-
1 oznajmić
глаг.• анонсировать• возвещать• заявлять• известить• объявить• объявлять• огласить• оглашать• оповестить• уведомить• уведомлять* * *oznaj|mić\oznajmićmij, \oznajmićmiony сов. книжн. объявить; заявить* * *oznajmij, oznajmiony сов. книжн.объяви́ть; заяви́тьSyn: -
2 oznajmić wypowiedź
объявить высказываниеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > oznajmić wypowiedź
-
3 objawić
глаг.• выявить• выявлять• обнаруживать• открывать• открыть• показывать• проявить* * *1) (przejawić) проявить, обнаружить, показать2) objawić (wyjawić) объявить, возвестить, открыть, раскрытьogłosić объявить (сообщить)* * *obja|wić\objawićw, -wiony сов. 1. проявить, обнаружить;\objawić chęć изъявить желание; \objawić złe skłonności проявить (обнаружить) дурные наклонности;
2. книжн. объявить, возвестить; открыть;\objawić cel odwiedzin объявить о цели по сещения;
\objawić tajemnicę открыть тайму+1. okazać, uzewnętrznić 2. oznajmić
* * *objaw, objawiony сов.1) прояви́ть, обнару́житьobjawić chęć — изъяви́ть жела́ние
objawić złe skłonności — прояви́ть (обнару́жить) дурны́е накло́нности
2) книжн. объяви́ть, возвести́ть; откры́тьobjawić cel odwiedzin — объяви́ть о це́ли посеще́ния
objawić tajemnicę — откры́ть та́йну
Syn: -
4 obwieścić
глаг.• возвестить• возвещать• декларировать• обнародовать• объявлять• оглашать• опубликовывать• провозгласить• провозглашать• прокламировать* * *obwie|ścić\obwieścićszczę, \obwieścićszczony сов. книжн. объявить, возвестить+oznajmić, ogłosić
* * *obwieszczę, obwieszczony сов. книжн.объяви́ть, возвести́тьSyn: -
5 oświadczyć
глаг.• высказывать• гласить• декларировать• заявить• заявлять• обнародовать• объявить• объявлять• огласить• оглашать• показывать• провозгласить• провозглашать* * *сов. заявить+* * *сов.заяви́тьSyn: -
6 opowiedzieć się
сов.заяви́ть, доложи́ть, сказа́ть (о своём прибытии, уходе и т. п.)- opowiedzieć się się przy kimś, czymś
- opowiedzieć się się po czyjejś stronieSyn: -
7 opowiedzieć\ się
сов. заявить, доложить, сказать (о своём прибытии, уходе etc.);● \opowiedzieć\ się się za kimś, czymś, przy kimś, czymś высказаться за кого-л., что-л.; \opowiedzieć\ się się po czyjejś strome стать на чыо-л. сторону+
См. также в других словарях:
oznajmić — → oznajmiać … Słownik języka polskiego
powiedzieć — dk, powiedziećwiem, powiedziećwiesz, powiedziećdzą, powiedziećwiedz, powiedziećdział, powiedziećdzieli, powiedziećdziany 1. «wyrazić coś słowami, w mowie; mówiąc oznajmić coś komuś» Powiedzieć coś głośno, cicho, szeptem, łagodnie, stanowczo,… … Słownik języka polskiego
kołatka — ż III, CMs. kołatkatce; lm D. kołatkatek 1. «to, czym się kołacze; zwłaszcza przedmiot (zwykle metalowy) złożony z dwóch elementów, umocowany w dawnych domach przy drzwiach wejściowych, bramie itp., służący do stukania (aby oznajmić czyjeś… … Słownik języka polskiego
objawić — dk VIa, objawićwię, objawićwisz, objawićjaw, objawićwił, objawićwiony objawiać ndk I, objawićam, objawićasz, objawićają, objawićaj, objawićał, objawićany 1. «dać wyraz czemuś (zwykle swemu uczuciu, stanowi itp.), uczynić coś jawnym, widocznym;… … Słownik języka polskiego
obwieścić — dk VIa, obwieścićwieszczę, obwieścićcisz, obwieścićwieść, obwieścićcił, obwieścićwieszczony obwieszczać ndk I, obwieścićam, obwieścićasz, obwieścićają, obwieścićaj, obwieścićał, obwieścićany «oficjalnie coś oznajmić, podać do wiadomości; ogłosić … Słownik języka polskiego
obwołać — dk I, obwołaćam, obwołaćasz, obwołaćają, obwołaćaj, obwołaćał, obwołaćany obwoływać ndk VIIIa, obwołaćłuję, obwołaćłujesz, obwołaćłuj, obwołaćywał, obwołaćywany 1. «wybrać kogoś na jakieś stanowisko» Obwołać kogoś przewodniczącym. Obwołano go… … Słownik języka polskiego
opowiedzieć — dk, opowiedziećwiem, opowiedziećwiesz, opowiedziećwiedzą, opowiedziećwiedz, opowiedziećdział, opowiedziećdzieli, opowiedziećdziany opowiadać ndk I, opowiedziećam, opowiedziećasz, opowiedziećają, opowiedziećaj, opowiedziećał, opowiedziećany… … Słownik języka polskiego
oświadczyć — dk VIb, oświadczyćczę, oświadczyćczysz, oświadcz, oświadczyćczył oświadczać ndk I, oświadczyćam, oświadczyćasz, oświadczyćają, oświadczyćaj, oświadczyćał «powiedzieć, wypowiedzieć, oznajmić coś komuś» Oświadczyć coś stanowczo, kategorycznie,… … Słownik języka polskiego
oznajmiać — ndk I, oznajmiaćam, oznajmiaćasz, oznajmiaćają, oznajmiaćaj, oznajmiaćał, oznajmiaćany oznajmić dk VIa, oznajmiaćmię, oznajmiaćmisz, oznajmiaćmij, oznajmiaćmił, oznajmiaćmiony, książk. «dawać o czymś znać, podawać coś do wiadomości; zawiadamiać,… … Słownik języka polskiego
oznajmienie — n I 1. rzecz. od oznajmić. 2. lm D. oznajmienieeń jęz. «wypowiedzenie nie zawierające formy osobowej czasownika; równoważnik zdania, np. ojciec chory; parno» … Słownik języka polskiego
stanowczo — «w sposób kategoryczny, stanowczy» Oświadczyć coś, oznajmić, powiedzieć stanowczo. Odmówić czegoś stanowczo … Słownik języka polskiego
