Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

nūmen

  • 1 numen

    nūmen, ĭnis, n. [for nuimen, root nu-; Gr. neuô, nod; Lat. nuo in re-nuo, etc], prop., a nodding with the head, a nod: numen quasi nutus dei ac potestas dicitur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—Hence, trop., a nod, i. e. command, will.
    * I.
    In gen.:

    ad numen mentis momenque moveri,

    Lucr. 3, 144 (but id. 2, 632, and 4, 179, the correct reading is momine, v. Lachm.).—
    II.
    In partic., the divine will, the will or power of the gods, divine sway (the class. signif. of the word):

    numen dicunt esse imperium, dictum ab nutu: numina sunt, quojus imperium maximum esse videatur,

    Varr. L. L. 7, § 85 Müll.:

    deo, cujus numini parent omnia,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    multa saepe prodigia vim ejus (Cereris) numenque declarant,

    id. Verr. 2, 4, 49, § 107:

    di inmortales suo numine atque auxilio sua templa atque urbis tecta defendunt,

    id. Cat. 2, 13, 29:

    numen interdictumque deorum immortalium,

    id. Pis. 21, 48: nox et Diana, Nunc, nunc adeste, nunc in hostiles domos Iram atque numen vertite, Hor. Epod. [p. 1225] 5, 54.—To Fortune:

    nullum numen abest, si sit prudentia,

    Juv. 10, 365.—Hence, transf., of the will, might, authority of powerful persons:

    flectere tenta Caesareum numen, numine, Bacche, tuo,

    Ov. Tr. 5, 3, 45; cf. id. P. 4, 13, 24:

    annuite, Patres Conscripti, nutum numenque vestrum invictum Campanis,

    Liv. 7, 30; cf.:

    quanta potestas, quanta majestas, quantum denique numen, sit historiae,

    Plin. Ep. 9, 27, 1.—
    B.
    Godhead, divinity, deity, divine majesty, etc.:

    numina Palladis,

    Verg. A. 3, 543:

    per Dianae numina,

    Hor. Epod. 17, 3:

    venerantur numina nymphae, Mygdonidesque nurus,

    Ov. M. 6, 44:

    audis... positas ut glaciet nives Puro numine Juppiter,

    Hor. C. 3, 10, 8.—Concr., a divinity, deity, a god, goddess:

    caeleste numen,

    Liv. 1, 21, 1; Val. Max. 2, 4, 4; 5, 1, 3; Amm. 19, 1, 4:

    summum,

    Sen. Q. N. 7, 30, 4; Amm. 15, 8, 9; 17, 7, 3 al.:

    templa et effigies numinum,

    Tac. A. 1, 10; 1, 73; 3, 71; 15, 45; Suet. Calig. 22:

    nos magna precati Numina,

    Verg. A. 3, 634:

    si quem Numina laeva sinunt,

    id. G. 4, 7:

    promissaque numine firmat,

    i. e. by calling a god to witness, by an oath, Ov. M. 10, 430:

    vadimus immixti haud numine nostro,

    the divinity not with us, Verg. A. 2, 396, cf. sqq.:

    hospes numinis Idaei,

    Juv. 3, 138:

    in contumeliam numinum,

    Plin. Pan. 11:

    Titus numinibus aequatus est,

    id. ib. 35:

    numinis loco habere,

    Tac. G. 8:

    numina quibus sacrificabat,

    Val. Max. 5, 10, ext. 2:

    ea numina, i. e. Apollo and Diana,

    Tac. A. 3, 61; Plin. 4, 7, 12, § 25; 18, 13, 35, § 132.—Of the manes of a beloved person:

    juro per illos manes, numina mei doloris,

    Quint. 6 prooem. § 10 Spald.

    Lewis & Short latin dictionary > numen

  • 2 nūmen

        nūmen inis, n    [2 NV-], a nod ; hence, a command, will, authority: magnum numen unum et idem sentientis senatūs: Caesareum, O.: adnuite, P. C., nutum numenque vestrum Campanis, L.— The divine will, power of the gods, divine sway, supreme authority: deo, cuius numini parent omnia: di suo numine sua templa defendunt: Nullum numen habes, si sit prudentia (to Fortune), Iu.— God-head, divinity, deity, divine majesty: deorum inmortalium numen placare, Cs.: numina Palladis, V.: per Dianae numina, H.— A divinity, deity, god, goddess: caeleste, L.: Numina laeva, V.: promissaque numine firmat, i. e. by calling to witness, O.: Vadimus haud numine nostro, unpropitious, V.: hospes numinis Idaei, Iu.: numinis loco habere, Ta.: violatum Augusti, Ta.— Sing collect.: sorores vocat, inplacabile numen, O.
    * * *
    divine will, divinity; god

