-
1 pacatus
pācātus, a, um: part. passé de paco. - [abcl]a - pacifié, apaisé, soumis, dompté. - [abcl]b - qui est en paix, pacifique, paisible, calme, tranquille, doux, bienveillant. - o numquam pacate Cilix, iterumne rapinas vadis in aequoreas, Luc. 9, 222: Cilicien jamais en paix, vas-tu à nouveau faire tes brigandages sur les mers? - huic pacatus, Cic.: bienveillant à son égard. - oratio pacatior, Cic.: éloquence trop calme. - pacatum mare: mer calme. - pacatum, i, n.: pays en paix, contrée tranquille. - ex pacatis praedas agere, Sall. J. 32, 3: faire du butin dans les régions en paix (avec Rome). - pacati, ōrum, m. Sall.: les pays pacifiés. [st1]2 [-] Pācātus, i, m.: Aus. Pacatus (Drépanius Pacatus, auteur d'un panégyrique à Théodose).* * *pācātus, a, um: part. passé de paco. - [abcl]a - pacifié, apaisé, soumis, dompté. - [abcl]b - qui est en paix, pacifique, paisible, calme, tranquille, doux, bienveillant. - o numquam pacate Cilix, iterumne rapinas vadis in aequoreas, Luc. 9, 222: Cilicien jamais en paix, vas-tu à nouveau faire tes brigandages sur les mers? - huic pacatus, Cic.: bienveillant à son égard. - oratio pacatior, Cic.: éloquence trop calme. - pacatum mare: mer calme. - pacatum, i, n.: pays en paix, contrée tranquille. - ex pacatis praedas agere, Sall. J. 32, 3: faire du butin dans les régions en paix (avec Rome). - pacati, ōrum, m. Sall.: les pays pacifiés. [st1]2 [-] Pācātus, i, m.: Aus. Pacatus (Drépanius Pacatus, auteur d'un panégyrique à Théodose).* * *Pacatus, pen. prod. Nomen ex participio. Cic. Appaisé, Paisible.\Humo pacata tegantur ossa nostra. Ouid. Que je soye enterré en pays paisible.\Prouincia pacatissima. Cic. Paisible, Sans aucune guerre. -
2 pacatus
pācātus, a, um, PAdi. (paco), im Zustande des Friedens befindlich, in Ruhe und Friede lebend, sich ruhig verhaltend, friedlich, ruhig od. noch in Frieden gelassen, noch unangefochten gelassen, a) eig.: civitas, Cic.: mare, Hor u. Ov.: ager (Gebiet) male pacatus, Cic.: domus, Freundes Haus (Ggstz. domus hostilis), Liv.: ne notā quidem ullā pacatus an hostis sit discerni ac iudicari potest, Cic.: quod insigne pacatorum (ein Zeichen friedlich Gesinnter) esse consuerat, Caes.: nequitia pac., Schlechtigkeit im Frieden, bei friedlichem Benehmen, Cic.: nec hospitale quidquam pacatumve satis prius auditum, quam Massiliam venere, die Stimme der Gastfreundschaft u. des Friedens, Liv.: pacatius ingressi iter, Sen.: pacatius arvum subeant, Ov.: provincia pacatissima, Cic.: pacatissima et quietissima pars, Caes.: pacatissimae gentes, Cic.: pacatissimae Syriae gazae, Cic. – m. Dat., huic pacatus esse, friedlich gegen diesen, Cic. Phil. 7, 24: numini eius pacatissimus, ganz gehorsam, Corp. inscr. Lat. 8, 995. – subst., pācātum, ī, n. u. Plur. pācāta, ōrum, n., α) friedliche Gegend, -Gegenden, Freundesland, sine commeatu vagi milites in pacato, in hostico errent, Liv.: ex pacatis praedas agere, Sall.: qui medius inter pacata et hostilia fluit, Danubius ac Rhenus, Sen. – β) Compar. m. Genet., pacatiora vitae, friedlichere, ruhigere Lebensverhältnisse, Amm. 26, 7, 1. – b) übtr.: illorum oratio pacatior (Ggstz. huius oratio pugnacior), Cic. Brut. 121: compositus et pacatus animus, Sen. contr. 2. praef. § 2: res hilaris ac pacata, ein Gegenstand von heiterem u. friedlichem Wesen (Ggstz. res distracta et operosa), Sen. ep. 66, 24: omnia divina scripta inter se pacata (einträchtig) consistunt, Augustin. serm. 1, 4.
