Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pronuntiatus

  • 1 pronuntiatus

    prōnūntiātus, (ūs) m.

    Латинско-русский словарь > pronuntiatus

  • 2 pronuntiatus

    prōnūntiātus, Abl. ū, m. (pronuntio), die Aussprache nach dem Akzent, die Betonung, Gell. 4, 17, 8.

    lateinisch-deutsches > pronuntiatus

  • 3 pronuntiatus

    prōnūntiātus, Abl. ū, m. (pronuntio), die Aussprache nach dem Akzent, die Betonung, Gell. 4, 17, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pronuntiatus

  • 4 pronuntiatus

    prōnuntĭātus ( prōnunc-), ūs (only in abl. sing.), m. [pronuntio], pronunciation (post-class.):

    ratio in pronuntiatu,

    Gell. 4, 17, 8; 15, 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > pronuntiatus

  • 5 pronuntiatus

    I.
        Pronuntiatus, pen. prod. Particip. vt Pronuntiata sententia. Versus pronuntiatus. Cic. Prononcé.
    II.
        Pronuntiatus, huius pronuntiatus, pen. prod. Gell. Prolation.

    Dictionarium latinogallicum > pronuntiatus

  • 6 pronuntiatus

    , us m
      произношение

    Dictionary Latin-Russian new > pronuntiatus

  • 7 pronunciatus

    prōnuntĭātus ( prōnunc-), ūs (only in abl. sing.), m. [pronuntio], pronunciation (post-class.):

    ratio in pronuntiatu,

    Gell. 4, 17, 8; 15, 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > pronunciatus

