Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

perfugio

  • 1 perfugio

    perfŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] se réfugier (vers ou auprès de, + ad et acc.). [st2]2 [-] passer à l'ennemi, déserter. [st2]3 [-] recourir à.    - cum paene cotidie a Pompeio ad Caesarem perfugerent, Caes. BC. 3, 61: alors que presque tous les jours on désertait le camp de Pompée pour celui de César.
    * * *
    perfŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] se réfugier (vers ou auprès de, + ad et acc.). [st2]2 [-] passer à l'ennemi, déserter. [st2]3 [-] recourir à.    - cum paene cotidie a Pompeio ad Caesarem perfugerent, Caes. BC. 3, 61: alors que presque tous les jours on désertait le camp de Pompée pour celui de César.
    * * *
        Perfugio, perfugis, pen. corr. perfugi, pen. prod. perfugitum, pen. corr. perfugere. Liu. Fuir en quelque lieu, ou S'enfuir et retirer vers aucun pour avoir secours de luy, ou refuge.

    Dictionarium latinogallicum > perfugio

  • 2 perfugio

    perfugio perfugio, fugi, fugitum, ere перебегать

    Латинско-русский словарь > perfugio

  • 3 perfugio

    per-fugio, fūgī, fugitum, ere
    1) прибегать, искать убежища (ad aliquem L; Corinthum Nep; ad otium C)

    Латинско-русский словарь > perfugio

  • 4 perfugio

    per-fugio, fūgī, fugitum, ere, hin-, hinüberfliehen, a) der Zuflucht wegen, seine Zuflucht nehmen, Corinthum, Nep.: ad alqm, Liv. – übtr., a negotiis publicis se removere ad otiumque perf., Cic.: ad fati necessitatem, Gell.: in fidem Aetolorum, Liv. – b) als Überläufer, übergehen (zum Feinde), ad alqm, Cic. u. Caes.: in castra Caesaris, Auct. b. Afr.

    lateinisch-deutsches > perfugio

  • 5 perfugio

    per-fugio, fūgī, fugitum, ere, hin-, hinüberfliehen, a) der Zuflucht wegen, seine Zuflucht nehmen, Corinthum, Nep.: ad alqm, Liv. – übtr., a negotiis publicis se removere ad otiumque perf., Cic.: ad fati necessitatem, Gell.: in fidem Aetolorum, Liv. – b) als Überläufer, übergehen (zum Feinde), ad alqm, Cic. u. Caes.: in castra Caesaris, Auct. b. Afr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfugio

  • 6 perfugio

    perfugere, perfugi, - V
    flee, desert; take refuge

    Latin-English dictionary > perfugio

  • 7 perfugio

    per-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n., to flee to a place for refuge.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare; ap. Cic. Pis. 36, 89, profugisti is the correct reading.; cf.

    confugio): ad aliquem,

    Liv. 2, 9:

    Corinthum,

    Nep. Dion. 5, 1:

    Bactra,

    Curt. 6, 6, 22:

    ad tribunal,

    Tac. A. 1, 32:

    in Capitolium,

    id. ib. 3, 36.—
    B.
    In partic., to go over or desert to the enemy (class.):

    nemo a Caesare ad Pompeium transierat, cum paene cotidie a Pompeio ad Caesarem perfugerent,

    Caes. B. C. 3, 61; Cic. Balb. 9, 24:

    servos, qui ad eos perfugissent (al. profugissent), poposcit,

    Caes. B. G. 1, 27, 3.—
    II.
    Trop., to take refuge in any thing (post-class.):

    qui cum in culpā et in maleficio revicti sunt, perfugiunt ad fati necessitatem,

    Gell. 6, 2, 13:

    in fidem alicujus,

    Liv. 28, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > perfugio

  • 8 perfugio

    , perfugi, perfugitum, perfugere 3
      перебегать

    Dictionary Latin-Russian new > perfugio

  • 9 perfugium

    perfugium, iī, n. (perfugio), die Zuflucht, der Zufluchtsort, das Asyl, perfugium et praesidium salutis, Cic.: perfugium portusque supplicii, Cic.: perfugium sibi habebant, Lucr.: ut Dianae Leucophrynae perfugium inviolabile esset, Tac.: alqm excludere a portu (bildl.) et perfugio, Cic.: illo desperatissimo perfugio uti, Cic.: nobilitatis auctoritatisque Democriti perfugio uti, Gell.: spes me tenet hunc locum consessumque vestrum... eius fortunae miserae multumque iactatae portum ac perfugium futurum, Cic.: hiemis (für den W.), non avaritiae (für die Habsucht) perfugium maiores nostri in sociorum atque amicorum tectis esse voluerunt, Cic. – Plur., perfugia annonae, Cic.: perfugia silvarum et paludium, Eumen. pan.: obstruere perfugia improborum, Cic.: intercludere perfugia fortunae, Cic.

