • repudio — Sinónimos: ■ rechazo, desprecio, desdén, repulsa, aborrecimiento, abandono, dejación, divorcio, separación Antónimos: ■ aceptaci …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Acto de Repudio — Als Acto de Repudio (Spanisch, wörtliche Bedeutung: „Ablehnungsaktion“, seltener Mitin de Repudio) wird in Kuba eine Form der politischen Demonstration bezeichnet, die sich gegen einzelne, als Gegner der Regierung identifizierte Bürger richtet.… …   Deutsch Wikipedia

  • dar libelo de repudio a algo — ► locución Renunciar a ello: ■ dio libelo de repudio a sus ambiciones …   Enciclopedia Universal

  • libelo de repudio — ► locución HISTORIA Documento con el que el marido repudiaba a la mujer y disolvía el matrimonio …   Enciclopedia Universal

  • libelo de repudio — Derecho. Escritura con que el marido antiguamente repudiaba a la mujer y dirimía el matrimonio …   Diccionario de Economía Alkona

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»