Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

luminibus

  • 1 lumen

    lūmĕn, ĭnĭs, n. [lux] [st1]1 [-] lumière.    - solis lumen, Cic. Div. 2, 91: lumière du soleil.    - lucernae lumen, Cic. Fin. 3, 45: lumière d'une lampe.    - tabulas in bono lumine collocare, Cic. Br. 261: mettre des tableaux dans un jour favorable. [st1]2 [-] flambeau, lampe, torche, lanterne, fanal.    - lumine adposito, Cic. Div. 1, 79: un flambeau étant placé à côté.    - lumini oleum instillare, Cic. CM 36: mettre de l'huile dans une lampe.    - luminibus accensis, Plin. 11, 65: les flambeaux étant allumés.    - poét. sub lumina prima, Hor.: à la tombée de la nuit (quand on commence à allumer les flambeaux). [st1]3 [-] lumière du jour, jour; lumière de la vie, vie.    - lumine quarto, Virg. En. 6, 356: au quatrième jour.    - lumine adempto, Lucr. 1033: la lumière étant ravie.    - lumen relinquere, Virg.: quitter la vie, mourir.    - civis luce serenanti vitalia lumina liquit, Cic. Div. 1: un citoyen s'est vu par un temps clair ravir la lumière du jour. [st1]4 [-] lumière des yeux, les yeux.    - luminibus amissis, Cim. Tusc. 5, 114: ayant perdu la vue.    - lumine torvo, Virg. En. 3, 677: avec un oeil farouche.    - lumina flectere, Ov. M. 5, 232: tournez les yeux.    - lumen effossum, Virg. En. 3, 663: oeil crevé.    - fodere lumina alicui, Ov. A. A. 1, 339: crever les yeux à qqn.    - alter in alterius jactantes lumina vultum quaerebant taciti, noster ubi esset amor, Ov. H. 3: jetant les yeux l'un sur l'autre, ils se demandaient silencieusement où était notre amour.    - nostra juvat lumina, quidquid agis, Ov. H. 3: tout ce que tu fais charme nos yeux. [st1]5 [-] lumière, jour d'une maison.    - lumina, Cic. de Or. 1, 179: les vues, les jours d'une maison.    - alicujus luminibus obstruere, Cic. Dom. 115: boucher, masquer la vue de qqn.    - au fig. Catonis luminibus obstruxit haec posteriorum quasi exaggerata altius oratio, Cic. Br. 66: l'oeuvre de Caton a été jetée dans l'ombre par cette manière d'écrire des successeurs qui dressèrent en qq sorte devant elle les étages d'un édifice plus élevé. [st1]6 [-] lumière en peinture (opp. aux ombres).    - Plin. 35, 29; 35, 131; Ep. 3, 13. [st1]7 [-] jour, ouverture pour la lumière, soupirail, fente, cheminée d'aération, fenêtre.    - duo lumina ab animo ad oculos perforata, Cic. Nat. 3, 9: deux ouvertures pratiquées pour faire communiquer l'âme avec la vue (avec les objets visibles).    - immittere lumina, Dig.: pratiquer des fenêtres.    - si cuniculo veniet, in binos actus lumina esse debebunt, Plin. 31: si (l'eau) vient en tunnel, il faudra mettre un soupirail tous les deux actus (= tous les 70 mètres).    - stabula non egent septentrionis luminibus, Pall. 1, 21: les étables n'ont pas besoin de fenêtres au nord. [st1]8 [-] au fig. clarté, lumière.    - oratio lumen adhibere rebus debet, Cic. de Or. 3, 50: le discours doit mettre de la clarté dans un sujet.    - lumen adferre, Cic. de Or. 3, 353: apporter la lumière, éclairer.    - aliquid praenoscere sine lumine animi non posse, Col.: qu'on ne peut rien prévoir et deviner sans la vue claire de l'esprit.    - ordo est maxime qui memoriae lumen affert, Cic.: c'est surtout l'ordre qui sert de flambeau (= de guide) à la mémoire. [st1]9 [-] flambeau, ornement.    - lumina civitatis, Cic. Cat. 3, 24: les flambeaux de la cité, les hommes qui donnent l'éclat à la cité.    - cf. Cic. Phil. 11, 24. [st1]10 [-] éclat, rayon de qqch.    - in aliquo quasi lumen aliquid probitatis perspicere, Cic. Lael. 27: voir nettement chez qqn comme une lumière de vertu.    - honestatis quasi lumen aliquod aspicere, Cic. Tusc. 2, 58: voir briller comme des rayons d'honnêteté. [st1]11 [-] rhét. ornements du (style), figures.    - grec σχήματα.    - lumina, Cic. Or. 83: ornements du style.    - dicendi lumina, Cic. de Or. 2, 119: ornements du style.    - verborum lumina, Cic. Or. 95: figures de mots.    - verborum et sententiarum lumina, Cic. Br. 275: ornements d'expressions et de pensées, figures de mots et de pensées.
    * * *
    lūmĕn, ĭnĭs, n. [lux] [st1]1 [-] lumière.    - solis lumen, Cic. Div. 2, 91: lumière du soleil.    - lucernae lumen, Cic. Fin. 3, 45: lumière d'une lampe.    - tabulas in bono lumine collocare, Cic. Br. 261: mettre des tableaux dans un jour favorable. [st1]2 [-] flambeau, lampe, torche, lanterne, fanal.    - lumine adposito, Cic. Div. 1, 79: un flambeau étant placé à côté.    - lumini oleum instillare, Cic. CM 36: mettre de l'huile dans une lampe.    - luminibus accensis, Plin. 11, 65: les flambeaux étant allumés.    - poét. sub lumina prima, Hor.: à la tombée de la nuit (quand on commence à allumer les flambeaux). [st1]3 [-] lumière du jour, jour; lumière de la vie, vie.    - lumine quarto, Virg. En. 6, 356: au quatrième jour.    - lumine adempto, Lucr. 1033: la lumière étant ravie.    - lumen relinquere, Virg.: quitter la vie, mourir.    - civis luce serenanti vitalia lumina liquit, Cic. Div. 1: un citoyen s'est vu par un temps clair ravir la lumière du jour. [st1]4 [-] lumière des yeux, les yeux.    - luminibus amissis, Cim. Tusc. 5, 114: ayant perdu la vue.    - lumine torvo, Virg. En. 3, 677: avec un oeil farouche.    - lumina flectere, Ov. M. 5, 232: tournez les yeux.    - lumen effossum, Virg. En. 3, 663: oeil crevé.    - fodere lumina alicui, Ov. A. A. 1, 339: crever les yeux à qqn.    - alter in alterius jactantes lumina vultum quaerebant taciti, noster ubi esset amor, Ov. H. 3: jetant les yeux l'un sur l'autre, ils se demandaient silencieusement où était notre amour.    - nostra juvat lumina, quidquid agis, Ov. H. 3: tout ce que tu fais charme nos yeux. [st1]5 [-] lumière, jour d'une maison.    - lumina, Cic. de Or. 1, 179: les vues, les jours d'une maison.    - alicujus luminibus obstruere, Cic. Dom. 115: boucher, masquer la vue de qqn.    - au fig. Catonis luminibus obstruxit haec posteriorum quasi exaggerata altius oratio, Cic. Br. 66: l'oeuvre de Caton a été jetée dans l'ombre par cette manière d'écrire des successeurs qui dressèrent en qq sorte devant elle les étages d'un édifice plus élevé. [st1]6 [-] lumière en peinture (opp. aux ombres).    - Plin. 35, 29; 35, 131; Ep. 3, 13. [st1]7 [-] jour, ouverture pour la lumière, soupirail, fente, cheminée d'aération, fenêtre.    - duo lumina ab animo ad oculos perforata, Cic. Nat. 3, 9: deux ouvertures pratiquées pour faire communiquer l'âme avec la vue (avec les objets visibles).    - immittere lumina, Dig.: pratiquer des fenêtres.    - si cuniculo veniet, in binos actus lumina esse debebunt, Plin. 31: si (l'eau) vient en tunnel, il faudra mettre un soupirail tous les deux actus (= tous les 70 mètres).    - stabula non egent septentrionis luminibus, Pall. 1, 21: les étables n'ont pas besoin de fenêtres au nord. [st1]8 [-] au fig. clarté, lumière.    - oratio lumen adhibere rebus debet, Cic. de Or. 3, 50: le discours doit mettre de la clarté dans un sujet.    - lumen adferre, Cic. de Or. 3, 353: apporter la lumière, éclairer.    - aliquid praenoscere sine lumine animi non posse, Col.: qu'on ne peut rien prévoir et deviner sans la vue claire de l'esprit.    - ordo est maxime qui memoriae lumen affert, Cic.: c'est surtout l'ordre qui sert de flambeau (= de guide) à la mémoire. [st1]9 [-] flambeau, ornement.    - lumina civitatis, Cic. Cat. 3, 24: les flambeaux de la cité, les hommes qui donnent l'éclat à la cité.    - cf. Cic. Phil. 11, 24. [st1]10 [-] éclat, rayon de qqch.    - in aliquo quasi lumen aliquid probitatis perspicere, Cic. Lael. 27: voir nettement chez qqn comme une lumière de vertu.    - honestatis quasi lumen aliquod aspicere, Cic. Tusc. 2, 58: voir briller comme des rayons d'honnêteté. [st1]11 [-] rhét. ornements du (style), figures.    - grec σχήματα.    - lumina, Cic. Or. 83: ornements du style.    - dicendi lumina, Cic. de Or. 2, 119: ornements du style.    - verborum lumina, Cic. Or. 95: figures de mots.    - verborum et sententiarum lumina, Cic. Br. 275: ornements d'expressions et de pensées, figures de mots et de pensées.
    * * *
        Lumen, luminis, pen. corr. Lumiere.
    \
        Vigilantia lumina. Ouid. Lumiere tousjours esclairant, et à laquelle on fait le guet de nuict.
    \
        Admouere lumen. Plin. Approcher la lumiere.
    \
        Stertuit lumen. Ouid. A criqué et faict bruit.
    \
        Si te secundo lumine hic offendero, moriere. Cic. Si je te rencontre demain ici, etc.
    \
        Diurnum lumen. Lucret. La lumiere et clairté du jour.
    \
        Purpureum lumen iuuentae. Virgil. La beauté de jeunesse.
    \
        Vaga lumina noctis. Stat. Les estoilles qui luisent de nuict.
    \
        Solis lumina peruulgant caelum. Lucret. La lumiere du soleil s'espand par tout l'air.
    \
        Luna obscura premit lumen. Virgil. Cache sa lumiere.
    \
        Cassus lumine. Virgil. Mort.
    \
        In oras luminis exoriri. Lucret. Naistre.
    \
        Dulcia linquebant lumina vitae. Lucret. Ils mouroyent.
    \
        Inuisa relinquam lumina. Virgil. Je mourray.
    \
        Orbis inanis luminis. Ouid. Quand on a crevé ou arraché l'oeil à aucun tellement qu'il n'y demeure que le trou.
    \
        Orbus luminis. Ouid. Aveugle.
    \
        Caua lumina. Ouid. Enfonssez en la teste.
    \
        Patentia. Lucret. Ouverts.
    \
        Obliquo lumine cernere aliquem. Ouid. Regarder de travers.
    \
        Condere lumina alicuius digitis. Ouid. Luy clorre et fermer les yeulx apres qu'il est mort.
    \
        Digitos in lumina condere. Ouid. Ficher les doigts dedens les yeulx.
    \
        Demittere lumina. Ouid. Baisser les yeulx, ou la veue.
    \
        Fallere lumina. Ouid. Quand une chose est si petite, qu'on ne la peult veoir.
    \
        Occidit lumen. Lucret. La veue perit, ou la puissance et faculté de veoir, la vertu visive.
    \
        Tacitis luminibus pererrare aliquem. Virgil. Le regarder de touts costez sans dire mot.
    \
        Recipere lumen. Cels. Recouvrer la veue.
    \
        Suffecta lumina letho. Valer. Flac. Teincts de couleur de mort.
    \
        Suffundit lumina rore. Ouid. Elle pleure.
    \
        Lumen. Cic. Declaration et exposition.
    \
        Clara lumina praepandere menti alicuius. Lucret. Faire ouverture et premiere introduction à aucun, pour parvenir à l'intelligence de quelque science.
    \
        Luminibus obstruere. Cic. Empescher la veue de la maison du voisin en bastissant au devant.
    \
        Obstruere alicuius luminibus, per metaphoram. Cic. Obscurcir le bruit d'autruy.
    \
        Lumina praeferre menti alicuius dicitur Deus. Ci. L'inspirer.
    \
        Lumina ciuitatis. Cic. Les plus apparents d'une ville.
    \
        Sine lumine animi. Colum. Sans la congnoissance des disciplines, Sans aucun scavoir.
    \
        Lumina in pictura. Plin. Le jour d'une peincture.

    Dictionarium latinogallicum > lumen

  • 2 lumen

    lūmen, ĭnis, n. [contr. from lucmen, from the root luc; v. luceo], light.
    I.
    Lit.: quasi lumen de suo lumine accendat, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Fragm. v. 388 Vahl.):

    solis,

    Cic. Div. 2, 42, 91:

    tabulas bene pictas conlocare in bono lumine,

    id. Brut. 75, 261:

    solare,

    Ov. Tr. 5, 9, 37:

    lumina solis,

    the sunbeams, Lucr. 2, 162.—
    B.
    Transf.
    1.
    A light, a source of light, a lamp, torch:

    lumine apposito,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    diurnum,

    the morning-star, Lucr. 4, 455; Liv. 29, 25:

    lumini oleum instillare,

    Cic. de Sen. 11, 36:

    luminibus accensis,

    Plin. 11, 19, 21, § 65:

    multa lumina nocte tuli,

    Tib. 1, 10 (9), 42.—
    2.
    Brightness, splendor, gleam ( poet.):

    ferri,

    Stat. Th. 9, 802; Claud. Cons. Prob. et Olybr. 94.—
    3.
    A bright color ( poet.): flaventia lumina calthae, Col. poët. 10, 97; 9, 4.—
    4.
    Daylight, day ( poet.): si te secundo lumine hic offendero, Moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 302 Vahl.):

    lumine quarto,

    Verg. A. 6, 356; cf.: eos hostes, urbes agrosque eorum... lumine supero privetis, Vet. Form. ap. Macr. S. 3, 9, 11. —
    5.
    The light of life, life ( poet.):

    lumen linque,

    Plaut. Cist. 3, 12:

    lumine adempto,

    Lucr. 3, 1033; Ov. Tr. 4, 4, 45.—
    6.
    The light of the eye, the eye (mostly poet.):

    luminibus amissis,

    Cic. Tusc. 5, 39, 114:

    astantes lumine torvo Aetnaeos fratres,

    Verg. A. 3, 677:

    fossis lumen abire genis, Ov P. 2, 8, 66: acuentes lumina rutae,

    id. R. Am. 801:

    lumina defixa tenere in gremio,

    id. H 21, 113:

    lumina flectere,

    id. M. 5, 232: parcite luminibus, close or turn away the eyes, Tib. 1, 2, 33:

    lumina sera dextra componere,

    to close one's eyes, Val. Fl. 3, 279.—Fig.:

    Romani imperii lumen,

    Vell. 2, 52, 3:

    reipublicae lumen et caput,

    id. 2, 99, 1.—
    * b.
    The pupil of the eye, Veg. Vet. 2, 16.—
    7.
    An opening through which light can penetrate, a light, Val. Fl. 1, 168; Vitr. 4, 6.— An airhole, air-shaft, Plin. 31, 6, 31, § 57.— A window:

    stabula non egeant septentrionis luminibus,

    Pall. 1, 21:

    obserare lumina,

    App. M. 2, p 125: altius aedes non tollendi, ne luminibus vicini officiatur, Gai Inst. 2, 31:

    immittere lumina,

    to put in windows, Dig. 7, 1, 13.—
    8.
    In plur., the light in a building:

    ne quid altius exstruendo, aut arborem ponendo, lumina cujusquam obscuriora fiant,

