Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

quaestio

  • 1 quaestio

    quaestĭo, ōnis, f. [quaero] [st1]1 [-] action de chercher, recherche.    - esse in quaestione alicui, Plaut.: être cherché par qqn.    - cave, fuas mi in quaestione, Plaut. Pers. 1, 1, 52: veille à ce que je n'aie pas besoin d'aller te chercher.    - tibi ne in quaestione essemus, Plaut. Capt. 2, 2, 3: pour que tu n'eusses pas à nous chercher. [st1]2 [-] interrogatoire.    - captivorum quaestio, Caes. BG. 6, 32, 2: interrogatoire des captifs.    - cf. Cic. Clu. 185, etc. [st1]3 [-] question, enquête.    - quaestio est, oportueritne... Cic. Inv. 2, 79: la question se pose de savoir s'il fallait...    - cf. Cic. Inv. 2, 52 ; Or. 18 1; Top. 59 ; Tusc. 4, 29.    - in quaestione est, Plin. 11, 57: c'est une question.    - maximae quaestionis est, Plin. 28, 10: c'est une très grande question.    - quaestionem proponere, Cic. Fam. 7, 19: mettre une question sur le tapis.    - magna quaestio est, Cic. Tusc. 1, 23: c'est une question importante. [st1]4 [-] question, problème, thème.    - infinita quaestio, Cic. de Or. 2, 134: question indéfinie, d'ordre général.    - cf. Cic. Top. 79 [st1]5 [-] point de discussion.    - Cic. Inv 1, 18 ; 2, 15. [st1]6 [-] enquête judiciaire, information.    - quaestionem de furto constituere, Cic. Clu. 64, 181: faire une enquête sur le vol.    - quaestionem instituere de morte alicujus, Cic. Clu. 64, 181: établir une enquête sur la mort de qqn.    - quaestionem habere, Cic. Clu. 182: faire l'enquête.    - in aliquem quaestionem ferre, Cic. de Or. 1, 227: intenter une accusation contre qqn.    - quaestiones perpetuae: chambres d'enquête permanentes (connaissant chacune d'un crimen particulier et présidées par un préteur ou à défaut par un quaesitor).    - Cic. Br. 106 ; 264 ; Clu. 89; 148; Mil. 13.    - quaestionem exercere inter sicarios, Cic. Fin. 2, 54: présider la chambre d'enquête sur les assassinats.    - quaestioni praeesse, Cic. Amer.: présider la chambre d'enquête sur les assassinats. [st1]7 [-] question, torture.    - de servis in filii caput quaestionem habere, Cic. Clu. 182: soumettre des esclaves à la question pour les faire déposer contre son fils.    - in quaestionem deferre, postulare, Cic. Clu. 181: soumettre à la question, réclamer pour la question.    - quaestionem habere ex aliquo, Liv. 33, 28, 6: soumettre qqn à la question.    - quaestionem mortis paternae de servis habere, Cic. Amer. 78: mettre à la question des esclaves à propos du meurtre d'un père.    - cf. Cic. Phil. 11, 5. [st1]8 [-] la cour, les juges.    - dimittere quaestionem, Cic. Verr. 2, 2, 30, § 74: lever la séance.    - quod conspectum totam quaestionem a severitate ad clementiam transtulit, Val. Max. 8, 1, 6: à cette vue, le tribunal fut retourné et passa de la sévérité à la clémence.
    * * *
    quaestĭo, ōnis, f. [quaero] [st1]1 [-] action de chercher, recherche.    - esse in quaestione alicui, Plaut.: être cherché par qqn.    - cave, fuas mi in quaestione, Plaut. Pers. 1, 1, 52: veille à ce que je n'aie pas besoin d'aller te chercher.    - tibi ne in quaestione essemus, Plaut. Capt. 2, 2, 3: pour que tu n'eusses pas à nous chercher. [st1]2 [-] interrogatoire.    - captivorum quaestio, Caes. BG. 6, 32, 2: interrogatoire des captifs.    - cf. Cic. Clu. 185, etc. [st1]3 [-] question, enquête.    - quaestio est, oportueritne... Cic. Inv. 2, 79: la question se pose de savoir s'il fallait...    - cf. Cic. Inv. 2, 52 ; Or. 18 1; Top. 59 ; Tusc. 4, 29.    - in quaestione est, Plin. 11, 57: c'est une question.    - maximae quaestionis est, Plin. 28, 10: c'est une très grande question.    - quaestionem proponere, Cic. Fam. 7, 19: mettre une question sur le tapis.    - magna quaestio est, Cic. Tusc. 1, 23: c'est une question importante. [st1]4 [-] question, problème, thème.    - infinita quaestio, Cic. de Or. 2, 134: question indéfinie, d'ordre général.    - cf. Cic. Top. 79 [st1]5 [-] point de discussion.    - Cic. Inv 1, 18 ; 2, 15. [st1]6 [-] enquête judiciaire, information.    - quaestionem de furto constituere, Cic. Clu. 64, 181: faire une enquête sur le vol.    - quaestionem instituere de morte alicujus, Cic. Clu. 64, 181: établir une enquête sur la mort de qqn.    - quaestionem habere, Cic. Clu. 182: faire l'enquête.    - in aliquem quaestionem ferre, Cic. de Or. 1, 227: intenter une accusation contre qqn.    - quaestiones perpetuae: chambres d'enquête permanentes (connaissant chacune d'un crimen particulier et présidées par un préteur ou à défaut par un quaesitor).    - Cic. Br. 106 ; 264 ; Clu. 89; 148; Mil. 13.    - quaestionem exercere inter sicarios, Cic. Fin. 2, 54: présider la chambre d'enquête sur les assassinats.    - quaestioni praeesse, Cic. Amer.: présider la chambre d'enquête sur les assassinats. [st1]7 [-] question, torture.    - de servis in filii caput quaestionem habere, Cic. Clu. 182: soumettre des esclaves à la question pour les faire déposer contre son fils.    - in quaestionem deferre, postulare, Cic. Clu. 181: soumettre à la question, réclamer pour la question.    - quaestionem habere ex aliquo, Liv. 33, 28, 6: soumettre qqn à la question.    - quaestionem mortis paternae de servis habere, Cic. Amer. 78: mettre à la question des esclaves à propos du meurtre d'un père.    - cf. Cic. Phil. 11, 5. [st1]8 [-] la cour, les juges.    - dimittere quaestionem, Cic. Verr. 2, 2, 30, § 74: lever la séance.    - quod conspectum totam quaestionem a severitate ad clementiam transtulit, Val. Max. 8, 1, 6: à cette vue, le tribunal fut retourné et passa de la sévérité à la clémence.
    * * *
        Quaestio, quaestionis, Verbale, A quaestum supino. Plaut. Cerchement.
    \
        Tibi ne quaestioni essemus. Plaut. A fin que tu ne nous cerchasses point.
    \
        Quaestio. Cic. Question et disputation.
    \
        Afferre quaestionem, Vide AFFERO. Mouvoir une question et doubte.
    \
        Habere aliquid quaestionis dicitur res. Cic. Quand elle est en debat.
    \
        Habere quaestionem de aliqua re. Cicero. Estre en debat et different.
    \
        Sanqualem auem augures Romani in magna quaestione habent. Plin. Les devins Romains sont en grand debat et different quel oiseau c'est.
    \
        Haec quaestio ita procedit, si de peculio agi non potest. Paulus. Le poinct de la matiere, La chose qui vient en different de quoy il est question.
    \
        Immensae quaestionis est, in quo maxime extiterit fortitudo. Plin. C'est une grande question et dispute.
    \
        Quaestio. Vlpianus. Question, Torture.
    \
        Quaestioni accipere seruos. Plaut. Prendre les serfs d'aucun à la merci, pour scavoir par leur bouche et leur faire dire par force la verité.
    \
        Mortis paternae habere quaestionem de seruis paternis. Cicero. Bailler la question aux serviteurs de son pere pour scavoir qui l'a tué.
    \
        Polliceri in quaestionem seruos. Cicero. Offrir de bailler ses serfs pour estre mis à la question pour scavoir la verité de quelque cas.
    \
        Postulare quaestionem. Liu. Demander que informations soyent faictes, et punition d'aucun cas.
    \
        Quaestio. Cic. Information.
    \
        Quaestionem adhibere. Cic. Presenter la question et torture.
    \
        Decernere quaestionem, Vide DECERNO. Ordonner qu'on face le proces criminel contre aucun, qu'on face information, et qu'on procede contre les delinquants, Ordonner que information soit faicte, Decerner commission pour informer.
    \
        Exercere quaestionem inter sicarios. Cic. Juger des homicides, Avoir la congnoissance et exercer la jurisdiction criminelle des porteurs d'armes, meurtres, et bateries.

