-
1 prōpēnsus
prōpēnsus adj. with comp. [P. of propendeo], hanging down, preponderant: id fit propensius.— Inclining towards, coming near, approaching: disputatio ad veritatis similitudinem propensior.— Inclined, disposed, prone, ready, willing: animus ad probandum: omnia propenso animo facturi, L.: petiit propensum favorem, O.: ad discendum: vir ad lenitatem propensior: in alteram partem: propensior benignitas esse debebit in calamitosos.* * *propensa, propensum ADJready, eager, willing; favorably disposed -
2 propensus
prōpensus, a, um, Part. and P. a., from propendeo. -
3 propendeo
prō-pendeo, di, sum, 2 (in Plaut. As. 2, 2, 39, the correct reading is propendes), v. n., to hang forth or forward, hang down.I.Lit. (class.):II.ex ramis propendens,
Plin. 26, 7, 20, § 36; Suet. Galb. 21:lanx propendet,
Cic. Tusc. 5, 17, 51.—Trop.A.(The figure borrowed from the descending scale of a balance.) To weigh more, haec the preponderance:B.nec dependes nec propendes,
weighest neither less nor more, Plaut. As. 2, 2, 39:si bona propendent,
Cic. Tuse. 5, 31, 86.—To be inclined or disposed to any thing:C.si suā sponte quo impellimus, inclinant atque propendent,
Cic. de Or. 2, 44, 18.—To be well disposed, favorable:A.inclinatione voluntatis propendere in aliquem,
Cic. de Or. 2, 29, 129.—Hence, prō-pensus, a, um, P. a.Lit., hanging down (post-class.):2.propensum labrum,
Sol. 20:propenso sesquipede,
Pers. 1, 57 dub. —Transf., = magno pene praeditus (post-class.), Capitol. Gord. 19.—B.Trop.1.Inclining towards, coming near, approaching (class.); with ad:2.disputatio ad veritatis similitudinem propensior,
Cic. N. D. 3, 40, 94:ad veritatem,
id. Div. 1, 5, 9. —Heavy, weighty, important (class.):3.illa de meā pecuniā ramenta fiat plumea propensior,
Plaut. Bacch. 3, 4, 15:id fit propensius,
more weighty, important, Cic. Par. 3, 2, 24.—Inclined, disposed, prone to any thing (syn. proclivis); usually constr. with ad or in and acc.; rarely with dat.(α).With ad:(β).non tam propensus ad misericordiam, quam inclinatus ad severitatem videbatur,
Cic. Rosc. Am. 30, 85:ad dicendum,
id. Fin. 3, 20, 66:animus propensus ad salutem alicujus,
id. Fam. 4, 13, 5:ad liberalitatem,
id. Lael. 9, 31.— Comp.:paulo ad voluptates propensior,
Cic. Off. 1, 30, 105:ad lenitatem,
id. Mur. 31, 64:animus alius ad alia vitia propensior,
id. Tusc. 4, 37, 81:sunt propensiores ad bene merendum quam ad reposcendum,
id. Lael. 9, 32.—With in and acc.:(γ).propensus in alteram partem,
Cic. Att. 8, 3, 4.— Comp.:propensior benignitas esse debebit in calamitosos,
Cic. Off. 2, 18, 62:in neutram partem propensiores,
id. Fin. 5, 11, 30.—With dat.:(δ).in divisione regni propensior fuisse Alexandro videbatur,
more disposed to favor Alexander, Just. 16, 1, 2 (al. pro Alexandro).—Absol., well-disposed, favorable, willing, ready (class.):propenso animo aliquid facere,
Cic. Att. 13, 21, 7; Liv. 37, 54:propensum favorem petiit,
Ov. M. 14, 706.— Sup.: propensissimā civitatum voluntate, Auct. B. Alex. 26.—Hence, adv.: prōpensē, willingly, readily, with inclination (class.): conspiratio propense facta, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3.— Comp.:propensius senatum facturum,
Liv. 37, 52:eoque propensius laudandus est,
App. Flor. p. 98 Oud. -
4 prōpēnsē
prōpēnsē adv. with comp. [propensus], willingly, readily, with inclination: propensius senatum facturum, L. -
5 propendeo
propendere, propendi, propensus Vhand down; weigh more; be inclined -
6 acclinis
acclīnis, e, adj. (also adc-) [ad-CLINO], leaning on or against something, inclined to or toward ( poet. and in post-Aug. prose); constr. with dat.I.Lit.:B.corpusque levabat arboris adclinis trunco,
Verg. A. 10, 834; so Ov. M. 15, 737; Stat. Silv. 5, 3, 36 al.—In prose, Plin. 8, 15, 16, § 39; Just. 28, 4:crates inter se acclines,
Col. 12, 15, 1.—Esp. of localities, Amm. 14, 8; 29, 5.—II.Trop., inclined to, disposed to (= inclinatus, propensus):acclinis falsis animus meliora recusat,
Hor. S. 2, 2, 6. -
7 declive
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
8 declivis
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
9 decliviter
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
10 implico
implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).I.Lit.:II.involvulus in pampini folio se,
Plaut. Cist. 4, 2, 64:ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,
Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,
Verg. A. 12, 743:dextrae se parvus Iulus Implicuit,
id. ib. 2, 724; cf.:implicuit materno bracchia collo,
Ov. M. 1, 762:implicuitque suos circum mea colla lacertos,
id. Am. 2, 18, 9:implicuitque comam laevā,
grasped, Verg. A. 2, 552:sertis comas,
Tib. 3, 6, 64:crinem auro,
Verg. A. 4, 148:frondenti tempora ramo,
id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,
Verg. A. 11, 752:effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,
id. ib. 10, 894:congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,
id. ib. 11, 632:implicare ac perturbare aciem,
Sall. J. 59, 3:(lues) ossibus implicat ignem,
Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,
Caes. B. G. 7, 73, 4:Canidia brevibus implicata viperis Crines,
