Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

quae+de+eā+re

  • 81 detrahere

    1) отрывать, отделять, si vis fluminis partem aliquam ex praedio detraxerit (1. 7 § 2 D. 41, 1); (1. 24 § 3 D. 30), detrah. ex aedibus (1. 41 § 5 eod. 1. 63 D. 24, 1); (1. 43 D. 6, 1), tegulas (1. 18 § 1 D. 19, 1), statuas (1. 24 D. 48, 19);

    detrah. legatis vel adicere (1. 32 pr. D. 34, 4); (1. 1 § 3 D. 45, 1);

    pacta, quae detrahunt aliquid emtioni, противоп. quae adicint (1. 72 pr. D. 18, 1);

    partem detrah. legi (1. 102 D. 50, 16).

    2) отнимать, legislator detraxit ei connubium (1. 11 pr. D. 24, 2);

    detrah. insignia militaria (1. 2 § 2 D. 3, 2), fidem (1. 1 § 24 D. 48, 18).

    3) отменять = adimere, напр. conditionem (1. 3 § 9 D. 34, 4). 4) пропустить, упустить, не упоминать, vis fiebat mentio - postea detracta ext vis mentio (1. 1 D. 4, 2);

    detracta fundi mentione;

    detracto verbc (1. 9 § 13. 14 D. 28, 5);

    detracto arbitrio (1. 69 § 4 D 23, 3);

    detracta noxae deditione agere, teneri (I. 4 § 3. 1. 5 D. 9, 4).

    5) вычесть = deducere s. 3: legatis s. legatariis detrah. quartam partem (1. 73 pr. § 5 D. 35, 2); (1. 36 § 1. 1. 54 D. 7, 1. 1. 17 D. 7, 4. 1. 4. D. 7, 6. 1. 19. D. 33, 2. 1. 66. § 7 D. 45, 1);

    detractio, вычет, detr. impensarum (1. 1 § 5 D. 37, 7);

    detr. ex legatis (1. 76 § 1 D. 6, 1);

    sine ulla detract. soluta legata (1. 15 § 2 D. 35, 2).

    6) влечь, detrahi in carcerem (1. 1 C. 7, 71).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > detrahere

  • 82 esse

    1) s. edere, есть (1. l § 4 D. 19, 1. 1. 3 § 1-3 D. 33, 9. 1. 19 § 10 D. 34, 2);

    esus, ядение, еда: penu legata contineri, quae esui potuique sunt (1. 3 pr. § 1 D. 33, 9);

    esca, пища (1. 19 § 12 D. 34, 2);

    escaria (sc. vasa), столовая посуда (1. 3 § 3 D. 33, 10);

    argentum escarium s. escale, сереб. посуда (1. 8 eod. 1. 19 § 12. 1. 32 § 2 D. 34, 2);

    esculentus, съестной (1. 18 D. 1, 18. 1. 3 § 3 D. 33, 9);

    penus escul. (1. 3 § 2 eod.).

    2) быть;

    a) как вспомогательный глагол (1. 34 § 1. 2 D. 34, 2. 1. 123 D. 50, 17);

    b) как сказуемое, heres esto, heredes sunto (1. 142 eod.);

    damnas esto (см. damnas);

    c) находиться, быть в положении, состоянии: esse in causa aliqua, in pari, in duriore loco (1. 1 D. 2, 9);

    in potestate - sui iuris esse (l. 1 D. 1, 6), esse in servitute, libertate (1. 4 D. 1, 1. 1. 10 D. 40, 12);

    in possessione (1. 10 § 1 D. 41, 2), in concubinatu (1. 2. 3. D. 25, 7);

    in sententia alicuius esse, быть согласно с мнением кого-нб. (1. 60 D. 29, 2);

    d) быть, пребывать: Romae, Capuae esse (1. 2 § 8 D. 2, 11. 1. 30 § 5 D. 32);

    ibi csse, ubi etc. (1. 7 D. 33, 1);

    eo loci esse (1. 199 D. 50, 16);

    esse cum aliquo (1. 5. 13 § 2 D. 34, 1), circa aliq. (1. 33 D. 12, 1); е) = быть в самом деле, существовать, жить, nondum esse, nec sperari (1. 10 pr. D. 26, 2);

    res, quae est;

    ius, quod est (1. 1 D. 50, 17), si nihil sit in peculio (1. 6 § 6 D. 3, 5);

    si ager ita corruerit, ut nusquam sit (1. 15 § 2 D. 19, 2);

    si quid sit, quod imputetur (1. 2 § 8 D. 2, 11);

    f) происходить: provincia, unde es, ubique moraris (1. 11 C. 5, 62);

    g) заключаться, состоять: in dofe esse (1. 18 § 4 D. 23, 3);

    nolle rerum suarum esse aliquid (§ 47. J. 2, 1); (1. 19 § 5 D. 34, 2);

    amplius quam in facultatibus est (1. 10 D. 40, 9); (1. 13 D. 40, 1);

    h) быть чьим, принадлежать;

    totum meum esse, cuius non potest ulla pars dici alterius esse (1. 25 pr. D. 50,16);

    desinere esse alicuius (1. 1 § 1 D. 2, 9); (1. 71 D. 1, 2);

    universitatis esse (1. 6 § 1 D. 1, 8);

    i) иметь место, служить кому, actionem competere esseve oportet (1. 10 pr. D. 42, 8), (1. 6 § 7. 1. 9. 42 D. 3, 5);

    nullam esse actionem (1. 34 D. 1, 7);

    provocatio est ab aliquo (1. 2 § 16 D. 1, 2);

    eius est, non velle, qui potest velle (1. 3 D. 50,17), (1. 102 § 1 eod.);

    vix est, ut non videatur (1. 40 D. 41, 1);

    pro qua sententia est, quod etc. (1. 1 § 10 D. 3, 1);

    k) означать, обозначать: "in eadem causa" quid sit, vdeamus (1. 1 § 1 D. 2, 9); (1. 4 D. 1. 1);

    nihil est aliud hereditas, quam etc. (1. 24 D. 50, 16);

    palam est coram pluribus (1. 33 eod.);

    probrum et obprobrium idem est (1. 42 eod.);

    penes tu amplius est, quam apud te (1. 63 eod.);

    aliud est capere, aliud accipere (1. 71 pr. eod.); 1) для означения цены, стоить: quanti id iu eo anno plurimi fuit (1. 2 pr. D. 9, 2);

    m) est, следует = licet: est exemplum capere (1. 11 § 2 D. 36, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > esse

  • 83 eventus

    следствие: а) наступление известного факта, mortis eventum exspectare (1. 22 § 8 D. 24, 3);

    ev. mortalitatis (1. 6 § 7 D. 1, 18);

    ev. damni (1. 11 § 4 D. 4, 4);

    ex omni eventu competere (1. 9 pr. D. 14, 6); (1. 66 D. 35, 1);

    ex eventu conditionis - redditum iri (1. 73 § 2 D. 35, 2): in utrumque eventum substitutus (1. 4 § 2 D. 28, 6);

    b) случай = cansa s. 3. a., conditio, quae in eventu ponitur, in eventu collata (1. 60 pr. 1. 78 § 1 D. 35, 1. cf. 1. 34 § 1 D. 29, 2);

    c) кoнец, ne actio, quae ab initio inutilis fuerit, eventu confirmetur (1. 2 § 2 D. 15, 4);

    d) результат = effectus: consilium et eventus fraudandorum creditorum (l. 4 § 19 D. 40, 5. cf. 1. 10 § 1. 1. 15 D. 42, 8. 1. 79 D. 50, 17);

    iuris eventus (1. 8 D. 7, 2);

    ev. actionum (1. 7 D. 8, 5), donationis (1. 10 D. 24, 1);

    plenissimus ev. (1. 30 C. 6, 42).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > eventus

