-
1 nātūrāliter
nātūrāliter adv. [naturalis], naturally, conformably to nature, by nature: divinare: alacritas innata omnibus, Cs.* * *naturally, normally; inherently, by nature; spontaneously; by human nature -
2 naturaliter
nātūrālĭter, adv., v. naturalis fin. -
3 naturale
I.By birth, one's own:II.naturalis pater, opp. to adoptive father,
Cic. Phil. 3, 6, 15:in adoptionem dato redire in familiam liceat, si pater naturalis sine liberis decesserit,
Quint. 3, 6, 96: filius ( = kata phusin uios), Liv. 42, 52:Pauli nepos,
id. 44, 44; Suet. Tib. 52; Gai. Inst. 2, 137; 3, 31:qui in avi sui naturalis potestate est,
Dig. 37, 8, 1, § 2; also, natural, illegitimate ( = nothus), Dig. 40, 5, 40; 36, 1, 80, § 2; Aug. Conf. 6, 12; Inscr. Grut. 945, 3.—Of or belonging to the nature of things, produced by or agreeable to nature, natural:III.naturale est alicui,
it is natural to one, it is his innate quality, Plin. 11, 37. 54, §144: historia, id. praef. § 1: motus naturalis,
Cic. Fin. 1, 6, 19:societas,
id. Off. 1, 16, 50:lex,
id. N. D. 1, 14, 36:notio naturalis atque insita in animis nostris,
id. Fin. 1, 9, 31:naturalis, non fucatus nitor,
id. Brut. 9, 36:bonum,
id. Cael. 5, 11: dies, a natural day, i. e. from sunrise to sunset, opp. to the dies civilis, Censor. de Die Nat. 23;v. civilis: mors,
a natural, not a violent death, Plin. 7, 53, 54, § 180 (for the class. mors necessaria, Cic. Mil. 7, 16):naturales exitus,
the anus, Col. 6, 30, 8:naturalia desideria,
the serual impulse, id. 6, 24, 2; 6, 27, 7: loca naturalia, the sexual parts of men and animals, Cels. 1, p. 11 Milligan.—As subst.: nātūrāle, is, n., the private parts:sanguinis pars per naturale descendit,
Cels. 5, 26, 13; 7, 26, 1 al.—More freq. plur., nātūrālĭa, ĭum, n., in same sense, Cels. 4, 21 init.; 5, 20, 4; 6, 18, 2 al.; Col. 6, 27, 10; Just. 1, 4, 2.—Of or concerning nature, natural:IV.naturales quaestiones,
Cic. Part. 18, 64:historia, Plin. H. N. praef. § 1: philosophia,
Isid. Orig. 2, 24, 12.—Opp. to fictitious, natural, real:philosophi duos Joves fecerunt, unum naturalem, alterum fabulosum,
Lact. 1, 11. —Hence, adv.: nātūrālĭter, naturally, conformably to nature, by nature:nec vero umquam animus hominis naturaliter divinat,
Cic. Div. 1, 50, 113:alacritas naturaliter innata,
Caes. B. C. 3, 92:inter naturaliter dissimillimos,
Vell. 2, 60, 5; Plin. 11, 37, 47, § 130:profluere (urinam),
Cels. 7, 26, 1; Hirt. B. Alex. 8:est aliquid in omni materiā naturaliter primum,
Quint. 3, 8, 6. -
4 naturalia
I.By birth, one's own:II.naturalis pater, opp. to adoptive father,
Cic. Phil. 3, 6, 15:in adoptionem dato redire in familiam liceat, si pater naturalis sine liberis decesserit,
Quint. 3, 6, 96: filius ( = kata phusin uios), Liv. 42, 52:Pauli nepos,
id. 44, 44; Suet. Tib. 52; Gai. Inst. 2, 137; 3, 31:qui in avi sui naturalis potestate est,
Dig. 37, 8, 1, § 2; also, natural, illegitimate ( = nothus), Dig. 40, 5, 40; 36, 1, 80, § 2; Aug. Conf. 6, 12; Inscr. Grut. 945, 3.—Of or belonging to the nature of things, produced by or agreeable to nature, natural:III.naturale est alicui,