Hor. Epod. 5, 15:folium implicatum,
Plin. 21, 17, 65, § 105:intestinum implicatum,
id. 11, 4, 3, § 9:impliciti laqueis,
Ov. A. A. 2, 580:Cerberos implicitis angue minante comis,
id. H. 9, 94:implicitamque sinu absstulit,
id. A. A. 1, 561:impliciti Peleus rapit oscula nati,
held in his arms, Val. Fl. 1, 264.Trop.A.In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:B.di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,
Cic. Div. 1, 36, 79:contrahendis negotiis implicari,
id. Off. 2, 11, 40:alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,
id. Lael. 13, 45:implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,
id. Off. 1, 32, 117:implicari negotio,
id. Leg. 1, 3:ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,
id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:bello,
Verg. A. 11, 109:eum primo incertis implicantes responsis,
Liv. 27, 43, 3:nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,
perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,
are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,
Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,
Cic. Ac. 1, 3, 11:Deus nullis occupationibus est implicatus,
id. N. D. 1, 19, 51; cf.:implicatus molestis negotiis et operosis,
id. ib. 1, 20, 52:animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,
id. Tusc. 5, 1, 3:Agrippina morbo corporis implicata,
Tac. A. 4, 53:inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,
Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,
id. Or. 56, 187:(voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,
id. Leg. 1, 17, 47:quae quatuor inter se colligata atque implicata,
id. Off. 1, 5, 15:natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,
id. Rosc. Am. 30, 85;and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,
Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:ubi se quisque videbat Implicitum morbo,
Lucr. 6, 1232:graviore morbo implicitus,
Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:implicitus in morbum,
Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:implicitus suspicionibus,
Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:implicitus terrore,
Luc. 3, 432:litibus implicitus,
Hor. A. P. 424:implicitam sinu abstulit,
Ov. A. A. 1, 562:(vinum) jam sanos implicitos facit,
Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:1.(homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,
Cic. Fin. 2, 14, 45:omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,
id. Balb. 27, 60:(L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,
id. Brut. 47, 174:quibus applicari expediet, non implicari,
Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,
Cic. Fam. 6, 12, 2:implicatus amicitiis,
id. Att. 1, 19, 8:familiaritate,
id. Pis. 29, 70:implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,
id. Lael. 22, 85. —Hence,implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:2.nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,
Cic. Fin. 3, 1, 3:reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,
id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med. — Comp.:implicatior ad loquendum,
Amm. 26, 6, 18. — Sup.:obscurissima et implicatissima quaestio,
Gell. 6, 2, 15:ista tortuosissima et implicatissima nodositas,
Aug. Conf. 2, 10 init. —im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,
Cic. Inv. 2, 23, 69. -
11 inplico
implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).I.Lit.:II.involvulus in pampini folio se,
Plaut. Cist. 4, 2, 64:ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,
Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,
Verg. A. 12, 743:dextrae se parvus Iulus Implicuit,
id. ib. 2, 724; cf.:implicuit materno bracchia collo,
Ov. M. 1, 762:implicuitque suos circum mea colla lacertos,
id. Am. 2, 18, 9:implicuitque comam laevā,
grasped, Verg. A. 2, 552:sertis comas,
Tib. 3, 6, 64:crinem auro,
Verg. A. 4, 148:frondenti tempora ramo,
id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,
Verg. A. 11, 752:effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,
id. ib. 10, 894:congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,
id. ib. 11, 632:implicare ac perturbare aciem,
Sall. J. 59, 3:(lues) ossibus implicat ignem,
Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,
Caes. B. G. 7, 73, 4:Canidia brevibus implicata viperis Crines,
Hor. Epod. 5, 15:folium implicatum,
Plin. 21, 17, 65, § 105:intestinum implicatum,
id. 11, 4, 3, § 9:impliciti laqueis,
Ov. A. A. 2, 580:Cerberos implicitis angue minante comis,
id. H. 9, 94:implicitamque sinu absstulit,
id. A. A. 1, 561:impliciti Peleus rapit oscula nati,
held in his arms, Val. Fl. 1, 264.Trop.A.In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:B.di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,
Cic. Div. 1, 36, 79:contrahendis negotiis implicari,
id. Off. 2, 11, 40:alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,
id. Lael. 13, 45:implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,
id. Off. 1, 32, 117:implicari negotio,
id. Leg. 1, 3:ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,
id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:bello,
