-
1 oppeto
oppeto, ĕre, ivi (ii), itum - tr. - aller au-devant de, aller contre, attaquer, affronter, encourir, subir. - oppetere mortem: affronter la mort. - (mortem) oppetere: périr, mourir, trouver la mort. - o terque quaterque beati, quis ( = quibus) ante ora patrum Troiae sub moenibus altis contigit oppetere! Virg. En. 1, 96: ô trois ou quatre fois heureux, ceux à qui il échut de trouver la mort devant leurs pères, sous les hautes murailles de Troie!* * *oppeto, ĕre, ivi (ii), itum - tr. - aller au-devant de, aller contre, attaquer, affronter, encourir, subir. - oppetere mortem: affronter la mort. - (mortem) oppetere: périr, mourir, trouver la mort. - o terque quaterque beati, quis ( = quibus) ante ora patrum Troiae sub moenibus altis contigit oppetere! Virg. En. 1, 96: ô trois ou quatre fois heureux, ceux à qui il échut de trouver la mort devant leurs pères, sous les hautes murailles de Troie!* * *Oppeto, oppetis, pe. corr. oppetiui vel oppetii, oppetitum, pen. prod. oppetere. Mourir. Accusatiuum habet expressum aut subauditum. -
2 oppeto
oppeto oppeto, ivi, itum, ere подвергаться -
3 oppeto
oppeto oppeto, ivi, itum, ere идти навстречу -
4 oppeto
oppeto, īvī u. iī, ītum, ere (ob u. peto), entgegengehen, poenas superbiae, seinen Übermut büßen, Phaedr. 3, 16, 2. – bes. pestem od. malam pestem, in den Untergang (in den Tod) gehen, Plaut. u. Enn. fr.: opp. mortem = »in den Tod gehen, sterben«, Cic. u.a.: voluntariam mortem opp., Val. Max.: miseram mortem opp., Gell.: u. letum pro patria opp., Liv. 45, 26, 8: dass. bl. oppetere, Verg., Tac. u.a.: opp. non senio nec aegritudine, sed fame, Plin.: gloriosā morte, Prud.: gloriosum esse existimans iussā morte oppetere, Amm.
-
5 oppeto
oppeto, īvī u. iī, ītum, ere (ob u. peto), entgegengehen, poenas superbiae, seinen Übermut büßen, Phaedr. 3, 16, 2. – bes. pestem od. malam pestem, in den Untergang (in den Tod) gehen, Plaut. u. Enn. fr.: opp. mortem = »in den Tod gehen, sterben«, Cic. u.a.: voluntariam mortem opp., Val. Max.: miseram mortem opp., Gell.: u. letum pro patria opp., Liv. 45, 26, 8: dass. bl. oppetere, Verg., Tac. u.a.: opp. non senio nec aegritudine, sed fame, Plin.: gloriosā morte, Prud.: gloriosum esse existimans iussā morte oppetere, Amm. -
6 oppeto
oppĕto ( obp-), īvi and ii, ītum, 3, v. a. [ob-peto], to go to meet, to encounter (an evil, esp. death; class.; syn.: obeo, occumbo, intereo): malam pestem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 15 Vahl.); so,II.pestem,
Plaut. As. 1, 1, 7 —Esp.: mortem, to encounter death, for to perish, die (only of a violent or unnatural death), Enn. ap. Non. 507, 19 (Trag. v. 235 Vahl.):cum milites pro salute populi Romani mortem oppetiverint,
Cic. Phil. 14, 14, 38; cf.:clarae mortes pro patriā oppetitae,
id. Tusc. 1, 49, 116:poenas superbiae,
to suffer for one's pride, Phaedr. 3, 16, 2.—In partic., pregn. for oppetere mortem, to perish, die ( poet. and in post-Aug. prose):quīs ante ora patrum Trojae sub moenibus altis Contigit oppetere,
Verg. A. 1, 96; 11, 268; 12, 543:eodem mari,
Tac. A. 2, 24:non senio, sed fame,
Plin. 10, 3, 4, § 15: gloriosā morte, to die a glorious death, Prud. steph. 10, 65. -
7 oppeto
op-peto, īvī (iī), ītum, ereидти навстречу, принимать, подвергатьсяo. poenas alicujus rei Ph — подвергнуться наказанию за что-л.o. (malam) pestem Enn, Pl — погибнуть злой смертьюo. mortem C, VM, AG или o. letum L (тж. просто o. V, T etc.) — идти на смерть, умирать -
8 oppeto
oppetere, oppetivi, oppetitus Vmeet, encounter; perish -
9 oppeto
, oppetivi, oppetitum, oppetere 3идти навстречу, встречать, перен. встречать смерть; подвергаться -
10 oppetō (obp-)
oppetō (obp-) īvī, ītus, ere [ob+peto], to go to meet, encounter: mortem: clarae mortes pro patriā oppetitae: eo loco mortem oppetendam esse, L.: poenas superbiae, suffer for pride, Ph.— To perish, die (sc. mortem): Quīs sub moenibus Contigit oppetere, V. -