it is natural to one, it is his innate quality, Plin. 11, 37. 54, §144: historia, id. praef. § 1: motus naturalis,
Cic. Fin. 1, 6, 19:societas,
id. Off. 1, 16, 50:lex,
id. N. D. 1, 14, 36:notio naturalis atque insita in animis nostris,
id. Fin. 1, 9, 31:naturalis, non fucatus nitor,
id. Brut. 9, 36:bonum,
id. Cael. 5, 11: dies, a natural day, i. e. from sunrise to sunset, opp. to the dies civilis, Censor. de Die Nat. 23;v. civilis: mors,
a natural, not a violent death, Plin. 7, 53, 54, § 180 (for the class. mors necessaria, Cic. Mil. 7, 16):naturales exitus,
the anus, Col. 6, 30, 8:naturalia desideria,
the serual impulse, id. 6, 24, 2; 6, 27, 7: loca naturalia, the sexual parts of men and animals, Cels. 1, p. 11 Milligan.—As subst.: nātūrāle, is, n., the private parts:sanguinis pars per naturale descendit,
Cels. 5, 26, 13; 7, 26, 1 al.—More freq. plur., nātūrālĭa, ĭum, n., in same sense, Cels. 4, 21 init.; 5, 20, 4; 6, 18, 2 al.; Col. 6, 27, 10; Just. 1, 4, 2.—Of or concerning nature, natural:IV.naturales quaestiones,
Cic. Part. 18, 64:historia, Plin. H. N. praef. § 1: philosophia,
Isid. Orig. 2, 24, 12.—Opp. to fictitious, natural, real:philosophi duos Joves fecerunt, unum naturalem, alterum fabulosum,
Lact. 1, 11. —Hence, adv.: nātūrālĭter, naturally, conformably to nature, by nature:nec vero umquam animus hominis naturaliter divinat,
Cic. Div. 1, 50, 113:alacritas naturaliter innata,
Caes. B. C. 3, 92:inter naturaliter dissimillimos,
Vell. 2, 60, 5; Plin. 11, 37, 47, § 130:profluere (urinam),
Cels. 7, 26, 1; Hirt. B. Alex. 8:est aliquid in omni materiā naturaliter primum,
Quint. 3, 8, 6. -
5 naturalis
I.By birth, one's own:II.naturalis pater, opp. to adoptive father,
Cic. Phil. 3, 6, 15:in adoptionem dato redire in familiam liceat, si pater naturalis sine liberis decesserit,
Quint. 3, 6, 96: filius ( = kata phusin uios), Liv. 42, 52:Pauli nepos,
id. 44, 44; Suet. Tib. 52; Gai. Inst. 2, 137; 3, 31:qui in avi sui naturalis potestate est,
Dig. 37, 8, 1, § 2; also, natural, illegitimate ( = nothus), Dig. 40, 5, 40; 36, 1, 80, § 2; Aug. Conf. 6, 12; Inscr. Grut. 945, 3.—Of or belonging to the nature of things, produced by or agreeable to nature, natural:III.naturale est alicui,
it is natural to one, it is his innate quality, Plin. 11, 37. 54, §144: historia, id. praef. § 1: motus naturalis,
Cic. Fin. 1, 6, 19:societas,
id. Off. 1, 16, 50:lex,
id. N. D. 1, 14, 36:notio naturalis atque insita in animis nostris,
id. Fin. 1, 9, 31:naturalis, non fucatus nitor,
id. Brut. 9, 36:bonum,
id. Cael. 5, 11: dies, a natural day, i. e. from sunrise to sunset, opp. to the dies civilis, Censor. de Die Nat. 23;v. civilis: mors,
a natural, not a violent death, Plin. 7, 53, 54, § 180 (for the class. mors necessaria, Cic. Mil. 7, 16):naturales exitus,
the anus, Col. 6, 30, 8:naturalia desideria,
the serual impulse, id. 6, 24, 2; 6, 27, 7: loca naturalia, the sexual parts of men and animals, Cels. 1, p. 11 Milligan.—As subst.: nātūrāle, is, n., the private parts:sanguinis pars per naturale descendit,
