Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ortus

  • 1 ortus

        ortus ūs, m    [orior], a rising: ante ortum solis, sunrise, Cs.: ab ortu ad occasum, from east to west. solis, the east: primi sub lumina solis et ortūs, V.: rutilo ab ortu, O.: ad umbram lucis ab ortu, from morning till night, H.—Fig., a rise, beginning, origin: tribuniciae potestatis: iuris: ab Elide ducimus ortūs, derive our origin, O.: ortūs nascentium, the birth: Cato ortu Tusculanus, by birth: fluminis ortūs, source, O.
    * * *
    I
    orta, ortum ADJ
    decended/born/sprung (from w/ex/ab/ABL)

    a se ortus -- w/out famous ancestors

    II
    rising (sun/star); sunrise, daybreak, dawn, east; the East; begining/dawning; birth; ancestry; coming into being; source; springing up (wind)

    Latin-English dictionary > ortus

  • 2 ortus

        ortus adj.    [P. of orior], sprung, descended, born: ab illo: a liberatoribus patriae, L.: ex eodem oco, T.: ex concubinā, S.: ex patricio sanguine, <*>.: Orte Saturno, H.: sorore eius, L.: regiā stirpe, Cu.
    * * *
    I
    orta, ortum ADJ
    decended/born/sprung (from w/ex/ab/ABL)

    a se ortus -- w/out famous ancestors

    II
    rising (sun/star); sunrise, daybreak, dawn, east; the East; begining/dawning; birth; ancestry; coming into being; source; springing up (wind)

    Latin-English dictionary > ortus

  • 3 ortus

    ortus ortus, us m появление

    Латинско-русский словарь > ortus

  • 4 ortus

    ortus ortus, us m возникновение

    Латинско-русский словарь > ortus

  • 5 ortus

    ortus ortus, us m восход

    Латинско-русский словарь > ortus

  • 6 ortus

    ortus, us, m., rising (of sun), Ap. 7:2; 16:12.

    English-Latin new dictionary > ortus

  • 7 ortus

    hortus (ortus), i, m. [st2]1 [-] enclos, enceinte, jardin. [st2]2 [-] jardin potager, potager. [st2]3 [-] au plur. parc, maison de campagne. [st2]4 [-] Cato. produits du jardin, légumes. [st2]5 [-] au fig. jardin luxuriant, magasin, richesses, ressources.    - cf. gr. χόρτος.    - mulier olitori numquam subplicat, si qua est mala; domi habet hortum et condimenta ad omneis mores maleficos, Plaut. Mil.: une femme ne supplie jamais un jardinier si elle est quelque peu malicieuse; elle a chez elle un jardin et les condiments pour sa mauvaise conduite.    - si hortum in bybliotheca habes, deerit nihil, Cic. Fam. 9: si tu as des richesses dans ta bibliothèque, nous ne manquerons de rien.
    * * *
    hortus (ortus), i, m. [st2]1 [-] enclos, enceinte, jardin. [st2]2 [-] jardin potager, potager. [st2]3 [-] au plur. parc, maison de campagne. [st2]4 [-] Cato. produits du jardin, légumes. [st2]5 [-] au fig. jardin luxuriant, magasin, richesses, ressources.    - cf. gr. χόρτος.    - mulier olitori numquam subplicat, si qua est mala; domi habet hortum et condimenta ad omneis mores maleficos, Plaut. Mil.: une femme ne supplie jamais un jardinier si elle est quelque peu malicieuse; elle a chez elle un jardin et les condiments pour sa mauvaise conduite.    - si hortum in bybliotheca habes, deerit nihil, Cic. Fam. 9: si tu as des richesses dans ta bibliothèque, nous ne manquerons de rien.
    * * *
        Orta luce. Caesar. Le jour venu.
    \
        Ortus ab omni turba fletus. Liu. Toute l'assemblee commencea à pleurer.
    \
        Lucifer ortus erat. Ouid. Estoit levé.
    \
        Sol recens ortus. Virgil. Soleil levé.
    \
        Ortus ex eo loco. Terent. Né et natif de ce lieu là.
    \
        Ortus Equestri loco. Cic. Issu de noble race, ou de noble lieu, Extraict de, etc.
    \
        Loco obscuro, tenuique fortuna ortus. Liu. Issu de povre lieu.
    \
        Syluis fuit ortus in altis. Ouid. Il naquit, etc.
    \
        Ab his maioribus orti. Horat. Descendants, etc. ou Descendus, ou Extraicts, etc.
    \
        Ortus aliquando idem significat quod Oriundus. Caesar ait plerosque Belgas esse ortos a Germanis. Descendus des Alemans.
    \
        Ortus, huius ortus. Cic. Naissance.
    \
        Materno ortu generosus. Ouid. Noble du costé de sa mere.
    \
        Nobilis ortu. Sil. D'origine.
    \
        Ducere ortum ab aliquo. Ouid. Estre extraict de luy.
    \
        Solis ortus. Plin. Soleil levant, Orient.
    \
        Ab ortu ad occasum commeat sol. Cic. D'orient en Occident.

