Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pus

  • 1 pus

    pūs, pūris, n. [Sanscr. pu-, to be fetid; Gr. puon, puthô, etc.].
    I.
    Lit., white and viscous matter of a sore, pus, Cels. 5, 26, 20; 5, 28, 8.—In plur.:

    pura,

    Plin. 24, 16, 92, § 145; 35, 6, 21, § 38.—
    II.
    Transf., as designation of a malicious person: Titus Lucius... febris, senium, vomitum, pus, Lucil. ap. Non. 2, 31:

    Rupili pus atque venenum,

    Hor. S. 1, 7, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > pus

  • 2 pūs

        pūs pūris, n    [2 PV-], matter from a sore, pus ; hence, fig., gall, bitterness, malice: Rupili, H.
    * * *
    pus; foul/corrupt matter (from a sore); bitterness, gall, venom (Cas)

    Latin-English dictionary > pūs

  • 3 sanies

    sănĭes, em, e, f. [a weakened form of sanguis].
    I.
    Diseased or corrupted blood, bloody matter, sanies (cf.:

    pus, tabes): ex his (vulneribus ulceribusque) exit sanguis, sanies, pus. Sanguis omnibus notus est: sanies est tenuior hoc, varie crassa et glutinosa et colorata: pus crassissimum albidissimumque, glutinosius et sanguine et sanie, etc.,

    Cels. 5, 26, 20: saxa spargens tabo, sanie et sanguine atro, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107, and id. ap. Cic. Pis. 19 (Trag. v. 414 Vahl.); Cato, R. R. 157, 3; Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106 (Trag. Rel. p. 84 Rib.);

    (with tabo),

    Verg. A. 8, 487; 3, 618; 3, 625; 3, 632; id. G. 3, 493:

    saniem conjecto emittite ferro,

    Ov. M. 7, 338; Tac. A. 4, 49 al.—
    II.
    Transf., of similar fluids ( poet. and in post-Aug. prose): (Laocoon) Perfusus sanie vittas atroque veneno, venomous slaver of the serpent, Verg. A. 2, 221; cf.:

    nullā sanie polluta veneni,

    Luc. 6, 457; so,

    colubrae saniem vomunt,

    Ov. M. 4, 493:

    serpentis,

    Sil. 6, 276; 6, 678; 12, 10.—Of Cerberus, Hor. C. 3, 11, 19.—Of matter flowing from the ear, Plin. 27, 7, 28, § 50.—Of the humor of spiders, Plin. 29, 6, 39, § 138.—Of the liquor of the purple-fish, Plin. 9, 38, 62, § 134; 35, 6, 26, § 44.—Of the watery part of olives, Plin. 15, 3, 3, § 9; cf.

    amurcae,

    Col. 1, 6 fin. —Of pickle, brine, Manil. 5, 671:

    auri, i. e. chrysocolla,

    mountain-green, Plin. 33, prooem. 2, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > sanies

  • 4 subpuro

    sup-pūro ( subp-), āvi, ātum, 1, v. n. and a. [pus].
    I. A.
    Lit.:

    (cancer) fistulosus subtus suppurat sub carne,

    Cato, R. R. 157, 3; Col. 6, 12, 2; Plin. 22, 14, 16, § 38; 22, 25, 70, § 142; 22, 25, 73, § 152.—Also part. as subst.: suppŭ-rantĭa, ĭum, n., gatherings, suppurating sores, Plin. 22, 24, 58, § 122. —
    B.
    Trop. (post-Aug.):

    cum voluptates angusto corpori ingestae suppurare coeperunt,

    Sen. Ep. 59, 17:

    quos hasta praetoris infami lucro et quandoque suppuraturo exercet,

    i. e. to become noxious, id. Brev. Vit. 12, 1. —
    II. A.
    Lit. (only in part. perf.), suppurated, full of matter or sores:

    aures,

    Plin. 29, 2, 9, § 33.— Subst.: suppurāta, ōrum, n., matter, pus, Plin. 21, 19, 76, § 131; 23, 3, 35, § 72; 20, 4, 14, § 29; 22, 25, 58, § 124.—
    B.
    Trop.: magnum de modico malum, scorpium terra suppurat, i. e. brings forth, produces, as if by suppuration, Tert. adv. Gnost. 1:

    aestum,

    Paul. Nol. Carm. 20, 261:

    gravis et suppurata tristitia,

    deepseated, festering, Sen. Ep. 80, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > subpuro

  • 5 suppurantia

    sup-pūro ( subp-), āvi, ātum, 1, v. n. and a. [pus].
    I. A.
    Lit.:

    (cancer) fistulosus subtus suppurat sub carne,

    Cato, R. R. 157, 3; Col. 6, 12, 2; Plin. 22, 14, 16, § 38; 22, 25, 70, § 142; 22, 25, 73, § 152.—Also part. as subst.: suppŭ-rantĭa, ĭum, n., gatherings, suppurating sores, Plin. 22, 24, 58, § 122. —
    B.
    Trop. (post-Aug.):

    cum voluptates angusto corpori ingestae suppurare coeperunt,

    Sen. Ep. 59, 17:

    quos hasta praetoris infami lucro et quandoque suppuraturo exercet,

    i. e. to become noxious, id. Brev. Vit. 12, 1. —
    II. A.
    Lit. (only in part. perf.), suppurated, full of matter or sores:

    aures,

    Plin. 29, 2, 9, § 33.— Subst.: suppurāta, ōrum, n., matter, pus, Plin. 21, 19, 76, § 131; 23, 3, 35, § 72; 20, 4, 14, § 29; 22, 25, 58, § 124.—
    B.
    Trop.: magnum de modico malum, scorpium terra suppurat, i. e. brings forth, produces, as if by suppuration, Tert. adv. Gnost. 1:

    aestum,

    Paul. Nol. Carm. 20, 261:

    gravis et suppurata tristitia,

    deepseated, festering, Sen. Ep. 80, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > suppurantia

  • 6 suppuro

    sup-pūro ( subp-), āvi, ātum, 1, v. n. and a. [pus].
    I. A.
    Lit.:

    (cancer) fistulosus subtus suppurat sub carne,

    Cato, R. R. 157, 3; Col. 6, 12, 2; Plin. 22, 14, 16, § 38; 22, 25, 70, § 142; 22, 25, 73, § 152.—Also part. as subst.: suppŭ-rantĭa, ĭum, n., gatherings, suppurating sores, Plin. 22, 24, 58, § 122. —
    B.
    Trop. (post-Aug.):

    cum voluptates angusto corpori ingestae suppurare coeperunt,

    Sen. Ep. 59, 17:

    quos hasta praetoris infami lucro et quandoque suppuraturo exercet,

    i. e. to become noxious, id. Brev. Vit. 12, 1. —
    II. A.
    Lit. (only in part. perf.), suppurated, full of matter or sores:

    aures,

    Plin. 29, 2, 9, § 33.— Subst.: suppurāta, ōrum, n., matter, pus, Plin. 21, 19, 76, § 131; 23, 3, 35, § 72; 20, 4, 14, § 29; 22, 25, 58, § 124.—
    B.
    Trop.: magnum de modico malum, scorpium terra suppurat, i. e. brings forth, produces, as if by suppuration, Tert. adv. Gnost. 1:

    aestum,

    Paul. Nol. Carm. 20, 261:

    gravis et suppurata tristitia,

    deepseated, festering, Sen. Ep. 80, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > suppuro

  • 7 albidus

    albĭdus, a, um, adj. [albus], white (very rare): spuma, * Ov. M. 3, 74:

    granum,

    Col. R. R. 2, 9, 13:

    ulcus,

    Cels. 5, 26:

    pus albidius,

    id. 5, 28, n. 4:

    pus albidissimum,

    id. 5, 26, n. 20:

    color caeruleo albidior,

    Plin. Ep. 8, 20, 4.— Adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > albidus

  • 8 purulenta

    pūrŭlentus, a, um, adj. [pus], festering, mattery, purulent:

    cancer albus purulentus est,

    Cato, R. R. 157; Cels. 2, 8; Plin. 22, 11, 13, § 28; 27, 12, 105, § 130; Sen. Ep. 95, 26.— Absol.: pūrŭlenta, ōrum, n., corrupt matter, pus, Plin. 20, 2, 5, § 10; 20, 4, 13, § 26.— Adv.: pūrŭlentē, purulently, Plin. 23, prooem. 3, § 7.

    Lewis & Short latin dictionary > purulenta

  • 9 purulentus

    pūrŭlentus, a, um, adj. [pus], festering, mattery, purulent:

    cancer albus purulentus est,

    Cato, R. R. 157; Cels. 2, 8; Plin. 22, 11, 13, § 28; 27, 12, 105, § 130; Sen. Ep. 95, 26.— Absol.: pūrŭlenta, ōrum, n., corrupt matter, pus, Plin. 20, 2, 5, § 10; 20, 4, 13, § 26.— Adv.: pūrŭlentē, purulently, Plin. 23, prooem. 3, § 7.

