Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Nĕmus

  • 1 nemus

    nemus, oris, n. [st2]1 [-] bois entrecoupé de pâturage; parc. [st2]2 [-] bois sacré. [st2]3 [-] bois, forêt. [st2]4 [-] bois abattu, arbres coupés.    - nemus (Dianae): le bois de Diane (près d'Aricie).
    * * *
    nemus, oris, n. [st2]1 [-] bois entrecoupé de pâturage; parc. [st2]2 [-] bois sacré. [st2]3 [-] bois, forêt. [st2]4 [-] bois abattu, arbres coupés.    - nemus (Dianae): le bois de Diane (près d'Aricie).
    * * *
        Nemus, nemoris, pen. corr. ne. ge. Cic. Un bois de plaisance, ou une forest.
    \
        Strages nemorum. Sil. Abbatis de forests.
    \
        Argutum nemus. Virgil. Qui fait un petit bruit quand le vent agite les fueilles.
    \
        Nemus quod nulla ceciderat aetas. Ouid. Qui jamais n'avoit esté coupé.
    \
        Congesto nemore aceruans aggerem. Seneca. Faisant un grand monceau de bois apporté et jecté l'un sur l'autre.
    \
        Succisum curuare nemus. Lucan. Courber les arbres coupees en la forest, et en faire un pont à passer une riviere.
    \
        Ignaua nemora euertit. Virgil. Il a deffriché les forests steriles.

    Dictionarium latinogallicum > nemus

  • 2 Nemus

    nĕmus, ŏris, n. [root nem-, distribute; Gr. nemô, nomos; cf. nemos, pasturage, and Lat. Numa, numerus], = nemos, a wood with open glades and meadows for cattle, a wood with much pasture-land, a grove; poet., a wood in gen. (cf.: saltus, silva, lucus).
    I.
    Lit.:

    cras foliis nemus Multis tempestas Sternet,

    Hor. C. 3, 17, 9:

    multos nemora silvaeque commovent,

    Cic. Div. 1, 50, 114: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.):

    montium custos nemorumque (Diana),

    Hor. C. 3, 22, 1:

    gelidum,

    id. ib. 1, 1, 30:

    nemorum saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    nemus arboribus densum,

    Ov. F. 6, 9:

    nemorum avia,

    id. M. 1, 479:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    sacri fontis nemus,

    Juv. 3, 17.—
    B.
    In partic., a heath or grove consecrated to a divinity:

    Angitiae nemus,

    Verg. A. 7, 759.—Also alone: Nĕmus, the sacred grove of Diana at Aricia, where Cæsar had a villa, Cic. Att. 15, 4, 5; cf.:

    tabulam pictam in nemore Dianae posuit,

    Plin. 35, 7, 33, § 52; v. nemorensis, II. B.—
    II.
    Poet. transf., a tree:

    nemora alta,

    Luc. 1, 453; Mart. 9, 62, 9; cf. Verg. G. 2, 401.—Also, wood:

    strictum acervans nemore congesto aggerem,

    Sen. Herc. Fur. 1216.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemus

  • 3 nemus

    nĕmus, ŏris, n. [root nem-, distribute; Gr. nemô, nomos; cf. nemos, pasturage, and Lat. Numa, numerus], = nemos, a wood with open glades and meadows for cattle, a wood with much pasture-land, a grove; poet., a wood in gen. (cf.: saltus, silva, lucus).
    I.
    Lit.:

    cras foliis nemus Multis tempestas Sternet,

    Hor. C. 3, 17, 9:

    multos nemora silvaeque commovent,

    Cic. Div. 1, 50, 114: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.):

    montium custos nemorumque (Diana),

    Hor. C. 3, 22, 1:

    gelidum,

    id. ib. 1, 1, 30:

    nemorum saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    nemus arboribus densum,

    Ov. F. 6, 9:

    nemorum avia,

    id. M. 1, 479:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    sacri fontis nemus,

    Juv. 3, 17.—
    B.
    In partic., a heath or grove consecrated to a divinity:

    Angitiae nemus,

    Verg. A. 7, 759.—Also alone: Nĕmus, the sacred grove of Diana at Aricia, where Cæsar had a villa, Cic. Att. 15, 4, 5; cf.:

    tabulam pictam in nemore Dianae posuit,

    Plin. 35, 7, 33, § 52; v. nemorensis, II. B.—
    II.
    Poet. transf., a tree:

    nemora alta,

    Luc. 1, 453; Mart. 9, 62, 9; cf. Verg. G. 2, 401.—Also, wood:

    strictum acervans nemore congesto aggerem,

    Sen. Herc. Fur. 1216.

