-
1 repūgnāns
-
2 repugnans
rĕpugnans, antis, Part. and P. a., v. repugno. -
3 repūgnanter
repūgnanter adv. [repugnans], unwillingly, rebelliously: aliquid accipere. -
4 re-pūgnō
re-pūgnō āvī, ātus, āre, to fight back, oppose, make resistance, resist, struggle, defend oneself: integris viribus fortiter, Cs.: in repugnando telis obruta est, L.: ille repugnans Sustinet a iugulo dextram, V.—To resist, make resistance, oppose, make opposition, object, dissuade, contend against: quod ego multis repugnantibus egi, against the opposition of many: Catone acerrime repugnante, Cs.: valde: nec ego repugno: omnibus meis opibus repugnarim et restiterim crudelitati: dictis, O.: his omnibus rebus unum repugnabat, quod, etc., there was one objection, Cs.: si quis, ne fias nostra, repugnat, O.: amare repugno Illum, quem, etc., I shrink from loving, O.—Fig., to disagree, be contrary, be contradictory, be inconsistent, be incompatible: simulatio amicitiae repugnat maxime: haec inter se quam repugnent: sensūs moresque repugnant, H. -
5 controversa
contrō-versus, a, um, adj. [from the same root with contra; q. v. init. ].* I.Lit., turned against, in an opposite direction (cf. controversia, I.;II.very rare): perticae,
Cato, R. R. 43, 1:litora Isauriae scopulis,
lying opposite, Amm. 14, 2, 3; cf. id. 22, 8, 2; 22, 15, 7 (al. contra versus).—Hence,Trop.A.That is the subject of dispute, controverted, disputed, questionable (several times in Cic. and Quint.;B.elsewh. rare): sumere istos pro certo, quod dubium controversumque sit,
Cic. Div. 2, 50, 104; cf.opp. confessum,
Quint. 5, 13, 34; 5, 14, 14; 7, 1, 5:res controversa et plena dissensionis inter doctissimos,
Cic. Leg. 1, 20, 52; so,res,
Quint. 3, 5, 18; 5, 9, 2. auspicium, Liv. 10, 42, 7:jus,
Cic. Mur. 13, 28; Quint. 7, 6, 1; cf. Liv. 3, 55, 3.— Subst.: contrōversa, ōrum, n., disputed or doubtful points:controversa confessis probare,
Quint. 5, 14, 14.—= repugnans, repugnant, at strife:controversa sibi ac repugnantia (sc. terra et ignis),
in controversy with themselves, opposed to one another, Macr. Somn. Scip. 1, 6; cf. Aus. Ephem. fin. (The signification quarrelsome, litigious, is very dub., the reading in Cic. Brut. 12, 46, being undoubtedly corrupt.) -
6 controversus
contrō-versus, a, um, adj. [from the same root with contra; q. v. init. ].* I.Lit., turned against, in an opposite direction (cf. controversia, I.;II.very rare): perticae,
Cato, R. R. 43, 1:litora Isauriae scopulis,
lying opposite, Amm. 14, 2, 3; cf. id. 22, 8, 2; 22, 15, 7 (al. contra versus).—Hence,Trop.A.That is the subject of dispute, controverted, disputed, questionable (several times in Cic. and Quint.;B.elsewh. rare): sumere istos pro certo, quod dubium controversumque sit,
Cic. Div. 2, 50, 104; cf.opp. confessum,
Quint. 5, 13, 34; 5, 14, 14; 7, 1, 5:res controversa et plena dissensionis inter doctissimos,
Cic. Leg. 1, 20, 52; so,res,
Quint. 3, 5, 18; 5, 9, 2. auspicium, Liv. 10, 42, 7:jus,
Cic. Mur. 13, 28; Quint. 7, 6, 1; cf. Liv. 3, 55, 3.— Subst.: contrōversa, ōrum, n., disputed or doubtful points:controversa confessis probare,
Quint. 5, 14, 14.—= repugnans, repugnant, at strife:controversa sibi ac repugnantia (sc. terra et ignis),
