-
1 spaść
глаг.• валиться• впасть• завалить• завалиться• опадать• падать• пасть• рухнуть• слететь• спадать• спасть• стряхнуть• упасть* * *1) (na niższą pozycję) перейти2) spaść (o opadach atmosferycznych) выпасть, пройти3) spaść (opaść) опасть, осыпаться4) spaść (utuczyć) откормить, скормить5) przen. spaść (np. o nieszczęściu) перен. лечь, пасть, обрушиться6) przen. spaść (np. o natchnieniu) перен. слететь, снизойти7) spaść (obniżyć się) спасть, понизиться, опуститься, снизиться, спуститься8) spaść (upaść) спасть, упасть, свалиться, обрушиться9) przen. spaść (np. kamień z serca) перен. спастьuratować, ocalić, zbawić спасти* * *spa|ść%1, \spaśćdnę, \spaśćdnie, \spaśćdnij, \spaśćdł, \spaśćdli сов. 1. упасть; спасть;\spaść z drzewa упасть (свалиться) с дерева; ceny \spaśćdły цены упали; opuchlizna \spaśćdła опухоль спала;
2. (zwalić się na kogoś) свалиться, обрушиться;З. опасть, осыпаться;liście \spaśćdły листья опали;
4. na kogo (obciążyć) пасть, лечь на кого (об ответственности, заботах etc.);5. пройти выпасть;\spaśćdł deszcz прошёл дождь; \spaśćdł śnieg выпал снег; ● kamień (ciężar) \spaśćdł z serca отлегло от сердца; włos mu z głowy nie \spaśćdnie его никто пальцем не тронет; ему ничего не будет;
\spaść z głowy свалиться с плеч (о заботе etc.) di. zlecieć2. откормить+1. skarmić 2. utuczyć
* * *I spadnę, spadnie, spadnij, spadł, spadli сов.1) упа́сть; спастьspaść z drzewa — упа́сть (свали́ться) с де́рева
ceny spadły — це́ны упа́ли
opuchlizna spadła — о́пухоль спа́ла
2) ( zwalić się na kogoś) свали́ться, обру́шиться3) опа́сть, осы́патьсяliście spadły — ли́стья опа́ли
5) пройти́ вы́пастьspadł śnieg — вы́пал снег
•- ciężar spadł z serca
- włos mu z głowy nie spadnie
- spaść z głowySyn:zlecieć 1)II spasę, spasie, spaś, spasł, spaśli, spasiony сов.1) скорми́ть2) откорми́тьSyn: -
2 piekło
сущ.• ад• ада• гибель* * *1) ад2) przen. piekło (robić) скандал, шум (поднимать)3) przen. piekło (np. walki) перен. пекло (напр. боя)ogień piekielny пекло (адский огонь)skwar пекло (жара)* * *piek|ło☼, мн. Р. \piekłoieł ад ♂;gorąco (upał) jak w \piekłole адская жара; z \piekłoła rodem разг. исчадие ада; ● robić (czynić) \piekło разг. а) поднимать скандал, скандалить;
б) шуметь, поднимать шум* * *с, мн P piekiełад m- czynić piekłoz piekła rodem — разг. исча́дие а́да
-
3 trawić
глаг.• использовать• истреблять• переваривать• переварить• поглощать• потреблять• расходовать• тратить* * *1) (o ogniu) пожирать (об огне)2) trawić (przyswajać pokarm) переваривать3) przen. pot. trawić (znosić) выносить4) techn. trawić, wytrawiać техн. травить, разъедатьtruć, tępić, zatruwać травить (морить ядом)szczuć травить (натравливать)przen. truć, dręczyć перен. разг. травить (мучить)tracić (o czasie) разг. травить (о времени)przepuszczać, tracić, trwonić (o pieniądzach) разг. травить (о деньгах)* * *traw|ić\trawićiony несов. 1. переваривать (пищу);2. тех. травить; 3. перен. мучить, терзать; то чить;choroba \trawići ciało недуг точит тело; zawiść go \trawići его терзает (мучит) зависть;
● \trawić czas nad czymś корпеть над чём-л.; проводить (всё) время за чём-л.* * *trawiony несов.1) перева́ривать ( пищу)2) тех. трави́ть3) перен. му́чить, терза́ть; точи́тьchoroba trawi ciało — неду́г то́чит те́ло
zawiść go trawi — его́ терза́ет (му́чит) за́висть
• -
4 chwost