Verg. A. 11, 109:eum primo incertis implicantes responsis,
Liv. 27, 43, 3:nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,
perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,
are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,
Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,
Cic. Ac. 1, 3, 11:Deus nullis occupationibus est implicatus,
id. N. D. 1, 19, 51; cf.:implicatus molestis negotiis et operosis,
id. ib. 1, 20, 52:animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,
id. Tusc. 5, 1, 3:Agrippina morbo corporis implicata,
Tac. A. 4, 53:inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,
Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,
id. Or. 56, 187:(voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,
id. Leg. 1, 17, 47:quae quatuor inter se colligata atque implicata,
id. Off. 1, 5, 15:natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,
id. Rosc. Am. 30, 85;and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,
Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:ubi se quisque videbat Implicitum morbo,
Lucr. 6, 1232:graviore morbo implicitus,
Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:implicitus in morbum,
Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:implicitus suspicionibus,
Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:implicitus terrore,
Luc. 3, 432:litibus implicitus,
Hor. A. P. 424:implicitam sinu abstulit,
Ov. A. A. 1, 562:(vinum) jam sanos implicitos facit,
Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:1.(homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,
Cic. Fin. 2, 14, 45:omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,
id. Balb. 27, 60:(L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,
id. Brut. 47, 174:quibus applicari expediet, non implicari,
Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,
Cic. Fam. 6, 12, 2:implicatus amicitiis,
id. Att. 1, 19, 8:familiaritate,
id. Pis. 29, 70:implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,
id. Lael. 22, 85. —Hence,implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:2.nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,
Cic. Fin. 3, 1, 3:reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,
id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med. — Comp.:implicatior ad loquendum,
Amm. 26, 6, 18. — Sup.:obscurissima et implicatissima quaestio,
Gell. 6, 2, 15:ista tortuosissima et implicatissima nodositas,
Aug. Conf. 2, 10 init. —im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,
Cic. Inv. 2, 23, 69. -
12 proclivis
prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.I.Lit. (rare;II.not in Cic. or Cæs.: solum,
Varr. R. R. 2, 2, 7:per proclivem viam duci,
Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;facile descenditur,
Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:pelli per proclive,
downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:adjuvante proclivo impetum militum,
Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,
Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—Trop.A.Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):B.proclivi cursu et facili delabi,
Cic. Rep. 1, 28, 44:jam proclivi senectute,
declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:Junius mensis est jam proclivus in Julium,
Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:proclivi currit oratio,
flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.(α).With ad:(β).ingenium Hominum proclive ad lubidinem,
Ter. And. 1, 1, 50:ad aliquem morbum proclivior,
Cic. Tusc. 4, 37, 81:ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,
id. ib. 4, 12, 28:amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,
id. Lael. 18, 66.—With dat. ( poet.):(γ).sceleri proclivis egestas,
Sil. 13, 585.—With circa (post-Aug.):C.eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,
Quint. 4, 5, 21.—Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:2.fecisti modo mi ex proclivo planum,
you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,
id. Rud. 4, 4, 90:nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,
id. As. 3, 3, 73.—Transf., easy to be done:A.proclivia anteponuntur laboriosis,
Cic. Top. 18, 69:illa facilia, proclivia, jucunda,
id. Part. 27, 95:ut fingendi proclivis esset ratio,
id. Rep. 2, 10, 17:proclivus impetus,
Lucr. 6, 728:cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,
Gell. 9, 1, 2:dictu quidem est proclive,
easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:quod est multo proclivius,
much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,
as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:id. faciam, in proclivi quod est,
Ter. And. 4, 2, 18:alia omnia in proclivi erunt,
will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).Downwards:B.proclive labuntur,
rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:labi verba proclivius,
i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:quin proclivius hic iras decurrat ad acris,
Lucr. 3, 311.—Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:multo proclivius,
Lucr. 2, 792. -
13 proclivum
prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.I.Lit. (rare;II.not in Cic. or Cæs.: solum,