in controversy with themselves, opposed to one another, Macr. Somn. Scip. 1, 6; cf. Aus. Ephem. fin. (The signification quarrelsome, litigious, is very dub., the reading in Cic. Brut. 12, 46, being undoubtedly corrupt.) -
7 repugno
rĕ-pugno, āvi, ātum, 1, v. n., to fight against, oppose; to make resistance, resist, defend one ' s self (class.; syn.: adversor, resisto, renitor).I.Lit.:II. (α).nostri primo integris viribus fortiter repugnare,
Caes. B. G. 3, 4;so in milit. lang.: repugnantes noctem diemque obsident,
id. ib. 7, 42; id. B. C. 3, 67 fin.; cic. Verr. 2, 5, 35, § 91; Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, §§1 and 3: in repugnando telis obruta est,
Liv. 29, 33; Verg. A. 11, 749:oppidanis non repugnantibus,
Just. 12, 7, 8.—Absol.:(β).catuli pantherarum unguibus ac pedibus morsuque repugnant,
Lucr. 5, 1037; cf.:de praedā (volucres),
id. 5, 1082:Catone acerrime repugnante,
Caes. B. C. 1, 32:consules neque concedebant neque valde repugnabant,
Cic. Fam. 1, 2, 2; cf. id. Ac. 2, 13, 41:haec bene dicuntur, nec ego repugno,
id. Fin. 2, 28, 90:adversante et repugnante naturā,
id. Off. 1, 31, 110; so (with adversari) id. ib. 3, 19, 78; id. de Or. 2, 44, 187;with resistere,
Hirt. B. G. 8, 22 fin.:nec ego repugno: sed inter sese ipsa pugnant,
Cic. Fin. 2, 28, 90.—With dat.:(γ).ego omnibus meis opibus... repugnarim et restiterim crudelitati,
Cic. Rab. Perd. 5, 15:fortunae (with obsistere),
id. Fin. 4, 7, 17:fratri tuo (preceded by resistere fratri tuo),
id. Fam. 5, 2, 10:his perturbationibus,
id. Tusc. 3, 11, 25:dictis,
Ov. M. 2, 103:amori,
id. ib. 10, 319:patronis,
Quint. 6, 1, 38:historiae cuidam tamquam vanae,
id. 1, 8, 20:cui in ullā re,
Plin. Ep. 8, 6, 12; cf.:tibi in hoc uno,
id. ib. 7, 14, 2:alicujus voluntati,
id. ib. 8, 6, 10:precibus,
Sen. Med. 294:his omnibus rebus unum repugnabat, quod, etc.,
one consideration opposed itself, Caes. B. G. 1, 19.—Other constructions:B.resistere et repugnare contra veritatem non audet,
Cic. Rosc. Com. 17, 51:circa quae si is, qui instituetur, non repugnaverit, etc.,
i. e. shows himself not indocile, Quint. 8, prooem. § 5.— Poet., with ne:si quis, ne fias nostra, repugnat,
Ov. H. 20, 121; Col. 7, 10, 7 (al. ut).—With obj.-clause:mulier prohibet se concipere atque repugnat,
and opposes it, Lucr. 4, 1269; 1088:amare repugno Illum, quem fieri vix puto posse meum,
Ov. H. 17, 137; cf. once in pass.:et a vobis diversitas defendenda est, sicuti et a nobis repugnanda,
to be opposed, Tert. adv. Marc. 3, 16 fin. —In partic.1.To oppose with words, advise against, object:2.cum id censuisset Cassius, Brutus repugnaverat,
Vell. 2, 58, 2.—To hinder, be in the way:3.sed syllaba contumax repugnas,
Mart. 9, 11, 12:repugnat invidia furiosa,
Vop. Prob. 22.—To oppose from natural incongruity, i. e. to disagree with, be contrary to; of several things compared together, to be contradictory, inconsistent, incompatible, repugnant (so mostly only in Cic.):quidquid antecedit quamque rem, id cohaeret cum re necessario: et quicquid repugnat id ejusmodi est, ut cohaerere numquam possit,
Cic. Top. 12, 53:simulatio amicitiae repugnat maxime,
id. Lael. 25, 92:sed haec inter se quam repugnent, plerique non vident,
id. Tusc. 3, 29, 72; so,inter se,
id. N. D. 1, 12, 30; Quint. 1, 5, 65:repugnat recte accipere et invitum reddere,