    Dictionarium latinogallicum > quaestio

  • 2 quaestio

    quaestĭo, ōnis, f. [quaero], a seeking.
    I.
    In gen. (Plautin.):

    cave, fuas mi in quaestione,

    lest you suffer yourself to be to seek, lest I have to look after you, Plaut. Pers. 1, 1, 52:

    tibi ne in quaestione essemus,

    id. Capt. 2, 2, 3; id. Ps. 2, 2, 68.—
    II.
    In partic., an inquiry, investigation, a questioning, question, subject of inquiry:

    quaestio est appetitio cognitionis, quaestionisque finis inventio,

    Cic. Ac. 2, 8, 26; 2, 36, 115:

    quae veri simillima (sententia sit), magna quaestio est,

    id. Tusc. 1, 11, 23; id. Fin. 2, 11, 34:

    rem in disceptationem quaestionemque vocare,

    to investigate, id. de Or. 3, 32, 129:

    res in quaestione versatur,

    is under investigation, id. Clu. 58, 159:

    de moribus ultima fiet quaestio,

    Juv. 3, 141:

    res in quaestionem venit,

    comes under investigation, Quint. 5, 14, 16:

    modo aliquam quaestionem poëticam ei proponeret,

    Nep. Att. 20, 2; cf. Cic. Att. 7, 19 fin.; Sen. Ben. 5, 8, 6; id. Ep. 48, 1; Suet. Tib. 56:

    quaestionem instituere,

    to institute an investigation, Quint. 7, 1, 6:

    quaestionem solvere,

    Sen. Ep. 48, 11; Quint. 5, 10, 26.—
    2.
    A public judicial investigation, examination by torture, a criminal inquiry, inquisition; the crime is usu. constr. with de:

    cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset,

    instituted a trial for assassination, Cic. Fin. 2, 16, 54:

    verberibus ac tormentis quaestionem habuit pecuniae publicae,

    id. Phil. 11, 2, 5:

    quaestionem mortis paternae de servis paternis habere,

    id. Rosc. Am. 28, 78:

    quaestionem fugitare,

    id. ib. 28, 78:

    servos in quaestionem polliceri,

    id. ib. 28, 77:

    quaestionem ferre in aliquem,

    to appoint, institute, make a motion for, id. de Or. 1, 53, 227:

    habere ex aliquo,

    Liv. 33, 28:

    facere alicui,

    against any one, Dig. 34, 3, 20:

    quaestionem de furto constituere,

    Cic. Clu. 64, 181:

    quaestionem instituere de morte alicujus,

    id. ib. 64, 181:

    quaestionem de morte viri habere,

    id. ib. 65, 182;