11 obpeto
oppĕto ( obp-), īvi and ii, ītum, 3, v. a. [ob-peto], to go to meet, to encounter (an evil, esp. death; class.; syn.: obeo, occumbo, intereo): malam pestem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 15 Vahl.); so,II.pestem,
Plaut. As. 1, 1, 7 —Esp.: mortem, to encounter death, for to perish, die (only of a violent or unnatural death), Enn. ap. Non. 507, 19 (Trag. v. 235 Vahl.):cum milites pro salute populi Romani mortem oppetiverint,
Cic. Phil. 14, 14, 38; cf.:clarae mortes pro patriā oppetitae,
id. Tusc. 1, 49, 116:poenas superbiae,
to suffer for one's pride, Phaedr. 3, 16, 2.—In partic., pregn. for oppetere mortem, to perish, die ( poet. and in post-Aug. prose):quīs ante ora patrum Trojae sub moenibus altis Contigit oppetere,
Verg. A. 1, 96; 11, 268; 12, 543:eodem mari,
Tac. A. 2, 24:non senio, sed fame,
Plin. 10, 3, 4, § 15: gloriosā morte, to die a glorious death, Prud. steph. 10, 65. -
12 mors
mors, mortis, f. (zu Wurzel mor, wov. auch morior, verwandt mit μόρος, μοιρα, der Tod, I) eig. u. übtr.: A) eig.: acerba, Cic.: m. honesta, Nep.: celeris, Suet.: immatura, Lucr., Catull., Cic. u.a.: innoxia, Iustin.: matura, Flor. 3, 17, 9: necessaria, der natürliche, Cic.: perspicua, Cic.: alci propinqua, Cic.: repentina, Cic.: voluntaria, Cic.: mors coacta, Ggstz. fortuita, Tac.: cuius aetati mors propior erat, Sall. fr.: beata L. Crassi mors illa, quae est a multis saepe defleta, Cic.: fames, miserrima omnium mors, Sall.: fames et frigus, quae miserrima mortis genera sunt, Cic.: mors crucis, Kreuzestod, Augustin. in Ioann. tract. 124, 1. – mortis periculum, Caes.: mortis poena od. poenae, Cic.: potio mortis causā data, Ps. Quint. decl.: civium suorom vitae mortisque arbiter, Sen. – morti proximus, Fronto, Augustin. u.a.: morti vicinus, Capit., Hieron. u.a. (s. über beide Krebs-Schmalz Antib.7 Bd. 2. S. 103 u. 104 unter mors). – mors (alci) appropinquat, Cic. – obire mortem, s. ob-eo: mortem subire, suscipere, s. sub-eo, suscipio: occumbere mortem, s. occumbo: mortem oppetere, s. oppeto: voluntariam mortem petere, Gell.: cupide mortem expetere pro salute civium, Cic.: morti od. ad mortem se offerre, s. offero: mortem sibi consciscere, Cic.: mortem alci afferre, Plaut.: afferre alci causam mortis voluntariae, Cic.: alci mortem inferre u. offerre, Cic.: alqm dare ad mortem, Plaut., od. morti, Hor.: alqm morti mittere, Plaut.: alqm morte afficere, Cic.: mortem proponere, Cic.: ad mortem trudi, Cic.: morte deleri, Cic.: alqm morte multare, Cic., punire, Plin. ep.: alqm morte damnare (v. der Natur), Sen.: alqm ad mortem damnare, Tac.: alci morti esse, jmdm. den Tod bringen, Cic.: ebenso mortem facere, Ov.: morte suā mori, eines natürlichen T. sterben, Sen.: ebenso suā morte defungi, Suet.: inhonestā morte mori, Tert.: vitam cum morte commutare, Sulpic. in Cic. ep.: mortem servituti anteponere, Cic.: mortem deprecari, um sein Leben bitten, Caes.: mortem alcis persequi, Cic., Caes. u. Liv.: fidenti animo ad mortem gradiri, Cic.: alqm ex media morte eripere, Cic.: mortem alcis lacerare, jmd. im Tode, Cic.: so auch alcis vitam spoliare, eius mortem ornare, Cic.: Drusum matura mors abstulit, Flor. 3, 17, 9. – in mortem (zum Todesstoß) destringere ferrum, Tac. – in morte, noch im T., noch nach dem T., Verg.: in extrema morte, an der äußersten Grenze des T., in den letzten Augenblicken, Catull. u. Verg.: so auch supremā morte, Hor. u.a. (s. Schmid Hor. ep. 2, 2, 173). – Plur. mortes, wie θάνατοι, α) v. Tode mehrerer, Tod, Todesfälle, mortes imperatoriae, Cic.: mortes quattuor, Mart.: mortes meorum, Plin. ep.: clarae mortes pro patria oppetitae, Aufopferungen für das V. durch den