Cic. Top. 4, 21; cf.:nam illud vehementer repugnat, eundem et beatum esse et multis malis oppressum. Haec quomodo conveniant, non sane intellego,
id. Fin. 5, 26, 77:sensus moresque repugnant,
Hor. S. 1, 3, 97.— Hence, rĕpugnans, antis, P. a. (acc. to II. B.), contrary, opposed, repugnant; comp.: quo quid repugnantius dici possit, non video, Lact. Ira Dei, 9.— As subst.: rĕpugnantĭa, ĭum, n.; in rhet., contradictions (syn. contraria):locus ex repugnantibus,
Cic. de Or. 2, 40, 170; id. Top. 4, 19; 12, 53; Quint. 5, 8, 5; 5, 10, 2; 5, 11, 31; 6, 3, 66.— Adv.: rĕpugnanter (acc. to repugno, II. A.), unwillingly, with repugnance (very rare):aliquid patienter accipere, non repugnanter,
Cic. Lael. 25, 91; Amm. 20, 8, 4.
См. также в других словарях:
repugnans — index contradictory, repugnant (exciting aversion) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
répugnant — répugnant, ante [ repyɲɑ̃, ɑ̃t ] adj. • XVIIe; 1213 « contraire, contradictoire »; de répugner 1 ♦ Qui inspire de la répugnance physique. Taudis d une saleté répugnante. ⇒ dégoûtant. « Mouillé par les baisers et les pleurs répugnants, il… … Encyclopédie Universelle
répugnante — ● répugnant, répugnante adjectif (latin repugnans, antis) Qui inspire un vif dégoût physique : Une odeur répugnante. Qui inspire du mépris : Un être répugnant. ● répugnant, répugnante (synonymes) adjectif (latin repugnans, antis) Qui inspire un… … Encyclopédie Universelle
repugnante — ► adjetivo 1 Que causa repugnancia: ■ un repugnante olor me impidió entrar . SINÓNIMO asqueroso infecto 2 LÓGICA Se aplica a los términos incompatibles entre sí o que no pueden estar en un sujeto al mismo tiempo. * * * repugnante (del lat.… … Enciclopedia Universal
Repugnant — Re*pug nant ( nant), a. [F. r[ e]pugnant, or L. repugnans, antis, p. pr. of repugnare. See {Repugn}.] Disposed to fight against; hostile; at war with; being at variance; contrary; inconsistent; refractory; disobedient; also, distasteful in a high … The Collaborative International Dictionary of English
repugnant — adjective Etymology: Middle English, opposed, contradictory, incompatible, from Anglo French, from Latin repugnant , repugnans, present participle of repugnare to fight against, from re + pugnare to fight more at pungent Date: 15th century 1.… … New Collegiate Dictionary
REALREPUGNANZ — (от новолат. realis вещественный и лат. repugnans противодействующий) реальное противоречие, заключенное в самих вещах, в отличие от логического противоречия, заключенного в понятиях. Философский энциклопедический словарь. 2010 … Философская энциклопедия
Aracillum — Saltar a navegación, búsqueda Aracillum fue una ciudad cántabra fortificada, escenario de la tercera de las grandes batallas de las Guerras Cántabras (año 26 a. C. según la cronología de E. Martino[1] ) entre el Imperio Romano y tribus… … Wikipedia Español
repugnatorial — adj. [L. repugnans, offensive] Repellent; offensive as to drive away … Dictionary of invertebrate zoology
repugnant — repugnantly, adv. /ri pug neuhnt/, adj. 1. distasteful, objectionable, or offensive: a repugnant smell. 2. making opposition; averse. 3. opposed or contrary, as in nature or character. [1350 1400; ME repugnaunt < MF < L repugnant (s. of repugnans … Universalium
Список видов рода Tipula — Содержание 1 Acutipula 2 Afrotipula 3 Arctotipula 4 Bellardina … Википедия