    63, 176: quaestionem habere de servis in caput filii,

    id. ib. 63, 176:

    ad quaestionem abripi,

    to examination by torture, id. ib. 33, 89:

    alicui servum in quaestionem ferre,

    id. ib. 64, 181:

    postulare servum in quaestionem,

    id. ib. 64, 181:

    quaestiones severius exercere,

    Liv. 9, 34:

    quaestioni praeesse,

    to conduct a trial as judge, Cic. Rosc. Am. 4, 11: quaestiones perpetuae, the inquisitions concerning certain crimes (repetundarum, majestatis, de falso, de sicariis, de injuriis, etc.), conducted annually, after 605 A. U. C., by a standing commission, and presided over by the prætor, Cic. Brut. 27, 106:

    judex quaestionis,

    the director of the criminal court under the presidency of the prætor, id. Clu. 54, 148; 33, 89; id. Brut. 76, 264:

    quaestiones extraordinariae,

    trials out of the common course, held under a special commission, Liv. 39, 14; so,

    quaestio nova,

    Cic. Mil. 5, 13:

    A QVAESTIONIBVS,

    an attendant in examinations, a torturer, inquisitor, Inscr. Grut. 545, 6; 560, 1. —
    B.
    Transf.
    1.
    The court, the judges:

    dimittere eo tempore quaestionem,

    Cic. Verr. 2, 2, 30, § 74:

    totam quaestionem a severitate ad clementiam transtulit,

    Val. Max. 8, 1, 6.—
    2.
    The subject of investigation, the matter, case, question:

    perdifficilis et perobscura quaestio est de naturā deorum,

    Cic. N. D. 1, 1, 1:

    dividere totam de dis immortalibus quaestionem in partis quattuor,

    id. ib. 2, 1, 3:

    quaestio proposita,

    Quint. 9, 2, 39.—
    b.
    In partic., in rhet.
    (α).
    The rhetorical subject of debate: quaestionum duo sunt genera: alterum infinitum, alterum definitum. Definitum est, quod hupothesin Graeci, nos causam: infinitum, quod thesin illi appellant, nos propositum possumus nominare, Cic. Top. 21, 79. —
    (β).
    The main point in a disputed matter, the issue in a cause: quaestio est quae ex conflictione causarum gignitur controversia, hoc modo: Non jure fecisti: jure feci. Causarum autem haec est conflictio, in quā constitutio constat;

    ex eā igitur nascitur controversia, quam quaestionem dicimus, hoc modo: jurene fecerit,

    Cic. Inv. 1, 13, 18; cf. id. ib. 1, 6, 8.—
    (γ).
    A question, a disputed point, quaestio est, it is doubtful, may be disputed:

    sapientia efficit sapientis sola per se: beatos efficiat necne sola per se quaestio est,

    Cic. Top. 15, 60; id. Tusc. 4, 13, 29; id. Inv. 2, 20, 60:

    quaestio est, an, etc.,

    Quint. 7, 3, 22; cf.:

    nulla quaestio est,

    Aug. Retract. 1, 19, 6; cf.

    also: in quaestione est,

    Plin. 11, 17, 18, § 57; 10, 22, 27, § 52:

    quaestionis est immensae,

    id. 7, 28, 29, § 101; 28, 2, 3, § 10.

    Lewis & Short latin dictionary > quaestio

  • 3 quaestio

    quaestio, ōnis, f. (quaero), das Suchen, I) eig.: cave fuas mihi in quaestione, dich suchen lassest, Plaut.: tibi ne quaestioni essemus, daß du uns nicht zu suchen hast, Plaut.