    Lewis & Short latin dictionary > purulentus

  • 10 coitus

        coitus ūs, m    [com- + 1 I-], sexual union, O.
    * * *
    meeting/encounter, gathering; conjunction (planets); meeting place; coalescence; union, sexual intercourse; fertilization; gathering/collection (fluid/pus)

    Latin-English dictionary > coitus

  • 11 pūstula

        pūstula ae, f    [pus], a pimple, pustule, Tb.
    * * *
    inflamed sore/blister/pustule; small prominence of a surface, bubble

    Latin-English dictionary > pūstula

  • 12 saniēs

        saniēs —, acc. em, abl. ē, f    diseased blood, bloody matter, gore, sanies: saxa spargens sanguine atro, Enn. ap. C.: domus sanie (foeda), V.: sanie expersa Limina, V.: saniem coniecto emittite ferro, O.—A corrupt foam, venom, slaver: Perfusus sanie vittas, V.: colubrae saniem vomunt, O.: sanies manet Ore trilingui (of Cerberus), H.
    * * *
    ichorous/bloody matter/pus discharged from wound/ulcer; other such fluids

    Latin-English dictionary > saniēs

  • 13 vomica

        vomica ae, f    [VOM-], a sore, boil, ulcer, abscess: gladio vomicam eius aperuit, Iu.—Fig., an annoyance, plague, curse: gentium, L.
    * * *
    abscess, boil, gathering of pus; gathering of fluid found in minerals

    Latin-English dictionary > vomica

  • 14 cito

    1.
    cĭtŏ, adv., v. cieo, P. a. fin.
    2.
    cĭto, āvi, ātum ( part. perf. gen. plur. citatūm, Att. ap. Non. p. 485; inf. pass. citarier, Cat. 61, 42), 1, v. freq. a. [cieo].
    I.
    To put into quick motion, to move or drive violently or rapidly, to hurl, shake, rouse, excite, provoke, incite, stimulate, promote, etc. (mostly post-Aug. and poet.; in earlier authors usu. only in P. a.):

    citat hastam,

    Sil. 4, 583:

    arma,

    Stat. Th. 8, 124:

    gradum,

    Claud. VI. Cons. Hon. 510:

    urinam,

    Cels. 2, 19:

    pus,

    id. 5, 28, n. 13:

    umorem illuc,

    id. 4, 6:

    alvum,

    Col. 7, 9, 9:

    ubi luctandi juvenes animosa citavit gloria,

    Stat. Th. 6, 834. —
    2.
    Of plants, to put or shoot forth:

    virgam,

    Col. 3, 6, 2; 4, 15, 2:

    radices,

    id. 5, 5, 5; id. Arb. 10, 3; Pall. Feb. 9, 6.—
    B.
    Trop.:

    isque motus (animi) aut boni aut mali opinione citetur,

    be called forth, Cic. Tusc. 3, 11, 24 Orell. N. cr. (cf.:

    motus cieri,

    id. ib. 1, 10, 20).—
    II.
    (Like cieo, 2.) With reference to the termination ad quem, to urge to, call or summon to (class.; esp. freq. in lang. of business;

    syn.: voco, adesse jubeo): patres in curiam per praeconem ad regem Tarquinium citari jussit,

    Liv. 1, 47, 8; id. 3, 38, 6 and 12:

    senatum,

    id. 9, 30, 2:

    in fora citatis senatoribus,

    id. 27, 24, 2:

    tribus ad sacramentum,

    Suet. Ner. 44; cf. Cat. 61, 43:

    judices citati in hunc reum consedistis,

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 19:

    citari nominatim unum ex iis, etc., i. e. for enrollment for milit. service,

    Liv. 2, 29, 2; id. Epit. libr. 14; Val. Max. 6, 3, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    In law, to call the parties, to see whether they are present (syn.:

    in jus vocare, evocare): citat reum: non respondet. Citat accusatorem... citatus accusator non respondit, non affuit,

    Cic. Verr. 2, 2, 40, § 98; 2, 2, 38, § 92; id. Div. in Caecil. 13, 41;

    so of those accused,

    id. Verr. 2, 2, 38, § 92; id. Mil. 19, 50; Suet. Tib. 11; 61.—And of the roll of a gang of slaves:

    mancipia ergastuli cottidie per nomina,

    Col. 11, 1, 22 al. —Hence, to accuse:

    cum equester ordo reus a consulibus citaretur,

    Cic. Sest. 15, 35; Vitr. 7 praef.;

    and facetiously,

    Plaut. Curc. 1, 3, 6.—With gen. of the charge or penalty:

    omnes ii... abs te capitis C. Rabirii nomine citantur,

    Cic. Rab. Perd. 11, 31; cf.:

    ne proditi mysterii reus a philosophis citaretur,

    Lact. 3, 16, 5.—Of witnesses:

    in hanc rem testem totam Siciliam citabo,

    Cic. Verr. 2, 2, 59, § 146; Suet. Caes. 74; Quint. 6, 4, 7.—
    b.
    Beyond the sphere of judicial proceedings: testem, auctorem, to call one to witness, to call upon, appeal to, quote, cite:

    quamvis citetur Salamis clarissimae testis victoriae,

    Cic. Off. 1, 22, 75:

    quos ego testes citaturus fui rerum a me gestarum,

    Liv. 38, 47, 4:

    poëtas ad testimonium,

    Petr. 2, 5:

    libri, quos Macer Licinius citat identidem auctores,

    Liv. 4, 20, 8.— To call for votes or opinions in the senate, haec illi, quo quisque ordine citabantur, Plin. Ep. 9, 13, 18.—Of an appeal to a god for aid, etc., Ov. F. 5, 683; Cat. 61, 42.—
    2.
    (Like cieo, II. C.) In gen., to mention any person or thing by name, to name, mention, call out, proclaim, announce (rare but class.;

    syn. laudo): omnes Danai reliquique Graeci, qui hoc anapaesto citantur,

    Cic. Fin. 2, 6, 18: victorem Olympiae citari; cf. Nep. praef. § 5; Liv. 29, 37, 9; Stat. Th. 6, 922:

    paeanem,

    to rehearse, recite, Cic. de Or. 1, 59, 251:

    io Bacche,

    to call, Hor. S. 1, 3, 7 (cf.:

    triumphum ciere,

    Liv. 45, 38, 12, infra cieo, II. C. 2.); Col. 11, 1, 22.—Hence, cĭtātus, a, um, part., driven, urged on, hastened, hurried; and P a., quick, rapid, speedy, swift (opp. tardus; class.).
    A.
    Prop., freq.:

    citato equo,

    at full gallop, Caes. B. C. 3, 96; Liv. 1, 27, 7; 3, 46, 6; so,

    equis,

    id. 1, 5, 8; cf. Verg. A. 12, 373 al.:

    jumentis,

    Suet. Ner. 5:

    pede,

    Cat. 63, 2:

    tripudiis,

    id. 63, 26:

    citato gradu,

    Liv. 28, 14, 17:

    passibus,

    Sen. Hippol. 9:

    axe,

    Juv. 1, 60:

    citatum agmen,

    Liv. 35, 30, 1:

    citatiore agmine ad stativa sua pervenit,

    id. 27, 50, 1; so,

    citatissimo agmine,

    id. 22, 6, 10 al.:

    amnis citatior,

    id. 23, 19, 11:

    flumen,

    Sen. Herc. Fur. 178:

    nautae,

    Prop. 1, 8, 23:

    rates,

    Sen. Hippol. 1048; Luc. 8, 456:

    currus,

    Sil. 8, 663:

    Euro citatior,

    Sil. 4, 6:

    alvus citatior,

    Plin. 7, 15, 13, § 63.—Also instead of an adv. (cf. citus, B.):

    Rhenus per fines Trevirorum citatus fertur,

    Caes. B. G. 4, 10:

    ferunt citati signa,

    Liv. 41, 3, 8:

    penna citatior ibat,

    Sil. 10, 11.—
    B.
    Trop., quick, rapid, vehement, impetuous:

    argumenta acria et citata,

    Quint. 9, 4, 135;

    and transf. to persons: in argumentis citati atque ipso etiam motu celeres sumus,

    id. 9, 4, 138:

    Roscius citatior, Aesopus gravior fuit,

    id. 11, 3, 111; 11, [p. 346] 3, 17:

    pronuntiatio (opp. pressa),

    id. 11, 3, 111:

    citatior manus (opp. lenior),

    id. 11, 3, 102:

    soni tum placidi tum citati,

    Gell. 1, 11, 15.— Adv.: cĭtātē, quickly, speedily, nimbly, rapidly (perh. only in the two foll. examples):

    piscatores citatius moventur,

    Quint. 11, 3, 112:

    ut versus quam citatissime volvant,

    id. 1, 1, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > cito

  • 15 faeculentus

    faecŭlentus, a, um, adj. [faex], abounding in dregs or sediment, thick, impure, feculent (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    vinum,

    Col. 2, 2, 20:

    pus,

    Cels. 5, 26, 19:

    sardonyches,

    Plin. 37, 6, 23, § 89.— Comp.:

    superficies,

    Sol. 33.— Sup.:

    quorum aliud faeculentissimum redditur terrae,

    i. e. excrement, Aug. de Vera Relig. 40.—
    * II.
    Trop.:

    hilaritas,

    Arn. 3, 119.