    lateinisch-deutsches > perfugium

  • 10 perfugium

    perfugium, iī, n. (perfugio), die Zuflucht, der Zufluchtsort, das Asyl, perfugium et praesidium salutis, Cic.: perfugium portusque supplicii, Cic.: perfugium sibi habebant, Lucr.: ut Dianae Leucophrynae perfugium inviolabile esset, Tac.: alqm excludere a portu (bildl.) et perfugio, Cic.: illo desperatissimo perfugio uti, Cic.: nobilitatis auctoritatisque Democriti perfugio uti, Gell.: spes me tenet hunc locum consessumque vestrum... eius fortunae miserae multumque iactatae portum ac perfugium futurum, Cic.: hiemis (für den W.), non avaritiae (für die Habsucht) perfugium maiores nostri in sociorum atque amicorum tectis esse voluerunt, Cic. – Plur., perfugia annonae, Cic.: perfugia silvarum et paludium, Eumen. pan.: obstruere perfugia improborum, Cic.: intercludere perfugia fortunae, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfugium

  • 11 perfugium

    perfugĭum, ĭi, n. refuge, abri, asile.
    * * *
    perfugĭum, ĭi, n. refuge, abri, asile.
    * * *
        Perfugium. Cic. Un lieu de refuge en temps d'adversité, Refuge.
    \
        Vti perfugio. Cic. Se mettre à sauveté en quelque lieu, Avoir son refuge à quelque chose.
    \
        Illo desperatissimo perfugio vti posset, se imprudentem fecisse. Cic. Il se pourroit excuser de ceste excuse.

    Dictionarium latinogallicum > perfugium

  • 12 perfugium

    perfŭgĭum, ii, n. [perfugio], a place to flee to, a shelter, asylum, refuge (class.):

    perfugi sibi copiam comparare,

    Plaut. Cas. 3, 5, 2:

    si unum ostium obsideatur, aliud perfugium petat,

    id. Truc. 4, 4, 17 Bothe:

    pedibus perfugium peperit,

    ran off, escaped, id. Cist. 1, 3, 13:

    cum propter siccitates paludum, quo se reciperent, non haberent, quo perfugio superiore anno fuerant usi,

    Caes. B. G. 4, 38:

    portum ac perfugium esse,

    Cic. Clu. 3, 7:

    perfugium et praesidium salutis,

    id. Rab. Perd. 2, 4:

    perfugium unum, una spes reliqua est Roscio,

    id. Rosc. Am. 52, 150:

    commune,

    id. Cat. 4, 1, 2:

    desperatissimum,

    id. Verr. 2, 2, 41, § 101:

    perfugium omnium laborum et sollicitudinum somnus,

    id. Div. 2, 72, 150:

    annonae,

    i. e. Campania, id. Phil. 8, 8, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > perfugium

  • 13 perfuga

    ae m. [ perfugio ]
    перебежчик, перен. отступник C, Cs, Nep, L

    Латинско-русский словарь > perfuga

  • 14 perfugium

    ī n. [ perfugio ]
    убежище (p. ac praesidium salutis C)

    Латинско-русский словарь > perfugium

  • 15 desperatus

    dēspērātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. despero), aufgegeben, verzweifelt, hoffnungslos, heillos, a) v. Lebl.: res, Nep.: morbi, Cic.: haec nunc multo desperatiora, Cic.: desperatissimo perfugio uti, Cic.: homines desperatae factionis, v. den Märtyrern, Min. Fel. – b) v. Pers.: α) übh.: senes, Cic.: homines, Caes.: eos desperatos vocant, v. den Märtyrern, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 5, 9, 12): u. v. personif. Staat, aegrota ac paene desperata res publica, Cic. – Sing. subst., medicus, qui etiam desperatum (einen aufgegebenen Kranken) liberare sit idoneus, Augustin. serm. 344, 5: Plur. subst., desperati, v. Kranken, Cic. ad Att. 16, 15, 5. – β) heillos = unverbesserlich, nichtswürdig, verworfen, desperatissimus iste latro, Apul. met. 10, 11.

    lateinisch-deutsches > desperatus

  • 16 perfuga

    perfuga, ae, m. (perfugio), der Überläufer zum Feinde (als Schutz suchender Flüchtling, während transfuga = der Überläufer als Deserteur), Cic. u.a. – / Auch fem. nach Prisc. 4, 6 (aber ohne Beleg).

    lateinisch-deutsches > perfuga

  • 17 desperatus

    dēspērātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. despero), aufgegeben, verzweifelt, hoffnungslos, heillos, a) v. Lebl.: res, Nep.: morbi, Cic.: haec nunc multo desperatiora, Cic.: desperatissimo perfugio uti, Cic.: homines desperatae factionis, v. den Märtyrern, Min. Fel. – b) v. Pers.: α) übh.: senes, Cic.: homines, Caes.: eos desperatos vocant, v. den Märtyrern, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 5, 9, 12): u. v. personif. Staat, aegrota ac paene desperata res publica, Cic. – Sing. subst., medicus, qui etiam desperatum (einen aufgegebenen Kranken) liberare sit idoneus, Augustin. serm. 344, 5: Plur. subst., desperati, v. Kranken, Cic. ad Att. 16, 15, 5. – β) heillos = unverbesserlich, nichtswürdig, verworfen, desperatissimus iste latro, Apul. met. 10, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > desperatus

