-
1 repudio
rĕpŭdĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] éconduire (un prétendant), refuser (un parti), répudier (une femme), rompre avec, divorcer. [st2]2 [-] renoncer à, ne pas accepter (t. de droit). [st2]3 [-] congédier, repousser, rejeter, refuser. - aliquem repudiare, Cic. Verr. 3, 173 ; 4, 141; Phil.13, 48: repousser qqn. - legem repudiare, Cic. Lael. 96: repousser une loi. - consilium senatus a re publica, Cic. de Or. 3, 3: écarter les avis du sénat de la direction des affaires publiques. - cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic. Clu. 70, 201: dont vous devez repousser les voeux et les prières loin de vos coeurs. - quae est enim ista securitas? specie quidem blanda sed reapse multis locis repudianda, Cic. Lael. 13: quelle est donc cette tranquillité d'esprit? un état doux en apparence mais, en fait, qu'on doit refuser dans bien des occasions. - rĕpŭdĭāta, ae, f.: femme répudiée, femme divorcée. - Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; id. Ezech. 44, 22* * *rĕpŭdĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] éconduire (un prétendant), refuser (un parti), répudier (une femme), rompre avec, divorcer. [st2]2 [-] renoncer à, ne pas accepter (t. de droit). [st2]3 [-] congédier, repousser, rejeter, refuser. - aliquem repudiare, Cic. Verr. 3, 173 ; 4, 141; Phil.13, 48: repousser qqn. - legem repudiare, Cic. Lael. 96: repousser une loi. - consilium senatus a re publica, Cic. de Or. 3, 3: écarter les avis du sénat de la direction des affaires publiques. - cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic. Clu. 70, 201: dont vous devez repousser les voeux et les prières loin de vos coeurs. - quae est enim ista securitas? specie quidem blanda sed reapse multis locis repudianda, Cic. Lael. 13: quelle est donc cette tranquillité d'esprit? un état doux en apparence mais, en fait, qu'on doit refuser dans bien des occasions. - rĕpŭdĭāta, ae, f.: femme répudiée, femme divorcée. - Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; id. Ezech. 44, 22* * *Repudio, repudias, repudiare. Sueton. Rejecter sa femme pour quelque chose honteuse qu'elle a commise, Repudier.\Repudio consilium quod primum intenderam. Terent. Je rejecte le conseil, etc. Je rebute.\Beneficium repudiare. Cic. Refuser.\Obsecrationem alicuius repudiare et aspernari. Cic. Rejecter la priere d'aucun, Esconduire.\Hoc non repudio. Cic. Je ne desprise pas cela.\Repudiata alicuius authoritas. Cic. Rejectee et desprisee. -
2 repudio
repudio repudio, avi, atum, are отвергать -
3 repudio
repudio repudio, avi, atum, are отказывать -
4 repudio
repudio repudio, avi, atum, are отталкивать -
5 repudio
repudio repudio, avi, atum, are презирать -
6 repudio
repudio, āvī, ātum, āre (repudium), zurückweisen, von sich weisen, von der Hand weisen, verwerfen, verschmähen (Ggstz. assumere, accipere, recipere), I) im allg.: consilium, Ter.: cuius vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic.: pacem, Cic. u. Liv.: condicionem aequissimam, Cic.: decretum sibi (honorem triumphi) sprevit ac repudiavit, Val. Max.: officium, hintansetzen, Cic.: consilium senatus a re publica, entfernt halten, dem St entziehen, Cic. – II) insbes.: a) eine Erbschaft, ein Legat usw. zurückweisen, ablehnen, ICt. – b) v. Verlobten u. Ehegatten, den anderen Teil verstoßen, sich scheiden, sich trennen von usw., uxorem, Suet.: sponsum, sponsam, Suet.: repudiatus repetor, erst weist man mich ab, dann sucht man mich wieder, Ter.
