Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nem

  • 41 nemus

        nemus oris, n    [NEM-], a tract of woodland, forest pasture, meadow with shade, grove: multos nemora commovent: Quis nemori inperitet, the pasture, V.— A wood, grove, forest: Inter pulchra satum tecta, i. e. pleasure-garden, H.: gelidum, H.: densum trabibus, O.: nemorum saltus, V.— A sacred heath, consecrated grove: nemus Angitiae, V.: Cereale, O.—Esp., the sacred grove of Diana at Aricia.
    * * *
    wood, forest

    Latin-English dictionary > nemus

  • 42 numerus

        numerus ī, m    [NEM-], a number: ad numerum quattuor milium, about, Cs.: septem sonos: qui numerus rerum omnium fere nodus est: duo ii numeri: exercitus numero hominum amplior, S.: numerumque referri Iussit, that they be counted, V.: numerus argenteorum facilior usui est, counting, Ta.: mille numero navium classis: ad duo milia numero cecidisse, Cs.: obsides ad numerum miserunt, the full number, Cs.: quantum Aut numerum lupus (curat), the count of the flock, V.— A considerable number, quantity, body, collection, class: conveniet numerus quantum debui, sum, T.: effuse euntes numerum ampliorem efficiebant, S.: si naves suum numerum haberent, complement: magnus numerus frumenti, quantity: est numerus civium Romanorum, many: sed illos Defendit numerus, Iu.: sparsi per provinciam numeri, troops, Ta.— A mere number, cipher, nobody: Nos numerus sumus, H.: ignavorum, rabble, Ta.— Plur, dice: eburni, O.: trīs iactet numeros, O.— Plur, the mathematics, astronomy: a sacerdotibus numeros accipere.—Fig., number, rank, place, position, estimation, relation, class, category: me adscribe talem in numerum: Phraaten numero beatorum Eximit virtus, H.: reductos in hostium numero habuit, Cs.: Tubero fuit nullo in oratorum numero, reckoned among: esse in numero nullo, of no repute: qui aliquo sunt numero, of some repute, Cs.: homo nullo numero: quo sunt in numero Curiosolites, etc., Cs.: qui in eo numero fuisset: ut civium numero simus, L.— A part, member, category: omnes numeros virtutis continere: mundus expletus omnibus suis numeris: deesse numeris suis, to be deficient, O.— Order: Quaecumque descripsit carmina, Digerit in numerum, V.— An office, duty, part: ad numeros exige quidque suos, O.: verae numerosque modosque ediscere vitae, H.— Musical measure, time, rhythm, harmony, numbers: in musicis numeri et voces et modi, etc.: Isocrates verbis solutis numeros primus adiunxit: numeros memini, si verba tenerem, air, V.: nil extra numerum fecisse, out of measure, i. e. improper, H.—In verse, a measure, number: cum sint numeri plures: numeris nectere verba, O.: numerisque fertur Lege solutis, H.— A verse: Arma gravi numero Edere, i. e. heroic metre, O.: impares, i. e. elegiac verses, O.
    * * *
    number/sum/total/rank; (superior) numerical strength/plurality; catagory; tally; rhythm/cadence; frquency; meter/metrical foot/line; melody; exercise movements

    Latin-English dictionary > numerus

  • 43 ad portionem

    portĭo, ōnis ( abl. sing. portioni, Inscr. Lat. 206, 38), f. [kindr. with pars and porô, to share, impart], a share, part, portion (post-Aug., except in the phrase pro portione; v. in foll. II.).
    I.
    Lit.:

    Luna aequā portione divisa,

    Plin. 2, 9, 6, § 42: ex his portio in Italiā consedit, portio in Illyricos sinus penetravit, Just. 24, 4, 2:

    hereditatis,

    id. 36, 2, 5; cf. id. 21, 1, 2:

    quamvis quota portio faecis Achaei,

    Juv. 3, 61:

    mox in proflatum additur tertia portio aeris collectanei,

    Plin. 34, 9, 20, § 97:

    pari portione inter se mixta pix, cera, alumen, etc.,

    Cels. 4, 24; cf.:

    glandis cortex et nitrum paribus portionibus,

    id. 5, 18, 4:

    nil natura portionibus parit,

    by parts, piecemeal, Plin. 17, 22, 35, § 177:

    portio brevissima vitae,

    Juv. 9, 127:

    pars A carnaniae, quam in portionem belli acceperat,

    as his share for his services in the war, Just. 28, 1, 1:

    vocare aliquem in portionem muneris,

    id. 5, 2, 9:

    magna mortalium portio,

    Plin. 8, 28, 42, § 102.—
    II.
    Transf., a relation to any thing, proportion, i. q. proportio.—
    A.
    In gen., adverb.
    1.
    prō portiōne (class.; not in Cæs.), in proportion, proportionally, relatively:

    pro portione ea omnia facito,

    Cato, R. R. 106 fin.:

    pro portione ad majorem fundum vel minorem addere,

    Varr. R. R. 1, 18, 3:

    Mamertinis pro portione imperaretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 21, § 55; id. Fl. 14, 32; Liv. 34, 50:

    oportet ut aedibus ac templis vestibula et aditus, sic causis principia pro portione rerum praeponere,

    in relation, in proportion, Cic. de Or. 2, 79, 320; so,

    pro ratā portione,

    Plin. 11, 15, 15, § 40:

    pro suā scilicet portione,

    Quint. 10, 7, 28; Censor. de Die Nat. 3.—
    2.
    portĭōne (post-Aug.):

    cerebrum omnia habent animalia, quae sanguinem: sed homo portione maximum,

    proportionally, Plin. 11, 37, 49, § 133; so id. 11, 37, 70, § 183; 11, 2, 1, § 2; cf.:

    hac portione mediocribus agris semina praebenda,

    Col. 2, 9, 1:

    quādam portione,

    Quint. 6, 1, 26:

    eādem portione,

    id. 11, 3, 139.—
    3.
    ad portiō-nem (rare and only post Aug.), Plin. 14, 21, 27, § 133; 24, 8, 30, § 46:

    ad suam quisque portionem,

    id. 36, 16, 25, § 9:

    supra portionem,

    Col. 7, 1, 2.—
    B.
    Subst.:

    eadem ad decem homines servabitur portio,

    the same proportion, Curt. 7, 11, 12:

    portionem servare,

    Col. 11, 2, 87; cf.:

    proportione servatā,

    id. 8, 11, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > ad portionem

  • 44 Colophon

    1.
    Cŏlŏphon, ōnis (acc. -nem, Cic. Imp. Pomp. 12, 33;

    -na,

    Vell. 1, 4, 3; Tac. A. 2, 54), m., = Kolophôn, one of the twelve Ionian towns in Lydia, situated near the sea, and renowned for its cavalry, now perh. Zille or Altobosco, Mel. 1, 17, 2; Cic. Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 26, 5 sq.; Hor. Ep. 1, 11, 3. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cŏlŏphōnĭus, a, um, adj., Colophonian:

    resina,

    Plin. 14, 20, 25, § 123 (also absol.:

    Colophonia,

    Scrib. Comp. 137 sq.):

    Idmon,

    Ov. M. 6, 8.—In plur.: Cŏlŏphōnii, ōrum, m., the Colophonians, Cic. Arch. 8, 19.—
    B.
    Cŏlŏphōnĭăcus, a, um, adj., the same: Homerus (since the inhabitants of Colophon considered him as their countryman;

    v. Cic. Arch. l. l.),

    Verg. Cir. 64; Cels. 5, 19, 11; 5, 19, 17.
    2.
    cŏlŏphōn, ōnos, m.: colophon dixerunt, cum aliquid finitum significaretur, Paul. ex Fest. p. 37, 14 Müll. [ = kolophôn, the summit, the top; cf. in Gr. kolophôna epitheinai, v. Lidd. and Scott, s. v. kolophôn].

    Lewis & Short latin dictionary > Colophon

  • 45 colophon

    1.
    Cŏlŏphon, ōnis (acc. -nem, Cic. Imp. Pomp. 12, 33;

    -na,

    Vell. 1, 4, 3; Tac. A. 2, 54), m., = Kolophôn, one of the twelve Ionian towns in Lydia, situated near the sea, and renowned for its cavalry, now perh. Zille or Altobosco, Mel. 1, 17, 2; Cic. Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 26, 5 sq.; Hor. Ep. 1, 11, 3. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cŏlŏphōnĭus, a, um, adj., Colophonian:

    resina,

    Plin. 14, 20, 25, § 123 (also absol.:

    Colophonia,

    Scrib. Comp. 137 sq.):

    Idmon,

    Ov. M. 6, 8.—In plur.: Cŏlŏphōnii, ōrum, m., the Colophonians, Cic. Arch. 8, 19.—
    B.
    Cŏlŏphōnĭăcus, a, um, adj., the same: Homerus (since the inhabitants of Colophon considered him as their countryman;

    v. Cic. Arch. l. l.),

    Verg. Cir. 64; Cels. 5, 19, 11; 5, 19, 17.
    2.
    cŏlŏphōn, ōnos, m.: colophon dixerunt, cum aliquid finitum significaretur, Paul. ex Fest. p. 37, 14 Müll. [ = kolophôn, the summit, the top; cf. in Gr. kolophôna epitheinai, v. Lidd. and Scott, s. v. kolophôn].

    Lewis & Short latin dictionary > colophon

  • 46 Colophoniacus

    1.
    Cŏlŏphon, ōnis (acc. -nem, Cic. Imp. Pomp. 12, 33;

    -na,

    Vell. 1, 4, 3; Tac. A. 2, 54), m., = Kolophôn, one of the twelve Ionian towns in Lydia, situated near the sea, and renowned for its cavalry, now perh. Zille or Altobosco, Mel. 1, 17, 2; Cic. Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 26, 5 sq.; Hor. Ep. 1, 11, 3. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cŏlŏphōnĭus, a, um, adj., Colophonian:

    resina,

    Plin. 14, 20, 25, § 123 (also absol.:

    Colophonia,

    Scrib. Comp. 137 sq.):

    Idmon,

    Ov. M. 6, 8.—In plur.: Cŏlŏphōnii, ōrum, m., the Colophonians, Cic. Arch. 8, 19.—
    B.
    Cŏlŏphōnĭăcus, a, um, adj., the same: Homerus (since the inhabitants of Colophon considered him as their countryman;

    v. Cic. Arch. l. l.),

    Verg. Cir. 64; Cels. 5, 19, 11; 5, 19, 17.
    2.
    cŏlŏphōn, ōnos, m.: colophon dixerunt, cum aliquid finitum significaretur, Paul. ex Fest. p. 37, 14 Müll. [ = kolophôn, the summit, the top; cf. in Gr. kolophôna epitheinai, v. Lidd. and Scott, s. v. kolophôn].