Cels. 5, 26, 13; 7, 26, 1 al.—More freq. plur., nātūrālĭa, ĭum, n., in same sense, Cels. 4, 21 init.; 5, 20, 4; 6, 18, 2 al.; Col. 6, 27, 10; Just. 1, 4, 2.—Of or concerning nature, natural:IV.naturales quaestiones,
Cic. Part. 18, 64:historia, Plin. H. N. praef. § 1: philosophia,
Isid. Orig. 2, 24, 12.—Opp. to fictitious, natural, real:philosophi duos Joves fecerunt, unum naturalem, alterum fabulosum,
Lact. 1, 11. —Hence, adv.: nātūrālĭter, naturally, conformably to nature, by nature:nec vero umquam animus hominis naturaliter divinat,
Cic. Div. 1, 50, 113:alacritas naturaliter innata,
Caes. B. C. 3, 92:inter naturaliter dissimillimos,
Vell. 2, 60, 5; Plin. 11, 37, 47, § 130:profluere (urinam),
Cels. 7, 26, 1; Hirt. B. Alex. 8:est aliquid in omni materiā naturaliter primum,
Quint. 3, 8, 6. -
6 innātus
-
7 effuticius
effūtīcĭus or - tĭus, a, um, adj. [effutio], prattling, unmeaning, inarticulate: euax verbum nihil significat, sed effuticium naturaliter est, a mere natural utterance or sound, Varr. L. L. 7, § 92 Müll. -
8 effutitius
effūtīcĭus or - tĭus, a, um, adj. [effutio], prattling, unmeaning, inarticulate: euax verbum nihil significat, sed effuticium naturaliter est, a mere natural utterance or sound, Varr. L. L. 7, § 92 Müll. -
9 febricito
fē̆brīcĭto, āvi, 1, v. n. [id.], to be ill of a fever, to have a fever (post-Aug.):scire oportet, non febricitare eum, cujus venae naturaliter ordinatae sunt,
Cels. 3, 6; Sen. Ben. 4, 39; Col. 6, 9, 1; Mart. 11, 98, 20; Vulg. Matt. 8, 14. -
10 incitatio
I.Act., an inciting, rousing, instigating:II. A.languentis populi,
Cic. de Or. 2, 9, 35:acris et vehemens,
id. ib. 2, 43, 183.—Lit.:B.qui (sol) tanta incitatione fertur, ut, celeritas ejus quanta sit, ne cogitari quidem possit,
Cic. Ac. 2, 26, 82:ejaculari incitatione,
Scrib. Comp. 84.—Trop.: est quaedam animi incitatio atque alacritas naturaliter innata omnibus, * Caes. B. C. 3, 92, 3:mentis,
Cic. Div. 1, 40, 89:sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim,
id. de Or. 1, 35, 161. -
11 innascor
I.Lit.:II.neglectis urenda filix innascitur agris,
Hor. S. 1, 3, 37:Fauni velut innati triviis,
id. A. P. 245:innata rupibus altis robora,
Ov. H. 7, 37:eodem innati solo, quod incolunt,
Just. 2, 6:innata in cornibus cervi hedera,
Plin. 8, 32, 50, § 117:calvitium uni tantum animalium homini, praeterquam innatum,
excepting those that have it naturally, id. 11, 37, 47, § 131.—Trop. (class.), to arise in, originate in, be produced in:(α).in hac elatione animi nimia cupiditas principatus innascitur,
Cic. Off. 1, 19, 64.—Hence, P. a.: innātus, a, um, inborn, innate, inherent, natural.With dat.: non mihi avaritia umquam innatast;(β).satis habeo divitiarum,
Plaut. Mil. 4, 2, 71:innatam esse homini probitatem,
Cic. Fin. 2, 31, 99:sunt ingeniis nostris semina innata virtutum,
id. Tusc. 3, 1, 2:est quaedam alacritas naturaliter innata omnibus,
Caes. B. C. 3, 92, 3:affectata aliis castitas, tibi ingenita et innata,
Plin. Pan. 20, 2.—With in and abl.:(γ).tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor,
Cic. Fin. 5, 18, 48:in animis eorum insitum atque innatum esse videtur,
id. Verr. 2, 4, 48.—Absol.:nos habere insitam quandam, vel potius innatam cupiditatem scientiae,
Cic. Fin. 4, 2, 4:innata atque insita anteponantur assumptis atque adventiciis,
id. Top. 18, 69:affectatio innata videtur esse, non arcessita,
Quint. 9, 3, 74. -
12 laetor
laetor, ātus, 1, v. dep. n. [lit. pass. of laeto], to rejoice, feel joy, be joyful or glad [p. 1030] at any thing (syn. gaudeo); constr. with abl., with in, de, ex, or super and abl., with neutr. acc., with acc. and inf., poet. with gen.(α).With abl.:(β).ut quisquam amator nuptiis laetetur,
Ter. Hec. 5, 3, 37:et laetari bonis rebus et dolere contrariis,
Cic. Lael. 13, 47:sua re gesta,
id. Rep. 1, 42, 65:laetor tum praesenti, tum sperata tua dignitate,
id. Fam. 2, 9, 1:laetabitur cor meum quasi a vino,
Vulg. Zach. 10, 7:juvenis specie,
Juv. 10, 310.—With in and abl.:(γ).laetaris tu in omnium gemitu,
Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:in hoc est laetatus, quod,
because that, id. Phil. 11, 4, 9:ad laetandum in laetitia gentis tuae,
Vulg. Psa. 105, 5:in Domino,
id. ib. 96, 12; 84, 7 et saep.—With de and abl.:(δ).de communi salute,
Cic. Marc. 11, 33:de labore suo,
Vulg. Sirach, 5, 18.—With ex and abl.:(ε).Vaccenses ex perfidia laetati,
Sall. J. 69, 3. —With super (late Lat.):(ζ).super hederā,
Vulg. Jonah, 4, 6; id. Isa. 39, 2.—With neutr. acc.:(η).illud mihi laetandum video, quod,
because that, Cic. de Imp. Pomp. 1; but rarely with acc. of direct object:laetandum magis quam dolendum casum tuum,
Sall. J. 14, 22:hos erat Aeacides voltu laetatus honores,
Verg. Cul. 322.—With acc. and inf. (freq. in Cic.):(θ).istuc tibi ex sententia tua obtigisse laetor,
Ter. Heaut. 4, 3, 5; id. Hec. 5, 3, 35:quae perfecta esse gaudeo, judices, vehementerque laetor,
Cic. Rosc. Am. 47, 136:quem esse natum... haec civitas laetabitur,
id. Lael. 4, 14:utrumque laetor, et sine dolore corporis te fuisse et animo valuisse,
id. Fam. 7, 1, 1; cf.:nec vero Alciden me sum laetatus euntem accepisse,
Verg. A. 6, 392.—With gen., in connection with memini:II.nec veterum memini laetorve malorum,
Verg. A. 11, 280.—Transf., of inanim. subjects, to delight, rejoice, be joyful:omne vitis genus naturaliter laetatur tepore potius, quam frigore,
is fonder of warmth than of cold, Col. 3, 9 fin.:frumenta omnia maxime laetantur patenti campo,
delight in, Pall. 1, 6, 15:laetatur mons Sion,
Vulg. Psa. 47. 12.— Hence, laetans, antis, P. a., rejoicing, joyful, glad:eos nunc laetantis faciam adventu meo,
Plaut. Stich. 3, 1, 6:nubit Oppianico continuo Sassia laetanti jam animo,
Cic. Clu. 9 fin. — Poet., of inanim. things:loca,
delightful, cheerful, agreeable, Lucr. 2, 344.— -
13 maestus
maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).I.Lit.:II.quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?
