Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pacatus

  • 1 pacatus

    pācātus, a, um: part. passé de paco. - [abcl]a - pacifié, apaisé, soumis, dompté. - [abcl]b - qui est en paix, pacifique, paisible, calme, tranquille, doux, bienveillant.    - o numquam pacate Cilix, iterumne rapinas vadis in aequoreas, Luc. 9, 222: Cilicien jamais en paix, vas-tu à nouveau faire tes brigandages sur les mers?    - huic pacatus, Cic.: bienveillant à son égard.    - oratio pacatior, Cic.: éloquence trop calme.    - pacatum mare: mer calme.    - pacatum, i, n.: pays en paix, contrée tranquille.    - ex pacatis praedas agere, Sall. J. 32, 3: faire du butin dans les régions en paix (avec Rome).    - pacati, ōrum, m. Sall.: les pays pacifiés. [st1]2 [-] Pācātus, i, m.: Aus. Pacatus (Drépanius Pacatus, auteur d'un panégyrique à Théodose).
    * * *
    pācātus, a, um: part. passé de paco. - [abcl]a - pacifié, apaisé, soumis, dompté. - [abcl]b - qui est en paix, pacifique, paisible, calme, tranquille, doux, bienveillant.    - o numquam pacate Cilix, iterumne rapinas vadis in aequoreas, Luc. 9, 222: Cilicien jamais en paix, vas-tu à nouveau faire tes brigandages sur les mers?    - huic pacatus, Cic.: bienveillant à son égard.    - oratio pacatior, Cic.: éloquence trop calme.    - pacatum mare: mer calme.    - pacatum, i, n.: pays en paix, contrée tranquille.    - ex pacatis praedas agere, Sall. J. 32, 3: faire du butin dans les régions en paix (avec Rome).    - pacati, ōrum, m. Sall.: les pays pacifiés. [st1]2 [-] Pācātus, i, m.: Aus. Pacatus (Drépanius Pacatus, auteur d'un panégyrique à Théodose).
    * * *
        Pacatus, pen. prod. Nomen ex participio. Cic. Appaisé, Paisible.
    \
        Humo pacata tegantur ossa nostra. Ouid. Que je soye enterré en pays paisible.
    \
        Prouincia pacatissima. Cic. Paisible, Sans aucune guerre.

    Dictionarium latinogallicum > pacatus

  • 2 pacatus

    pācātus, a, um, PAdi. (paco), im Zustande des Friedens befindlich, in Ruhe und Friede lebend, sich ruhig verhaltend, friedlich, ruhig od. noch in Frieden gelassen, noch unangefochten gelassen, a) eig.: civitas, Cic.: mare, Hor u. Ov.: ager (Gebiet) male pacatus, Cic.: domus, Freundes Haus (Ggstz. domus hostilis), Liv.: ne notā quidem ullā pacatus an hostis sit discerni ac iudicari potest, Cic.: quod insigne pacatorum (ein Zeichen friedlich Gesinnter) esse consuerat, Caes.: nequitia pac., Schlechtigkeit im Frieden, bei friedlichem Benehmen, Cic.: nec hospitale quidquam pacatumve satis prius auditum, quam Massiliam venere, die Stimme der Gastfreundschaft u. des Friedens, Liv.: pacatius ingressi iter, Sen.: pacatius arvum subeant, Ov.: provincia pacatissima, Cic.: pacatissima et quietissima pars, Caes.: pacatissimae gentes, Cic.: pacatissimae Syriae gazae, Cic. – m. Dat., huic pacatus esse, friedlich gegen diesen, Cic. Phil. 7, 24: numini eius pacatissimus, ganz gehorsam, Corp. inscr. Lat. 8, 995. – subst., pācātum, ī, n. u. Plur. pācāta, ōrum, n., α) friedliche Gegend, -Gegenden, Freundesland, sine commeatu vagi milites in pacato, in hostico errent, Liv.: ex pacatis praedas agere, Sall.: qui medius inter pacata et hostilia fluit, Danubius ac Rhenus, Sen. – β) Compar. m. Genet., pacatiora vitae, friedlichere, ruhigere Lebensverhältnisse, Amm. 26, 7, 1. – b) übtr.: illorum oratio pacatior (Ggstz. huius oratio pugnacior), Cic. Brut. 121: compositus et pacatus animus, Sen. contr. 2. praef. § 2: res hilaris ac pacata, ein Gegenstand von heiterem u. friedlichem Wesen (Ggstz. res distracta et operosa), Sen. ep. 66, 24: omnia divina scripta inter se pacata (einträchtig) consistunt, Augustin. serm. 1, 4.