    Dictionarium latinogallicum > ortus

  • 8 ortus

    1. ortus, ūs, m. (orior), I) der Aufgang (Ggstz. occasus, obitus), 1) eig.: ortus primi solis, Verg.: ortus quartus lunae, der vierte Tag nach dem Neumonde, Verg.: ortus brumalis, die Winter-Morgenseite, Apul. – oft Plur., solis et lunae reliquorumque siderum ortus, Cic.: ortus et obitus signorum, Cic.: stellarum ortus atque obitus, Catull.: ortus occasusque siderum, Cic. – u. das Sich- Erheben des Windes, Favonii, Plin. 17, 57. – 2) meton.: ortus solis, Sonnenaufgang = Morgengegend, Orient, Cic. u. Liv.: ab ortu ad occasum commeans, Cic. – II) übtr., die Entstehung, a) leb. Wesen, die Entstehung, Geburt, deorum (Ggstz. interitus), Cic.: puerorum, Cic.: primus animantium, Cic.: primo ortu, gleich nach der Geburt: Cic.: Cato ortu Tusculanus, Cic.: ortum ducere ab Elide, abstammen von E., Ov. – b) das Wachsen, Hervorwachsen der Feldfrüchte usw., Lucr. 5, 211. – c) die Quelle, Avien. or. marit. 61. – d) abstr. Ggstde., die Entstehung, der Ursprung, tribuniciae potestatis, Cic.: iuris ortum a fonte repetere, Cic.
    ————————
    2. ortus, ī, m., in Handschrn. und nach den Gramm. st. hortus, s. Haupt opusc. 1, 58.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ortus

  • 9 ortus [1]

    1. ortus, ūs, m. (orior), I) der Aufgang (Ggstz. occasus, obitus), 1) eig.: ortus primi solis, Verg.: ortus quartus lunae, der vierte Tag nach dem Neumonde, Verg.: ortus brumalis, die Winter-Morgenseite, Apul. – oft Plur., solis et lunae reliquorumque siderum ortus, Cic.: ortus et obitus signorum, Cic.: stellarum ortus atque obitus, Catull.: ortus occasusque siderum, Cic. – u. das Sich- Erheben des Windes, Favonii, Plin. 17, 57. – 2) meton.: ortus solis, Sonnenaufgang = Morgengegend, Orient, Cic. u. Liv.: ab ortu ad occasum commeans, Cic. – II) übtr., die Entstehung, a) leb. Wesen, die Entstehung, Geburt, deorum (Ggstz. interitus), Cic.: puerorum, Cic.: primus animantium, Cic.: primo ortu, gleich nach der Geburt: Cic.: Cato ortu Tusculanus, Cic.: ortum ducere ab Elide, abstammen von E., Ov. – b) das Wachsen, Hervorwachsen der Feldfrüchte usw., Lucr. 5, 211. – c) die Quelle, Avien. or. marit. 61. – d) abstr. Ggstde., die Entstehung, der Ursprung, tribuniciae potestatis, Cic.: iuris ortum a fonte repetere, Cic.

    lateinisch-deutsches > ortus [1]

  • 10 ortus

    1.
    ortus, a, um, Part. and P. a., from orior, q. v. fin. B.
    2.
    ortus, ūs, m. [orior].
    I.
    A rising of the heavenly bodies (opp. occasus; class.): solis et lunae reliquorumque siderum ortus, obitus motusque cognoscere, Cic. Div. 1, 56, 128:

    primi sub lumina solis et ortus,

    Verg. A. 6, 255:

    (sol) ab ortu ad occasum commeans,

    from east to west, Cic. N. D. 2, 19, 49: solis, sunrise, i. e. the orient, the east, id. Cat. 3, 8:

    tum bis ad occasum, bis se convertit ad ortus,

    Ov. M. 14, 386:

    nitido ab ortu,

    id. ib. 2, 112:

    signorum,

    Verg. E. 9, 46:

    ortus lucis,

    Vulg. Sap. 16, 28.—
    II.
    A rise, beginning, origin (cf. origo):

    tribuniciae potestatis,

    Cic. Leg. 3, 8, 19:

    juris,

    id. ib. 1, 6, 20:

    Favonii,

    Plin. 17, 9, 8, § 57:

    materno ortu,

    Ov. M. 13, 148:

    ab Elide ducimus ortum,

    we are sprung, derive our origin, id. ib. 5, 494:

    ortus nascentium,

    the birth, Cic. Div. 2, 43, 91; id. Tusc. 1, 38, 91:

    Cato ortu Tusculanus,

    by birth, id. Leg. 2, 2, 5.—Of a river, the source:

    donec venias ad fluminis ortus,

    Ov. M. 11, 139.—Of plants, the springing up, growth, Lucr. 5, 211.

