Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

obscūrus

  • 1 obscurus

    obscūrus, a, um, adj. [Sanscr. sku, to cover, akin to Gr. skeuê, skutos, kutos; cf.: scutum, cutis], dark, darksome, dusky, shady, obscure (class.).
    I.
    Lit.: unde (Acherunte) animae excitantur obscurā umbrā, in dark, shadowy forms, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37; so,

    umbra,

    Verg. A. 6, 453:

    donec in obscurum coni conduxit acumen,

    the obscure point of the cone, Lucr. 4, 431:

    lucus,

    Verg. A. 9, 87:

    antrum,

    Ov. M. 4, 100:

    convalles,

    Verg. A. 6, 139:

    tabernae,

    Hor. A. P. 229; cf. Liv. 10, 1, 5: aliae res obnoxiosae nocte in obscurā latent, Enn. ap. Gell. 7, 16 (17), 10 (Trag. v. 341 Vahl.):

    nox,

    Verg. A. 2, 420; cf.:

    per occasum solis, jam obscurā luce,

    Liv. 24, 21:

    caelum,

    Hor. C. 1, 7, 15:

    nimbus,

    Verg. A. 12, 416:

    nubes,

    id. G. 4, 60:

    ferrugo,

    i. e. black, id. ib. 1, 467:

    dentes,

    Juv. 6, 145.— Poet.: funda, dark, i. e. invisible, Val. Fl. 6, 193; cf.

    mamma,

    i. e. hidden, covered, id. 3, 52, 6:

    aquae,

    i. e. turbid, Ov. F. 4, 758.— Subst.: obscūrum, i, n., dim light, twilight:

    in obscuro, advesperascente die,

    Vulg. Prov. 7, 9; but commonly the dark, darkness, obscurity:

    sub obscurum noctis,

    Verg. G. 1, 478:

    lumen,

    i. e. darkness visible, Sall. J. 21, 2.— obscū-rum, adverb.:

    obscurum nimbosus dissidet aër,

    Luc. 5, 631.—
    B.
    Transf., to the person who is in the dark, darkling, unseen:

    ibant obscuri solā sub nocte per umbram,

    Verg. A. 6, 268:

    obscurus in ulvā Delitui,

    id. ib. 2, 135.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., dark, obscure, indistinct, unintelligible:

    Heraclitus... Clarus ob obscuram linguam,

    Lucr. 1, 639: valde Heraclitus obscurus (cf. the Gr. appellation of Heraclitus, ho skoteinos), Cic. Div. 2, 64, 133:

    quid? poëta nemo, nemo physicus obscurus?

    id. ib.:

    obscurā de re tam lucida pango carmina,

    Lucr. 1, 933; 4, 8:

    brevis esse laboro, Obscurus fio,

    Hor. A. P. 25:

    reperta Graiorum,

    Lucr. 1, 136:

    obscurum et ignotum jus,

    Cic. de Or. 1, 39, 177:

    cur hoc tam est obscurum atque caecum?

    id. Agr. 2, 14, 35:

    nolo plebem Romanam obscurā spe et caecā expectatione haerere,

    uncertain, id. ib. 2, 25, 66.— Comp., Quint. 11, 3, 60.— Sup.:

    videre res obscurissimas,

    Cic. de Or. 2, 36, 153.— Subst.:

    causae in obscuro positae,

    Cels. 1 praef. —
    2.
    In partic., rhet. t. t.: obscurum genus causae, obscure, i. e. intricate, involved, Gr. dusparakolouthêton, Cic. Inv. 1, 15, 20:

    (causae privatae) sunt multo saepe obscuriores,

    id. de Or. 2, 24, 100.—
    B.
    Not known, unknown, not recognized:

    forma,

    Ov. M. 3, 475:

    P Ilas,

    i. e. disguised, under another form, id. ib. 6, 36.—Esp. of rank and station, obscure, ignoble, mean, low:

    non est obscura tua in me benevolentia,

    Cic. Fam. 13, 70: Caesaris in barbaris erat nomen obscurius, * Caes. B. C. 1, 61:

    Pompeius humili atque obscuro loco natus,

    of an obscure, ignoble family, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181:

    obscuris orti majoribus,

    from obscure ancestors, id. Off. 1, 32, 116:

    clarus an obscurus,

    Quint. 5, 10, 26; cf.:

    si nobilis obscurum se vocet,

    id. 11, 1, 21; 2, 3, 9:

    non obscurus professor et auctor,

    id. 2, 15, 36:

    natus haud obscuro loco,

    Sall. C. 23, 1.— Neutr. absol.:

    in obscuro vitam habere,

    Sall. C. 51, 12:

    vitam per obscurum transmittere,

    in obscurity, Sen. Ep. 19, 3:

    saepe mandatum initio litis in obscuro est,

    kept back, Gai. Inst. 4, 84.—
    C.
    Of character, close, secret, reserved:

    obscurus et astutus homo,

    Cic. Off. 3, 13, 5 (for which:

    sin me astutum et occultum lubet fingere,

    id. Fam. 3, 10, 8):

    plerumque modestus Occupat obscuri speciem,

    Hor. Ep. 1, 18, 94:

    Tiberium obscurum adversus alios, sibi uni incautum intectumque efficeret,

    Tac. A. 4, 1:

    obscurum odium,

    Cic. Fam. 3, 10, 6.— Comp.:

    natura obscurior,

    Tac. Agr. 42.— Adv.: ob-scūrē, darkly, obscurely (class.).
    A.
    Lit.: aut nihil superum aut obscure admodum cernimus, very darkly, Cic. Fragm. ap. Non. 474, 28.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of speech, darkly, obscurely, indistinctly:

    dicta,

    Quint. 3, 4, 3; 4, 1, 79.— Comp.:

    quae causa dicta obscurius est,

    Quint. 8, 2, 24.— Sup.:

    obscurissime particulā uti, Cell. 17, 13, 5: non obscurissime dicere (opp. planissime),

    id. 11, 16, 9.—
    2.
    Of birth, obscurely, ignobly, meanly (perh. only post-class.):

    obscure natus,

    Macr. S. 7, 3:

    obscurissime natus,

    Amm. 29, 1, 5.—
    3.
    Covertly, closely, secretly:

    malum obscure serpens,

    Cic. Cat. 4, 3, 6:

    tacite obscureque perire,

    id. Quint. 15, 50:

    non obscure ferre aliquid,

    id. Clu. 19, 54; cf. id. Par. 6, 1, 45; Hirt. B. G. 8, 54.— Comp.:

    ceteri sunt obscurius iniqui,

    more secretly, Cic. Fam. 1, 5, b, 2.— Sup.:

    avertere aliquid de publico quam obscurissime,

    Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53.

    Lewis & Short latin dictionary > obscurus

  • 2 obscurus

    obscūrus, a, um (altind. skunāti, ›bedeckt‹, griech. σκῡλόω ›verhülle‹, ahd. skūr, Wetterdach), dunkel, ohne Licht, schattig, I) eig.: cubiculum (Ggstz. lucidum), Sen. u. Suet.: caelum, Hor.: lucus, Verg.: umbra, nubes, nox, Verg.: iam obscurā luce, da es schon dunkel war (Ggstz. luce clarā), Liv.: sub obscuro mane, Colum.: aquae, trübe, Ov.: poet., ibant obscuri, im Dunkeln, Verg. Aen. 6, 268. – subst., obscūrum, ī, n., das Dunkel, die Dunkelheit, noctis, Verg.: in obscuro contineri (v. Vögeln), Sen.: adv., obscurum dissilit aër, Lucan. 5, 631. – II) übtr.: 1) dunkel, a) dem Laute nach undeutlich, dumpf, vox, Quint.: cantus obscurior, verhaltener, Cic. u. Quint. – b) dem Verständnisse nach dunkel = unverständlich, undeutlich, unklar, ungewiß, unsicher (Ggstz. perspicuus), res, Cic.: oracula, Cic.: Heraclitus valde obscurus, Cic.: utilitatis ratio aut perspicua nobis aut obscura, auf einem dunklen Gefühle beruhend, Cic.: cur hoc tam obscurum est et caecum? Cic.: scientia obscurior, Cic.: res obscurissimae, Cic.: mit Infinit., Heraclitus obscurus involvere omnia, Fronto ep. ad Ver. 1, 1. p. 114, 13 N. – non obscurum est, es erhellt, ist offenbar, liegt auf der Hand, m. folg. indir. Fragesatz, non erat obscurum, quid homo improbus ac nefarius cogitaret, Cic. Verr. 2, 91: tamen, utrum sciant pingere, an nesciant, non obscurum est, Cic. de or. 1, 73: m. folg. guin u. Konj., neque est obscurum, quin in contrariis contraria sumenda sint, Cic. part. or. § 51. – subst., obscūrum, ī, n., das Dunkel, si in tanta scriptorum turba mea fama in obscuro est, Liv. praef. § 3: non in obscuro haberi, nicht für ungewiß gelten, Tac.: veritas in obscuro latēre adhuc existimatur, Lact. 3, 1, 1: si potes id quoque docere, quod in obscuro est, an didiceris, Plin. ep. 8, 14, 11. – c) der Geltung nach dunkel = unbekannt, unberühmt, niedrig dem Stande nach (Ggstz. clarus), nomen, Caes.: non obscurus fuit, war nicht ohne Ruhm, Cic.: obscuro loco natus, von unbekannter, niedriger Herkunft, Cic. u. Liv.: obscuris orti maioribus, Cic.: natus obscurissimis initiis, Vell. 2, 76, 4: loci obscuri (Ggstz. rerum gestarum vestigiis nobilitati), Cic.: Ggstz., hominibus litteratis et historicis est notior, populo et suffragatoribus obscurior (minder bekannt), Cic. Mur. 16. – 2) trübe, unsicher, nolo plebem Romanam obscurā spe et caecā exspectatione haerere, Cic. de lege agr. 2, 66. – 3) versteckt, verborgen, unsichtbar, locus, Liv.: tabernae, Winkelkneipen, Hor.: funda, Val. Flacc.: vitam transmittere per obscurum, insgeheim, im stillen, Sen.: obscura Pallas, versteckt (unter der Gestalt der Alten), Ov.: mamma, mäßig erhoben, Val. Flacc. – 4) dem Charakter nach versteckt, heimlich, zurückhaltend (Ggstz. apertus), homo, Cic.: obscurior natura (Naturell), Tac.: odium (Groll), Cic.: simultates, Cic.: obscurus adversus alios, Tac. ann. 4, 1.

    lateinisch-deutsches > obscurus

  • 3 obscurus

    obscūrus, a, um (altind. skunāti, ›bedeckt‹, griech. σκῡλόω ›verhülle‹, ahd. skūr, Wetterdach), dunkel, ohne Licht, schattig, I) eig.: cubiculum (Ggstz. lucidum), Sen. u. Suet.: caelum, Hor.: lucus, Verg.: umbra, nubes, nox, Verg.: iam obscurā luce, da es schon dunkel war (Ggstz. luce clarā), Liv.: sub obscuro mane, Colum.: aquae, trübe, Ov.: poet., ibant obscuri, im Dunkeln, Verg. Aen. 6, 268. – subst., obscūrum, ī, n., das Dunkel, die Dunkelheit, noctis, Verg.: in obscuro contineri (v. Vögeln), Sen.: adv., obscurum dissilit aër, Lucan. 5, 631. – II) übtr.: 1) dunkel, a) dem Laute nach undeutlich, dumpf, vox, Quint.: cantus obscurior, verhaltener, Cic. u. Quint. – b) dem Verständnisse nach dunkel = unverständlich, undeutlich, unklar, ungewiß, unsicher (Ggstz. perspicuus), res, Cic.: oracula, Cic.: Heraclitus valde obscurus, Cic.: utilitatis ratio aut perspicua nobis aut obscura, auf einem dunklen Gefühle beruhend, Cic.: cur hoc tam obscurum est et caecum? Cic.: scientia obscurior, Cic.: res obscurissimae, Cic.: mit Infinit., Heraclitus obscurus involvere omnia, Fronto ep. ad Ver. 1, 1. p. 114, 13 N. – non obscurum est, es erhellt, ist offenbar, liegt auf der Hand, m. folg. indir. Fragesatz, non erat obscurum, quid homo improbus ac nefarius cogitaret, Cic. Verr. 2, 91: tamen, utrum sciant pingere, an nesciant, non obscurum est, Cic. de
    ————
    or. 1, 73: m. folg. guin u. Konj., neque est obscurum, quin in contrariis contraria sumenda sint, Cic. part. or. § 51. – subst., obscūrum, ī, n., das Dunkel, si in tanta scriptorum turba mea fama in obscuro est, Liv. praef. § 3: non in obscuro haberi, nicht für ungewiß gelten, Tac.: veritas in obscuro latēre adhuc existimatur, Lact. 3, 1, 1: si potes id quoque docere, quod in obscuro est, an didiceris, Plin. ep. 8, 14, 11. – c) der Geltung nach dunkel = unbekannt, unberühmt, niedrig dem Stande nach (Ggstz. clarus), nomen, Caes.: non obscurus fuit, war nicht ohne Ruhm, Cic.: obscuro loco natus, von unbekannter, niedriger Herkunft, Cic. u. Liv.: obscuris orti maioribus, Cic.: natus obscurissimis initiis, Vell. 2, 76, 4: loci obscuri (Ggstz. rerum gestarum vestigiis nobilitati), Cic.: Ggstz., hominibus litteratis et historicis est notior, populo et suffragatoribus obscurior (minder bekannt), Cic. Mur. 16. – 2) trübe, unsicher, nolo plebem Romanam obscurā spe et caecā exspectatione haerere, Cic. de lege agr. 2, 66. – 3) versteckt, verborgen, unsichtbar, locus, Liv.: tabernae, Winkelkneipen, Hor.: funda, Val. Flacc.: vitam transmittere per obscurum, insgeheim, im stillen, Sen.: obscura Pallas, versteckt (unter der Gestalt der Alten), Ov.: mamma, mäßig erhoben, Val. Flacc. – 4) dem Charakter nach versteckt, heimlich, zurückhaltend (Ggstz. apertus), homo, Cic.: obscurior natura (Naturell), Tac.: odium
    ————
    (Groll), Cic.: simultates, Cic.: obscurus adversus alios, Tac. ann. 4, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obscurus

  • 4 obscurus

    obscūrus, a, um [st2]1 [-] obscur, sombre, ténébreux, noir. [st2]2 [-] qui est dans l'obscurité, caché dans l'ombre, invisible. [st2]3 [-] qui n'est pas clair, peu clair, difficile à comprendre, obscur, incertain, équivoque, confus, mystérieux, compliqué. [st2]4 [-] caché, dissimulé, couvert, impénétrable (en parl. du caractère). [st2]5 [-] obscur, peu connu, de naissance obscure.    - ibant obscuri, Virg. En. 6, 268: ils allaient dans la nuit.    - in obscuro: dans un lieu obscur.    - obscuro loco natus, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181: d'humble naissance.    - vitam per obscurum transmittere, Sen. Ep. 19, 3: passer sa vie dans l'obscurité.    - non erat obscurum + inter. indir.: on voyait bien...
    * * *
    obscūrus, a, um [st2]1 [-] obscur, sombre, ténébreux, noir. [st2]2 [-] qui est dans l'obscurité, caché dans l'ombre, invisible. [st2]3 [-] qui n'est pas clair, peu clair, difficile à comprendre, obscur, incertain, équivoque, confus, mystérieux, compliqué. [st2]4 [-] caché, dissimulé, couvert, impénétrable (en parl. du caractère). [st2]5 [-] obscur, peu connu, de naissance obscure.    - ibant obscuri, Virg. En. 6, 268: ils allaient dans la nuit.    - in obscuro: dans un lieu obscur.    - obscuro loco natus, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181: d'humble naissance.    - vitam per obscurum transmittere, Sen. Ep. 19, 3: passer sa vie dans l'obscurité.    - non erat obscurum + inter. indir.: on voyait bien...
    * * *
        Obscurus, pen. prod. Adiect. Sans lumiere, Obscur, Trouble.
    \
        Iam obscura luce inuecti. Liu. Il faisoit ja nuict.
    \
        Ferrugo obscura. Virgil. Noire, Noirastre.
    \
        Obscurum. Obscur et difficile à entendre.
    \
        Non erat obscurum quid homo improbus aut nefarius cogitaret. Cic. Ce n'estoit pas chose difficile à congnoistre, etc.
    \
        Discrimen obscurum. Horat. Difficile et mal aisé à congnoistre.
    \
        Non obscura beneuolentia. Cic. Evidente et claire, Que chascun appercoit.
    \
        Obscurus. Cic. Qui n'est point prisé, ne en bruit, ne congneu.
    \
        Obscuro loco, vel genere natus, siue ortus. Cic. Liu. Issu de bas lieu, De parents qui n'ont nul bruit.
    \
        Peregrinatio obscura et sordida. Cic. Par laquelle on n'acquiert nul bruit.
    \
        Obscurae personae. Cic. Gents qui n'ont nul bruit, Peu estimez.

    Dictionarium latinogallicum > obscurus

  • 5 obscurus

    obscurus obscurus, a, um тёмный

    Латинско-русский словарь > obscurus

  • 6 obscurus

    obscurus obscurus, a, um сумеречный, мрачный

    Латинско-русский словарь > obscurus

  • 7 obscurus

    obscurus obscurus, a, um мрачный

    Латинско-русский словарь > obscurus

  • 8 obscūrus

        obscūrus adj. with comp. and sup.    [1 SCV-], dark, darksome, dusky, shady, obscure: umbra, C. poët.: lucus, V.: antrum, O.: tabernae, H.: lux, L.: lumen, darkness visible, S.: caelum, H.: ferrugo, black, V.: dentes, black, Iu.: aquae, i. e. turbid, O.—As subst n., the dark, darkness, obscurity: sub obscurum noctis, V.—Poet.: Ibant obscuri, in the dark, V.—Fig., dark, obscure, dim, indistinct, unintelligible: brevis esse laboro, Obscurus fio, H.: ius: spes, uncertain: Rem nulli obscuram Consulis, V.: videre res obscurissimas: (causae) multo obscuriores, i. e. intricate.—Plur. n. as subst: Obscuris vera involvens, V.—Not known, unknown, not recognized: est populo obscurior, not so well known: Pallas, i. e. disguised, O.: non obscurum est, quid cogitaret, hard to discern: neque est obscurum, quin, etc., it is plain that.—Obscure, ignoble, mean, low: istorum diligentia, plodding, T.: in barbaris nomen obscurius, Cs.: fama est obscurior annis, by time, V.: obscuro loco natus, of an ignoble family: obscuris orti maioribus, from insignificant ancestors.—As subst n.: in obscuro vitam habere, S.—Close, secret, reserved: homo: modestus Occupat obscuri speciem, H.: vates, i. e. the Sphinx, O.: adversus alios, Ta.: Domitiani natura obscurior, Ta.
    * * *
    obscura -um, obscurior -or -us, obscurissimus -a -um ADJ
    dark, secret; vague, obscure

    Latin-English dictionary > obscūrus

  • 9 obscurus

    obscūrus, a, um
    1)
    а) тёмный (lucus V; nox Sl; umbra Enn ap. C)
    б) мрачный (caelum H, V, Sil); меркнущий, гаснущий ( luna V); мутный ( aqua O); сумеречный
    lux obscura L, QC и lumen obscurum Sl — сумрак, сумерки
    2) приглушённый, глухой ( vox Q)
    3)
    а) скрытый ( odium C); укрытый, потаённый, невидимый, незаметный ( locus C)
    4) неясный, непонятный, загадочный, тёмный (oraculum C; carmen O)
    6) неизвестный, безвестный, незнатный ( obscuris parentibus и obscuro loco natus C)
    7) смутный, неопределённый, неясный ( spes C)

    Латинско-русский словарь > obscurus

  • 10 obscurus

    ,a, um
    тёмный, неясный

    Латинский для медиков > obscurus

  • 11 obscurus

    -a/um adj A
    sombre, indistinct

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > obscurus

  • 12 obscurus

    темный, a) без света: ne lumina cuiusquam obscuriora fiant (1. 15 D. 8, 2);

    b) неясный, сомнительный = ambiguus, напр. obsc. pactio (1. 39 D. 2, 14), voluntas (1. 74 D. 30. 1. 179 D. 50, 17); (1. 114. cf. 1. 9. 41 § 1 eod.);

    in obscuro esse (1. 168 § 1 eod. 1. 10 § 1 D. 40, 4. 1. 16 § 2 D. 21, 2);

    obscure (adv.) = ambigue, напр. obsc. respondere (1. 11 § 7 D. 11, 1);

    loqui, dissimulare (1. 43 § 2 D. 18, 1. 1. 21 § 1 D. 28, 1);

    c) незнатный, низкий: obscuro loco nata (1. 3 pr. D. 25, 7);

    d) obscure, тайно: quod clam et obsc. fit (1. 1 pr. D. 47, 2); (1. 3 C. 7, 18).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > obscurus

  • 13 obscurus

    ,a, um
    тёмный, неясный

    Latin-Russian dictionary > obscurus

  • 14 obscurus

    , obscura, obscurum (m,f,n)
      1) тёмный, неясный;
      2) меркнущий
      ♦ lux obscura сумерки

    Dictionary Latin-Russian new > obscurus

  • 15 Vir obscūrus

    Темный человек.
    Источником выражения послужили "Письма темных людей" (XVI в.) - изданная анонимно антиклерикальная сатира, написанная по-латыни Ульрихом фон Гуттеном и двумя другими немецкими гуманистами.
    Сколько банальностей, тавтологической путаницы, словесного крохоборства, надувательских маневров преподносит г-н Вагнер на неполных семи строчках. Ничего удивительного, что после таких кунштюков этот темный муж (vir obscurus) с большим самодовольством продолжает: "Понятие стоимости, столь спорное и еще затемненное многими, нередко лишь мнимоглубокомысленными исследованиями, очень просто..." Мы имеем здесь манипуляции с понятиями; мнимое развитие их у vir obscurus сводится к "присоединению" и, в известной мере, к "развязыванию". (К. Маркс, Замечания на книгу А. Вагнера "Учебник политической экономии".)
    Родная сестра Дашковой, Елизавета Романовна, - была открытой любовницей великого князя. Он думал, что Салтыков, Понятовский, эти счастливые предшественники Орловых, Васильчиковых Новосильцевых, Потемкиных, Ланских, Ермоловых, Корсаковых, Зоричей, Завадовских, Мамоновых, Зубовых и целой шеренги плечистых virorum obscurorum, дали ему право не слишком скупиться на свое сердце и вовсе не скрывать своих предпочтений. (А. И. Герцен, Княгиня Екатерина Романовна Дашкова.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Vir obscūrus

  • 16 Charadrius obscurus

    3. ENG red-breasted [New Zealand] dotterel
    5. FRA pluvier m roux

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Charadrius obscurus

  • 17 Pluviorhynchus obscurus

    3. ENG red-breasted [New Zealand] dotterel
    5. FRA pluvier m roux

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Pluviorhynchus obscurus

  • 18 Anaphothrips obscurus

    2. RUS трипс m злаковый (бесщетинный)
    4. DEU
    5. FRA thrips m des prés, thrips m commun de l'herbe

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Anaphothrips obscurus

  • 19 Thrips obscurus

    2. RUS трипс m злаковый (бесщетинный)
    4. DEU
    5. FRA thrips m des prés, thrips m commun de l'herbe

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Thrips obscurus

  • 20 per-obscūrus

        per-obscūrus adj.,     very obscure: quaestio: fama, L.

    Latin-English dictionary > per-obscūrus

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»