Tod, Cic.: quibus videmus optabiles mortes fuisse cum gloria, Aufopferungen durch einen rühmlichen Tod, Cic.: perdere mortes, den Tod verschwenden, d.i. unnütz Tod (unter den Feinden) verbreiten, Stat. – β) v. den verschiedenen Erscheinungen des Todes, die Todesarten, Todesgefahren, der Tod in jeder Gestalt, o hominem mille mortibus dignum! Sen.: omnes per mortes animam dare, Verg.: omni imagine mortium, Tac. – B) übtr.: 1) von Lebl., der Tod = das Absterben, Hinschwinden, hoc mors est illius, quod ante fuit, Lucr.: rerum omnium oblivio morsque memoriae, Plin. – 2) personif., die Gottheit Mors, Tochter des Erebus und der Nox, Cic. de nat. deor. 3, 44. Hyg. fab. praef. in. Verg. Aen. 11, 197. – II) meton.: 1) der Tod = der Leichnam, die Leiche, hominis, Plin.: morte campos contegi, Acc. fr.: nec sit in Attalico mors mea nixa toro, Prop. – ähnl. von einem Greise, odiosum est mortem amplexari, eine Leiche, ein Skelett, Plaut. – 2) wie φόνος, = durch Mord vergossenes Blut, Todesblut, ensem multā morte recepit, Verg. Aen. 9, 348. – 3) der, das Todbringende, der Tod, mors terrorque sociorum lictor Sextius, Cic. Verr. 5, 118. – ubi fratri suo paratam mortem (tödliche Gift) ebibit, Apul. met. 10, 5. p. 886 H.: aër fertilis in mortes, ergiebig an tödlichen Plagen, Lucan. 9, 625: u. Plur. mortes v. todbringenden Geschossen, Lucan. 7, 517. Sil. 9, 369. Stat. Theb. 6, 793. – / Archaist. Abl. morti, Lucr. 6, 1229 (1232).
-
13 mors
mors, mortis, f. (zu Wurzel mor, wov. auch morior, verwandt mit μόρος, μοιρα, der Tod, I) eig. u. übtr.: A) eig.: acerba, Cic.: m. honesta, Nep.: celeris, Suet.: immatura, Lucr., Catull., Cic. u.a.: innoxia, Iustin.: matura, Flor. 3, 17, 9: necessaria, der natürliche, Cic.: perspicua, Cic.: alci propinqua, Cic.: repentina, Cic.: voluntaria, Cic.: mors coacta, Ggstz. fortuita, Tac.: cuius aetati mors propior erat, Sall. fr.: beata L. Crassi mors illa, quae est a multis saepe defleta, Cic.: fames, miserrima omnium mors, Sall.: fames et frigus, quae miserrima mortis genera sunt, Cic.: mors crucis, Kreuzestod, Augustin. in Ioann. tract. 124, 1. – mortis periculum, Caes.: mortis poena od. poenae, Cic.: potio mortis causā data, Ps. Quint. decl.: civium suorom vitae mortisque arbiter, Sen. – morti proximus, Fronto, Augustin. u.a.: morti vicinus, Capit., Hieron. u.a. (s. über beide Krebs-Schmalz Antib.7 Bd. 2. S. 103 u. 104 unter mors). – mors (alci) appropinquat, Cic. – obire mortem, s. obeo: mortem subire, suscipere, s. subeo, suscipio: occumbere mortem, s. occumbo: mortem oppetere, s. oppeto: voluntariam mortem petere, Gell.: cupide mortem expetere pro salute civium, Cic.: morti od. ad mortem se offerre, s. offero: mortem sibi consciscere, Cic.: mortem alci afferre, Plaut.: afferre alci causam mortis voluntariae, Cic.: alci mortem inferre u. offerre, Cic.: alqm dare ad mor-————tem, Plaut., od. morti, Hor.: alqm morti mittere, Plaut.: alqm morte afficere, Cic.: mortem proponere, Cic.: ad mortem trudi, Cic.: morte deleri, Cic.: alqm morte multare, Cic., punire, Plin. ep.: alqm morte damnare (v. der Natur), Sen.: alqm ad mortem damnare, Tac.: alci morti esse, jmdm. den Tod bringen, Cic.: ebenso mortem facere, Ov.: morte suā mori, eines natürlichen T. sterben, Sen.: ebenso suā morte defungi, Suet.: inhonestā morte mori, Tert.: vitam cum morte commutare, Sulpic. in Cic. ep.: mortem servituti anteponere, Cic.: mortem deprecari, um sein Leben bitten, Caes.: mortem alcis persequi, Cic., Caes. u. Liv.: fidenti animo ad mortem gradiri, Cic.: alqm ex media morte eripere, Cic.: mortem alcis lacerare, jmd. im Tode, Cic.: so auch alcis vitam spoliare, eius mortem ornare, Cic.: Drusum matura mors abstulit, Flor. 3, 17, 9. – in mortem (zum Todesstoß) destringere ferrum, Tac. – in morte, noch im T., noch nach dem