  • 84 extra

    1) (praep.) а) вне, прот. intra (1. 1 ti 14 D. 43, 20), extra urbem, extra continenla urbis (1. 1 pr. 1. 3 D. 1, 12. 1. 87. 173. § 1. 19 pr. D. 50, 16);

    extra patriam profectus (1. 35 § 7 D. 4, 6), extra territorium ius dicere (1. 20 D. 2, 1. 1. 6 § 9 D. 3, 5), extra ius bonis cedere (1. 9 pr. D. 42, 3);

    extra ius pignoris capio peragebatur (Gai. IV. 29);

    extra contubernium agere (1. 5 § 6 D. 49, 16);

    b) кроме, вне пределов, extra obligationem esse, прот. contineri stipulatione (1. 5 § 2 D. 40, 9);

    extra redhibitionem esse, прот. redhibendum esse (1. 12 § 1 D. 21, 1);

    extra rationem s. modum legis Falc. esse прот. in computationem legis venire (1. 81 D. 35, 2. 1. 5 pr. D. 50, 16. 1. 68 D. 31. 1. 1 D. 33, 2. 1. 42. D. 41, 1. 1. 3 pr. D. 34, 8. 1. 34 § 7 D. 31. 1. 31 § l D. 39, 5. 1. 3 § 8 D. 10, 4): quae extra testamentum incurrunt, прот. quae ex ipso testam. oriuntur (1. 16 D. 35, 1. 1. 24 D. 21, 1. 1 14 § 5 D. 11, 3. 1. 3 § 2. D. 4; 9. 1. 48. § 2 D. 17, 1. 1. 32. § 21 D. 4, 8);

    extra culpam esse (1. 24 D. 38, 2. 1. 3 § 1 D. 25, 7. 1. 29 § 4 D. 48, 5. 1. 11 pr. 1. 22 § 10 D. 48, 10);

    extra sententiam SCti esse (1. 22 § 3 eod 1. 15 § 2 D. 19, 2);

    extra ordinem. чрезвычайно, чрезвычайный образом, как исключение, напр. e. o. poenam execere, прот. pecuniariter agere (l. 3 D. 47, 1);

    crimen expilatae heredit, e. o. agere. прот. hereditatem iure ordinario vindicare (1. 3 D. 47, 19);

    e. o. coerceri (1. 1 eod. 1. 66 pr. D. 23, 2. 1. 1 § 4 D. 25, 3. 1. 49 D 26, 7), plecti, puniri, vindicari (1. 8 § 2 D. 11, 7. 1. 36 pr. D. 13, 7. 1. 1 pr. 1. 10 D. 47, 11. 1. 3 D. 48, 16. 1. 37 D. 48, 19), damnari (1. 43 D. 47, 19. 1. 4 D. 48, 3. 1. 9 D 26, 1. 1. 1 D. 47,17. 1. 15 § 1 D. 48, 16. 1, 1 § 3 1. 13 D. 48, 19);

    e. o. crimina probantur (1. 8 D. 48, 1. 1. 45 D. 47, 10. 1. 2 D. 4, 6. 1. 1 § 1 D. 50, 13);

    subvenire alicui (1. 43 D. 6, 1. 1. 1 § 5 D. 42, 6. 1. 1 § 2 D. 43, 3);

    e. o. peti (1. 7. 56. § 3 D. 17, 1. 1. 50 D. 21, 2. 1. 3 pr. D. 43, 4. 1. 23 § 3 D. 4, 2. 1. 6. D 50, 5);

    feriae e. o. indictae (1. 26 § 7 D. 4, 6);

    c) исключая (1. 4 D. 26, 3. 1. 12 § 31 D. 33, 7).

    2) (adv.) кроме того что, исключая то, если: ita excipere;

    extra quum si etc. (1. 1 § 10 D. 43, 12).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > extra

  • 85 fungi

    1) исправлять, исполнять, fungi tutela (1. 2 D. 26, 5), boni viri officio (1. 4 § 1 D. 10, 2);

    iudex male seu bene officio functus (1. 55 D. 43, 1. 1. 12 D. 1, 18. 1. 16 D. 2,1), partibus suis fungi (1. l D. 1, 22. 1. 21 § 5 D. 4, 8. 1. 40. D. 23, 3 1. 18 pr. D. 22, 3. 1. 14 D. 37, 10. 1. 35 D. 41, 2. 1. 1 § 3 D. 43, 17), fungi publicis muneribus (1. 29 D. 50, 1. 1. 33 § 1 D. 31);

    munere Falcidiae fungi, когда дело идет о легатах с вычетом Фальцидиевой доли (1. 77 § 1 eod.);

    fungi collatione dotis, обязанность внести в общую массу наследства приданое (1. 3 D. 37, 7). Functio, а) отправление должности (1. 31. 44. 45 C. 10, 31. 1. 11 C. 10, 52);

    b) цель (consult. vet. iur. c. 4); с) подать (1. 9. 13 C. 4, 49. 1. 6 C. 7, 39. 1. 4. C. 8, 54. 1. 5 C. 11, 74);

    funct. publiсае (1. 2 C. 3, 23. 1. 1 C. 3, 25. 1. 2. C. 4, 66);

    illatio functionis tributoriae (1. 3 C. 10, 22);

    functio vectigalium (1. 6 C. 4, 61).

    2) пользоваться, ius, quo dos fungitur (1, 3 C. 6, 44. 1. 62 D. 5, 1 1. 1 § 3 D. 43, 17. 1. 7 D. 46, 5); исправлять почетную должность (1. 7 § 2. 1. 13 § 2 D. 50, 2. 1. 1. 2. D. 50, 3), aedilitate (1. 17 § 4 D. 27, 1). 3) служить к чему, употреблять на что, nondum functum monumentum (1. 43 D. 6, 1). 4) оценивать, стоить: pretia rerum non ex affectu, sed communiter funguntur (1. 63 pr. D. 35,2). Functio, стоимость, значение, ценность: res (sc. quae pondere, numero, mensura consistunt), quae in genere suo functionem recipiunt per solutionem, magis quam specie, вещи, ценность которых определяется по роду, мере и весу,- заменимые вещи, безразличные по видам, определенные родовым образом (1. 2 § 1 D. 12, 1). 5) преодолевать, вытерпеть: in metallum damnati, non minus X annis poenae suae functi (1. 22 D. 48, 19);

    vita fungi = defungi s. 3 (1. 26 D. 33, 2. 1. 11 § 12. D. 48, 5. 1. 14 pr. D. 49, 17);

    diem fungi, умирать (1. 4 D. 1, 22. 1. 39 § 10 D. 26, 7. 1. 26 § 2 D. 36, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fungi

  • 86 incurrere

    1) ударить (обо что) = impigni (1. 29 § 2 D. 9, 2). 2) нападать (1. 2 § 4 C. 1, 27);

    incursus s. incursio, нападение, inc. hostium, latronum praedonum (1. 18 pr. D. 13, 6. 1. 15 § 1 D. 19, 2. 1. 1 § 4 D. 44, 7. 1. 1 C. 4, 23. 1. 1 C. 4, 34).