    Lewis & Short latin dictionary > nemus

  • 4 nemus

    nemus, oris, n. (νέμος), der Wald mit Triften u. Weiden für das Vieh (νέμεα), ein weidereiches Gehölz, der Hain (dagegen silva der Wald in Rücksicht der Bäume), I) im allg.: A) eig.: lauri nemus, Aur. Vict.: querna acernaque nemora, Sidon.: agri et nemora, Cic.: multos nemora silvaeque commovent, Cic. – poet. = Wald, Gehölz, Verg. u. Ov. – u. hyperbol. v. einem sich waldartig ausbreitenden Baume, ingens quercus, una nemus, sie allein ein Wald, Ov. met. 8, 744. – B) poet. übtr.: 1) die Baumpflanzung, Verg. georg. 2, 401. Val. Flacc. 1, 755. – 2) meton., das Holz, Sen. Herc. fur. 1216 (1223). – II) insbes., ein einer Gottheit heiliger Hain, nemus Angitiae, Verg. Aen. 7, 759. – vorzugsw. der der Diana heilige Hain bei Aricia, in dessen Nähe Cäsar ein Landhaus hatte, Cic. ad Att. 15, 4. § 5.

    lateinisch-deutsches > nemus

  • 5 nemus

    nemus, oris, n. (νέμος), der Wald mit Triften u. Weiden für das Vieh (νέμεα), ein weidereiches Gehölz, der Hain (dagegen silva der Wald in Rücksicht der Bäume), I) im allg.: A) eig.: lauri nemus, Aur. Vict.: querna acernaque nemora, Sidon.: agri et nemora, Cic.: multos nemora silvaeque commovent, Cic. – poet. = Wald, Gehölz, Verg. u. Ov. – u. hyperbol. v. einem sich waldartig ausbreitenden Baume, ingens quercus, una nemus, sie allein ein Wald, Ov. met. 8, 744. – B) poet. übtr.: 1) die Baumpflanzung, Verg. georg. 2, 401. Val. Flacc. 1, 755. – 2) meton., das Holz, Sen. Herc. fur. 1216 (1223). – II) insbes., ein einer Gottheit heiliger Hain, nemus Angitiae, Verg. Aen. 7, 759. – vorzugsw. der der Diana heilige Hain bei Aricia, in dessen Nähe Cäsar ein Landhaus hatte, Cic. ad Att. 15, 4. § 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nemus

  • 6 nemus

    nemus nemus, oris n роща

    Латинско-русский словарь > nemus

  • 7 nemus

        nemus oris, n    [NEM-], a tract of woodland, forest pasture, meadow with shade, grove: multos nemora commovent: Quis nemori inperitet, the pasture, V.— A wood, grove, forest: Inter pulchra satum tecta, i. e. pleasure-garden, H.: gelidum, H.: densum trabibus, O.: nemorum saltus, V.— A sacred heath, consecrated grove: nemus Angitiae, V.: Cereale, O.—Esp., the sacred grove of Diana at Aricia.
    * * *
    wood, forest

    Latin-English dictionary > nemus

  • 8 nemus

    oris n.
    1) роща, лес ( nemora silvaeque C)
    2) дрова (n. congerere SenT)

    Латинско-русский словарь > nemus

  • 9 nemus

    , oris n
      роща

    Dictionary Latin-Russian new > nemus

  • 10 remugio

    rĕ-mūgĭo, īre, v. n., to bellow back; to resound, re-echo ( poet.):

    ad mea verba remugis,

    Ov. M. 1, 657:

    Sibylla antro remugit,

    Verg. A. 6, 99:

    totus remugit Mons,

    id. ib. 12, 928:

    Ionius remugiens sinus Noto,

    Hor. Epod. 10, 19:

    nemus ventis,

    id. C. 3, 10, 6:

    gemitu nemus,

    Verg. A. 12, 722:

    nemus alio bellatore (i. e. tauro),

    Stat. Th. 12, 602:

    nemus latratu,

    Sen. Thyest. 675; cf.:

    vox assensu nemornm ingeminata remugit,

    Verg. G. 3, 45:

    sequitur clamor caelumque remugit,

    id. A. 9, 504:

    leve tympanum remugit,

    Cat. 63, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > remugio

  • 11 Aricia

    Arīcia, ae, f., I) eine der ältesten Städte Latiums am Fuße des Albanerberges u. an der appischen Straße, j. Ariccia od. Riccia, in deren Nähe der berühmte Tempel u. Hain der Diana (wo auch die Grotte u. Quelle der Egeria sich befand, Sil. 4, 367, u. der Heros Virbius heimisch war, Verg. Aen. 7, 761 sq.) mit dem lacus nemorensis u. speculum Dianae u. einem ehemals barbarischen (mit Menschenopfern begangenen) Kultus (dah. Sil. 4, 367 immitis), Hor. sat. 1, 5, 1. Liv. 1, 50, 3; vgl. nemus u. nemorensis. – Dav. Arīcīnus, a, um, zu Aricia gehörig, aricinisch, populus, Cato fr.: municipium, Cic.: nemus, Hain der Diana, Cato fr. u. Flor.: u. Aricinum Triviae (sc. Dianae) nemus, Stat.: vallis, Tal u. Hain der Diana, Ov.: Plur. subst., Arīcīnī, ōrum, m., die Einw. von Aricia, die Ariciner, Liv. – II) persönl., eine Nymphe, Gemahlin des Hippolyt u. Mutter des Virbius, Verg. Aen. 7, 762.

