Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

modico

  • 101 secus [3]

    3. secus (sequor), I) Posit. secus, A) Adv.: a) = aliter, anders, nicht so, secus est, Cic.: non (haud) secus, nicht anders, ebenso, m. folg. atque (ac) od. quam, wie, non secus ac etc., Cic.: haud secus ac etc., Verg.: secus quam, Cic.: paulo secus atque etc., Cic.: longe secus, ganz anders, Cic.: non multo secus, nicht viel anders, beinahe, fast so, Cic. – dah. b) schlecht, nichtrecht, nicht gut, nicht wohl, übel, im Gegensatz zum vorhergegangenen recte, bene, beate etc., wie recte an secus, recht oder unrecht, Cic.: pro bene aut secus consulto, gut od. schlecht (übel), Liv.: aut beate aut secus vivere, glücklich od. nicht, glücklich od. unglücklich, Cic. – si s. accĭderit, Cic.: s. existimare de alqo, Cic.: secus loqui de alqo, Tac.: ne quid s. scriberet, etwas Böses, Liv.: quod secus a me erga te commissum aut praetermissum videretur, was ich gegen deine Wünsche getan oder unterlassen hätte, Cic. – c) weniger (= minus), neque multo secus in iis virium, Tac. ann. 4, 5: HS vicies paulo secus, Apul. apol. 23. – d) mehr, modico secus progressus, ging ein wenig weiter, Apul.: paulo secus, ein wenig mehr od. drüber, Apul. – B) Praep. m. Acc. = secundum, 1) eig.: a) im Raume, α) nebenbei, -an (in der Vulgärsprache nach Charis. 80, 18), foramina utrimque secus laminas, Cato r. r. 21, 2: ut insulis omnibus et quae secus mare essent locis regnaret, Enn. fr. bei Lact. 1, 11, 34: aedificia, quae sunt iuncta ex utraque parte secus viam, Corp. inscr. Lat. 11, 3932: ipsa viva sibi secus coniugem suum, Corp. inscr. Lat. 2, 507 (aber Quint. 8, 2, 20 u. Plin. 24, 135 jetzt secundum). – β) angehängt, zur Bezeichnung »der Seite«, s. altrīnsecus, circumsecus, postsecus, utrimquesecus. – b) der Zeit nach, sogleich nach, ne possent vel sationes facere hoc secus, sogleich nachher, Sempr. Asellio bei Charis. 220, 15. – 2) übtr., nach = gemäß, secus merita eius, Corp. inscr. Lat. 11, 5694. – II) Compar. sequius (nach den besten Hdschrn. richtiger als secius), mit der Nbf. sētius, 1) anders, nicht so, setius dicere, Plaut.: res cum ei sequius, ac rata fuerat, proveniret, Apul.: nihilo setius quam somnia, nicht anders wie usw., Plaut.: nihilo setius obsequiosus, ebenso, Plaut.: non setius uritur, quam etc., nicht anders, ebenso, Ov.: so auch non setius ut, nicht anders wie, Verg. – 2) = minus, d.i. a) weniger, mit vorhergehender Negation (non, nec, nihilo etc.), nilo u. nihilo setius (sequius), nichtsdestoweniger, dessenungeachtet, dennoch, Ter. u. Caes.: so auch haud setius u. non setius, Verg.: neque eo setius, Nep., od. nec hoc setius, Lucr., od. nec eo setius, Suet., nichtsdestoweniger. – b) quo setius = quo minus, impedimento est, quo setius lex feratur, Cornif. rhet. 1, 21. – 3) minder gut, nicht recht, übel, quom hoc ago setius, Plaut. cist. 692: sin, id quod non spero, ratio talis sequius cecĭderit, Afran. com. 293: sequius loqui de alqo, Sen. de ben. 6, 42, 2: sequius cogitare de alqo, Varro logist. (Tanaquil I.) p. 258 Riese: invitus, quod sequius sit (etwas, was minder gut erscheinen möchte), de meis civibus loquor, Liv. 2, 37, 3.

    lateinisch-deutsches > secus [3]

  • 102 solor

    sōlor, ōtus sum, ārī, trösten, I) eig.: diffidentem verbis suis, Plaut.: inopem, Hor. u. Verg.: se, Quint. – II) übtr.: a) erleichtern, lindern, mildern, beschwichtigen, zu lindern (zu mildern, zu beschwichtigen) suchen, erträglich machen oder vergessen machen (vgl. Burm. Val. Flacc. 2, 151): desiderium fratris amissi aut nepote eius aut nepte, Plin. ep.: residua senectutis aliā uxore, Ps. Quint. decl.: cladem Lugdunensem quadragies sestertio (durch 4 Millionen Sesterze), Tac.: famem concussā quercu, Verg.: modico et castrensi cibo ieiunia longa, Pacat. pan.: aestum fluviis, Hor.: laborem cantu, Verg.: cavā aegrum amorem testudine, Verg.: lacrimas alcis, Ov.: metum, Verg. – von lebl. Subjj., singulorum fatigatio, quamlibet se rudi modulatione solatur, verschafft sich Erleichterung, Quint. 10, 1, 16: quamvis repulsam propinqua spes soletur, obwohl die nahe H. über die Zurückweisung tröste, Tac. ann. 2, 36. – b) jmd. schadlos halten, entschädigen, alqam decies HS dote, Tac. ann. 2, 86.

    lateinisch-deutsches > solor

  • 103 tepor

    tepor, ōris, m. (tepeo), die Lauheit, I) im guten Sinne = die laue, milde Wärme, 1) eig.: solis (der aufgehenden Sonne), Liv.: maris, Cic.: vernus, Plin. u. Curt.: autumnalis, Plin.: uva nec modico tepore caret, Cic.: cupressus... alibi non nisi in tepore proveniens, in gemäßigter Temperatur, Plin.: Plur., Lucr. 2, 517: egelidi tepores, Catull. 46, 1. – 2) meton.: a) der Süden, Italiae partes eae, quae a septentrione descendunt ad teporem, Plin. 2, 136. – b) die laue, kuhle Temperatur, Plur., tepores, Wärmemittel, Bähungen, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 19, 120. – II) im üblen Sinne, 1) die Hitze, Glut des Fiebers, confines caloribus tepore febrium arescunt, Amm. 19, 4, 2. – 2) die Kühle, a) eig.: die Kühle des Babes, Tac. hist. 3, 32. – b) bildl., die Mattigkeit der Darstellung (in einer Schrift), Tac. dial. 21.