T., Verg.: in extrema morte, an der äußersten Grenze des T., in den letzten Augenblicken, Catull. u. Verg.: so auch supremā morte, Hor. u.a. (s. Schmid Hor. ep. 2, 2, 173). – Plur. mortes, wie θάνατοι, α) v. Tode mehrerer, Tod, Todesfälle, mortes imperatoriae, Cic.: mortes quattuor, Mart.: mortes meorum, Plin. ep.: clarae mortes pro patria oppetitae, Aufopferungen für das V. durch den Tod, Cic.: quibus videmus optabiles mortes fuisse cum gloria, Auf-————opferungen durch einen rühmlichen Tod, Cic.: perdere mortes, den Tod verschwenden, d.i. unnütz Tod (unter den Feinden) verbreiten, Stat. – β) v. den verschiedenen Erscheinungen des Todes, die Todesarten, Todesgefahren, der Tod in jeder Gestalt, o hominem mille mortibus dignum! Sen.: omnes per mortes animam dare, Verg.: omni imagine mortium, Tac. – B) übtr.: 1) von Lebl., der Tod = das Absterben, Hinschwinden, hoc mors est illius, quod ante fuit, Lucr.: rerum omnium oblivio morsque memoriae, Plin. – 2) personif., die Gottheit Mors, Tochter des Erebus und der Nox, Cic. de nat. deor. 3, 44. Hyg. fab. praef. in. Verg. Aen. 11, 197. – II) meton.: 1) der Tod = der Leichnam, die Leiche, hominis, Plin.: morte campos contegi, Acc. fr.: nec sit in Attalico mors mea nixa toro, Prop. – ähnl. von einem Greise, odiosum est mortem amplexari, eine Leiche, ein Skelett, Plaut. – 2) wie φόνος, = durch Mord vergossenes Blut, Todesblut, ensem multā morte recepit, Verg. Aen. 9, 348. – 3) der, das Todbringende, der Tod, mors terrorque sociorum lictor Sextius, Cic. Verr. 5, 118. – ubi fratri suo paratam mortem (tödliche Gift) ebibit, Apul. met. 10, 5. p. 886 H.: aër fertilis in mortes, ergiebig an tödlichen Plagen, Lucan. 9, 625: u. Plur. mortes v. todbringenden Geschossen, Lucan. 7, 517. Sil. 9, 369. Stat. Theb. 6, 793. – ⇒ Archaist. Abl. morti, Lucr. 6, 1229 (1232). -
14 ob
ŏb (old form obs, v. III.), prep. with acc. (in late Lat. also with the abl.:I.OB PERPETVO EIVS ERGA SE AMORE,
Inscr. Orell. 106) [Osc. op; kindr. with Sanscr. api; Gr. epi].Lit.A.With verbs of motion, towards, to (only ante-class.): IS TERTHS DIEBVS OB PORTVM OBVAGVLATVM ITO, let him go before his house to summon him, Fragm. XII. Tab. ap. Paul. ex Fest. s. v. portum, p. 233 Müll.: ob Romam legiones ducere, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.); cf.:B.ob Troiam duxit,
id. ib. p. 178 Müll. (Incert. libr. v. 5 Vahl.): cujus ob os Grai ora obvertebant sua, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39; and ap. Cic. Fam. 9, 26, 2 (Trag. Rel. p. 211 Rib.).—With verbs of rest, about, before, in front of, over (in Cic.):II.follem sibi obstringit ob gulam,
Plaut. Aul. 2, 4, 23:lanam ob oculum habere,
id. Mil. 5, 37:ob oculos mihi caliginem obstitisse,
before my eyes, id. ib. 2, 4, 51:mors ob oculos saepe versata est,
Cic. Rab. Post. 14, 39; id. Sest. 21, 47:ignis qui est ob os offusus,
id. Univ. 14.—Transf., to indicate the object or cause, on account of, for, because of, by reason of, etc.A.In gen. (freq. and class.):B.etiam ob stultitiam tuam te tueris?
do you still defend yourself with regard to your folly? Plaut. Trin. 3, 2, 82:pretium ob stultitiam fero,
Ter. And. 3, 5, 4; id. Phorm. 2, 3, 23:ob eam rem iratus,
on that account, Plaut. Bacch. 4, 4, 33:neu quid ob eam rem succenseat,
id. ib. 4, 4, 39; Ter. Ad. 5, 6, 7: Mi. Ob eam rem? De. Ob eam, id. ib. 5. 9, 20:ob rem nullam,
id. Hec. 5, 3, 2:hanc Epicurus rationem induxit ob eam rem, quod veritus est, ne, etc.,
Cic. Fat. 10, 23:ob eam causam, quod, etc.,
id. Rep. 1, 7, 12: quam ob causam venerant, id. de Or. 1, 7, 26:non solum ob eam causam fieri volui, quod, etc.,
id. Rep. 1, 21, 34:ob hanc causam, quod,
id. ib. 2, 1, 3:nec ob aliam causam ullam, etc.,
id. Lael. 20, 74:ob meas injurias,
Ter. Heaut. 1, 1, 85; cf.:quodnam ob facinus?
id. ib. 5, 2, 3: ob peccatum hoc. id. ib. v. 37:ob malefacta haec,
id. Ad. 2, 1, 46:ob illam injuriam,
Cic. Rep. 2, 25, 46:ob aliquod emolumentum suum,
id. Font. 8, 17: (eum) ac Troiam misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.):ob rem judicandam pecuniam adcipere,
Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78; id. Att. 1, 17, 8; id. Mur. 1, 1; id. Verr. 2, 2, 48, § 119; Sall. J. 89, 2; Quint. 5, 10, 87:nec meliores ob eam scientiam nec beatiores esse possumus,
on account of, for that knowledge, Cic. Rep. 1, 19, 32:ob eam (amicitiam) summā fide servatam,
id. Lael. 7, 25:is igitur dicitur ab Amulio ob labefactandi regni timorem, ad Tiberim exponi jussus esse,
id. Rep. 2, 2, 4:unius ob iram Prodimur,
Verg. A. 1, 251; cf.:saevae memorem Junonis ob iram,
id. ib. 1, 4; cf.also: aut ob avaritiam aut miserā ambitione laborat,
Hor. S. 1, 4, 26:barbarus eum quidam palam ob iram interfecti ab eo domini obtruncat,
Liv. 21, 2, 6:non noxā neque ob metum,
Tac. H. 2, 49:Germanicum mortem ob rem publicam obiisse,
for the republic, id. A. 2, 83:cum quibus ob rem pecuniariam disceptabat,
id. ib. 6, 5.—In partic.1.In consideration of, in return for, instead of (mostly ante-class.):2.ob asinos ferre argentum,
Plaut. As. 2, 2, 80; id. Ep. 5, 2, 38:quin arrhabonem a me accepisti ob mulierem?
id. Rud. 3, 6, 23:ager oppositus est pignori Ob decem minas,
Ter. Phorm. 4, 3, 56: talentum magnum ob unam fabulam datum esse, C. Gracch. ap. Gell. 11, 10 fin.:pecuniam ob absolvendum accipere,
Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78:pecuniam ob delicta dare,
Tac. A. 14, 14.—Ob rem, like ex re (opp. frustra), to the purpose, with advantage, profitably, usefully (very rare): An. Non pudet Vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, Ter Phorm. 3, 2, 41:3.verum id frustra an ob rem faciam, in vostrā manu situm est,
Sall. J. 31, 5.—Ob industriam, on purpose, intentionally, Plaut. Cas. 4, 3, 6; 2, 3, 58 (id. ib. 2, 3, 60, de industriā); cf. id. Men. 1, 2, 14.—4.Quam ob rem, also written in one word, quamobrem, on which account, wherefore, therefore, hence, accordingly; a very freq. particle of transition, esp. in Cic.:5.quam ob rem id primum videamus, quatenus, etc.,
Cic. Lael. 11, 36:quam ob rem utrique nostrūm gratum admodum feceris,
id. ib. 4, 16; 2, 10; 3, 12; 4, 15; id. Rep. 1, 5, 9; 1, 19, 32 et saep.—Ob id, ob hoc, ob haec, ob ea, ob quae, on that account, therefore (not ante-Aug.).a.Ob id:b.ignaris hostibus et ob id quietis,
Liv. 25, 35; 28, 2; Tac. A. 2, 66; 3, 75; 13, 5:ob id ipsum,
Curt. 4, 16, 23.—Ob hoc:c.ob hoc cum omnia neglecta apud hostes essent,
Liv. 25, 37; Sen. Q. N. 7, 14, 4; Col. 7, 3, 21; cf.:ob hoc miserior,
Sen. Ep. 98, 5. —Ob haec:d.ob haec cum legatos mitti placuisset,
Liv. 8, 23; 21, 50; 38, 34; Cels. 1 praef.—Ob ea:e. III.ob ea consul Albinus senatum de foedere consulebat,
Sall. J. 39, 2.—In composition, the b of ob remains unchanged before vowels and most consonants; only before p, f, c, g, is assimilation more common: oppeto, offero, occido, ogganio, etc.—An ancient form obs, analogous to abs, is implied in obs-olesco and os-tendo.—In signification, that of direction towards, or of existence at or before a thing is predominant, although it likewise gives to the simple verb the accessory notion of against: obicere, opponere, obrogare. -
15 obcumbo
occumbo ( obc-), cŭbui, cŭbĭtum, 3, v. n. [ob-cumbo, cubo], to fall or sink down (cf.: occido, obeo, oppeto); hence,I.To go down, to set, of the heavenly bodies (postclass.):II.cometes cum oriretur occumberetque,
Just. 37, 2, 3:cum sol occumberet,
Vulg. Gen. 15, 12; id. 3 Reg. 22, 36.—To fall dying, to die (the class. signif. of the word); constr. absol. or with mortem, morte, or morti.(α).Absol.: cum veter occubuit Priamus, fell, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.):(β).aut occubuissem honeste, aut victores hodie viveremus,
Cic. Att. 3, 15, 4: pro libertate cos occubuisse, Suet. Aug. 12 fin.:circa se dimicans occubuerat,
id. Tit. 4:fertur et ante annos occubuisse suos,
Ov. A. A. 3, 18:dederat ne ferro occumbere posset,
id. M. 12, 207:acie,
Suet. Ner. 2.—With mortem or morte (the vacillation of MSS. between these two forms makes it difficult to ascertain which was the prevailing one; cf. Zumpt, Gr. § 387;(γ).Krebs, Antibarb. p. 790): pro patriā mortem (al. morte) occumbere,
Cic. Tusc. 1, 42, 102 (Kühner, Moser, Orelli, and Baiter have mortem, Klotz and Fischer morte):quod liberata patria... mortem occubuisset,
Liv. 2, 7, 8; 3, 50, 8; 26, 25, 14:qui pugnantes mortem occubuissent,
id. 31, 18, 6. —So, too, letum, Enn. ap. Prisc. p. 725 P. (Ann. v. 390 Vahl.):necem voluntariam,
Suet. Aug. 13 (al., with inferior MSS., nece voluntariā):ictus clavā morte occubuit,
Liv. 1, 7, 7 Weissenb. ad loc.:morte occumbentis,
id. 8, 10, 4:ambo pro republicā morte occubuisse,
id. 38, 58.—With morti (perh. only poet.): pro vostrā vitā morti occumbant obviam. Enn. ap. Serv. Verg. A. 2, 62 (Trag. v. 176 Vahl.); so,(δ).certae morti, Verg. A. l. l.: neci,
Ov. M. 15, 499.—To succumb to, fall by the hand of one ( poet.).—With dat.:* III.Rullo ditissimus agri Occumbis,
Sil. 5, 260; Claud. B. Get. 74.—With per:per te vidit Vulcani occumbere prolem,
Ov. M. 7, 437. —Like accumbere, to lie at table, Afran. ap. Non. 97, 29. -
16 obpetitus
-
17 obs
ŏb (old form obs, v. III.), prep. with acc. (in late Lat. also with the abl.:I.OB PERPETVO EIVS ERGA SE AMORE,
Inscr. Orell. 106) [Osc. op; kindr. with Sanscr. api; Gr. epi].Lit.A.With verbs of motion, towards, to (only ante-class.): IS TERTHS DIEBVS OB PORTVM OBVAGVLATVM ITO, let him go before his house to summon him, Fragm. XII. Tab. ap. Paul. ex Fest. s. v. portum, p. 233 Müll.: ob Romam legiones ducere, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.); cf.:B.ob Troiam duxit,
id. ib. p. 178 Müll. (Incert. libr. v. 5 Vahl.): cujus ob os Grai ora obvertebant sua, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39; and ap. Cic. Fam. 9, 26, 2 (Trag. Rel. p. 211 Rib.).—With verbs of rest, about, before, in front of, over (in Cic.):II.follem sibi obstringit ob gulam,
Plaut. Aul. 2, 4, 23:lanam ob oculum habere,
id. Mil. 5, 37:ob oculos mihi caliginem obstitisse,
before my eyes, id. ib. 2, 4, 51:mors ob oculos saepe versata est,
Cic. Rab. Post. 14, 39; id. Sest. 21, 47:ignis qui est ob os offusus,
id. Univ. 14.—Transf., to indicate the object or cause, on account of, for, because of, by reason of, etc.A.In gen. (freq. and class.):B.etiam ob stultitiam tuam te tueris?
do you still defend yourself with regard to your folly? Plaut. Trin. 3, 2, 82:pretium ob stultitiam fero,
Ter. And. 3, 5, 4; id. Phorm. 2, 3, 23:ob eam rem iratus,
on that account, Plaut. Bacch. 4, 4, 33:neu quid ob eam rem succenseat,
id. ib. 4, 4, 39; Ter. Ad. 5, 6, 7: Mi. Ob eam rem? De. Ob eam, id. ib. 5. 9, 20:ob rem nullam,
id. Hec. 5, 3, 2:hanc Epicurus rationem induxit ob eam rem, quod veritus est, ne, etc.,
Cic. Fat. 10, 23:ob eam causam, quod, etc.,
id. Rep. 1, 7, 12: quam ob causam venerant, id. de Or. 1, 7, 26:non solum ob eam causam fieri volui, quod, etc.,
id. Rep. 1, 21, 34:ob hanc causam, quod,
id. ib. 2, 1, 3:nec ob aliam causam ullam, etc.,
id. Lael. 20, 74:ob meas injurias,
Ter. Heaut. 1, 1, 85; cf.:quodnam ob facinus?