    lateinisch-deutsches > Aricia

  • 12 consono

    consŏno, āre, sŏnŭi - intr. - [st1]1 [-] produire un son ensemble.    - consonuere cornicines funebri strepitu, Petr. 78, 6: les sonneurs de cor jouèrent une marche funèbre.    - Varr. R, 3, 16, 30 ; Sen. Ep. 84, 10. [st1]2 [-] renvoyer le son, retentir.    - plausu virūm consonat omne nemus, Virg. En. 5, 149: tout le bois renvoie les applaudissements des hommes.    - Virg. En. 8, 305; Vitr. 5, 8, 1; Tac. An. 14, 32. [st1]3 [-] être en harmonie ensemble.    - inter se acutae ac graves voces consonant, Sen. Ep. 88, 9: les voix aiguës et les voix graves s'harmonisent entre elles. [st1]4 [-] avoir le même son [terminaison semblable].    - Quint. 9, 3, 75. [st1]5 [-] être en accord, concordance.    - Quint. 9, 3, 45, etc. [st1]6 [-] fig. être en accord, être en harmonie, concorder.    - animus secum meus consonat, Sen. Ep. 88, 9: mes sentiments ne se démentent pas.    - consonare sibi, Quint. 2, 20, 5: être en accord avec soi-même    - numeri universitas consonat, Aug. Civ. 15, 10: le total concorde.
    * * *
    consŏno, āre, sŏnŭi - intr. - [st1]1 [-] produire un son ensemble.    - consonuere cornicines funebri strepitu, Petr. 78, 6: les sonneurs de cor jouèrent une marche funèbre.    - Varr. R, 3, 16, 30 ; Sen. Ep. 84, 10. [st1]2 [-] renvoyer le son, retentir.    - plausu virūm consonat omne nemus, Virg. En. 5, 149: tout le bois renvoie les applaudissements des hommes.    - Virg. En. 8, 305; Vitr. 5, 8, 1; Tac. An. 14, 32. [st1]3 [-] être en harmonie ensemble.    - inter se acutae ac graves voces consonant, Sen. Ep. 88, 9: les voix aiguës et les voix graves s'harmonisent entre elles. [st1]4 [-] avoir le même son [terminaison semblable].    - Quint. 9, 3, 75. [st1]5 [-] être en accord, concordance.    - Quint. 9, 3, 45, etc. [st1]6 [-] fig. être en accord, être en harmonie, concorder.    - animus secum meus consonat, Sen. Ep. 88, 9: mes sentiments ne se démentent pas.    - consonare sibi, Quint. 2, 20, 5: être en accord avec soi-même    - numeri universitas consonat, Aug. Civ. 15, 10: le total concorde.
    * * *
        Consono, consonas, pen. corr. consonare. Plautus. Retentir, Resonner.
    \
        Consonat clamor. Liuius, Consonante clamore nominatim Quintium orare. Par un cri accordant.
    \
        Nemus consonat. Virgil. Retentist.
    \
        Consonare sibi. Seneca. Est tousjours d'une sorte, Ne point varier.
    \
        Consonat moribus oratio. Cic. Sa parolle se rapporte et s'accorde bien à sa vie, Resemble, ou est semblable et conforme, ou consonante à sa vie, Il parle comme il vit.

    Dictionarium latinogallicum > consono

  • 13 Aricia

    Arīcia, ae, f., I) eine der ältesten Städte Latiums am Fuße des Albanerberges u. an der appischen Straße, j. Ariccia od. Riccia, in deren Nähe der berühmte Tempel u. Hain der Diana (wo auch die Grotte u. Quelle der Egeria sich befand, Sil. 4, 367, u. der Heros Virbius heimisch war, Verg. Aen. 7, 761 sq.) mit dem lacus nemorensis u. speculum Dianae u. einem ehemals barbarischen (mit Menschenopfern begangenen) Kultus (dah. Sil. 4, 367 immitis), Hor. sat. 1, 5, 1. Liv. 1, 50, 3; vgl. nemus u. nemorensis. – Dav. Arīcīnus, a, um, zu Aricia gehörig, aricinisch, populus, Cato fr.: municipium, Cic.: nemus, Hain der Diana, Cato fr. u. Flor.: u. Aricinum Triviae (sc. Dianae) nemus, Stat.: vallis, Tal u. Hain der Diana, Ov.: Plur. subst., Arīcīnī, ōrum, m., die Einw. von Aricia, die Ariciner, Liv. – II) persönl., eine Nymphe, Gemahlin des Hippolyt u. Mutter des Virbius, Verg. Aen. 7, 762.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aricia