    Dig. 8, 2, 14:

    cum M. Buculeius aedes L. Fufio venderet, in mancipio lumina, uti tum essent, ita recepit,

    Cic. de Or. 1, 39, 179.—Hence, se luminibus ejus esse obstructurum, to obstruct the light by building, Cic. pro Dom. 44, 115.—
    9.
    The opening or orifice in a water-pipe or funnel, Front. Aquaed. 27; 29; 36; 105.—
    10.
    The light in pictures, in opp. to the shade:

    invenit lumen atque umbras,

    Plin. 35, 5, 11, § 29; 35, 11, 40, § 131; Plin. Ep. 3, 13.—
    II.
    Trop.
    A.
    A light, i. e. a most distinguished person or thing, an ornament, glory, luminary:

    clarissimis viris interfectis lumina civitatis exstincta sunt,

    Cic. Cat. 3, 10, 24:

    certis dicendi luminibus ornare orationem,

    id. de Or. 2, 27, 119:

    animi, ingenii consiliique tui,

    id. Rep. 6, 12, 12:

    probitatis et virtutis,

    id. Lael. 8, 27: est corporis macula, naevus;

    illi tamen hoc lumen videbatur,

    i. e. a beautyspot, id. N. D. 1, 28, 79: luminibus alicujus obstruere or officere, to obscure one's glory or reputation, id. Brut. 17, 66.—
    B.
    Light, clearness, perspicuity:

    ordo est maxime, qui memoriae lumen affert,

    Cic. de Or. 2, 86, 353:

    oratio adhibere lumen rebus debet,

    id. ib. 3, 13, 50: nunc parvulos nobis dedit (natura) igniculos, quos celeriter... sic restinguimus, [p. 1085] ut nusquam naturae lumen adpareat, id. Tusc. 3, 1, 2:

    nec mentis quasi luminibus officit altitudo fortunae,

    id. Rab. Post. 16, 43.—
    C.
    Merit, excellence, beauty of style:

    Origines (Catonis) quod lumen eloquentiae non habent?

    Cic. Brut. 17, 66;

    so in the pun: Catonis luminibus obstruere,

    id. ib.; cf. I. B. 7. 8. supra.—
    D.
    Ornaments of style:

    at sunt qui haec excitatoria lumina a componendis orationibus excludenda arbitrentur,

    Quint. 12, 10, 49; 8, 5, 29:

    orationis,

    id. 8, 5, 34:

    lumina sententiarum,

    id. 9, 2, 202.

    Lewis & Short latin dictionary > lumen

  • 3 lumen

    lūmen, inis, n. (aus *lūc-men zu lūceo), das leuchtende Licht, der Lichtkörper, I) eig.: A) im allg., das Licht, das ein Gegenstand verbreitet, lucernae, Cic.: solis, Cic.: lunare, Mondlicht, Macr.: diurnum, Tageslicht, Sonnenlicht, Sonne, Ov. u. Sen.: sol lumenque diurnum, Morgenstern, Lucr. 4, 455: lumina relucentia, Sen.: accretio et deminutio luminis (des Mondlichts), Cic.: lunae luminum varietas tum crescentis tum senescentis, Cic.: tabulas pictas collocare in bono lumine, in ein gutes Licht stellen, Cic.: clarum lumen transmittere, vollkommen durchsichtig sein (v. Spiegel usw.), Sen.: immittere lumen, hereinfallen lassen, einlassen, Verg. – B) insbes.: 1) ein Licht, d.i. eine Leuchte, Kerze, Laterne, Lampe, Fackel, lumine apposito, Cic.: lumini oleum instillare, Cic.: luminibus accensis, Plin.: ad lumina, bei usw., Suet.: sub lumina prima, in der Dämmerung, Hor.: ad lumina prima, bis zum Anbruch des Abends, Hor. – 2) das Tageslicht, der Tag, secundo lumine, Enn.: lumine quarto, Verg.: obscuro etiamtum lumine, lumine etiamtum incerto, Zwielicht, Sall. – 3) das Lebenslicht, das Leben, lumen adimere, Ov.: lumen relinquere, Verg. – 4) das Augenlicht, die Augen, caecitas luminis, Cic.: lumina aegra, Sen.: lumina amittere, Cic.: sine ullo morbo oculorum lumina amittere, Nep.: lumina alci fodere, ausbohren, ausstechen, Ov.: effodere lumen, ausreißen, Verg. (vgl. bildl., effossum alterum imperii Romani lumen, Vell.): quem (Argum) ferunt per ambitum capitis multorum oculorum luminibus ornatum, Macr. – konkr. = der Augapfel, Veget. mul. 2, 16. – 5) das Licht in den Gebäuden, d.i. freie Luft und Tageslicht, luminibus alcis obstruere, Cic., od. officere, ICt., das Licht verbauen. – im Bilde, Catonis luminibus obstruxit oratio, verdunkelte den Ruhm Katos, Cic.: nec mentis quasi luminibus officit altitudo fortunae et gloriae, Cic. – 6) der Glanz, Schimmer, ferri, Stat.: dah. der Glanz der Blumen, die Schönheit, calthae, Colum. – 7) das Licht in der Malerei (Ggstz. umbra, der Schatten), Plin. nat. hist. u. Plin. ep. – C) meton., jede Öffnung, durch die Licht od. Luft eindringen kann, 1) im allg., duo lumina ab animo ad oculos perforata nos habere, Cic. de nat. deor. 2, 9. – 2) insbes.: a) der Ritz, Val. Flacc. 1, 128. – b) der Wetterschacht, Plin. 31, 57 (bei Vitr. 8, 6, 3 puteus gen.). – c) die Fensteröffnung, das Fenster, lumina capere a meridie, die Fenster auf der Mittagsseite anlegen, Vitr.: habere ad septentrionem lumina fenestrarum, Vitr.: lumina fenestrarum valvata, Fenster, die zum Öffnen eingerichtet sind, Vitr.: fenestrarum angustias quod reprehendis, scito te Κύρου παιδείαν reprehendere. Nam cum ego idem istuc dicerem, Cyrus aiebat viridariorum διαφάσεις latis luminibus non tam esse suaves, Cic.: luminum spatia relinquere, Fensteröffnungen anbringen, Vitr.: immittere lumen, lumina, Fenster anlegen, ICt.: obserare lumina, Apul. – d) die Türöffnung, Vitr. 4, 6, 1 sqq. – e) die Weite des Trichters (calix) an der Wasserröhre, die Lichten, Frontin. aqu. 27; 29; 36: interdum maioris luminis, interdum minoris, pro gratia personarum, calicem probare, ibid. 105. – II) übtr.: 1) ein Licht, eine Leuchte, die zu klarer Einsicht verhilft, aufhellende Klarheit des Geistes usw., erleuchtende, aufhellende, klare Einsicht, vos in tantis tenebris erroris et inscientiae clarissimum lumen praetulistis menti meae, Cic.: ordo maxime est, qui memoriae lumen affert, eine klare Einsicht (um sich zu unterrichten) verschafft, aufhellt, Cic.: ut oratio, quae lumen adhibere rebus debet (Licht über die S. verbreiten soll), ea obscuritatem et tenebras afferat (sie in D. u. F. hüllt), Cic.: alqd praenoscere sine lumine animi (klare Einsicht) non posse, Colum. – 2) ein Licht, eine Leuchte = das leuchtende Vorbild, die Glanzseite, der Glanzpunkt, Strahl, die glänzenden Vorzüge, die Glanzverbreitende Zierde, der glänzende Schmuck, lumina civitatis (v. vornehmen Bürgern), Cic.: illorum praediorum scito mihi vicinum Marium lumen esse, Cic.: Brutus, lumen et decus civitatis, Cic.: Corinthus totius Graeciae lumen, Cic.: quasi lumen aliquod probitatis et virtutis, leuchtendes Vorbild, Cic.: hic tu, Africane, ostendas oportebit patriae lumen (die glänzenden Vorzüge) animi ingenii consiliique tui, Cic.: philosophia iacuit usque ad hanc aetatem nec ullum habuit lumen litterarum Latinarum (u. hatte keinen glänzenden Vertreter in der lat. Literatur), Cic. – u. so in der Rede, lumina dicendi, der Schmuck glänzender Worte zur Belebung der Gedanken, Cic.: ebenso lumina verborum et sententiarum, Cic.

    lateinisch-deutsches > lumen

  • 4 lumen

    lūmen, inis, n. (aus *lūc-men zu lūceo), das leuchtende Licht, der Lichtkörper, I) eig.: A) im allg., das Licht, das ein Gegenstand verbreitet, lucernae, Cic.: solis, Cic.: lunare, Mondlicht, Macr.: diurnum, Tageslicht, Sonnenlicht, Sonne, Ov. u. Sen.: sol lumenque diurnum, Morgenstern, Lucr. 4, 455: lumina relucentia, Sen.: accretio et deminutio luminis (des Mondlichts), Cic.: lunae luminum varietas tum crescentis tum senescentis, Cic.: tabulas pictas collocare in bono lumine, in ein gutes Licht stellen, Cic.: clarum lumen transmittere, vollkommen durchsichtig sein (v. Spiegel usw.), Sen.: immittere lumen, hereinfallen lassen, einlassen, Verg. – B) insbes.: 1) ein Licht, d.i. eine Leuchte, Kerze, Laterne, Lampe, Fackel, lumine apposito, Cic.: lumini oleum instillare, Cic.: luminibus accensis, Plin.: ad lumina, bei usw., Suet.: sub lumina prima, in der Dämmerung, Hor.: ad lumina prima, bis zum Anbruch des Abends, Hor. – 2) das Tageslicht, der Tag, secundo lumine, Enn.: lumine quarto, Verg.: obscuro etiamtum lumine, lumine etiamtum incerto, Zwielicht, Sall. – 3) das Lebenslicht, das Leben, lumen adimere, Ov.: lumen relinquere, Verg. – 4) das Augenlicht, die Augen, caecitas luminis, Cic.: lumina aegra, Sen.: lumina amittere, Cic.: sine ullo morbo oculorum lumina amittere, Nep.: lumina alci fodere, ausbohren, ausstechen,
    ————
    Ov.: effodere lumen, ausreißen, Verg. (vgl. bildl., effossum alterum imperii Romani lumen, Vell.): quem (Argum) ferunt per ambitum capitis multorum oculorum luminibus ornatum, Macr. – konkr. = der Augapfel, Veget. mul. 2, 16. – 5) das Licht in den Gebäuden, d.i. freie Luft und Tageslicht, luminibus alcis obstruere, Cic., od. officere, ICt., das Licht verbauen. – im Bilde, Catonis luminibus obstruxit oratio, verdunkelte den Ruhm Katos, Cic.: nec mentis quasi luminibus officit altitudo fortunae et gloriae, Cic. – 6) der Glanz, Schimmer, ferri, Stat.: dah. der Glanz der Blumen, die Schönheit, calthae, Colum. – 7) das Licht in der Malerei (Ggstz. umbra, der Schatten), Plin. nat. hist. u. Plin. ep. – C) meton., jede Öffnung, durch die Licht od. Luft eindringen kann, 1) im allg., duo lumina ab animo ad oculos perforata nos habere, Cic. de nat. deor. 2, 9. – 2) insbes.: a) der Ritz, Val. Flacc. 1, 128. – b) der Wetterschacht, Plin. 31, 57 (bei Vitr. 8, 6, 3 puteus gen.). – c) die Fensteröffnung, das Fenster, lumina capere a meridie, die Fenster auf der Mittagsseite anlegen, Vitr.: habere ad septentrionem lumina fenestrarum, Vitr.: lumina fenestrarum valvata, Fenster, die zum Öffnen eingerichtet sind, Vitr.: fenestrarum angustias quod reprehendis, scito te Κύρου παιδείαν reprehendere. Nam cum ego idem istuc dicerem, Cyrus aiebat viridariorum διαφάσεις latis luminibus
    ————
    non tam esse suaves, Cic.: luminum spatia relinquere, Fensteröffnungen anbringen, Vitr.: immittere lumen, lumina, Fenster anlegen, ICt.: obserare lumina, Apul. – d) die Türöffnung, Vitr. 4, 6, 1 sqq. – e) die Weite des Trichters (calix) an der Wasserröhre, die Lichten, Frontin. aqu. 27; 29; 36: interdum maioris luminis, interdum minoris, pro gratia personarum, calicem probare, ibid. 105. – II) übtr.: 1) ein Licht, eine Leuchte, die zu klarer Einsicht verhilft, aufhellende Klarheit des Geistes usw., erleuchtende, aufhellende, klare Einsicht, vos in tantis tenebris erroris et inscientiae clarissimum lumen praetulistis menti meae, Cic.: ordo maxime est, qui memoriae lumen affert, eine klare Einsicht (um sich zu unterrichten) verschafft, aufhellt, Cic.: ut oratio, quae lumen adhibere rebus debet (Licht über die S. verbreiten soll), ea obscuritatem et tenebras afferat (sie in D. u. F. hüllt), Cic.: alqd praenoscere sine lumine animi (klare Einsicht) non posse, Colum. – 2) ein Licht, eine Leuchte = das leuchtende Vorbild, die Glanzseite, der Glanzpunkt, Strahl, die glänzenden Vorzüge, die Glanzverbreitende Zierde, der glänzende Schmuck, lumina civitatis (v. vornehmen Bürgern), Cic.: illorum praediorum scito mihi vicinum Marium lumen esse, Cic.: Brutus, lumen et decus civitatis, Cic.: Corinthus totius Graeciae lumen, Cic.: quasi lumen aliquod probitatis et virtutis, leuchtendes Vor-
    ————
    bild, Cic.: hic tu, Africane, ostendas oportebit patriae lumen (die glänzenden Vorzüge) animi ingenii consiliique tui, Cic.: philosophia iacuit usque ad hanc aetatem nec ullum habuit lumen litterarum Latinarum (u. hatte keinen glänzenden Vertreter in der lat. Literatur), Cic. – u. so in der Rede, lumina dicendi, der Schmuck glänzender Worte zur Belebung der Gedanken, Cic.: ebenso lumina verborum et sententiarum, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lumen

  • 5 lumen

    свет: a) солнца; также окно, luminibus (vicinorum) officere;

    servitus, ne luminibus officiatur (1. 4 D. 8, 2. 1. 10. 11. pr. 1. 15-17 eod.);

    ius officiendi luminibus vicini (1. 2 eod.);

    servitus luminum (1. cit. 1. 23 eod.);

    lumina immittere;

    ius luminis immittendi (1. 40 eod. 1. 13 § 7 D. 7, 1. 1. 30 eod. 1. 25 § 2 D. 19, 2); иногда комната с одним окном (1. 6 § 5 D. 1, 18): b) свеча, факел (1. 10 § 4 D. 21, 1. 1. 1 § 10 D. 25, 4. 1. 10 D. 47, 9); с) глаза, homo luminibus effossis (1. 43 § 1 D. 18, 1);

    luminibus orbatus, captus (1. 1 § 5 D. 3, 1. 1. 17 pr. D. 50, 1);

    d) в пер. см.: libertatis lumen adspicere (1. 1 § 5 C. 1, 27).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > lumen

  • 6 lūmen

        lūmen inis, n    [LVC-], light: Quasi lumen de suo lumine accendat: solis: Leu<*>othoën ad lumina cerni, by lamp-light, O.—Plur., of a building, the outlook, prospect: cum aedīs venderet, in mancipio lumina ita recepit: se luminibus eius esse obstructurum, obstruct the light by building.—A light, source of light, lamp, torch: lumine adposito: insigne nocturnum trium luminum, L.: sub lumina prima, at early candle-light, H.— Daylight, day: Si te secundo lumine hic offendero, Moriere, Enn. ap. C.: lumine quarto, V.— The light of life, life: quem cassum lumine lugent, V.: quod in tot lumina lumen habebas, which served so many eyes (of Argus), O.— The light of the eye, eye, look, glance: luminibus amissis: torvum, V.: placidum, H.: timidum, O.: Luminibus tacitis, V.: Ad caelum tendens lumina, V.: mentis quasi lumina.— Fig., a light, distinguished person, ornament, glory, luminary, beauty: maiorum gloria posteris quasi lumen est, S.: praestantissimi viri, lumina rei p.: lumen exercitūs, Cimber: Lumina tot cecidisse ducum, V.: dicendi lumina: Catonis luminibus obstruxit haec oratio, obscured the reputation. —Light, clearness, perspicuity: ordo memoriae lumen adfe<*>: nisi litterarum lumen accederet, celebrity.
    * * *
    light; lamp, torch; eye (of a person); life; day, daylight

    Latin-English dictionary > lūmen

  • 7 Aussicht

    Aussicht, I) eig.: prospectus, mit u. ohne oculorum (vor sich hin in die Ferne). – despectus (von einem höhern nach einem tiefer gelegenen Orte). – aspectus. conspectus (der Hinblick, Blick auf etw., z. B. urbis). – eine freie Au., liber prospectus oculorum; late circumspiciendi libertas: eine freie Au. gewährend, patens od. patentior (z. B. loca, campi): eine Au. auf etwas haben, prospicere, prospectare, despicere alqm locum (und zwar prosp. in die Ferne hin, desp. von oben herab); frui conspectu alcis rei (sich des Anblicks erfreuen, z. B. urbis): die Au. auf etw. gewähren, praebere prospectum ad alqm locum (z. B. ad urbem, v. einer Örtl.): man hat die Au. auf das Kapitol, conspectus est in Capitolium: man hat von hier die Au. nach allen Seiten, hinc in omnes partes circumspectus est: von diesem Zimmer aus hat man die Au. aufs Meer, hoc cubiculum prospicit mare oder praebet prospectum ad mare: Fenster mit der Au. auf die Straße, versae in viam fenestrae: von diesem Zimmer hat man teils die Au. auf einen Laubengang, teils auf eine Wiese, hoc cubiculum aliis fenestris xystum, aliis despicitpratum: soweit die Au. reicht, quā visus est; quo longissime conspectum oculi ferunt: eine weite Au. haben, longe od. multum prospicere: man hat eine weite Au. von einem so hohen Bergrücken, late patet ex tam alto iugo prospectus: eine Au. auf einen Ort (durch den Wald etc.) durchbrechen, eröffnen, locum perforare, patefacere: die Au. hindern, prospectum impedire oder prohibere; impedire visum; prospectui obesse: jmdm. die Au. auf etwas hindern, conspectum alcis rei intersaepire alci: die Au. benehmen, entziehen, rauben, prospectum adimere. prospectum oculorum auferre. prospectum oculis eripere (machen, daß man nichts sehen kann, vom Nebel etc.); luminibus od. caelo officere (das Licht in Häusern etc. benehmen, z. B. durch ein höheres Stockwerk); auspiciis officere (denen, die Auspiezien anstellen wollen): die Au. verbauen, luminibus obstruere; luminibus od. caelo officere (s. vorher); jmdm., beide lum. alcis. – II) uneig.: spes, auf etw, alcis rei (Hoffnung, z. B. große, magna: sichere, explorata: entfernte, sera: trübe, aspera: gute, bona: Au. auf Lohn, spes mercedis). – die Au. auf eine Ernte, quod annus promittit. – einige Au., specula: gute Au., bona spes: gute Aussichten, [300] spes rerum secundarum: gute Aussichten haben, bene sperare: die Au. (gute Au.) gewinnen, daß etc., in (magnam) spem venire m. Akk. u. Infin. Futur. Akt. od. m. fore, ut etc.: es ist wenig (so gut wie keine) Au. (vor handen), daß etc., parum spei est m. folg. Akk. u. Infin. Futur. Akt.: jmdm. alle Au. auf etwas rauben, omnem spem alcis rei eripere: etw. in Au. stellen, proponere (gleichs. als Lohn etc vor Augen stellen, z. B. impunitatem); promittere (versprechen, Hoffnung auf etwas machen, z. B. alci regnum: u. alci munus); alqd portendere (als bevorstehend anzeigen. von Vorbedeutungen, z. B. magnum periculum: dah. Passiv portendi, in Aussicht stehen): jmdm. eine Au. eröffnen. spem ostendere (auch jmdm. auf etw., z. B. alci spem agri): jmdm. eine erfreuliche (frohe) Au. auf etw. eröffnen, alcis rei spem et iucunditatem ostendere (z. B. agri); jmdm. die Au. eröffnen, daß etc., alci spem ostendere od. inicere mit folg. Akk. u. Infin. od. mit fore, ut etc.: in Au. stehen, in exspectatione esse (z. B. v. einem Kriege): es bleibt nicht einmal die Au. auf bessere Zeiten, ne spes quidem melius aliquando fore relinquitur: das Verdienst hat jetzt Aussichten, locus virtutibus patefactus est: nur eine sehr ferne Aussicht auf das Konsulat haben, longe a spe consulatus abesse.

    deutsch-lateinisches > Aussicht

  • 8 obficio

    offĭcĭo ( obf-), ēci, ectum, 3, v. n. and a. [ob-facio], to come in the way of, to hinder, oppose, thwart, obstruct (class.; syn. obsto).
    I.
    Lit.
    (α).
    Neutr.:

    nunc quidem paululum, inquit, a sole: offecerat videlicet apricanti,

    hindered him from sunning himself, stood before him so as to intercept the sunshine, Cic. Tusc. 5, 32, 92: luminibus, to obstruct one's light:

    jus vel altius tollendi aedes aut non tollendi, ne luminibus vicini officiatur,

    Gai. Inst. 2, 31; Dig. 8, 2, 2; 10; 23;

    39, 1, 5 et saep.—So, in a fig.: nec mentis quasi luminibus officit altitudo fortunae et gloriae,

    Cic. Rab. Post. 16, 43:

    demoliri ea, quorum altitudo officeret auspiciis,

    id. Off. 3, 16, 66:

    ipsa umbra terrae soli officiens noctem efficit,

    intervening before, id. N. D. 2, 19, 49:

    cum alii in angustiis ipsi sibi properantes officerent,

    Sall. J. 58, 6:

    hostium itineri,

    id. ib. 52, 6: prospectui, Auct. B. Afr. 52.—
    (β).
    Act. (only ante- and post-class.):

    quapropter simul inter se retrahuntur et extra Officiuntur,

    are impeded, Lucr. 2, 156; 4, 763; 5, 776 (iter, Auct. B. Afr. 61, is prob. a gloss).—
    II.
    Trop., to stand in the way of, to oppose, obstruct, to be detrimental or hurtful to, to hurt (cf.:

    obsisto, adversor, noceo): promitto tibi non offerturum,

    Plaut. As. 1, 1, 97:

    cur te mihi offers, ac meis commodis, officio simulato, officis et obstas?

    Cic. Rosc. Am. 38, 112; cf. id. ib. 2, 6:

    consiliis alicujus,

    Sall. C. 27, 4:

    timor animi auribus officit,

    id. ib. 58, 2:

    nomini, i. e. famae, Liv. praef. 1: officiunt laetis frugibus herbae,

    hurt by shutting off light and moisture, Verg. G. 1, 69:

    lactucae officiunt claritati oculorum,

    Plin. 20, 7, 26, § 68.—With quominus:

    nec vero Isocrati, quominus haberetur summus orator, offecit, quod, etc.,

    Plin. Ep. 6, 29, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > obficio

  • 9 officio

    offĭcĭo ( obf-), ēci, ectum, 3, v. n. and a. [ob-facio], to come in the way of, to hinder, oppose, thwart, obstruct (class.; syn. obsto).
    I.
    Lit.
    (α).
    Neutr.:

    nunc quidem paululum, inquit, a sole: offecerat videlicet apricanti,

    hindered him from sunning himself, stood before him so as to intercept the sunshine, Cic. Tusc. 5, 32, 92: luminibus, to obstruct one's light:

    jus vel altius tollendi aedes aut non tollendi, ne luminibus vicini officiatur,

    Gai. Inst. 2, 31; Dig. 8, 2, 2; 10; 23;

    39, 1, 5 et saep.—So, in a fig.: nec mentis quasi luminibus officit altitudo fortunae et gloriae,

    Cic. Rab. Post. 16, 43:

    demoliri ea, quorum altitudo officeret auspiciis,

    id. Off. 3, 16, 66:

    ipsa umbra terrae soli officiens noctem efficit,

    intervening before, id. N. D. 2, 19, 49:

    cum alii in angustiis ipsi sibi properantes officerent,

    Sall. J. 58, 6:

    hostium itineri,

    id. ib. 52, 6: prospectui, Auct. B. Afr. 52.—
    (β).
    Act. (only ante- and post-class.):

    quapropter simul inter se retrahuntur et extra Officiuntur,

    are impeded, Lucr. 2, 156; 4, 763; 5, 776 (iter, Auct. B. Afr. 61, is prob. a gloss).—
    II.
    Trop., to stand in the way of, to oppose, obstruct, to be detrimental or hurtful to, to hurt (cf.:

    obsisto, adversor, noceo): promitto tibi non offerturum,

    Plaut. As. 1, 1, 97:

    cur te mihi offers, ac meis commodis, officio simulato, officis et obstas?

    Cic. Rosc. Am. 38, 112; cf. id. ib. 2, 6:

    consiliis alicujus,

    Sall. C. 27, 4:

    timor animi auribus officit,

    id. ib. 58, 2:

    nomini, i. e. famae, Liv. praef. 1: officiunt laetis frugibus herbae,

    hurt by shutting off light and moisture, Verg. G. 1, 69:

    lactucae officiunt claritati oculorum,

    Plin. 20, 7, 26, § 68.—With quominus:

    nec vero Isocrati, quominus haberetur summus orator, offecit, quod, etc.,

    Plin. Ep. 6, 29, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > officio

  • 10 officio

    fēcī, fectum, ere [ ob + facio ]
    1) становиться поперёк пути, преграждать, отрезать ( hostium itineri Sl или iter bAfr); загораживать, застилать (o. soli C)
    luminibus alicui o. C, G — заслонить кому-л. свет или вид (на что-л.)
    mentis luminibus alicujus o. C — помрачить чьё-л. сознание
    famae (dat.) alicujus o. L — затмить чью-л. славу
    2)
    а) мешать, препятствовать, противодействовать (alicui rei V, C, PM); запутывать (o. sententiis alicujus C)
    o. auribus Sl — мешать слушать, делать глухим (к доводам разума)

    Латинско-русский словарь > officio

  • 11 obstruo

    ob-struo, strūxī, strūctum, ere, I) entgegenbauen, -türmen, vorbauen, saxa, Ov. met. 3, 570. Curt. 4, 3 (14), 13: pro diruto novum murum, Liv. 38, 29, 2: aliis (munimentis) frons in Etruriam spectans auxiliis (gegen den Entsatz), si quā forte inde venirent, obstruebatur, die anderen Befestigungswerke mit der Front (Vorderseite) gegen etwaigen Entsatz von Etrurien aus gerichtet waren, Liv. 5, 1, 9: u. der t. t., obstruere luminibus alcis, jmdm. das Licht verbauen, Cic. de dom. 115: u. so im Bilde, sic Catonis luminibus obstruxit haec posteriorum quasi exaggerata altius oratio, Cic. Brut. 66. – II) verbauen, verrammen, versperren, verstopfen, a) eine Örtl.: obstr. fenestras, ICt. u. Inscr.: lumina, Inscr.: portas, Caes. u. Sil.: omnes castrorum portas, Caes.: eius aedis valvas, Nep.: curiam, Suet.: portum, Liv.: vias, Frontin. u. Iustin.: hominibus aditus omnes et obsaepire vias, Lact.: obstr. alci omnem aditum ad conditos fructus, Cic. omnes frigoris et iniuriae aditus, Plin.: limen tecti, Ov.: terras et undas, Ov.: aditus angusti et obstructi, Plin. pan.: paene obstructis (unzugänglichen) hieme Alpibus, Vell. – m. Abl. (mit, durch), portas singulis ordinibus caespitum, Caes.: munimentis et turribus fabricatis iter, Lact.: iter Poenis (den P.) vel corporibus suis, Cic.: exitum lapidibus opplere et obstruere, Auct. b. Alex.: obstr. omnia flumina atque omnes rivos magnis operibus, Caes.: molibus undas et latum deiectis rupibus aequor, Lucan.: si aqua fluens iter suum stercore obstruxerit, ICt. – im Bilde, obstr perfugia (die Schlupfwinkel) improborum, Cic. Sull. 79: alienandi viam, Cod. Iust. 5, 71, 11: omnis cognitio (jeder Weg zur Erk.) multis est obstructa difficultatibus, Cic. Acad. 2, 7: is terror obstructas mentes (die verstockten Gemüter) consiliis ducis aperuit (machte zugänglich), Tac. hist. 3, 21. – b) die Körperteile u. Sinneswerkzeuge, quod iugula concava non haberet, obstructas eas (corporis) partes et obturatas esse dicebat, Cic. de fato 10: huic geminae nares et spiritus oris obstruitur, Verg. georg. 4, 301: cuius aures morbus obstruxit, Sen. de ben. 3, 17, 2. – im Bilde, placidas viri deus obstruit aures, verstopft die Ohren (= macht taub gegen Bitten, unerbittlich), Verg. Aen. 4, 440; vgl. Sil. 17, 84: ut si laedere quemquam instituisset, nec exorari posset nec ad ignoscendum erroribus inclinari, ideoque aures eius non cerā sed plumbis videbantur obstructae, Amm. 27, 11, 6: ad tuas aures cum ceteris omnibus tum vel maxime avaris adulationibus obstructus est aditus, Plin. pan. 41, 3: cum pingeret eum, traditur madidis lupinis vixisse, quoniam simul et famem sustinerent et sitim nec sensus nimiā dulcedine obstruerent, die Sinneswerkzeuge abstumpften, Plin. 35, 102.

    lateinisch-deutsches > obstruo

  • 12 officio

    officio, fēcī, fectum, ere (ob u. facio), I) entgegentreten, im üblen Sinne = jmdm. in den Weg treten, etwas versperren, verbauen, verlegen, hemmen, A) eig., mit Dat., alci apricanti, jmdm. vor das Sonnenlicht treten, Cic.: luminibus alcis, jmdm. das Licht versperren, -verbauen, Cic. u. ICt.: hostium itineri, dem Feinde den Marsch, Weg versperren, Sall.: cum alii in angustiis ipsi sibi officerent, einander im Wege waren, den Weg versperrten, Sall.: umbra terrae soli officiens, in den Weg tretend, Cic.: demoliri aedes, quarum altitudo officeret auspiciis, im Wege stehe, Cic.: nisi pulvis vento flatus omnium prospectu offecisset, Auct. b. Afr. – mit Acc., adversariorum iter, Auct. b. Afr.: offecti corporis sensus, Lucr. – B) übtr.: 1) im allg.: mentis tuae quasi luminibus officit altitudo fortunae meae, blendet die Augen deines Geistes, Cic.: horum concisis sententiis officit Theopompus altitudine orationis suae, verdunkelt, Cic. – 2) insbes., physisch, politisch od. geistig einer Sache im Wege-, hinderlich sein, Eintrag tun, sie beeinträchtigen (verb. officere et obstare, obstare atque officere), lactucae officiunt claritati oculorum, Plin.: officiunt laetis frugibus herbae, Verg. – libertati, Liv.: commodis alcis, Sall.: eius gloria iam imperatoris famae officiebat, überstrahlte, Liv.: u. so qui nomini (Ruf) officient meo, Liv.: ei pecuniae vita Sex. Roscii obstare atque officere videtur, Cic.: alci non off. mit folg. quo minus u. Konj., Plin. ep. 6, 29, 6 (dagegen Lucr. 1, 977 u. Liv. 4, 31, 5 jetzt effecit). – II) darübermachen, proprio colori novum, Paul. ex Fest. 112, 6. – / Lucr. 5, 886 (889) jetzt occipit.

    lateinisch-deutsches > officio

  • 13 orbo

    orbo, āvī, ātum, āre (orbus), berauben, I) im allg., m. Abl., Italiam iuventute, Cic.:rem publicam multis fortibus civibus, Cic.: alqm sensibus, Cic.: tali amico orbatus, Cic.: patria multis claris viris orbata, Cic.: tantā gloriā orbatus, Cic.: omni spe salutis orbatus, Cic.: luminibus orbatus est, Lact.: luminibus orbatus, Suet. – poet., orbatae vela carinae, Stat. silv. 5, 3, 238. – II) insbes.: 1) der Eltern od. Kinder berauben, verwaist machen, filio orbatus, Cic.: fulmina orbatura patres, Ov. – von Tieren, catulo orbata leaena, Ov. – 2) der Augen od. Sehkraft berauben, blenden, alqm, Ps. Cypr. de pasch, comp. 11. Ps. Augustin. solil. 7, 2.

    lateinisch-deutsches > orbo

  • 14 blenden

    blenden, I) eig.: 1) ganz blind machen, des Gesichts berauben: caecum reddere. caecare. excaecare. oculis privare. luminibus orbare (übh. die Sehkraft benehmen, z. B. von einer Krankheit etc.). – oculos effodere, eruere alci [493]( jmdm. die Augen ausstechen, absichtlich u. als Strafe). – geblendet werden, aspectum amittere (die Sehkraft für immer verlieren). – 2) auf einige Zeit des freien Gebrauchs der Augen berauben: occaecare. oculos od. oculorum aciem praestringere. – auferre alci oculos (jmd. vor sichtlichen Augen betrügen, v. Taschenspieler etc.). – II) uneig.: caecare, excaecare, occaecare alqm od. alcis mentem. oculos alcis od. aciem animi od. mentis praestringere. mentis quasi luminibus officere (die innere Anschauung u. richtige Beurteilung hindern). – admiratione percutere alqm od. alcis animum (vor Staunen betreten machen). – decipere (täuschen, z. B. oculos: u. non amore decipior, ich lasse mich nicht von L. b.). – capere (einnehmen). – irretire (verstricken, ins Netz locken). – delenire alqm od. alcis animum (kirren, ködern, z. B. plebs hoc munere delenita). – corrumpere (verführen vom Wege der Pflicht, z. B. largitione). – pellicere alqm oder alcis animum (verlockend betrügen u. so verführen). – blendendschwarz, nigro colore nitens. blendendweiß, candido colore nitens. – niveus (weiß wie Schnee). – marmoreus (weiß wie Marmor).

    deutsch-lateinisches > blenden

  • 15 blind

    blind, I) eig.: caecus (im allg.). – oculis oder luminibus captus (an der Sehkraft gehindert, geschwächt). – luminibus orbatus (der Sehkraft beraubt; beide durch Krankheit od. einen Unglücksfall). – auf einem Auge b., altero oculo captus (vgl. »einäugig«): b. u. taub, oculis et auribus captus: b. werden, auf einem Auge b. werden. s. erblinden: b. sein, caecum esse b. machen, s. blenden no. I: o daß ich doch b. wäre! vellem oculos non habere! – bei den Verbrechen jmds. sich b. stellen, in sceleribus alcis conivere. – Sprichw., bei hellem Tage, mit offenen od. sehenden Augen b. sein, caligare in sole (Quint. 1, 2, 19); quod ante pedes est, non videre (Cic. Tusc. 5, 114): das leuchtet auch einem Blinden ein, das sieht ein Blinder ein, apparet id etiam caeco (Liv. 32, 34, 3); caecis hoc, ut aiunt, satis clarum est (Quint. 12, 7, 9). – II) übtr.: 1) der Augen des Verstandes beraubt: a) von Pers.: caecus. occaecatus. – temerarius (der blindlings u. aufs Geratewohl urteilt u. handelt). – hebes (geistig abgestumpft). – b. für etwas, caecus, hebes ad alqd. – die Menschen b. machen, homines caecos reddere od. efficere (v. Glück, v. Habsucht etc.): b. darauf loshauen, temere pugnare. – b) v. Lebl.: caecus. – stultus (töricht). – b. Zufall, s. Zufall: b. Leidenschaft, b. Wut, furor: inh. Wut, caecus amentiā: b. Gehorsam gegen jmd. zeigen, totum se fingere et accommodare ad alcis arbitrium et nutum; totum se ad alcis nutum et voluntatem convertere. – 2) versteckt, verborgen: caecus (Ggstz. patens, z. B. fossa). – einen b. Graben machen, fossam occaecare; fossam cratibus integere et aggere explere. – 3) nicht durchsichtig: caecus (z. B. gemma). – hebes. hebetatus (matt von Glanz, z. B. carbunculus). – b. werden, hebetari. – 4) scheinbar, erdichtet: caecus. – fictus. simulatus (erdichtet, zum Schein gemacht). – falsus. vanus (falsch, grundlos, z. B. falsa opinio [Vorurteil]: vana superstitio, vanus tumultus). – ein b. Fenster, imago fenestrae: ein b. Angriff, s. Scheinangriff.

    deutsch-lateinisches > blind

  • 16 erleuchten

    erleuchten, collustrare (beleuchten, eig., z.B. omnia suā luce od. clarissimā luce, v. der Sonne. – luce complere (mit Licht erfüllen, eig., z.B. omnem mundum luce suā u. terras largā luce, v. der Sonne). – illuminare (einer Sache Licht geben u. bes. bildl. = mit Lichtpunkten versehen). – von etw. erleuchtet sein. alqā re illustrem esse (z.B. sole); alqā re collucere (z.B. per noctem crebris luminibus, von einem Turm). – von der Sonne erleuchtet werden, solis lumine collustrari; sole illustrem esse coepisse: das Zimmer ist schwach erleuchtet, in cubiculo modicum lumen inest: alles ist erleuchtet, omnia luminibus collucent: nur Blitze erleuchten die Dunkelheit, fulminibus tantum dies redditur. – den Verstand e., mentem fingere: den Geist e., ab animo, tamquam ab oculis, caliginem dispellere. – ein erleuchteter Verstand, ingenii acumen od. acies: erleuchtete Zeiten, tempora erudita: ein e. Zeitalter, culta aetas: erleuchtetere Zeiten und Geister, cultiora tempora et ingenia.

    deutsch-lateinisches > erleuchten

  • 17 Erleuchtung

    Erleuchtung, des Marsfeldes durch Fackeln, collucentes per campum Martis faces: mit od. unter E. der ganzen Stadt, accensis totā urbe luminibus; cum omnia luminibus collnecant (collucerent). – Bildl., die E. des Verstandes, intellegentia (als Zustand, Einsicht).