    lateinisch-deutsches > tepor

  • 104 vendo

    vēndo, didī, ditum, ere (zsgz. aus venum do), verkaufen, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: emere et vendere, Amm.: alci unum bovem, Lact.: vendens columbas, Taubenhändler, Ambros. – alqd pecuniā grandi, Cic., impenso pretio, Cic., gravissimo pretio, Salv., parvo pretio, Cic., minori pretio, Ambros., modico pretio, ICt., vili (um niedrigen Preis), Mart.: u. so viliori, ICt.: recte, teuer, Cic.: male, schlecht, wohlfeil, Cic.: pluris, minoris, teurer, wohlfeiler, Cic.: quam plurimo, quam optume, so teuer wie möglich, Cic.: vendo meum (frumentum) non pluris quam ceteri, Cic.: non emo tanti Ciceronis vitam, quanti vendit Antonius, Sen. rhet.: quo pluris vendant, Varro: id (vinum) venditurum pretiis, quibus sperabatur, zu den gehofften Preisen, Amm.: optavit, non ut multis (an viele) venderet, sed ut care (teuer), Sen.: ut carius eis victoriam venderet, Iustin.: caro (teuer) vendere, s. 3. cārō: alqd viginti minis, Plaut.: opera Protogenis pro suis, Plin.: sub corona, s. 1. corōna: ad neces hominum venena vendentes, Firm. – Partiz. subst., vēnditum, ī, n., der Verkauf, constat negotiatio ex empto et vendito, besteht aus Kauf und Verkauf, Sen.: hingegen ex empto aut vendito, dem Kaufe od. Verkaufe gemäß, Cic. – 2) insbes., meistbietend verkaufen, a) verauktionieren, bona civium, Cic.: praedam suam, Cic.: haec per praeconem, Cic.: alqd sub hasta, s. 1. hasta: absol., ut praeconibus Latine (in latein. Sprache) vendendi ius esset, Liv. – b) meistbietend verpachten, decumas, Cic.: praedia, Cic.: decumas permagno, dissolute, Cic. – B) übtr., wie unser verkaufen, verhandeln, a) gegen Bestechung verschaffen oder verraten, suffragia, Iuven.: auro patriam, Verg. – b) gegen Geld oder andere Vorteile zum Gebrauche preisgeben, se regi, Cic.: sua funera, sein Leben für die Kampfspiele hingeben, Iuven.: verba reis, für Geld Reden halten, verteidigen, Mart. – II) bildl., ausposaunen, öffentlich rühmen, empfehlen, Ligarianam, Cic.: causidicum, Iuven. – / Nach Diom. 368, 24 ist zu vendo das klassische Passiv veneo, da in der klassischen Prosa als passive Formen nur Partic. Perf. venditus u. Partic. Fut. vendendus sich nachweisen lassen; aber nachaugust. u. besonders bei Spät. oft passive Formen von vendo, zB. Iustin. 11, 4, 8 u. 34, 2, 6. Spart. Hadr. 18. § 8. Lampr. Alex. Sev. 45. § 4. Gord. bei Capit. 24. § 2: Perf. venditus sum bei Diom. 368, 25. – vulg. bendo, wov. bendant, Corp. inscr. Lat. 10, 7307, 6 u. bendidit, de Rossi inscr. Christ. Vol. I, 489.

    lateinisch-deutsches > vendo

  • 105 verto

    verto (archaist. vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere (altind. vártatē, er dreht sich, got. waírÞan, ahd. werdan, werden), nach einer anderen, bes. nach der entgegengesetzten Richtung kehren, wenden, drehen, umkehren, umwenden, umdrehen, refl. vertere se u. bl. vertere, u. Passiv verti medial, sich kehren, sich wenden, sich drehen, I) im allg.: A) eig.: 1) übh.: a) m. Angabe wohin? α) durch Praepp.: ora in alqm, Ov.: omnium ora in se, Tac.: raptum vexillum ad ripam, Tac.: currum in fugam, Curt.: aquam v. in subiecta, ableiten in die Niederungen, Tac.: equos ad moenia, Verg.: armentum ad litora, nach dem U. zutreiben, Ov.: mucronem in se, Liv. epit.: v. harpen in alqm, Ov.: morsus exiguam in Cererem (Brot), Verg. – refl., verti me a Minturnis Arpinum versus, Cic.: u. ohne se, ad Orientem vertit, kehrte um, Treb. Poll.: ut (sol) vortat metas ad solstitiales, Lucr.: alterius ramos videmus vertere in alterius, Verg.: o utinam vocula mea vertat in auriculas dominae, gelange, Prop.: Char. quo vortisti (wohin hast du dich gedreht = wohin siehst du)? Dem. ad illum qui emit, Plaut. merc. 434: u. passiv medial, velatum vortier ad lapidem, sich (anbetend) hinzuwenden zu einem (heiligen) Stein, Lucr.: homines, quorum oculi perversā semper acie vertantur, sich drehen, Firm. – β) durch Advv.: sidera retro, Verg.: quo vertere cursus (iubeat), Verg.: quo vocat, vertamus iter, Verg.: v. ora huc et huc, Hor.: nunc huc nunc illuc verso mari, Liv. – refl., vorte hāc te, puere, wende dich hierher = komm hierher, Plaut. – b) m. bl. Acc.: flumina et lacus, ableiten, Tac.: fores cardine tacito, leise aufmachen, Tibull.; vgl. verso cardine strepitum fecit, Ov.: clavem vertere (umdrehen), Iulian. bei Augustin.: simulat gradu discedere verso, Ov.; vgl. verso pede premere arenam, Ov.: u. ille tuus tam cito vertit pennas amor? hat seine Fittige gewendet (= hat sich von mir entfernt, mich aufgegeben)? Prop. – refl., cum haesisset descendenti (virgini Vestali) stola, vertit se et recollegit, Plin. ep. 4, 11, 9. – 2) als milit. t.t.: alqm (hostes, equites u. dgl.) in fugam, in die Fl. treiben, -schlagen, Auct. b. Afr., Liv. u.a.: u. so bl. agmina, Verg.: u. Philippis versa acies retro, die zu Ph. verlorene Schlacht, Hor. – iter retro, eine rückgängige Bewegung machen, Liv.; vgl. ni Vitellium retro Fortuna vertisset, zur Umkehr genötigt hätte, Tac. – terga v., kehrtmachen = fliehen, Caes. u.a.: u. so refl., se, Caes. u.a.: u. ohne se, versuros omnes in fugam extemplo ratus, überzeugt, daß alle sofort kehrtmachen würden, Liv. – in circumsedentes Capuam se vertit, wendete sich gegen usw., Liv. 26, 5, 4. – 3) von der örtl. Lage, bes. als geogr. t.t., refl. Scytharum gens, haud procul Thraciā sita, ab oriente ad septentrionem se vertit, wohnt in der Richtung von O.n.N. (= nordöstlich), Curt. 7, 7 (29), 3. – u. medial, versus in od. ad m. Akk., gewendet, gerichtet, hin- od. hinausgehend, hin- od. hinausliegend u. dgl., squamarum series a cauda ad caput versa, hinlaufend, Plin.: v. Örtlichkeiten, fenestrae in viam versae, Liv.: Epirus in septentrionem versa, Liv.: mare ad occidentem versum, Liv.: (Maeander) nunc ad fontes, nunc in mare versus, hinlaufend, Ov.: u. so (Rhenus) modico flexu in occidentem versus, Tac.: versa est Pachynos ad austros, liegt nach Süden, Ov.