  • 14 nemoralis

    nemorālis, e (nemus), zum Haine-, zum Walde gehörig, Hain-, Wald-, I) im allg.: umbrae, Ov.: antrum, Ov. – II) insbes., zum Haine der Diana (bei Aricia) gehörig, templum Dianae, Ov.: so auch regnum, Ov.: (vgl. nemorensis u. nemus).

    lateinisch-deutsches > nemoralis

  • 15 remugio

    re-mūgio, īre, I) dagegenbrüllen, ad mea verba remugis, Ov. met. 1, 657. – II) zurückbrüllen, Sibylla remugit antro, Verg. Aen. 6, 99. – übtr., zurückschallen, vox assensu nemorum ingeminata remugit, Verg.: leve tympanum remugit, Catull.: nemus ventis remugit, Hor.: nemus latratu remugit. Sen. poët.

    lateinisch-deutsches > remugio

  • 16 accubo

    accŭbo (adcŭbo), āre [ad + cubo]    - intr. avec dat. -    - parf. accubuit Prof. 1, 3, 3. [st1]1 [-] être couché auprès, étendu auprès.    - theatrum Tarpeio monti accubans, Suet. Caes. 44: théâtre adossé au mont Tarpéien.    - quoi (= cui) bini custodes semper accubant, Plaut. Mil.: auprès de qui deux gardes sont toujours couchés.    - absol. accubare: être couché. --- Liv. 24, 16, 18 ; 25, 39, 8.    - cadus accubat horreis, Hor. O. 4, 12, 18: la jarre repose dans le magasin.    - poét. nemus accubat umbrā, Virg. G. 3, 333: la forêt étend son ombre sur le sol. [st1]2 [-] être étendu sur le lit de table, être à table.    - Cic Tusc. 4, 3 ; Att. 14, 12, 3.    - avec acc. lectum accubare, Apul. M. 5, 6: prendre place sur un lit.    - apud aliquem accubare: dîner chez qqn.    - accubare alicui, Cic.: être à côté de qqn à table.    - accuba, Plaut.: mets-toi à table.
    * * *
    accŭbo (adcŭbo), āre [ad + cubo]    - intr. avec dat. -    - parf. accubuit Prof. 1, 3, 3. [st1]1 [-] être couché auprès, étendu auprès.    - theatrum Tarpeio monti accubans, Suet. Caes. 44: théâtre adossé au mont Tarpéien.    - quoi (= cui) bini custodes semper accubant, Plaut. Mil.: auprès de qui deux gardes sont toujours couchés.    - absol. accubare: être couché. --- Liv. 24, 16, 18 ; 25, 39, 8.    - cadus accubat horreis, Hor. O. 4, 12, 18: la jarre repose dans le magasin.    - poét. nemus accubat umbrā, Virg. G. 3, 333: la forêt étend son ombre sur le sol. [st1]2 [-] être étendu sur le lit de table, être à table.    - Cic Tusc. 4, 3 ; Att. 14, 12, 3.    - avec acc. lectum accubare, Apul. M. 5, 6: prendre place sur un lit.    - apud aliquem accubare: dîner chez qqn.    - accubare alicui, Cic.: être à côté de qqn à table.    - accuba, Plaut.: mets-toi à table.
    * * *
        Accubo, accubas, pen. corr. accubui, accubitum, pen. corr. accubare, Quasi ad (id est iuxta) cubare. Virg. Estre couché ou assis aupres, Gesir aupres.
    \
        Theatrum Tarpeio monti accubans. Sueton. Assis ou situé aupres, Joignant.
    \
        Accubare alicui in conuiuio. Cic. Estre assis à table aupres de quelcun.
    \
        Accubare apud aliquem. Cic. Estre à table en la maison de quelcun.
    \
        Accubare. Seneca. Estre couché tout estendu.