-
3 pacatus
pācātus, a, um, PAdi. (paco), im Zustande des Friedens befindlich, in Ruhe und Friede lebend, sich ruhig verhaltend, friedlich, ruhig od. noch in Frieden gelassen, noch unangefochten gelassen, a) eig.: civitas, Cic.: mare, Hor u. Ov.: ager (Gebiet) male pacatus, Cic.: domus, Freundes Haus (Ggstz. domus hostilis), Liv.: ne notā quidem ullā pacatus an hostis sit discerni ac iudicari potest, Cic.: quod insigne pacatorum (ein Zeichen friedlich Gesinnter) esse consuerat, Caes.: nequitia pac., Schlechtigkeit im Frieden, bei friedlichem Benehmen, Cic.: nec hospitale quidquam pacatumve satis prius auditum, quam Massiliam venere, die Stimme der Gastfreundschaft u. des Friedens, Liv.: pacatius ingressi iter, Sen.: pacatius arvum subeant, Ov.: provincia pacatissima, Cic.: pacatissima et quietissima pars, Caes.: pacatissimae gentes, Cic.: pacatissimae Syriae gazae, Cic. – m. Dat., huic pacatus esse, friedlich gegen diesen, Cic. Phil. 7, 24: numini eius pacatissimus, ganz gehorsam, Corp. inscr. Lat. 8, 995. – subst., pācātum, ī, n. u. Plur. pācāta, ōrum, n., α) friedliche Gegend, - Gegenden, Freundesland, sine commeatu vagi milites in pacato, in hostico errent, Liv.: ex pacatis praedas agere, Sall.: qui medius inter pacata et hostilia fluit, Danubius ac Rhenus, Sen. – β) Compar. m. Genet., pacatiora vitae, friedlichere, ruhigere Le-————bensverhältnisse, Amm. 26, 7, 1. – b) übtr.: illorum oratio pacatior (Ggstz. huius oratio pugnacior), Cic. Brut. 121: compositus et pacatus animus, Sen. contr. 2. praef. § 2: res hilaris ac pacata, ein Gegenstand von heiterem u. friedlichem Wesen (Ggstz. res distracta et operosa), Sen. ep. 66, 24: omnia divina scripta inter se pacata (einträchtig) consistunt, Augustin. serm. 1, 4. -
4 pacatus
pacatus pacatus, a, um мирный -
5 pacatus
pacatus pacatus, a, um безмятежный, спокойный -
6 pācātus
pācātus adj. with comp. and sup. [P. of paco], pacified, quieted, peaceful, quiet, calm, tranquil, undisturbed: civitates: tempus: provincia pacatissima: nec hospitale quicquam pacatumve, L.: mare, H.: voltus, O.—As subst n., a friendly sountry: vagi milites in pacato, L.: ex pacatis praedas agere, S.—Fig.: oratio pacatior: cuius ne pacatam quidem nequitiam quisquam ferre posset, i. e. without enmity.* * *pacata -um, pacatior -or -us, pacatissimus -a -um ADJpeaceful, calm -
7 pacatus
pācātus, a, um, Part. and P. a., from 2. paco. -
8 pacatus
pacatus, a, um (only in superl.), peaceful, H. 12:11.* -
9 pacatus
1. pācātus, a, umpart. pf. к paco2. adj.1) мирный, миролюбивый ( gentes C); живущий в мире (civitas C; orbis V); спокойный (mare H, O); дружественный ( domus L)2) уравновешенный, безмятежный (animus compositus et p. Sen) -
10 pacatus
мирный, спокойный: pac. provincia (1. 13 pr. D. 1, 18).Латинско-русский словарь к источникам римского права > pacatus
-
11 мирный
pacatus, a, um -
12 мирный
pacatus, a, um -
13 Мирный
- pacatus; pacificus; quietus; tranquillus; placatus; studiosus et amans pacis; pacalis; pacatus;• мирное время - tempus pacis; status quietis / tranquillitatis;
• заключить мирный договор - pacem cum aliquo facere / componere / conficere;
• мешать / препятствовать заключению мирного договора - pacem distinere;
• мирный договор - pacis foedus;
-
14 hostis