  • 18 perfuga

    perfuga, ae, m. (perfugio), der Überläufer zum Feinde (als Schutz suchender Flüchtling, während transfuga = der Überläufer als Deserteur), Cic. u.a. – Auch fem. nach Prisc. 4, 6 (aber ohne Beleg).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfuga

  • 19 perfugium

        perfugium ī, n    [per+2 FVG-], a resort for safety, shelter, asylum, refuge: quo perfugio superiore anno fuerant usi, Cs.: salutis: in altero (Caesare) miseris perfugium erat, S.: commune: annonae, i. e. Campania.
    * * *
    refuge; asylum; excuse

    Latin-English dictionary > perfugium

  • 20 prae-parō

        prae-parō āvī, ātus, āre,    to make ready beforehand, prepare, equip, make preparations: ea quae videntur instare: ante navīs, L.: locum domestici belli causā, Cs.: praeparato ad talem casum perfugio, L.: pecunia stipendio militum praeparata, Cu.: res necessarias ad vitam degendam.

    Latin-English dictionary > prae-parō

См. также в других словарях:

  • Legio X Gemina — Escudo de la Legio X Gemina a principios del siglo V, según la Notitia Dignitatum occ. Activa Desde el 70 a. C. hasta el siglo V …   Wikipedia Español

  • Mórinos — Mapa de las Galias en la época de su conquista por César, indicando el territorio aproximado de los Morini Información Idioma …   Wikipedia Español

  • BARCA — I. BARCA apud Paulinum Poem. 13. ut mea salubri barca perfugio foret, Puppis superstes obrutae. Abbonem de bello Paris. l. 1. Quamplures numero naves numer ante carentes Exstat, eas moris vulgo barcas nominare. Et l. 2. Barcas per flumina raptant …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BRITANNI Primi — seu Brittones, ut ait Beda in c. 1. l. 1. de tractu Armoricano, in Britanntam insulam advecti, austr ales sibi partes eius vindicârunt, et suâ linguâ usi sunt. Multo ante Bedam tradidie Caesar in libro 5. c. 12. Bretanniae maritimam partem ab his …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAROLUS I M. Britanniae — CAROLUS I. M. Britanniae post patrem Iacobum, Rex, A. C. 1625. Rupellae, sub Buckinghamio Duce, succurrere conatus est: mox pace cum Gallo initâ, domesticis turbis implicitus, Scotos obsequium aliquatenus detrectantes, armis terruit, hinc veniâ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CONFINIA — in tutela Numinum quoque olim fuêre: Mercurii imprimis, qui sub nomine Εῥμαίων, seu Ε῾μαίων λόφων, cumuli nempe lapidum in via positorum, tum cultus est. Tibullus, l. 1. El. 1. v. 11. Nam veneror, seu stipes habet, desertus in agris, Seu vetus in …   Hofmann J. Lexicon universale

  • EMBDA — seu Emda, urbs Germ. munita, emporiumqueve celebre, ad fluv. Amisiae ostia, Frisiae Occid. caput, alias sub proprio Comite, nunc in ditione Batavorum, 6. mill. Germ. a Groninga in Ort. 15. a Brema in Occas. cum portu commodissimo. Historia urbis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MANES — I. MANES a quo Manichael haeretici orti sunt, natione Persa suit, prius Cubricus dictus, servus cuiusdam viduae Persicae, quae moriens Manem, (ita enim postmodum appellari voluit, no pristini status meoria remaneret) haeedem instituit, eique non… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MEMMATE vel MEMMATES — MEMMATE, vel MEMMATES vulgo Mande en Gevaudan, vicus olim Galliae in Gabalis, a monte Memmatensi vel Mimmatensi, in cuius crypta S. Privatus Episcopus Gabalitanus, ab Alemannis occisus est; dictus: nunc urbs Episcopalis, postquam Gabalis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TARQUINIUS II — TARQUINIUS II. Superbus, septimus et ultimus Roman. Rex, â moribus cognomen adeptus. Tulliam, Servii Tullii filiam uxorem duxit, praeferoci ingeniô mulierum, cuius consiliô socerum interfecit, regnmque sceleste occupavit. Bellô tamen strenus fuit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TIGURUM — rectius secundum quosdam Tirigum, vel Thuricum, German. Zurich, una e vetustissimis non Helvetiae solum, sed totius Orbis, urbs ampla et culta; Hanc Limagus e lacu egressus separat in duas partes; Sedet inter duos monticulos, ad oram lacus, ubi… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»