    Dictionarium latinogallicum > accubo

  • 17 ineo

    ĭnĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - tr. et intr. - [st2]1 [-] entrer dans, aller dans, aller vers, aller à. [st2]2 [-] entrer (en charge). [st2]3 [-] prendre, exécuter, adopter. [st2]4 [-] commencer, entreprendre, se mettre à, s’engager dans. [st2]5 [-] pénétrer (sexuellement), avoir des relations avec, être l'amant de; en parl. des animaux - s'accoupler avec, saillir.    - popinas inibat: il allait dans les cabarets.    - inire (in) urbem: entrer dans la ville.    - au passif - nemus nullis illud initur equis, Ov. F. 3: aucun cheval ne pénètre dans ce bois.    - prima Romanis inita provinciarum, Liv. 28: la première de ces provinces où les Romains aient pénétré.    - inire consilium: former un projet, prendre une résolution, prendre un parti.    - inire formam vitae, Tac.: adopter un genre de vie.    - inire viam: - [abcl]a - se mettre en route. - [abcl]b - trouver un moyen.    - ineamus viam aliquam, qua utri utris imperent, decerni possit, Liv. 1: trouvons un moyen qui puisse décider lequel des deux doit commander à l'autre.    - inire magistratum: entrer en charge.    - consulatum inire: prendre possession du consulat.    - ineunte aetate ou ab ineunte aetate, Cic.: dès l'âge le plus tendre.    - anno ineunte, Suet.: au commencement de l'année.    - tertiā initā vigiliā: au début de la troisième veille.    - initā hieme: au commencement de l'hiver.    - Petrus, cum aliquo societate initā: - [abcl]a - Pierre, après s'être rallié à qqn (après avoir fait alliance avec qqn). - [abcl]b - Pierre, après s'être associé à qqn.    - Nabarzanes, cum Besso inauditi antea facinoris societate inita, Curt.: Nabarzanes, qui s'était associé à Bessus pour un forfait jusqu'alors inouï.    - inita cum Antonio et Lepido societate, Philippense bellum, duplici proelio transegit, Suet. Aug.: après avoir fait alliance avec Antoine et Lépide, il termina en deux batailles la guerre contre Philippe.    - inire proelium: entamer (engager) le combat.    - rationem inire: - [abcl]a - dresser un plan, imaginer un expédient. - [abcl]b - faire un calcul, calculer, supputer.    - inire rationem quemadmodum, Cic.: prendre ses mesures pour que.    - consilia inibat quemadmodum ab Gergovia discederet, Caes. BG. 7: il songeait aux moyens de quitter Gergovie.    - inire gratiam ab aliquo (apud aliquem): se ménager l’amitié (la faveur) de qqn, acquérir les bonnes grâces de qqn.    - numerum inire: évaluer le nombre, calculer le nombre    - numerus interfectorum haud facile iniri potuit, Liv. 38: on ne put facilement évaluer le nombre de tués.    - inire somnum, Virg.: s'endormir.    - quod reginam ineo? Suet.: est-ce parce que je suis l'amant d'une reine?    - vacca aenea ab agresti tauro inita, Liv. 41: vache de bronze saillie par un taureau sauvage.
    * * *
    ĭnĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - tr. et intr. - [st2]1 [-] entrer dans, aller dans, aller vers, aller à. [st2]2 [-] entrer (en charge). [st2]3 [-] prendre, exécuter, adopter. [st2]4 [-] commencer, entreprendre, se mettre à, s’engager dans. [st2]5 [-] pénétrer (sexuellement), avoir des relations avec, être l'amant de; en parl. des animaux - s'accoupler avec, saillir.    - popinas inibat: il allait dans les cabarets.    - inire (in) urbem: entrer dans la ville.    - au passif - nemus nullis illud initur equis, Ov. F. 3: aucun cheval ne pénètre dans ce bois.    - prima Romanis inita provinciarum, Liv. 28: la première de ces provinces où les Romains aient pénétré.    - inire consilium: former un projet, prendre une résolution, prendre un parti.    - inire formam vitae, Tac.: adopter un genre de vie.    - inire viam: - [abcl]a - se mettre en route. - [abcl]b - trouver un moyen.    - ineamus viam aliquam, qua utri utris imperent, decerni possit, Liv. 1: trouvons un moyen qui puisse décider lequel des deux doit commander à l'autre.    - inire magistratum: entrer en charge.    - consulatum inire: prendre possession du consulat.    - ineunte aetate ou ab ineunte aetate, Cic.: dès l'âge le plus tendre.    - anno ineunte, Suet.: au commencement de l'année.    - tertiā initā vigiliā: au début de la troisième veille.    - initā hieme: au commencement de l'hiver.    - Petrus, cum aliquo societate initā: - [abcl]a - Pierre, après s'être rallié à qqn (après avoir fait alliance avec qqn). - [abcl]b - Pierre, après s'être associé à qqn.    - Nabarzanes, cum Besso inauditi antea facinoris societate inita, Curt.: Nabarzanes, qui s'était associé à Bessus pour un forfait jusqu'alors inouï.    - inita cum Antonio et Lepido societate, Philippense bellum, duplici proelio transegit, Suet. Aug.: après avoir fait alliance avec Antoine et Lépide, il termina en deux batailles la guerre contre Philippe.    - inire proelium: entamer (engager) le combat.    - rationem inire: - [abcl]a - dresser un plan, imaginer un expédient. - [abcl]b - faire un calcul, calculer, supputer.    - inire rationem quemadmodum, Cic.: prendre ses mesures pour que.    - consilia inibat quemadmodum ab Gergovia discederet, Caes. BG. 7: il songeait aux moyens de quitter Gergovie.    - inire gratiam ab aliquo (apud aliquem): se ménager l’amitié (la faveur) de qqn, acquérir les bonnes grâces de qqn.    - numerum inire: évaluer le nombre, calculer le nombre    - numerus interfectorum haud facile iniri potuit, Liv. 38: on ne put facilement évaluer le nombre de tués.    - inire somnum, Virg.: s'endormir.    - quod reginam ineo? Suet.: est-ce parce que je suis l'amant d'une reine?    - vacca aenea ab agresti tauro inita, Liv. 41: vache de bronze saillie par un taureau sauvage.
    * * *
        Ineo, inis, iniui, initum, pen. cor. inire. Plaut. Entrer dedens, Entrer ens.
    \
        Iniit te vnquam febris? Plaut. La fievre n'entra elle jamais en toy? N'euz tu jamais la fievre?
    \
        AEstimationem alicuius rei inire. Seneca. Faire l'estimation, Estimer et priser.
    \
        Veram hominis aestimationem inire. Seneca. L'estimer au vray, L'estimer tel qu'il est, Le priser ce qu'il vault.
    \
        Beneficium verbis initum dudum, nunc re comprobes. Terent. Commencé ja long temps y a.
    \
        Causam aut rationem alicuius rei inire. Liu. Trouver la raison pourquoy quelque chose se faict.
    \
        Certamen inire. Cic. Commencer le combat, Entrer au combat.
    \
        Connubia famulae inire. Ouid. Se marier à une servante.
    \
        Consilium inire de re aliqua. Plaut. Consulter et adviser de quelque chose.
    \
        Consilium cum aliquo inire. Cic. Consulter avec luy, Prendre conseil et advis.
    \
        Consilium multae calliditatis init. Ouid. Il s'advisa d'une grande finesse.
    \
        Consulatum inire. Caes. Liu. Commencer à exercer l'office de Consul.
    \
        Conuiuium inire. Cic. Aller au banquet.
    \
        Cubile alicuius inire. Cic. Coucher avec la femme d'aucun.
    \
        Cursum inire. Cic. Commencer sa course.
    \
        Dapes inire cum aliquo. Stat. Aller ou venir au banquet et fetin avec aucun, S'asseoir à table au banquet avec, etc.
    \
        Domos ignotas inire. Ouid. Entrer dedens.
    \
        Foedus inire. Propert. Faire alliance.
    \
        Gratiam ab aliquo inire. Cic. Acquerir la bonne grace et amitié d'aucun, Acquerir un ami pour luy avoir faict quelque plaisir.
    \
        Gratiam cum bonis omnibus inire. Cic. Acquerir l'amitié de touts les gens de bien.
    \
        Falsam gratiam inire. Terent. Acquerir des amis feincts.
    \
        Honorem inire. Sueto. Commencer à exercer quelque estat et dignité.
    \
        Imperia alicuius inire. Stat. Servir et estre subject à aucun, Obeir, Estre en subjection.
    \
        Inducias inire. Plin. iunior. Faire treves.
    \
        Limen vitae inire. Lucret. Naistre.
    \
        Magistratum inire. Cic. Commencer à exercer quelque Magistrat, estat, office, ou dignité, Entrer en un magistrat.
    \
        Mensuras agrorum inire. Columel. Mesurer combien chasque champ contient.
    \
        Munus alicuius inire. Virgil. Faire la charge et l'office d'aucun.
    \
        Nexum inire. Liu. Estre lié et emprisonné. Vide Nexus in NECTO.
    \
        Numerum inire. Liu. Nombrer.
    \
        Pastum inire. Plaut. Aller paistre.
    \
        Pericula praeliorum inire. Cic. Se mettre au dangers.
    \
        Poenam suam inire. Ouid. Aller contre son mal, Quand quelcun fait quelque chose, laquelle puis apres luy tourne à peine et ennuy.
    \
        Pugnam et praelium inire. Plaut. Aller au combat, Commencer le combat.
    \
        Rationem inire. Terent. Cercher, adviser, et regarder le moyen et la maniere de faire quelque chose.
    \
        Rationem inire. Cic. Faire compte.
    \
        Inita subductaque ratione. Cic. Apres avoir bien pensé et repensé.
    \
        Vix rationem inire posse, vtrum ab se audacius, an fugacius ab hostibus geratur bellum. Liu. A grand peine peult il penser et arrester en soymesme, etc.
    \
        Aliquid inire cum ratione. Terent. Penser à quelque chose, et y regarder devant que la commencer.
    \
        Societatem inire cum aliquo. Plancus ad Ciceronem. S'accompaigner avec luy.
    \
        Inire somnum. Virgil. S'endormir.
    \
        Inire suffragia. Liu. S'assembler pour faire les brigues, et donner sa voix en quelque election de Magistrat.
    \
        Multas inire vias. Ouid. Aller par beaucoup de chemin et de voyes.
    \
        Inite viam. Cic. Partez, Allez vous en.
    \
        Viam inire, pro Inire rationem. Liu. Cercher et regarder le moyen de faire quelque chose.
    \
        Inire. Virgil. Commencer.
    \
        Inire. Plin. Monter sur une femelle, Chaucher.

