Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pleasing

  • 1 placeo

    plăcĕo, cŭi and cĭtus, cĭtum, 2, v. n. ( part. fut. pass.:

    dos placenda,

    Plaut. Trin. 5, 2, 35; v. I. A. fin.) [cf. placo], to please, to be pleasing or agreeable, to be welcome, acceptable, to satisfy (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ungor ut illi placeam,

    Plaut. Cas. 2, 3, 11:

    meo neque cara'st cordi neque placet,

    id. Ep. 1, 2, 30:

    si placeo, utere,

    Ter. Phorm. 3, 2, 43:

    non placet Antonio consulatus meus: at placuit P. Servilio,

    Cic. Phil. 2, 5, 12; Ter. Ad. 1, 1, 34: et quae vobis placita est condicio, datur. id. Hec. 2, 1, 44:

    nec dubito, quin mihi (Erigona) placitura sit,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, § 13:

    exspecto quid illis placeat de epistolā ad Caesarem,

    id. Att. 13, 1:

    tibi Ne Enipeus Plus justo placeat,

    Hor. C. 3, 7, 24:

    dis, quibus septem placuere colles,

    id. C. S. 7; id. Ep. 1, 7, 45; 1, 17, 35:

    quid placet aut odio est,

    id. ib. 2, 1, 101:

    quod spiro et placeo (si placeo) tuum est,

    id. C. 4, 3, 24; Plin. 12, 7, 14, § 29:

    sibi non placere, quod (Aristides) cupide elaborasset, ut, etc.,

    Nep. Arist. 1, 4:

    quis gener hic placuit censu minor,

    Juv. 3, 160:

    Deo placere non possunt,

    Vulg. Rom. 8, 8.—As act.:

    si illa tibi placet, placenda dos quoque'st quam dat tibi,

    must be pleasing, Plaut. Trin. 5, 2, 35.—
    B.
    In partic.
    1.
    In scenic lang., of players or pieces presented, to please, find favor, give satisfaction:

    primo actu placeo, Ter. Hec. prol. alt. 31: cui scenico placenti,

    Suet. Ner. 42; id. Galb. 12; id. Vit. 11:

    populo ut placerent quas fecisset fabulas,

    Ter. And. prol. 3;

    id. Hec. prol. alt. 12: ubi (fabulae) sunt cognitae, Placitae sunt,

    id. ib. 13.—
    2.
    Placere sibi, to be pleased or satisfied with one's self, to flatter one's self, to pride or plume one's self:

    ego numquam mihi minus quam hesterno die placui,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    nolo tibi tam valde placeas,

    Petr. 126; Plin. 35, 9, 36, § 63:

    tu tibi tunc curruca places,

    Juv. 6, 276:

    omnes competitores placebant sibi, omnes omnibus displicebant,

    Sid. Ep. 7, 9.—
    II.
    Transf.: placet mihi (tibi, etc.), or simply placet, it pleases me, it seems good, right, or proper to me; it is my opinion, I am of opinion, I hold, believe, intend, purpose; and in perf., placuit, or placitum est, it is decided, resolved, determined (mihi, nobis, etc., or absol.).
    A.
    In gen.
    (α).
    With dat.:

    ut ipsi auctori hujus disciplinae placet,

    Cic. Fin. 1, 9, 29:

    ut doctissimis sapientissimisque placuit,

    id. Div. 1, 49, 110:

    postea mihi placuit, ut summorum oratorum Graecas orationes explicarem,

    id. de Or. 1, 34, 155:

    ita nobis placitum est, ut, etc.,

    Auct. Her. 2, 1, 1:

    sic Justitiae placitumque Parcis,

    Hor. C. 2, 17, 16:

    si placitum hoc Superis,

    Val. Fl. 3, 296.—With subject-clause:

    duo placet esse Carneadi genera visorum,

    Cic. Ac. 2, 31, 99; id. Rep. 1, 38, 60:

    sic visum Veneri, cui placet impares Formas, etc., mittere,

    Hor. C. 1, 33, 10:

    quis paria esse fere placuit peccata, laborant, Cum, etc.,

    id. S. 1, 3, 96.—
    (β).
    Without dat., Cic. Rep. 1, 46, 70:

    sed, si placet, in hunc diem hactenus,

    id. ib. 2, 44, 71; id. Sest. 51:

    placitum est, ut in aprico maxime pratuli loco considerent,

    id. Rep. 1, 12, 18.—With neutr. pron. as subj.:

    hocine placet?

    Plaut. Am. 1, 3, 16.—With subj.:

    placuit ad hunc primum ferremus aditum,

    App. M. 4, 9.—With subject-clause:

    placet enim esse quiddam in re publicā praestans et regale, etc.,

    Cic. Rep. 1, 45, 69; 1, 36, 56:

    si enim pecunias aequari non placet,

    id. ib. 1, 32, 49:

    hos corripi placitum,

    Tac. A. 4, 19; 6, 7; Hor. S. 1, 3, 96.—
    B.
    In partic.
    1.
    In publicists' lang., to resolve, will, order, determine:

    senatui placere, ut C. Pansa, etc.,

    Cic. Phil. 14, 14, 38:

    senatui placere, C. Cassium, etc.,

    id. ib. 11, 12, 30:

    deliberatur de Avarico in communi concilio, incendi placeret an defendi,

    Caes. B. G. 7, 15:

    quamobrem placitum est mihi, ut, etc.,

    Cic. Att. 8, 12, A, §

    4: edixit, mulieres ante horam quintam venire in theatrum non placere,

    Suet. Aug. 44 fin.; cf.:

    quid placeat, die,

    your decision, Juv. 10, 338.—
    2.
    Si dis placet, please the gods; and in eccl. writers:

    Deo placere,

    Vulg. Num. 23, 27; v. deus.— Hence, *
    A.
    plăcens, entis, P. a., pleasing, charming, dear:

    expetendum esse quod non placens sit,

    Cic. Fin. 3, 8:

    placens uxor,

    Hor. C. 2, 14, 21.— Acceptable:

    hostia placens Deo,

    Vulg. Phil. 4, 18:

    sibi placentes,

    self-willed, id. 2 Pet. 2, 10.—
    B.
    plăcĭtus, a, um, P. a., pleasing, agreeable, acceptable (mostly poet.):

    placita es simplicitate tuā,

    you are pleasing, you please, Ov. Am. 2, 4, 18:

    oliva,

    Verg. G. 2, 425:

    amor,

    id. A. 4, 38:

    bona,

    Ov. H. 17, 98:

    in locum ambobus placitum exercitus conveniunt,

    Sall. J. 81, 1:

    artes,

    Tac. A. 2, 66:

    exemplum,

    id. ib. 4, 37:

    eum (regem creari) quasi placitissimum diis. qui, etc.,

    Just. 18. 3. 9 (the reading acceptissimum is a later emendation).— Abl. absol.: sic placito ocius surrexit. App. M. 2, 24:

    placiti dies,

    appointed days, Vulg. 1 Reg. 13, 11.—
    2.
    Subst.: plăcĭtum, i, n.
    a.
    Prop., that which is pleasing or agreeable:

    ultra placitum laudare,

    more than is agreeable, Verg. E. 7, 27.—
    b.
    Transf.
    (α).
    An opinion, sentiment (post-Aug.):

    Catonis placita de olivis,

    Plin. 15, 5, 6, § 20.—
    (β).
    A determination, prescription, order:

    medicorum placita,

    Plin. 14, 22, 28, § 143.—
    (γ).
    A maxim, principle:

    ipse (Rubellius) placita majorum colebat,

    Tac. A. 14, 22:

    sapientium placita,

    id. ib. 16, 19:

    Stoicorum,

    id. H. 3, 81:

    philosophorum,

    id. Or. 19:

    nec est quare hoc inter nostra placita mireris,

    Sen. Ep. 66, 45:

    decreta, quae Graeci vocant dogmata, nobis vel decreta licet adpellare vel scita vel placita,

    Sen. Ep. 95, 10: philosophiae placita, id. ib. §

    37: Babyloniorum,

    Plin. 2, 79, 81, § 191; Col. 9, 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > placeo

  • 2 acceptus

        acceptus adj. with comp. and sup.    [P. of accipio], welcome, acceptable, pleasing, dear; with dat: plebi, Cs.: res populo R.: munus, N.: acceptior illi liber erit sanguis, O.: dis acceptissimus illius aevi, O.: acceptissimus militum animis, L.
    * * *
    accepta -um, acceptior -or -us, acceptissimus -a -um ADJ
    welcome, pleasing; popular with, well liked; dear; received/credited (money)

    Latin-English dictionary > acceptus

  • 3 amīcus

        amīcus adj. with comp. and sup.    [AM-], loving, friendly, kind, favorable: tribuni nobis amici: tyranno, N.: luto sus, H.: mihi nemo amicior Attico: rex amicissimus rei p.: erga te animo esse amico, T.: male numen amicum, unfriendly, V.: coniunctissimus et amicissimus. — Fig., of things, kindly, pleasing, acceptable, favorable: imbres, V.: sidus, propitious, H.: voltus, O.: portūs, of friends, V.: tempus, welcome, H.: nihil est mihi amicius solitudine: Brevitas mihimet amicissima: Nec dīs amicum est te Abire, is it pleasing, H.
    * * *
    I
    amica -um, amicior -or -us, amicissimus -a -um ADJ
    friendly, dear, fond of; supporting (political), loyal, devoted; loving
    II
    friend, ally, disciple; loved one; patron; counselor/courtier (to a prince)

    Latin-English dictionary > amīcus

  • 4 concinnus

        concinnus adj.    with comp, neat, pretty, elegant, pleasing, stylish: Samos, pretty, H.: tectorium.—Of style: oratio: poëma: versus, H.—Of persons: helluo: alii concinniores: in brevitate respondendi, apt in repartee, N.: concinnus amicis ut videatur, courteous, H.
    * * *
    concinna -um, concinnior -or -us, concinnissimus -a -um ADJ
    set in order, neatly arranged/made; neat/elegant/clever (style); pretty/pleasing

    Latin-English dictionary > concinnus

  • 5 grātus

        grātus adj. with comp. and sup.    [GRA-], beloved, dear, acceptable, pleasing, agreeable: factum omnibus: optimo cuique oratio gratissima: nihil patri gratius facere: id gratum acceptumque habendum: supplicia eorum gratiora dis arbitrantur, Cs.: hedera est gratissima Baccho, O.: conviva, welcome, H.: carmina, H.: Gratior pulchro in corpore virtus, V.: parentibus error, V.: Si quod adest gratum iuvat, acceptable, i. e. with content, H. —As subst n.: feceris nobis gratum omnibus, do us a favor: gratissimum mihi feceris, si, etc., a very great favor: quae rebus grata erant, gratiora verbis facere, L.: Gratum elocutā consiliantibus Iunone divis, something pleasant, H.—With supin. abl.: his gratiora dictu alia esse scio, L.—Of persons: Venus, H.: iuvenum gratissime Crantor, O: vates dis gratissima, O.— Thankful, grateful, thankworthy, deserving, procuring thanks: cognovi te gratissimum omnium: re ipsā atque animo gratissimus: si bene de me meritis gratum me praebeo: erga me: gratissimis animis prosequi, etc.: horam gratā sume manu, H.: quom gratum mihi esse potuit, i. e. it might have procured me thanks, T.: quam sit re pulchrum, beneficio gratum, tyrannum occidere, productive of gratitude.
    * * *
    grata -um, gratior -or -us, gratissimus -a -um ADJ
    pleasing, acceptable, agreeable, welcome; dear, beloved; grateful, thankful

    Latin-English dictionary > grātus

  • 6 laetus

        laetus adj.    with comp. and sup, joyful, cheerful, glad, gay, joyous, rejoicing, happy, pleased, delighted, full of joy: Laetus est nescio quid, T.: alacres laetique: ludi laetiores: dies laetissimi: servatam ob navem, V.: de amicā, T.: laborum, V.: fratri obtigisse quod volt, T.—Cheerful, ready, willing, eager: senatus subplementum etiam laetus decreverat, S.: Vela dabant laeti, gladly, V.: fatebere laetus Nec surdum esse, etc., Iu.—Delighting, taking pleasure: Et laetum equino sanguine Concanum, H.: munere, O.: plantaribus horti, Iu.: classis praedā, satisfied, L.: Glande sues, filled, V.—Giving joy, conferring delight, pleasing, pleasant, grateful, prosperous, beautiful, charming: omnia erant facta laetiora: vitium laetissimi fructūs: si laeta aderit Venus, propitious, H.: saecula, V.: vite quid potest esse fructu laetius?: pabulum, L.: colles frondibus laeti, Cu.: pascua, fertile, H.: lucus laetissimus umbrae, V. — Plur n. as subst: Sollicitum aliquid laetis intervenit, prosperity, O.—Of style, rich, copious, agreeable: genus verborum.
    * * *
    laeta -um, laetior -or -us, laetissimus -a -um ADJ
    happy/cheerful/joyful/glad; favorable/propitious; prosperous/successful; luxuriant/lush/rich/sleek; fertile (land); teeming/abounding; pleasing/welcome

    Latin-English dictionary > laetus

  • 7 complaceo

    com-plăcĕo, plăcŭi and plăcĭtus sum, 2, v. n. (except in Col., only ante- and postclass.).
    I.
    To be pleasing at the same time, to please also:

    postquam me amare dixi, complacita'st tibi,

    Ter. And. 4, 1, 21: ut et tibi et Gallioni nostro complacuerat, * Col. 9, 16, 2; cf. Gell. 17, 9, 4.—
    II.
    To be very pleasing to:

    Veneri haec complacuerunt,

    Plaut. Rud. 3, 4, 22:

    hoc deo complacitum'st,

    id. ib. 1, 3, 3; cf. Gell. 18, 3, 4:

    ejus sibi complacitam formam,

    Ter. Heaut. 4, 5, 25; cf. App. M. 4, p. 157; Nemes. Cyn. 12. —Hence, complăcĭtus, a, um, P. a., pleased, favorable:

    Musae,

    Mart. Cap. 2, § 119; comp.:

    deus, complacitior,

    Vulg. Psa. 76, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > complaceo

  • 8 complacitus

    com-plăcĕo, plăcŭi and plăcĭtus sum, 2, v. n. (except in Col., only ante- and postclass.).
    I.
    To be pleasing at the same time, to please also:

    postquam me amare dixi, complacita'st tibi,

    Ter. And. 4, 1, 21: ut et tibi et Gallioni nostro complacuerat, * Col. 9, 16, 2; cf. Gell. 17, 9, 4.—
    II.
    To be very pleasing to:

    Veneri haec complacuerunt,

    Plaut. Rud. 3, 4, 22:

    hoc deo complacitum'st,

    id. ib. 1, 3, 3; cf. Gell. 18, 3, 4:

    ejus sibi complacitam formam,

    Ter. Heaut. 4, 5, 25; cf. App. M. 4, p. 157; Nemes. Cyn. 12. —Hence, complăcĭtus, a, um, P. a., pleased, favorable:

    Musae,

    Mart. Cap. 2, § 119; comp.:

    deus, complacitior,

    Vulg. Psa. 76, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > complacitus

  • 9 concinnus

    con-cinnus, a, um, adj. [etym. dub.; acc. to Non. p. 43, 21, and p. 59, 30, from cinnus], fitly, skilfully put together or joined, well adjusted, beautiful (class.; esp. freq. in Cic. of discourse).
    I.
    Object.
    A.
    Prop.:

    sat edepol concinna est (virgo) facie,

    Plaut. Pers. 4, 3, 77:

    Samos ( = venusta, elegans),

    pretty, Hor. Ep. 1, 11, 2:

    tectorium,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 1: helicis folia angulosa et concinniora (for euruthmotera, in Theophr. H. P. 3, 18), Plin. 16, 34, 62, § 148:

    heluo,

    elegant, Cic. Pis. 10, 22.—
    B.
    Trop., of discourse, beautiful, elegant, polishcd, neat, striking, etc.:

    (oratio) concinna, distincta, ornata, festiva, etc.,

    Cic. de Or. 3, 25, 100:

    sententiae non tam graves et severae quam concinnae et venustae,

    id. Brut. 95, 325; cf.:

    concinnae sententiae (opp. probabiles),

    id. Or. 19, 65; and:

    concinnae acutaeque sententiae,

    id. Brut. 78, 272:

    versus,

    Hor. Ep. 2, 1, 74:

    sermo,

    id. S. 1, 10, 23:

    reditus ad rem aptus et concinnus,

    Cic. de Or. 3, 53, 203:

    transgressio verborum, id est hyperbaton,

    Quint. 9, 3, 91.—
    2.
    Transf. to the person:

    alii in eādem jejunitate concinniores, id est, faceti, florentes etiam et leviter ornati,

    Cic. Or. 6, 20; Nep. Epam. 5, 1:

    concinnus et elegans Aristo,

    Cic. Fin. 5, 5, 13; cf.

    also of the painter Nicophanes: elegans et concinnus (pictor),

    Plin. 35, 10, 36, § 111. —
    II.
    Subject. ( = commodus, II.): concinnus alicui, suited to, fit, appropriate for; of persons, suiting one's self to, courteous, pleasing, etc. (rare): viris Venus ut concinnior esset, * Lucr. 4, 1276:

    concinnus amicis,

    Hor. S. 1, 3, 50.—
    * B.
    Concinnum est = commodum est:

    age, age, ut tibi maxime concinnum est,

    it is pleasing, agreeable, Plaut. Mil. 4, 2, 33.— Adv.
    1.
    In the form concinnē, fitly, beautifully:

    concinne et lepide vestita,

    Plaut. Ep. 2, 2, 38. —Of discourse, elegantly, neatly, etc., Cic. de Or. 2, 19, 81; id. N. D. 2, 27, 69; id. Rosc. Com. 16, 49.— Comp.:

    eloqui,

    Aus. Grat. Act. ad Gratian. 8: saliunt aquae, Fronto de Orat. 1, p. 242 Mai.— Sup. of the adj. and adv. apparently not in use.—
    2.
    In the form concinnĭter, Gell. 18, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > concinnus

  • 10 laetus

    1.
    laetus, a, um, adj. [Sanscr. root prī-, to cheer; prētis, joy, love; cf. Gr. praüs, praios; Germ. Friede, Freude; cf. also Latin gentile name, Plaetorius], joyful, cheerful, glad, gay, joyous, rejoicing, pleased, delighted, full of joy.
    I.
    Lit., constr. absol., with de, the gen., the inf., or acc. and inf.
    (α).
    Absol.:

    laeti atque erecti,

    Cic. Font. 11, 33:

    alacres laetique,

    id. Sest. 1, 1:

    vultus,

    id. Att. 8, 9, 2:

    dies laetissimi,

    id. Lael. 3, 12.—In neutr. plur. as subst.:

    litterae tuae partim laeta partim tristia continent,

    Plin. Ep. 5, 9, 1.—
    (β).
    With de:

    laetus est de amica,

    Ter. Ad. 2, 2, 45.—
    (γ).
    With gen.:

    laetus animi et ingenii,

    Vell. 2, 93, 1; Tac. A. 2, 26:

    laborum,

    Verg. A. 11, 73:

    irae,

    Sil. 17, 308.—
    (δ).
    With inf.:

    laetus uterque Spectari superis,

    Sil. 9, 453.—
    (ε).
    With acc. and inf.:

    laetus sum, fratri obtigisse quod volt,

    Ter. Phorm. 5, 4, 1:

    laeta est abs te (donum) datum esse,

    id. Eun. 3, 1, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    Doing a thing with joy, cheerful, ready, willing:

    senatus supplementum etiam laetus decreverat,

    Sall. J. 84, 3:

    descendere regno,

    Stat. Th. 2, 396:

    fatebere laetus nec surdum esse, etc.,

    Juv. 13, 248.—
    B.
    Delighting or taking pleasure in a thing; with abl. or inf.
    (α).
    With abl.:

    et laetum equino sanguine Concanum,

    Hor. C. 3, 4, 34:

    laetus stridore catenae,

    Juv. 14, 23:

    plantaribus horti,

    id. 13, 123.—
    (β).
    With inf.:

    et ferro vivere laetum Vulgus,

    Sil. 9, 223.—
    C.
    Pleased, satisfied with any thing; delighting in; with abl.:

    classis Romana haudquaquam laeta praedā rediit,

    Liv. 27, 31:

    contentus modicis, meoque laetus,

    Mart. 4, 77, 2.—With gen.:

    laeta laborum,

    Verg. A. 11, 73:

    laetissimus viae,

    indulging to the full, Sil. 17, 308.—
    D.
    Pleasing, pleasant, grateful:

    omnia erant facta hoc biduo laetiora,

    Cic. Att. 7, 26, 1:

    laetique nuntii vulgabantur,

    Tac. A. 1, 5:

    vitium laetissimi fructus,

    Cic. N. D. 2, 62, 156:

    virtus haud laeta tyranno,

    Val. Fl. 1, 30:

    militibus id nomen,

    Tac. H. 4, 68.—
    E.
    Favorable, propitious, prosperous:

    venti,

    Val. Fl. 4, 31:

    sors,

    id. 4, 540:

    bellum,

    Sil. 10, 552; Plaut. Am. prol. 2:

    saecula,

    Verg. A. 1, 605:

    exta,

    Suet. Caes. 77:

    cujus (proelii) initium ambiguum, finis laetior,

    Tac. A. 12, 40.—
    F.
    Fortunate, auspicious, lucky:

    prodigium,

    Plin. 11, 37, 77, § 197:

    augurium,

    Tac. H. 1, 62:

    laeta et congruentia exta,

    id. ib. 2, 4:

    omina,

    Petr. 122.—
    G.
    Joyous in appearance, delightful, pleasing, beautiful:

    vite quid potest esse cum fructu laetius, tum aspectu pulchrius?

    Cic. de Sen. 15, 53:

    segetes,

    Verg. G. 1, 1:

    lupae fulvo nutricis tegmine,

    id. A. 1, 275:

    ferarum exuviis,

    Ov. M. 1, 475:

    indoles,

    Quint. 2, 4, 4:

    colles frondibus laeti,

    Curt. 5, 4, 9.—
    2.
    In partic., in econom. lang., fertile, rich, of soil:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 23:

    laeta Clitumni pascua,

    Juv. 12, 13.—Of cattle, fat:

    glande sues laeti redeunt,

    Verg. G. 2, 520.—
    3.
    Abundant, copious:

    laeta magis pressis manabunt flumina mammis,

    Verg. G. 3, 310; 3, 494:

    lucus laetissimus umbrae,

    id. A. 1, 441.—Of style, etc., rich, copious, agreeable:

    nitidum quoddam genus est verborum et laetum,

    Cic. de Or. 1, 18, 81.—Of the author:

    (Homerus) laetus ac pressus,

    Quint. 10, 1, 46.—
    H.
    Pleasant, agreeable:

    dicendi genus tenue laetioribus numeris corrumpere,

    Quint. 9, 4, 17.—In neutr. sing., adverbially:

    laetumque rubet,

    with joy, with pleasure, Stat. Ach. 1, 323.— Hence, adv.: laetē, joyfully, gladly, cheerfully.
    1.
    Lit. (class.):

    auctorem senatus exstinctum laete atque insolenter tulit,

    Cic. Phil. 9, 3, 7:

    laete an severe dicere,

    Quint. 8, 3, 40.— Comp., Vell. 2, 45, 3:

    neque refert cujusquam Punicas Romanasve acies laetius extuleris,

    more eagerly, Tac. A. 4, 33:

    aliquid ausi laetius aut licentius,

    Quint. 2, 4, 14.— Sup.:

    laetissime gaudere,

    Gell. 3, 15, 2.—
    2.
    Transf., fruitfully, abundantly, luxuriantly:

    seges laete virens,

    Plin. 33, 5, 27, § 89.— Comp.:

    truncus laetius frondet,

    more fruitfully, more luxuriantly, Col. 5, 9, 10; cf. Plin. 16, 31, 56, § 130.—
    3.
    Lightly, not severely, without seriousness:

    si quis putet nos laetius fecisse quam orationis severitas exigat,

    Plin. Ep. 2, 5, 6.
    2.
    laetus, i, m., in late Lat., a foreign bondman who received a piece of land to cultivate, for which he paid tribute to his master, a serf, Amm. 20, 8, 13; Eum. Pan. 21, 1.—Hence,
    A.
    laeta, ōrum, n., the land so cultivated, Cod. Th. 7, 20, 10.—
    B.
    laetĭcus, a, um, adj., of or belonging to a laetus: laeticae terrae, Cod. Th. 13, 11, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > laetus

  • 11 ad-rīdeō (arr-)

        ad-rīdeō (arr-) rīsī, rīsus, ēre,    to laugh, smile at, laugh with, smile upon: alqd: cum dixisset... arrisissetque adulescens: cum risi, adrides, O.: omnibus, T.: ut ridentibus adrident, on those who smile, H.—To be pleasing, please: mihi: quibus haec adridere velim, H.

    Latin-English dictionary > ad-rīdeō (arr-)

  • 12 amandus

        amandus adj.    [P. of amo], pleasing: vox, H.

    Latin-English dictionary > amandus

  • 13 benīgnus

        benīgnus adj. with comp.    [bene+GEN-], kind, good, friendly, pleasing, favorable, benignant: animus in alqm, T.: numen, H.: oratio: benigniora verba, L. — Beneficent, obliging, liberal, bounteous: fortuna mihi, H.: benigniores quam res patitur: vini somnique benignus, a hard drinker and a lover of sleep, H.—Fruitful, fertile, copious, rich: vepres, H.: cornu, H.: ingeni Benigna vena est, H.: praeda, O.: messes terra benigna daret, Tb.
    * * *
    benigna -um, benignior -or -us, benignissimus -a -um ADJ
    kind, favorable, obliging; kindly, mild, affable; liberal, bounteous

    Latin-English dictionary > benīgnus

  • 14 decēns

        decēns entis, adj. with comp.    [P. of decet], seemly, becoming, decent, proper, fit: amictus, O.: motus, H.: quid verum atque decens, H.: (habitus) decentior quam sublimior, Ta.— Symmetrical, well-formed, beautiful, noble: mālae, H.: Venus, H.: quā nulla decentior, O.
    * * *
    decentis (gen.), decentior -or -us, decentissimus -a -um ADJ
    appropriate, decent/seemly/becoming, in approved standard; pleasing/graceful

    Latin-English dictionary > decēns

  • 15 decor

        decor ōris, m    [DEC-], comeliness, elegance, grace, beauty, charm, ornament: Mobilibusque decor naturis dandus, H.: signa decoris, V.: ovibus sua lana decori est, O.: imperii, Ta.: oris, Ta.— An ornament, decoration: iactura decoris, O.
    * * *
    I
    (gen.), decoris ADJ
    beautiful; pleasing to the senses
    II
    beauty/good looks, decent appearance; ornament; grace/elegance/charm; propriety

    Latin-English dictionary > decor

  • 16 decōrē

        decōrē adv.    [decorus], suitably, properly, becomingly, decorously: ea facere: res p. gesta, S.: formata species, worthily.
    * * *
    beautifully, in a pleasing manner; properly/suitably, in correct/seemly manner

    Latin-English dictionary > decōrē

  • 17 dēlicātus

        dēlicātus adj. with comp. and sup.    [P. of * dēlicō, to clear up], alluring, charming, pleasing, delightful, luxurious, voluptuous: in illo delicatissimo litore: hortuli, Ph.: puerorum comitatus: delicatiores in cantu flexiones: puella delicatior haedo, softer, Ct. — Given to pleasure, luxurious, effeminate: pueri: iuventus: capella, Ct.— Nice, squeamish: tam, quam iste: fastidium.
    * * *
    I
    delicata -um, delicatior -or -us, delicatissimus -a -um ADJ
    luxurious/sumptuous, addicted to pleasure; self-indulgent/comfortable; pampered; foppish, effeminate; polite, elegant; charming; tender; voluptuous; wanton; skittish/frisky/frivolous; fastidious/squeamish; delicate/dainty/pretty/fine
    II
    paramour, favorite; voluptury (L+S); one addicted to pleasure

    Latin-English dictionary > dēlicātus

  • 18 favōrābilis.

       favōrābilis. e, adj.    [favor], favored, in favor: civitas, Ta.— Winning favor, pleasing: oratio, Ta.

    Latin-English dictionary > favōrābilis.

  • 19 fēstīvus

        fēstīvus adj. with comp. and sup.    [festus], agreeable, pleasing, pretty: poëma: copia librorum, a fair number.—Jovial, jocose, agreeable, dear: quibus (pueris) nihil potest esse festivius: homo: pater festivissime! T.: caput, T.— Humorous, pleasant, witty: sermo: acroama.
    * * *
    festiva -um, festivior -or -us, festivissimus -a -um ADJ
    feast (days); excellent, fine; jovial (person), genial; lively (speech), witty

    Latin-English dictionary > fēstīvus

  • 20 iūcundus (iōc-)

        iūcundus (iōc-) adj. with comp. and sup.    [DIV-], pleasant, agreeable, delightful, pleasing: est mihi iucunda vestra erga me voluntas: id vero militibus fuit iucundum, Cs.: praemia, H.: Crispi iucunda senectus (i. e. senex iucundus), Iu.: epulis iucundiora, S.: officia iucundiora: bonum iucundius vitā, Iu.: conspectus vester est mihi multo iucundissimus.— Plur n. as subst: et iucunda et idonea dicere vitae, H.

    Latin-English dictionary > iūcundus (iōc-)

См. также в других словарях:

  • Pleasing — Pleas ing, a. Giving pleasure or satisfaction; causing agreeable emotion; agreeable; delightful; as, a pleasing prospect; pleasing manners. Pleasing harmony. Shak. Pleasing features. Macaulay. {Pleas ing*ly}, adv. {Pleas ing*ness}, n. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pleasing — Pleas ing, n. An object of pleasure. [Obs.] Chaucer. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • pleasing — index attractive, harmonious, palatable, popular, sapid, savory Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • pleasing — *pleasant, agreeable, grateful, gratifying, welcome Analogous words: winning (see GET): charming, attractive, alluring, enchanting (see under ATTRACT) Antonyms: displeasing: repellent …   New Dictionary of Synonyms

  • pleasing — / pleasurable [adj] welcome, nice agreeable, amiable, amusing, charming, congenial, delightful, enchanting, engaging, enjoyable, entertaining, favorable, good, grateful, gratifying, likable, luscious, musical, palatable, pleasant, polite,… …   New thesaurus

  • pleasing — [plēz′iŋ] adj. giving pleasure; pleasant; agreeable; gratifying SYN. PLEASANT pleasingly adv. pleasingness n …   English World dictionary

  • pleasing — pleas|ing [ plizıŋ ] adjective FORMAL 1. ) making you feel happy and satisfied: Amy s progress this year has been very pleasing. pleasing news 2. ) pleasant and enjoyable: a pleasing aroma The atmosphere was very pleasing to her. pleasing to the… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • pleasing — UK [ˈpliːzɪŋ] / US [ˈplɪzɪŋ] adjective formal 1) pleasant and enjoyable a pleasing aroma The atmosphere was very pleasing to her. pleasing to the eye (= nice to look at): The room was simply furnished and pleasing to the eye. 2) making you feel… …   English dictionary

  • pleasing — [[t]pli͟ːzɪŋ[/t]] ADJ GRADED: oft ADJ to n, ADJ to inf Something that is pleasing gives you pleasure and satisfaction. This area of France has a pleasing climate in August... Such a view is pleasing... It s pleasing to listen to... It s pleasing… …   English dictionary

  • pleasing — adj. VERBS ▪ be ▪ find sth ADVERB ▪ extremely, fairly, very, etc. ▪ aesthe …   Collocations dictionary

  • pleasing — pleas|ing [ˈpli:zıŋ] adj formal giving pleasure, enjoyment, or satisfaction ▪ a pleasing sound pleasing to ▪ a design that is pleasing to the eye >pleasingly adv ▪ a pleasingly relaxed atmosphere …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»