    Lewis & Short latin dictionary > Colophoniacus

  • 47 Colophonii

    1.
    Cŏlŏphon, ōnis (acc. -nem, Cic. Imp. Pomp. 12, 33;

    -na,

    Vell. 1, 4, 3; Tac. A. 2, 54), m., = Kolophôn, one of the twelve Ionian towns in Lydia, situated near the sea, and renowned for its cavalry, now perh. Zille or Altobosco, Mel. 1, 17, 2; Cic. Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 26, 5 sq.; Hor. Ep. 1, 11, 3. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cŏlŏphōnĭus, a, um, adj., Colophonian:

    resina,

    Plin. 14, 20, 25, § 123 (also absol.:

    Colophonia,

    Scrib. Comp. 137 sq.):

    Idmon,

    Ov. M. 6, 8.—In plur.: Cŏlŏphōnii, ōrum, m., the Colophonians, Cic. Arch. 8, 19.—
    B.
    Cŏlŏphōnĭăcus, a, um, adj., the same: Homerus (since the inhabitants of Colophon considered him as their countryman;

    v. Cic. Arch. l. l.),

    Verg. Cir. 64; Cels. 5, 19, 11; 5, 19, 17.
    2.
    cŏlŏphōn, ōnos, m.: colophon dixerunt, cum aliquid finitum significaretur, Paul. ex Fest. p. 37, 14 Müll. [ = kolophôn, the summit, the top; cf. in Gr. kolophôna epitheinai, v. Lidd. and Scott, s. v. kolophôn].

    Lewis & Short latin dictionary > Colophonii

  • 48 Colophonius

    1.
    Cŏlŏphon, ōnis (acc. -nem, Cic. Imp. Pomp. 12, 33;

    -na,

    Vell. 1, 4, 3; Tac. A. 2, 54), m., = Kolophôn, one of the twelve Ionian towns in Lydia, situated near the sea, and renowned for its cavalry, now perh. Zille or Altobosco, Mel. 1, 17, 2; Cic. Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 26, 5 sq.; Hor. Ep. 1, 11, 3. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cŏlŏphōnĭus, a, um, adj., Colophonian:

    resina,

    Plin. 14, 20, 25, § 123 (also absol.:

    Colophonia,

    Scrib. Comp. 137 sq.):

    Idmon,

    Ov. M. 6, 8.—In plur.: Cŏlŏphōnii, ōrum, m., the Colophonians, Cic. Arch. 8, 19.—
    B.
    Cŏlŏphōnĭăcus, a, um, adj., the same: Homerus (since the inhabitants of Colophon considered him as their countryman;

    v. Cic. Arch. l. l.),

    Verg. Cir. 64; Cels. 5, 19, 11; 5, 19, 17.
    2.
    cŏlŏphōn, ōnos, m.: colophon dixerunt, cum aliquid finitum significaretur, Paul. ex Fest. p. 37, 14 Müll. [ = kolophôn, the summit, the top; cf. in Gr. kolophôna epitheinai, v. Lidd. and Scott, s. v. kolophôn].

    Lewis & Short latin dictionary > Colophonius

  • 49 deus

    dĕus, i ( voc. sing. deus, Vulg. Psa. 22, 3 al.;

    but, dee,

    Tert. adv. Marc. 1, 29; Prud. Hamart. 931; cf. Prob. Inst. Art. 532, p. 340. The nom. plur. is di and dei; dii is freq. in MSS., but prob. indicates only the length of the ī. Di alone is found in Verg. and Hor.; di and dei indifferently in post-Aug. poets.— Gen.: deōrum and deum. — Poet. also, divum or divom, Enn. ap. Varr. L. L. 5, 10, 65; Cic. N. D. 2, 2, 4; Ter. Ad. 4, 7, 28; Verg. A. 1, 46 et saep.; Hor. Od. 1, 2, 25 al.— Dat.: dis or diis, usually monosyl.; and, deis, mostly postAug.; also,

    DIBVS,

    Inscr. Orell. 1307; 1676; 3091; 3413;

    and DIIBVS,

    ib. 2118; 4608.—As monosyllable, deus, Plaut. Am. prol. 53: deorum, dissyl. id. ib. 45;

    but dĭī,

    Luc. 4, 493:

    dĕī,

    id. 4, 519:

    dĕīs,

    Val. Fl. 7, 29), m. [root in Sanscr.: dī, div- (dyu-), to gleam: dyāus (Gr. zeus), heaven: dévas, God; cf. Gr. dios, eudia; but not theos, Curt. Gr. etym. 503 sqq.]. a god, a deity (for syn. cf.: divus, numen).
    I.
    Prop., Cic. N. D. 1, 22 sq.; id. Tusc. 1, 26, 65 sq.; Plin. 2, 7, 5, § 14: qualem te patriae custodem di genuerunt, etc., Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41 (Ann. v. 116 sq. ed Vahl.): ab Jove ceterisque dis deabusque immortalibus... deorum immortalium numen, Cic. Rab. perd. 2, 5 et innum. al.—
    B.
    Special combinations.
    1.
    Forms of ejaculation:

    di,

    Ter. And. 1, 4, 5; id. Phorm. 5, 1, 13:

    di boni,

    id. And. 2, 2, 1; id. Eun. 2, 1, 19; Cic. Att. 6, 6 fin. al.:

    di immortales,

    Plaut. Am. 1, 1, 299; id. Ep. 5, 1, 21; Ter. Eun. 2, 2, 1; Cic. Fin. 2, 28 fin. et saep.; cf.:

    pro di immortales,

    Plaut. Am. 2, 2, 190; Ter. Ad. 3, 4, 1:

    di magni,

    Ov. F. 6, 187:

    di deaeque, Plin. H. N. prooem. § 24: di vostram fidem,

    Plaut. Poen. 4, 2, 78; id. Trin. 2, 4, 190; Ter. And. 4, 3, 1; 4, 4, 5 al. (for which in full:

    di, obsecro vostram fidem,

    Plaut. Am. 5, 1, 78); cf.:

    pro deum atque hominum fidem,

    Ter. And. 1, 5, 2; id. Hec. 2, 1, 1 al.;

    and ellipt.: pro deum immortalium,

    Ter. Ph. 2, 3, 4.—
    2.
    Forms of wishing (well or ill), greeting, asseveration, etc.:

    di bene vortant,

    Plaut. Trin. 2, 4, 101; Ter. Ad. 4, 7, 10;

    and in the order: di vortant bene,

    Ter. Eun. 2, 3, 98; id. Hec. 1, 2, 121:

    utinam di faxint ut, ne, etc.,

    Plaut. Am. 2, 1, 85; Ter. Heaut. 1, 1, 109; cf.:

    ita di deaeque faxint,

    id. Hec. 1, 2, 27:

    di faciant, ut, ne, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 35; 2, 5, 13:

    di prohibeant,

    Ter. And. 3, 3, 36; cf.: di averruncent, Att. ap. Cic. Att. 9, 2 A, 1; and:

    quod di omen avertant,

    the gods forbid, Cic. Phil. 3, 14, 35:

    di melius faciant,

    Plaut. Ps. 1, 3, 81; cf.:

    di melius duint,

    Ter. Ph. 5, 8, 16:

    di meliora ferant,

    Tib. 3, 4, 1:

    di meliora velint,

    Ov. M. 7, 37;

    also ellipt.: di meliora,

    God forbid! Cic. Phil. 8, 3, 9; id. de Sen. 14, 47; Liv; 39, 10 et saep.;

    and di melius,

    Ov. H. 3, 125; Sen. Ep. 98 med.:

    dent tibi di multa bona,

    Plaut. Poen. 1, 1, 80; cf. id. ib. 3, 3, 54; id. Trin. 5, 2, 28; Ter. Ad. 5, 9, 21:

    di te servassint,

    Plaut. As. 3, 3, 64; id. Trin. 2, 2, 103 et saep.:

    di me servatum volunt,

    Plaut. Men. 5, 9, 61; id. Trin. 4, 3, 69 [p. 565] et saep.:

    di te perduint (perdant),

    Plaut. As. 2, 4, 61; id. Ps. 4, 7, 129; Ter. Eun. 2, 3, 10 al.; cf.:

    di te eradicent,

    Ter. And. 4, 4, 22; id. Heaut. 3, 3, 28; and:

    di tibi male faciant,

    id. Phorm. 2, 3, 47; Cic. Fam. 11, 21 al.:

    di te ament (amabunt), as a form of greeting,

    God bless you! Plaut. Most. 1, 4, 27; 3, 2, 28; id. Men. 2, 2, 6 al.:

    ita me di ament (amabunt),

    so help me the gods! Plaut. Poen. 1, 3, 30; Ter. And. 5, 4, 44 et saep.; cf.:

    ita me di bene ament,

    id. Eun. 4, 1, 1; id. Phorm. 1, 3, 13:

    per deos immortales,

    by the immortal gods! Cic. Phil. 3, 14:

    per deos,

    id. Off. 2, 2 al.:

    cum dis volentibus,

    by the gods' help, Enn. in Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 ed. Vahl.); Plaut. Mil. 4, 8, 41; id. Pers. 3, 1, 4; cf.:

    dis volentibus,

    God willing, Sall. 3, 14, 19:

    si dis placet,

    if it please the gods, Plaut. Capt. 2, 3, 94;

    for which: si di volent,

    id. Poen. 4, 2, 88;

    more freq.: si dis placet, ironically or contemptuously,

    an't please the gods; if you please; forsooth, Ter. Eun. 5, 3, 10; Cic. Pis. 16 fin.; Liv. 6, 40; 34, 32; Quint. 8, 3, 44; Flor. 3, 4, 1 al.:

    di hominesque,

    i. e. all the world, every body, Cic. Fam. 1, 9, 19; Sall. C. 15, 4; Liv. 3, 17; 3, 19 al.:

    dis hominibusque invitis,

    in spite of every body, Cic. Vatin. 16, 38; id. Q. Fr. 3, 2, 1.—
    C.
    Esp.
    1.
    In poets sometimes a goddess; cf. Gr. theos:

    ducente deo (sc. Venere),

    Verg. A. 2, 632:

    audentes deus ipse juvat (sc. Fortuna),

    Ov. M. 10, 586; Macr. Sat. 3, 8; cf. of Aurora, Cat. ap. Cic. N. D. 1, 28 fin.;

    of Alecto,

    Verg. A. 7, 498 (but in all these passages, some regard deus as absol., = to theion, the divinity, Heyne ad Verg. A. 2, 632).—
    2.
    Of Bacchus, Verg. A. 9, 337; 1, 636.—
    D.
    In eccl. Lat., esp. the God of the Hebrews and Christians, God:

    Deus summus,

    Lact. 1, 1:

    omnipotens,

    Vulg. Gen. 17, 1 et passim. Also of the Son of God, God the Son, Christ:

    Deus pater et Deus filius,

    Lact. 4, 29, 1; Vulg. Johan. 1, 1 al.
    II.
    Transf., of highly distinguished or fortunate persons:

    te in dicendo semper putavi deum,

    Cic. Or. 1, 23, 106; cf. id. ib. 2, 42, 179:

    facio te apud illum deum,

    Ter. Ad. 4, 1, 19:

    audiamus Platonem quasi quendam deum philosophorum,

    Cic. N. D. 2, 12; cf.:

    deus ille noster Plato,

    id. Att. 4, 16, 3:

    ubi nunc nobis deus ille magister, Eryx,

    Verg. A. 5, 392:

    deos quoniam propius contingis (i. e. Augustus and Maecenas),

    Hor. S. 2, 6, 52:

    deus sum, si hoc ita est,

    Ter. Hec. 5, 4, 3; cf.:

    sum deus,

    Plaut. Curc. 1, 3, 11; esp. of great patrons or protectors, a guardian god:

    Lentulus consul, parens deus, salus nostrae vitae,

    Cic. post Red. ad Quir. 5, 11:

    Lentulus, cujus pater deus ac parens nominis mei,

    id. Sest. 69, 144.—Hence freq. in inscriptions and on coins of the period of the empire, as an epithet of the emperors:

    DEO AUG.,

    Inscr. Orell. 609 et saep.; cf. Nem. Venat. 71; Calp. Ecl. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > deus

  • 50 fusio

    fūsĭo, ōnis, f. [id.], a pouring out (very rare).
    I.
    In gen.:

    sanguinis,

    Ambros. in Psa. 48, Serm. 16, §

    11: tenuis stellarum,

    Vitr. 9, 7: Chrysippus ipsum mundum deum dicit esse et ejus animi fusio nem universam, an outpouring, effusion, * Cic. N. D. 1, 15, 39.—
    II.
    In partic.
    A.
    A melting, founding, casting of metals: si quis numum falsa fusione formaverit, Cod. Th. 9, 21, 3.—
    B.
    (I. q. illatio publica.) A duty, Dig. 7, 1, 27, § 3 (al. functiones); Cod. Th. 11, 28, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > fusio

  • 51 Nemus

    nĕmus, ŏris, n. [root nem-, distribute; Gr. nemô, nomos; cf. nemos, pasturage, and Lat. Numa, numerus], = nemos, a wood with open glades and meadows for cattle, a wood with much pasture-land, a grove; poet., a wood in gen. (cf.: saltus, silva, lucus).
    I.
    Lit.:

    cras foliis nemus Multis tempestas Sternet,

    Hor. C. 3, 17, 9:

    multos nemora silvaeque commovent,

    Cic. Div. 1, 50, 114: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.):

    montium custos nemorumque (Diana),

    Hor. C. 3, 22, 1:

    gelidum,

    id. ib. 1, 1, 30:

    nemorum saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    nemus arboribus densum,

    Ov. F. 6, 9:

    nemorum avia,

    id. M. 1, 479:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    sacri fontis nemus,

    Juv. 3, 17.—
    B.
    In partic., a heath or grove consecrated to a divinity:

    Angitiae nemus,

    Verg. A. 7, 759.—Also alone: Nĕmus, the sacred grove of Diana at Aricia, where Cæsar had a villa, Cic. Att. 15, 4, 5; cf.:

    tabulam pictam in nemore Dianae posuit,

    Plin. 35, 7, 33, § 52; v. nemorensis, II. B.—
    II.
    Poet. transf., a tree:

    nemora alta,

    Luc. 1, 453; Mart. 9, 62, 9; cf. Verg. G. 2, 401.—Also, wood:

    strictum acervans nemore congesto aggerem,

    Sen. Herc. Fur. 1216.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemus

  • 52 nemus

    nĕmus, ŏris, n. [root nem-, distribute; Gr. nemô, nomos; cf. nemos, pasturage, and Lat. Numa, numerus], = nemos, a wood with open glades and meadows for cattle, a wood with much pasture-land, a grove; poet., a wood in gen. (cf.: saltus, silva, lucus).
    I.
    Lit.:

    cras foliis nemus Multis tempestas Sternet,

    Hor. C. 3, 17, 9:

    multos nemora silvaeque commovent,

    Cic. Div. 1, 50, 114: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.):

    montium custos nemorumque (Diana),

    Hor. C. 3, 22, 1:

    gelidum,

    id. ib. 1, 1, 30:

    nemorum saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    nemus arboribus densum,

    Ov. F. 6, 9:

    nemorum avia,

    id. M. 1, 479:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    sacri fontis nemus,

    Juv. 3, 17.—
    B.
    In partic., a heath or grove consecrated to a divinity:

    Angitiae nemus,

    Verg. A. 7, 759.—Also alone: Nĕmus, the sacred grove of Diana at Aricia, where Cæsar had a villa, Cic. Att. 15, 4, 5; cf.:

    tabulam pictam in nemore Dianae posuit,

    Plin. 35, 7, 33, § 52; v. nemorensis, II. B.—
    II.
    Poet. transf., a tree:

    nemora alta,

    Luc. 1, 453; Mart. 9, 62, 9; cf. Verg. G. 2, 401.—Also, wood:

    strictum acervans nemore congesto aggerem,

    Sen. Herc. Fur. 1216.