    Dictionarium latinogallicum > ineo

  • 18 remugio

    rĕmugĭo, īre - intr. - répondre par des mugissements, gronder, mugir, retentir, résonner.    - gemitu nemus omne remugit, Virg. En. 12, 722: tout le bois mugit de leur souffle.    - totusque remugit mons circum, Virg. En. 12, 928: et toute la montagne mugit à l'entour.
    * * *
    rĕmugĭo, īre - intr. - répondre par des mugissements, gronder, mugir, retentir, résonner.    - gemitu nemus omne remugit, Virg. En. 12, 722: tout le bois mugit de leur souffle.    - totusque remugit mons circum, Virg. En. 12, 928: et toute la montagne mugit à l'entour.
    * * *
        Remugio, remugis, penul. prod. remugiui, vel remugii, remugitum, pen. prod. remugire. Virgil. Retentir, Resonner.
    \
        Ad mea verba remugis. Ouid. Quand je parle tu rebeugles, ou remugis.

    Dictionarium latinogallicum > remugio

  • 19 sudo

    sūdo, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] suer, transpirer; faire des efforts, se donner de la peine, peiner. [st2]2 [-] suinter, dégoutter de. [st2]3 - tr. - distiller, verser, répandre; faire avec effort.    - sudantes lacerti, Ov.: bras couverts de sueur.    - sudare ferendo... Hor.: suer à porter.    - sudare sanguine, Lucr.: répandre sa sueur et son sang.    - vides sudare laborantem quomodo tuear... Cic.: tu vois que je sue sang et eau pour défendre...    - sudandum est pro... Cic.: il faut travailler pour...    - sudatur ad supervacua, Sen.: on s'épuise pour le superflu.    - sudant remoliri, Stat.: ils font mille efforts pour renverser.    - scuta sudant sanguine, Liv.: des boucliers sont inondés de sang.    - ligno sudant basalma, Virg.: le baume suinte de l'arbre.    - nummi sudant, Pers.: l'argent sue, l'argent rapporte.    - sudare mella, Virg.: distiller le miel.    - nemus ubi tura sudantur, Tac.: bois où l'on récolte l'encens.    - sudare proelium, Prud.: combattre à la sueur de son front.
    * * *
    sūdo, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] suer, transpirer; faire des efforts, se donner de la peine, peiner. [st2]2 [-] suinter, dégoutter de. [st2]3 - tr. - distiller, verser, répandre; faire avec effort.    - sudantes lacerti, Ov.: bras couverts de sueur.    - sudare ferendo... Hor.: suer à porter.    - sudare sanguine, Lucr.: répandre sa sueur et son sang.    - vides sudare laborantem quomodo tuear... Cic.: tu vois que je sue sang et eau pour défendre...    - sudandum est pro... Cic.: il faut travailler pour...    - sudatur ad supervacua, Sen.: on s'épuise pour le superflu.    - sudant remoliri, Stat.: ils font mille efforts pour renverser.    - scuta sudant sanguine, Liv.: des boucliers sont inondés de sang.    - ligno sudant basalma, Virg.: le baume suinte de l'arbre.    - nummi sudant, Pers.: l'argent sue, l'argent rapporte.    - sudare mella, Virg.: distiller le miel.    - nemus ubi tura sudantur, Tac.: bois où l'on récolte l'encens.    - sudare proelium, Prud.: combattre à la sueur de son front.
    * * *
        Sudo, sudas, sudare. Suer.
    \
        - eia sudabis satis, Si cum illo incoeptas homine. Terent. Tu auras fort à faire, Tu en sueras.
    \
        Pro communibus commodis sudare. Cic. Travailler.

    Dictionarium latinogallicum > sudo

  • 20 tutus

    tūtus, a, um part. passé de tueor. [st2]1 [-] défendu, garanti, en sûreté, à l'abri de. [st2]2 [-] sûr, où l'on est en sûreté, à quoi on peut se fier. [st2]3 [-] qui a l'esprit tranquille, qui n'a pas de crainte. [st2]4 [-] qui est sur ses gardes, craintif, prudent, circonspect, sage.    - tutus a periculo, Caes.: à l'abri du danger.    - tutus adversus periculum, Plin.: à l'abri du danger.    - tutus ad ictus, Liv.: à l'abri des coups.    - tutissimus fortissimus quisque, Sall.: les plus braves courent le moins de danger.    - nihil tutum pati apud hostes, Sall.: tenir sans cesse les ennemis en échec.    - tutum nemus, Hor.: bois tranquille.    - in audaces non est audacia tuta, Ov. M. 10, 544: contre les audacieux, on ne peut se fier à l'audace.    - tutum est + inf.: il est prudent de.    - tutum (n. sing.) ou tuta (n. plur.): lieu sûr, lieu de sûreté, abri, refuge.    - esse in tuto: être en sûreté.    - collocare in tuto: mettre en lieu sûr.    - mores in tuto sunt, Quint.: il n'y a rien à craindre pour les moeurs.    - tuta petere, Ov.: chercher un refuge.    - tutus et securus, Sen.: sans crainte et sans soucis.    - tutioris audentiae est, Quint. 12, prooem. § 4: on peut oser avec plus de sécurité.    - serpit humi tutus nimium, Hor.: celui qui est trop timide rampe à terre.    - tuta consilia, Sil.: résolutions prudentes.    - voir tuto.
    * * *
    tūtus, a, um part. passé de tueor. [st2]1 [-] défendu, garanti, en sûreté, à l'abri de. [st2]2 [-] sûr, où l'on est en sûreté, à quoi on peut se fier. [st2]3 [-] qui a l'esprit tranquille, qui n'a pas de crainte. [st2]4 [-] qui est sur ses gardes, craintif, prudent, circonspect, sage.    - tutus a periculo, Caes.: à l'abri du danger.    - tutus adversus periculum, Plin.: à l'abri du danger.    - tutus ad ictus, Liv.: à l'abri des coups.    - tutissimus fortissimus quisque, Sall.: les plus braves courent le moins de danger.    - nihil tutum pati apud hostes, Sall.: tenir sans cesse les ennemis en échec.    - tutum nemus, Hor.: bois tranquille.    - in audaces non est audacia tuta, Ov. M. 10, 544: contre les audacieux, on ne peut se fier à l'audace.    - tutum est + inf.: il est prudent de.    - tutum (n. sing.) ou tuta (n. plur.): lieu sûr, lieu de sûreté, abri, refuge.    - esse in tuto: être en sûreté.    - collocare in tuto: mettre en lieu sûr.    - mores in tuto sunt, Quint.: il n'y a rien à craindre pour les moeurs.    - tuta petere, Ov.: chercher un refuge.    - tutus et securus, Sen.: sans crainte et sans soucis.    - tutioris audentiae est, Quint. 12, prooem. § 4: on peut oser avec plus de sécurité.    - serpit humi tutus nimium, Hor.: celui qui est trop timide rampe à terre.    - tuta consilia, Sil.: résolutions prudentes.    - voir tuto.
    * * *
        Tutus, tutior, tutissimus. Qui est a seureté et sans danger.
    \
        Tutus a calore. Cic. Qui est sans danger de chaleur, Hors des dangers du chauld.
    \
        A morsu fieri loco tutum. Plin. Estre garenti par le benefice du lieu.
    \
        Ad omnes ictus tutus. Liu. Couvert à l'encontre de touts coups.
    \
        Consilium tutum. Terent. Seur.
    \
        Portus tutissimus. Caesar. Tresseur.
    \
        In tuto esse. Liu. Estre à seureté.

    Dictionarium latinogallicum > tutus

См. также в других словарях:

  • Nemus — (lat.), der Hain …   Pierer's Universal-Lexikon

  • NEMUS — I. NEMUS castrum Campaniae Romanae iuxta Lacum Nemorensem, in colle, cum palatio superbissimo Marchionum Frangepanorum, in ditione Pontisicia, 18. milliar. a Roma in Eurum, uti 6. ab arce Gandulphi, 4. a Velitris, Nemi. II. NEMUS silvaamoena:… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Némus — Transports urbains de la communauté d agglomération du Pays de Flers Logo de V.T.N.I Némus Création 2006 …   Wikipédia en Français

  • NEMUS vulgo NEMOURS — NEMUS, vulgo NEMOURS oppid. galliae, a re nomen habens. Est enim in Senonibus, proximum nemori vel silvae Bieriae, veteri Ducatûs titulô insigne, ad fluvium Lupam. Nemosium et Nemosum Rigordo aliisque, corrupte. Meminit loci Hugo Pictavinus, in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Philautus nemus — Philautus nemus …   Wikipédia en Français

  • Pseudophilautus nemus — Pseudophilautus nemus …   Wikipédia en Français

  • Philautus nemus — Saltar a navegación, búsqueda ? Philautus nemus Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Philautus nemus — Taxobox name = Philautus nemus status = CR status system = iucn3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Amphibia ordo = Anura familia = Rhacophoridae subfamilia = Rhacophorinae genus = Philautus species = P. nemus binomial = Philautus… …   Wikipedia

  • CASTUM Nemus — allusum ad castum Cereris, apud Romanos. Fuit tamen, cum suspicarer, Castum Nemus propriam quandam appellationem Teutonicam fuisse, quae arcani illius vehiculi nomen exprimeret, dictumque adeo Castenwald. Vocatur hodie silvae etiam Martianae pars …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SACRUM Nemus — I. SACRUM Nemus Seakenbosch, silva Batavorum in Hollandia apud Ageducem pagum, inter Lugdunum. Delfos et Hagam. II. SACRUM Nemus vulgo Halywood, coenobium cum pago est Gallovidiae, in Scotia, a Patre Iohannis de Sacroibosco coindtum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HECATIS Nemus — prom Sarm. Europaeae. Ptol …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»