    II) bildl.: A) die Befragung, Vernehmung, captivorum, Caes. b. G. 6, 32, 2. – B) die Erforschung, Untersuchung, wissenschaftliche Frage, 1) als Handlung: quae (sententia) veri simillima, magna quaestio est, fragt sich sehr, ist eine große Frage, Cic.: exsistit hoc loco quaedam quaestio subdifficilis, num etc., Cic.: hic suboritur quaestio valde difficilis, Boëth.: nascitur, oritur, exoritur quaestio, Quint.: tota fere quaestio tractata videtur, scheint fast abgetan zu sein, Cic.: u. so profligata iam haec et paene ad exitum adducta quaestio est, Cic.: in quaestionem vocare, untersuchen, Cic. – 2) meton., als Untersuchungsgegenstand, a) übh., der Gegenstand, die Materie, das Thema, de natura deorum, Cic.: Academica, in den akademischen Untersuchungen, Cic.: poëtica, Nep.: quaestionem sustinere posse, dem Stoffe gewachsen sein, Cic. – b) insbes., als rhet. t. t.: α) die strittige rednerische Materie, Cic. de inv. 1, 8 u.a. – β) der Hauptpunkt einer strittigen Materie, Cic. de inv. 1, 18. – C) eine öffentliche, gerichtliche, zuw. mit der Folter verbundene Untersuchung, das peinliche Verhör, dah. deutsch zuw. auch Folterung (s. Osenbrüggen Cic. Rosc. Am. 76 u. Einleitung zu Cic. Mil. S. 13. A. 25), 1) eig.: sic primus quaestionis dies consumptus, Tac.: cum postero die ad quaestionem retraheretur, Tac.: hae quaestiones in senatu habitae, Cic.: quod aestivum tempus instantis belli, non quaestionis esse arbitrabatur, dem bevorstehenden Kr., nicht einer Unters. gehöre, Caes.: quaestionem de bonis direptis decernere, Caes.: tormentis quaestionem habere pecuniae publicae, Cic.: quaestionem habere de viri morte, Cic.: qu. habere de servis in filium, Cic.: quaestionem habere ex servis, Liv.: quaestiones habere in alqm, Sall.: quaestionem inter sicarios exercere, U. wegen Meuchelmordes anstellen, Cic.: quaestionem ponere in alqm, Liv.: qu. ferre in alqm, Cic.: servos in quaestionem dare od. ferre, Cic.: abripi ad od. in quaestionem, Cic.: in quaestionem postulare, Cic.: quaestione novā alligari, in eine neue U. verfallen, Cic.: quaestionem facere alci, Liv.: quaestionem dimittere, einstellen, Cic.: quaestioni praeesse, Cic. – quaestiones perpetuae, stehende Untersuchungen, stehende Kriminalgerichte = unter dem beständigen Vorsitze des jedesmaligen Prätors geführte Untersuchungen über gewisse Kriminalverbrechen (s. Osenbrüggen Einleit. zu Cic. Mil. S. 34 ff.), seit 149 v. Chr. statt der Volksgerichte eingesetzt, Cic. Brut. 106. – iudex quaestionis, der die Kriminaluntersuchungen unter der Aufsicht des Prätors leitende Oberrichter, Cic. Brut. 264; Clu. 89 u. 148. – 2) meton.: a) die Untersuchungsakte, fictam quaestionem conscribere, Cic. Clu. 185. – b) das Gericht, Richterpersonal, die Richter, Val. Max. 8, 1. absol. 6.