Varr. R. R. 2, 2, 7:per proclivem viam duci,
Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;facile descenditur,
Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:pelli per proclive,
downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:adjuvante proclivo impetum militum,
Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,
Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—Trop.A.Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):B.proclivi cursu et facili delabi,
Cic. Rep. 1, 28, 44:jam proclivi senectute,
declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:Junius mensis est jam proclivus in Julium,
Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:proclivi currit oratio,
flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.(α).With ad:(β).ingenium Hominum proclive ad lubidinem,
Ter. And. 1, 1, 50:ad aliquem morbum proclivior,
Cic. Tusc. 4, 37, 81:ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,
id. ib. 4, 12, 28:amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,
id. Lael. 18, 66.—With dat. ( poet.):(γ).sceleri proclivis egestas,
Sil. 13, 585.—With circa (post-Aug.):C.eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,
Quint. 4, 5, 21.—Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:2.fecisti modo mi ex proclivo planum,
you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,
id. Rud. 4, 4, 90:nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,
id. As. 3, 3, 73.—Transf., easy to be done:A.proclivia anteponuntur laboriosis,
Cic. Top. 18, 69:illa facilia, proclivia, jucunda,
id. Part. 27, 95:ut fingendi proclivis esset ratio,
id. Rep. 2, 10, 17:proclivus impetus,
Lucr. 6, 728:cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,
Gell. 9, 1, 2:dictu quidem est proclive,
easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:quod est multo proclivius,
much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,
as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:id. faciam, in proclivi quod est,
Ter. And. 4, 2, 18:alia omnia in proclivi erunt,
will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).Downwards:B.proclive labuntur,
rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:labi verba proclivius,
i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:quin proclivius hic iras decurrat ad acris,
Lucr. 3, 311.—Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:multo proclivius,
Lucr. 2, 792.
См. также в других словарях:
propensus — index inclined, propensity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
enclin — Enclin, Inclinatus, Procliuis, Propensus. Un entendement enclin à plaisir charnel, Ad libidinem procliue ingenium. Fort enclin à faire plaisir, Propensus ad bene merendum. Enclin ou subject à quelque maladie, Opportunus alicui morbo. Enclin à… … Thresor de la langue françoyse
propenso — (Part. pas. irreg. de propender .) ► adjetivo Que tiene propensión o tendencia: ■ es propenso a acatarrarse; tiene un carácter alegre y propenso a la risa. REG. PREPOSICIONAL + a SINÓNIMO proclive * * * propenso, a (del lat. «propensus») adj. Se… … Enciclopedia Universal
Propense — Pro*pense , a. [L. propensus, p. p. See {Propend}.] Leaning toward, in a moral sense; inclined; disposed; prone; as, women propense to holiness. Hooker. {Pro*pense ly}, adv. {Pro*pense ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Propensely — Propense Pro*pense , a. [L. propensus, p. p. See {Propend}.] Leaning toward, in a moral sense; inclined; disposed; prone; as, women propense to holiness. Hooker. {Pro*pense ly}, adv. {Pro*pense ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Propenseness — Propense Pro*pense , a. [L. propensus, p. p. See {Propend}.] Leaning toward, in a moral sense; inclined; disposed; prone; as, women propense to holiness. Hooker. {Pro*pense ly}, adv. {Pro*pense ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
propense — adjective Etymology: Latin propensus, past participle of propendēre Date: 1528 archaic leaning or inclining toward ; disposed … New Collegiate Dictionary
propense — propensely, adv. propenseness n. /proh pens /, adj. Archaic. having a tendency toward; prone; inclined. [1520 30; < L propensus, ptp. of propendere to PROPEND] * * * … Universalium
inclined — I adjective acquiescent, affected, agreeable, amenable, apt, assenting, bent, consenting, content, delighted, desirous, disposed, dispositioned, eager, favorable, glad, happy, leaning, liable, moved, partial to, pleased, predisposed, prepared,… … Law dictionary
propensity — I noun ability, affinity, aptitude, aptness, art, attraction, bent, bias, capacity, deftness, dexterity, disposition, facility, fancy, favor, felicity, fondness, forte, genius, gift, inclination, knack, leaning, liking, mind, partiality, passion … Law dictionary
propension — (pro pan sion ; en vers, de quatre syllabes) s. f. 1° Tendance naturelle d un corps vers un autre. Tous les corps pesants ont une propension naturelle à descendre. 2° Fig. Penchant, inclination. Propension au bien, au mal. HISTORIQUE XVIe… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré