ograbić

См. также в других словарях:

• ograbić — dk VIa, ograbićbię, ograbićbisz, ograb, ograbićbił, ograbićbiony ograbiać ndk I, ograbićam, ograbićasz, ograbićają, ograbićaj, ograbićał, ograbićany 1. «gwałtem, przemocą, bezprawnie zabrać cudzą własność, ukraść komuś lub skądś wiele rzeczy;… …   Słownik języka polskiego

• ograbiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ograbiaćam, ograbiaća, ograbiaćają, ograbiaćany {{/stl 8}}– ograbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ograbiaćbię, ograbiaćbi, ograbiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 7}} pozbawiać kogoś jego własności; obrabowywać : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• goły — goli 1. «nie przykryty, nie osłonięty ubraniem; nagi, obnażony» Gołe nogi, plecy ramiona. Gołe ciało. W rzece kąpią się goli chłopcy. ◊ Goła szabla, goły miecz «szabla miecz wydobyte z pochwy, obnażone» ◊ Pod gołym niebem «na dworze, na powietrzu …   Słownik języka polskiego

• obłupić — dk VIa, obłupićpię, obłupićpisz, obłupićłup, obłupićpił, obłupićpiony rzad. obłupiać ndk I, obłupićam, obłupićasz, obłupićają, obłupićaj, obłupićał, obłupićany 1. → obłupać ◊ Obłupić kogoś ze skóry «wyzyskać kogoś pod względem materialnym, zabrać …   Słownik języka polskiego

• obrabować — dk IV, obrabowaćbuję, obrabowaćbujesz, obrabowaćbuj, obrabowaćował, obrabowaćowany rzad. obrabowywać ndk VIIIa, obrabowaćowuję, obrabowaćowujesz, obrabowaćowuj, obrabowaćywał, obrabowaćywany «przemocą, gwałtem zabrać komuś jego własność, ukraść… …   Słownik języka polskiego

• odrzeć — dk XI, odrę, odrzesz, odrzyj, odarł, odarty, odarłszy odzierać ndk I, odrzećam, odrzećasz, odrzećają, odrzećaj, odrzećał, odrzećany 1. «zdzierając, zrywając ogołocić coś z czegoś, zerwać coś z kogoś lub z czegoś» Odrzeć obicia z mebli. Odrzeć… …   Słownik języka polskiego

• pozagrabiać — dk I, pozagrabiaćam, pozagrabiaćasz, pozagrabiaćają, pozagrabiaćaj, pozagrabiaćał, pozagrabiaćany 1. «zagrabić, wyrównać grabiami w różnych miejscach; zagarnąć grabiami wiele czegoś» Pozagrabiać ogród, ścieżki. 2. «ograbić wiele osób,… …   Słownik języka polskiego

• rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… …   Słownik języka polskiego

• złupić — dk VIa, złupićpię, złupićpisz, złup, złupićpił, złupićpiony 1. książk. «ograbić, obrabować doszczętnie» Banda złupiła wieś. 2. daw. «zdjąć, ściągnąć, zedrzeć z czegoś zewnętrzną warstwę (np. skórę ze zwierzęcia, łupinę z owocu, korę z drzewa)»… …   Słownik języka polskiego