    Latin-English dictionary > nūmen

  • 3 Numen

    Latin Quotes (Latin to English) > Numen

  • 4 adoro

    ăd-ōro, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    In the earliest per., to speak to or accost one, to address; hence, also, to treat of or negotiate a matter with one:

    adorare veteribus est alloqui,

    Serv. ad Verg. A. 10, 677:

    immo cum gemitu populum sic adorat,

    App. Met. 2, p. 127; 3, p. 130: adorare apud antiquos significabat agere: unde et legati oratores dicuntur, quia mandata populi agunt, Paul. ex Fest. p. 19 Müll.; cf. oro and orator.— Hence, also, in judicial lang., to bring an accusation, to accuse; so in the Fragm. of the XII. Tab. lex viii.: SEI (Si) ADORAT FVRTO QVOD NEC MANIFESTVM ERIT, Fest. S. V. NEC, p. 162 Müll.—
    II.
    In the class. per., to speak to one in order to obtain something of him; to ask or entreat one, esp. a deity, to pray earnestly, to beseech, supplicate, implore; constr. with acc., ut, or the simple subj.:

    quos adorent, ad quos precentur et supplicent,

    Liv. 38, 43:

    affaturque deos et sanctum sidus adorat,

    Verg. A. 2, 700:

    in rupes, in saxa (volens vos Turnus adoro) Ferte ratem,

    id. ib. 10, 677:

    Junonis prece numen,

    id. ib. 3, 437:

    prece superos,

    Ov. Tr. 1, 3, 41:

    non te per meritum adoro,

    id. H. 10, 141.—With the thing asked for in the acc. (like rogo, peto, postulo):

    cum hostiā caesā pacem deūm adorāsset,

    Liv. 6, 12 Drak.—With ut:

    adoravi deos, ut, etc.,

    Liv. 7, 40; Juv. 3, 300:

    adorati di, ut bene ac feliciter eveniret,

    Liv. 21, 17:

    Hanc ego, non ut me defendere temptet, adoro,

    Ov. P. 2, 2, 55.—With the subj. without ut, poet.:

    maneat sic semper adoro,

    I pray, Prop. 1, 4, 27.—
    III.
    Hence,
    A.
    Dropping the idea of asking, entreating, to reverence, honor, adore, worship the gods or objects of nature regarded as gods; more emphatic than venerari, and denoting the highest degree of reverence (Gr. proskunein); the habitus adorantium was to put the right hand to the mouth and turn about the entire body to the right (dextratio, q. v.); cf. Plin. 28, 2, 5, § 25; Liv. 5, 21; App. M. 4, 28. —Constr. with acc., dat., with prepp. or absol.
    (α).
    With acc.:

    Auctoremque viae Phoebum taciturnus adorat,

    Ov. M. 3, 18:

    Janus adorandus,

    id. F. 3, 881:

    in delubra non nisi adoraturus intras,

    Plin. Pan. 52:

    large deos adorare,

    Plin. 12, 14, 32, § 62:

    nil praeter nubes et caeli numen adorat,

    Juv. 14, 97:

    adorare crocodilon,

    id. 15, 2.—

    In eccl. Lat. of the worship of the true God: adoravit Israel Deum,

    Vulg. Gen. 47, 31:

    Dominum Deum tuum adorabis,

    ib. Matt. 4, 10:

    Deum adora,

    ib. Apoc. 22, 9;

    so of Christ: videntes eum adoraverunt,

    ib. Matt. 28, 17;

    adorent eum omnes angeli Dei,

    ib. Heb. 1, 6.—
    (β).
    With dat. (eccl.): adorato ( imperat.) Domino Deo tuo, Vulg. Deut. 26, 10:

    nec adorabis deo alieno,

    id. Ital. Ps. 80, 10 Mai (deum alienum, Vulg.):

    qui adorant sculptibus,

    ib. ib. 96, 7 Mai (sculptilia, Vulg.).—
    (γ).
    With prepp. (eccl.):

    si adoraveris coram me,

    Vulg. Luc. 4, 7:

    adorabunt in conspectu tuo,

    ib. Apoc. 15, 4:

    adorent ante pedes tuos,

    ib. ib. 3, 9; 22, 8.—
    (δ).
    Absol. (eccl.):

    Patres nostri in hoc monte adoraverunt,

    Vulg. Joan. 4, 20 bis.; ib. Act. 24, 11.—And,
    B.
    The notion of religious regard being dropped, to reverence, admire, esteem highly:

    adorare priscorum in inveniendo curam,

    Plin. 27, 1, 1, § 1:

    Ennium sicut sacros vetustate lucos adoremus,

    Quint. 10, 1, 88:

    veteris qui tollunt grandia templi pocula adorandae rubiginis,

    Juv. 13, 148:

    nec tu divinam Aeneida tenta, Sed longe sequere et vestigia semper adora,

    Stat. Th. 12, 816.—
    C.
    Under the emperors the Oriental custom being introduced of worshipping the Cæsars with divine ceremony, to worship, to reverence:

    C. Caesarem adorari ut deum constituit, cum reversus ex Syria, non aliter adire ausus esset quam capite velato circumvertensque se, deinde procumbens,

    Suet. Vit. 2; App. M. 4, 28; Min. Fel. 2, 5:

    non salutari, sed adorari se jubet (Alexander),

    Just. 12, 7:

    adorare Caesarum imagines,

    Suet. Calig. 14: coronam a judicibus ad se delatam adoravit, did obeisance before, id. Ner. 12:

    adorare purpuram principis,

    i. e. touched his purple robe and brought it to the mouth in reverence, Amm. 21, 9.—Of adulation to the rabble, to pay court to:

    nec deerat Otho protendens manus, adorare volgum,

    Tac. H. 1, 36.
    This word does not occur in Cic.
    ; for in Arch. 11, 28, where adoravi was given by Mai in Fragm. p. 124, Halm reads adhortatus sum, and B. and K. adornavi.

    Lewis & Short latin dictionary > adoro

  • 5 deus

    dĕus, i ( voc. sing. deus, Vulg. Psa. 22, 3 al.;

    but, dee,

    Tert. adv. Marc. 1, 29; Prud. Hamart. 931; cf. Prob. Inst. Art. 532, p. 340. The nom. plur. is di and dei; dii is freq. in MSS., but prob. indicates only the length of the ī. Di alone is found in Verg. and Hor.; di and dei indifferently in post-Aug. poets.— Gen.: deōrum and deum. — Poet. also, divum or divom, Enn. ap. Varr. L. L. 5, 10, 65; Cic. N. D. 2, 2, 4; Ter. Ad. 4, 7, 28; Verg. A. 1, 46 et saep.; Hor. Od. 1, 2, 25 al.— Dat.: dis or diis, usually monosyl.; and, deis, mostly postAug.; also,

    DIBVS,

    Inscr. Orell. 1307; 1676; 3091; 3413;

    and DIIBVS,

    ib. 2118; 4608.—As monosyllable, deus, Plaut. Am. prol. 53: deorum, dissyl. id. ib. 45;

    but dĭī,

    Luc. 4, 493:

    dĕī,

    id. 4, 519:

    dĕīs,

    Val. Fl. 7, 29), m. [root in Sanscr.: dī, div- (dyu-), to gleam: dyāus (Gr. zeus), heaven: dévas, God; cf. Gr. dios, eudia; but not theos, Curt. Gr. etym. 503 sqq.]. a god, a deity (for syn. cf.: divus, numen).
    I.
    Prop., Cic. N. D. 1, 22 sq.; id. Tusc. 1, 26, 65 sq.; Plin. 2, 7, 5, § 14: qualem te patriae custodem di genuerunt, etc., Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41 (Ann. v. 116 sq. ed Vahl.): ab Jove ceterisque dis deabusque immortalibus... deorum immortalium numen, Cic. Rab. perd. 2, 5 et innum. al.—
    B.
    Special combinations.
    1.
    Forms of ejaculation:

    di,

    Ter. And. 1, 4, 5; id. Phorm. 5, 1, 13:

    di boni,

    id. And. 2, 2, 1; id. Eun. 2, 1, 19; Cic. Att. 6, 6 fin. al.:

    di immortales,

    Plaut. Am. 1, 1, 299; id. Ep. 5, 1, 21; Ter. Eun. 2, 2, 1; Cic. Fin. 2, 28 fin. et saep.; cf.:

    pro di immortales,

    Plaut. Am. 2, 2, 190; Ter. Ad. 3, 4, 1:

    di magni,

    Ov. F. 6, 187:

    di deaeque, Plin. H. N. prooem. § 24: di vostram fidem,

    Plaut. Poen. 4, 2, 78; id. Trin. 2, 4, 190; Ter. And. 4, 3, 1; 4, 4, 5 al. (for which in full:

    di, obsecro vostram fidem,

    Plaut. Am. 5, 1, 78); cf.:

    pro deum atque hominum fidem,

    Ter. And. 1, 5, 2; id. Hec. 2, 1, 1 al.;

    and ellipt.: pro deum immortalium,

    Ter. Ph. 2, 3, 4.—
    2.
    Forms of wishing (well or ill), greeting, asseveration, etc.:

    di bene vortant,

    Plaut. Trin. 2, 4, 101; Ter. Ad. 4, 7, 10;

    and in the order: di vortant bene,

    Ter. Eun. 2, 3, 98; id. Hec. 1, 2, 121:

    utinam di faxint ut, ne, etc.,

    Plaut. Am. 2, 1, 85; Ter. Heaut. 1, 1, 109; cf.:

    ita di deaeque faxint,

    id. Hec. 1, 2, 27:

    di faciant, ut, ne, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 35; 2, 5, 13:

    di prohibeant,

    Ter. And. 3, 3, 36; cf.: di averruncent, Att. ap. Cic. Att. 9, 2 A, 1; and:

    quod di omen avertant,

    the gods forbid, Cic. Phil. 3, 14, 35:

    di melius faciant,

    Plaut. Ps. 1, 3, 81; cf.:

    di melius duint,

    Ter. Ph. 5, 8, 16:

    di meliora ferant,

    Tib. 3, 4, 1:

    di meliora velint,

    Ov. M. 7, 37;

    also ellipt.: di meliora,

    God forbid! Cic. Phil. 8, 3, 9; id. de Sen. 14, 47; Liv; 39, 10 et saep.;

    and di melius,

    Ov. H. 3, 125; Sen. Ep. 98 med.:

    dent tibi di multa bona,

    Plaut. Poen. 1, 1, 80; cf. id. ib. 3, 3, 54; id. Trin. 5, 2, 28; Ter. Ad. 5, 9, 21:

    di te servassint,

    Plaut. As. 3, 3, 64; id. Trin. 2, 2, 103 et saep.:

    di me servatum volunt,

    Plaut. Men. 5, 9, 61; id. Trin. 4, 3, 69 [p. 565] et saep.:

    di te perduint (perdant),

    Plaut. As. 2, 4, 61; id. Ps. 4, 7, 129; Ter. Eun. 2, 3, 10 al.; cf.:

    di te eradicent,

    Ter. And. 4, 4, 22; id. Heaut. 3, 3, 28; and:

    di tibi male faciant,

    id. Phorm. 2, 3, 47; Cic. Fam. 11, 21 al.:

    di te ament (amabunt), as a form of greeting,

    God bless you! Plaut. Most. 1, 4, 27; 3, 2, 28; id. Men. 2, 2, 6 al.:

    ita me di ament (amabunt),

    so help me the gods! Plaut. Poen. 1, 3, 30; Ter. And. 5, 4, 44 et saep.; cf.:

    ita me di bene ament,

    id. Eun. 4, 1, 1; id. Phorm. 1, 3, 13:

    per deos immortales,

    by the immortal gods! Cic. Phil. 3, 14:

    per deos,

    id. Off. 2, 2 al.:

    cum dis volentibus,

    by the gods' help, Enn. in Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 ed. Vahl.); Plaut. Mil. 4, 8, 41; id. Pers. 3, 1, 4; cf.:

    dis volentibus,

    God willing, Sall. 3, 14, 19:

    si dis placet,

    if it please the gods, Plaut. Capt. 2, 3, 94;

    for which: si di volent,

    id. Poen. 4, 2, 88;

    more freq.: si dis placet, ironically or contemptuously,

    an't please the gods; if you please; forsooth, Ter. Eun. 5, 3, 10; Cic. Pis. 16 fin.; Liv. 6, 40; 34, 32; Quint. 8, 3, 44; Flor. 3, 4, 1 al.:

    di hominesque,

    i. e. all the world, every body, Cic. Fam. 1, 9, 19; Sall. C. 15, 4; Liv. 3, 17; 3, 19 al.:

    dis hominibusque invitis,

    in spite of every body, Cic. Vatin. 16, 38; id. Q. Fr. 3, 2, 1.—
    C.
    Esp.
    1.
    In poets sometimes a goddess; cf. Gr. theos:

    ducente deo (sc. Venere),

    Verg. A. 2, 632:

    audentes deus ipse juvat (sc. Fortuna),

    Ov. M. 10, 586; Macr. Sat. 3, 8; cf. of Aurora, Cat. ap. Cic. N. D. 1, 28 fin.;

    of Alecto,

    Verg. A. 7, 498 (but in all these passages, some regard deus as absol., = to theion, the divinity, Heyne ad Verg. A. 2, 632).—
    2.
    Of Bacchus, Verg. A. 9, 337; 1, 636.—
    D.
    In eccl. Lat., esp. the God of the Hebrews and Christians, God:

    Deus summus,

    Lact. 1, 1:

    omnipotens,

    Vulg. Gen. 17, 1 et passim. Also of the Son of God, God the Son, Christ:

    Deus pater et Deus filius,

    Lact. 4, 29, 1; Vulg. Johan. 1, 1 al.
    II.
    Transf., of highly distinguished or fortunate persons:

    te in dicendo semper putavi deum,

    Cic. Or. 1, 23, 106; cf. id. ib. 2, 42, 179:

    facio te apud illum deum,

    Ter. Ad. 4, 1, 19:

    audiamus Platonem quasi quendam deum philosophorum,

    Cic. N. D. 2, 12; cf.:

    deus ille noster Plato,

    id. Att. 4, 16, 3:

    ubi nunc nobis deus ille magister, Eryx,

    Verg. A. 5, 392:

    deos quoniam propius contingis (i. e. Augustus and Maecenas),

    Hor. S. 2, 6, 52:

    deus sum, si hoc ita est,

    Ter. Hec. 5, 4, 3; cf.:

    sum deus,

    Plaut. Curc. 1, 3, 11; esp. of great patrons or protectors, a guardian god:

    Lentulus consul, parens deus, salus nostrae vitae,

    Cic. post Red. ad Quir. 5, 11:

    Lentulus, cujus pater deus ac parens nominis mei,

    id. Sest. 69, 144.—Hence freq. in inscriptions and on coins of the period of the empire, as an epithet of the emperors:

    DEO AUG.,

    Inscr. Orell. 609 et saep.; cf. Nem. Venat. 71; Calp. Ecl. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > deus

  • 6 ad-ōrō

        ad-ōrō āvī, ātus, āre,    to call upon, entreat, supplicate, implore: prece numen, V.: adorati di, ut bene eveniret, L.: maneat, adoro, Pr.: pacem deum, i. e. the favor of the gods, L.—To reverence, honor, worship: Phoebum, O.: sanctum sidus, V.

    Latin-English dictionary > ad-ōrō

  • 7 advertō (advortō)

       advertō (advortō) tī, sus, ere,    to turn to, turn towards, direct: In partem lumina, O.: agmen urbi, V.: terris proram, V.: classem in portum, L.: hue carinam, O.: Scythicas advertitur oras, steers to, O.: proram, to turn landward, V.: laeti advertuntur harenae, V. — To direct, turn: huc mentem, V.: malis numen, your power to (avenge my) wrongs, V.: animum adverte, attend: animum in eum: monitis animos advertite vestris, O.: adverte, give heed, V.: animis advertite vestris, V. — Animum adverto is often used like animadverto, as verb trans.: postquam id animum advertit, Cs.: animum advortit inter saxa cochleas, S.: quam rem vitio dent, T.: magnas esse copias hostium, etc., Cs.: tunc esset hoc animum advertendum: quā re animum adversā, Cs.

    Latin-English dictionary > advertō (advortō)

  • 8 amīcus

        amīcus adj. with comp. and sup.    [AM-], loving, friendly, kind, favorable: tribuni nobis amici: tyranno, N.: luto sus, H.: mihi nemo amicior Attico: rex amicissimus rei p.: erga te animo esse amico, T.: male numen amicum, unfriendly, V.: coniunctissimus et amicissimus. — Fig., of things, kindly, pleasing, acceptable, favorable: imbres, V.: sidus, propitious, H.: voltus, O.: portūs, of friends, V.: tempus, welcome, H.: nihil est mihi amicius solitudine: Brevitas mihimet amicissima: Nec dīs amicum est te Abire, is it pleasing, H.
    * * *
    I
    amica -um, amicior -or -us, amicissimus -a -um ADJ
    friendly, dear, fond of; supporting (political), loyal, devoted; loving
    II
    friend, ally, disciple; loved one; patron; counselor/courtier (to a prince)

    Latin-English dictionary > amīcus

  • 9 benīgnus

        benīgnus adj. with comp.    [bene+GEN-], kind, good, friendly, pleasing, favorable, benignant: animus in alqm, T.: numen, H.: oratio: benigniora verba, L. — Beneficent, obliging, liberal, bounteous: fortuna mihi, H.: benigniores quam res patitur: vini somnique benignus, a hard drinker and a lover of sleep, H.—Fruitful, fertile, copious, rich: vepres, H.: cornu, H.: ingeni Benigna vena est, H.: praeda, O.: messes terra benigna daret, Tb.
    * * *
    benigna -um, benignior -or -us, benignissimus -a -um ADJ
    kind, favorable, obliging; kindly, mild, affable; liberal, bounteous

    Latin-English dictionary > benīgnus

  • 10 caelestis

        caelestis (not coel-), e ( abl sing. -tī; rarely -te, O.; gen plur. poet. -tūm, V., O.), adj.    [caelum], of heaven, from heaven, of the heavens, heavenly, celestial: aqua, rain, H.: plagae, O.: aërii mellis dona, V.: prodigia, L.— Plur n. as subst, the heavenly bodies.—Fig., divine: numen, O.: irae, L.: origo, V.: sapientia, H.: auxilium, of the gods, O.— Plur m. as subst, the gods: in concilio caelestium: nuntia caelestes ita velle, L.: invisus caelestibus, V.: bis sex, the twelve great gods, O.: magnitudo caelestium, the divine majesty, Ta.— Plur n. as subst, heavenly objects, divine things: haec caelestia semper spectato: tentare, experience, i. e. be deified, H. — Celestial, divine, god-like, magnificent, pre-eminent: legiones: quem prope caelestem fecerint, L.: quos Elea domum reducit Palma caelestīs, glorified, H.
    * * *
    I
    caeleste, caelestior -or -us, caelestissimus -a -um ADJ
    heavenly, of heavens/sky, from heaven/sky; celestial; divine; of the_Gods
    II
    divinity, god/goddess; god-like person; the_Gods (pl.)