    Lewis & Short latin dictionary > nemus

  • 53 portio

    portĭo, ōnis ( abl. sing. portioni, Inscr. Lat. 206, 38), f. [kindr. with pars and porô, to share, impart], a share, part, portion (post-Aug., except in the phrase pro portione; v. in foll. II.).
    I.
    Lit.:

    Luna aequā portione divisa,

    Plin. 2, 9, 6, § 42: ex his portio in Italiā consedit, portio in Illyricos sinus penetravit, Just. 24, 4, 2:

    hereditatis,

    id. 36, 2, 5; cf. id. 21, 1, 2:

    quamvis quota portio faecis Achaei,

    Juv. 3, 61:

    mox in proflatum additur tertia portio aeris collectanei,

    Plin. 34, 9, 20, § 97:

    pari portione inter se mixta pix, cera, alumen, etc.,

    Cels. 4, 24; cf.:

    glandis cortex et nitrum paribus portionibus,

    id. 5, 18, 4:

    nil natura portionibus parit,

    by parts, piecemeal, Plin. 17, 22, 35, § 177:

    portio brevissima vitae,

    Juv. 9, 127:

    pars A carnaniae, quam in portionem belli acceperat,

    as his share for his services in the war, Just. 28, 1, 1:

    vocare aliquem in portionem muneris,

    id. 5, 2, 9:

    magna mortalium portio,

    Plin. 8, 28, 42, § 102.—
    II.
    Transf., a relation to any thing, proportion, i. q. proportio.—
    A.
    In gen., adverb.
    1.
    prō portiōne (class.; not in Cæs.), in proportion, proportionally, relatively:

    pro portione ea omnia facito,

    Cato, R. R. 106 fin.:

    pro portione ad majorem fundum vel minorem addere,

    Varr. R. R. 1, 18, 3:

    Mamertinis pro portione imperaretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 21, § 55; id. Fl. 14, 32; Liv. 34, 50:

    oportet ut aedibus ac templis vestibula et aditus, sic causis principia pro portione rerum praeponere,

    in relation, in proportion, Cic. de Or. 2, 79, 320; so,

    pro ratā portione,

    Plin. 11, 15, 15, § 40:

    pro suā scilicet portione,

    Quint. 10, 7, 28; Censor. de Die Nat. 3.—
    2.
    portĭōne (post-Aug.):

    cerebrum omnia habent animalia, quae sanguinem: sed homo portione maximum,

    proportionally, Plin. 11, 37, 49, § 133; so id. 11, 37, 70, § 183; 11, 2, 1, § 2; cf.:

    hac portione mediocribus agris semina praebenda,

    Col. 2, 9, 1:

    quādam portione,

    Quint. 6, 1, 26:

    eādem portione,

    id. 11, 3, 139.—
    3.
    ad portiō-nem (rare and only post Aug.), Plin. 14, 21, 27, § 133; 24, 8, 30, § 46:

    ad suam quisque portionem,

    id. 36, 16, 25, § 9:

    supra portionem,

    Col. 7, 1, 2.—
    B.
    Subst.:

    eadem ad decem homines servabitur portio,

    the same proportion, Curt. 7, 11, 12:

    portionem servare,

    Col. 11, 2, 87; cf.:

    proportione servatā,

    id. 8, 11, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > portio

  • 54 portione

    portĭo, ōnis ( abl. sing. portioni, Inscr. Lat. 206, 38), f. [kindr. with pars and porô, to share, impart], a share, part, portion (post-Aug., except in the phrase pro portione; v. in foll. II.).
    I.
    Lit.:

    Luna aequā portione divisa,

    Plin. 2, 9, 6, § 42: ex his portio in Italiā consedit, portio in Illyricos sinus penetravit, Just. 24, 4, 2:

    hereditatis,

    id. 36, 2, 5; cf. id. 21, 1, 2:

    quamvis quota portio faecis Achaei,

    Juv. 3, 61:

    mox in proflatum additur tertia portio aeris collectanei,

    Plin. 34, 9, 20, § 97:

    pari portione inter se mixta pix, cera, alumen, etc.,

    Cels. 4, 24; cf.:

    glandis cortex et nitrum paribus portionibus,

    id. 5, 18, 4:

    nil natura portionibus parit,

    by parts, piecemeal, Plin. 17, 22, 35, § 177:

    portio brevissima vitae,

    Juv. 9, 127:

    pars A carnaniae, quam in portionem belli acceperat,

    as his share for his services in the war, Just. 28, 1, 1:

    vocare aliquem in portionem muneris,

    id. 5, 2, 9:

    magna mortalium portio,

    Plin. 8, 28, 42, § 102.—
    II.
    Transf., a relation to any thing, proportion, i. q. proportio.—
    A.
    In gen., adverb.
    1.
    prō portiōne (class.; not in Cæs.), in proportion, proportionally, relatively:

    pro portione ea omnia facito,

    Cato, R. R. 106 fin.:

    pro portione ad majorem fundum vel minorem addere,

    Varr. R. R. 1, 18, 3:

    Mamertinis pro portione imperaretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 21, § 55; id. Fl. 14, 32; Liv. 34, 50:

    oportet ut aedibus ac templis vestibula et aditus, sic causis principia pro portione rerum praeponere,

    in relation, in proportion, Cic. de Or. 2, 79, 320; so,

    pro ratā portione,

    Plin. 11, 15, 15, § 40:

    pro suā scilicet portione,

    Quint. 10, 7, 28; Censor. de Die Nat. 3.—
    2.
    portĭōne (post-Aug.):

    cerebrum omnia habent animalia, quae sanguinem: sed homo portione maximum,

    proportionally, Plin. 11, 37, 49, § 133; so id. 11, 37, 70, § 183; 11, 2, 1, § 2; cf.:

    hac portione mediocribus agris semina praebenda,

    Col. 2, 9, 1:

    quādam portione,

    Quint. 6, 1, 26:

    eādem portione,

    id. 11, 3, 139.—
    3.
    ad portiō-nem (rare and only post Aug.), Plin. 14, 21, 27, § 133; 24, 8, 30, § 46:

    ad suam quisque portionem,

    id. 36, 16, 25, § 9:

    supra portionem,

    Col. 7, 1, 2.—
    B.
    Subst.:

    eadem ad decem homines servabitur portio,

    the same proportion, Curt. 7, 11, 12:

    portionem servare,

    Col. 11, 2, 87; cf.:

    proportione servatā,

    id. 8, 11, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > portione

  • 55 pro portione

    portĭo, ōnis ( abl. sing. portioni, Inscr. Lat. 206, 38), f. [kindr. with pars and porô, to share, impart], a share, part, portion (post-Aug., except in the phrase pro portione; v. in foll. II.).
    I.
    Lit.:

    Luna aequā portione divisa,

    Plin. 2, 9, 6, § 42: ex his portio in Italiā consedit, portio in Illyricos sinus penetravit, Just. 24, 4, 2:

    hereditatis,

    id. 36, 2, 5; cf. id. 21, 1, 2:

    quamvis quota portio faecis Achaei,

    Juv. 3, 61:

    mox in proflatum additur tertia portio aeris collectanei,

    Plin. 34, 9, 20, § 97:

    pari portione inter se mixta pix, cera, alumen, etc.,

    Cels. 4, 24; cf.:

    glandis cortex et nitrum paribus portionibus,

    id. 5, 18, 4:

    nil natura portionibus parit,

    by parts, piecemeal, Plin. 17, 22, 35, § 177:

    portio brevissima vitae,

    Juv. 9, 127:

    pars A carnaniae, quam in portionem belli acceperat,

    as his share for his services in the war, Just. 28, 1, 1:

    vocare aliquem in portionem muneris,

    id. 5, 2, 9:

    magna mortalium portio,

    Plin. 8, 28, 42, § 102.—
    II.
    Transf., a relation to any thing, proportion, i. q. proportio.—
    A.
    In gen., adverb.
    1.
    prō portiōne (class.; not in Cæs.), in proportion, proportionally, relatively:

    pro portione ea omnia facito,

    Cato, R. R. 106 fin.:

    pro portione ad majorem fundum vel minorem addere,

    Varr. R. R. 1, 18, 3:

    Mamertinis pro portione imperaretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 21, § 55; id. Fl. 14, 32; Liv. 34, 50:

    oportet ut aedibus ac templis vestibula et aditus, sic causis principia pro portione rerum praeponere,

    in relation, in proportion, Cic. de Or. 2, 79, 320; so,

    pro ratā portione,

    Plin. 11, 15, 15, § 40:

    pro suā scilicet portione,

    Quint. 10, 7, 28; Censor. de Die Nat. 3.—
    2.
    portĭōne (post-Aug.):

    cerebrum omnia habent animalia, quae sanguinem: sed homo portione maximum,

    proportionally, Plin. 11, 37, 49, § 133; so id. 11, 37, 70, § 183; 11, 2, 1, § 2; cf.:

    hac portione mediocribus agris semina praebenda,

    Col. 2, 9, 1:

    quādam portione,

    Quint. 6, 1, 26:

    eādem portione,

    id. 11, 3, 139.—
    3.
    ad portiō-nem (rare and only post Aug.), Plin. 14, 21, 27, § 133; 24, 8, 30, § 46:

    ad suam quisque portionem,

    id. 36, 16, 25, § 9:

    supra portionem,

    Col. 7, 1, 2.—
    B.
    Subst.:

    eadem ad decem homines servabitur portio,

    the same proportion, Curt. 7, 11, 12:

    portionem servare,

    Col. 11, 2, 87; cf.:

    proportione servatā,

    id. 8, 11, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > pro portione

  • 56 siremps

    sĭremps ( sĭrempse, Plaut. Am. prol. 73), adj. [acc. to Fest. pp. 344 and 345 Müll., contr. from similis re ipsā, qs. simrepsa, simrepse, and by transposition, sirempse; but prob. from si-, loc. form from pronom. stem sa-, cf. sic; rem is acc. of reference, cf. prope-diem, pri-dem; -pe is the intens. part., as in nem-pe, etc., and becomes pse, with enclit. se, as in ipse, etc., v. Corss. Ausspr. 2, 846 sq.]; publicists' t. t., of a like application of laws, like, the same:

    sirempse legem jussit esse Juppiter,

    Plaut. Am. prol. 73: siremps lex, S. C. ap. Front. Aquaed. 129; so Tab. Bantina, C. I. L. 197, 13; cf. id. 198, 73; 200, 27; 202, 1; 202, 38; 205, 2 al.; Lex ap. Grut. 508, 21; 628 fin.; 629, 1; Cato ap. Fest. 1. 1.:

    omnium quae terram premunt, siremps, lex esto,

    Sen. Ep. 91, 16; cf. Marin. Fratr. Arval. p. 568.

    Lewis & Short latin dictionary > siremps

  • 57 sirempse

    sĭremps ( sĭrempse, Plaut. Am. prol. 73), adj. [acc. to Fest. pp. 344 and 345 Müll., contr. from similis re ipsā, qs. simrepsa, simrepse, and by transposition, sirempse; but prob. from si-, loc. form from pronom. stem sa-, cf. sic; rem is acc. of reference, cf. prope-diem, pri-dem; -pe is the intens. part., as in nem-pe, etc., and becomes pse, with enclit. se, as in ipse, etc., v. Corss. Ausspr. 2, 846 sq.]; publicists' t. t., of a like application of laws, like, the same:

    sirempse legem jussit esse Juppiter,

    Plaut. Am. prol. 73: siremps lex, S. C. ap. Front. Aquaed. 129; so Tab. Bantina, C. I. L. 197, 13; cf. id. 198, 73; 200, 27; 202, 1; 202, 38; 205, 2 al.; Lex ap. Grut. 508, 21; 628 fin.; 629, 1; Cato ap. Fest. 1. 1.:

    omnium quae terram premunt, siremps, lex esto,

    Sen. Ep. 91, 16; cf. Marin. Fratr. Arval. p. 568.

    Lewis & Short latin dictionary > sirempse

См. также в других словарях:

  • nem — nem …   Dictionnaire des rimes

  • NEM — NEM; nem·a·line; nem·a·lite; nem·a·sto·ma·ce·ae; nem·a·tel·mia; nem·a·the·cial; nem·a·the·ci·um; nem·a·thel·mia; nem·a·thel·minth; nem·a·thel·min·thes; nem·a·to·blas·tic; nem·a·toc·era; nem·a·to·ci·dal; nem·a·to·cide; nem·a·to·cyst;… …   English syllables

  • nem — adv. 1. Partícula disjuntiva e negativa. 2. Não. • conj. 3. E não. 5. nem mais nem menos: exatamente. 6. nem que: como se. 7. que nem: mais do que.   ‣ Etimologia: latim nec …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • nem-1 —     nem 1     English meaning: to take; to put in order, count     Deutsche Übersetzung: “zuteilen, nehmen” (von the Vorstellung der hingestreckten Hand); von “zuteilen” from “O.N.nen, rechnen, zählen (Geldwesen)”     Material: Av. nǝmah n.… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • NEM — may refer to: New Economic Model, an ongoing initiative to reform Malaysia s economy Nem or Nem rán, a variant term for the Vietnamese dish Chả giò Le Nouvel Ensemble Moderne, a chamber orchestra from Montreal specializing in contemporary… …   Wikipedia

  • nem — [ nɛm ] n. m. • v. 1980; mot vietnamien ♦ Petit pâté impérial. Manger des nems. ● nem nom masculin Petite crêpe de farine de riz fourrée (soja, viande, vermicelle, etc.), roulée et frite. (Spécialité vietnamienne.) nem n. m. Mets asiatique,… …   Encyclopédie Universelle

  • ném- — ⇒NÉM(O) , NÉMAT(O) , (NÉM , NÉMO , NÉMAT , NÉMATO )élém. formant I. Ném(o) , némat(o) [élém. tiré du gr. , «fil» et entrant dans la constr. de mots sav. appartenant principalement au vocab. de la zool. A. [Les mots constr. sont des adj.] 1. [Le… …   Encyclopédie Universelle

  • nem- — *nem germ., schwach. Verb: nhd. biegen; ne. bend (Verb); Hinweis: s. *nemida ; Etymologie: idg. *nem (2), Verb, biegen, Pokorny 764; Literatur: Falk/Torp 294 …   Germanisches Wörterbuch

  • nem-2 —     nem 2     English meaning: to bend     Deutsche Übersetzung: “biegen”     Material: O.Ind. námas n. = Av. nǝmah n. “ bowing, bending = worship, veneration, Huldigung”, O.Ind. námati “beugt sich, neigt sich, beugt, bends” (Kaus. nümayati), Av …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • NEM-I — Neoplasia Endocrina Múltiple de tipo I. Trastorno hormonal hereditario que se presenta con un patrón dominante autosómico. Las neoplasias endocrinas pueden expresarse en forma de adenoma o carcinoma, y pueden desarrollarse de manera sincrónica o… …   Diccionario médico

  • NEM-II — Neoplasia Endocrina Múltiple de tipo II: consta de tumores de la hipófisis, corteza suprerrenal e islotes de Langerhans Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 …   Diccionario médico

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»