сущ.• хвост* * *1) reg. przest. chwost (ozdoba) кисть, кисточка (украшение)2) ogon, kita, reg. przest. chwost анат. хвостkoniec, tył, ogon хвост (задняя часть)zaległość разг. хвост (не выполненное задание)kolejka, przen. ogonek, ogon разг. хвост (очередь)pot. koński ogon (fryzura) разг. хвост (причёска)przen. ślad разг. хвост (след)tren (odzież) разг. хвост (шлейф)nie zdane zaliczenie lub egzamin сл. хвост (не сданный зачёт или экзамен) -
5 akcent
сущ.• акцент• внимание• выговор• говор• давление• диалект• нажим• напряжение• натиск• произношение• стресс• ударение• эмфаза* * *1) gram. akcent (wyrazowy) грамм. ударение2) akcent (sposób wymowy) акцент (выговор)3) (znak) акцент (знак)4) muz. akcent муз. акцент5) przen. akcent (podkreślenie) перен. акцент (выделение)* * *♂, Р. \akcentu 1. ударение ň, акцент;\akcent ruchomy подвижное ударение; \akcent logiczny логическое ударение;
2. акцент, произношение ň;mówić z polskim \akcentem говорить с польским акцентом;
● \akcent dekoracyjny контрастный декоративный элемент+2. wymowa
* * *м, Р akcentu1) ударе́ние n, акце́нтakcent ruchomy — подви́жное ударе́ние
akcent logiczny — логи́ческое ударе́ние
2) акце́нт, произноше́ние nmówić z polskim akcentem — говори́ть с по́льским акце́нтом
•Syn:wymowa 2) -
6 chód
сущ.• движение• действие• жест• поступь• походка• прогулка• ступень• ступенька• ход• шаг• шествие* * *поступь, походка, шаги, ходьбаsport. chód спорт. ходьбаchód ход (напр. человека)posunięcie, ruch, wyjście ход (в играх)przen. wolna droga ход (возможность продвижения)przejście, wejście ход (вход, проход)procesja ход (крестный)bieg, ruch ход (напр. поезда)chwyt, posunięcie ход (приём)bieg, przebieg, rozwój, tok ход (течение)techn. skok, suw техн. ход (перемещение)techn. bieg, praca, ruch техн. ход (работа)techn. układ jezdny, koła техн. ход (ходовая часть машины)* * *♂, Р. chodu 1. походка ž;lekki \chód лёгкая походка;
2. тех. ход;3. спорт. ходьба ž; 4. шахм. ход;\chód pionka ход пешкой;
● mieć chody разг. иметь связи;być na chodzie а) быть в исправности (на ходу); б) (о человеке) быть ещё хоть куда* * *м, Р chodu1) похо́дка żlekki chód — лёгкая похо́дка
2) тех. ход3) спорт. ходьба́ ż4) шахм. ходchód pionka — ход пе́шкой
•- być na chodzie -
7 dobić
1) (dotrzeć) добраться2) (do brzegu) подчалить3) przen. pot. dobić (wykończyć) разг. добить (доконать)rozbić добить (разбить до конца)* * *dobi|ć\dobićty сов. 1. добить;\dobić wroga добить врага; ta wiadomość go \dobićła перен. это известие его доконало;
2. добраться;\dobić do brzegu пристать к берегу; \dobić do celu достичь цели;
3. полигр. допечатать, отпечатать дополнительно;● \dobić targu (umowy) сторговаться, договориться+2. dotrzeć;
przybić 3. dodrukować* * *dobity сов.1) доби́тьdobić wroga — доби́ть врага́
ta wiadomość go dobiła — перен. э́то изве́стие его́ докона́ло
2) добра́тьсяdobić do brzegu — приста́ть к бе́регу
dobić do celu — дости́чь це́ли
3) полигр. допеча́тать, отпеча́тать дополни́тельно•- dobić umowySyn: -
8 dokonać
глаг.• достигать• завершать• свершить• совершать• совершить* * *провести, свершить, совершитьprzen. pot. dobić, wykończyć разг. доконать* * *dokona|ć\dokonaćny сов. czego совершить, сделать что;\dokonać odkrycia сделать открытие; \dokonać wyboru сделать выбор, избрать, выбрать;
\dokonać otwarcia, zamknięcia czegoś открыть, закрыть что-л.;\dokonać zamachu совершить покушение;
\dokonać przeróbki czegoś переделать что-л.;● \dokonać życia (żywota) книжн. скончаться, умереть; \dokonać dzieła całego życia завершить труд всей жизни
* * *dokonany сов. czegoсоверши́ть, сде́лать чтоdokonać odkrycia — сде́лать откры́тие
dokonać wyboru — сде́лать вы́бор, избра́ть, вы́брать
dokonać otwarcia, zamknięcia czegoś — откры́ть, закры́ть что́-л.