    lateinisch-deutsches > quaestio

  • 4 quaestio

    quaestio, ōnis, f. (quaero), das Suchen, I) eig.: cave fuas mihi in quaestione, dich suchen lassest, Plaut.: tibi ne quaestioni essemus, daß du uns nicht zu suchen hast, Plaut.
    II) bildl.: A) die Befragung, Vernehmung, captivorum, Caes. b. G. 6, 32, 2. – B) die Erforschung, Untersuchung, wissenschaftliche Frage, 1) als Handlung: quae (sententia) veri simillima, magna quaestio est, fragt sich sehr, ist eine große Frage, Cic.: exsistit hoc loco quaedam quaestio subdifficilis, num etc., Cic.: hic suboritur quaestio valde difficilis, Boëth.: nascitur, oritur, exoritur quaestio, Quint.: tota fere quaestio tractata videtur, scheint fast abgetan zu sein, Cic.: u. so profligata iam haec et paene ad exitum adducta quaestio est, Cic.: in quaestionem vocare, untersuchen, Cic. – 2) meton., als Untersuchungsgegenstand, a) übh., der Gegenstand, die Materie, das Thema, de natura deorum, Cic.: Academica, in den akademischen Untersuchungen, Cic.: poëtica, Nep.: quaestionem sustinere posse, dem Stoffe gewachsen sein, Cic. – b) insbes., als rhet. t. t.: α) die strittige rednerische Materie, Cic. de inv. 1, 8 u.a. – β) der Hauptpunkt einer strittigen Materie, Cic. de inv. 1, 18. – C) eine öffentliche, gerichtliche, zuw. mit der Folter verbundene Untersuchung, das peinliche Verhör, dah. deutsch zuw. auch Folterung
    ————
    (s. Osenbrüggen Cic. Rosc. Am. 76 u. Einleitung zu Cic. Mil. S. 13. A. 25), 1) eig.: sic primus quaestionis dies consumptus, Tac.: cum postero die ad quaestionem retraheretur, Tac.: hae quaestiones in senatu habitae, Cic.: quod aestivum tempus instantis belli, non quaestionis esse arbitrabatur, dem bevorstehenden Kr., nicht einer Unters. gehöre, Caes.: quaestionem de bonis direptis decernere, Caes.: tormentis quaestionem habere pecuniae publicae, Cic.: quaestionem habere de viri morte, Cic.: qu. habere de servis in filium, Cic.: quaestionem habere ex servis, Liv.: quaestiones habere in alqm, Sall.: quaestionem inter sicarios exercere, U. wegen Meuchelmordes anstellen, Cic.: quaestionem ponere in alqm, Liv.: qu. ferre in alqm, Cic.: servos in quaestionem dare od. ferre, Cic.: abripi ad od. in quaestionem, Cic.: in quaestionem postulare, Cic.: quaestione novā alligari, in eine neue U. verfallen, Cic.: quaestionem facere alci, Liv.: quaestionem dimittere, einstellen, Cic.: quaestioni praeesse, Cic. – quaestiones perpetuae, stehende Untersuchungen, stehende Kriminalgerichte = unter dem beständigen Vorsitze des jedesmaligen Prätors geführte Untersuchungen über gewisse Kriminalverbrechen (s. Osenbrüggen Einleit. zu Cic. Mil. S. 34 ff.), seit 149 v. Chr. statt der Volksgerichte eingesetzt, Cic. Brut. 106. – iudex quaestionis, der die Kriminaluntersuchungen unter der Aufsicht des Prätors leitende
    ————
    Oberrichter, Cic. Brut. 264; Clu. 89 u. 148. – 2) meton.: a) die Untersuchungsakte, fictam quaestionem conscribere, Cic. Clu. 185. – b) das Gericht, Richterpersonal, die Richter, Val. Max. 8, 1. absol. 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quaestio

  • 5 quaestiō

        quaestiō ōnis, f    [QVAES-], a questioning, examination, inquiry, investigation: exploratā re quaestione captivorum, Cs.: rem in disceptationem quaestionemque vocare, to investigate: res in quaestione versatur, is under investigation: de moribus ultima fiet quaestio, Iu.— A judicial investigation, examination by torture, criminal inquiry, inquisition: cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, conducted a trial for assassination: mortis paternae de servis paternis quaestionem habere: quaestionem in eum ferre, demand his prosecution: placuit quaestionem ex his haberi, L.: instituta de morte: ad quaestionem abripi, to the torture: illum in quaestionem postulavit: quaestiones severius exercere, L.: quaestioni praeesse, to sit as judge: tabellae quaestionis, records of testimony at an examination: quaestiones perpetuae, standing commissions of criminal investigation: iudex quaestionis (i. e. quaesitor): quaestiones extraordinariae, investigations by special commission, L.: dimittere eo tempore quaestionem, i. e. the court.—A question, subject of investigation, matter, case, cause, dispute, difficulty, inquiry: quae (sententia) viri simillima, magna quaestio est: perdifficilis de naturā deorum: de moribus ultima fiet Quaestio, Iu.: beatos efficiat (sapientia) necne quaestio est, may be disputed.—The record of a judicial inquiry, minutes of evidence: hanc fictam quaestionem conscripisse.
    * * *
    questioning, inquiry; investigation