hostis, is, c., (got. gasts, ahd. gast, Fremdling, Gast), I) der Fremde, Fremdling, Ausländer (= peregrinus, Ggstz. civis, s. Varro LL. 5, 3. Cic. de off. 1, 37. Macr. sat. 1, 16, 14), Plaut. trin. 102; Curc. 5. Hor. ep. 1, 15, 29. Ambros. de off. 1, 29, 141. – II) insbes., ein kriegführender Fremder = der Feind im Felde und Kriege, griech. πολέμιος, (Ggstz. pacatus), sowie der offene Feind des Vaterlandes übh. (Ggstz. civis; dagegen inimicus = der Feind von Gesinnung, εχθρός, Ggstz. amicus; adversarius = der Gegner, Widersacher übh., ἀνταγωνιστής, A) eig.: socii atque hostes, Sall.: cives hostesque, Liv.: hostes atque cives permixti, Sall.: pacatus an hostis sit, Cic.: maritimus ille et navalis hostis, der zur See u. zu Schiffe kommt, Cic.: cives, hostes iuxta metuere, Sall.: impransus non qui civem dignosceret hoste, Hor.: Pompeius saepius cum hoste conflixit, quam quisquam cum inimico concertavit, Cic.: omnes nos statuit ille non inimicos, sed hostes, Cic.: vicimus perfidos hospites, imbelles hostes, Liv.: se, cum primum posset, hostem fore populo Romano, als Feind auftreten gegen usw., Liv.: Hannibal natus adversus Romanos hostis, Liv.: hostem alqm iudicare, für einen Feind (des Vaterlandes) erklären, Cic.: Sing. kollekt., obsessus multo hoste locus, Sen ad Marc. 9, 3. – fem., capta hostis, feindliche Gefangene, Liv. 30, 14, 2: ille uxorem, tu hostem luges, Curt. 4, 11 (45), 4. – poet., vom Steine im Brettspiele, Ov. art. am. 2, 208. – B) übtr. = ein offener, tätlich verfahrender, erbitterter Feind in Privatverhältnissen, 1) im allg.: h. omnium hominum, Cic.: h. omnium bonorum, Sall. fr.: m. Dat., dis hominibusque hostis, Cic. (mehr Beisp. s. Drak. Liv. 41, 16 extr.). – als fem., Ov. her. 6, 82; art. am. 2, 461. – v. Tieren, genitus hostis pecoris, v. Löwen, Catull.: rhinoceros hostis elephanto, Plin.: v. Abstrakten, licentia studiorum perniciosissima hostis, Feindin, Quint. 2, 2, 10: si facultatem dicendi hostem veritatis invenerit, Quint. 12, 1, 2. – 2) insbes.: a) ein Feind in der Liebe = der Nebenbuhler, Prop. u. Ov. – b) vor Gericht = der Gegner (= adversarius), Plaut. Curc. 5. – / Archaist. Form fostis, Paul. ex Fest. 84, 5.
-
15 impacatus
im-pācātus, a, um (in u. pacatus), nicht friedfertig, unfriedsam, unruhig, v. Pers., Verg., Amm. u.a.: vita, Sen.: pelagus, Claud.: Compar., pertinacior et impacatior multitudo, Augustin. epist. 85, 30.
-
16 hostis
hostis, is, c., (got. gasts, ahd. gast, Fremdling, Gast), I) der Fremde, Fremdling, Ausländer (= peregrinus, Ggstz. civis, s. Varro LL. 5, 3. Cic. de off. 1, 37. Macr. sat. 1, 16, 14), Plaut. trin. 102; Curc. 5. Hor. ep. 1, 15, 29. Ambros. de off. 1, 29, 141. – II) insbes., ein kriegführender Fremder = der Feind im Felde und Kriege, griech. πολέμιος, (Ggstz. pacatus), sowie der offene Feind des Vaterlandes übh. (Ggstz. civis; dagegen inimicus = der Feind von Gesinnung, εχθρός, Ggstz. amicus; adversarius = der Gegner, Widersacher übh., ἀνταγωνιστής, A) eig.: socii atque hostes, Sall.: cives hostesque, Liv.: hostes atque cives permixti, Sall.: pacatus an hostis sit, Cic.: maritimus ille et navalis hostis, der zur See u. zu Schiffe kommt, Cic.: cives, hostes iuxta metuere, Sall.: impransus non qui civem dignosceret hoste, Hor.: Pompeius saepius cum hoste conflixit, quam quisquam cum inimico concertavit, Cic.: omnes nos statuit ille non inimicos, sed hostes, Cic.: vicimus perfidos hospites, imbelles hostes, Liv.: se, cum primum posset, hostem fore populo Romano, als Feind auftreten gegen usw., Liv.: Hannibal natus adversus Romanos hostis, Liv.: hostem alqm iudicare, für einen Feind (des Vaterlandes) erklären, Cic.: Sing. kollekt., obsessus multo hoste locus, Sen ad Marc. 9, 3. – fem., capta hostis, feindliche Gefangene, Liv.