  • 8 pronuntio

    pronuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] annoncer ouvertement, à haute voix ; raconter, exposer.    - Caes. BG. 7, 20, 8.    - pronuntiare quae gesta sunt, Caes. BG. 7, 38, 3: exposer les événements.    - pronuntiare quibus ex regionibus veniant, Caes. BG. 4, 5, 2: raconter de quels pays ils viennent.    - cum rem eam scisset et non pronuntiasset, Cic. Off. 3, 66: sachant la chose et ne l'ayant pas déclarée.    - pronuntiatur prima luce ituros (esse), Caes. BG. 5: on annonce qu'on partira au point du jour. [st1]2 [-] porter à la connaissance du public, exposer dans un écrit, discourir, s'exprimer.    - Cic. de Or. 1, 66 ; 131; 3, 56, etc.; Off. 1, 4 ; 3, 66 ; Nat. 1, 113. [st1]3 [-] proclamer, publier [par héraut].    - Cic. Fam. 5, 12, 8 ; Caes. BG. 5, 51, 3, etc.    - [dans une assemblée] pronuntiare aliquem praetorem, Liv. 24, 27, 3: proclamer qqn élu préteur.    - pronuntiare victorum nomina, Cic. Fam. 5, 12, 8: proclamer les noms des vainqueurs. --- Suet. Dom. 10.    - pronunntiare ut + subj.: publier l'ordre de. --- Caes. BG. 5, 33, 3.    - pronuntiare ne + subj.: publier l'ordre de ne pas..., la défense de.    - duces eorum pronuntiari jusserunt, ne quis ab loco discederet, Caes. BG. 5, 34, 1: leurs chefs firent transmettre l’ordre de ne pas quitter sa place.    - pronuntiare + prop. inf.: publier que, porter à l'ordre de l'armée que. --- Caes. BG. 5, 31, 4. [st1]4 [-] prononcer [un arrêt, une sentence].    - pronuntiare amplius, Cic. Br. 22, 86: conclure à plus ample informé.    - Cic. Fin. 2, 36; Off. 3, 66, etc.    - av. prop. inf. de tribunali pronuntiat sese recepturum, Cic. Verr. 2, 94: du haut du tribunal il prononce qu'il recevra... --- [pass. pers.] Ac. 2, 146. [st1]5 [-] [t. offic.]: proposer au vote du sénat.    - pronuntiare sententiam alicujus, Caes. BC. 1, 2, 5: exposer, proposer au vote du sénat l'avis de qqn [en parl. du consul]. --- cf. Cic. Fam. 1, 2, 1. [st1]6 [-] promettre publiquement.    - pronuntiare praemia militi, Liv. 2, 20: promettre publiquement des récompenses aux soldats.    - Cic. Clu. 78; Planc. 45; Sen. Ep. 118, 3; Suet. Caes. 19, etc. [st1]7 [-] déclamer, débiter à haute voix.    - pronuntiare versus multos uno spiritu, Cic. de Or. 1, 261: déclamer beaucoup de vers d'une seule haleine.    - cf. Cic. de Or. 1, 88; 2, 79; Div. 2, 14; Plin. Ep. 5, 19, 16, etc.    - si versus pronuntiatus est syllaba una brevior aut longior, Cic. Par. 26: si dans le débit un vers est trop court ou trop long d'une seule syllabe. [st1]8 [-] prononcer une lettre, un mot.    - Quint. 1, 5, 60; 9, 4, 34; Gell. 6, 8, 2; 13, 20, 2.
    * * *
    pronuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] annoncer ouvertement, à haute voix ; raconter, exposer.    - Caes. BG. 7, 20, 8.    - pronuntiare quae gesta sunt, Caes. BG. 7, 38, 3: exposer les événements.    - pronuntiare quibus ex regionibus veniant, Caes. BG. 4, 5, 2: raconter de quels pays ils viennent.    - cum rem eam scisset et non pronuntiasset, Cic. Off. 3, 66: sachant la chose et ne l'ayant pas déclarée.    - pronuntiatur prima luce ituros (esse), Caes. BG. 5: on annonce qu'on partira au point du jour. [st1]2 [-] porter à la connaissance du public, exposer dans un écrit, discourir, s'exprimer.    - Cic. de Or. 1, 66 ; 131; 3, 56, etc.; Off. 1, 4 ; 3, 66 ; Nat. 1, 113. [st1]3 [-] proclamer, publier [par héraut].    - Cic. Fam. 5, 12, 8 ; Caes. BG. 5, 51, 3, etc.    - [dans une assemblée] pronuntiare aliquem praetorem, Liv. 24, 27, 3: proclamer qqn élu préteur.    - pronuntiare victorum nomina, Cic. Fam. 5, 12, 8: proclamer les noms des vainqueurs. --- Suet. Dom. 10.    - pronunntiare ut + subj.: publier l'ordre de. --- Caes. BG. 5, 33, 3.    - pronuntiare ne + subj.: publier l'ordre de ne pas..., la défense de.    - duces eorum pronuntiari jusserunt, ne quis ab loco discederet, Caes. BG. 5, 34, 1: leurs chefs firent transmettre l’ordre de ne pas quitter sa place.    - pronuntiare + prop. inf.: publier que, porter à l'ordre de l'armée que. --- Caes. BG. 5, 31, 4. [st1]4 [-] prononcer [un arrêt, une sentence].    - pronuntiare amplius, Cic. Br. 22, 86: conclure à plus ample informé.    - Cic. Fin. 2, 36; Off. 3, 66, etc.    - av. prop. inf. de tribunali pronuntiat sese recepturum, Cic. Verr. 2, 94: du haut du tribunal il prononce qu'il recevra... --- [pass. pers.] Ac. 2, 146. [st1]5 [-] [t. offic.]: proposer au vote du sénat.    - pronuntiare sententiam alicujus, Caes. BC. 1, 2, 5: exposer, proposer au vote du sénat l'avis de qqn [en parl. du consul]. --- cf. Cic. Fam. 1, 2, 1. [st1]6 [-] promettre publiquement.    - pronuntiare praemia militi, Liv. 2, 20: promettre publiquement des récompenses aux soldats.    - Cic. Clu. 78; Planc. 45; Sen. Ep. 118, 3; Suet. Caes. 19, etc. [st1]7 [-] déclamer, débiter à haute voix.    - pronuntiare versus multos uno spiritu, Cic. de Or. 1, 261: déclamer beaucoup de vers d'une seule haleine.    - cf. Cic. de Or. 1, 88; 2, 79; Div. 2, 14; Plin. Ep. 5, 19, 16, etc.    - si versus pronuntiatus est syllaba una brevior aut longior, Cic. Par. 26: si dans le débit un vers est trop court ou trop long d'une seule syllabe. [st1]8 [-] prononcer une lettre, un mot.    - Quint. 1, 5, 60; 9, 4, 34; Gell. 6, 8, 2; 13, 20, 2.
    * * *
        Pronuntio, pronuntias, pronuntiare. Plin. iunior. Dire par coeur, Prononcer.
    \
        Pronuntiare. Vlp. Dire de bouche, Dire nommeement, Expresseement, Faire expresse mention de quelque vice qui est en la marchandise quand on la vend.
    \
        Pronuntiare. Liu. Pronuntiant eos Praetores. Les declarent.
    \
        Pronuntiare. Vlp. Prononcer, Sententier, et bailler quelque sentence.
    \
        Nec tamen adhuc possum pronuntiare, vtrum sit difficilius capere aliquid, an scribere. Plin. iunior. Dire.
    \
        Non cuiusuis est pronuntiare. Quintil. D'en juger.
    \
        Pronuntiare. Curtius. Faire crier à son de trompe que, etc.
    \
        Pronuntiare praelium in posterum diem. Liu. Denoncer le combat.
    \
        Pronuntiare. Cic. Promettre publiquement, et devant touts.