    Latin-English dictionary > quaestiō

  • 6 quaestio

    quaestio quaestio, onis f следствие

    Латинско-русский словарь > quaestio

  • 7 quaestio

    1) исследование, разбиратольство, следствие: а) судебное (1. 2 § 1 D. 1, 21. 1. 20. 3, 6);

    b) особ. преступления, б) вооб. (1. 1 § 25 D. 29, 5. 1. 2 § 32 D. 1, 2);

    judicii publici quaestio (1. 6 § 3 D. 50, 2. 1. 8 D. 48, 4. 1. 6 C. 3, 12. 1. 17 § 12 D. 50, 1. 1. 1 § 1 D. 48, 8); в) в тесн. см.: пыточный допрос, пытка (1. 7 pr. D. 16, 3. 1. 15 § 41 D. 47, 10. tit. D. 48, 18. C. 9, 41).

    2) вопрос, спор, сомнение, vetus fuit quaestio an etc. (1. 68 pr. D. 7, 1. 1. 1 § 2 D, 41, 9. 1. 60 § 4. D. 23, 2. 1. 1 § 21 D. 37, 6. 1. 51 D. 41, 2. 1. 3 § 3 D. 25, 3. 1. 49 D. 49, 14. 1. 11 § 3. 1. 36 D. 15, 1. 1. 13 § 7 D. 19, 1. 1. 24 D. 29, 2. 1. 1 § 12. 1. 10 § 2 D. 29, 4. 1. 89 D. 32. 1. 12 § 1 D. 36, 2. 1. 9. D. 37, 7. 1. 2 § 7 D. 39, 5. 1. 11 § 12 D. 48, 5. cf. factum s. 2). 3) процесс (controversia), quaestionem pro praedii proprietate facere alicui (1. 73 D. 21, 2. 1. 5 pr. D. 37, 14. 1. 39 § 2. 3 D. 40, 12. 1. 1 § 1. 2 D. 40, 15. 1. 8. D. 41, 7. 1. 7. § 3 D. 37, 10. 1. 4 § 1 D. 40, 15. 1. 3. 7 § 4 D. 44, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > quaestio

  • 8 quaestio

    ōnis f. [ quaero ]
    1) поиски, разыскивание ( esse alicui quaestioni или in quaestione Pl)
    2) расспрашивание, опрос ( quaestionem habere ex servis L); допрос ( captivorum Cs)
    3) исследование, рассмотрение ( sententiarum C)
    in quaestionem vocare C — подвергнуть исследованию, исследовать
    4) судебное расследование, следствие
    constituere (instituere) quaestionem de aliquā re C — назначать следствие по какому-л. делу
    5) pl. показания (на следствии) ( quaestiones deferre C)
    quaestiones perpetuae Cпостоянный уголовный суд (под председательством претора; при Цицероне их было восемь по различным категориям преступлений)
    7) предмет исследования, тема, вопрос, проблема (perdifficilis est q. de natura deorum C; ponere quaestionem C)
    8) судейская коллегия, суд ( quaestionem ad clementiam transferre VM)

    Латинско-русский словарь > quaestio

  • 9 quaestio

    Italiano-russo Law Dictionary > quaestio

  • 10 quaestio

    seeking, searching / inquiry, investigation.

    Latin-English dictionary of medieval > quaestio

  • 11 quaestio

    , onis f
      вопрос, допрос, следствие, судебный процесс

    Dictionary Latin-Russian new > quaestio

  • 12 quaestio facti

    Italiano-russo Law Dictionary > quaestio facti

  • 13 quaestio juris

    Italiano-russo Law Dictionary > quaestio juris

  • 14 vexata quaestio

    vexata quaestio lat (сотни раз безрезультатно) обсуждавшийся вопрос

    Большой итальяно-русский словарь > vexata quaestio

  • 15 vexata quaestio

    vexata quaestio lat (сотни раз безрезультатно) обсуждавшийся вопрос

    Большой итальяно-русский словарь > vexata quaestio

  • 16 cadit quaestio

    cadit quaestio (Lat) es wird unstreitig gestellt

    English-german law dictionary > cadit quaestio

  • 17 cadit quaestio

    (латинское) вопрос отпадает

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > cadit quaestio

  • 18 cadit quaestio

    [͵kædıtʹkwaıstıəʋ] лат.

