Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pusillanimous

  • 1 īn-fīrmus

        īn-fīrmus adj.    with comp. and sup, not strong, weak, feeble, infirm: vires: corpus annis, S.: classis: oves, H.: ex gravi morbo, ill: infirmi ad resistendum, Cs.—Fig., weak, superstitious, pusillanimous, inconstant, light-minded: animus, Cs.: sum paulo infirmior, H.: quorum concursu terrentur infirmiores, Cs.—Of no weight, weak, trivial, inconclusive, invalid: nuptiae, T.: ad probandum res: cautiones: infirmiore vinculo (amicitiae) contrahi, L.: de causis condemnatus infirmissimis.

    Latin-English dictionary > īn-fīrmus

  • 2 pusillanimis

    pusillanimis, pusillanime ADJ
    fainthearted, timid, pusillanimous; discouraged/worried (Souter); meanspirited

    Latin-English dictionary > pusillanimis

  • 3 pusillanimus

    pusillanima, pusillanimum ADJ
    fainthearted, timid, pusillanimous; discouraged/worried (Souter); meanspirited

    Latin-English dictionary > pusillanimus

  • 4 pusillianimis

    pusillianimis, pusillianime ADJ
    fainthearted, timid, pusillanimous; discouraged/worried (Souter); meanspirited

    Latin-English dictionary > pusillianimis

  • 5 infirma

    in-firmus, a, um (post-class. infir-mis, e, Amm. 20, 6), adj., not strong, weak, feeble.
    I.
    Lit.:

    viribus infirmis,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:

    valetudo,

    id. Brut. 48, 180:

    classis inops et infirma,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    valetudo infirmissima,

    id. de Or. 1, 45. —Hence, infirm, indisposed, sick:

    sum admodum infirmus,

    Cic. Ac. 1, 4, 14; Plin. Ep. 7, 26:

    pecus,

    i. e. sheep, Ov. Ib. 44:

    lumen solis,

    weak, feeble, Luc. 5, 545:

    infirmior est panis ex polline,

    less nourishing, Cels. 2, 18:

    infirmissimus cibarius panis,

    id. ib.:

    saporis vinum,

    Col. 3, 7:

    infirmissimae arbores,

    Plin. 17, 24, 37, § 217:

    nervi,

    weak, id. 23, 2, 28, § 59:

    civitas exigua et infirma,

    Caes. B. G. 7, 17.—With ad:

    infirmi ad resistendum,

    Caes. B. C. 3, 9, 3:

    infirmior ad haec omnia,

    Plin. 36, 20, 37, § 145.—With adversus:

    fama, infirmissimum adversus viros fortes telum,

    Curt. 4, 14.— In neutr. pl. subst.: infirma, ōrum, the weak parts:

    lineae,

    Plin. 9, 43, 67, § 145.—
    II.
    Trop., weak in mind or character, superstitious, pusillanimous, inconstant, light-minded:

    tenuis atque infirmi haec animi videri,

    Caes. B. C. 1, 32:

    quippe minuti Semper et infirmi est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 190:

    sum paulo infirmior,

    Hor. S. 1, 9, 71:

    quorum concursu terrentur infirmiores,

    Caes. B. C. 1, 3, 5:

    homines infirmissimi,

    very uncertain, not to be depended on, Col. 3, 10, 6.—Of things, of no weight or consequence, weak, trivial, inconclusive:

    omnino ad probandum utraque res infirma et nugatoria est,

    Cic. Caecin. 23, 64:

    quod apud omnes leve et infirmum est,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    cautiones,

    id. Fam. 7, 18:

    infirmiore vinculo (amicitiae) contrahi,

    Liv. 7, 30, 2. —Hence, advv.
    A.
    Form infirmē.
    1.
    Weakly, faintly, not strongly, not very:

    infirme animatus,

    Cic. Fam. 15, 1, 3. — Of speech, feebly, without vigor of expression:

    jejune et infirme,

    Plin. Ep. 1, 20, 21.—
    2.
    Weak-mindedly, superstitiously:

    tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat,

    Suet. Aug. 9. —
    B.
    Form infirmĭter, weakly, feebly, without energy:

    infirmiter invalideque dicere,

    Arn. 7, 250.

    Lewis & Short latin dictionary > infirma

  • 6 infirmus

    in-firmus, a, um (post-class. infir-mis, e, Amm. 20, 6), adj., not strong, weak, feeble.
    I.
    Lit.:

    viribus infirmis,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:

    valetudo,

    id. Brut. 48, 180:

    classis inops et infirma,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    valetudo infirmissima,

    id. de Or. 1, 45. —Hence, infirm, indisposed, sick:

    sum admodum infirmus,

    Cic. Ac. 1, 4, 14; Plin. Ep. 7, 26:

    pecus,

    i. e. sheep, Ov. Ib. 44:

    lumen solis,

    weak, feeble, Luc. 5, 545:

    infirmior est panis ex polline,

    less nourishing, Cels. 2, 18:

    infirmissimus cibarius panis,

    id. ib.:

    saporis vinum,

    Col. 3, 7:

    infirmissimae arbores,

    Plin. 17, 24, 37, § 217:

    nervi,

    weak, id. 23, 2, 28, § 59:

    civitas exigua et infirma,

    Caes. B. G. 7, 17.—With ad:

    infirmi ad resistendum,

    Caes. B. C. 3, 9, 3:

    infirmior ad haec omnia,

    Plin. 36, 20, 37, § 145.—With adversus:

    fama, infirmissimum adversus viros fortes telum,

    Curt. 4, 14.— In neutr. pl. subst.: infirma, ōrum, the weak parts:

    lineae,

    Plin. 9, 43, 67, § 145.—
    II.
    Trop., weak in mind or character, superstitious, pusillanimous, inconstant, light-minded:

    tenuis atque infirmi haec animi videri,

    Caes. B. C. 1, 32:

    quippe minuti Semper et infirmi est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 190:

    sum paulo infirmior,

    Hor. S. 1, 9, 71:

    quorum concursu terrentur infirmiores,

    Caes. B. C. 1, 3, 5:

    homines infirmissimi,

    very uncertain, not to be depended on, Col. 3, 10, 6.—Of things, of no weight or consequence, weak, trivial, inconclusive:

    omnino ad probandum utraque res infirma et nugatoria est,

    Cic. Caecin. 23, 64:

    quod apud omnes leve et infirmum est,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    cautiones,

    id. Fam. 7, 18:

    infirmiore vinculo (amicitiae) contrahi,

    Liv. 7, 30, 2. —Hence, advv.
    A.
    Form infirmē.
    1.
    Weakly, faintly, not strongly, not very:

    infirme animatus,

    Cic. Fam. 15, 1, 3. — Of speech, feebly, without vigor of expression:

    jejune et infirme,

    Plin. Ep. 1, 20, 21.—
    2.
    Weak-mindedly, superstitiously:

    tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat,

    Suet. Aug. 9. —
    B.
    Form infirmĭter, weakly, feebly, without energy:

    infirmiter invalideque dicere,

    Arn. 7, 250.

    Lewis & Short latin dictionary > infirmus

  • 7 pusillanimis

    pŭsillănĭmis, e, adj. [pusillus - animus], faint - hearted, timid, pusillanimous (post-class.):

    pusillanimes consolari,

    Vulg. 1 Thess. 5, 14; Tert. Fug. in Pers. 9; Claud. Mam. Stat. Anim. 1, 20; Sid. Ep. 7, 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > pusillanimis

См. также в других словарях:

  • Pusillanimous — Pu sil*lan i*mous, a. [L. pusillanimis; pusillus very little (dim. of pusus a little boy; cf. puer a boy, E. puerile) + animus the mind: cf. F. pusillanime. See {Animosity}.] 1. Destitute of a manly or courageous strength and firmness of mind; of …   The Collaborative International Dictionary of English

  • pusillanimous — index caitiff, recreant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • pusillanimous — late 14c. (implied in pusillanimity), from L.L. pusillanimis having little courage (used in Church L. to translate Gk. oligopsychos small souled ), from L. pusillis very weak, little (dim. of pullus young animal; see FOAL (Cf. foal) (n.)) +… …   Etymology dictionary

  • pusillanimous — ► ADJECTIVE ▪ lacking courage; timid. DERIVATIVES pusillanimity noun. ORIGIN from Latin pusillus very small + animus mind …   English terms dictionary

  • pusillanimous — [pyo͞o΄si lan′ə məs] adj. [LL(Ec) pusillanimis < L pusillus, tiny (dim. of pusus, little boy, akin to puer: see PUERILE) + animus, the mind (see ANIMAL) + OUS] 1. timid, cowardly, or irresolute; fainthearted 2. proceeding from or showing a… …   English World dictionary

  • pusillanimous — [[t]pju͟ːsɪlæ̱nɪməs[/t]] ADJ GRADED (disapproval) If you say that someone is pusillanimous, you mean that they are timid or afraid. [FORMAL] The authorities have been too pusillanimous in merely condemning the violence. Syn: cowardly Ant: brave …   English dictionary

  • pusillanimous — adjective /pjuːsɪlˈænɪmʊs,pjuːsəlˈænəmʊs/ Showing ignoble cowardice, or contemptible timidity The soldier deserted his troop in a pusillanimous manner. See Also: pusillanimously, pusillanimousness …   Wiktionary

  • pusillanimous — [16] Pusillanimous means etymologically ‘tiny spirited’. It comes from late Latin pūsillanimis, a compound adjective formed from pūsillus ‘very small or weak’ (a descendant of the same base as produced Latin puer ‘child, boy’, source of English… …   The Hutchinson dictionary of word origins

  • pusillanimous — adjective with the tough issues facing this city, the last thing we need is another pusillanimous mayor Syn: timid, timorous, cowardly, fearful, faint hearted, lily livered, spineless, craven, shrinking; informal chicken, gutless, wimpy, wimpish …   Thesaurus of popular words

  • pusillanimous — [16] Pusillanimous means etymologically ‘tiny spirited’. It comes from late Latin pūsillanimis, a compound adjective formed from pūsillus ‘very small or weak’ (a descendant of the same base as produced Latin puer ‘child, boy’, source of English… …   Word origins

  • pusillanimous — adjective Etymology: Late Latin pusillanimis, from Latin pusillus very small (diminutive of pusus boy) + animus spirit; perhaps akin to Latin puer child more at puerile, animate Date: 1586 lacking courage and resolution ; marked by contemptible… …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»