    Latin-English dictionary > caelestis

  • 11 cēlō

        cēlō āvī, ātus, āre    [2 CAL-], to hide from, keep ignorant of, conceal from: te partum, T.: vos celavi quod nunc dicam, T.: te sermonem: iter omnīs, N.: homines, quid iis adsit copiae.— Pass, to be kept in ignorance of: nosne hoc celatos tam diu, T.: quod te celatum volebam: id Alcibiades celari non potuit, N.: de armis celare te noluit?: de illo veneno celata mater.—With acc. of person only, to keep ignorant, elude, hide from: Iovis numen: emptores: celabar, excludebar. — To conceal, hide, cover, keep secret: tam insperatum gaudium, T.: sententiam: factum, V.: sol diem qui Promis et celas, H.: voltūs manibus, O.: crudelia consilia dulci formā, Ct.: periuria, Tb.: sacra alia terrae, in the earth, L.: plerosque ii, qui receperant, celant, Cs.: aliquem silvis, V.: diu celari (virgo) non potest, T.: Celata virtus, H.: parte tertiā (armorum) celatā, Cs.: quod celari opus erat: celabitur auctor, H.: tempus ad celandum idoneum: non est celandum, no secret is to be made of it, N.
    * * *
    I
    celare, celavi, celatus V TRANS
    conceal, hide, keep secret; disguise; keep in dark/in ignorance; shield
    II

    Latin-English dictionary > cēlō

  • 12 cōnsulō

        cōnsulō luī, ltum, ere    [com-+2 SAL-], to meet and consider, reflect, deliberate, take counsel, consult, take care, have regard, look out, be mindful: tempus consulendi, T.: ad consulendum potestas, L.: ut animi trepidarent magis quam consulerent, L.: praesidium consulenti curiae, H.: inpensius, V.: in longitudinem, to take thought for the future, T.: in commune, for the common good, T.: in medium, V.: de salute suorum: ut illorum solitudo munita sit: custodi et consule longe (with ne), V.: ut urbi satis esset praesidii, consultum est: famae tuae: receptui suo, Cs.: rei p., S.: timori magis quam religioni, Cs.: mi consultum optime esse, T.: rerum summae, O.: male patriae, N. — To take a resolution, resolve, conclude, determine: de uxore, S.: de nullis quam vobis infestius, L.: gravius in eum, S.: in humiliores libidinose, L.: in deditos durius, Ta.—To consult, inquire of, ask for advice, counsel with, apply to, question: spectatas undas, quid se deceat, O.: pro te hos: si publice consuletur, Ta.: collegium consuli iussit, num, etc., L.: consulta, qualem Optet habere virum, asked, O.: te id, ask your opinion of it. — Supin. acc.: ut esset, quo consultum plebes veniret, L.— To consult (a god, an oracle, etc.): Apollinem de re: deum auguriis, L.: Phoebi oracula, O.: de se ter sortibus consultum, utrum, etc., Cs.: spirantia exta, V.: numen nunc extis nunc per aves, L.: consultus vates, V.— To take counsel (of a lawyer), ask advice: de iure civili consuli: qui consuluntur, i. e. skilled in the law: licet consulere? (a formula of asking advice): consulere licebit? Consule, H.— To refer to (an authority, a legislative body, etc.), consult: senatum, S.: senatum de foedere, Cs.: populum de eius morte: plebem in omnia (tribuni), L. — To deliberate upon, consider: rem ordine, L.: consulere et explorare rem: quid agant, Cs. — To advise, counsel, recommend: tun consulis quicquam? T. — To resolve upon, determine, decide: potestas consulendi quid velis, T.: pessime istuc in te, T.: suae vitae durius, i. e. commit suicide, Cs.: quae reges male consuluerint, S. —In the phrase, boni consulere, to regard favorably, take in good part: tu haec consule missa boni, O.
    * * *
    consulere, consului, consultus V
    ask information/advice of; consult, take counsel; deliberate/consider; advise; decide upon, adopt; look after/out for (DAT), pay attention to; refer to

    Latin-English dictionary > cōnsulō

  • 13 deus

        deus ī ( nom plur. dī, diī, rarely deī; gen. deōrum or deūm, poet. also divōm or divūm; dat. dīs, diīs, and later deīs), m    [DIV-], a god, deity: deorum inmortalium numen: consilio deorum, Cs.— In ejaculations: di! T.: di boni! T.: di inmortales! T.: Pro di inmortales! T.: per deos inmortalīs!: di magni! O.: di vostram fidem! T.: pro deūm fidem! T.: Pro deūm atque hominum fidem! T.: pro deūm inmortalium! T.—In wishes, greetings, and asseverations: di bene vortant, T.: utinam ita di faxint, T.: quod di prohibeant, T.: quod di omen avertant, the gods forbid: di melius duint, T.: Di meliora piis, V.: di meliora velint, O.: di meliora! god forbid!: di melius, O.: Di tibi omnia optata offerant, T.: Ut illum di deaeque perdant, T.: Di tibi male faciant, T.: Ita me di ament, T.: cum dis volentibus, by the gods help: dis volentibus, S.: si dis placet, an't please the gods, T.: di hominesque, i. e. all the world: dis hominibusque invitis, in spite of everybody.—The divine power: deum ire per omnīs Terras (dicunt), V.: Incaluit deo, O.— A goddess (poet.): ducente deo (sc. Venere), V.: Audentīs deus ipse iuvat (sc. Fortuna), O.—Of persons, a god, divine being: te in dicendo semper putavi deum: Plato quasi deus philosphorum: deus ille magister, V.: deos quoniam propius contingis, the powers that be, H.: deus sum, si hoc ita est, my fortune is divine, T.
    * * *
    I
    god; God!: Oh God
    II
    God (Christian text); god; divine essence/being, supreme being; statue of god

    Latin-English dictionary > deus

  • 14 dīvīnus

        dīvīnus adj. with comp. and sup.    [divus], of a god, of a deity, divine: numen: stirps, V.: origo, L.: sine ope divinā, Cs.: animos esse divinos, i. e. of divine origin: religiones, L.: causa divinior: divinissima dona, i. e. most worthy of a deity: rem divinam facere, worship, T.: rem divinam ture ac vino fecisse, L.: rebus divinis praeesse, religion, Cs.: agere divina humanaque, religious and secular duties, L.: divina humanaque Divitiis parent, the whole world, H.: omnium divinarum humanarum rerum consensio, i. e. union in all interests and feelings: divina humanaque scelera, sacrilege and outrage, L.: rerum divinarum et humanarum scientia, physics and morals: divinum ius et humanum, natural and positive law: (homines) soli divinocum capaces, Iu. — Divincly inspired, prophetic: animus divinior: cum ille potius divinus fuerit, N.: vates, H.: poëta, V.: futuri Sententia, H.: Imbrium avis imminentium, H. — As subst m., a soothsayer, prophet: nescio qui ille divinus: divine tu, inaugura, L.: adsisto divinis, watch the fortunetellers, H.— Godlike, superhuman, admirable, excellent: genus hominum: legiones: fides: senatūs admurmuratio: quā (ratione) nihil est in homine divinius: domus, i. e. imperial, Ph.
    * * *
    I
    divina -um, divinior -or -us, divinissimus -a -um ADJ
    divine, of a deity/god, godlike; sacred; divinely inspired, prophetic; natural
    II

    Latin-English dictionary > dīvīnus

  • 15 dominus

        dominus ī, m    [2 DOM-], a master, possessor, ruler, lord, proprietor, owner: aedium, T.: servos, Quoi dominus curaest, T.: nec imperante domino: fugitivi ab dominis: Contemptae rei, H.: bonus adsiduusque, householder.—A master, lord, ruler, commander, chief, proprietor, owner, despot, tyrant: condicio omnium gentium domini: summi domini numen: populi, quem Graeci tyrannum vocant: dominum Aenean in regna recepit, V. — Fig.: gravissimi domini, terror ac metus: rei futurus, who must decide: nec prosunt domino artes, O.: Urget non lenis, i. e. passion, H.: vitae necisque, arbiter, L.— The master of a feast, entertainer, host, C.: dominorum invitatio, L.— The master of a public show, C.—A title of the emperor, master, Ph.
    * * *
    owner, lord, master; the Lord; title for ecclesiastics/gentlemen

    Latin-English dictionary > dominus

  • 16 ē-vidēns

        ē-vidēns adj.    with comp. and sup, looking out, obvious, apparent, manifest, plain, clear, evident: si quid est evidens, de quo inter omnīs conveniat: res, L.: numen, L.: quid est evidentius?: evidentissimum id fuit, quod, etc., L.

    Latin-English dictionary > ē-vidēns

  • 17 exōrābilis

        exōrābilis e, adj. with comp.    [exoro], easily entreated, influenced by prayer: populus: in se: auro, H.: numen, Iu.: missus tamquam exorabilior, Ta.
    * * *
    exorabilis, exorabile ADJ

    Latin-English dictionary > exōrābilis

  • 18 experior

        experior pertus, īrī, dep.    [1 PAR-], to try, prove, test, experience, endure: hanc nunc experiamur, T: eos (amicos): vim eius (veneni) esse in servo: eandem belli fortunam, Cs.: laborem, V.: procos priores, seek to win back, V.: quidve ferat Fors, Virtute experiamur: quantum audeatis, L.: experiundo scies, T.: experiendo cognovi: In experiundo ut essem, i. e. might have a full trial, T.: exorabile numen Fortasse experiar, may find, Iu. —In perf, to have tried, have learned, have experienced, know by experience: expertus es istius perfidiam: quod genus nullo telo traici posse, Cs.: metum fecerant expertis Gallicā clade, L.: expertus (eum) fidelem in Ganymede, H.: experto credite, quantus adsurgat, V.: expertus bellis animus, Ta. — To measure strength with, contend with: ut interire quam Romanos non experiri mallet, N.: Turnum in armis, V.— To try, undertake, attempt, make trial, undergo, experience: Bis terque expertus frustra, H.: Omnia priusquam armis, resort to everything before using, T.: omnia de pace: extremum auxilium, the last resort, Cs.: extrema omnia, S.: (terram) colendo facilem, find, V.: iudicium populi R., submit to, L.: experiar certe, ut hinc avolem: ut sine armis reduceret, etc., N.: vi contra vim experiundum putavit.— To try by law, go to law: Caecinae placuit experiri: alquid summo iure, submit to trial.
    * * *
    experiri, expertus sum V DEP
    test, put to the test; find out; attempt, try; prove, experience