dokonać zamachu — соверши́ть покуше́ние
- dokonać żywotadokonać przeróbki czegoś — переде́лать что́-л.
- dokonać dzieła całego życia -
9 dźwigać
глаг.• возвышать• вознести• воспитать• воспитывать• выдержать• выдерживать• выращивать• двинуть• загрузить• занести• заносить• нести• носить• переносить• повысить• повышать• поддерживать• поднимать• подносить• поднять• подпирать• помогать• поносить• приподнимать• приподнять• проносить• растить• снимать• терпеть* * *поднимать, тащитьprzen. dźwigać перен. поднимать, восстанавливатьporuszać, posuwać двигать* * *dźwiga|ć\dźwigaćny несов. 1. нести (с трудом), тащить;\dźwigać na plecach тащить на спине;
2. поднимать (с трудом);\dźwigać ciężary поднимать тяжести;
3. строить, возводить;4. перен. восстанавливать, поднимать;\dźwigać z ruin (z gruzów) поднимать из развалин; \dźwigać z biedy помогать выбраться из нищеты; \dźwigać gospodarkę narodową восстанавливать (поднимать) народное хозяйство; ● \dźwigać ciężar odpowiedzialności нести бремя ответственности
* * *dźwigany несов.1) нести́ ( с трудом), тащи́тьdźwigać na plecach — тащи́ть на спине́
2) поднима́ть ( с трудом)dźwigać ciężary — поднима́ть тя́жести
3) стро́ить, возводи́ть4) перен. восстана́вливать, поднима́тьdźwigać z ruin (z gruzów) — поднима́ть из разва́лин
dźwigać z biedy — помога́ть вы́браться из нищеты́
dźwigać gospodarkę narodową — восстана́вливать (поднима́ть) наро́дное хозя́йство
• -
10 kaczka
сущ.• кряква• утка* * *1) biol. kaczka биол. утка2) biol. kaczka (krzyżówka) биол. кряква3) lotn. kaczka (układ konstrukcyjny samolotu) ав. утка (аэродинамическая схема самолета)4) med. kaczka мед. утка5) muz. kaczka, wah-wah (efekt gitarowy) муз. вау-вау, квак, квакушка (гитарный эффект)6) pot. kaczka (kamień rzucony na wodę) разг. блинчик, лягушка (камень, брошенный на воду)7) przen. kaczka (dziennikarska) перен. утка (газетная)(kołysanie, huśtanie качкаkołyska местн. качка (колыбель)* * *kacz|ka♀, мн. Р. \kaczkaek утка;● \kaczka dziennikarska газетная утка; puszczać \kaczkaki печь блины (бросать камни в воду)
* * *ж, мн Р kaczekу́тка- puszczać kaczki -
11 kiść
сущ.• вязанка• гроздь• группа• кисть• пук• пучок* * *1) anat. kiść, dłoń анат. кисть2) kiść (np. owoców) кисть, гроздьfrędzla, kita, przest. kutas, przest. kutasik, przest. chwast, reg. przest. chwost кисть (украшение)malarstwo перен. разг. кисть (искусство живописи)przen. pędzel перен. разг. кисть (творчество или стиль художника)* * *♀ 1. кисть;\kiść winogron кисть винограда; \kiść bzu кисть (ветка) сирени; \kiść ręki кисть руки;
2. бот. метёлка (соцветие)+2. kita
* * *ж1) кистьkiść winogron — кисть виногра́да
kiść ręki — кисть руки́
2) бот. метёлка ( соцветие)Syn:kita 2) -
12 klosz
сущ.• абажур• клёш* * *1) (osłona) колпак, абажур2) przen. klosz (ochrona) перен. колпак (защита)3) klosz (krój) клёш* * *♂, мн. Р. \kloszy/\kloszów 1. абажур 2. перен. колпак;trzymać pod \kloszem держать под стеклянным колпаком;
3. Р. \kloszu клёш;spódnica w \klosz юбка клёш