    Dictionarium latinogallicum > pronuntio

  • 9 Aussprache

    Aussprache, appellatio (das Aussprechen eines Buchstabens etc.). – pronuntiatus (die Aussprache nach dem Akzent, die Betonung). – locutio (das Reden, wenn man die Worte ausspricht). – os (die Sprache, insofern sie durch den Mund sich äußert). – vox (die Stimme des Sprechenden); verb. os et vox (eine volltönende Aussprache). – vocis sonus, im Zshg. bl. sonus (der Ton der Stimme). – eine angenehme Au., suavis appellatio litterarum; litterarum appellandarum suavitas: die breite Au., latitudo verborum: durch eine breite Au., valde dilatandis litteris: die geschärfte Au. einer Silbe, correptio (Ggstz. die gedehnte, verlängerte, productio). – eine gute, richtige Au., emendata locutio: eine schlechte, oris pravitas: eine deutliche, explanata vocum expressio; os explanatum od. planum: eine undeutliche, os confusum: eine angenehme, suavitas vocis od. oris ac vocis; os iucundum: eine seine, os urbanum: eine leichte, geläufige, os facile: eine harte, asperitas soni: eine bäuerische, derbe, sonus vocis agrestis; oris rusticitas; rustica vox et agrestis (z. B. quosdam delectat): eine etwas bäuerische, sonus subrusticus: [302] eine fremde Au., sonus peregrinus; oris peregrinitas; os barbarum; os in peregrinum sonum corruptum (eine gebrochene, wie wenn ein Franzose deutsch radebrecht). – eine deutliche Au. haben, plane loqui: eine deutliche u. reine Au. haben, exprimere verba et suis quasque litteras sonis enuntiare: eine gezierte Au. haben, putidius exprimere litteras (die Buchstaben, pedantisch herauspressen): eine undeutliche Au. haben, litteras neglegentius obscurare: eine breite Au. haben, litteras dilatare (in bezug auf die Buchstaben); voces distrahere (in bezug auf die Worte): eine plumpe u. fremde Au. haben, pingue quiddam sonare atque peregrinum: eine etwas sehr bäuerische Au. haben, subagreste quiddam planeque subrusticum sonare.

    deutsch-lateinisches > Aussprache

  • 10 pronuntio

    pronuntiare, pronuntiavi, pronuntiatus V
    announce; proclaim; relate; divulge; recite; utter

    Latin-English dictionary > pronuntio

  • 11 Выговор

    - vituperatio; objurgatio;(произношение) - vox; pronuntiatus;

    • сделать кому-л. выговор - castigare aliquem verbis, dictis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Выговор

  • 12 Провозглашение

    - praeconium; pronuntiatus; proclamatio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Провозглашение

  • 13 Произношение

    - pronuntiatio; pronuntiatus; vox (rustica); dictio; appellatio; locutio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Произношение

См. также в других словарях:

  • Lateinische Aussprache — Die lateinische Aussprache ist die von Linguisten rekonstruierte Phonetik des klassischen Lateins, wie es zu Ciceros und Caesars Zeiten von gebildeten Sprechern ausgesprochen wurde. Sie unterscheidet sich sowohl von der im heutigen Unterricht… …   Deutsch Wikipedia

  • ANTIPOLIS — I. ANTIPOLIS Galliae Narbonensis urbs, in Provincia, cum portu; condita a Massiliensibus, in agro Deceatium, quem armis occupaverant, et quod Vintio capiti Nerusorum ac Deceatibus coeterisque Liguribus Capillatis eslet opposita, hôc nomine… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CARINUS Marc — CARINUS Marc. Aurelius, Imperator quidam Romanus, fil. Cari, Imperatoris cum fratre Numeriano, Caesar pronuntiatus, et hôc in Orientem sumptô, in Galliam missus. Novem uxores habuit, in innocentes faevus, et scelerum victima, unde a Patre… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAROLUS Martellus — Magister palatii, seu Maiordomus, fil. Pipini, ex Alpaide, A. C. 694. a Plectrude, quam Pater repudiaverat, in vincula coniectus, mox inde libet, Raimfroidum Maiorem Domus aggressus vicit, A. C. 717. Saxonas dein, Alemannos, Bavaros, Noricosque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CECILIANUS — Diaconus Mensurii Episcopi Carthaginiensis ei successit, A. C. 306. A qua dignitate exclusos se dolentes Borrus et Celesius, secessionem fecerunt, Donatistae, a Donato, Maiorini successore, dicti; dein in duas partes divisi, per duo saecula… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CINERES — I. CINERES apud Gentes, quae mortuos cremabant, in urnis. ollis, caccabis, urceis, ampullis, amphoris, cupis, orcis et aliis huiuscemodi vasculis, asservari solebant, uti hîc passim videre est, ubi de Cadaverum cura, Defunctus etc. Et quidem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GASELICUS — fil. Alarici nothus, patre caeso, pronuntiatus Rex mox collusionis cum hoste suspectus pulsus est, regnumqueve Almarici ex Theudetusa filia Alarici nepotis tutor Theodoricus Veronensis, tutatus est. A. C. 517. Isid. in Chron …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GELRIA — vide Geldria. Ceterum Ducatum hunc olim rexit Arnoldus de Eggmond fil. Ioh. Egmondani, defuncti A. C. 1451. et Mariae Arculeae: frate Vilhelmi minoris natu Dn. Iselstenii, a quo Comites Egmondani et Burae descendêre. Ipse Arnoldus, Obiit A. C.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HORMISDAS Papa Rom. post Symmachum — A. C. 514. Patriarcha a Caesare pronuntiatus, apud Anastas. Imp. primo, non satis fuccessu optato: eius legatis enim quod imperiosius agerenr, per posticum emissis Anastas. Imp. Graecia omni interdixit, adiens, Nos imperare volumus, nobis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JUSTINIANUS I — Rom. Imp. ex sorote nepos Iustini Sen. a quo Nobilissimus primo, dein Caesar et Aug. pronuntiatus, A. C. 527. paulo post, ei successit. Leges hic statim in haereticos severas promulgavit, templa destructa reparavit, Eccl. Protectorem se fore… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LEO II — I. LEO II. Iunior, fil. Ariadnes ex Zenone Isauro, in cunis, Avi iussu, Aug. pronuntiatus, decimo post mense A. Aet. 3. an veneno a patre propinato? Obiit. Candidus Isaurus, l. 1. Hist. Byz. Marcellin. et Cassiod. in Chron. Nicephor. Suid. etc.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»