    Latin-English dictionary > experior

  • 19 implācābilis (inpl-)

        implācābilis (inpl-) e, adj.    [2 in+placabilis], unappeasable, implacable, irreconcilable: se mihi implacabilem praebere: Fabio, L.: numen, O.: iracundiae: ira, O.

    Latin-English dictionary > implācābilis (inpl-)

  • 20 īnfēstus

        īnfēstus adj. with comp. and sup.    [P. of * infendo], made unsafe, disturbed, molested, infested, unquiet, unsafe: via excursionibus barbarorum: omnia serpentibus, S.: sua tuta omnia, infesta hostium, L.: vita: infestum agrum reddere, make unsafe, L.: sibi Teucri, V.: infestior salus: infestior Tulli senectus, L.: infestissima pars Ciliciae.— Plur n. as subst: infestis (i. e. infestis rebus), when in affliction, H.—That renders unsafe, hostile, inimical, troublesome, dangerous: infestis signis ad se ire, Cs.: ante vallum infestis signis constitere, L.: infestis pilis procurrere, threatening, Cs.: infesta tela ferre, V.: infestis oculis conspici: te animo infestissimo intuetur: numen, Iu.: regi plebes, S.: provincia victoriae: gens infestissima nomini Romano, S.: nautis Orion, H.: virtutibus tempora, Ta.
    * * *
    infesta -um, infestior -or -us, infestissimus -a -um ADJ
    unsafe, dangerous; hostile; disturbed, molested, infested, unquiet

    Latin-English dictionary > īnfēstus

См. также в других словарях:

  • NUMEN — La formation du mot numen est claire. Il appartient à un type de dérivés qui permettait de former, à partir d’un verbe, un nom abstrait. Le verbe dont dérive numen signifiait: «manifester sa volonté par un signe de tête». L’emploi n’est pas moins …   Encyclopédie Universelle

  • Numen — bezeichnet in der Römischen Religion (lat. numen Plural: numina „Wink, Geheiß, Wille, göttlicher Wille“) das Wirken einer Gottheit. Der Theologe Rudolf Otto benutzte den Begriff zur Bezeichnung der Anwesenheit eines „gestaltlos Göttlichen“.… …   Deutsch Wikipedia

  • numen — NÚMEN s.n. Lucru în sine, cunoscut numai prin raţiune, în opoziţie cu fenomenul, cunoscut senzorial. – Din fr. noumène. Trimis de bogdanrsb, 13.08.2004. Sursa: DEX 98  númen s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  NÚMEN …   Dicționar Român

  • Numen — ( presencia , plural numina) es un término latino que se refiere a la deidad y abarca el sentido sagrado y de inmanencia que había en todos los lugares y objetos para la religión romana. La multiplicación de nombres para los dioses itálicos no… …   Wikipedia Español

  • NUMEN — idem proprie quod nutus: hinc Numen divinum, et Numen κατ᾿ ἀντωνομασίαν, vis, potentia cuiusque Dei, apud Scriptores Ethnicos, qua de re vide Casp. Barthium Adversariorum Comm. l. 24. c. 10. Item veneratio, quae pro Numinibus dabatur arboribus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • numen — (n.) divine spirit, presiding divinity, 1620s, from L. numen divine will, divinity, lit. a nod, from nuere to nod (assent); see NUMINOUS (Cf. numinous) …   Etymology dictionary

  • númen — s. m. O mesmo que nume. • [Brasil] Plural: númenes ou numens. • [Portugal] Plural: númenes.   ‣ Etimologia: latim numen, inis, anuência com a cabeça, poder divino …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • numen — sustantivo masculino 1. Área: mitología Cualquiera de los dioses de la mitología clásica. 2. (no contable) Uso/registro: elevado. Inspiración del artista: En esta obra se puede ver el numen poético del autor …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • numen — (Del lat. numen). 1. m. Deidad dotada de un poder misterioso y fascinador. 2. Cada uno de los dioses de la mitología clásica. 3. Inspiración del artista o escritor …   Diccionario de la lengua española

  • Numen —         (лат.) божество; божественное (вообще). Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983 …   Философская энциклопедия

  • Numen — (lat.), Gottheit, göttliche Wundermacht …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»