    lateinisch-deutsches > pacatus

  • 3 pacatus

    pācātus, a, um, PAdi. (paco), im Zustande des Friedens befindlich, in Ruhe und Friede lebend, sich ruhig verhaltend, friedlich, ruhig od. noch in Frieden gelassen, noch unangefochten gelassen, a) eig.: civitas, Cic.: mare, Hor u. Ov.: ager (Gebiet) male pacatus, Cic.: domus, Freundes Haus (Ggstz. domus hostilis), Liv.: ne notā quidem ullā pacatus an hostis sit discerni ac iudicari potest, Cic.: quod insigne pacatorum (ein Zeichen friedlich Gesinnter) esse consuerat, Caes.: nequitia pac., Schlechtigkeit im Frieden, bei friedlichem Benehmen, Cic.: nec hospitale quidquam pacatumve satis prius auditum, quam Massiliam venere, die Stimme der Gastfreundschaft u. des Friedens, Liv.: pacatius ingressi iter, Sen.: pacatius arvum subeant, Ov.: provincia pacatissima, Cic.: pacatissima et quietissima pars, Caes.: pacatissimae gentes, Cic.: pacatissimae Syriae gazae, Cic. – m. Dat., huic pacatus esse, friedlich gegen diesen, Cic. Phil. 7, 24: numini eius pacatissimus, ganz gehorsam, Corp. inscr. Lat. 8, 995. – subst., pācātum, ī, n. u. Plur. pācāta, ōrum, n., α) friedliche Gegend, - Gegenden, Freundesland, sine commeatu vagi milites in pacato, in hostico errent, Liv.: ex pacatis praedas agere, Sall.: qui medius inter pacata et hostilia fluit, Danubius ac Rhenus, Sen. – β) Compar. m. Genet., pacatiora vitae, friedlichere, ruhigere Le-
    ————
    bensverhältnisse, Amm. 26, 7, 1. – b) übtr.: illorum oratio pacatior (Ggstz. huius oratio pugnacior), Cic. Brut. 121: compositus et pacatus animus, Sen. contr. 2. praef. § 2: res hilaris ac pacata, ein Gegenstand von heiterem u. friedlichem Wesen (Ggstz. res distracta et operosa), Sen. ep. 66, 24: omnia divina scripta inter se pacata (einträchtig) consistunt, Augustin. serm. 1, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pacatus

  • 4 pacatus

    pacatus pacatus, a, um мирный

    Латинско-русский словарь > pacatus

  • 5 pacatus

    pacatus pacatus, a, um безмятежный, спокойный

    Латинско-русский словарь > pacatus

  • 6 pācātus

        pācātus adj. with comp. and sup.    [P. of paco], pacified, quieted, peaceful, quiet, calm, tranquil, undisturbed: civitates: tempus: provincia pacatissima: nec hospitale quicquam pacatumve, L.: mare, H.: voltus, O.—As subst n., a friendly sountry: vagi milites in pacato, L.: ex pacatis praedas agere, S.—Fig.: oratio pacatior: cuius ne pacatam quidem nequitiam quisquam ferre posset, i. e. without enmity.
    * * *
    pacata -um, pacatior -or -us, pacatissimus -a -um ADJ
    peaceful, calm

    Latin-English dictionary > pācātus

  • 7 pacatus

    pācātus, a, um, Part. and P. a., from 2. paco.

    Lewis & Short latin dictionary > pacatus

  • 8 pacatus

    pacatus, a, um (only in superl.), peaceful, H. 12:11.*

    English-Latin new dictionary > pacatus

  • 9 pacatus

    1. pācātus, a, um
    part. pf. к paco
    2. adj.
    1) мирный, миролюбивый ( gentes C); живущий в мире (civitas C; orbis V); спокойный (mare H, O); дружественный ( domus L)
    2) уравновешенный, безмятежный (animus compositus et p. Sen)

    Латинско-русский словарь > pacatus

  • 10 pacatus

    мирный, спокойный: pac. provincia (1. 13 pr. D. 1, 18).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pacatus

  • 11 мирный

    pacatus, a, um

    Латинский для медиков > мирный

  • 12 мирный

    pacatus, a, um

    Latin-Russian dictionary > мирный

  • 13 Мирный

    - pacatus; pacificus; quietus; tranquillus; placatus; studiosus et amans pacis; pacalis; pacatus;

    • мирное время - tempus pacis; status quietis / tranquillitatis;

    • заключить мирный договор - pacem cum aliquo facere / componere / conficere;

    • мешать / препятствовать заключению мирного договора - pacem distinere;

    • мирный договор - pacis foedus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Мирный

