-
1 perfugio
perfŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] se réfugier (vers ou auprès de, + ad et acc.). [st2]2 [-] passer à l'ennemi, déserter. [st2]3 [-] recourir à. - cum paene cotidie a Pompeio ad Caesarem perfugerent, Caes. BC. 3, 61: alors que presque tous les jours on désertait le camp de Pompée pour celui de César.* * *perfŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] se réfugier (vers ou auprès de, + ad et acc.). [st2]2 [-] passer à l'ennemi, déserter. [st2]3 [-] recourir à. - cum paene cotidie a Pompeio ad Caesarem perfugerent, Caes. BC. 3, 61: alors que presque tous les jours on désertait le camp de Pompée pour celui de César.* * *Perfugio, perfugis, pen. corr. perfugi, pen. prod. perfugitum, pen. corr. perfugere. Liu. Fuir en quelque lieu, ou S'enfuir et retirer vers aucun pour avoir secours de luy, ou refuge. -
2 perfugio
perfugio perfugio, fugi, fugitum, ere перебегать -
3 perfugio
per-fugio, fūgī, fugitum, ere1) прибегать, искать убежища (ad aliquem L; Corinthum Nep; ad otium C)2) перебегать ( ad Caesarem Cs) -
4 perfugio
per-fugio, fūgī, fugitum, ere, hin-, hinüberfliehen, a) der Zuflucht wegen, seine Zuflucht nehmen, Corinthum, Nep.: ad alqm, Liv. – übtr., a negotiis publicis se removere ad otiumque perf., Cic.: ad fati necessitatem, Gell.: in fidem Aetolorum, Liv. – b) als Überläufer, übergehen (zum Feinde), ad alqm, Cic. u. Caes.: in castra Caesaris, Auct. b. Afr.
-
5 perfugio
per-fugio, fūgī, fugitum, ere, hin-, hinüberfliehen, a) der Zuflucht wegen, seine Zuflucht nehmen, Corinthum, Nep.: ad alqm, Liv. – übtr., a negotiis publicis se removere ad otiumque perf., Cic.: ad fati necessitatem, Gell.: in fidem Aetolorum, Liv. – b) als Überläufer, übergehen (zum Feinde), ad alqm, Cic. u. Caes.: in castra Caesaris, Auct. b. Afr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfugio
-
6 perfugio
perfugere, perfugi, - Vflee, desert; take refuge -
7 perfugio
I.Lit.A.In gen. (rare; ap. Cic. Pis. 36, 89, profugisti is the correct reading.; cf.B.confugio): ad aliquem,
Liv. 2, 9:Corinthum,
Nep. Dion. 5, 1:Bactra,
Curt. 6, 6, 22:ad tribunal,
Tac. A. 1, 32:in Capitolium,
id. ib. 3, 36.—In partic., to go over or desert to the enemy (class.):II.nemo a Caesare ad Pompeium transierat, cum paene cotidie a Pompeio ad Caesarem perfugerent,
Caes. B. C. 3, 61; Cic. Balb. 9, 24:servos, qui ad eos perfugissent (al. profugissent), poposcit,
Caes. B. G. 1, 27, 3.—Trop., to take refuge in any thing (post-class.):qui cum in culpā et in maleficio revicti sunt, perfugiunt ad fati necessitatem,
Gell. 6, 2, 13:in fidem alicujus,
Liv. 28, 7. -
8 perfugio
, perfugi, perfugitum, perfugere 3перебегать -
9 perfugium
perfugium, iī, n. (perfugio), die Zuflucht, der Zufluchtsort, das Asyl, perfugium et praesidium salutis, Cic.: perfugium portusque supplicii, Cic.: perfugium sibi habebant, Lucr.: ut Dianae Leucophrynae perfugium inviolabile esset, Tac.: alqm excludere a portu (bildl.) et perfugio, Cic.: illo desperatissimo perfugio uti, Cic.: nobilitatis auctoritatisque Democriti perfugio uti, Gell.: spes me tenet hunc locum consessumque vestrum... eius fortunae miserae multumque iactatae portum ac perfugium futurum, Cic.: hiemis (für den W.), non avaritiae (für die Habsucht) perfugium maiores nostri in sociorum atque amicorum tectis esse voluerunt, Cic. – Plur., perfugia annonae, Cic.: perfugia silvarum et paludium, Eumen. pan.: obstruere perfugia improborum, Cic.: intercludere perfugia fortunae, Cic.