    B) bildl.: 1) im allg.: a) übh.: α) mit Angabe wohin? αα) durch Praepp.: usum olei ad luxuriam, den Gebr. des Öles zur Verschwendung wenden, d.i. bis zur Verschwendung treiben, Plin.: in se studia civium, Tac.: v. bonas aures ad pacem, dem Fr. gütiges Gehör zu schenken geneigt sein, Prop.: indomitum animum in bonum, Tac.: animum alias ad curas, Tac.: consilia curasque in oppugnationem Placentiae, Tac.: venena et artes in alium, Tac.: in nos vertite iras, Liv.: patrem ab alienis in suos vertisse superbiam, Liv. – Passiv, versa Romam res, wurde die Sache (Untersuchung) nach Rom gespielt, Liv.: summa curae in Bostarem versa erat, die Hauptsorge war dem B. zugewälzt, lag auf B., Liv. – in admirationem versus (rex), zur B. hingerissen, Liv. – verti certamine irarum ad caedem, hingetrieben werden, Liv.: u. so solitae cupidine caedis in pecudes, Ov. – medial, in quem (Scipionem) tum omnis civitas versa erat, die Augen der ganzen St. (voll Erwartung) gerichtet waren, Liv.: pater totus in Persea versus, dem P. ganz zugewandt, sich ganz hingebend, Liv. – refl. ohne se, zB. periculum in creditores a debitoribus verterat, Liv.: omnis ira belli ad populationem vertit, ging am Ende hinaus auf B., Liv. – verterat periculum in Romanos, Liv., pernicies ad accusatorem, Tac. – Caesar vertit in Sabinum, lenkte (in dem Schreiben) auf den S. ein, Tac. ann. 4, 70. – ββ) durch Advv.: quo me vortam, wohin soll ich mich (in meiner Not, Verlegenheit) wenden? Ter.: redigam ut, quo se vortat, nesciat, daß er sich nicht zu raten u. zu helfen weiß, Ter.: quo se verteret, nesciebat, Cic.: quoquo verteris, wie man es auch drehen u. wenden mag, Cic. – depulsi aemulatione alio vertunt, davon abgebracht durch Eifersucht, nehmen sie eine andere Wendung, schlagen sie einen anderen Weg ein, Tac. ann. 1, 18: u. so bl. ut verteret, Tac. ann. 4. 10. – β) mit bl. Acc.: versa amicitiae terga dedere meae, kehrten meiner Fr. den Rücken, Ov.: v. sinistrum lenti itineris rumorem prospero proelio, (von sich) abwenden, Tac. – b) Gelder, Einkünfte wohin wenden, d.i. α) zuwenden, ex illa pecunia magnam partem ad se, sich aneignen, Cic.: in se Cotyi data, Tac.: litem in suam rem, das Streitobjekt sich zusprechen, Liv.: Lugdunensium reditus in fi scum, zum F. schlagen, Tac. – u. so wohl verte aliquid, wende dir etwas zu = mache eine Prellerei, ein betrügerisches Geschäft, Pers. 5, 137. – β) wie unser »wohin wenden« = verwenden, benutzen, pecuniam in suos usus, ICt.: pecuniam mutuam in rem alcis, ICt. – captos in praedam, Tac.: seditiosa in praedam, Tac.: occasionem ad bonum publicum, Tac. – c) etwas so u. so (auf die üble od. gute Seite) wenden, m. in u. Akk. od. m. bl. Dat. zur Ang. wozu? α) in der Beurteilung, machen, gereichen lassen zu usw., ansehen als usw., comitia biennio habita in religionem, zu einem Gegenstande frommen Bedenkens machen, Liv.: ne ea, quae rei publicae causā egerit, in suam contumeliam vertat, zu einer Beleidigung gegen sich, Caes.: Romanos obicis mihi et ea, quae gloriae esse debent, in crimen vertis, Liv.: ne sibi vitio verterent, quod etc., Cic. – in prodigium versa ea tempestas, Liv. – β) in der Ausführung, so u. so wenden = die u. die Wendung geben, so u. so ausschlagen, -ablaufen lassen, u. refl. (ohne se) u. Pass. medial, sich wenden, die u. die Wendung nehmen, so u. so ausschlagen, ablaufen, somnia in melius, Tibull.: cognomen in risum, ins Lächerliche ziehen, Hor.: di bene vortant quod agas, Ter. – refl., haec... extemplo in invidiam, mox etiam in perniciem Demetrio verterunt, Liv.: detrimentum in bonum verteret, Caes.: auspicia in bonum verterunt, Liv.: ne memoria Augusti, ne nomen Caesarum in ludibria et contumelias verterent, Tac.: magnitudo pecuniae malo vertit (sc. ei), wurde sein Unglück, Tac.: quae res bene vortat mihi, Plaut.: quae res tibi vertat male, Ter.: quod bene, nec bene vertat, Liv. u. Verg.: u. medial, factum est versum in laudem, Liv. – d) in der Beurteilung auf jmd. od. etw. (als Urheber, Ursache) etw. wenden = jmdm. od. einem Umstande usw. etwas zuschreiben, beimessen, devictorum Samnitium decus ad legatos est versum, Liv.: v. omnium secundorum adversorumque causas in deos, Liv.: quaeque alia in deûm iras vertunt (sc. homines), Liv.: quam rem alii in superbiam vertebant, Sall.

    2) insbes.: a) etw. wenden, d.i. etw. ändern, verändern, wechseln, α) Körperliches: comas (durch Färben) v., Prop.: u. so capillum, Tertull.: furentium certa indicia sunt audax et minax vultus... color versus, veränderte, wechselnde Gesichtfsarbe (= Sich-Verfärben), Sen. – auster in Africum se vertit, schlug zum Südwestwind um, Caes. – β) Zustände usw.: iussa, Verg.: quae mea culpa tuam mentem vertit? Ov.: u. so quae sententia te (dich = deine Gesinnung) vertit? Verg.: statum, Tertull. – refl., vorterunt se memoriae (Zeiten), Plaut.: fortuna iam verterat, hatte sich gewendet (geändert), Liv. – medial, omnia vertuntur, certe vertuntur amores, Prop.: videte, quam versa et mutata in peiorem partem sint omnia, Cic.: verso civitatis statu, Tac.: verso Marte, Liv.: versis ad prospera fatis, Ov.: versā vice, umgekehrt, Sen. poët., Iustin. u.a.: versa facundia, Poesie, Apul. – b) seinem ganzen Wesen, seiner Gestalt nach in etw. übergehen lassen, verwandeln, pectora in silicem, Ov.: alqd in lapidem, Ov.: in cinerem, s. cinis: Niobe, quae nimio fletu in lapidem versa est, Hyg. – refl. u. medial = in etw. übergehen, sich verwandeln, zu etw. werden, se in imaginem Amphitruonis (v. Jupiter), Plaut.: terra in aquam se vertit, Cic.: se in omnes facies, Verg.: vidit fusa in obscenum se vertere vina cruorem, Verg. – medial, in pus verti, Cels.: verti in parva animalia, Ov.: m. Acc. resp., formam vertitur oris antiquum in Buten, verwandelt sich an Gestalt in den alten B., Verg. – c) Schriftwerke usw. übertragen, übersetzen, Philemo scripsit (fabulam), Plautus barbare (lateinisch) vertit, Plaut.: si sic verterem Platonem, ut verterunt nostri poëtae fabulas, Cic.: verti etiam multa de Graecis, Cic.: v. Graeca in Latinum, Quint.: annales ex Graeco in Latinum sermonem, Liv.: ex Graeco in Latinum vel ex Latino vertere in Graecum, Plin. ep. – d) als publiz. t.t., v. solum, sich außer Landes begeben, auswandern, bes. v. Verbannten, dah. oft mit dem Zusatz exsilii causā, Cic. u.a.: vertere solum exsilio, Amm. 15, 3, 12.

    II) prägn.: A) = versare, wie drehen prägn. = wieder und wieder drehen, hin und her drehen, -wen den, fort und fort herumdrehen, -wenden, refl. vertere se u. Pass. vertī medial, sich (hin und her-, sich herum-) drehen, AA) eig. u. übtr.: 1) eig.: lumina, rollen (v. der Gorgo), Verg.: caput, herumrollen, -wälzen (v. Meere), Prop. – medial, vertitur interea caelum (dreht sich [um die Erde]) cum ingentibus signis, Enn.: u. so vertitur interea caelum et ruit (bricht herauf) Oceano Nox, Verg.: si oculi cum dolore vertuntur, wenn sich die Augen unter Schmerz bewegen (bei der Bewegung die Augen schmerzen), Cels.; aber im üblen Sinne, oculi vertuntur, die Augen verdrehen sich, Cels.: u. intestinum verti videtur, der Darm scheint sich krampfhaft zu krümmen, Cels.

    2) übtr., u. zwar refl. vertere se u. medial vertī, a) v. Pers., irgendwo sich umherbewegen, sich umhertreiben, sich umhertummeln, v. se ante postes, Prop.: u. oft medial, verti in mediis catervis, Verg.: inter primos, Verg.: sub pedibus omnia verti regique videbunt, sich unter ihren Füßen zu winden (von den Untertanen), Verg. – b) v. der Zeit = umrollen, umlaufen, septima post Troiae excidium iam vertitur aestas, Verg.: decima haec iam vertitur aestas, Sil. – bes. im Partic., hunc mensem vertentem servibit, diesen vollen Monat, Plaut.: mense vertente, innerhalb eines M., Vitr.: intra finem anni vertentis, innerhalb des laufenden Jahres, Cic.: u. bes. anno vertente, im Verlauf-, innerhalb des Jahres od. eines Jahres, Cic. u. Nep.: u. so tum ille vere vertens annus appellari potest, ein völliges Jahr (vom großen Weltjahre, das aber selbst annus magnus heißt), Cic. de rep. 6, 24. Vgl. über annus vertens überhaupt Censor. 19 in.

    BB) bildl.: 1) im allg.: stimulos sub pectore, unter dem H. die St. drehen = das Herz zur Begeisterung anstacheln, Verg. Aen. 6, 101.

    2) insbes., u. zwar medial vertī, sich in irgend einem Gebiete, einem Fache, einem Elemente bewegen, a) v. Pers.: iam homo in mercatura vortitur, gibt sich schon mit dem Handel ab, Plaut. most. 639. – b) v. Lebl.: ubi ego video rem verti in meo foro, sich auf m.F. bewegt, vor mein F. gehört, von mir abhängt, Plaut.: in iure, in quo causa illa vertebatur (zu dessen Gebiete jener Prozeß gehörte), paratissimus, Cic.: in eo verti (drehe sich) spes civitatis, Liv. – quam maxime resisto, tam res in periculo vortitur, desto größer wird die G., Plaut.: in maiore discrimine domi res vertebatur, weit mißlicher stand es um usw., Liv. – omnia in unius potestate ac moderatione vertentur, die G.u.L. des Ganzen wird in der Hand eines einzigen liegen, Cic.: totum id vertitur in voluntate Philippi, hängt von der Gesinnung des Ph. ab, Liv.: in eo victoriam verti, darauf beruhe der S., das sei für den S. entscheidend, Liv.: in eo verti ceterorum animos, si etc., es sei für die Stimmung der übrigen entscheidend, Liv. – so auch mit circa u. Akk., cum circa hanc fere consultationem disceptatio omnis verteretur (sich drehte), Liv. 36, 7, 1. – u.m. Advv., ibi summam rerum bellique verti, daß dort das ganze Schicksal des Staates u. Kr. entschieden werde, Liv.: ibi maiestatem regiam verti, unde soror Alexandri staret, auf deren Seite sei die k.M., zu denen sich die Schw. des Al. halte, Iustin. – u. impers., vertebatur (= vertebatur disceptatio in eo), utrum... an etc., darum drehte sich die Frage, ob... oder usw., Liv. 39, 48, 3.

    B) = invertere, convertere, umkehren, umwenden, AA) eig.: 1) im allg.: a) übh.: hominem in id latus, cuius auris eo modo laborat, auf die S. legen, Cels.: saepe stilum, Hor.: palpebram cotidie, Cels.: arma (bei einem Trauerzuge), Verg.: manum non vertere, s. 1. manus.(S. 807). – b) als t.t. des Landbaues, mit dem Pfluge od. mit der Hacke umwenden, wenden, bidentibus solum vertere utilius est, quam aratro, Colum.: u. so terram aratro, Verg. u. Hor., u. (poet.) ferro, Verg.: Massica rastris, Verg.: agros bove patrio, Prop.: lupinum in flore, Colum.: collem in quattuor pedes (vier F. tief), Colum. – poet. übtr., v. Rudernden, umwühlen, freta versa lacertis, Verg.: spumant vada marmore verso, Verg. – c) als t.t. der Weberkunst, die Spindel drehen, ad torquenda subtegmina in alveolis fusa vertantur, Hieron. epist. 130, 15. – d) ein Gefäß umkippen, umlegen u. so abzapfen, ausleeren, cadum, Plaut.; u. cadus non ante versus = ein noch nicht angezapfter, Hor.: crateras, ausleeren, Verg.

    2) insbes., gewaltsam umkehren, umstürzen, über den Haufen werfen, Cycnum vi, Ov.: fraxinos, Hor.: arces, Verg.: moenia ab imo, Verg.: summa in imum, Auson.: versa puppis, Lucan.: versi Penates, Verg.

    BB) bildl.: 1) im allg.: Callicratidas cum multa fecisset egregie, vertit ad extremum omnia, warf alles um = verdarb alles, Cic. de off. 1, 84.

    2) insbes.: a) gewaltsam umkehren, fortuna summa in imum vertit et versa erigit, kehrt das Oberste zu unterst, Auson. epigr. 143, 3. – b) politisch umstürzen, über den Haufen werfen, umstoßen, stürzen, zerrütten, zugrunde richten, verderben (vgl. Heräus Tac. hist. 1, 2 extr.), res Phrygias fundo, Verg.: regna ab imo, Sen. poët.: leges funditus (gänzlich), Tac.: cuncta secum, Verg.: ne socius rex, ne Armenia scelere et pecuniā verteretur, Tac.: versā Caesarum subole, Tac. – / Parag. Infin., vertier (vortier), Plaut. rud. 886. Lucr. 1, 710 u.a.

    lateinisch-deutsches > verto

  • 106 Beziehung

    Beziehung, I) das Einziehenin einen Ort: migratio in alqm locum. – II) Rücksichtnahme, Rücksicht, Verhältnis: a) übh.: relatio ad alqd (Bezugnahme auf etwas, als gramm. u. jurist. t. t.). genus (Art, Kategorie). – res (Sache). – pars (Seite). – numerus (Stück). – locus (Punkt). – in B. mit etw. stehen, B. auf etw. haben, s. beziehen (sich) no. a: in keiner B. mit etw. stehen, keine B. auf etw. haben, alienum esse od. abhorrere ab alqa re: auf etwas B. nehmen, alqd respicere (etw. berücksichtigen, w. vgl.). – in B. auf etc., s. (in) betreff, (in) Rücksicht: ohne B. auf Persönlichkeiten u. Verhältnisse, sine personis temporibusque. – in dieser B., in der B., eā ratione; eā re; in eo genere. – in einer B., in uno loco. – nach zwei B. hin, in zwei B., in duas res. – in jeder B., omni ratione (z. B. deos placare); totā re (z. B. errare); omni ex parte (z. B. perfectus); in omni genere (z. B. anteferre alqd alci rei); omni parte (z. B. pacari); omni numero (z. B. elegans omni fere numero poëma). – in allen Beziehungen, (in) omnibus rebus od. partibus: in omnes partes (nach allen B. hin, z. B. molestum esse). – in allenandern Beziehungen, ceteris rebus. – in vielfacher B., multis partibus od. locis. – in mehrfacher B., varie (z. B. obiectus est pater). – in keiner B., nullā re; nullo genere; nullā parte; nullo loco; nullo pacto (auf keine Weise, z. B. fieri potest, ut etc.). – b) geschäftliche, freundschaftliche, verwandtschaftliche Verbindung: ratio (geschäftliches etc. Verhältnis). – necessitudo (die enge Verbindung). – usus (der Verkehr, Umgang). – vielseitige geschäftliche Beziehungen, res rationesque cum multis contractae. – mit jmd. in B. stehen, aliquid rationis habere cum alqo; alci ratio cum alqo est od. intercedit; habere cum alqo aliquam necessitudinem; aliquā necessitudine alci adiunctum esse: mit jmd. in einiger B. stehen, modico usu alqm contingere: mit jmd. in freundschaftlicher B. stehen, alqo familiariter uti: mit jmd. in verwandtschaftlicher oder freundschaftlicher B. stehen, alqm aut propinquitate aut amicitiā contingere: ich stehe in freundschaftlichen Beziehungenüller Art mit jmd., cum alqo mihi omnes sunt amicitiae necessitudinesque: in keiner B. zu jmd. stehen, nullam rationem u. non quidquam rationis habere cum alqo: [476] nullus alci usus est cum alqo. beziehungsweise, ratione (cuiusdam) rei habitā; hoc spectans; = relativ, w. s.

    deutsch-lateinisches > Beziehung

  • 107 billig

    billig, aequus (dem Gefühle für Billigkeit gemäß, Ggstz. iniquus). – iustus (dem natürlichen Rechte gemäß, Ggstz. iniustus; beide v. Dingen und Pers.). – meritus (was uns verdientermaßen zukommt, Ggstz. immeritus, z. B. laus). – modicus (mäßig, nicht zu wenig und nicht zu viel, Ggstz. nimius, z. B. pretium). – ein b. Gesetz, lex aequa; lex aequissime scripta: b. Forderungen machen, aequa postulare: deine Forderung ist billig u. ganz in der Ordnung, et aequum est et rectum quod postulas. – es ist b., aequum est od. fas est mit Akk. u. Infin. od. mit folg. ut u. Konj. – Adv. (= billigerweise) merito; ut est od. erat aequum (wie es billig ist od. wäre); auch aequum est mit Akk. u. Infin.: ganz. B., iure optimo; iure meritoque: für b. halten, aequum esse censeo: mehr als b., plus aequo. – b. kaufen, verkaufen, modico pretio emere, vendere. billigdenkend, aequus; iustus; humanus.

    deutsch-lateinisches > billig

  • 108 Bändezahl

    Bändezahl, voluminum numerus. – etwas in einer mäßigen B. zusammenfassen, alqd modico voluminum numero comprehendere.

    deutsch-lateinisches > Bändezahl

  • 109 entfernt

    entfernt, I) Adj.amotus. – disiunctus (getrennt, nicht in Verbindung stehend mit etc., z.B. procul a barbaris gentibus). – remotus (fern liegend, abgeschieden; diese beiden auch bildl., z.B. disiunctus od. remotus a cupiditatibus: u. remotus a culpa). longe positus (weithin gelegen, z.B. longe posita [das Entfernte] mirari). – longinquus. longius situs (in weiter Ferne befindlich, entlegen, auch übtr., z.B. similitudo).extremus. ultimus (am äußersten Ende liegend, wohnend, u. zwar extr. als das objektiv vom Anfang oder Mittelpunkt aus Äußerste, ult. als das subjektiv vom Standpunkte des Betrachters aus Jenseitigste, z.B. extremae terrae partes: u. ultimae terrae od. orae: u. verb. ultimae atque extremae gentes). – diversus (nach der entgegengesetzten Richtung hin liegend, z.B. diversissima Galliae pars: u. loca inter se maxime diversa).entfernt sein, entfernt liegen, distare, abesse ab etc. (mit dem Untersch., daß dist. [auseinandersein] den Zwischenraum denken läßt, der zwei Gegenstände voneinader scheidet, ab. [wegsein, fortsein] hingegen voraussetzt, daß [747] entweder der entfernte Gegenstand von einem andern weggegangen od. daß die Entfernung von diesem her gemessen sei; beide stehen von Pers. u. lebl. Ggstdn. u. räumlich mit Akk. der Strecke, der Weite, der Entfernung). – alienum esse, abhorrere ab etc. (bildl., einer Sache fremd sein, sienicht haben[abh. mit dem Nbbegr. des Widersprechenden, Zuwiderlaufenden], z.B. Neigung, Tugend, Ähnlichkeit etc.). – dissentire, dissidere, discrepare ab alqo (von jmds. Meinung e. sein, nicht mit ihm übereinstimmen). – weit e. sein von etwas od. jmd., longe distare u. longo intervallo od. procul disiunctum esse ab etc.: nicht weit, parvo spatio oder modico intervallo distare ab etc.: ziemlich weit, satis magno intervallo remotum esse ab alqo loco. – er ist weit e., zu glauben, longe abest, ut credat: weit e., daß..., vielmehr, tantum abest, ut... ut (ja nicht ut potius). entfernt halten, jmd. von etwas, alqm removere ab alqa re (z.B. ab hoc sermone). – etwas e. halten, alqd removere (z.B. terrores). – sich von jmd. e. halten, alcisaditum sermonemque defugere. – sich von etwas e. halten, se removere ab alqa re (z.B. ab amicitia alcis: u. ab omni eiusmodi negotio: u. a re publica od. a negotiis publicis). – II) Adv.longe; procul. – nicht im entferntesten, ne minime quidem; ne minima quidem ex parte.

    deutsch-lateinisches > entfernt

  • 110 economically

    adverb económicamente
    tr[ekə'nɒmɪklɪ, iːkə'nɒmɪklɪ]
    1 económicamente
    adv.
    económicamente adv.
    'ekə'nɑːmɪkli, 'iːk-, ˌiːkə'nɒmɪkli, ˌek-
    a) <sound/secure> económicamente; (indep) desde el punto de vista económico
    b) ( thriftily) < use> de manera económica
    [ˌiːkǝ'nɒmɪkǝlɪ]
    ADV
    1) (=financially) económicamente

    economically depressed areasáreas fpl económicamente deprimidas

    economically speaking — respecto a la economía, económicamente hablando

    economically, the plan makes good sense — desde el punto de vista económico, el plan tiene sentido

    2) (=cheaply) [use, live] de manera económica
    3) (=concisely) [write, describe] con economía de palabras
    * * *
    ['ekə'nɑːmɪkli, 'iːk-, ˌiːkə'nɒmɪkli, ˌek-]
    a) <sound/secure> económicamente; (indep) desde el punto de vista económico
    b) ( thriftily) < use> de manera económica

    English-spanish dictionary > economically

  • 111 reasonable

    reasonable adj razonable
    tr['riːzənəbəl]
    1 (gen) razonable
    2 (acceptable) pasable, aceptable
    the weather was reasonable, but not wonderful el tiempo era pasable, pero no maravilloso
    reasonable ['ri:zənəbəl] adj
    1) sensible: razonable
    2) inexpensive: barato, económico
    adj.
    convenible adj.
    equitativo, -a adj.
    honesto, -a adj.
    justo, -a adj.
    módico, -a adj.
    racional adj.
    razonable adj.
    sensato, -a adj.
    'riːzṇəbəl
    a) <offer/request/person> razonable
    b) <price/sum> razonable, moderado
    ['riːznǝbl]
    ADJ
    1) (=sensible, fair) [person, decision, explanation, request] razonable; [behaviour] sensato

    be reasonable! — ¡sé razonable!

    it is reasonable to suppose that... — es razonable suponer que...

    beyond (a or any) reasonable doubtsin que quede lugar a dudas

    to use reasonable force — (Jur) hacer uso moderado de la fuerza

    reasonable groundsmotivos mpl fundados

    within a reasonable timedentro de un plazo de tiempo razonable

    2) (=acceptable) [amount, distance, price, offer] razonable; [standard, results] aceptable

    there was a reasonable chance of finding a peaceful solution — existían bastantes posibilidades de encontrar una solución pacífica

    this suit is very reasonable — este traje no es nada caro or no está nada mal de precio

    * * *
    ['riːzṇəbəl]
    a) <offer/request/person> razonable
    b) <price/sum> razonable, moderado

    English-spanish dictionary > reasonable

  • 112 недорого

    нрч
    ( невысокую цену) não muito caro, a preço módico; ( дешево) barato

    Русско-португальский словарь > недорого

  • 113 недорогой

    прл
    não muito caro, módico; ( дешевый) barato

    Русско-португальский словарь > недорогой

  • 114 скудный

    прл
    escasso, pobre; ( скромный) módico, exíguo

    Русско-португальский словарь > скудный

  • 115 coerceo

    cŏercĕo (cŏhercĕo), ēre, cŏercŭi, cŏercitum - tr. - [st2]1 [-] enfermer, resserrer, maintenir, réprimer, arrêter, contenir, modérer. [st2]2 [-] élaguer. [st2]3 [-] châtier, punir, corriger, réprimer.    - coercere omnes cupiditates: réprimer toutes les passions.    - coercere milites: tenir en bride les soldats.    - numeris verba coercere, Ov. P. 4, 8, 73: assujettir les mots à la mesure.    - extra ripas diffluentem aliquem coercere, Cic. Brut. 91, 316: arrêter les débordements oratoires de qqn.    - corporis morbos nisi per dura et aspera coerceas, Tac.: les maux du corps, on ne les arrête qu’avec un traitement rigoureux et pénible.    - quos Styx interfusa coercet, Virg. En. 6.439: (les morts) que le Styx emprisonne de ses replis.    - coercere aliquem morte, exsilio: punir qqn de mort, de l’exil.    - quod non dies et litura coercuit, Hor. A. P. 293: (vers) que le temps et les ratures n'ont pas épurés.
    * * *
    cŏercĕo (cŏhercĕo), ēre, cŏercŭi, cŏercitum - tr. - [st2]1 [-] enfermer, resserrer, maintenir, réprimer, arrêter, contenir, modérer. [st2]2 [-] élaguer. [st2]3 [-] châtier, punir, corriger, réprimer.    - coercere omnes cupiditates: réprimer toutes les passions.    - coercere milites: tenir en bride les soldats.    - numeris verba coercere, Ov. P. 4, 8, 73: assujettir les mots à la mesure.    - extra ripas diffluentem aliquem coercere, Cic. Brut. 91, 316: arrêter les débordements oratoires de qqn.    - corporis morbos nisi per dura et aspera coerceas, Tac.: les maux du corps, on ne les arrête qu’avec un traitement rigoureux et pénible.    - quos Styx interfusa coercet, Virg. En. 6.439: (les morts) que le Styx emprisonne de ses replis.    - coercere aliquem morte, exsilio: punir qqn de mort, de l’exil.    - quod non dies et litura coercuit, Hor. A. P. 293: (vers) que le temps et les ratures n'ont pas épurés.
    * * *
        Coerceo, coerces, coercui, coercitum, pen. corr. coercere. Cic. Restraindre, Contenir, Arrester, Retenir.
    \
        Aquam coercere. Vlpian. Engarder et empescher qu'elle ne coule, Arrester, Retenir.
    \
        Carnem supercrescentem. Cels. L'arrester, et garder de croistre et de s'augmenter.
    \
        Coercere. Liu. Refraindre, Reprimer.
    \
        Terras coerceat omnes. Caesar. Subjugue et domine.
    \
        Temeritatem coercere. Cic. Reprimer.
    \
        Pignoribus ablatis coercere aliquem. Cic. Par execution de ses biens.
    \
        Delicta coercere suppliciis. Horat. Punir.
    \
        Coercere. Author ad Herennium. Contraindre.
    \
        Coercere aliquem finire iras. Ouid. Le contraindre de s'appaiser.
    \
        Coercere. Ouid. Lier, Estraindre.
    \
        Spatio arcto coercere aliquem. Ouid. Enclorre, Enfermer, Enserrer.
    \
        Complexus caeli coercens omnia. Cic. Contenant.
    \
        Modico se coercere. Senec. Se contenter de peu.
    \
        Coercere aues carcere. Plin. Enfermer en une cage.

    Dictionarium latinogallicum > coerceo

  • 116 inclino

    inclino, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] faire pencher, pencher, incliner, courber, baisser. [st2]2 [-] au neutre, au passif ou au réfléchi: s'incliner, se pencher, plier, faiblir, incliner (au pr. et au fig.). [st2]3 [-] en t. de gram.: décliner; conjuguer; dériver; reporter l'accent sur.    - inclinare genua, Ov.: s'agenouiller.    - culpam in aliquem inclinare, Liv.: rejeter une faute sur qqn.    - sol se inclinat, Liv.: le soleil est sur son déclin, le soleil se couche.    - inclinare meridiem sentis, Hor.: tu vois que le jour baisse.    - in fugam inclinari (in fugam inclinare), Liv.: plier, lâcher pied, prendre la fuite.    - inclinari, Liv.: plier, lâcher pied, prendre la fuite (en parl. de l'armée).    - se inclinare (inclinari): baisser, décliner (en parl. du soleil, du jour).    - inclinare studiis in aliquem, Curt.: pencher pour qqn.    - inclinat animus ut (eo inclinat sententia ut), Liv.: (on...) est d'avis de.
    * * *
    inclino, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] faire pencher, pencher, incliner, courber, baisser. [st2]2 [-] au neutre, au passif ou au réfléchi: s'incliner, se pencher, plier, faiblir, incliner (au pr. et au fig.). [st2]3 [-] en t. de gram.: décliner; conjuguer; dériver; reporter l'accent sur.    - inclinare genua, Ov.: s'agenouiller.    - culpam in aliquem inclinare, Liv.: rejeter une faute sur qqn.    - sol se inclinat, Liv.: le soleil est sur son déclin, le soleil se couche.    - inclinare meridiem sentis, Hor.: tu vois que le jour baisse.    - in fugam inclinari (in fugam inclinare), Liv.: plier, lâcher pied, prendre la fuite.    - inclinari, Liv.: plier, lâcher pied, prendre la fuite (en parl. de l'armée).    - se inclinare (inclinari): baisser, décliner (en parl. du soleil, du jour).    - inclinare studiis in aliquem, Curt.: pencher pour qqn.    - inclinat animus ut (eo inclinat sententia ut), Liv.: (on...) est d'avis de.
    * * *
        Inclino, inclinas, penul. prod. inclinare. Iuuenal. Encliner, Tourner, Induire.
    \
        Haec animum inclinant, vt cum modico praesidio venisse Masinissam credam. Liu. Tournent mon esprit à croire que, etc. Me font croire que, etc. M'induisent à croire que, etc.
    \
        Hos vt sequar inclinat animus. Liu. Mon esprit s'encline à suyvre ceulx là, ou Se tourne.
    \
        Ortus inclinauerat astra. Stat. Le soleil levant avoit chassé les estoilles du ciel, ou Avoit abbaissé ou amoindri et obscurci la lumiere des estoilles.
    \
        Inclinare vel inclinari dicitur acies. Liu. Quand l'armee recule, et est repoulsee, ou quand elle est esbranlee.
    \
        Vt nihil esset, vbi se dolor tuus inclinaret. Senec. En quoy ta douleur se reposast et recreast, ou eust relasche.
    \
        Domus inclinata. Virg. Qui panche pour tomber, Qui commence à cheoir.
    \
        Fata ducum inclinant. Lucan. Commencent à prendre fin, à venir à la fin, Tendent à la fin.
    \
        Se fortuna inclinauerat, vt nostri magna inopia necessariarum rerum conflictarentur. Caes. Fortune s'estoit retournee que noz gens, etc.
    \
        Oppida inclinata. Ouid. Ruinez.
    \
        Re neutro inclinata. Caesar. La chose n'estant encore esbranlee ne d'un costé, ne d'autre.
    \
        Inclinata Resp. Sallust. Qui commence à defaillir et s'abbaisser.
    \
        Fluctuatus animo est, vtrum, etc. inclinauit sententia, suum in Thessaliam agmen dimitteret. Liu. Il fut d'advis que, etc. Son opinion se tourna là que, etc.
    \
        Inclinari opes ad Sabinos, rege inde sumpto, videbantur. Liu. Se tourneroyent et se porteroyent aux Sabins, Le credit et povoir tourneroit à la part des Sabins, puisque, etc.
    \
        Quum omnem culpam in collegam inclinaret. Liu. Rejectoit le blasme sur, etc.
    \
        Cursum inclinare aliquo. Ouid. Tourner vers, etc.
    \
        Phalereus eloquentiam primus inclinauit. Quintil. A esté le premier qui a amoindri, abbaissé, et commencé à gaster et corrompre, etc.
    \
        Genua inclinarat arenis. Ouid. Avoit plié les genoulx, et s'estoit agenouillé sur le gravier.
    \
        Inclinare in fugam. Liu. Commencer à s'enfuir.
    \
        Inclinare in vitium. Plin. Commencer à se corrompre et gaster.
    \
        Dies inclinatus, Posterior pars diei, pomeridianum tempus. Plin. iunior. Qui se baisse et s'en va.
    \
        Meridies inclinat. Horat. Le jour tire à soleil couchant.
    \
        Inclinat se sol. Liu. Le soleil se baisse.
    \
        Inclinatum fretum aestu. Liu. Appaisé.

    Dictionarium latinogallicum > inclino

  • 117 modicum

    [st1]1 [-] mŏdĭcum, i, n.: peu de chose, un peu de. [st1]2 [-] mŏdĭcum, adv.: peu, guère, médiocrement.
    * * *
    [st1]1 [-] mŏdĭcum, i, n.: peu de chose, un peu de. [st1]2 [-] mŏdĭcum, adv.: peu, guère, médiocrement.
    * * *
    I.
        Modicum, Substantiuum: vt Modico contentus. Iuuen. Content de peu de chose.
    II.
        Modicum, pen. corr. Aduerbium. Plaut. Un peu.

    Dictionarium latinogallicum > modicum

  • 118 modicus

    mŏdĭcus, a, um [st2]1 [-] qui est dans la stricte mesure, raisonnable, convenable, modéré, réglé, retenu, modeste. [st2]2 [-] moyen, médiocre, ordinaire. [st2]3 [-] modique, petit, exigu, mesquin, peu considérable; rare, peu fréquent.
    * * *
    mŏdĭcus, a, um [st2]1 [-] qui est dans la stricte mesure, raisonnable, convenable, modéré, réglé, retenu, modeste. [st2]2 [-] moyen, médiocre, ordinaire. [st2]3 [-] modique, petit, exigu, mesquin, peu considérable; rare, peu fréquent.
    * * *
        Modicus, pen. corr. Adiectiuum. Plin. Petit.
    \
        Originis modicus. Tacit. De petite origine, Venu de petit lieu et de basse condition.
    \
        Pecuniae modicus. Tacit. Qui ha peu d'argent.
    \
        Voti modicus. Pers. Peu desirant, Peu convoiteux.
    \
        Pecunia modica. Cic. Peu, ou Petit d'argent.
    \
        Cui animus modicus. Plaut. Un vouloir content de peu, Qui n'est point ambitieux.
    \
        Modicus cultu, et in cultu. Plin. iunior. Moyennement ou simplement habillé, Qui n'est point superflu en habits.
    \
        Eques modicus. Tacit. Moyennement riche.
    \
        Facultatibus modicus. Plin. iunior. Moyennement riche.
    \
        Gradu modico ire. Plaut. A petit pas, ou bellement.
    \
        Hoc discernere, modici iudicii est. Quintil. A moyen jugement.
    \
        Quies modica. Liu. Peu de repos.
    \
        Res pauperculae, modicae, et modestae. Plaut. Moyennes.
    \
        Sed tamen modici fuimus in hypothesi. Cic. Briefs.

    Dictionarium latinogallicum > modicus

  • 119 bagatelle

    [bagatɛl]
    Nom féminin (gén) bagatela feminino
    la bagatelle de a bagatela de
    * * *
    bagatelle bagatɛl]
    nome feminino
    1 ( coisa sem importância) bagatela; ninharia
    se disputer pour une bagatelle
    discutir por uma ninharia
    2 ( preço módico) bagatela; ninharia
    acheter pour une bagatelle
    comprar por uma bagatela
    3 coloquial ( sexo) amor físico
    être très porté sur la bagatelle
    ter uma grande inclinação para o sexo

    Dicionário Francês-Português > bagatelle

  • 120 zivil

    tsi'viːl
    n

    Zivil tragen — vestir de paisano, de civil

    Zivil [tsi'vi:l]
    <-s, ohne Plural > in Zivil (vestido) de paisano
    [tsiˈvi:l] Adjektiv
    1. [bürgerlich] civil
    2. [anständig] módico ( femenino módica)
    ————————
    [tsiˈvi:l] Adverb

    Deutsch-Spanisch Wörterbuch > zivil

См. также в других словарях:

  • módico — módico, ca adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que es moderado o escaso: Te lo dejo por el módico precio de diez mil pesetas, aunque vale casi el doble …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • modico — / mɔdiko/ agg. [dal lat. modĭcus, der. di modus misura, limite ] (pl. m. ci ). [quantitativamente poco rilevante, quasi sempre riferito a valori economici: prezzi m. ] ▶◀ accessibile, basso, contenuto, esiguo, limitato, moderato, modesto,… …   Enciclopedia Italiana

  • módico — módico, ca adjetivo moderado, limitado, reducido, parco, escaso. * * * Sinónimos: ■ económico, barato, asequible Antónimo …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • módico — adj. 1. Exíguo, pequeno, insignificante. 2. Modesto. 3. Econômico. 4. Parco …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • módico — módico, ca (Del lat. modĭcus). adj. Moderado, escaso, limitado …   Diccionario de la lengua española

  • módico — (Del lat. modicus .) ► adjetivo Que no es exagerado o extremo, en especial referido a precios y cantidades: ■ me parece un precio módico dado el buen estado del piso . SINÓNIMO mesurado moderado ANTÓNIMO excesivo * * * módico, a (del lat.… …   Enciclopedia Universal

  • módico — {{#}}{{LM M26197}}{{〓}} {{SynM26854}} {{[}}módico{{]}}, {{[}}módica{{]}} ‹mó·di·co, ca› {{《}}▍ adj.{{》}} {{♂}}Referido especialmente a una cantidad de dinero,{{♀}} que es moderada o escasa: • un precio módico.{{○}} {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • modico — os. dim. de modo , del latín modus . (nom. m.) Modo afable y educado de comportarse. Frecuentemente se dice buen modico . Con este dicho se señalaba a aquella persona que es en sus cosas o habla muy dulce, tiene un buen modico, se expresa con… …   Diccionario Jaén-Español

  • modico — mò·di·co agg. CO contenuto entro certi limiti, modesto, esiguo, spec. in relazione al denaro: prezzo modico, spesa modica Sinonimi: abbordabile, accessibile, basso, contenuto, esiguo, moderato, modesto. Contrari: 1alto, astronomico, eccessivo,… …   Dizionario italiano

  • módico — adj Tratándose de magnitudes, en especial de cantidades, que es reducido o no alcanza un gran monto: precios módicos, un salario módico …   Español en México

  • modico — {{hw}}{{modico}}{{/hw}}agg.  (pl. m. ci ) Che è piuttosto esiguo: prezzi modici …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»