-
7 repudio
repudio, āvī, ātum, āre (repudium), zurückweisen, von sich weisen, von der Hand weisen, verwerfen, verschmähen (Ggstz. assumere, accipere, recipere), I) im allg.: consilium, Ter.: cuius vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic.: pacem, Cic. u. Liv.: condicionem aequissimam, Cic.: decretum sibi (honorem triumphi) sprevit ac repudiavit, Val. Max.: officium, hintansetzen, Cic.: consilium senatus a re publica, entfernt halten, dem St entziehen, Cic. – II) insbes.: a) eine Erbschaft, ein Legat usw. zurückweisen, ablehnen, ICt. – b) v. Verlobten u. Ehegatten, den anderen Teil verstoßen, sich scheiden, sich trennen von usw., uxorem, Suet.: sponsum, sponsam, Suet.: repudiatus repetor, erst weist man mich ab, dann sucht man mich wieder, Ter. -
8 repudiō
repudiō āvī, ātus, āre [repudium], to cast off, put away, reject: Repudiatus repetor, T.— To reject, refuse, scorn, disdain, repudiate: sequestremne Plancium? respuerent aures... repudiarent, would scout (the suggestion): consilium senatūs a re p., deprive the state of, etc.: duces, Cs.: eloquentia a philosophis repudiata: condicionem aequissimam: populi R. gratiam, Cs.: consilium, T.: opimum dictionis genus funditus: ista securitas multis locis repudianda.* * *repudiare, repudiavi, repudiatus Vreject; repudiate; scorn -
9 repudio
rĕpŭdĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [repudium], t. t.A.Of persons married or betrothed, to cast off, put away, divorce, repudiate (cf. reicio):B.sponsas admodum adulescens duas habuit... priorem... virginem adhuc repudiavit,
Suet. Claud. 26:uxorem,
id. Caes. 79; so id. Tib. 35 fin.:Liviam repudiatam relegavit,
id. Calig. 25:ob hoc repudiatus,
id. Gram. 3; Quint. 4, 2, 98; 8, 5, 31:si repudiatur miles, mulier mecum perit,
Plaut. Truc. 4, 1, 8; cf.:repudiatus repetor,
Ter. And. 1, 5, 14:sponsum,
Suet. Caes. 21; id. Gram. 3:(mulier marito) amatorium dedit, repudiavit,
Quint. 7, 8, 2:repudiari etiam futurum matrimonium potest,
Dig. 50, 16, 191.—To reject, refuse to accept an inheritance:II.si heres bona repudiaverit,
Dig. 37, 14, 21 fin.:fideicommissum,
ib. 31, 1, 35:hereditatem,
ib. 31, 1, 77, § 31:legatum a se,
ib. 33, 5, 10:voluntatem defuncti,
ib. 32, 1, 80.—Transf., in gen., to reject, refuse; to scorn, disdain, repudiate (very freq. and good prose;syn.: reprobo, aspernor, respuo): cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis,
Cic. Clu. 70, 201:consilium senatūs a re publicā,
to remove, withdraw from the State, id. de Or. 3, 1, 3:repudia istos comites,
Plaut. Merc. 5, 2, 30:duces,
Caes. B. C. 2, 32:nobilitatem supplicem,
Cic. Planc. 20, 50:eloquentia haec forensis spreta a philosophis et repudiata,
id. Or. 3, 13; cf.:repudiata rejectaque legatio,
id. Phil. 9, 6, 15; Quint. 3, 6, 33:genus totum liberi populi,
Cic. Rep. 1, 32, 49:condicionem,
Plaut. Trin. 2, 4, 54; Cic. Quint. 14, 46:beneficium,
Plaut. Trin. 3, 2, 11; cf.:gratiam populi Romani,
Caes. B. G. 1, 40:consilium,
Ter. And. 4, 3, 18:legem,
Cic. Lael. 25, 96:patrocinium voluptatis (corresp. to vituperare),
id. Fin. 2, 21, 67:provinciam,
id. Phil. 3, 10, 26:opimum dictionis genus funditus,
id. Or. 8, 25:ista securitas multis locis repudianda,
id. Lael. 13, 47:iracundia omnibus in rebus repudianda,
id. Off. 1, 25, 89:virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda est,
id. Lael. 17, 61.—Hence, part.: rĕpŭdĭātus, a, um; as subst.: rĕpŭ-dĭāta, ae, f., a divorced wife:sin autem vidua, vel repudiata,
Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; cf. id. Ezech. 44, 22. -
10 repudio
m.1 condemnation (condena).2 disowning (rechazo).3 repudiation, rejection, aversion.pres.indicat.1st person singular (yo) present indicative of spanish verb: repudiar.* * *1 repudiation* * *SM repudiation* * *masculino repudiation* * *= repudiation, pushback.Ex. These elite books are distinguished by their visible repudiation of mass culture and commercialism.Ex. The public pushback about the new policy is astounding due to the fact folks were previously so apathetic about the old policy.* * *masculino repudiation* * *= repudiation, pushback.Ex: These elite books are distinguished by their visible repudiation of mass culture and commercialism.
Ex: The public pushback about the new policy is astounding due to the fact folks were previously so apathetic about the old policy.* * *repudiationun acto que merece todo nuestro repudio an act that merits our unreserved condemnation* * *
Del verbo repudiar: ( conjugate repudiar)
repudio es:
1ª persona singular (yo) presente indicativo
repudió es:
3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo
Multiple Entries:
repudiar
repudio
repudiar ( conjugate repudiar) verbo transitivo
1 ‹atentado/violencia› to condemn
2 (Der) ‹ mujer› to disown, repudiate (frml);
‹ herencia› to repudiate
repudiar vtr frml to repudiate
repudio sustantivo masculino repudiation
' repudio' also found in these entries:
English:
repudiation
* * *repudio nm1. [condena] condemnation2. [de esposa] repudiation, disowning3. [de herencia] renouncement* * *repudio nm: repudiation -
11 repudio
Del verbo repudiar: ( conjugate repudiar) \ \
repudio es: \ \1ª persona singular (yo) presente indicativo
repudió es: \ \3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativoMultiple Entries: repudiar repudio
repudiar ( conjugate repudiar) verbo transitivo 1 ‹atentado/violencia› to condemn 2 (Der) ‹ mujer› to disown, repudiate (frml); ‹ herencia› to repudiate
repudiar vtr frml to repudiate
repudio sustantivo masculino repudiation ' repudio' also found in these entries: English: repudiation -
12 repudio
rrɛ'puđǐomVerstoßung f, Ablehnung f, Ausschlagung fsustantivo masculinorepudiorepudio [rre'puðjo] -
13 repúdio
-
14 repudio
-
15 repudio
re-pudio, āvī, ātum, āre [ pudeo ]1) отталкивать ( aliquem C); отвергать, отклонять, отстранять (preces alicujus C; hereditatem Dig; legem C)2) отсылать прочь, давать развод (r. uxorem, sponsam Su)3) презирать, пренебрегать ( officium C) -
16 repúdio
-
17 repudio
1) отказ;2) документ (об отказе от права)* * *mотказ; аннулирование; расторжение -
18 repudio
сущ.1) общ. отвращение, развод, несогласие (с чем-л.)2) юр. аннулирование, отречение, расторжение, отказ -
19 repudio
-
20 repudio
• aversion• rejection• repudiation
См. также в других словарях:
Repudio — Saltar a navegación, búsqueda Repudio País … Wikipedia Español
repudio — (Del lat. repudĭum). 1. m. Acción y efecto de repudiar. 2. renuncia. Repudio del mundo, de los hábitos. ☛ V. carta de repudio, libelo de repudio … Diccionario de la lengua española
repúdio — s. m. 1. Ato ou efeito de repudiar. 2. [Jurídico, Jurisprudência] Renúncia voluntária (a uma herança, a um legado). = REJEIÇÃO ‣ Etimologia: latim repudium, ii, repúdio da esposa, divórcio, recusa … Dicionário da Língua Portuguesa
repudio — (Del lat. repudium.) ► sustantivo masculino DERECHO Acción y resultado de rechazar legalmente el marido a su mujer, en algunas sociedades. SINÓNIMO repudiación * * * repudio m. Acción de repudiar. * * * repudio. (Del lat. repudĭum). m. Acción y… … Enciclopedia Universal
repudio — {{#}}{{LM R33899}}{{〓}} {{SynR34733}} {{[}}repudio{{]}} ‹re·pu·dio› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Rechazo legal de una esposa por parte de su marido. {{<}}2{{>}} Condena, rechazo o no aceptación. {{#}}{{LM SynR34733}}{{〓}} {{CLAVE… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
repudio — re·pù·dio s.m. LE var. → ripudio … Dizionario italiano
repudio — Sinónimos: ■ rechazo, desprecio, desdén, repulsa, aborrecimiento, abandono, dejación, divorcio, separación Antónimos: ■ aceptaci … Diccionario de sinónimos y antónimos
Acto de Repudio — Als Acto de Repudio (Spanisch, wörtliche Bedeutung: „Ablehnungsaktion“, seltener Mitin de Repudio) wird in Kuba eine Form der politischen Demonstration bezeichnet, die sich gegen einzelne, als Gegner der Regierung identifizierte Bürger richtet.… … Deutsch Wikipedia
dar libelo de repudio a algo — ► locución Renunciar a ello: ■ dio libelo de repudio a sus ambiciones … Enciclopedia Universal
libelo de repudio — ► locución HISTORIA Documento con el que el marido repudiaba a la mujer y disolvía el matrimonio … Enciclopedia Universal
libelo de repudio — Derecho. Escritura con que el marido antiguamente repudiaba a la mujer y dirimía el matrimonio … Diccionario de Economía Alkona