    3) подвергнуться, попасться: inc. aculeos legis (1. 1 C. 9, 44);

    stilum proscriptionis (1. 7 C. 9, 49);

    crimen (1. 1 C. 9, 5).

    4) встречаться, случаться, si nulla fraudis incurrat suspicio (1. 2 D. 42, 6. 1. 13 § 1 D. 24. 1);

    incurrebat haesitatio (1. 42 pr. D. 39. 6);

    quae extra testamentum incurrunt, прот. quae ex ipso testam. oriuntur (1. 16 D. 35, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > incurrere

  • 87 legitimus

    (adi.) legitime (adv.) 1) согласный с законами, законный, по гражданскому праву, напр. ius legit. прот. naturale (§ 14 I. 3, 1);

    conventio legit. = quae lege aliqua confimatur (1. 6 D. 2, 14. 1. 4 § 4 D. 27, 4. 1. 18 D. 46, 2. 1. 2 C. 5, 15);

    legit. actio (1. 2 § 6 D. 1, 2. 1. 14 § 3 D. 19, 5. 1. 19 D. 39, 1. 1. 22 § 2 D. 39, 3. 1. 32 pr. D. 35, 2);

    legit. accusatio (1. 11 § 9 D. 48, 5);

    poena (1. 7 § 1 D. 13, 1. 1. 1 § 3 D. 48, 12);

    legit. crimen (1. 3 § 2 D. 47, 10);

    legit. probationes (1. 25 pr. D. 22, 3. 1. 40 pr. D. 29, 1);

    actus legit. (1. 77 D. 50, 17. 1. 2 § 9 D. 38, 17, 1. 132 pr. D. 45, 1);

    cognatio legit. = civilis (1. 4 § 2. D. 38, 10);

    legit. uxor (1. 4 eod. 1. 7. 19 C. 5, 4. 1. 6 C. 5, 5. 1. 7. 8 C. 8, 47. 1. 19. 24 D. 1, 5);

    legitime quaesitus, прот. spurius (1. 3 § 2 D. 50, 2);

    legit. filius, liberi (1. 45 pr. D. 28, 6. 1. 6. 19. 23 § 2 C. 5, 4. 1. 35 D. 24, 1);

    legitimi curatores (Ulp. XII. 1);

    legitima indicia против. iudicia, quae imperio continentur (Gai. IV. 103 - 109);

    legit. aetas, = совершеннолетие (1. 27 D. 3, 5. 1. 32 § 2 D. 26, 2. 1. 1 pr. D. 27, 7. 1. 20 § 1 D. 34, 3. 1. 41 pr. D. 46, 1. 1. 28 § 2 D. 49, 1. 1. 2 C. 2, 41. 1. 12, C. 5, 37. 1. 1 C. 5, 70. 1. 10 C. 7, 62);

    dies legit, quibus appellare licet (1. 2 C. 7, 67. 1. 3 pr. D. 22, 1. cf. 1. 4 § 5 D. 42, 1. 1. 72 D. 3, 3. 1. 19 D. 4, 4. 1. 13 D. 8, 6. cf. 1. 5 D. 7, 1. 1. 24 D. 24, 1. 1. 10. 11 § 1 D. 3, 2);

    legit. usurae (1. 1 § 3 D. 20, 1. 1. 7 § 4. 7. 10 D. 26, 7. 1. 14-16 C. 4, 32);

    legit. modus usurarum (1. 2 § 8 D. 13, 4. cf. 1. 26 pr. D. 12, 6. 1. 10 § 3 D. 17, 1. 1. 8 D. 20, 2. 1. 13 § 26 D. 19, 1. 1. 34 pr. C. 8, 54. 1. 25 C. 5, 16. 1. 6 § 2 C. 6, 50);

    legit. portio, законная доля (1. 28. § 1. 33 pr. C. 3, 28. 1. 19 pr. D. 38, 2. 1. 1 C. 6, 5);

    partis legit. bon. poss. c. tab. (l. 1 C. 6, 13): legit. hereditas, наследство по закону (ab intestato). против. по завещанию (1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 6 § 8. 1. 22 pr. D. 29, 4. 1. 16 pr. D. 34, 9. 1. 7 pr. D. 38, 6. 1. 2 pr. 1. 4 D. 38, 7. 1. 2 § 3. 4. 1. 3 § 1 seq. 1. 4 seq. D. 38, 16. 1. 1 § 3. 5. 8 D. 38, 17);

    ius legitim. hereditatum (1. 37 D. 28, 6. 1. 3 § 2 D. 17, 2. 1. 1 § 9 D. 29, 4. 1. 22 D. 37, 14. 1. 6 § 1 D. 37, 1. 1. 11 § 1 D. 37, 4. 1. 4 C. 6, 38);

    legit. successiones (1. 11 C. 3, 28);

    legit. heres (1. 26 D. 3, 5. 1. 6 pr. D. 5, 2. 1. 1. 2 § 4 D. 38, 17. 1. 1 pr. D. 38, 15. 1. 2 pr. D. 38, 16. 1. 1 § 9 D. 38, 8. 1. 5 eod.);

    successores legit, прот. honorarii (1. 6 § 1 D. 36, 1);

    legit. tutela, legit. tutor (tit. I. 1, 15. 17. 18. D. 26, 4. C. 5, 30. 1. 12 § 1 D. 26, 7. 1. 7 § 1 D. 27, 10. 1. 16 § 1 D. 28, 6);

    legit. testamenti factio (1. 35 pr. C. 3, 28);

    legit. verbis (прот. Graecis verbis) dare tutores, libertates (1. 8 C. 5, 28. 1. 14 C. 7, 2);

    ususfr. legitime (прот. ex causa fideicommissi) alicuius factus (1. 3 D. 7, 6);

    latitudo (viae) legit. (1. 13 § 2 cf. 1. 8 D. 8, 3. 1. 14 D. 8, 2. 1. 3 § 1 D. 11, 8).

    2) относящийся к закону, к праву: legit. opus (prooem. I. § 7);

    legit. scientia (§ 4 eod. 1. 2 § 9 C. 1, 17); также сведущий в законах (1. 2 § 9 eod.).

    3) светский (1. 35 § 5 C. 8, 54).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > legitimus

  • 88 nomen

    1) имя, a) вооб. название (1. 6 D. 12, 1. 1. 7 § 2 D. 33, 10. 1. 2 D. 19, 5. cf. 1. 1 pr. D. 19, 3. 1. 7 pr. § 1 D. 2, 14. cf. 1. 1 § 2 D. 19, 4. 1. 17 D. 13, 1. 1. 119. 128. § 1 D. 50, 16);

    n. generale (1. 115. 128 eod. 1. 1 § 1 D. 1, 7. 1. 7 pr. § 1 D. 2, 14);

    b) имя лица, напр. прот. praenomen и cognomen, особ. родовое имя (§ 29 I. 2, 20. 1. 80 D. 5. 1. 1. 21 pr. D. 28, 1. 1. 1 D. 28, 2. 1. 8 § 2. 3 D. 37, 11. 1. 9 C. 7, 16. 1. un. C. 9, 25. 1. 9 § 8 D. 28, 5. 1. 24 D. 36, 1);

    nominis ferendi conditio (1. 63 § 10 eod. 1. 21 § 3 D. 33. 1. 1. 38 § 2 D. 34, 2. 1. 2 pr. § 2. 1. 3 § 2. 1. 4 D. 50, 10);