  • 14 hostis

    hostis, is, c., (got. gasts, ahd. gast, Fremdling, Gast), I) der Fremde, Fremdling, Ausländer (= peregrinus, Ggstz. civis, s. Varro LL. 5, 3. Cic. de off. 1, 37. Macr. sat. 1, 16, 14), Plaut. trin. 102; Curc. 5. Hor. ep. 1, 15, 29. Ambros. de off. 1, 29, 141. – II) insbes., ein kriegführender Fremder = der Feind im Felde und Kriege, griech. πολέμιος, (Ggstz. pacatus), sowie der offene Feind des Vaterlandes übh. (Ggstz. civis; dagegen inimicus = der Feind von Gesinnung, εχθρός, Ggstz. amicus; adversarius = der Gegner, Widersacher übh., ἀνταγωνιστής, A) eig.: socii atque hostes, Sall.: cives hostesque, Liv.: hostes atque cives permixti, Sall.: pacatus an hostis sit, Cic.: maritimus ille et navalis hostis, der zur See u. zu Schiffe kommt, Cic.: cives, hostes iuxta metuere, Sall.: impransus non qui civem dignosceret hoste, Hor.: Pompeius saepius cum hoste conflixit, quam quisquam cum inimico concertavit, Cic.: omnes nos statuit ille non inimicos, sed hostes, Cic.: vicimus perfidos hospites, imbelles hostes, Liv.: se, cum primum posset, hostem fore populo Romano, als Feind auftreten gegen usw., Liv.: Hannibal natus adversus Romanos hostis, Liv.: hostem alqm iudicare, für einen Feind (des Vaterlandes) erklären, Cic.: Sing. kollekt., obsessus multo hoste locus, Sen ad Marc. 9, 3. – fem., capta hostis, feindliche Gefangene, Liv. 30, 14, 2: ille uxorem, tu hostem luges, Curt. 4, 11 (45), 4. – poet., vom Steine im Brettspiele, Ov. art. am. 2, 208. – B) übtr. = ein offener, tätlich verfahrender, erbitterter Feind in Privatverhältnissen, 1) im allg.: h. omnium hominum, Cic.: h. omnium bonorum, Sall. fr.: m. Dat., dis hominibusque hostis, Cic. (mehr Beisp. s. Drak. Liv. 41, 16 extr.). – als fem., Ov. her. 6, 82; art. am. 2, 461. – v. Tieren, genitus hostis pecoris, v. Löwen, Catull.: rhinoceros hostis elephanto, Plin.: v. Abstrakten, licentia studiorum perniciosissima hostis, Feindin, Quint. 2, 2, 10: si facultatem dicendi hostem veritatis invenerit, Quint. 12, 1, 2. – 2) insbes.: a) ein Feind in der Liebe = der Nebenbuhler, Prop. u. Ov. – b) vor Gericht = der Gegner (= adversarius), Plaut. Curc. 5. – / Archaist. Form fostis, Paul. ex Fest. 84, 5.

    lateinisch-deutsches > hostis

  • 15 impacatus

    im-pācātus, a, um (in u. pacatus), nicht friedfertig, unfriedsam, unruhig, v. Pers., Verg., Amm. u.a.: vita, Sen.: pelagus, Claud.: Compar., pertinacior et impacatior multitudo, Augustin. epist. 85, 30.

    lateinisch-deutsches > impacatus

  • 16 hostis

    hostis, is, c., (got. gasts, ahd. gast, Fremdling, Gast), I) der Fremde, Fremdling, Ausländer (= peregrinus, Ggstz. civis, s. Varro LL. 5, 3. Cic. de off. 1, 37. Macr. sat. 1, 16, 14), Plaut. trin. 102; Curc. 5. Hor. ep. 1, 15, 29. Ambros. de off. 1, 29, 141. – II) insbes., ein kriegführender Fremder = der Feind im Felde und Kriege, griech. πολέμιος, (Ggstz. pacatus), sowie der offene Feind des Vaterlandes übh. (Ggstz. civis; dagegen inimicus = der Feind von Gesinnung, εχθρός, Ggstz. amicus; adversarius = der Gegner, Widersacher übh., ἀνταγωνιστής, A) eig.: socii atque hostes, Sall.: cives hostesque, Liv.: hostes atque cives permixti, Sall.: pacatus an hostis sit, Cic.: maritimus ille et navalis hostis, der zur See u. zu Schiffe kommt, Cic.: cives, hostes iuxta metuere, Sall.: impransus non qui civem dignosceret hoste, Hor.: Pompeius saepius cum hoste conflixit, quam quisquam cum inimico concertavit, Cic.: omnes nos statuit ille non inimicos, sed hostes, Cic.: vicimus perfidos hospites, imbelles hostes, Liv.: se, cum primum posset, hostem fore populo Romano, als Feind auftreten gegen usw., Liv.: Hannibal natus adversus Romanos hostis, Liv.: hostem alqm iudicare, für einen Feind (des Vaterlandes) erklären, Cic.: Sing. kollekt., obsessus multo hoste locus, Sen ad Marc. 9, 3. – fem., capta hostis, feindliche Gefangene, Liv.
    ————
    30, 14, 2: ille uxorem, tu hostem luges, Curt. 4, 11 (45), 4. – poet., vom Steine im Brettspiele, Ov. art. am. 2, 208. – B) übtr. = ein offener, tätlich verfahrender, erbitterter Feind in Privatverhältnissen, 1) im allg.: h. omnium hominum, Cic.: h. omnium bonorum, Sall. fr.: m. Dat., dis hominibusque hostis, Cic. (mehr Beisp. s. Drak. Liv. 41, 16 extr.). – als fem., Ov. her. 6, 82; art. am. 2, 461. – v. Tieren, genitus hostis pecoris, v. Löwen, Catull.: rhinoceros hostis elephanto, Plin.: v. Abstrakten, licentia studiorum perniciosissima hostis, Feindin, Quint. 2, 2, 10: si facultatem dicendi hostem veritatis invenerit, Quint. 12, 1, 2. – 2) insbes.: a) ein Feind in der Liebe = der Nebenbuhler, Prop. u. Ov. – b) vor Gericht = der Gegner (= adversarius), Plaut. Curc. 5. – Archaist. Form fostis, Paul. ex Fest. 84, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hostis