id. ib. 5, 2, 3: ob peccatum hoc. id. ib. v. 37:ob malefacta haec,
id. Ad. 2, 1, 46:ob illam injuriam,
Cic. Rep. 2, 25, 46:ob aliquod emolumentum suum,
id. Font. 8, 17: (eum) ac Troiam misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.):ob rem judicandam pecuniam adcipere,
Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78; id. Att. 1, 17, 8; id. Mur. 1, 1; id. Verr. 2, 2, 48, § 119; Sall. J. 89, 2; Quint. 5, 10, 87:nec meliores ob eam scientiam nec beatiores esse possumus,
on account of, for that knowledge, Cic. Rep. 1, 19, 32:ob eam (amicitiam) summā fide servatam,
id. Lael. 7, 25:is igitur dicitur ab Amulio ob labefactandi regni timorem, ad Tiberim exponi jussus esse,
id. Rep. 2, 2, 4:unius ob iram Prodimur,
Verg. A. 1, 251; cf.:saevae memorem Junonis ob iram,
id. ib. 1, 4; cf.also: aut ob avaritiam aut miserā ambitione laborat,
Hor. S. 1, 4, 26:barbarus eum quidam palam ob iram interfecti ab eo domini obtruncat,
Liv. 21, 2, 6:non noxā neque ob metum,
Tac. H. 2, 49:Germanicum mortem ob rem publicam obiisse,
for the republic, id. A. 2, 83:cum quibus ob rem pecuniariam disceptabat,
id. ib. 6, 5.—In partic.1.In consideration of, in return for, instead of (mostly ante-class.):2.ob asinos ferre argentum,
Plaut. As. 2, 2, 80; id. Ep. 5, 2, 38:quin arrhabonem a me accepisti ob mulierem?
id. Rud. 3, 6, 23:ager oppositus est pignori Ob decem minas,
Ter. Phorm. 4, 3, 56: talentum magnum ob unam fabulam datum esse, C. Gracch. ap. Gell. 11, 10 fin.:pecuniam ob absolvendum accipere,
Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78:pecuniam ob delicta dare,
Tac. A. 14, 14.—Ob rem, like ex re (opp. frustra), to the purpose, with advantage, profitably, usefully (very rare): An. Non pudet Vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, Ter Phorm. 3, 2, 41:3.verum id frustra an ob rem faciam, in vostrā manu situm est,
Sall. J. 31, 5.—Ob industriam, on purpose, intentionally, Plaut. Cas. 4, 3, 6; 2, 3, 58 (id. ib. 2, 3, 60, de industriā); cf. id. Men. 1, 2, 14.—4.Quam ob rem, also written in one word, quamobrem, on which account, wherefore, therefore, hence, accordingly; a very freq. particle of transition, esp. in Cic.:5.quam ob rem id primum videamus, quatenus, etc.,
Cic. Lael. 11, 36:quam ob rem utrique nostrūm gratum admodum feceris,
id. ib. 4, 16; 2, 10; 3, 12; 4, 15; id. Rep. 1, 5, 9; 1, 19, 32 et saep.—Ob id, ob hoc, ob haec, ob ea, ob quae, on that account, therefore (not ante-Aug.).a.Ob id:b.ignaris hostibus et ob id quietis,
Liv. 25, 35; 28, 2; Tac. A. 2, 66; 3, 75; 13, 5:ob id ipsum,
Curt. 4, 16, 23.—Ob hoc:c.ob hoc cum omnia neglecta apud hostes essent,
Liv. 25, 37; Sen. Q. N. 7, 14, 4; Col. 7, 3, 21; cf.:ob hoc miserior,
Sen. Ep. 98, 5. —Ob haec:d.ob haec cum legatos mitti placuisset,
Liv. 8, 23; 21, 50; 38, 34; Cels. 1 praef.—Ob ea:e. III.ob ea consul Albinus senatum de foedere consulebat,
Sall. J. 39, 2.—In composition, the b of ob remains unchanged before vowels and most consonants; only before p, f, c, g, is assimilation more common: oppeto, offero, occido, ogganio, etc.—An ancient form obs, analogous to abs, is implied in obs-olesco and os-tendo.—In signification, that of direction towards, or of existence at or before a thing is predominant, although it likewise gives to the simple verb the accessory notion of against: obicere, opponere, obrogare. -
18 occumbo
occumbo ( obc-), cŭbui, cŭbĭtum, 3, v. n. [ob-cumbo, cubo], to fall or sink down (cf.: occido, obeo, oppeto); hence,I.To go down, to set, of the heavenly bodies (postclass.):II.cometes cum oriretur occumberetque,
Just. 37, 2, 3:cum sol occumberet,
Vulg. Gen. 15, 12; id. 3 Reg. 22, 36.—To fall dying, to die (the class. signif. of the word); constr. absol. or with mortem, morte, or morti.(α).Absol.: cum veter occubuit Priamus, fell, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.):(β).aut occubuissem honeste, aut victores hodie viveremus,