————30, 14, 2: ille uxorem, tu hostem luges, Curt. 4, 11 (45), 4. – poet., vom Steine im Brettspiele, Ov. art. am. 2, 208. – B) übtr. = ein offener, tätlich verfahrender, erbitterter Feind in Privatverhältnissen, 1) im allg.: h. omnium hominum, Cic.: h. omnium bonorum, Sall. fr.: m. Dat., dis hominibusque hostis, Cic. (mehr Beisp. s. Drak. Liv. 41, 16 extr.). – als fem., Ov. her. 6, 82; art. am. 2, 461. – v. Tieren, genitus hostis pecoris, v. Löwen, Catull.: rhinoceros hostis elephanto, Plin.: v. Abstrakten, licentia studiorum perniciosissima hostis, Feindin, Quint. 2, 2, 10: si facultatem dicendi hostem veritatis invenerit, Quint. 12, 1, 2. – 2) insbes.: a) ein Feind in der Liebe = der Nebenbuhler, Prop. u. Ov. – b) vor Gericht = der Gegner (= adversarius), Plaut. Curc. 5. – ⇒ Archaist. Form fostis, Paul. ex Fest. 84, 5. -
17 impacatus
im-pācātus, a, um (in u. pacatus), nicht friedfertig, unfriedsam, unruhig, v. Pers., Verg., Amm. u.a.: vita, Sen.: pelagus, Claud.: Compar., pertinacior et impacatior multitudo, Augustin. epist. 85, 30.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impacatus
-
18 impacatus
-
19 pacate
pācātē [ pacatus ]мирно, тихо, спокойно ( pacatius ad relĭqua secedere Pt) -
20 pacatum
pācātum, ī n. [ pacatus ] преим. pl.мирная страна (inter pacata et hostilia Sen)
См. также в других словарях:
Pacātus — Pacātus, Latinus Drepanius, röm. Rhetor, aus Burdigala (Bordeaux), Verfasser eines als Geschichtsquelle wichtigen, 389 n. Chr. zu Rom im Senat gehaltenen Panegyrikus (s. d.) auf Kaiser Theodosius I … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Pacatus — Latinus Pacatus Drepanius, dit « Pacatus » est un rhéteur latin, de religion païenne, né à Bordeaux ou à Agen, et qui fut lié avec Ausone. Biographie Professeur de rhétorique à Burdigala (Bordeaux)[1], Pacatus prononce un panégyrique de … Wikipédia en Français
Pacatus, S. — S. Pacatus (31. Dec.), welcher zu Nantes verehrt wird, ist der heil. Gärtner Phocas. S. d … Vollständiges Heiligen-Lexikon
PACATUS Latinus — vide Latinus Pacatus … Hofmann J. Lexicon universale
PACATUS Minutius — Grammaticus, scripsit de Tragicis et Comicis dictionibus, item de proprietate Atticae, ac Doricae linguae. Vide Drepanius … Hofmann J. Lexicon universale
Pacatus Drepanius — Latinus (or Latinius) Pacatus Drepanius, one of the Latin panegyrists, flourished at the end of the 4th century AD. He probably came from Aginnum (Agen), in the south of France, in the territory of the Nitiobriges, and received his education in… … Wikipedia
Pacatus Drepanius, Latinius — ▪ Gallo Roman orator Latinius also spelled Latinus flourished AD 390 Gallo Roman orator and poet, the author of an extant panegyric addressed to Theodosius I at Rome in 389 after the defeat of the usurper Maximus. He was a friend of… … Universalium
DREPANIUS Latinus Pacatus — Auctor Panegyrici Theodosii, Aquitanus. Sidon. Apoll. l. 8. ep. 11. ad Lupum. Auson. Ludus septem sapientum initio. Attento Drepani, perlege iudicio … Hofmann J. Lexicon universale
IRATUS et PACATUS — in tabb. Feudorum, quae Iurasbilia f. Reddibilia vocant, denotant vassallum teneri domino suo reddere castrum, sive in vicem dissentiant ac litigent, sive non. Vide C. du Fresne Dissertat. 30. ad Ioinvillam … Hofmann J. Lexicon universale
LATINUS Pacatus — Drepano oriundus, Orator, Panegyricum Traiano Imp. cum Maximum tyrannum devicisset, sacravit, A. C. 389 … Hofmann J. Lexicon universale
ПАКАТ — • Pacātus, Drepanius. римский ритор во 2 й половине 4 в. от Р. X., земляк и друг Авзония. От него сохранилось произнесенное им в 389 г. в римском сенате похвальное слово в честь императора Феодосия Великого, отличающееся богатством… … Реальный словарь классических древностей