    НБАРС > cadit quaestio

  • 19 vexata quaestio

    лат.
    ( сотни раз безрезультатно) обсуждавшийся вопрос

    Большой итальяно-русский словарь > vexata quaestio

  • 20 cadit quaestio

    1) Латинский язык: вопрос отпадает
    2) Религия: (Latin for "the question drops, the argument collapses") вопрос отпадает

    Универсальный англо-русский словарь > cadit quaestio

См. также в других словарях:

  • Quaestio — (lateinisch „Frage“) bezeichnet: in der Rechtsgeschichte eine bestimmte Praxis; siehe Quaestio (Rechtsgeschichte) in der Scholastik des Mittelalters eine bestimmte Lehrpraxis; siehe Quaestio (Lehrpraxis) eine Literaturgattung; siehe Quaestio… …   Deutsch Wikipedia

  • Quaestĭo — (lat.), 1) das Suchen, das Fragen über Etwas, um sich zu belehren; bes. in juristischer Beziehung, z.B. Domitiana quaestio, s.d.; Q. facti, die Frage über die thatsächlichen Verhältnisse einer Streitsache, im Gegensatze der Q. juris, der Frage… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Quaestĭo — (lat.), Frage, Streitfrage, Befragung, Untersuchung, und zwar sowohl gerichtliche (zuweilen mit der Folter verbunden) als auch gelehrte Untersuchung. Quaestiones perpetuae, bei den alten Römern die zur Untersuchung und Bestrafung bestimmter… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Quaestio — Quaestĭo (lat.), Frage, Streitfrage, Untersuchung; Q. facti, Frage nach dem Tatsächlichen, im Gegensatz zur Q. juris, der Untersuchung der Rechtsfrage. Quästionieren, fragen, ausfragen, mit Fragen peinigen; quästioniert, in Frage stehend, besagt …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Quaestio — Quaestio, lat., Quästion, Frage, Untersuchung; in der Rechtssprache Untersuchung von Verbrechen, peinliches Verhör; q. facti, Streitfrage über den Sachverhalt; q. juris, übers Recht …   Herders Conversations-Lexikon

  • quaestio — index inquest, inquiry (systematic investigation), interrogation, question (inquiry), subject (topic), trial (iegai proceeding) …   Law dictionary

  • QUAESTIO — in Rubr. de Quaestionibus, tormentum est, quod reo ad scelerum et sociorum voritatem eruendam adhibetur, vide infra Tormentum. Nempe ut occulta crimina in apricum proferantur, non ut confessa negentur, Quaestiones adhibet Iudex, Ulpianus D. de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • quaestio — / kwɛstjo/ s.f., lat. (propr. questione ) (pl. quaestiones ), lett. [accesa discussione tra persone che sostengono posizioni diverse, spec. in campo culturale, politico o ideologico: una vexata q. ] ▶◀ [➨ querelle] …   Enciclopedia Italiana

  • Quaestio — Quaes|tio 〈[ kvɛ:s ] f.; , ti|o|nes [ ne:s]〉 (jurist.) Frage; Sy Rechtsfrage (1) ● Quaestio Facti Frage nach den Tatsachen, Vorgängen (einer Straftat); Quaestio Iuris Frage nach der Strafwürdigkeit, der rechtl. Erfassbarkeit (einer Straftat)… …   Universal-Lexikon

  • quaestio — (Lat., question) One of the forms of writing and debate in scholastic philosophy. In the quaestio disputata a thesis is proposed, then arguments for and against, then the question is resolved and the arguments against the thesis answered …   Philosophy dictionary

  • quaestio — quae·stio s.f.inv., lat. 1. TS dir.rom. commissione speciale presieduta da un pretore 2. TS st.dir. nel diritto antico e medievale, interrogatorio con tortura | estens., tortura 3. TS stor. nella cultura medievale, dibattito su un tema teologico …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»