    Lewis & Short latin dictionary > faeculentus

  • 16 glutinosus

    glūtĭnōsus, a, um, adj. [id.], full of glue, gluey, glutinous, viscous, tenacious:

    terra,

    Col. 1 praef. §

    24: caro,

    Cels. 2, 22.— Comp.:

    pus et sanguine et sanie,

    Cels. 5, 26, 20.— Sup.:

    terra,

    Col. 3, 11, 10:

    resina,

    Cels. 6, 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > glutinosus

  • 17 gramiosus

    grāmĭōsus, a, um, adj. [gramiae], full of matter or pus:

    gramiae pituitae oculorum. Caecilius: Gramiosis oculis ipsa,

    Non. 119, 19 (Com. Fragm. v. 268 Rib.); v. gramiae.

    Lewis & Short latin dictionary > gramiosus

  • 18 ibi

    ĭbĭ̄, adv. [from the pronom. root I, is, with dat. ending as in tibi, sibi, in loc. sense as in ubi; cf. Sanscr. suffix bhjam; Corss. Ausspr. 1, 169], in that place, there, = entautha (cf. istic).
    I.
    Lit., in space:

    ibi cenavi atque ibi quievi in navi noctem perpetem,

    Plaut. Am. 2, 2, 100;

    tandem abii ad praetorem. Ibi vix requievi,

    id. Capt. 2, 2, 6: nempe in foro? De. Ibi, id. As. 1, 1, 104:

    in Asiam hinc abii, atque ibi, etc.,

    Ter. Heaut. 1, 1, 59:

    Demaratus fugit Tarquinios Corintho et ibi suas fortunas constituit,

    Cic. Tusc. 5, 37, 109; Ov. M. 1, 316:

    aedificabat in summa Velia: ibi alto atque munito loco arcem inexpugnabilem fore,

    Liv. 2, 7, 6:

    erit haec differentia inter hoc edictum et superius, quod ibi de eo damno praetor loquitur, etc.,

    Dig. 47, 8, 4, § 6:

    musca est meus pater... nec sacrum nec tam profanum quicquamst, quin ibi ilico adsit,

    Plaut. Merc. 2, 3, 27:

    ut illa, quae dicimus, non domo attulisse, sed ibi protinus sumpsisse videamur,

    there, on the spot, Quint. 11, 2, 46; 4, 1, 54; 12, 9, 19:

    in eo flumine pons erat. Ibi praesidium ponit,

    Caes. B. C. 1, 47.—In common speech, sometimes pleonastic, with the name of a place:

    in medio propter canalem, ibi ostentatores meri,

    Plaut. Curc. 4, 1, 15; 19; 22; id. Cist. 1, 1, 18; cf.:

    illic ibi demum'st locus, ubi, etc.,

    id. Capt. 5, 4, 3.—With corresp. relative adverbs, ubi, unde, etc.:

    nam ubi tu profusus, ibi ego me pervelim sepultam,

    Plaut. Curc. 1, 2, 7:

    nemo est, quin ubivis quam ibi, ubi est, esse malit,

    Cic. Fam. 6, 1, 1; cf.:

    ibi esse, ubi, etc.,

    id. ib. 1, 10:

    ubi tyrannus est, ibi... dicendum est plane nullam esse rem publicam,

    id. Rep. 3, 31:

    multa intelleges meliora apud nos multo esse facta quam ibi fuissent, unde huc translata essent,

    id. ib. 2, 16.—So with quo loco, etc.:

    quo loco maxime umor intus perseverabit, ibi pus proximum erit,

    Cels. 8, 9; cf.:

    quacumque equo invectus est, ibi haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    Liv. 8, 9, 12:

    quo descenderant, ibi processerunt longe,

    Varr. R. R. 2, 1, 5.—With gen.:

    ibi loci terrarum orbe portis discluso,

    Plin. 6, 11, 12, § 30.—Post-class. of vessels, etc., therein (= in eis):

    qui sciens vasa vitiosa commodavit, si ibi infusum vinum est, etc.,

    Dig. 13, 6, 18, § 3.—Post-class. and very rarely with verbs of motion (for eo):

    et cum ibi venerimus,

    there, thither, Dig. 1, 2, 1 fin.; cf. ibidem.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of time, then, thereupon (mostly ante - class. and poet., but freq. in Liv.):

    invocat deos inmortales: ibi continuo contonat Sonitu maxumo, etc.,

    Plaut. Am. 5, 1, 41 sq.; cf.:

    ubi... ibi,

    ib. 11:

    postquam... ibi,

    ib. v. 39 sq.:

    ter conatus ibi collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 2, 792:

    ibi infit, etc.,

    Liv. 3, 71, 6:

    nec moram ullam, quin ducat, dari: Ibi demum ita aegre tulit, ut, etc.,

    then for the first time, Ter. Hec. 1, 2, 53: ibi postquam laborare aciem Calpurnius vidit, Liv. 39, 31, 4.—With cum:

    ibi cum alii mores et instituta eorum eluderent,

    Liv. 40, 5, 7:

    ibi cum de re publica retulisset,

    id. 22, 1, 4.—With corresp. ubi:

    ille ubi miser famelicus videt, me tam facile victum quaerere, ibi homo coepit me obsecrare, etc.,

    Ter. Eun. 2, 2, 30:

    non voco (te patrem): Ubi voles pater esse, ibi esto,

    Plaut. Ep. 4, 2, 25.—Pleonastically with tum:

    tum ibi nescio quis me arripit,

    Plaut. Curc. 5, 2, 47: ibi tum derepente ex alto in altum despexit mare, Enn. ap. Non. 518, 6 (Trag. Rel. v. 352 Vahl.):

    cum Aebutius Caecinae malum minaretur, ibi tum Caecinam postulasse, etc.,

    Cic. Caecin. 10, 27; cf.:

    ibi nunc (colloq.),

    Plaut. Am. prol. 135; id. Curc. 3, 68.—
    B.
    Of other relations, there, in that matter, on that occasion, in that condition (class.): nolite ibi nimiam spem habere, Cato ap. Gell. 13, 17, 1:

    numquid ego ibi peccavi?

    Plaut. Ep. 4, 2, 23:

    at pol ego ibi sum, esse ubi miserum hominem decet,

    id. Bacch. 5, 1, 21:

    si quid est, quod ad testes reservet, ibi nos quoque paratiores reperiet,

    Cic. Rosc. Am. 29, 82:

    ibi fortunae veniam damus,

    in that case, Juv. 11, 176:

    huic ab adulescentia bella intestina, caedes, rapinae, discordia civilis grata fuere, ibique juventutem suam exercuit,

    in these things, Sall. C. 5, 2; Quint. 2, 2, 12:

    non poterat ibi esse quaestio,

    id. 7, 1, 5:

    subsensi illos ibi esse et id agere inter se clanculum,

    to be at it, busy about it, Ter. Heaut. 3, 1, 63:

    ibi esse,

    id. ib. 5, 2, 30; cf.:

    cecinere vates, cujus civitatis eam civis Dianae immolasset, ibi fore imperium,

    i. e. in that state, Liv. 1, 45, 5:

    ibi imperium fore, unde victoria fuerit,

    id. 1, 24, 2:

    et interdum in sanctionibus adicitur, ut qui ibi aliquid commisit, capite puniatur, i. e. in his sanctionibus,

    Dig. 1, 8, 9, § 3.—
    2.
    Of persons, in or with him or her (very rare): duxi uxorem;

    quam ibi miseriam vidi!

    Ter. Ad. 5, 4, 13 (cf.: ibi inquit, quasi uxor locus sit, Don. ad loc.); cf.:

    nil ibi majorum respectus,

    Juv. 8, 64.—
    3.
    Esp., law t. t.: tunc ibi, then and there, in the state of affairs then existing:

    de eo, quaque ille tunc ibi habuit, tantummodo, intra annum... judicium dabo,

    Dig. 43, 16, 1 praef.; cf.: ibi autem ait praetor, ut ne quis et quae illic non habuit, complectatur, ib. § 37 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > ibi

  • 19 materia

    mātĕrĭa, ae ( gen. materiāi, Lucr. 1, 1051), and mātĕrĭes, ēi (only in nom. and acc. sing., and once gen. plur. materierum, Lact. 2, 12, 1; v. Neue, Formenl. 1, p. 383), f. [from same root with mater, q. v.], stuff, matter, materials of which any thing is composed; so the wood of a tree, vine, etc., timber for building (opp. lignum, wood for fuel); nutritive matter or substance for food (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    materia rerum, ex qua et in qua sunt omnia,

    Cic. N. D. 3, 39, 92; cf. id. Ac. 1, 6, 7:

    materiam superabat opus,

    Ov. M. 2, 5:

    materiae apparatio,

    Vitr. 2, 8, 7:

    rudis,

    i. e. chaos, Luc. 2, 8; cf.: omnis fere materia nondum formata rudis appellatur, Cinc. ap. Paul. ex Fest. p. 265 Müll.:

    (arbor) inter corticem et materiem,

    Col. 5, 11, 4:

    crispa,

    Plin. 16, 28, 51, § 119:

    materiae longitudo,

    Col. 4, 24, 3:

    vitis in materiam, frondemque effunditur,

    id. 4, 21, 2:

    si nihil valet materies,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    in eam insulam materiam, calcem, caementa, atque arma convexit,

    id. Mil. 27, 74:

    caesa,

    Col. 11, 2, 11; cf. Caes. B. G. 4, 17; 5, 39:

    cornus non potest videri materies propter exilitatem, sed lignum,

    Plin. 16, 40, 76, § 206:

    materiae, lignorum aggestus,

    Tac. A. 1, 35:

    videndum est ut materies suppetat scutariis,

    Plaut. Ep. 1, 1, 35:

    proba materies est, si probum adhibes fabrum,

    id. Poen. 4, 2, 93: imprimebatur sculptura materiae anuli, sive ex ferro sive ex auro foret, Macr. S. 7, 13, 11. — Plur.:

    deūm imagines mortalibus materiis in species hominum effingere,

    Tac. H. 5, 5.—Of food:

    imbecillissimam materiam esse omnem caulem oleris,

    Cels. 2, 18, 39 sqq.; cf. of the means of subsistence:

    consumere omnem materiam,

    Ov. M. 8, 876; matter, in gen.:

    materies aliqua mala erat,

    Aug. Conf. 7, 5, 2.—In abstract, matter, the material universe:

    Deus ex materia ortus est, aut materia ex Deo,

    Lact. 2, 8.—
    B.
    Esp., matter of suppuration, pus, Cels. 3, 27, 4.—
    II.
    Transf., a stock, race, breed:

    quod ex vetere materia nascitur, plerumque congeneratum parentis senium refert,

    Col. 7, 3, 15:

    generosa (equorum),

    id. 6, 27 init.
    III.
    Trop.
    A.
    The matter, subjectmatter, subject, topic, ground, theme of any exertion of the mental powers, as of an art or science, an oration, etc.: materiam artis eam dicimus in qua omnis ars et facultas, quae conficitur ex arte, versatur. Ut si medicinae materiam dicamus morbos ac vulnera, quod in his omnis medicina versetur;

    item quibus in rebus versatur ars et facultas oratoria, eas res materiam artis rhetoricae nominamus,

    Cic. Inv. 1, 5, 17:

    quasi materia, quam tractet, et in qua versetur, subjecta est veritas,

    id. Off. 1, 5, 16:

    est enim deformitatis et corporis vitiorum satis bella materies ad jocandum,

    id. de Or. 2, 59, 239; 1, 11, 49; id. Rosc. Com. 32, 89; id. Div. 2, 4, 12:

    sermonum,

    id. Q. Fr 1, 2, 1: materies crescit mihi, my matter (for writing about) increases, id. Att. 2, 12, 3: rei. id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    aequa viribus,

    a subject suited to your powers, Hor. A. P. 38:

    infames,

    Gell. 17, 12, 1:

    extra materiam juris,

    the province, Gai. Inst. 2, 191.—
    B.
    A cause, occasion, source, opportunity (cf. mater, II.):

    quid enim odisset Clodium Milo segetem ac materiam suae gloriae?

    Cic. Mil. 13, 35 (for which shortly before:

    fons perennis gloriae suae): materies ingentis decoris,

    Liv. 1, 39, 3:

    non praebiturum se illi eo die materiam,

    id. 3, 46, 3:

    major orationis,

    id. 35, 12, 10:

    criminandi,

    id. 3, 31, 4:

    omnium malorum,

    Sall. C. 10:

    materiam invidiae dare,

    Cic. Phil. 11, 9, 21:

    materiam bonitati dare,

    id. de Or. 2, 84, 342:

    scelerum,

    Just. 3, 2, 12:

    seditionis,

    id. 11, 5, 3:

    laudis,

    Luc. 8, 16:

    benefaciendi,

    Plin. Pan. 38:

    ne quid materiae praeberet Neroni,

    occasion of jealousy, Suet. Galb. 9:

    epistolae, quae materiam sermonibus praebuere,

    Tac. H. 4, 4:

    praebere materiam causasque jocorum,

    Juv. 3, 147:

    materiamque sibi ducis indulgentia quaerit,

    id. 7, 21.—
    C.
    Natural abilities, talents, genius, disposition:

    fac, fuisse in isto C. Laelii, M. Catonis materiem atque indolem,

    Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    in animis humanis,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    materiam ingentis publice privatimade decoris omni indulgentia nostra nutriamus,

    Liv. 1, 39, 3:

    ad cupiditatem,

    id. 1, 46; Quint. 2, 4, 7.—Hence, one's nature, natural character:

    non sum materia digna perire tua,

    thy unfeeling disposition, Ov. H. 4, 86.—
    D.
    A subject, argument, course of thought, topic (post-Aug.):

    tertium diem esse, quod omni labore materiae ad scribendum destinatae non inveniret exordium,

    Quint. 10, 3, 14:

    argumentum plura significat... omnem ad scribendum destinatam materiam ita appellari,

    id. 5, 10, 9:

    video non futurum finem in ista materia ullum, nisi quem ipse mihi fecero,

    Sen. Ep. 87, 11:

    pulcritudinem materiae considerare,

    Plin. Ep. 3, 13, 2; 2, 5, 5:

    materiam ex titulo cognosces,

    id. ib. 5, 13, 3 al. (materies animi est, materia arboris;

    et materies qualitas ingenii, materia fabris apta,

    Front. II. p. 481 Mai.; but this distinction is not observed by class. writers).

    Lewis & Short latin dictionary > materia

  • 20 Menalippus

    Mĕnălippus (orig. form Mĕlănip-pus), i, m., = Melanippos, the slayer of Tydeus, who, while dying, bit the head of Menalippus, Stat. Th. 8, 719; 740.—The form Melanippus is found as the name of a tragedy of Attius, Cic. Tusc. 3, 9, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Menalippus

См. также в других словарях:

  • pus — pus; pus·tu·lar; pus·tu·la·tion; pus·tu·la·tous; pus·tule; pus·tu·li·form; pus·tu·lose; pus·tu·lous; py·go·pus; rhab·do·car·pus; rhi·zo·pus; ric·cio·car·pus; scal·o·pus; sca·phi·o·pus; sca·pus; scir·pus; sco·pus; sco·pus; seme·car·pus;… …   English syllables

  • pus — [ py ] n. m. • 1520; lat. pus, puris ♦ Production pathologique liquide ou relativement épaisse, le plus souvent jaunâtre, se produisant lors d inflammations et contenant des leucocytes, des débris cellulaires et des micro organismes (lorsqu il s… …   Encyclopédie Universelle

  • pus — s.n. Faptul de a pune. ♦ (pop.) Semănare, plantare. – v. pune. Trimis de oprocopiuc, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  PUS adj. aşternut, întins, pregătit. (Îl aşteaptă cu masa pus.) Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: Sinonime  PUS s. 1. v. plantare …   Dicționar Român

  • Pus — Saltar a navegación, búsqueda El pus es una sustancia blanquecina o amarillenta producida por el cuerpo durante procesos infecciosos. Un absceso es una acumulación de pus en un tejido cerrado, producido en general por una infección bacteriana o… …   Wikipedia Español

  • pus — m. patol. Sustancia semilíquida, opaca y de color amarillento que se forma a consecuencia de una infección. Contiene leucocitos más o menos alterados, gérmenes infecciosos, eritrocitos, células y restos celulares de los tejidos lesionados y suero …   Diccionario médico

  • Puś — Pus ist die lateinische Bezeichnung für Eiter PUS steht für: der IATA.Code für den Flughafen Gimhae in Südkorea Puś ist der Name des Rektors der Universität Łódź Wiesław Puś (*1940) …   Deutsch Wikipedia

  • pus — PUS. s. m. Matiere corrompuë qui se forme dans les parties où il y a inflammation, contusion, playe, abscés, &c. Le pus commence à se former. dés qu on luy eut donné un coup de lancette. le pus sortit en abondance. on luy a tiré du sang qui est… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Pus — ist die lateinische Bezeichnung für Eiter PUS steht für: der IATA.Code für den Flughafen Gimhae in Südkorea Puś ist der Name von Wiesław Puś (*1940), Rektor der Universität Łódź 2002–2008 …   Deutsch Wikipedia

  • pus — ‘Líquido amarillento segregado por un tejido inflamado’. Este sustantivo es masculino en el uso culto de la mayor parte del ámbito hispánico: «El pus [...] puede ocasionar gran tumefacción y dolor» (Tagarano San Bernardo [Arg. 1987]). Su empleo… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • Pus — Pus, n. [L., akin to Gr. ?, ?, and to E. foul: cf. F. pus. See {Foul}, a.] (Med.) The yellowish white opaque creamy matter produced by the process of suppuration. It consists of innumerable white nucleated cells floating in a clear liquid. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • pus — late 14c., from L. pus pus (related to puter rotten, see PUTRID (Cf. putrid)), from PIE *pu (Cf. Skt. puyati rots, stinks, putih stinking, foul; Gk. puon discharge from a sore, pythein to cause to rot; …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»