Cic. Att. 3, 15, 4: pro libertate cos occubuisse, Suet. Aug. 12 fin.:circa se dimicans occubuerat,
id. Tit. 4:fertur et ante annos occubuisse suos,
Ov. A. A. 3, 18:dederat ne ferro occumbere posset,
id. M. 12, 207:acie,
Suet. Ner. 2.—With mortem or morte (the vacillation of MSS. between these two forms makes it difficult to ascertain which was the prevailing one; cf. Zumpt, Gr. § 387;(γ).Krebs, Antibarb. p. 790): pro patriā mortem (al. morte) occumbere,
Cic. Tusc. 1, 42, 102 (Kühner, Moser, Orelli, and Baiter have mortem, Klotz and Fischer morte):quod liberata patria... mortem occubuisset,
Liv. 2, 7, 8; 3, 50, 8; 26, 25, 14:qui pugnantes mortem occubuissent,
id. 31, 18, 6. —So, too, letum, Enn. ap. Prisc. p. 725 P. (Ann. v. 390 Vahl.):necem voluntariam,
Suet. Aug. 13 (al., with inferior MSS., nece voluntariā):ictus clavā morte occubuit,
Liv. 1, 7, 7 Weissenb. ad loc.:morte occumbentis,
id. 8, 10, 4:ambo pro republicā morte occubuisse,
id. 38, 58.—With morti (perh. only poet.): pro vostrā vitā morti occumbant obviam. Enn. ap. Serv. Verg. A. 2, 62 (Trag. v. 176 Vahl.); so,(δ).certae morti, Verg. A. l. l.: neci,
Ov. M. 15, 499.—To succumb to, fall by the hand of one ( poet.).—With dat.:* III.Rullo ditissimus agri Occumbis,
Sil. 5, 260; Claud. B. Get. 74.—With per:per te vidit Vulcani occumbere prolem,
Ov. M. 7, 437. —Like accumbere, to lie at table, Afran. ap. Non. 97, 29. -
19 oppetitus
-
20 pestis
pestis, is, f. [perh. for perd-tis, from perdo], a deadly, esp. an infectious or contagious disease, a plague, pest, pestilence; also, a noxious atmosphere, unhealthy weather (class., but rare for pestilentia; cf. contagio, lues).I.Lit.: hos pestis necuit, Enn. ap. Prisc. p. 861 P. (Ann. v. 549 Vahl.):II.ibes avertunt pestem ab Aegypto,
Cic. N. D. 1, 36, 101:avertere a populo pestem,
Liv. 4, 25, 3; 5, 14; 25, 26:alii aliā peste absumpti sunt,
Liv. 25, 19.— Poet.:crudelem nasorum interfice pestem,
i. e. stinking smell, Cat. 69, 9.—In plur.:in omnibus morbis ac pestibus,
Col. 7, 5 fin; 2, 9, 9 sq.—Transf., in gen., destruction, ruin, death (class.): qui alteri exitium parat, Eum scire oportet, sibi paratam pestem ut participet parem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39 (Trag. v. 22 Vahl.); so with exitium, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 68 Vahl.):B.quanta pernis pestis veniet!
Plaut. Capt. 4, 3, 3; Lucr. 3, 347:detestabilis pestis,
Cic. Off. 2, 5, 16:pestis ac pernicies civitatis,
id. Rab. Perd. 1, 2; 9, 25: priusquam oppeto malam pestem (= subeo mortem), Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 15 Vahl.); so,occidam oppetamque pestem,
will seek my death, Plaut. Capt. 3, 3, 11; cf. id. As. 1, 1, 7:servatae a peste carinae,
i. e. from the fire, Verg. A. 5, 699:pestem miserrimam importare alicui,
Cic. Deiot. 15, 43:machinari alicui,
id. N. D. 3, 26, 67:minitari,
Liv. 2, 49.—Concr., of a destructive thing or person, a pest, curse, bane:quin unā omnes peste hac populum liberant?
Plaut. Ps. 1, 2, 70:peste interimor textili (of the poisoned and fatal garment of Nessus), Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: coluber, Pestis boum,
Verg. G. 3, 419:illa furia ac pestis patriae (of Clodius),
id. Sest. 14, 33:post abitum hujus importunissimae pestis,
id. Verr. 2, 3, 54, § 125:nec saevior ulla Pestis et ira deūm (of the Harpies),
Verg. A. 3, 214:pestes frugum,
Plin. 22, 25, 77, § 160;of Nero: clade et peste sub illā,
Juv. 4, 84.—In plur.:quaedam pestes hominum,
social pests, Cic. Fam. 5, 8, 2:variae pestes,
Verg. G. 1, 181:corporeae pestes,
id. A. 6, 737.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский