Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

morituro

  • 1 morituro

    morituro agg. (letter.) dying; moribund (anche fig.).
    * * *
    [mori'turo] 1.
    aggettivo lett. [ persona] about to die
    2.
    sostantivo maschile (f. -a) lett. = person about to die
    * * *
    morituro
    /mori'turo/
     lett. [ persona] about to die
     (f. -a) lett. = person about to die.

    Dizionario Italiano-Inglese > morituro

  • 2 morituro

    Большой итальяно-русский словарь > morituro

  • 3 morituro

    Большой итальяно-русский словарь > morituro

  • 4 morituro

    morituro I. agg. ( lett) 1. ( che sta per morire) mourant, moribond. 2. ( destinato a morire) mortel. II. s.m. (f. -a) ( lett) 1. mourant, moribond. 2. ( destinato a morire) mortel.

    Dizionario Italiano-Francese > morituro

  • 5 morituro

    умирающий; обречённый на смерть
    Syn:
    Ant:

    Большой итальяно-русский словарь > morituro

  • 6 morituro

    прил.
    общ. обречённый на смерть, умирающий

    Итальяно-русский универсальный словарь > morituro

  • 7 moribondo

    1. agg
    2) слабый, слабеющий (напр. о голосе)
    3) шутл. истекающий, кончающийся (напр. о полномочиях)
    2. m
    Syn:
    Ant:

    Большой итальяно-русский словарь > moribondo

  • 8 mortale

    Большой итальяно-русский словарь > mortale

  • 9 nascituro

    1. agg
    (на)рождающийся, появляющийся на свет
    2. m
    Syn:
    Ant:

    Большой итальяно-русский словарь > nascituro

  • 10 perituro

    Большой итальяно-русский словарь > perituro

  • 11 commodo

    I āvī, ātum, āre [ commodus 4. \]
    1) угодить, оказать услугу, услужить (кому-л.) (alicui re aliquā или in re aliquā C etc.)
    2) ссудить, одолжить ( aurum alicui C); дать, предоставить (aedes ad nuptias alicui rhH.)
    alicui tempus c. L — дать кому-л. отсрочку
    c. manum morituro VP — подать руку умирающему, т. е. прекратить его мучения
    c. alicui patientem aurem H — терпеливо выслушать кого-л.
    3) наделять, одарять ( natura quibusdam avibus cantum commodavit Ap)
    4) наладить ( trapetum Cato); приложить ( spongiam alicui rei CA); приспособить, приноровить ( orationi vocem PJ)
    II commodo adv. [ commodus ]
    1) вовремя, кстати Pl
    2) удобно, с удобствами ( mori Sen — v. l.)

    Латинско-русский словарь > commodo

  • 12 commodo [2]

    2. commodo, āvī, ātum, āre (commodus), gehörig od. angemessen einrichten, I) eig.: a) zurecht machen, herrichten, trapetum, Cato r. r. 135, 7: fere plurimarum stirpium natura sic se commodat, ut etc., Col. 4, 22, 5. – b) ansetzen, spongias podici, Cael. Aur. chron. 4, 3, 26. – II) übtr.: A) = einer Sache anbequemen, mit etwas in Einklang bringen, orationi oculos, vocem, manum, Plin. pan. 71, 6. – B) annehmlich, gefällig machen, 1) v. Pers.: a) absol. = sich gefällig erweisen, zu Gefallen handeln, α) ganz absol.: commodabo, Plaut.: at publice (dem Staat) commodasti, Cic. – β) m. Dat. pers.: ut eo libentius iis commodes, Cic. ep. 13, 54: nec enim, cum tuā causā cui commodes, beneficium illud habendum est, Cic. de fin. 2, 117. – m. Dat. pers. u.m. Ang. womit? durch Abl., caecus claudo (Dat.) pede commodat, Auson. epigr. 133, 3: cui ego, quibuscumque rebus potero, libentissime commodabo, Cic. ep. fr. p. 46 K. (p. 253 Kl.): m. Dat. pers. u.m. Ang. worin? durch in u. Abl., alci omnibus in rebus, Cic. ep. 13, 32, 2 u. 53, 1. – m. Dat. pers. u.m. Ang. in betreff wessen? durch de u. Abl., alci de habitatione, Cic. ep. 13, 2 M. (cod. M u. Baiter accommodes). – b) mit Acc. rei = aus Gefälligkeit auf Zeit etw. hergeben, gewähren, zukommen od. angedeihen lassen, widmen, verleihen, leihen, α) im weitern Sinne: Am. Quor tu aquam gravare (vorenthalten) amabo, quam hostis hosti commodat ? Sc. Quor tu operam gravare mihi, quam civis civi commodat ? Plaut.: commoda loquelam tuam, Plaut.: ut quicquid sine detrimento possit commodari, id tribuatur vel ignoto, Cic.: ut haec a fortuna donata, cetera a fortuna commodata esse videantur, Cic.: commoda manum, leih (mir) die Hand (= töte mich), Petr.: c. manum morituro, Vell.: vocem et manum candidato in senatu, Sen.: alci aurem, Ov., alci aurem patientem, ein ged. Ohr leihen, Hor.: suas vires aliis eas commodando minuere, Liv.: c. alci diplomata, Plin. ep.: veniam parvis peccatis, magnis severitatem, Tac.: rei publicae tempus, dem Staate Zeit (zur Zahlung) gewähren, Liv.: alci operam suam ad turpissimum ministerium, Plin. ep.: nomen suum alci ad translationem criminis, Cic.: se c. singulis, sich widmen (v. Lehrer), Quint. 2, 8, 4: ex illis (iuvenibus) testes signatoresque falsos, stellen, Sall. Cat. 16, 2. – β) im engern Sinne = auf Zeit leihen, zur zeitweisen Benutzung überlassen (u. zwar etwas, was, so wie es war, zurückgegeben wird; vgl. mutuum dare unter mutuus), paenulam, Quint.: alci aurum, Cic.: aedes cuidam amico ad nuptias, Cornif. rhet. – 2) von Lebl., jmdm. gelegen sein od. kommen, jmdm. günstig sein, für jmd. einträglich sein, absol., quo (foro) parum commodante, Aur. Vict. Caes. 20, 28. – m. Dat., optamus evenisse, quod nobis commodet, Macr. de diff. etc. 18, 1: atque ideo vitae nostrae magis commodant, Macr. somn. Scip. 1, 19, 25: agrum rei publicae commodantem facere, Aur. Vict. Caes. 40, 9.

    lateinisch-deutsches > commodo [2]

  • 13 excutio

    excutĭo, ĕre, cussi, cussum - tr. - [st2]1 [-] secouer, agiter. [st2]2 [-] faire tomber en secouant, renverser, abattre, ébranler. [st2]3 [-] faire sortir de force, tirer, arracher. [st2]4 [-] exciter, provoquer. [st2]5 [-] lancer, jeter, darder. [st2]6 [-] éloigner, repousser, chasser, bannir. [st2]7 [-] secouer pour chercher, fouiller, scruter, examiner, analyser, discuter.    - patria excussus: chassé de sa patrie.    - poma excutere: secouer les fruits.    - risum alicui excutere: faire rire qqn.    - excutere lacrimas alicui: provoquer les larmes de qqn, faire pleurer qqn.    - excutere aliquem, Cic. Amer. 97: secouer les vêtements de qqn, fouiller qqn.    - mihi cerebrum excutiunt tua dicta, Plaut. Aul. 2.1.29: tes paroles m'arrachent la cervelle.    - opinionem sibi excutere: se débarrasser d’une croyance.    - excute corde metum, Ov. M. 3.689: bannis la crainte de ton coeur.    - sitim excutere: étancher sa soif.    - excutere verbum: examiner le sens d’un mot.    - illud excutiendum est, ut sciatur quid sit carere, Cic. Tusc. 1, 36, 88: il faut examiner ce point pour qu'on sache en quoi consiste le fait de manquer.
    * * *
    excutĭo, ĕre, cussi, cussum - tr. - [st2]1 [-] secouer, agiter. [st2]2 [-] faire tomber en secouant, renverser, abattre, ébranler. [st2]3 [-] faire sortir de force, tirer, arracher. [st2]4 [-] exciter, provoquer. [st2]5 [-] lancer, jeter, darder. [st2]6 [-] éloigner, repousser, chasser, bannir. [st2]7 [-] secouer pour chercher, fouiller, scruter, examiner, analyser, discuter.    - patria excussus: chassé de sa patrie.    - poma excutere: secouer les fruits.    - risum alicui excutere: faire rire qqn.    - excutere lacrimas alicui: provoquer les larmes de qqn, faire pleurer qqn.    - excutere aliquem, Cic. Amer. 97: secouer les vêtements de qqn, fouiller qqn.    - mihi cerebrum excutiunt tua dicta, Plaut. Aul. 2.1.29: tes paroles m'arrachent la cervelle.    - opinionem sibi excutere: se débarrasser d’une croyance.    - excute corde metum, Ov. M. 3.689: bannis la crainte de ton coeur.    - sitim excutere: étancher sa soif.    - excutere verbum: examiner le sens d’un mot.    - illud excutiendum est, ut sciatur quid sit carere, Cic. Tusc. 1, 36, 88: il faut examiner ce point pour qu'on sache en quoi consiste le fait de manquer.
    * * *
        Excutio, excutis, penul. corr. excussi, excussum, excutere, Ab ex et quatio compositum. Cic. Faire saillir hors, Secouer à terre.
    \
        E manibus excutere aliquid. Pers. Faire saillir et tomber hors des mains.
    \
        Amplexus excutere. Ouid. Rejecter, Se desvelopper des bras de celuy qui nous tient embrassé.
    \
        Caesariem excussit. Ouid. Elle secoua sa perruque.
    \
        Excutere alicui cerebrum. Plaut. Ecerveler, Luy faire voler la cervelle par terre.
    \
        Clauum lapide. Plaut. Faire sortir et cheoir avec une pierre.
    \
        Excuti cursu. Virgil. Estre jecté hors de son chemin.
    \
        Delicias excutere. Claud. Oster.
    \
        Ab equis excuti. Ouid. Estre mis par terre.
    \
        Excutere equitem dicitur equus. Liu. Jecter par terre.
    \
        Excutere feras cubilibus. Plin. iunior. Faire sortir et lever de leurs tanieres.
    \
        Flammas pectore. Virg. Jecter l'ardeur d'amour hors de son coeur.
    \
        Foedus conceptum. Virg. Rompre.
    \
        Gladium morituro excutere. Seneca. Oster.
    \
        Habenas excutere per colla iubasque. Ouid. Secouer, Hocher.
    \
        Iactationem verborum alicui excutere. Cic. Oster.
    \
        Excutere ignem. Plin. Faire saillir du feu d'une pierre ou autre chose.
    \
        Ignem de crinibus. Ouid. Secouer et oster le feu de ses cheveulx qui brusloyent.
    \
        Iugum excutere. Plin. iunior. Jecter le joug, et ne vouloir obeir.
    \
        Lachrymas excutere alicui. Plautus. Luy faire sortir les larmes des yeulx, Le faire plourer.
    \
        Literas in terram. Cic. Faire cheoir à terre.
    \
        Mentem alicui. Plin. iunior. Luy troubler l'esprit et oster.
    \
        Metum de corde. Ouidius. Faire sortir la crainte, Jecter hors de crainte.
    \
        Moenia fundo excutiam. Stat. Je jecteray hors des fondements. J'abbateray.
    \
        Excutere oculos alicui. Plautus. Luy faire sortir les yeulx de la teste.
    \
        Onus excutere visceribus. Ouid. Avorter.
    \
        Pacem excusserat orbi. Lucan. Avoit osté.
    \
        Excuti patria. Virgil. Estre chassé hors de son pays.
    \
        Pennas excussit Boreas. Ouid. Secoua.
    \
        Excutere rationem militum. Plin. iunior. Examiner et scavoir comment ils vivent, se maintiennent, et sont en poinct.
    \
        Risum excutere sibi. Horat. Se faire rire.
    \
        Sceptris excuti ab aliquo. Ouid. Estre dejecté et dechassé de la dignité royalle.
    \
        Excutere se. Terentius, Quod si fit: vti me excutiam, atque egrediar domo, Id restat. Si ma femme le scait, il n'y a autre remede, sinon que je vuide la maison de moy, et que je m'en aille.
    \
        Seram poste excutere. Ouid. Arracher.
    \
        Sitim excutere vndis. Senec. Oster la soif.
    \
        Somno excuti. Virgil. S'esveiller.
    \
        Excutere alicui vomitum. Plaut. Le faire vomir.
    \
        Explica atque excute intelligentiam tuam. Cic. Desploye ta congnoissance, ton esprit, et y fouille.
    \
        Explicare et excutere verbum aliquod. Cicero. Expliquer et declarer.
    \
        Excutere aliquem. Suetonius. Le fouiller s'il n'ha rien caché sur soy, Secouer, Cercher.
    \
        Genus alicuius excutere. Ouid. Cercher, Examiner.
    \
        Vires haereditatis excutere. Vlpian. Faire inquisition et se informer diligemment de la valeur de quelque heritage.
    \
        Non excutitur, non in manus sumitur. Cic. On ne la secoue point, On ne la cerche pas de pres, On ne la considere et examine point diligemment.
    \
        Excutere vnumquenque eorum. Cic. Cercher de pres.
    \
        Hanc excutere opinionem mihimet volui radicitus. Cic. J'ay bien voulu entierement debattre et disputer ceste opinion à fond de cuve pour mon contentement.
    \
        Excutere debitorem. Paul. Faire discussion sur ses biens, à scavoir s'il est solvable.
    \
        Excutere aliquem. Cic. Le plumer et vuider tout net, Luy vuider sa bourse, et ne luy laisser pas un tournois.

    Dictionarium latinogallicum > excutio

  • 14 ingemo

    ingĕmo, ĕre, mŭi - intr. - [st2]1 [-] gémir sur, gémir. [st2]2 [-] gémir (en parl. des ch.). [st2]3 - tr. - gémir sur, pleurer, déplorer.    - ingemere in aliqua re. --- Cic. Phil. 2, 64.    - ingemere alicui rei. --- alicui rei Virg. G. 1, 46 ; Liv. 36, 28, 9.    - ingemuit solum, Ov. M. 14, 407: la terre gémit. --- Ov. M. 4, 450; Val. Fl. 1, 577.    - ingemere interitum, Virg: déplorer la mort.
    * * *
    ingĕmo, ĕre, mŭi - intr. - [st2]1 [-] gémir sur, gémir. [st2]2 [-] gémir (en parl. des ch.). [st2]3 - tr. - gémir sur, pleurer, déplorer.    - ingemere in aliqua re. --- Cic. Phil. 2, 64.    - ingemere alicui rei. --- alicui rei Virg. G. 1, 46 ; Liv. 36, 28, 9.    - ingemuit solum, Ov. M. 14, 407: la terre gémit. --- Ov. M. 4, 450; Val. Fl. 1, 577.    - ingemere interitum, Virg: déplorer la mort.
    * * *
        Ingemo, ingemis, pen. corr. ingemui, ingemitum, penul. corr. ingemere. Virgil. Geindre, Gemir, Se guermenter.
    \
        Taurus ingemit aratro depresso. Virgilius. Geind de peine et d'ahan.
    \
        Agris ingemere. Tacitus. Geindre de travail en labourant la terre.
    \
        Laboribus ingemens. Horat. Geignant de travail.
    \
        Propriis ingemere malis. Ouid. Gemir et se plaindre de son mal et meschef, Se doloir de, etc.
    \
        Nemo morituro ingemit. Seneca. Personne ne pleure et ne meine dueil à la mort d'Hercules.
    \
        Solum ingemuit. Ouid. La terre geint et brait ou crie, comme si elle eust souffert peine.

    Dictionarium latinogallicum > ingemo

  • 15 обречённый на смерть

    adj
    gener. morituro

    Universale dizionario russo-italiano > обречённый на смерть

  • 16 умирающий

    1. 2.
    morente м., moribondo м.
    * * *
    1) прил. morente; moribondo; in agonia; перен. decadente, in decadenza

    умира́ющий лебедь — cigno morente

    2) м. moribondo, morente
    * * *
    adj
    gener. morente, spirante, agonizzante, boccheggiante, moribondo, morituro

    Universale dizionario russo-italiano > умирающий

  • 17 commodo

    1. commodō, Adv. (eig. Abl. v. commodum), nach Bequemlichkeit, beliebig, dictitare, Plaut. fr. b. Charis. 193, 15. – C. F. W. Müller liest (Nachtr. usw. S. 36. A. 1) Plaut. mil. 644 convivas commodos u. Sen. ep. 70, 19 nach Senekas Sprachgebrauch ex commodo mori.
    ————————
    2. commodo, āvī, ātum, āre (commodus), gehörig od. angemessen einrichten, I) eig.: a) zurecht machen, herrichten, trapetum, Cato r. r. 135, 7: fere plurimarum stirpium natura sic se commodat, ut etc., Col. 4, 22, 5. – b) ansetzen, spongias podici, Cael. Aur. chron. 4, 3, 26. – II) übtr.: A) = einer Sache anbequemen, mit etwas in Einklang bringen, orationi oculos, vocem, manum, Plin. pan. 71, 6. – B) annehmlich, gefällig machen, 1) v. Pers.: a) absol. = sich gefällig erweisen, zu Gefallen handeln, α) ganz absol.: commodabo, Plaut.: at publice (dem Staat) commodasti, Cic. – β) m. Dat. pers.: ut eo libentius iis commodes, Cic. ep. 13, 54: nec enim, cum tuā causā cui commodes, beneficium illud habendum est, Cic. de fin. 2, 117. – m. Dat. pers. u.m. Ang. womit? durch Abl., caecus claudo (Dat.) pede commodat, Auson. epigr. 133, 3: cui ego, quibuscumque rebus potero, libentissime commodabo, Cic. ep. fr. p. 46 K. (p. 253 Kl.): m. Dat. pers. u.m. Ang. worin? durch in u. Abl., alci omnibus in rebus, Cic. ep. 13, 32, 2 u. 53, 1. – m. Dat. pers. u.m. Ang. in betreff wessen? durch de u. Abl., alci de habitatione, Cic. ep. 13, 2 M. (cod. M u. Baiter accommodes). – b) mit Acc. rei = aus Gefälligkeit auf Zeit etw. hergeben, gewähren, zukommen od. angedeihen lassen, widmen, verleihen, leihen, α) im weitern Sinne: Am.
    ————
    Quor tu aquam gravare (vorenthalten) amabo, quam hostis hosti commodat ? Sc. Quor tu operam gravare mihi, quam civis civi commodat ? Plaut.: commoda loquelam tuam, Plaut.: ut quicquid sine detrimento possit commodari, id tribuatur vel ignoto, Cic.: ut haec a fortuna donata, cetera a fortuna commodata esse videantur, Cic.: commoda manum, leih (mir) die Hand (= töte mich), Petr.: c. manum morituro, Vell.: vocem et manum candidato in senatu, Sen.: alci aurem, Ov., alci aurem patientem, ein ged. Ohr leihen, Hor.: suas vires aliis eas commodando minuere, Liv.: c. alci diplomata, Plin. ep.: veniam parvis peccatis, magnis severitatem, Tac.: rei publicae tempus, dem Staate Zeit (zur Zahlung) gewähren, Liv.: alci operam suam ad turpissimum ministerium, Plin. ep.: nomen suum alci ad translationem criminis, Cic.: se c. singulis, sich widmen (v. Lehrer), Quint. 2, 8, 4: ex illis (iuvenibus) testes signatoresque falsos, stellen, Sall. Cat. 16, 2. – β) im engern Sinne = auf Zeit leihen, zur zeitweisen Benutzung überlassen (u. zwar etwas, was, so wie es war, zurückgegeben wird; vgl. mutuum dare unter mutuus), paenulam, Quint.: alci aurum, Cic.: aedes cuidam amico ad nuptias, Cornif. rhet. – 2) von Lebl., jmdm. gelegen sein od. kommen, jmdm. günstig sein, für jmd. einträglich sein, absol., quo (foro) parum commodante, Aur. Vict. Caes. 20, 28. – m. Dat., optamus evenisse, quod
    ————
    nobis commodet, Macr. de diff. etc. 18, 1: atque ideo vitae nostrae magis commodant, Macr. somn. Scip. 1, 19, 25: agrum rei publicae commodantem facere, Aur. Vict. Caes. 40, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commodo

  • 18 dying

    ['daɪɪŋ] 1.
    1) (about to die) morente, moribondo

    the dying woman — la moribonda, la donna in fin di vita

    2) (disappearing) [art, tradition] che va scomparendo; [ community] agonizzante
    3) (final) [stages, moments] ultimo
    4) (fading) [ sun] morente; [light, fire] languente
    2.

    the dying+ verbo pl. i moribondi, i morenti

    2) (death) morte f.
    * * *
    * * *
    dying /ˈdaɪɪŋ/
    A a. attr.
    1 morente; moribondo; (fig.) che sta scomparendo, morente; ( di luce, fuoco) che si sta spegnendo (o estinguendo): a dying man, un moribondo; a dying art [tradition], un'arte [una tradizione] che sta scomparendo; a dying industry, un'industria morente; a dying light [fire, blaze], una luce [un fuoco, una fiamma] che si sta spegnendo
    2 in punto di morte; estremo: His dying words became famous, le sue ultime parole sono divenute celebri
    B n.
    1 [u] il morire; morte
    2 (al pl.) the dying, i morenti; i moribondi
    ● (fig.) dying breed, specie in via di estinzione: Traditional craftsmen are a dying breed, gli artigiani tradizionali sono una specie in via d'estinzione; She belongs to a dying breed, quelli come lei sono una specie in via di estinzione □ dying oath, giuramento in punto di morte □ ( sport) the dying seconds (o moments, minutes), gli sgoccioli ( di un incontro): He scored again in the dying seconds of the match, ha segnato di nuovo agli sgoccioli della partita □ dying wish, ultimo desiderio ( di un morente o morituro) □ to one's dying day, fino alla morte.
    * * *
    ['daɪɪŋ] 1.
    1) (about to die) morente, moribondo

    the dying woman — la moribonda, la donna in fin di vita

    2) (disappearing) [art, tradition] che va scomparendo; [ community] agonizzante
    3) (final) [stages, moments] ultimo
    4) (fading) [ sun] morente; [light, fire] languente
    2.

    the dying+ verbo pl. i moribondi, i morenti

    2) (death) morte f.

    English-Italian dictionary > dying

  • 19 commodo

    1.
    commŏdŏ, adv., v. commodus, adv. B. 2.
    2.
    commŏdo, āvi, ātum, 1, v. a. [1. commodus].
    I.
    To adjust according to a measure, to make fit, suitable, or right, to adapt, accommodate, put in order (ante-class. and post-Aug.):

    trapetum,

    Cato, R. R. 135 fin.; Col. 4, 22, 5; Cael. Aur. Tard. 4, 3 al.—
    B.
    Trop.:

    commoda loquelam tuam,

    Plaut. Cist. 4, 2, 75:

    ita praeceptorem eloquentiae... se commodaturum singulis,

    Quint. 2, 8, 4:

    si te commodaveris mihi,

    Sen. Ben. 2, 34, 2:

    (arithmetica) avaritiae commodat digitos,

    fits, adapts, id. Ep. 88, 10:

    (servi) nulli sceleri manus commodabunt,

    id. Ben. 3, 20, 2:

    operam suam Prisco ad turpissimum ministerium commodasse,

    Plin. Ep. 2, 11, 23:

    orationi oculos, vocem, manum,

    id. Pan. 71, 6.— Absol.:

    caecus claudo pede commodat,

    Aus. Epigr. 133.—
    II.
    Commodare aliquid ( alicui), to give something to one for his convenience or use, to give, bestow, lend (acc. to accurate jurid. distinction, of things that are themselves, in natura, to be returned, while mutuum dare is used of things for which an equivalent is given; cf. Dig. 44, 7, 1;

    freq. and class.): aquam hosti, operam civi,

    Plaut. Rud. 2, 4, 21 sq.; cf. Plin. Ep. 2, 11, 23:

    nam meritus de me est, quod queam illi ut commodem,

    Ter. Hec. 5, 1, 34:

    quibus tu quaecumque commodaris, erunt mihi gratissima,

    Cic. Fam. 13, 48 init.:

    quicquid sine detrimento possit commodari, id tribuatur vel ignoto,

    id. Off. 1, 16, 51:

    ut dando et accipiendo mutuandisque facultatibus et commodandis nullā re egeremus,

    id. ib. 2, 4, 15 B. and K.; cf. Non. p. 275, 15:

    paenulam,

    Quint. 6, 3, 64:

    testes falsos,

    to furnish, supply, Sall. C. 16, 2:

    manum morituro,

    Vell. 2, 70 fin.:

    aurum Caelio,

    Cic. Cael. 13, 32; cf. Quint. 5, 13,30:

    aedes ad nuptias,

    Auct. Her. 4, 51, 64:

    nomen suum alicui,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 91; cf. Tac. A. 15, 53:

    vires suas aliis eas commodando, minuere,

    Liv. 34, 12, 5:

    sanguinem alienae dominationi,

    Tac. Agr. 32 Orell. N. cr.: parvis peccatis veniam, magnis severitatem, id. ib. 19: aurem patientem culturae, as in Engl., to lend an ear to, * Hor. Ep. 1, 1, 40; Ov. Am. 1, 8, 86; Stat. Th. 4, 75 (opp. donare):

    ut haec a virtute donata, cetera a fortunā commodata esse videantur,

    Cic. Marcell. 6, 19 al. —Hence,
    B.
    Of time for a payment, to grant, allow:

    ut rei publicae, ex quā crevissent, tempus commodarent,

    Liv. 23, 48, 10 Weissenb. ad loc.—
    C.
    Commodare alicui, aliquā re, in aliquā re, or absol., to please one, be kind or obliging to, to serve, favor (class.):

    ut omnibus rebus, quod sine molestiā tuā facere possis, ei commodes,

    Cic. Fam. 13, 35, 2; 13, 53, 1; cf.:

    alicui omnibus in rebus,

    id. ib. 13, 32, 2; and:

    commodare tantum ei in hac re,

    id. ib. 13, 37 fin.:

    si tuam ob causam cuiquam commodes,

    id. Fin. 2, 35, 117:

    ut eo libentius iis commodes,

    id. Fam. 13, 54: credetur;

    commodabo,

    Plaut. Pers. 2, 5, 19:

    publice commodasti,

    Cic. Verr. 2, 4, 9, § 20:

    illis benignis usus est ad commodandum, id. ib, 2, 4, 3, § 6: studiis commodandi favetur,

    id. de Or. 2, 51, 207: cui ego quibus cumque rebus potero lubentissime commodabo, id. Fragm. ap. Non. p. 275, 17.—Hence, commŏdā-tum, i, n.; in the jurists,
    1.
    A thing lent, a loan:

    commodatum accipere,

    Dig. 13, 6, 3, § 3; cf. the whole title 6.—
    2.
    A contract for a loan, Dig. 13, 6, 1, § 1; 13, 6, 17, § 3; Gai Inst. 4, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > commodo

См. также в других словарях:

  • morituro — [dal lat. moriturus, part. fut. di mori morire ], lett. ■ agg. [che è in punto di morte: ha lo zio m. ] ▶◀ e ◀▶ [➨ morente agg. (1)]. ■ s.m. (f. a ) [persona moritura] ▶◀ e ◀▶ [➨ morente s.m. e f.] …   Enciclopedia Italiana

  • morituro — mo·ri·tù·ro agg., s.m. BU 1. agg., s.m., che, chi è destinato a morire, mortale | che, chi sta per morire, moribondo 2. agg., estens., di periodo di tempo, di stagione, che volge al termine 3. agg., fig., di un istituzione, di una civiltà, che ha …   Dizionario italiano

  • morituro — {{hw}}{{morituro}}{{/hw}}agg. ; anche s. m.  (f. a ) (lett.) Detto di chi sta per morire …   Enciclopedia di italiano

  • morituro — pl.m. morituri sing.f. moritura pl.f. moriture …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • morituro — agg.; anche s. m. (lett.) morente, moribondo, in fin di vita CONTR. nascituro, nascente …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • morente — /mo rɛnte/ [part. pres. di morire ]. ■ agg. 1. [che è in punto di morte: ha lo zio m. ] ▶◀ agonizzante, boccheggiante, in fin di vita, moribondo, (lett.) morituro. ◀▶ vivente. ‖ nascente, nascituro. 2. (fig.) [che è sul punto di tramontare:… …   Enciclopedia Italiana

  • nascituro — A agg. che dovrà nascere, che nascerà CONTR. morituro (lett.), moribondo B s. m. chi sta per nascere CONTR. morituro (lett.) …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • Umberto Saba — Umberto Poli (Trieste, 9 de marzo de 1883 Gorizia, 25 de agosto de 1957), Umberto Saba, poeta y novelista italiano. Considerado dentro del hermetismo en sus primeros libros, inaugura posteriormente una línea poética alternativa, ajena a la… …   Wikipedia Español

  • ANNULI — originis incertae; fabulae illorum vetustatem a rupe Caucatea repetunt et Promethei vincula eo detorquent. Troianis certe temporibus usum Annuli fuisse ignoratum, Plinius affirmat, hâc ratione ductus, quod Homerus eorum nullam fecerit mentionem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CRINIS — I. CRINIS Philosophus quidam Stoicus, cuius meminit. Diog. Laert. in Zenone, et Artian.in Epictet. l. 3. c. 2. II. CRINIS Sacerdos Appollinis, qui cum sacra Dei neglexisset, atque ob hoc nihil penitus fructuum eô annô collegisset, omnibus rebus a …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FLAMINES — Sacerdotesapud Romanos quorum singuli ab eo Deo, cui sacra faciebant, cognominabantur. Horum tres Numa instituit, Iovi unum, quem insigni veste, et curuli regiâ sellâ adornavit: dein Marti alterum, tertium Quirino. Unde Flamen dialis, Martialis… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»