  • 17 impacatus

    im-pācātus, a, um (in u. pacatus), nicht friedfertig, unfriedsam, unruhig, v. Pers., Verg., Amm. u.a.: vita, Sen.: pelagus, Claud.: Compar., pertinacior et impacatior multitudo, Augustin. epist. 85, 30.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impacatus

  • 18 impacatus

    im-pācātus, a, um
    немирный, мятежный, враждебный ( Hiberi V); беспокойный (vita Sen; pelagus Cld)

    Латинско-русский словарь > impacatus

  • 19 pacate

    pācātē [ pacatus ]
    мирно, тихо, спокойно ( pacatius ad relĭqua secedere Pt)

    Латинско-русский словарь > pacate

  • 20 pacatum

    pācātum, ī n. [ pacatus ] преим. pl.
    мирная страна (inter pacata et hostilia Sen)

    Латинско-русский словарь > pacatum

См. также в других словарях:

  • Pacātus — Pacātus, Latinus Drepanius, röm. Rhetor, aus Burdigala (Bordeaux), Verfasser eines als Geschichtsquelle wichtigen, 389 n. Chr. zu Rom im Senat gehaltenen Panegyrikus (s. d.) auf Kaiser Theodosius I …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Pacatus — Latinus Pacatus Drepanius, dit « Pacatus » est un rhéteur latin, de religion païenne, né à Bordeaux ou à Agen, et qui fut lié avec Ausone. Biographie Professeur de rhétorique à Burdigala (Bordeaux)[1], Pacatus prononce un panégyrique de …   Wikipédia en Français

  • Pacatus, S. — S. Pacatus (31. Dec.), welcher zu Nantes verehrt wird, ist der heil. Gärtner Phocas. S. d …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • PACATUS Latinus — vide Latinus Pacatus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PACATUS Minutius — Grammaticus, scripsit de Tragicis et Comicis dictionibus, item de proprietate Atticae, ac Doricae linguae. Vide Drepanius …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Pacatus Drepanius — Latinus (or Latinius) Pacatus Drepanius, one of the Latin panegyrists, flourished at the end of the 4th century AD. He probably came from Aginnum (Agen), in the south of France, in the territory of the Nitiobriges, and received his education in… …   Wikipedia

  • Pacatus Drepanius, Latinius — ▪ Gallo Roman orator Latinius also spelled  Latinus   flourished AD 390       Gallo Roman orator and poet, the author of an extant panegyric addressed to Theodosius I at Rome in 389 after the defeat of the usurper Maximus. He was a friend of… …   Universalium

  • DREPANIUS Latinus Pacatus — Auctor Panegyrici Theodosii, Aquitanus. Sidon. Apoll. l. 8. ep. 11. ad Lupum. Auson. Ludus septem sapientum initio. Attento Drepani, perlege iudicio …   Hofmann J. Lexicon universale

  • IRATUS et PACATUS — in tabb. Feudorum, quae Iurasbilia f. Reddibilia vocant, denotant vassallum teneri domino suo reddere castrum, sive in vicem dissentiant ac litigent, sive non. Vide C. du Fresne Dissertat. 30. ad Ioinvillam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LATINUS Pacatus — Drepano oriundus, Orator, Panegyricum Traiano Imp. cum Maximum tyrannum devicisset, sacravit, A. C. 389 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ПАКАТ —    • Pacātus, Drepanius.          римский ритор во 2 й половине 4 в. от Р. X., земляк и друг Авзония. От него сохранилось произнесенное им в 389 г. в римском сенате похвальное слово в честь императора Феодосия Великого, отличающееся богатством… …   Реальный словарь классических древностей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»