-
1 osiedlić
глаг.• вводить• водворять• обосноваться• осесть• поселять• поселяться• размещать• располагать• селить• урегулировать• устанавливать• устраивать* * *osiedl|ić\osiedlićony сов. поселить* * *osiedlony сов.посели́ть -
2 osiedlić się
-
3 osiedlić\ się
сов. поселиться -
4 osadzić
глаг.• вставлять• осадить• поселить* * *osadz|ić\osadzićę, \osadzićony сов. 1. поселить; водворить;2. нанести (ил etc.); 3. вставить; надеть; насадить;\osadzić siekierę насадить топор (на топорище);
4. (konia) осадить;\osadzić kogoś перен. осадить (одёрнуть) кого-л.; 5. хим. осадить (выделить в осадок);● \osadzić w więzieniu посадить в тюрьму;
\osadzić na tronie возвести на престол, посадить на трон+1. osiedlić, ulokować 2. nanieść 5. strącić, wytrącić
* * *osadzę, osadzony сов.1) посели́ть; водвори́ть2) нанести́ (ил и т. п.)3) вста́вить; наде́ть; насади́тьosadzić siekierę — насади́ть топо́р (на топори́ще)
4) ( konia) осади́тьosadzić kogoś — перен. осади́ть ( одёрнуть) кого́-л.
5) хим. осади́ть ( выделить в осадок)•- osadzić na tronieSyn: -
5 zamieszkać
глаг.• жить• обитать• поселить• поселиться• пребывать• существовать* * *поселитьсяzamarudzić, zatrzymać się dłużej разг. замешкаться* * *zamieszka|ć\zamieszkaćny сов. поселиться;\zamieszkać na wsi поселиться в деревне;
\zamieszkać kątem u kogoś снять угол у кого-л.* * *zamieszkany сов.посели́тьсяzamieszkać na wsi — посели́ться в дере́вне
zamieszkać kątem u kogoś — снять у́гол у кого́-л.
Syn: -
6 osadzić się
сов.1) посели́ться; водвори́ться2) осе́сть; отложи́ться3) ( zatrzymać się gwałtownie - o koniu) останови́ться (на полном ходу, внезапно)Syn: -
7 osądzić
глаг.• вставлять• осадить• поселить* * *osadz|ić\osadzićę, \osadzićony сов. 1. поселить; водворить;2. нанести (ил etc.); 3. вставить; надеть; насадить;\osadzić siekierę насадить топор (на топорище);
4. (konia) осадить;\osadzić kogoś перен. осадить (одёрнуть) кого-л.; 5. хим. осадить (выделить в осадок);● \osadzić w więzieniu посадить в тюрьму;
\osadzić na tronie возвести на престол, посадить на трон+1. osiedlić, ulokować 2. nanieść 5. strącić, wytrącić
* * *osądzę, osądzi, osądzony сов.surowo osądzić — суро́во осуди́ть
osądź sam — (по)суди́ сам
Syn:ocenić 2) -
8 osadzić\ się
osadzi|ć sięсов. 1. поселиться; водвориться;2. осесть; отложиться; 3. (zatrzymać się gwał-toumie — o koniu) остановиться (на полном ходу, внезапно)+1. osiedlić się, ulokować się
См. также в других словарях:
osiedlić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. osiedlać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osiedlić — → osiedlać … Słownik języka polskiego
osiedlać się – osiedlić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zaczynać gdzieś mieszkać; lokować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osiedlać się na wsi, w mieście, za granicą. Chciał osiedlić się bliżej stolicy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osiedlać — ndk I, osiedlaćam, osiedlaćasz, osiedlaćają, osiedlaćaj, osiedlaćał, osiedlaćany osiedlić dk VIa, osiedlaćlę, osiedlaćlisz, osiedl, osiedlaćlił, osiedlaćlony «umożliwiać komuś zamieszkanie gdzieś, osadzać kogoś w jakiejś siedzibie, na jakichś… … Słownik języka polskiego
osadzić — dk VIa, osadzićdzę, osadzićdzisz, osadź, osadzićdził, osadzićony osadzać ndk I, osadzićam, osadzićasz, osadzićają, osadzićaj, osadzićał, osadzićany 1. «osiedlić kogoś gdzieś; ulokować, umieścić» Kilkaset rodzin osadzono na nowych terenach. ∆… … Słownik języka polskiego
przesiedlić — dk VIa, przesiedlićlę, przesiedlićlisz, przesiedlićsiedl, przesiedlićlił, przesiedlićlony przesiedlać ndk I, przesiedlićam, przesiedlićasz, przesiedlićają, przesiedlićaj, przesiedlićał, przesiedlićany «przenieść kogoś (coś) na inne miejsce… … Słownik języka polskiego
Ракович Франциск-Тадеуш — (Rakowicz, 1839 1878) польский экономист и беллетрист. Повести его Szatan na pokucie (1868) и Korol (1868); экономичекие исследования О czekach czyli ułatwieniu interesu depozytowego przez assygnacyje (Позн., 1876) и Kupiec i przemysłowiec jakim… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
imigrować — ndk a. dk IV, imigrowaćruję, imigrowaćrujesz, imigrowaćruj, imigrowaćował «przybywać, przybyć do obcego kraju w celu osiedlenia się; osiedlać się, osiedlić się poza granicami własnej ojczyzny» Imigrować czasowo, na pobyt stały. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
kolonijka — ż III, CMs. kolonijkajce; lm D. kolonijkajek rzad. zdr. od kolonia (zwykle w zn. 3, 4 i 5) a) w zn. 3: Mała kolonijka malarzy we Florencji. b) w zn. 4: Osiedlić się na niewielkiej kolonijce. c) w zn. 5: Mieć, nabyć kolonijkę … Słownik języka polskiego
ojcowizna — ż IV, CMs. ojcowiznaiźnie zwykle blm «ziemia, majątek dziedziczone po ojcu; majątek należący od wielu lat do jednej rodziny» Osiedlić się na ojcowiźnie. Roztrwonić ojcowiznę. Sprzedać ojcowiznę … Słownik języka polskiego
osiąść — dk XI, osiądę, osiądziesz, osiądź, osiadł, osiadła, osiedli, osiadłszy osiadać ndk I, osiąśćam, osiąśćasz, osiąśćają, osiąśćaj, osiąśćał 1. «obrać sobie siedzibę, mieszkanie; osiedlić się, ulokować się» Na starość osiadł na wsi. 2. «opadając… … Słownik języka polskiego
