Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

prōpēnsus

  • 1 prōpēnsus

        prōpēnsus adj. with comp.    [P. of propendeo], hanging down, preponderant: id fit propensius.— Inclining towards, coming near, approaching: disputatio ad veritatis similitudinem propensior.— Inclined, disposed, prone, ready, willing: animus ad probandum: omnia propenso animo facturi, L.: petiit propensum favorem, O.: ad discendum: vir ad lenitatem propensior: in alteram partem: propensior benignitas esse debebit in calamitosos.
    * * *
    propensa, propensum ADJ
    ready, eager, willing; favorably disposed

    Latin-English dictionary > prōpēnsus

  • 2 propensus

    prōpensus, a, um, Part. and P. a., from propendeo.

    Lewis & Short latin dictionary > propensus

  • 3 propendeo

    prō-pendeo, di, sum, 2 (in Plaut. As. 2, 2, 39, the correct reading is propendes), v. n., to hang forth or forward, hang down.
    I.
    Lit. (class.):

    ex ramis propendens,

    Plin. 26, 7, 20, § 36; Suet. Galb. 21:

    lanx propendet,

    Cic. Tusc. 5, 17, 51.—
    II.
    Trop.
    A.
    (The figure borrowed from the descending scale of a balance.) To weigh more, haec the preponderance:

    nec dependes nec propendes,

    weighest neither less nor more, Plaut. As. 2, 2, 39:

    si bona propendent,

    Cic. Tuse. 5, 31, 86.—
    B.
    To be inclined or disposed to any thing:

    si suā sponte quo impellimus, inclinant atque propendent,

    Cic. de Or. 2, 44, 18.—
    C.
    To be well disposed, favorable:

    inclinatione voluntatis propendere in aliquem,

    Cic. de Or. 2, 29, 129.—Hence, prō-pensus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., hanging down (post-class.):

    propensum labrum,

    Sol. 20:

    propenso sesquipede,

    Pers. 1, 57 dub. —
    2.
    Transf., = magno pene praeditus (post-class.), Capitol. Gord. 19.—
    B.
    Trop.
    1.
    Inclining towards, coming near, approaching (class.); with ad:

    disputatio ad veritatis similitudinem propensior,

    Cic. N. D. 3, 40, 94:

    ad veritatem,

    id. Div. 1, 5, 9. —
    2.
    Heavy, weighty, important (class.):

    illa de meā pecuniā ramenta fiat plumea propensior,

    Plaut. Bacch. 3, 4, 15:

    id fit propensius,

    more weighty, important, Cic. Par. 3, 2, 24.—
    3.
    Inclined, disposed, prone to any thing (syn. proclivis); usually constr. with ad or in and acc.; rarely with dat.
    (α).
    With ad:

    non tam propensus ad misericordiam, quam inclinatus ad severitatem videbatur,

    Cic. Rosc. Am. 30, 85:

    ad dicendum,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    animus propensus ad salutem alicujus,

    id. Fam. 4, 13, 5:

    ad liberalitatem,

    id. Lael. 9, 31.— Comp.:

    paulo ad voluptates propensior,

    Cic. Off. 1, 30, 105:

    ad lenitatem,

    id. Mur. 31, 64:

    animus alius ad alia vitia propensior,

    id. Tusc. 4, 37, 81:

    sunt propensiores ad bene merendum quam ad reposcendum,

    id. Lael. 9, 32.—
    (β).
    With in and acc.:

    propensus in alteram partem,

    Cic. Att. 8, 3, 4.— Comp.:

    propensior benignitas esse debebit in calamitosos,

    Cic. Off. 2, 18, 62:

    in neutram partem propensiores,

    id. Fin. 5, 11, 30.—
    (γ).
    With dat.:

    in divisione regni propensior fuisse Alexandro videbatur,

    more disposed to favor Alexander, Just. 16, 1, 2 (al. pro Alexandro).—
    (δ).
    Absol., well-disposed, favorable, willing, ready (class.):

    propenso animo aliquid facere,

    Cic. Att. 13, 21, 7; Liv. 37, 54:

    propensum favorem petiit,

    Ov. M. 14, 706.— Sup.: propensissimā civitatum voluntate, Auct. B. Alex. 26.—Hence, adv.: prōpensē, willingly, readily, with inclination (class.): conspiratio propense facta, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3.— Comp.:

    propensius senatum facturum,

    Liv. 37, 52:

    eoque propensius laudandus est,

    App. Flor. p. 98 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > propendeo

  • 4 prōpēnsē

        prōpēnsē adv. with comp.    [propensus], willingly, readily, with inclination: propensius senatum facturum, L.

    Latin-English dictionary > prōpēnsē

  • 5 propendeo

    propendere, propendi, propensus V
    hand down; weigh more; be inclined

    Latin-English dictionary > propendeo

  • 6 acclinis

    acclīnis, e, adj. (also adc-) [ad-CLINO], leaning on or against something, inclined to or toward ( poet. and in post-Aug. prose); constr. with dat.
    I.
    Lit.:

    corpusque levabat arboris adclinis trunco,

    Verg. A. 10, 834; so Ov. M. 15, 737; Stat. Silv. 5, 3, 36 al.—In prose, Plin. 8, 15, 16, § 39; Just. 28, 4:

    crates inter se acclines,

    Col. 12, 15, 1.—
    B.
    Esp. of localities, Amm. 14, 8; 29, 5.—
    II.
    Trop., inclined to, disposed to (= inclinatus, propensus):

    acclinis falsis animus meliora recusat,

    Hor. S. 2, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > acclinis

  • 7 declive

    dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;

    also declivia,

    id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).
    I.
    Prop.:

    collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,

    sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:

    in declivi et praecipiti loco,

    id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:

    locus tenui fastigio vergebat,

    id. B. C. 1, 45, 5:

    locus, also vallis, and opp. mons,

    id. ib. 1, 79, 2:

    latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,

    Sall. J. 17, 4:

    Olympi,

    Ov. M. 6, 487:

    arvum Aesulae,

    Hor. Od. 3, 29, 7:

    ripa,

    Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:

    flumina,

    id. ib. 1, 39; cf.:

    cursus (amnium),

    Luc. 4, 114:

    via,

    Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:

    sol in occasum,

    Plin. 8, 50, 76, § 203. —
    B.
    Subst.: declive, is, n., a declivity:

    ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,

    Caes. B. G. 7, 88:

    si per declive sese reciperent,

    id. B. C. 3, 51, 6; cf.:

    erat per declive receptus,

    id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—
    II.
    Trop.:

    labitur occiduae per iter declive senectae,

    id. ib. 15, 227; cf.:

    mulier aetate declivis,

    in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:

    animae in vitia,

    prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:

    dies ad occasum declivior,

    Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:

    declivius: incumbens rupes,

    Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > declive

  • 8 declivis

    dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;

    also declivia,

    id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).
    I.
    Prop.:

    collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,

    sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:

    in declivi et praecipiti loco,

    id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:

    locus tenui fastigio vergebat,

    id. B. C. 1, 45, 5:

    locus, also vallis, and opp. mons,

    id. ib. 1, 79, 2:

    latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,

    Sall. J. 17, 4:

    Olympi,

    Ov. M. 6, 487:

    arvum Aesulae,

    Hor. Od. 3, 29, 7:

    ripa,

    Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:

    flumina,

    id. ib. 1, 39; cf.:

    cursus (amnium),

    Luc. 4, 114:

    via,

    Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:

    sol in occasum,

    Plin. 8, 50, 76, § 203. —
    B.
    Subst.: declive, is, n., a declivity:

    ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,

    Caes. B. G. 7, 88:

    si per declive sese reciperent,

    id. B. C. 3, 51, 6; cf.:

    erat per declive receptus,

    id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—
    II.
    Trop.:

    labitur occiduae per iter declive senectae,

    id. ib. 15, 227; cf.:

    mulier aetate declivis,

    in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:

    animae in vitia,

    prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:

    dies ad occasum declivior,

    Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:

    declivius: incumbens rupes,

    Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > declivis

  • 9 decliviter

    dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;

    also declivia,

    id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).
    I.
    Prop.:

    collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,

    sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:

    in declivi et praecipiti loco,

    id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:

    locus tenui fastigio vergebat,

    id. B. C. 1, 45, 5:

    locus, also vallis, and opp. mons,

    id. ib. 1, 79, 2:

    latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,

    Sall. J. 17, 4:

    Olympi,

    Ov. M. 6, 487:

    arvum Aesulae,

    Hor. Od. 3, 29, 7:

    ripa,

    Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:

    flumina,

    id. ib. 1, 39; cf.:

    cursus (amnium),

    Luc. 4, 114:

    via,

    Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:

    sol in occasum,

    Plin. 8, 50, 76, § 203. —
    B.
    Subst.: declive, is, n., a declivity:

    ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,

    Caes. B. G. 7, 88:

    si per declive sese reciperent,

    id. B. C. 3, 51, 6; cf.:

    erat per declive receptus,

    id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—
    II.
    Trop.:

    labitur occiduae per iter declive senectae,

    id. ib. 15, 227; cf.:

    mulier aetate declivis,

    in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:

    animae in vitia,

    prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:

    dies ad occasum declivior,

    Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:

    declivius: incumbens rupes,

    Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > decliviter

  • 10 implico

    implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).
    I.
    Lit.:

    involvulus in pampini folio se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

    Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

    et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

    Verg. A. 12, 743:

    dextrae se parvus Iulus Implicuit,

    id. ib. 2, 724; cf.:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    implicuitque suos circum mea colla lacertos,

    id. Am. 2, 18, 9:

    implicuitque comam laevā,

    grasped, Verg. A. 2, 552:

    sertis comas,

    Tib. 3, 6, 64:

    crinem auro,

    Verg. A. 4, 148:

    frondenti tempora ramo,

    id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

    aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

    Verg. A. 11, 752:

    effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

    id. ib. 10, 894:

    congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

    id. ib. 11, 632:

    implicare ac perturbare aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    (lues) ossibus implicat ignem,

    Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

    quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

    Caes. B. G. 7, 73, 4:

    Canidia brevibus implicata viperis Crines,

    Hor. Epod. 5, 15:

    folium implicatum,

    Plin. 21, 17, 65, § 105:

    intestinum implicatum,

    id. 11, 4, 3, § 9:

    impliciti laqueis,

    Ov. A. A. 2, 580:

    Cerberos implicitis angue minante comis,

    id. H. 9, 94:

    implicitamque sinu absstulit,

    id. A. A. 1, 561:

    impliciti Peleus rapit oscula nati,

    held in his arms, Val. Fl. 1, 264.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

    di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    contrahendis negotiis implicari,

    id. Off. 2, 11, 40:

    alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

    id. Lael. 13, 45:

    implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

    id. Off. 1, 32, 117:

    implicari negotio,

    id. Leg. 1, 3:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

    bello,

    Verg. A. 11, 109:

    eum primo incertis implicantes responsis,

    Liv. 27, 43, 3:

    nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

    perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

    paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

    are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

    tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

    dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    Deus nullis occupationibus est implicatus,

    id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

    implicatus molestis negotiis et operosis,

    id. ib. 1, 20, 52:

    animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

    id. Tusc. 5, 1, 3:

    Agrippina morbo corporis implicata,

    Tac. A. 4, 53:

    inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

    Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

    intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

    id. Or. 56, 187:

    (voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

    id. Leg. 1, 17, 47:

    quae quatuor inter se colligata atque implicata,

    id. Off. 1, 5, 15:

    natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

    id. Rosc. Am. 30, 85;

    and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

    Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

    ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

    Lucr. 6, 1232:

    graviore morbo implicitus,

    Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

    implicitus in morbum,

    Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

    implicitus suspicionibus,

    Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

    implicitus terrore,

    Luc. 3, 432:

    litibus implicitus,

    Hor. A. P. 424:

    implicitam sinu abstulit,

    Ov. A. A. 1, 562:

    (vinum) jam sanos implicitos facit,

    Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—
    B.
    In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

    (homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

    id. Balb. 27, 60:

    (L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

    id. Brut. 47, 174:

    quibus applicari expediet, non implicari,

    Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

    aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

    Cic. Fam. 6, 12, 2:

    implicatus amicitiis,

    id. Att. 1, 19, 8:

    familiaritate,

    id. Pis. 29, 70:

    implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    id. Lael. 22, 85. —Hence,
    1.
    implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

    nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

    Cic. Fin. 3, 1, 3:

    reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

    id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med.Comp.:

    implicatior ad loquendum,

    Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

    obscurissima et implicatissima quaestio,

    Gell. 6, 2, 15:

    ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

    Aug. Conf. 2, 10 init.
    2.
    im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv. 2, 23, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > implico

  • 11 inplico

    implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).
    I.
    Lit.:

    involvulus in pampini folio se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

    Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

    et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

    Verg. A. 12, 743:

    dextrae se parvus Iulus Implicuit,

    id. ib. 2, 724; cf.:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    implicuitque suos circum mea colla lacertos,

    id. Am. 2, 18, 9:

    implicuitque comam laevā,

    grasped, Verg. A. 2, 552:

    sertis comas,

    Tib. 3, 6, 64:

    crinem auro,

    Verg. A. 4, 148:

    frondenti tempora ramo,

    id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

    aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

    Verg. A. 11, 752:

    effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

    id. ib. 10, 894:

    congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

    id. ib. 11, 632:

    implicare ac perturbare aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    (lues) ossibus implicat ignem,

    Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

    quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

    Caes. B. G. 7, 73, 4:

    Canidia brevibus implicata viperis Crines,

    Hor. Epod. 5, 15:

    folium implicatum,

    Plin. 21, 17, 65, § 105:

    intestinum implicatum,

    id. 11, 4, 3, § 9:

    impliciti laqueis,

    Ov. A. A. 2, 580:

    Cerberos implicitis angue minante comis,

    id. H. 9, 94:

    implicitamque sinu absstulit,

    id. A. A. 1, 561:

    impliciti Peleus rapit oscula nati,

    held in his arms, Val. Fl. 1, 264.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

    di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    contrahendis negotiis implicari,

    id. Off. 2, 11, 40:

    alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

    id. Lael. 13, 45:

    implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

    id. Off. 1, 32, 117:

    implicari negotio,

    id. Leg. 1, 3:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

    bello,

    Verg. A. 11, 109:

    eum primo incertis implicantes responsis,

    Liv. 27, 43, 3:

    nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

    perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

    paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

    are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

    tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

    dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    Deus nullis occupationibus est implicatus,

    id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

    implicatus molestis negotiis et operosis,

    id. ib. 1, 20, 52:

    animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

    id. Tusc. 5, 1, 3:

    Agrippina morbo corporis implicata,

    Tac. A. 4, 53:

    inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

    Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

    intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

    id. Or. 56, 187:

    (voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

    id. Leg. 1, 17, 47:

    quae quatuor inter se colligata atque implicata,

    id. Off. 1, 5, 15:

    natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

    id. Rosc. Am. 30, 85;

    and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

    Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

    ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

    Lucr. 6, 1232:

    graviore morbo implicitus,

    Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

    implicitus in morbum,

    Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

    implicitus suspicionibus,

    Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

    implicitus terrore,

    Luc. 3, 432:

    litibus implicitus,

    Hor. A. P. 424:

    implicitam sinu abstulit,

    Ov. A. A. 1, 562:

    (vinum) jam sanos implicitos facit,

    Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—
    B.
    In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

    (homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

    id. Balb. 27, 60:

    (L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

    id. Brut. 47, 174:

    quibus applicari expediet, non implicari,

    Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

    aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

    Cic. Fam. 6, 12, 2:

    implicatus amicitiis,

    id. Att. 1, 19, 8:

    familiaritate,

    id. Pis. 29, 70:

    implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    id. Lael. 22, 85. —Hence,
    1.
    implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

    nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

    Cic. Fin. 3, 1, 3:

    reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

    id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med.Comp.:

    implicatior ad loquendum,

    Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

    obscurissima et implicatissima quaestio,

    Gell. 6, 2, 15:

    ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

    Aug. Conf. 2, 10 init.
    2.
    im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv. 2, 23, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > inplico

  • 12 proclivis

    prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.: solum,

    Varr. R. R. 2, 2, 7:

    per proclivem viam duci,

    Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;

    facile descenditur,

    Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:

    pelli per proclive,

    downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:

    adjuvante proclivo impetum militum,

    Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):

    in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,

    Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—
    II.
    Trop.
    A.
    Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):

    proclivi cursu et facili delabi,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    jam proclivi senectute,

    declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:

    Junius mensis est jam proclivus in Julium,

    Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:

    proclivi currit oratio,

    flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—
    B.
    Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.
    (α).
    With ad:

    ingenium Hominum proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    ad aliquem morbum proclivior,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81:

    ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,

    id. ib. 4, 12, 28:

    amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,

    id. Lael. 18, 66.—
    (β).
    With dat. ( poet.):

    sceleri proclivis egestas,

    Sil. 13, 585.—
    (γ).
    With circa (post-Aug.):

    eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,

    Quint. 4, 5, 21.—
    C.
    Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:

    fecisti modo mi ex proclivo planum,

    you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:

    faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,

    id. Rud. 4, 4, 90:

    nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,

    id. As. 3, 3, 73.—
    2.
    Transf., easy to be done:

    proclivia anteponuntur laboriosis,

    Cic. Top. 18, 69:

    illa facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. 27, 95:

    ut fingendi proclivis esset ratio,

    id. Rep. 2, 10, 17:

    proclivus impetus,

    Lucr. 6, 728:

    cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,

    Gell. 9, 1, 2:

    dictu quidem est proclive,

    easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:

    quod est multo proclivius,

    much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:

    tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,

    as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:

    id. faciam, in proclivi quod est,

    Ter. And. 4, 2, 18:

    alia omnia in proclivi erunt,

    will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).
    A.
    Downwards:

    proclive labuntur,

    rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:

    labi verba proclivius,

    i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acris,

    Lucr. 3, 311.—
    B.
    Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:

    multo proclivius,

    Lucr. 2, 792.

    Lewis & Short latin dictionary > proclivis

  • 13 proclivum

    prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.: solum,

    Varr. R. R. 2, 2, 7:

    per proclivem viam duci,

    Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;

    facile descenditur,

    Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:

    pelli per proclive,

    downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:

    adjuvante proclivo impetum militum,

    Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):

    in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,

    Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—
    II.
    Trop.
    A.
    Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):

    proclivi cursu et facili delabi,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    jam proclivi senectute,

    declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:

    Junius mensis est jam proclivus in Julium,

    Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:

    proclivi currit oratio,

    flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—
    B.
    Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.
    (α).
    With ad:

    ingenium Hominum proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    ad aliquem morbum proclivior,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81:

    ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,

    id. ib. 4, 12, 28:

    amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,

    id. Lael. 18, 66.—
    (β).
    With dat. ( poet.):

    sceleri proclivis egestas,

    Sil. 13, 585.—
    (γ).
    With circa (post-Aug.):

    eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,

    Quint. 4, 5, 21.—
    C.
    Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:

    fecisti modo mi ex proclivo planum,

    you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:

    faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,

    id. Rud. 4, 4, 90:

    nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,

    id. As. 3, 3, 73.—
    2.
    Transf., easy to be done:

    proclivia anteponuntur laboriosis,

    Cic. Top. 18, 69:

    illa facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. 27, 95:

    ut fingendi proclivis esset ratio,

    id. Rep. 2, 10, 17:

    proclivus impetus,

    Lucr. 6, 728:

    cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,

    Gell. 9, 1, 2:

    dictu quidem est proclive,

    easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:

    quod est multo proclivius,

    much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:

    tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,

    as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:

    id. faciam, in proclivi quod est,

    Ter. And. 4, 2, 18:

    alia omnia in proclivi erunt,

    will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).
    A.
    Downwards:

    proclive labuntur,

    rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:

    labi verba proclivius,

    i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acris,

    Lucr. 3, 311.—
    B.
    Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:

    multo proclivius,

    Lucr. 2, 792.

    Lewis & Short latin dictionary > proclivum

См. также в других словарях:

  • propensus — index inclined, propensity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • enclin — Enclin, Inclinatus, Procliuis, Propensus. Un entendement enclin à plaisir charnel, Ad libidinem procliue ingenium. Fort enclin à faire plaisir, Propensus ad bene merendum. Enclin ou subject à quelque maladie, Opportunus alicui morbo. Enclin à… …   Thresor de la langue françoyse

  • propenso — (Part. pas. irreg. de propender .) ► adjetivo Que tiene propensión o tendencia: ■ es propenso a acatarrarse; tiene un carácter alegre y propenso a la risa. REG. PREPOSICIONAL + a SINÓNIMO proclive * * * propenso, a (del lat. «propensus») adj. Se… …   Enciclopedia Universal

  • Propense — Pro*pense , a. [L. propensus, p. p. See {Propend}.] Leaning toward, in a moral sense; inclined; disposed; prone; as, women propense to holiness. Hooker. {Pro*pense ly}, adv. {Pro*pense ness}, n. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Propensely — Propense Pro*pense , a. [L. propensus, p. p. See {Propend}.] Leaning toward, in a moral sense; inclined; disposed; prone; as, women propense to holiness. Hooker. {Pro*pense ly}, adv. {Pro*pense ness}, n. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Propenseness — Propense Pro*pense , a. [L. propensus, p. p. See {Propend}.] Leaning toward, in a moral sense; inclined; disposed; prone; as, women propense to holiness. Hooker. {Pro*pense ly}, adv. {Pro*pense ness}, n. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • propense — adjective Etymology: Latin propensus, past participle of propendēre Date: 1528 archaic leaning or inclining toward ; disposed …   New Collegiate Dictionary

  • propense — propensely, adv. propenseness n. /proh pens /, adj. Archaic. having a tendency toward; prone; inclined. [1520 30; < L propensus, ptp. of propendere to PROPEND] * * * …   Universalium

  • inclined — I adjective acquiescent, affected, agreeable, amenable, apt, assenting, bent, consenting, content, delighted, desirous, disposed, dispositioned, eager, favorable, glad, happy, leaning, liable, moved, partial to, pleased, predisposed, prepared,… …   Law dictionary

  • propensity — I noun ability, affinity, aptitude, aptness, art, attraction, bent, bias, capacity, deftness, dexterity, disposition, facility, fancy, favor, felicity, fondness, forte, genius, gift, inclination, knack, leaning, liking, mind, partiality, passion …   Law dictionary

  • propension — (pro pan sion ; en vers, de quatre syllabes) s. f. 1°   Tendance naturelle d un corps vers un autre. Tous les corps pesants ont une propension naturelle à descendre. 2°   Fig. Penchant, inclination. Propension au bien, au mal. HISTORIQUE    XVIe… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»