    nomina edere (см. s. 1 c.);

    sine nomine stipulari (1. 3 C. 4, 27);

    c) тк. самое лицо, pietas paterni nom. = patris (1. 22 § 4 D. 46, 5. 1. un. C. 9, 17. 1. 43 D. 38, 1. 1. 23 C. 10, 31. 1. 5 § 4 D. 26, 8. 1. 2 D. 26, 9. 1. 4 § 1 D. 40, 1. 1. 19 § 5 D. 16, 1. 1. 41 § 31. 71 D. 23, 3. 1. 10 § 10 D. 42, 8. 1. 1 § 13 D. 49, 4);

    alieno nom. agere etc. (см. alienus s. 1. 1. 18 pr. D. 41, 2. 1. 31 pr. D. 5, 3. 1. 16 D. 26, 7. 1. 4 pr. D. 27, 7. 1. 4 § 5 D. 3, 2. 1. 55 § 2 D. 36, 1); о праве, основании, качестве, тк. от имени, non proprio nom., sed iure cuiusdam successionis agere (1. 22 § 3 D. 5, 2);

    hereditario nom. (как наследник) experiri (1. 93 pr. D. 46, 3);

    conveniri (1. 13 § 1 D. 4, 3), pecunia hereditario nom. (= tamquam ab herede) data (1. 18 D. 18, 4);

    procuratorio nom. agere (см. procurator);

    mandatorio nom. intercedere (см. mandator);

    fideiussorio nom. debere etc. (см. fideiubere);

    d) nomine alicuius rei, по поводу, под именем, предлогом, для, по отпошению, = alicuius rei causa, напр. culpae, negligentiae nom. teneri (1. 25 § 18 D. 10, 2. 1. 4 D. 27, 8. 1. 1 pr. D. 50, 10. 1. 4 pr. D. 12, 1. 1. 4 D. 20, 1. 1. 9 D. 39, 1. 1. 9 D. 9, 4. 1. 37 § 6 D. 38, 1);

    debiti nom. satisfieri (1. 27 § 1 D. 40, 9. 1. 9 § 3 D. 13, 7. cf. 1. 4 § 3 D. 42, 1. 1. 5 § 30 D. 36; 4);

    eo nom. satisdare, cavere (1. 6 pr. 1. 13 eod.), praestare (1. 57 D. 2, 14. 1. 27 D. 21, 1. 1. 1 § 16 D. 37, 6. 1. 5 § 8 D. 26, 7. 1. 21 § 4 D. 44, 2. 1. 2 § 1 D. 9, 1. 1. 38. § 2 D. 9, 4. 1. 28 D. 20, 4);

    ventris nom. in possessionem mitti (см. venter);

    e) предлог (1. 6 § 3. 5. 6 D. 1, 18).

    2) долговое требование, которое вносил в приходно-расходную книгу отец семейства (tit. I. 3, 21); а) особ. заем: потеп faсere, т. е. имя должника или долг записать в долговой книге; отсюда: одолжить, дать в долг, заем (1. 4 § 1. 1. 52 pr. D. 15, 1. 1. 12 § 15 D. 17, 1. 1. 16. 39 § 14 D. 26, 7. 1. 34 § 1 D. 32, 1. 41 § 17 D. 40, 5. 1. 3 § 8 D. 49, 14. 1. 2 D. 50, 14. 1. 1 D. 33, 1. 1. 9 pr. D. 2, 14. cf. 1. 34 pr. D. 4, 8. 1. 64 D. 32. 1. 86 eod. 1. 89 pr. D. 35, 2. 1. 58 § 3 D. 26, 7. 1. 16 eod. 1. 11 C. 5, 14. 1. 24 pr. D. 33, 2. 1. 30 D. 5, 3. 1. 36 § 1 D. 50, 1);

    suscipere (1. 7 § 6 D. 26, 7. 1. 44 pr. eod.);

    b) вооб. долговое требование, долг (1. 6 pr. D. 50, 16);

    quae in nominibus sunt прот. singularum rerum dominium, или quae in patrimonio habet (1. 37 D. 29, 2. 1. 9 D. 46, 6);

    quod in nomine est, прот. corpora beredit. (1. 11 D. 20, 5. 1. 5 § 9 D. 27, 9. 1. 40 § 8 D. 40, 7. 1. 6 C. 3, 36. 1. 3 § 1 D. 46, 3. 1. 17 D. 18, 4. 1. 4. 6. 14 pr. 23 § 1 eod. 1. 7 C. 4, 10. 1. 3 C. 4, 39. 1. 1 C. 8, 42. 1. 15 § 9 D. 42, 1. 1. 44 § 5 D. 30. 1. 6 eod. 1. 34 pr. 1. 59 D. 32. 1. 18 C. 6, 37. 1. 6 C. 4, 10. 1. 4 C. 8, 17. 1. 18 pr. D. 13, 7. 1. 19 D. 20, 4. 1. 1 § 12 D. 37, 6. 1. 26 § 2 D. 17, 1);

    nomina exacta (1. 28 § 3 D. 34, 3);

    nominum ususfr. (1. 3 D. 7, 5);

    cp. Gai. III. 131;

    nomina arcaria III. 128. 130. 133. 137;

    nom. transcripticia).

    3) poд, фaмилия (1. 33 § 6 D. 31. 1. 69 § 1 eod.);

    fudum de nomine meo exire veto etc. (см. exnire s. l).

    4) coсловие, clarissimum nomen (1. 10. D. 12, 1). 5) народ, нация, ditio Romani nom. (1. 20. 5, 5). 6) = patrimonium, имущество;

    publico nomini accedere (1. 16 C. 4, 44).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > nomen

  • 89 novus

    новый; свежий, a) прот. старый, vinum n. pro vetere reddere (1. 3 D. 12, 1. cf. 1. 11 D. 33, 6);

    n. charta прот. deleticia (1. 4 D. 37, 11);

    n. vestimenta, против. trita, interpola (1. 6 D. 6, 1. 1. 45 D. 18, 1. 1. 1 § 11 cf. § 13 D. 39, 1);

    opus n. nunciare, denunciare (см.) (1. 10 § 1 D. 7, 4. 1. 7 D. 33, 7. 1. 44 D. 7, 1. 1. 14 pr. D. 8, 5. 1. 27 D. 44, 2);

    n. hereditates vel ex lege vel ex SCto delatae, прот. vetus hered., quae lege XII tab. defertur;

    hereditates, quae ex legibus novis aut ex SCtis veniunt (1. 11 D. 38, 16. 1. 1 § 8 D. 38, 17. cf. 1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 1. 3 D. 5, 3. 1. un. D. 13, 2. 1. 5 D. 34, 7);

    n. edictum (1. 3 D. 37, 8. 1. 1 § 13 D. 37, 9. 1. 1 § 1 D. 2, 2. 1. 12 D. 36, 1. 1. 12 pr. D. 2, 11. 1. 11 D. 3, 5);

    n. negotia inchoare (1. 21 § 2 eod.);

    n. voluntate aliud aggredi (1. 16 eod.);

    n. voluntas testatoris (1. 15 D. 34, 4);

    n. matrimonium (1. 34 § 2 D. 23, 2. 1. 33 § 3 D. 29, 1. 1. 2 § 1 D. 50, 2. 1. 27 § 1 D. 34, 4);

    b) небывалый, неслыханный (1. 135 D. 50, 16);

    n. rem desiderare (1. 15 § 5 D. 19, 2. 1. 1 pr. D. 25, 4);

    c) novissimus, последний, noviss. loco scribere heredem (1. 20 pr. D. 28, 5. 1. 36 pr. D. 28, 6. 1. 8 § 3 D. 26, 2. 1. 51 pr. D. 35, 1. 1. 49 eod. 1. 6 D. 44, 7. 1. 5 D. 28, 5. 1. 7 § 12 D. 2, 44. 1. 56 D. 40, 5. 1. 12 C. 2, 3. 1. 6 D. 34, 4. 1. 12 § 3 D. 30. cf. 1. 16 pr. D. 28, 6. 1. 9 C. 6, 20. 1. 3 C. 6, 32. 1. 2 § 9 D. 37, 11);

    noviss. heres (1. 18 § 1 D. 34, 1. 1. 25. 37. 41 § 7. 1. 42 D. 28, 6. cf. 1. 34 pr. D. 33, 2. 1. 12 D. 34, 5);

    novissime (adv.) наконец, divisio noviss. a parte facta (1. 30 § 3 D. 34, 4. 1. 1 § 1 D. 28, 4. 1. 11 D. 42, 1. 1. 3 § 5 D. 4, 9. 1. 8 § 2 D. 13, 1. 1. 1 pr. D. 44, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > novus

  • 90 onerare

    1) нагружать, навьючивать, plus iusto se oner. (1. 7 § 2 D. 9, 2. 1. 27 § 23 eod. 1. 1 § 4 D. 9, 1);

    on. parietem (1. 40 § 1 D. 39, 2);

    onerata navis (1. 61 § 1 D. 19, 2. 1. 21 § 5 D. 47, 2).

    2) обременять, res, quae onerabant magis hereditatem, quam fructui erant (1. 20 § 12 D. 5, 3. 1. 1 § 20 D. 37, 9);

    on. annonam, поднимать цену на что-нб. (1. 6 D. 47, 11);

    on. pudorem, verecundiam, оскорблять, нарушать (1. 20 D. 3, 2. 1. 17 C. 2, 12);

    opinionem alicuius (1. 13 eod.);

    mendaciis apud Principem oner. aliquem, подозревать, = gravare (1. 1 pr. D. 49, 4); тк. обозн. oner. aliquem = deteriorem facere conditionem alicuius (1. 1 § 2 D. 42, 6. 1. 154 pr. D. 50, 17); особ. возлагать на кого обязанность, обязывать кого к известным действиям, animalia, quae noxam commiserunt, non ultra nos solent onerare, quam ut noxae ea dedamus (1. 7 § 1 D. 39, 2. 1. 4 pr. D. 11, 1. 1. 13 § 1 D. 31. 1. 1 § 11 D. 36, 3. 1. 41 § 1 D. 32. 1. 98 eod.);

    duplicis dolis (1. 34 § 5 D. 31. 1. 16 D. 33, 4. 1. 67 § 5 D. 31. 1. 7 D. 38, 4. 1. 16 § 3 D. 36, 1. 1. 6 § 1 D. 32. 1. 66 pr. D. 3l. § 8 eod. cf. 1. 36 § 1 D. 33, 2. 1. 11 § 6 D. 35, 2. 1. 6 § 5 D. 36, 1. 1. 5 § 8 D. 37, 5. 1. 1 § 5. 1. 2 § 2 D. 44, 5. 1. 39 § 1 D. 9, 4. 1. 14 § 1 D. 36, 3. 1. 44 pr. D. 38, 2);

    sumptibus (1. 32 § 5 D. 26, 7);

    usuris se oner. (1. 9 § 4 eod.);

    onerari tutela (1. 32 § 2 D. 26, 2. 1. 2 § 32 D. 38, 17. 1. 13 § 7 D. 3, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > onerare

  • 91 paganicus

    = paganus (adi.) s. l: bona, quae in paganico (sc. patrimonio) habebat (miles), прот. quae in castris reliquit (1. 1 C. 6, 21).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > paganicus

  • 92 patrimonium

    l) a) имущество, перешедшее no наследству от отца (1. 38 D. 10, 2. 1. 61 D. 12, 6); вооб. имущество, = bona, facultates, напр. bonorum possessio источники определяють как ius persequendi retinendique patrim. (1. 3 § 2 D. 37, 1);

    corpus patrimonii (см. corpus s. 4);

    patrimonii munera, onera, прот. personalia munera, corpori indicta obsequia (1. 1 pr. 1. 4 § 2. 1. 18 § 18 D. 50, 4);

    b) особ. собственность, напр. quae in patrimonio habet aliquis, прот. quae in nominibus sunt (1. 9 D. 46, 6. pr. I. 2, 1. 1. 4 D. 50, 16. 1. 8 § 1 D. 10, 2. 1. 10 eod. 1. 25 § 1 D. 5, 3. 1. 77 § 19 D. 31);

    in patrim. fisci, populi esse (1. 72 § 1 D. 18, 1. 1. 14 pr. D. 41, 1. 1. 2 § 4 D. 43, 8).

    2) собственное, частное имение императора (1. 39 § 10 D. 30);

    domus vel sacri patrim. vel. emphyteutici iuris (1. 1 C. 10, 17. 1. 15 C. 10, 47. 1. 5 C. 11, 74); отсюда patrimoniales fundi, agri, коронное, недвижимое имущество (1. 3 C. 11, 63. tit. C. 11, 61. 64); тк. patrimonialis iuris fundi, praedia (1. 19. 33 C. Th. 5, 13. 1. 17 C. Th. 11, 16);

    colonus patrimonialis, колон такого недвижимого имущества (см. colonus s. 2), с которым он оставался в неразрывной связи (1. 7 C. 3, 26. 1. 1. 2 C. 11, 63).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > patrimonium

  • 93 perpetuus

    беспрерывный, постоянный;

    perpetuo, in perpetuum, безпрерывно, напр. morbus perp. прот. temporarius s. qui tempore finitur (1. 6 pr. 1. 65 § 1 D. 21, 1. cf. 1. 101 § 2 D. 50, 16. 1. 1 § 1. 1. 2 D. 47, 18. 1. 34 pr. D. 48, 19. 1. 8 § 13. 1. 35 eod. 1. 28 § 1 eod.);

    perp. poena exilii (1. 39 pr. D. 49, 14. 1. 23 § 1 D. 8, 3. 1. un. § 3 D. 43, 14); (см. causa s. 4. d.);

    dotis causa perp. est (1. 1 D. 23, 3);

    quae perp. usus causa (прот. ad praesens) in aedificiis sunt;

    perpetuo (прот. temporis causa) positae fistulae (1. 17 § 7 D. 19, 1. cf. 1. 242 § 4 D. 50, 16);

    inhabitator perp. прот. viator (1. un. § 6 D. 47, 5);

    officiales perp. (1. 34 pr. D. 12, 1);

    perp. consuetudo (1. 6 pr. D. 3, 4. 1. 38 D. 1, 3);

    quod iurisdictionis perp. causa (прот. prout res incidit) propositum est (1. 7 pr. D. 2, 1);

    edictum perp. (см. s. b.);

    perp. iuris forma (1. 5 C. 7, 62);

    actio perp. прот. temporaria, annua, quae intra annum duntaxat competit (1. 5 § 5 D. 9, 3. 1. 31 § 2 D. 11, 7. 1. 1 § 1. 3 D. 15, 2. 1. 6 § 3 D. 42, 1. 1. 3 C. 7, 36);

    perpetuo competere actionem, прот. intra annum vivere (pr. I. 4, 12. 1. 28. 29 D. 4, 3. 1. 3 § 1 D. 38, 5. 1. 20 § 6. cf. § 16 D. 39, 1. 1. 4 § 10 D. 39, 2. 1. 3 § 1 D. 43, 16. 1. 17 pr. D. 49, 17);

    perp. iudicium (1. 2 § 5 D. 4, 5. 1. 7 § 6 D. 4, 9);

    interdictum (1. 2 § 34 D. 43, 8. 1. 3 § 15 D. 43, 29);

    exceptio perp. прот. temporalis (§ 9 I. 4, 13. 1. 14 pr. D. 4, 2. 1. 40 D. 12, 2. 1. 26 § 3. 71. 40. pr. 56 D. 12, 5. 1. 9 § 4 D. 14, 6. 1. 3 D. 44, 1. 1. 34 § 11 D. 46, 3. 1. 55 D. 50, 16. 1. 3 D. 44, 1);

    perp. obligatio (1. 35 § 3 D. 3, 5. 1. 91 § 4 D. 45, 1);

    stipulatio (1. 24 § 2 D. 22, 1);

    perpetuo s. in perpetuum (прот. ad tempus) quod annis praestandum fideicommissum, annua praestanda;

    perp. pensitatio;

    perp. legatum (1. 6. 20 § 1. 1. 23. 24 D. 33, 1);

    perpetuo (прот. usque ad annos certos) relicta alimenta (1. 8 § 3 D. 2, 15. 1. 1 pr. D. 17, 2);

    in perp. fundum fruendum conducere, прот. ad tempus conducere (§ 3 I. 3, 24. 1. 1. 3 D. 6, 3. 1. 11 § 1 D. 39, 4);

    perpetuo iure (прот. conditionis titulo) tenere fundum;

    praedia iure perp. consignata, = emphyteuticaria (1. 10. 15 C. 10, 47); отсюда perpetuarius = emphyteuticarius: ius perpet. h. e. emphyteut. (1. 1 C. 1, 34);

    perpet. conductor, тк. просто perpetuarius = emphyteuta (1. 3. 5 C. 11, 70). - perp. обоз. иногда: во всяком случае, обнимающий все случаи (1. 14 pr. D. 44, 3. 1. 40 pr. D. 12, 6. Gai. I. 200).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > perpetuus

  • 94 populus

    народ: a) особ. римский народ;

    popularis (adi.) касающийся народа, народный, напр. civitates, quae sub imperio populi Rom. sunt (1. 26 D. 36, 1. 1. 3 pr. D. 43, 8. 1. 15 D. 50, 16);

    ius civ p. r. (Gai. I. 2);

    vectigal populi Rom, conductum habere (1. 16 eod. 1. 13 § 10 D. 23, 2);

    populare iudicium (1. 7 pr. D. 2, 1. 1. 2 § 34 D. 43, 8. 1. 1 § 9 D. 43, 13. 1. 42. 43 § 2 D. 3, 3. 1. 5 § 5. 13 D. 9, 3. 1. 30 § 3 D. 12, 2. 1. 25 § 2 D. 29, 5. 1. 3 § 12 D. 47, 12. tit. D. 47, 23. 1. 1 h. t.);

    ex popul. causa deberi (1. 12 D. 50, 16); по древнему государств праву, обозн. особ. патрицианский народ, римский патрициат, прот. plebs (§ 4 I. 1, 2. 1. 2 § 2. 3. 8. 9. 20 D. 1, 2. 1. 1 pr. D. 1, 4);

    b) наpoдонаселение известного города или известной провинции;

    popularis (adi.) касающийся этого населения, напр. res, quae civitatum populis usui sunt (1. 18 § 7 D. 50, 4);

    popularis annona (1. 37 D. 48, 19. 1. 2 C. 1, 13. 1. 5 C. 11, 40);

    popularis homo s. popularis (subst.) житель, universi cives ac populares (1. 4 C. 1, 28. 1. 2 eod. 1. 1 § 12 D. 1, 12);

    acclamationes, voces popularium (1. 28 § 3 D. 48, 19. 1. 12 D. 49, 1);

    tk. единоземец, земляк (1. 70 D. 48, 1); с) племя, народ, omnes populi, qui legibus et moribus reguntur (1. 9 D. 1, 1. 1. 19 pr. 49, 15).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > populus

  • 95 praescribere

    1) впереди написать;

    praescriptio, отметка, оговорка, клаузула, возражение, которое в формулярном производстве помещалось в начале исковой формулы, как дополнительная часть, а) чтобы истцу, который для осуществления своего требования предъявляет иск, дать возможность вторично подавать жалобу по поводу других претензий (особ. при срочных взносах), которых срок платежа еще не истек;

    b) чтобы подвергнуть исследованию возражение (напр. praesc. praeiudicii) ответчика. Co времен Гая все praescrip. pro reo приняли форму эксцепции (Gai. IV, 131-137); с) praescriptis verbis agere, actio, iudicium, иск, который, как общий, применялся для защиты неформальных соглашений (pacta), при безыменных договорах, и содержал в начале формулы подробное описание обстоятельств, на которых основывался (1. 7 § 2 D. 2, 14. 1. 13 § 2 D. 13, 6. 1. 1 § 9 D. 16, 3. 1. 2. 7. 8 13 § 1. 1. 15. 22. 24 D. 19, 5); иногда наз. actio, quae praescr. verbis rem gestam demonstrat (1. 6 C. 2, 4);

    d) так как по древнему праву возражения ответчика также помещались в начале исковой формулы (Gai. IV. 133), то термин praescribere = excipere (1. 52 § 3 D. 5, 1. 1. 34 § 3 D. 31. 1. 10 D. 44, 1. 1. 3 § 1 D. 47, 15. 1. 3 § 1 D. 49, 1); и praescriptio = exceptio (отвод), praescriptiones, quae obici solent accusantibus adulterii (1. 15 § 7 D. 48, 5. 1. 23 D. 44, 1. 1. 11 eod. 1. 29 D. 44, 2. 1. 1 C. 7, 56. 1. 9 pr. D. 2, 15);

    fari (1. 7 pr. D. 2, 8. 1. 1 C. 3, 24. 1. 13 C. 8, 36);

    doli mali (1. 91 D. 46, 3);

    mendaciorum (1. 2 C. 1, 22. 1. 37 C. Th. 11, 30); особ. о возражении давности, praescr. longae s. diutinae possessions (1. 76 § 1 D. 18, 1. 1. 3. 9 D. 44, 3);

    longi temporis (1. 15 § 1 D. 12, 6. 1. 1 C. 7, 22. 1. 1 C. 4, 52. 1. 6 C. 3, 39. 1. 13 pr. D. 44, 3. 1. 39 § 5 D. 48, 5);

    longi temp. praescript. обозн. иногда самую давность (1. 13 § 1 D. 12, 2. 1. 54 pr. D. 21, 2. 1. un. C. 7, 31. tit. C. 7, 33).

    2) предписывать, определять, tempus a testatore praescriptum (1. 28 § 8 D. 34, 3. 1. 27 D. 35, 2. 1. 1 C. 7, 39);

    praescriptum (subst.) praescriptio, предписание, praescripto legis teneri (1. 27 pr. D. 48, 10. 1. 26 C. Th. 8, 4).

    3) ограничивать, annuo tempore praescripta actio (1. 5 C. 9, 35). 4) переписывать начисто (1. 40 pr. D. 29, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > praescribere

  • 96 protinus

    1) тотчас, causae, quae prot. agentem repellunt, прот. quae habent moram (1. 80 D. 35, 1. 1. 1 § 1 D. 41, 2);

    prot. simulatque (1. 7 D. 26, 2).

    2) вперед (1. 25 § 2 C. Th. 16, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > protinus

  • 97 res

    1) вещь, предмет, a) вооб. существующие предметы (1. 10 § 1 D. 1, 1);

    in rebus humanis esse;

    rebus hum. eximi etc. (см. humanus s. 1.);

    in rerum natura esse (см. natura s. b.);

    b) вещь как предмет права (1. 5 pr. D. 50, 16. 1. 23 eod.);

    c) особ. физический предмет, входящий в состав имущества, res, quarum corpus manet, forma mutata est (1. 13 § 1. cf. 1. 14 eod. 1. 222 eod. Gai. II. 146. III. 90. 175);

    res bonorum alicuius (1. 31 § 6 D. 3, 5. 1. 204 D. 50, 17. cf. 1. 15 eod.);

    servitutes rerum, прот. personarum (1. 1 D. 8, 1);

    rebus (прот. personis) cautum (1. 188 § 1 D. 50, 16);

    in rem (прот. in personam) actio est, per quam rem nostram, quae ab alio possidetur, petimus (1. 25 pr. D. 44, 7. cf. 1. 1 § 1 D. 6, 1);

    d) предмет спора, quanti res est (см. quantus. cf. 1. 179 D. 50, 16. 1. 193 eod. 1. 246 § 1 eod.);

    rei persecutio (1. 14 § 2. 1. 16 § 2 D. 4, 2. 1. 12 § 1 D. 29, 4. 1. 11 D. 42, 5. 1. 35 pr. D. 44, 7);

    de eadem re agere (1. 5 D. 44, 2);

    e) спор, процecc, iudex, apud quem res coepta est (1. 49 pr. D. 5, 1. 1. 31 eod.); (см. s 2. 1. 8 § 1 D. 5, 2);

    Gai. IV. 121. 1. 3 pr. D. 2, 12);

    amittere rem (1. 5 D. 46, 5. 1. 22 § 5 D. 46, 8. 1. 14 D. 3, 3. 1. 8 § 17 D. 2, 15);

    de re cognoscere (1. 12 D. 2, 4. 1. 23 § 1. 2 D. 4, 2);

    f) дело, rebus praeesse (1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 57 pr. D. 50, 16. 1. 1 § 2 D. 3, 1);

    rebus alicuius intervenire (1. 13 pr. D. 33, 1. 1. 9 pr. D. 2, 13. 1. 33 § 1. 1. 58. 63 D. 3, 3. 1. 1 § 1 eod. 1. 40 § 2 D. 2, 14. 1. 2 § 5 D. 50, 1);

    familiaris, имущество;

    g) для обозн. природы вещей, сущности известного правоотношения, plus in re est, quam in existimatione mentis (1. 9 § 4 D. 22, 6. 1. 2 § 15 D. 41, 4. 1. 110 § 1 D. 45, 1);

    in re (no природе) esse, ut etc. (1. 33 D. 29, 2);

    e re s. non ab re esse, putare, cooбразно с природой вещей, по свойству дела (1. 1 D. 12, 1. 1. 14 D. 22, 3. 1. 86 § 1 D. 28, 5. 1. 1 pr. D. 38, 9. 1. 1 § 2 D. 39, 4. 1. 26 D. 42, 1. 1. 17 § 6 D. 48, 5. 1. 1 § 3 D. 48, 8);

    ut res patitur (1. 2 D. 1, 5);

    h) in rem,= indefinite, generaliter, вообще относительно правоотношения прот. отношению к известному лицу напр. pacta in rem прот. in personam) sunt quoties generaliter paciscor, ne petam (1. 7 § 18. 1. cf. l. 17 § 5. 1. 28 § 2. 1. 57 § 1 D. 2, 14);

    in rem iurare, прот. de sua persona (1. 1 § 3 D. 44, 5. 1. 13 § 1 D. 4, 4. 1. 12 pr. D. 42, 5. 1. 9 § 1 D. 4, 2. 1. 5 § 3 42, 4. 1. 9 § 8 D. 4, 2. 1. 4 § 33 D. 44, 4. 1. 5 pr. D. 7, 9).

    2) совокупность вещей, имущество, состояние, ex re alicuius acquirere (1. 45 § 4 D. 29, 2. 1. 63 D. 46, 3. 1. 11 pr. D. 46, 4);

    stipulari (1. 68 D. 3, 3);

    non ad in (сопоставление двух предлогов) rem versum pertinet (1. 1 § 10 D. 15, 2);

    mutuari, credere (1. 2 § 4 D. 17, 1. 1. 8 C. 4, 35);

    alicui (1. 4 C. 2, 13); (см. s. b); (1. 24 D. 2, 14);

    obligare aliquem (1. 1 pr. D. 27, 4. 1. 1 § 3 D. 4, 4. 1. 8 § 4 D. 2, 8. 1. 1. 5. 9. 11 D. 46, 6);

    res uxoria (см.);

    res privata (см. s. 2); особ. = bona s. 1. b. (1. 12 pr. D. 28, 8. 1. 5 § 1 D. 37, 11. 1. 8 D. 38, 6. 1. 25 C. 3, 28);

    rem ab intestato habere (1. 16 D. 37, 5. 1. 1 § 8 D. 38, 6).

    3) совокупность изв. учреждений, отношений, напр. res militaris, военные дела (rubr. D. 49, 16. C. 12, 36);

    respublica, община, государство, напр. regimenta reip. (1. un. pr. D. 1, 11. 1. 14 D. 50, 1. 1. 1 pr. D. 50, 3. 1. 5 § 1. 1. 40 pr. D. 4, 6. 1. 15 § 1 D. 48, 5. 1. 1 pr. D. 50, 15. 1. 18 D. 17, 1. 1. 45 eod. 1. 32. 35. 36. 38 § 1. 1. 39. 41 seq. D. 4, 6. 1. 31 § 1 D. 47, 2. 1. 13 § 1 D. 39, 4);

    servus reip. (1. 3 D. 45, 3); тк. форма правления: colonia, quae italicae coloniae remp. accepit (1. 1 § 2 D. 50, 15).

    4) факт. действие, rebus ipsis declarare voluntatem (1. 32 § 1 D. 1, 3. 1. 20 D. 50, 1. 1. 24 pr. D. 48, 5. 1. 1 § 1 D. 47, 10. 1. 7 § 8 cf. 1. 9 pr. eod.);

    restituta hereditas videtur re ipsa (прот. cautione) facere collationem (1. 1 § 11 D. 37, 6, 1. 2 pr. D. 2, 14. 1 4 pr. D. 17, 2);

    obligationes ex contractu aut re (nepeдача вещи) contrahuntur, aut verbis, aut consensu (1. 1 § 1 seq. cf. 1. 52 pr. § 1. 3 D. 44, 7. 1. 80 D. 46, 3. 1.. 9 § 3 D. 12, 1. 1. 46 D. 44, 7. 1. 4 eod. pr. I. 4, 1);

    re ipsa s. revera, действительно, в самом деле (1. 13 § 1 D. 1, 18. 1. 6 § 11 D. 3, 5. 1. 30 § 2 D. 29, 2);

    mora in re (facta), re ipsa subsecuta (см. mora s. b. б. вв.).

