Перевод: с польского на русский

с русского на польский

obietnica

  • 1 obietnica

    сущ.
    • залог
    • обет
    • обещание
    • обязательство
    • схватка
    * * *
    obietnic|a
    обещание ň;
    dać (złożyć) -ę дать обещание;

    dotrzymać \obietnicay сдержать обещание; złamać -ę, nie dotrzymać \obietnicay нарушить обещание, не сдержать обещания;

    łudzić (zwodzić) -ami давать пустые обещания
    * * *
    ж
    обеща́ние n

    dać (złożyć) obietnicę — дать обеща́ние

    dotrzymać obietnicy — сдержа́ть обеща́ние

    złamać obietnicę, nie dotrzymać obietnicy — нару́шить обеща́ние, не сдержа́ть обеща́ния

    łudzić (zwodzić) obietnicami — дава́ть пусты́е обеща́ния

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > obietnica

  • 2 obiecanka

    сущ.
    • обет
    • обещание
    * * *
    obiecan|ka
    ♀, мн. Р. \obiecankaek пустое обещание, посул
    * * *
    ж, мн Р obiecanek
    пусто́е обеща́ние, посу́л m
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > obiecanka

  • 3 przyrzeczenie

    сущ.
    • залог
    • зарок
    • клятва
    • обет
    • обещание
    * * *
    przyrzeczeni|e
    1. обещание;

    dotrzymać \przyrzeczeniea сдержать обещание;

    2. юр. присяга ž
    +

    1. zapewnienie, obietnica

    * * *
    c
    1) обеща́ние

    dotrzymać przyrzeczenia — сдержа́ть обеща́ние

    2) юр. прися́га ż
    Syn:
    zapewnienie, obietnica 1)

    Słownik polsko-rosyjski > przyrzeczenie

См. также в других словарях:

  • obietnica — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 7}} zapewnienie, że coś zostanie zrealizowane : {{/stl 7}}{{stl 10}}Składać, łamać obietnice. Obietnica poprawy, podwyżki. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obietnica — ż II, DCMs. obietnicacy; lm D. obietnicaic «zapewnienie zrobienia, załatwienia czegoś, dania komuś czegoś; przyrzeczenie» Uroczysta obietnica. Dać, złożyć obietnicę. Odwołać, złamać obietnicę. Łudzić, zwodzić obietnicami. Dotrzymać obietnicy …   Słownik języka polskiego

  • Versprechen (Verb.) — 1. Auf blosses Versprechen ist wenig zu rech(n)en. 2. Die am meisten versprechen, haben (pflegen) am wenigsten (zu halten). Frz.: Grand prometteur, petit donneur. (Prov. dan., 394.) Holl.: Groote belovers, slechte betalers. (Harrebomée, I, 46.)… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Joanna Żółkowska — (b. 6 March 1950 in Warsaw) is a Polish actress. Filmography* Siedemset siedemdziesiąt siedem , 1972 * Szklana kula , 1972 * Illuminacja ( Illumination ), 1972 * Obszar zamknięty , 1973 * Strach , 1975 * Smuga cienia ( The Shadow Line ), 1976 *… …   Wikipedia

  • czek — bez pokrycia «obietnica niemożliwa do zrealizowania»: Czy znowelizowana Karta Nauczyciela jest czekiem bez pokrycia? Polityka 27/2000 …   Słownik frazeologiczny

  • cacanka — ż III, CMs. cacankance; lm D. cacankanek zwykle iron., we fraz. Obiecanka cacanka «obietnica niepoważna, na której spełnienie nie można liczyć» □ Obiecanka cacanka, a głupiemu radość …   Słownik języka polskiego

  • czek — m III, D. u, N. czekkiem; lm M. i «rodzaj przekazu pieniężnego, udzielone bankowi pisemne zlecenie bezwzględnego wypłacenia okazicielowi lub określonej osobie podanej w nim sumy pieniężnej z rachunku wystawcy» Wystawiać czek. Zrealizować czek. ∆… …   Słownik języka polskiego

  • nęcić — ndk VIa, nęcićcę, nęcićcisz, nęć, nęcićcił, nęcićcony «być obiektem zainteresowania, działać przyciągająco, pociągająco; wabić, mamić, kusić» Nęcić kogoś obietnicą, spojrzeniem, uśmiechem. Barwny kwiat nęci owady. Nęcąca propozycja …   Słownik języka polskiego

  • obiecanka — ż III, CMs. obiecankance; lm D. obiecankanek «obietnica, na której spełnienie nie można liczyć» Zwodzić kogoś obiecankami. □ Obiecanka cacanka, a głupiemu radość …   Słownik języka polskiego

  • ogólnikowy — «mający charakter ogólnika, bliżej nie sprecyzowany; niekonkretny, niedokładny» Ogólnikowe frazesy. Ogólnikowe stwierdzenie. Ogólnikowa obietnica, wypowiedź …   Słownik języka polskiego

  • papierowy — papierowywi 1. «wykonany z papieru» Papierowa torebka, taśma, tapeta. Papierowe pieniądze. Papierowy latawiec. Papierowe zabawki. 2. «taki jak papier, przypominający papier, mający jakieś jego cechy» Papierowa bladość. Papierowa cera. ∆ …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»