-
10 perfugium
perfugium, iī, n. (perfugio), die Zuflucht, der Zufluchtsort, das Asyl, perfugium et praesidium salutis, Cic.: perfugium portusque supplicii, Cic.: perfugium sibi habebant, Lucr.: ut Dianae Leucophrynae perfugium inviolabile esset, Tac.: alqm excludere a portu (bildl.) et perfugio, Cic.: illo desperatissimo perfugio uti, Cic.: nobilitatis auctoritatisque Democriti perfugio uti, Gell.: spes me tenet hunc locum consessumque vestrum... eius fortunae miserae multumque iactatae portum ac perfugium futurum, Cic.: hiemis (für den W.), non avaritiae (für die Habsucht) perfugium maiores nostri in sociorum atque amicorum tectis esse voluerunt, Cic. – Plur., perfugia annonae, Cic.: perfugia silvarum et paludium, Eumen. pan.: obstruere perfugia improborum, Cic.: intercludere perfugia fortunae, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfugium
-
11 perfugium
perfugĭum, ĭi, n. refuge, abri, asile.* * *perfugĭum, ĭi, n. refuge, abri, asile.* * *Perfugium. Cic. Un lieu de refuge en temps d'adversité, Refuge.\Vti perfugio. Cic. Se mettre à sauveté en quelque lieu, Avoir son refuge à quelque chose.\Illo desperatissimo perfugio vti posset, se imprudentem fecisse. Cic. Il se pourroit excuser de ceste excuse. -
12 perfugium
perfŭgĭum, ii, n. [perfugio], a place to flee to, a shelter, asylum, refuge (class.):perfugi sibi copiam comparare,
Plaut. Cas. 3, 5, 2:si unum ostium obsideatur, aliud perfugium petat,
id. Truc. 4, 4, 17 Bothe:pedibus perfugium peperit,
ran off, escaped, id. Cist. 1, 3, 13:cum propter siccitates paludum, quo se reciperent, non haberent, quo perfugio superiore anno fuerant usi,
Caes. B. G. 4, 38:portum ac perfugium esse,
Cic. Clu. 3, 7:perfugium et praesidium salutis,
id. Rab. Perd. 2, 4:perfugium unum, una spes reliqua est Roscio,
id. Rosc. Am. 52, 150:commune,
id. Cat. 4, 1, 2:desperatissimum,
id. Verr. 2, 2, 41, § 101:perfugium omnium laborum et sollicitudinum somnus,
id. Div. 2, 72, 150:annonae,
i. e. Campania, id. Phil. 8, 8, 26. -
13 perfuga
-
14 perfugium
ī n. [ perfugio ]убежище (p. ac praesidium salutis C) -
15 desperatus
dēspērātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. despero), aufgegeben, verzweifelt, hoffnungslos, heillos, a) v. Lebl.: res, Nep.: morbi, Cic.: haec nunc multo desperatiora, Cic.: desperatissimo perfugio uti, Cic.: homines desperatae factionis, v. den Märtyrern, Min. Fel. – b) v. Pers.: α) übh.: senes, Cic.: homines, Caes.: eos desperatos vocant, v. den Märtyrern, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 5, 9, 12): u. v. personif. Staat, aegrota ac paene desperata res publica, Cic. – Sing. subst., medicus, qui etiam desperatum (einen aufgegebenen Kranken) liberare sit idoneus, Augustin. serm. 344, 5: Plur. subst., desperati, v. Kranken, Cic. ad Att. 16, 15, 5. – β) heillos = unverbesserlich, nichtswürdig, verworfen, desperatissimus iste latro, Apul. met. 10, 11.
-
16 perfuga
perfuga, ae, m. (perfugio), der Überläufer zum Feinde (als Schutz suchender Flüchtling, während transfuga = der Überläufer als Deserteur), Cic. u.a. – / Auch fem. nach Prisc. 4, 6 (aber ohne Beleg).