Plaut. Bacch. 4, 4, 18:id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,
id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,
id. Or. 22, 74:maestus ac sordidatus senex,
id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:maestus ac sollicitus,
Hor. S. 1, 2, 3:maestissimus Hector,
Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:maesto et conturbato vultu,
Auct. Her. 3, 15, 27:maesta ac lugentia castra,
Just. 18, 7:maestam attonitamque videre urbem,
Juv. 11, 199:maesta manus,
Ov. F. 4, 454:horrida pro maestis lanietur pluma capillis,
id. Am. 2, 6, 5:comae,
id. F. 4, 854:collum,
id. Tr. 3, 5, 15:timor,
Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:animam maestam teneri,
Stat. Th. 10. 775.—Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).A.Like tristis, gloomy, severe by nature:B.ille neci maestum mittit Oniten,
Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):tacitā maestissimus irā,
Val. Fl. 5, 568:oratores maesti et inculti,
gloomy, Tac. Or. 24.—In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:* A. * B.vestis,
a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:tubae,
id. 4 (5), 11, 9:funera,
Ov. F. 6, 660; cf.:ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,
Verg. A. 5, 48:a laevā maesta volavit avis,
the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms. -
14 moestua
maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).I.Lit.:II.quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?
Plaut. Bacch. 4, 4, 18:id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,
id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,
id. Or. 22, 74:maestus ac sordidatus senex,
id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:maestus ac sollicitus,
Hor. S. 1, 2, 3:maestissimus Hector,
Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:maesto et conturbato vultu,
Auct. Her. 3, 15, 27:maesta ac lugentia castra,
Just. 18, 7:maestam attonitamque videre urbem,
Juv. 11, 199:maesta manus,
Ov. F. 4, 454:horrida pro maestis lanietur pluma capillis,
id. Am. 2, 6, 5:comae,
id. F. 4, 854:collum,
id. Tr. 3, 5, 15:timor,
Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:animam maestam teneri,
Stat. Th. 10. 775.—Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).A.Like tristis, gloomy, severe by nature:B.ille neci maestum mittit Oniten,
Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):tacitā maestissimus irā,
Val. Fl. 5, 568:oratores maesti et inculti,
gloomy, Tac. Or. 24.—In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:* A. * B.vestis,
a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:tubae,
id. 4 (5), 11, 9:funera,
Ov. F. 6, 660; cf.:ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,
Verg. A. 5, 48:a laevā maesta volavit avis,
the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms. -
15 possessio
possessĭo, ōnis, f. [possido].I.A taking possession of, seizing, occupying, taking (= ktêsis), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24:II.regni,
Liv. 33, 41, 3:mittere in possessionem,
to send to take possession, Cic. Quint. 26, 83:Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc.,
Tac. Agr. 18:si mare intretur, promptam ipsis possessionem,
id. A. 2, 5.—Transf.A.In abstr., a possessing, holding, possession, occupation:B.possessio est, ut definit Gallus Aelius, usus quidam agri, aut aedificii, non ipse fundus, aut ager,
Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: possessio appellata est, ut Labeo ait, a sedibus, quasi positio, quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei insistit, quam Graeci katochên dicunt, Dig. 41, 21:certā re et possessione deturbari,
Cic. Fam. 12, 25:hortorum,
id. Mil. 27, 75:fundi,
id. ib. 27, 75:in possessionem proficisci,
to come into possession, id. Quint. 27, 85:in possessionem venire,
id. Att. 4, 2, 3:possessionem restituere,
id. Fam. 10, 27, 1:in possessionem dare,
Vulg. Lev. 14, 34:esse in possessione bonorum,
Cic. Caecin. 7, 19:possessionem bonorum dare alicui,
id. Fam. 7, 21:tradere,
Caes. B. G. 1, 44:tenere,
Nep. Tim. 2, 4:ponere se in possessione,
to take possession, Sen. Ira, 1, 7, 2:si ignis prima possessio rerum fuit, qui paulatim exstinctus, sedem terris dedit,
if at first fire possessed the world, Just. 2, 1, 15.—In concr., a thing possessed, a possession, property, esp. an estate:III.possessiones appellantur agri late patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut quisque occupaverat, possidebat,
Fest. p. 241 Müll.:prata et areas quasdam magno aestimant, quod ei generi possessionum minime noceri potest,
Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17:qui trans Rhodanum vicos possessionesque habebant,
id. B. G. 1, 11:urbanae,
Nep. Att. 14, 3:aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem,
Sall. C. 35, 3.—Trop., possession:prudentiae doctrinaeque possessio,
Cic. de Or. 3, 31, 122:judicii ac defensionis,
id. ib. 2, 49, 200: laud is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6. -
16 primordialis
prīmordĭālis, e, adj. [primordia], that is first of all, original, primordial (eccl. Lat.):lex,
Tert. adv. Jud. 2:causa,
Amm. 30, 1.— Adv.: prīmordĭālĭter, from the beginning, originally (post-class.):in regiones suas, unde primordialiter exsistunt, corpore naturaliter feruntur,
Claud. Mamert. Stat. Anim. 2, 5; Aug. Trin. 3, 9. -
17 primordialiter
prīmordĭālis, e, adj. [primordia], that is first of all, original, primordial (eccl. Lat.):lex,
Tert. adv. Jud. 2:causa,
Amm. 30, 1.— Adv.: prīmordĭālĭter, from the beginning, originally (post-class.):in regiones suas, unde primordialiter exsistunt, corpore naturaliter feruntur,
Claud. Mamert. Stat. Anim. 2, 5; Aug. Trin. 3, 9.
См. также в других словарях:
anima naturaliter christiana — [lateinisch »die Seele ist von Natur aus christlich«], Theologie: von Tertullian geprägte Formel, die in das katholische Glaubensverständnis eingegangen ist. Sie besagt, dass die Fähigkeit zur Erkenntnis Gottes jedem Menschen innewohnt und… … Universal-Lexikon
Anima naturaliter christiana — (lat. = die Seele von Natur aus christlich), von dem Kirchenschriftsteller Tertullian († um 220) auf das Dasein eines einzigen Gottes bezogener Gedanke der Stoischen Philosophie . Er bedeutet bei ihm (Apol. 17, 6): Die menschliche Seele bekam… … Neues Theologisches Wörterbuch
anima naturaliter christiana — ani|ma na|tu|ra|li|ter chris|ti|a|na [ kris...] <lat. ; »die Seele ist von Natur aus christlich«> von dem röm. Kirchenschriftsteller Tertullian geprägte Formel, die besagt, dass die Fähigkeit zur Erkenntnis Gottes jedem Menschen innewohnt u … Das große Fremdwörterbuch
Anima naturaliter christiana — латинская фраза Тертуллиана (ок. 160 ок. 220) Душа по своей природе христианка ( Apologeticum 17.6), означающая, что каждой душе присуще знание Бога и что это знание никогда не может быть полностью устранено … Вестминстерский словарь теологических терминов
in pretio emptionis et venditionis, naturaliter licet contrahentibus se circumvenire — /in presh(iy)ow em(p)sh(iy)6wnas et vandishiyownas, naetyareylatar laysat kontrahentabas siy sarkamvanayriy/ In the price of buying and selling, it is naturally allowed to the contracting parties to overreach each other … Black's law dictionary
in pretio emptionis et venditionis, naturaliter licet contrahentibus se circumvenire — /in presh(iy)ow em(p)sh(iy)6wnas et vandishiyownas, naetyareylatar laysat kontrahentabas siy sarkamvanayriy/ In the price of buying and selling, it is naturally allowed to the contracting parties to overreach each other … Black's law dictionary
res nullius naturaliter fit primi occupantis — /riyz nalayas naetyareylatar fit praymay okyapaentas/ A thing which has no owner naturally belongs to the first finder … Black's law dictionary
In pretio emptionis et venditionis, naturaliter licet contrahentibus se circumvenire — In respect to the price, in buying and selling, it is naturally permitted to the contracting parties to cheat one another … Ballentine's law dictionary
Res nullius naturaliter fit primi occupantis — The property of no one naturally becomes that of the first occupant … Ballentine's law dictionary
Сумма логики — «СУММА ЛОГИКИ» («Summa logicae») произведение Уильяма Оккама, написанное в 1323 и впервые изданное в Париже в 1488. Наряду с «Introductiones in logicam» Уильяма Шервуда и «Summulae logicales» Петра Испанского, Оккамова «С. л.» является… … Энциклопедия эпистемологии и философии науки
Nicolas Sténon — Niels Stensen Niels Stensen. Niels Stensen (latinisée en Nicolaus Stenonis, en français Nicolas Sténon, en anglais Nicolas Steno et en italien Niccolo Stenone) est un anatomiste et géologue d origine danoise, né le 10 janvier 1638 à Copenhague et … Wikipédia en Français