    5)услуга, действие как объект обязательства (1. 7 § 6 D. 2, 14. cf. 1. 3 pr. D. 18, 5);

    dare ob rem (1. 1 pr. 1. 16 D. 12, 4. 1. 52 D. 12, 6. cf. causa s. 1. e).

    6) последствие, результат (1. 41 § 1 D. 40, 7). 7) знакомство (1. un. C. 9, 11).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > res

  • 98 vulgaris

    всеобщий. a) обыкновенный (1. 114 § 7 D. 30);

    vulg. modo legare (1. 109 pr. eod.);

    vulgar. verbis libertatem per fideicommissum dare (1. 16 D. 40, 5);

    substitio vulg. s. in vulg. casum facta, против. pupillaris (1. 4 § 2 D. 28, 6. 1. 1 pr. 1. 2 D. 19, 5);

    actio vulg., прот. utilis (1. 46 D. 28, 5);

    vulg. formula danda in aliquem (1. 43. pr. D. 47, 2);

    exceptio vulg. rei iudicatae (1. 3 pr. D. 47, 23);

    pactum vulg. (1. 30 D. 23, 4);

    cautio vulg. (1. 114 § 12 D. 30);

    quaestio vulg. (1. 21 pr. D. 47, 2);

    b) простой, маловажный, недрагоценный, vasa vulg. прот., quae in pretio magno sunt (1. 3 § 1. 3 D. 33. 10);

    vulg. tectoria, прот. pretiosissimae picturae (1. 13 § 1 D. 8, 2);

    c) ничтожный, низкий: persona vulg., прот. honesta (1. 5 § 1 D. 26, 4);

    d) о непотребных женщинах: uxor, quae vulg. fuerit (1. 13 § 2 D. 48, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > vulgaris

  • 99 qui

    I.
    , quae, quod (m,f,n) (gen. cujus, dat. cui)
      1) pron. interr. et relat. который, какой,; кто, что;
      2) в начале независимого предложения в значении pron. det.: qui = et is (и) этот, каковой; в начале придаточных цели и следствия qui = ut is (c. conjuct.) чтобы он, так что он
    II.
    , quae (qua), quod (m,f,n) pron. indef.
      какой-нибудь
    III.
      adv.
      как

    Dictionary Latin-Russian new > qui

  • 100 a

    I 1. ā, ab, (преим. перед te) abs praep. cum abl.
    1) от, из окрестностей, из
    ab urbe Cs, Sl etc. — от города, от городской черты
    distare ( или abesse Pl etc.) a loco Hirt, L — находиться на (каком-л.) расстоянии ( или отстоять) от (какого-л.) места
    a pectore V — из глубины души, от (всего) сердца
    ad carcĕres a calce revocari погов. C — вернуться от конца к началу, т. е. начать жизнь сызнова
    2) с, у, со стороны, на, в, к
    Gallia attingit flumen Rhenum ab Helvetiis Cs — Галлия достигает (простирается до) реки Рейна у гельветской границы (со стороны гельветов)
    a porta Cs — у ворот, но тж. Pl считая от ворот
    a latere Cs etc.сбоку
    a tergo Cs etc.сзади
    a septemtrionibus Cs — на севере, с северной стороны
    ab omni parte H — со всех сторон, перен. во всех отношениях
    Cappadocia, quae patet a Syria C — Каппадокия, открытая (доступная) со стороны Сирии
    a puppi religatus C — привязанный к корме; но
    a summo Cs — с вершины, сверху, тж. в верхней части
    2.
    1) вслед за, после
    2) от, с
    3.
    перед словом, обозначающим действующее лицо или причину
    ab aliquo interire C (cadere T, occidere O) — пасть от чьей-л. руки
    animus ab ignaviā corruptus Sl — характер, развращённый ленью
    levior est plāga ab amico, quam a debitore погов. C — легче переносится удар от друга, чем от должника
    tempus triste a malis O — время, омрачённое бедствиями
    facinus natum a cupiditate C — преступление, порождённое алчностью
    4.
    происхождение, побудительная причина: от, из, из-за, вследствие
    nasci (oriri) ab aliquo C — происходить от кого-л.
    ab irā L — в гневе, по злобе
    5.
    в смысле освобождения, удерживания или защиты от кого-л., чего-л.
    agere ab aliquo PJ — выступать (на суде) от чьего-л. лица, т. е. в защиту кого-л.
    6.
    в отношении (чего-л.), в смысле
    ab annis V, O — по годам, согласно возрасту
    ab epistulis, тж. a manu servus Suсекретарь
    7. 8.
    от, у ( при глаголах со смыслом брать, получать, узнавать и т. п.)
    accipere epistulam ab aliquo C — получать от кого-л. письмо
    cognoscere (audire) aliquid ab aliquo Cs — узнать (услышать) что-л. у (от) кого-л.
    9. 10.
    для обозначения различия, несходства
    11.
    heros ab Achille secundus H — (Эант), второй после Ахилла герой
    II ā! = ah! III ā-, ab, abs-
    1) отделения, отсечения ( ab-rumpo)
    3) удаления (ab-sum, ab-sisto)
    4) отклонения, отказа ( ab-judico)
    5) превышения, преувеличения ( ab-undo), иногда с отриц. оттенком ( ab-utor)
    IV a- = ad-

    Латинско-русский словарь > a

См. также в других словарях:

  • quae — quae·re; quae·si·tum; …   English syllables

  • quae|re — «KWIHR ee», verb. imperative, noun. –v. query; ask (used to introduce or suggest a question): »Quaere, is this point fully proved? Quaere, whether the contrary is not more probable? –n. a query or question: »I wondered a little at your quaere who …   Useful english dictionary

  • Quae — Éditions Quæ Logo de éditions Quæ Repères historiques Création 1er juillet 2006, création du GIE regroupant Inra, Ifremer, Cemagref, Cirad Fiche d’identité Forme juridique GIE …   Wikipédia en Français

  • Quae in patriarchatu — Жанр …   Википедия

  • Quae in Patriarchatu — ist eine Enzyklika von Papst Pius IX., sie wurde am 16. November 1872 veröffentlicht, sie trägt den Untertitel: „Über die Kirche in Chalcedon“ und ist an den Patriarchen, die Erzbischöfe, Bischöfe und Ordensvorsteher der Chaldäischen Katholischen …   Deutsch Wikipedia

  • Quae, qualis, quanta — (lat.), was, wie beschaffen, wie groß? die drei Hauptfragen in Bezug auf die Eigenschaften einer Sache; auch ein Ausdruck der Verwunderung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Quae nocent, docent — (lat.), was schadet, das lehrt, d.h. durch Schaden wird man klug …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Quae nocent, docent — Quae nocent, docent, lat. Sprichwort: »Was schadet, lehrt«, d. h. durch Schaden wird man klug …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Quae, qualis, quanta (res) — Quae, qualis, quanta (res)? was? wie? wie groß? …   Herders Conversations-Lexikon

  • Quae nocent, docent — Quae nocent, docent, lat. Sprichwort, unser: durch Schaden wird man klug …   Herders Conversations-Lexikon

  • quae|re ver|um — «KWIHR ee VIHR uhm», Latin. seek the truth …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»