-
17 desperatus
dēspērātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. despero), aufgegeben, verzweifelt, hoffnungslos, heillos, a) v. Lebl.: res, Nep.: morbi, Cic.: haec nunc multo desperatiora, Cic.: desperatissimo perfugio uti, Cic.: homines desperatae factionis, v. den Märtyrern, Min. Fel. – b) v. Pers.: α) übh.: senes, Cic.: homines, Caes.: eos desperatos vocant, v. den Märtyrern, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 5, 9, 12): u. v. personif. Staat, aegrota ac paene desperata res publica, Cic. – Sing. subst., medicus, qui etiam desperatum (einen aufgegebenen Kranken) liberare sit idoneus, Augustin. serm. 344, 5: Plur. subst., desperati, v. Kranken, Cic. ad Att. 16, 15, 5. – β) heillos = unverbesserlich, nichtswürdig, verworfen, desperatissimus iste latro, Apul. met. 10, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > desperatus
-
18 perfuga
perfuga, ae, m. (perfugio), der Überläufer zum Feinde (als Schutz suchender Flüchtling, während transfuga = der Überläufer als Deserteur), Cic. u.a. – ⇒ Auch fem. nach Prisc. 4, 6 (aber ohne Beleg). -
19 perfugium
-
20 prae-parō
prae-parō āvī, ātus, āre, to make ready beforehand, prepare, equip, make preparations: ea quae videntur instare: ante navīs, L.: locum domestici belli causā, Cs.: praeparato ad talem casum perfugio, L.: pecunia stipendio militum praeparata, Cu.: res necessarias ad vitam degendam.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Legio X Gemina — Escudo de la Legio X Gemina a principios del siglo V, según la Notitia Dignitatum occ. Activa Desde el 70 a. C. hasta el siglo V … Wikipedia Español
Mórinos — Mapa de las Galias en la época de su conquista por César, indicando el territorio aproximado de los Morini Información Idioma … Wikipedia Español
BARCA — I. BARCA apud Paulinum Poem. 13. ut mea salubri barca perfugio foret, Puppis superstes obrutae. Abbonem de bello Paris. l. 1. Quamplures numero naves numer ante carentes Exstat, eas moris vulgo barcas nominare. Et l. 2. Barcas per flumina raptant … Hofmann J. Lexicon universale
BRITANNI Primi — seu Brittones, ut ait Beda in c. 1. l. 1. de tractu Armoricano, in Britanntam insulam advecti, austr ales sibi partes eius vindicârunt, et suâ linguâ usi sunt. Multo ante Bedam tradidie Caesar in libro 5. c. 12. Bretanniae maritimam partem ab his … Hofmann J. Lexicon universale
CAROLUS I M. Britanniae — CAROLUS I. M. Britanniae post patrem Iacobum, Rex, A. C. 1625. Rupellae, sub Buckinghamio Duce, succurrere conatus est: mox pace cum Gallo initâ, domesticis turbis implicitus, Scotos obsequium aliquatenus detrectantes, armis terruit, hinc veniâ… … Hofmann J. Lexicon universale
CONFINIA — in tutela Numinum quoque olim fuêre: Mercurii imprimis, qui sub nomine Εῥμαίων, seu Ε῾μαίων λόφων, cumuli nempe lapidum in via positorum, tum cultus est. Tibullus, l. 1. El. 1. v. 11. Nam veneror, seu stipes habet, desertus in agris, Seu vetus in … Hofmann J. Lexicon universale
EMBDA — seu Emda, urbs Germ. munita, emporiumqueve celebre, ad fluv. Amisiae ostia, Frisiae Occid. caput, alias sub proprio Comite, nunc in ditione Batavorum, 6. mill. Germ. a Groninga in Ort. 15. a Brema in Occas. cum portu commodissimo. Historia urbis… … Hofmann J. Lexicon universale
MANES — I. MANES a quo Manichael haeretici orti sunt, natione Persa suit, prius Cubricus dictus, servus cuiusdam viduae Persicae, quae moriens Manem, (ita enim postmodum appellari voluit, no pristini status meoria remaneret) haeedem instituit, eique non… … Hofmann J. Lexicon universale
MEMMATE vel MEMMATES — MEMMATE, vel MEMMATES vulgo Mande en Gevaudan, vicus olim Galliae in Gabalis, a monte Memmatensi vel Mimmatensi, in cuius crypta S. Privatus Episcopus Gabalitanus, ab Alemannis occisus est; dictus: nunc urbs Episcopalis, postquam Gabalis… … Hofmann J. Lexicon universale
TARQUINIUS II — TARQUINIUS II. Superbus, septimus et ultimus Roman. Rex, â moribus cognomen adeptus. Tulliam, Servii Tullii filiam uxorem duxit, praeferoci ingeniô mulierum, cuius consiliô socerum interfecit, regnmque sceleste occupavit. Bellô tamen strenus fuit … Hofmann J. Lexicon universale
TIGURUM — rectius secundum quosdam Tirigum, vel Thuricum, German. Zurich, una e vetustissimis non Helvetiae solum, sed totius Orbis, urbs ampla et culta; Hanc Limagus e lacu egressus separat in duas partes; Sedet inter duos monticulos, ad oram lacus, ubi… … Hofmann J. Lexicon universale