    Lewis & Short latin dictionary > ortus

  • 11 ortus

    I a, um part. pf. к orior II ortus, ūs m. [ orior ]
    o. brumalis Ap — сторона, где солнце восходит зимой
    primi ortūs V — начало восхода, т. е. утренняя заря
    3) возникновение, начало, зарождение, происхождение (animantium C; tribuniciae potestatis C)

    Латинско-русский словарь > ortus

  • 12 ortus

    1) начало: ortus imperii; тк. просто ortus, вступление на престол (1. 10 § 1 C. 3, 12). 2) происхождение (Paul. IV. 8 § 11).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ortus

  • 13 ortus [2]

    2. ortus, ī, m., in Handschrn. und nach den Gramm. st. hortus, s. Haupt opusc. 1, 58.

    lateinisch-deutsches > ortus [2]

  • 14 ortus

    ,us m
    начало, происхождение

    Латинский для медиков > ortus

  • 15 örtüş

    overlap (v.)

    Turkish-English dictionary > örtüş

  • 16 ortus

    -a/um adj A
    issu de, provenant de, naissant de

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > ortus

  • 17 ortus

    -us, m, birth, origin, rising / origin, source

    Latin-English dictionary of medieval > ortus

  • 18 ortus

    ,us m
    начало, происхождение

    Latin-Russian dictionary > ortus

  • 19 ortus

    , us m
      происхождение, начало

    Dictionary Latin-Russian new > ortus

  • 20 örtüşən

    [اؤرتوشن]
    1. همپوش
    2. یونیفورم

    Sözlük Azərbaycan Türkcəsi - Farsca > örtüşən

См. также в других словарях:

  • Ortus — Ortus, 1) Volk in der Mongolei (China), in Gütergemeinschaft lebend, geschickt in der Pferdezucht, nomadisirend, unter eignen Häuptlingen; theilt sich in 6 Kis od. 166 Nurus zu 150 Familien; 2) Land der O., Fürstenthum der Scharrasmongolei,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ortus — (lat.), Ursprung, Geburt; Anfang; Ausgang (s. d.) eines Gestirns …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • ortus — index birth (beginning) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • örtüş — is. Örtme işi veya biçimi …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • A solis ortus cardine — A solis ortus cardine, frühchristliche Melodie, Druck des 16. Jahrhunderts A solis ortus cardine (Vom Tor des Sonnenaufgangs) ist ein lateinisches Gedicht von Caelius Sedulius († um 450). Es besingt in 23 vierzeiligen Strophen das Leben Jesu von… …   Deutsch Wikipedia

  • A solis ortus cardine — A solis ortus cardine, early Christian melody, 16th century printing A solis ortus cardine (From the gate of the dawn) is a Latin poem by Coelius Sedulius (died circa 450), narrating Christ s life from His birth to His resurrection. Its 23 verses …   Wikipedia

  • Rubus notatus L.H. Bailey var. ortus L.H. Bailey — Symbol RUNO2 Synonym Symbol RUNOO Botanical Family Rosaceae …   Scientific plant list

  • FLUVII — α. Fluvii Russiae. Dwina quae vox Russis binarium denotat; quod fluvios Iugam, et Wuymam recipiat. Egreditur in mare Album, ad Emporia S. Michaelis, et S. Nicolai. Iuga, Furnerio Iug, similiter. Moscua, urbem Moscuam praeterlapsus, in Occam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Hwa Chong Institution — Infobox School name = Hwa Chong Institution (zh c|c=华侨中学) imagesize = 100px caption = motto = Zi Qiang Bu Xi (自强不息) established = 1 January 2005 from the merger of The Chinese High School (est. 21 March 1919) Hwa Chong Junior College (est. 1974)… …   Wikipedia

  • SleepResearch Facility — Infobox musical artist Name = SleepResearch Facility Img capt = Kevin Doherty of SleepResearch Facility Landscape = yes Background = group or band Birth name = Kevin Doherty Origin = Genre = Dark ambient Years active = 2000 [CD booklet of the… …   Wikipedia

  • Hostis Herodes impie — Datei:A solis ortus.jpg A solis ortus cardine, frühchristliche Melodie, Druck des 16. Jahrhunderts A solis ortus cardine (Vom Tor des Sonnenaufgangs) ist ein lateinisches Gedicht von Caelius Sedulius († um 450). Es besingt in 23 vierzeiligen… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»