* * *м, мн Р kloszy / kloszów1) абажу́р2) перен. колпа́кtrzymać pod kloszem — держа́ть под стекля́нным колпако́м
3) Р kloszu клёшspódnica w klosz — ю́бка клёш
-
13 kołpak
сущ.• колпак* * *1), kłobuk колпак (головной убор: клобук)2) techn. kołpak (osłona felgi) техн. колпак (прикрытие центра колеса)3) techn. kołpak, czapka, kaptur, powietrznik техн. колпак (другие виды)szlafmyca колпак (головной убор: ночной)fez колпак (головной убор: феска)czapka колпак (головной убор: другие разновидности)klosz колпак (покрышка)bot. zasłonak kołpakowaty бот. колпак (кольчатый)bot. łysiczka lancetowata бот. колпак (свободы)przen. klosz перен. колпакpot. głąb, tuman разг. колпак (тупой человек)techn. okap техн. колпак (вытяжной, дымоотводной)techn. zbieralnik pary техн. колпак (сухопарный)techn. wojsk. kopuła (pancerna) техн. воен. колпак (броневой)* * *♂ колпак* * *мколпа́к -
14 kukła
сущ.• кукла• манекен• марионетка• чучело* * *1) (manekin) чучело2) przest. kukla (czapka błazeńska) шутовской колпак3) przen. kukła (o człowieku: marionetka) перен. кукла (о человеке)lalka кукла (игрушка)paczka pociętego papieru wręczana zamiast pieniędzy сл. кукла (пачка нарезанной бумаги, даваемая вместо денег)teatr. lalka, kukiełka театр. куклаpejor. o kobiecie унич. кукла (о женщине)* * *kuk|ła♀, мп Р. \kukłaieł кукла* * *ж, мн Р kukiełку́кла -
15 kurs
сущ.• дорога• езда• курс• обиход• путь• течение• урок• ход* * *1) (nauczanie) курсы2) kurs (przejazd) рейс (авто- или железнодорожного транспорта)3) pot. kurs (obieg) обращение4) kurs (kierunek) курс (направление)5) kurs (notowanie) курс (котировка)6) kurs, cykl (np. wykładów) курс (напр. лекций)7) przen. kurs перен. курс (направление, установка)seria (lekarstw) курс (лекарств)kuracja курс (лечения)rok, rocznik (studenci) курс (студенты)rok (studiów) курс (учёбы в вузе)w wyrażeniach: wiedzieć (o czymś), orientować się (w czymś); zapoznać (kogoś z czymś); zorientować się (w czymś), zapoznać się (z czymś) itp. курс в выражениях: быть в курсе; ввестив курс; войтив курс и т.п.* * *♂, Р. \kursu 1. проезд (на определённом участке), ездка ž pot. (на автомобиле etc.);zrobić kilka \kursów a) (samochodem itp.) сделать несколько ездок;
б) (pieszo) сделать несколько концов, сходить несколько раз;2. курс;zejść (zboczyć) z \kursu отклониться от курса; zmienić \kurs polityki изменить политический курс; \kurs akcji курс акций; po \kursie jeden do pięciu по курсу один к пяти;
3. обращение ň;wycofać z \kursu изъять из обращения;
4. курсы lm. курс;\kurs stenografii курсы стенографии
* * *м, Р kursu1) прое́зд ( на определённом участке), е́здка ż, pot. (на автомобиле и т. п.)zrobić kilka kursów — 1) (samochodem itp.) сде́лать не́сколько е́здок; 2) ( pieszo) сде́лать не́сколько концо́в, сходи́ть не́сколько раз
2) курсzmienić kurs polityki — измени́ть полити́ческий курс
kurs akcji — курс а́кций
po kursie jeden do pięciu — по ку́рсу оди́н к пяти́
3) обраще́ние nwycofać z kursu — изъя́ть из обраще́ния
4) ку́рсы lm, курсkurs stenografii — ку́рсы стеногра́фии
-
16 lico
сущ.• лик• лицо• облик• обличье* * *щека, лицевая сторона, облицовкаprzednia strona, przód, prawa strona лицо(лицевая сторона)twarz, oblicze лицо(физиономия)osoba, osobistość, postać лицо(человек)gram. osoba грамм. лицоprzen. oblicze, twarz перен. лицоprawn. osoba юр. лицо* * *☼ 1. книжн. поэт, лицо; ланиты lm.;2. верх ♂, верхняя сторона (чего-л.); 3. стр. облицовка ž+1. twarz
* * *с1) книжн., поэт. лицо́; лани́ты lm2) верх m, ве́рхняя сторона́ (чего-л.)3) стр. облицо́вка żSyn:twarz 1) -
17 lotny
прил.• газообразный• легкий• летучий* * *1) (łatwo zmieniający się w gaz) летучий, улетучивающийся2) lotny (o piasku) сыпучий (о песке)3) lotny (szybki, ruchomy) летучий (быстрый, передвигающийся)4) lotny (umożliwiający latanie) летательный5) lotny (unoszący się w powietrzu) летучий, летящий6) fiz. lotny (o stanie) физ. газообразный (о состоянии)7) przen. lotny (bystry) живой, находчивый8) sport. lotny (o starcie) спорт. с хода (о старте)9) sport. row. lotny (o finiszu) спорт. вел. промежуточный (о финише)latający лётный (летающий)związany z lotnictwem, lotem, pilotem лётный (связанный с авиацией, полётом, лётчиком)* * *lotn|y\lotnyi, \lotnyiejszy 1. летучий, улетучивающийся;stan \lotny газообразное состояние;
2. летучий; быстрый;\lotnye piaski сыпучие пески;
3. лётный;dni \lotnye лётная погода;
4. перен. живой, находчивый;\lotny umysł живой ум; ● \lotny finisz промежуточный финиш;
\lotnye oddziały летучие отряды+4. bystry, pojętny
* * *lotni, lotniejszy1) лету́чий, улету́чивающийсяstan lotny — газообра́зное состоя́ние
2) лету́чий; бы́стрыйlotne piaski — сыпу́чие пески́
3) лётныйdni lotne — лётная пого́да
4) перен. живо́й, нахо́дчивыйlotny umysł — живо́й ум
•- lotne oddziałySyn: -
18 marka
1) (jednostka wagi) марка (весовая единица)2) marka (typ produktu) марка (тип продукта)3) marka (waluta) марка (валюта)4) marka (znak firmowy) марка, бренд5) przen. marka (reputacja) перен. марка (репутация)marchia марка (административная единица)znaczek (pocztowy) марка (почтовая)techn. znak техн. марка* * *mar|ka%1 ♀, мн. Р. \markaek 1. марка (фирмы и ♂.ň.);2. репутация, слава; mieć dobrą, złą \markakę пользоваться хорошей, плохой репутацией, быть на хорошем, плохом счету+2. reputacja, sława
* * *I ж, мн Р marek1) ма́рка (фирмы и т. п.)2) репута́ция, сла́ваmieć dobrą, złą markę — по́льзоваться хоро́шей, плохо́й репута́цией, быть на хоро́шем, плохо́м счету́
Syn:II ж, мн Р marekма́рка ( денежная единица) -
19 motor
сущ.• двигатель• мотор• моторка• мотоцикл* * *1) pot. motor, motocykl мотоцикл2) przen. motor (przyczyna, siła napędowa) перен. движущая сила3) motor (silnik) мотор (двигатель)akcja! (polecenie rozpoczęcia zdjęć) мотор! (команда начать съёмку)samochód, auto разг. мотор (автомобиль)* * *♂, Р. \motoru 1. мотор, двигатель;\motor elektryczny электомотор; zapalić (zapuścić) \motor завести (запустить) мотор;
2. перен. а) двигатель, пружина ž;б) (о kimś) душа ž; зачинщик; 3. разг. мотоцикл+1. silnik 2. sprężyna 3. motocykl
* * *м, Р motoru1) мото́р, дви́гательmotor elektryczny — электомото́р
zapalić (zapuścić) motor — завести́ (запусти́ть) мото́р
2) перен.а) дви́гатель, пружи́на żб) ( o kimś) душа́ ż; зачи́нщик3) разг. мотоци́клSyn: -
20 obraz
сущ.• живопись• изображение• картина• картинка• образ• отражение• портрет• рисунок• снимок• статуя• фото• фотография• цифра* * *1) (pojęcie, wyobrażenie) представление (понимание)2) obraz (rysunek) картина, изображение3) obraz (święty) образ (икона)sposób, tryb образ (способ)lit. postać, typ лит. образ (тип героя)* * *♂, Р. \obrazu 1. картина ž;\obraz olejny картина, написанная маслом; \obraz święty икона, образ; \obraz telewizyjny телевизионное изображение, картинка pot.; sztuka w sześciu \obrazach пьеса в шести картинах;
2. (odbicie) изображение ň;● \obraz nędzy i rozpaczy a) (o kimś) плачевный вид (у кого-л.); б) (о czymś) печальная картина; patrzeć (wpatrywać się) w kogoś jak w \obraz а) не мочь наглядеться на кого-л.; б) обожать, боготворить кого-л* * *м, Р obrazu1) карти́на żobraz olejny — карти́на, напи́санная ма́слом
obraz święty — ико́на, о́браз
obraz telewizyjny — телевизио́нное изображе́ние, карти́нка pot.
sztuka w sześciu obrazach — пье́са в шести́ карти́нах
2) ( odbicie) изображе́ние n•- patrzeć w kogoś jak w obraz
- wpatrywać się w kogoś jak w obraz
См. также в других словарях:
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
pchać — ndk I, pcham, pchasz, pchają, pchaj, pchał, pchany pchnąć dk Va, pchnę, pchniesz, pchnij, pchnął, pchnęła, pchnęli, pchnięty, pchnąwszy 1. «posuwać coś, rzadziej kogoś przed sobą; napierając na coś przesuwać» Pchać taczki, wózek. Pchnąć drzwi.… … Słownik języka polskiego
rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… … Słownik języka polskiego
wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat … Słownik języka polskiego
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
cichy — cisi, cichszy 1. «mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy» Cichy głos, śpiew, śmiech. Ciche dźwięki, kroki. przen. a) «nie zwracający na siebie uwagi otoczenia, skromny, małomówny, nieśmiały; skłonny do ustępstw, uległy, potulny, łagodny» Ciche,… … Słownik języka polskiego
głuchy — głusi, głuchychszy 1. «nie mający zdolności słyszenia; nie słyszący lub źle słyszący» Głuchy od urodzenia. Głuchy jak pień. przen. «nie zwracający na coś uwagi, nie reagujący, obojętny» Głuchy na czyjeś perswazje, prośby. Głuchy na głos rozsądku … Słownik języka polskiego
gryźć — ndk XI, gryzę, gryziesz, gryź, gryzł, gryźli, gryziony 1. «ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami; przyciskać, chwytać zębami, trzymać, obracać w zębach» Gryźć chleb, mięso. Pies gryzie kość. Gryźć palce z bólu. Gryźć wargi ze zdenerwowania. Koń gryzł… … Słownik języka polskiego
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