    deutsch-lateinisches > Erleuchtung

  • 18 Licht

    Licht, das, I) im allg.: lumen. lux (mit dem Untersch., daß lumen die Ursache des Lichts, das, was Licht gibt, der leuchtende Körper ist, lux die Wirkung des Lichts, die Helligkeit, Beleuchtung; beide z.B. solis, lunae). – das L. des Tages, s. Tageslicht: neues L. (des Mondes), luna recens; luna nova: volles L. (des Mondes), luna plena; plenilunium: das L. der Augen, lumina oculorum; auch bl. lumina – schwaches L., lumen tenue (z.B. des Mondes); lumen modicum (z.B. in einem Zimmer); lux maligna (karges, spärliches Licht der Sonne, des Mondes): schlechtes L. (beim Besehen eines Gemäldes etc.). malignum lumen: das helle, volle L., clara lux. – das L. des Tages (der Welt, des Lebens) erblicken (d.i. geboren werden), in lucem edi oder suscipi. – an das L. (Tageslicht) kommen, an das L. (Tageslicht) treten, an das L. (Tageslicht) bringen, ziehen, s. Tageslicht. – jetzt geht mir ein L. auf (uneig.), iam plus cerno oder [1595] video; iam plus cerno et longius. – etwas erscheint in einem schwächeren L., alqd obscuratur, absol. od. durch etw., alqā re (eig., z.B. sol; und uneig. = kommt weniger in Betracht): die Natur erscheint nirgends in ihrem wahren L., nusquam naturae lumen apparet: die Liebe des P. Sestius zeigte sich an seiner Person im hellsten (schönsten) L., clara in hoc P. Sestii pietas exstitit. – L. geben einer Sache, lumina immittere alci rei (eig., z.B. einem Hause); alqd illustrare, explanare (uneig., deutlich machen): jmdm. in einer Sache L. (Aufklärung) geben, docere alqm alqd. edocere alqm alqd oder de alqa re (belehrend); exp licare alci alqd (erklärend). – der Mond erhält sein L. von der Sonne, luna solis lumine collustratur: luna illustratur a sole: die Erde erhält ihr L. von der Sonne, terra accipit lumen a sole. – im L. stehen, lumini bus obstare (eig., einem Gebäude das Licht entziehen, v. Bäumen, Häusern etc.); alci officere (eig., jmdm. das L. benehmen, indem man sich vor ihn stellt; daher uneig. = jmdm. feindselig entgegentreten): jmdm., der Auspizien anstellen will, das L. benehmen. ins L. treten, im L. stehen, alcis auspiciis officere: sich selbst im L. stehen (uneig.), sibi od. utilitati suae oder commodis suis male consulere (für seinen Vorteil schlecht sorgen); sibi deesse (seinen Vorteil vernachlässigen, sich schaden); se ipsum frustrari (sich selbst täuschen). – geh mir vorderhand ein wenig aus dem L., nunc quidem paululum a sole: tritt mir vorderhand nicht ins L., interim velim a sole non obstes. – etw. in ein gutes. vorteilhaftes, günstiges L. stellen, alqd in bonolumine collocare (eig.); alqd commendare, ornare, laudare (uneig., von der vorteilhaften Seite darstellen): jmd. in ein nachteiliges L. setzen, quod sequius sit de alqo loqui (Nachteiliges von jmd. reden); de fama alcis detrahere (jmd. im Rufe heruntersetzen): etwas ins L. setzen, über etwas L. verbreiten (uneig.), alqd illuminare: etwas in helles L., in sein volles, rechtes, gehöriges L. setzen, etwas im vollen L. erscheinen lassen (uneig.), alqd illustrare: jmd. od. etw. in ein gehässiges L. stellen, setzen, alqm oder alqd in invidiam adducere; alci rei adicere invidiam: in ein sehr gehässiges, alqm od. alqd in summam invidiam adducere: in gleichem L. erscheinen (uneig.), parem esse. – etwas in einemfalschen L. sehen, alqd fallaci iudicio (fallacibus iudiciis) videre: jmd. hinter das L. führen, s. täuschen. – etw. bei L. besehen (betrachten), alqd contra lucem apprehendere, z.B. mit einer Hand, unā manu (eig., gegen die Hellung, gegen das Licht halten und besehen); alqd acrioribus oculis intueri. videre etiam atque etiam et considerare (uneig., genau betrachten, erwägen): wenn man es bei L. besieht (betrachtet), bei L. besehen (betrachtet), si diligentius inspexeris (wenn man es genauer betrachtet); si propius accesseris (wenn man näher hinzugeht); si vis veram rationem exsequi (wenn du dem wahren Stand der Sache genauer nachspüren willst). – v. Pers., Jesus, das L. der Wahrheit, *Iesus, inventor veritatis. – II) insbes.: A) in der Malerei, im [1596] Ggstz. zum Schatten: lumen. – L. u. Schatten, lumen et umbra; umbra et color (Schatten u. Farbe): L. u. Schatten beobachten, lumen et umbras custodire. – Übtr., L. in der Rede, id quod est illuminatum; collustrata, ōrum,n. pl. – B) Kerzen-, Lampen- etc. Licht: lumen (im allg.). – lucerna (Leuchte, bes. Lampe). – candēla (Kerze von Wachs od. Talg). – cereus (Wachskerze). – sebacius (Talgkerze, Spät.). – ein L. anzünden, lumen, lucernam, candelam accendere: das L. will mir ausgehen (auslöschen), lucerna me deserit (z.B. beim Schreiben): das L. will mir eben ausgehen. lucerna tenue et extremum lumen spargit: das L. geht (löscht) mir aus, candela consumpta exstinguitur: mit vielen Lichtern, cum multo lumine (z.B. descendere in metallum): mit od. bei L., cum lumine od. lucerna. ad lumen (od. lumina) od. lucernam (beim Kerzen-, Lampenschimmer); luminibus accensis (als schon Lichter angebrannt waren); lumine illato. luminibus illatis. lucernā allatā od. illatā. lucernis allatis od. illatis (als man ein Licht oder Lichter herbeigebracht hatte): bei L. arbeiten, studieren, lucubrare: das Arbeiten bei L., lucubratio: ohne L., sine lumine (z.B. exire). – jmdm. ein L. aufstecken (bildl.), velut e specula lumen quod sequatur alci ostendere: sein L. leuchten lassen (bildl.), lumen suum ostendere.

    deutsch-lateinisches > Licht

  • 19 sehen

    sehen, I) v. intr.: 1) Sehkraft haben und vermittels derselben die Gegenstände um sich wahrnehmen: videre (übh.). – cernere oculis u. bl. cernere (die Gegenstände deutlich wahrnehmen). – nicht s., caecum esse (von Natur od. durch Blendung); oculis oder luminibus captum esse. luminibus orbatum esse (durch Blendung etc.): gut, scharf s., bene, acute, acriter videre: bei Nacht besser sehen als bei Tage, [2107] noctu plus quam interdiu cernere: nicht gut, nicht weit sehen (können), parum prospicere; oculis non satis prospicere: mit dem einen Auge nicht gut s., altero oculo non aeque bene uti; altero oculo minus bene videre: es kann jmd. wieder sehen, alqs caecitate liberatur (im allg.); alqs oculos oder lumen recipit (durch Zufall, durch ein Wunder); alci visus restituitur. alci oculi restituuntur (durch Heilung): man kann (wegen der Dunkelheit etc.) nicht sehen, oculorum cessat usus: soweit man sehen kann, quo longissime oculi conspectum ferunt; quā visus est: weit s. (im Geiste), plus videre: vor Furcht weder recht sehen noch recht hören, prae metu neque oculis neque auribus satis competere: sehe ich recht? satin ego oculis cerno? wenn ich recht sehe, si satis cerno.

    2) die Augen (des Körpers u. bildl. des Geistes) auf etwas richten: videre (bes. = nachsehen, zusehen; auch = betrachten, eine Betrachtung anstellen, gew. mit folg. Relativ). – auf oder nach etwas s., oculos in alqd conicere (die Augen auf etwas richten); despicere ad oder in alqd (auf etwas herabsehen); alqd spectare (etwas ansehen, z.B. nach Osten sehen und beten, daß etc., ortum solis spectare et precari, ut etc.); alqd intueri (genau auf etwas hinschauen, z.B. nach dem Himmel, caelum: auf die Erde. terram); alci rei prospicere od. consulere od. consulere ac prospicere. alci rei servire (bildl., für etwas sorgen, z.B. commodis suis od. commodis suis utilitatique: u. alcis saluti); alci rei providere (aus Vorsorge anschaffen, z.B. auf Getreide, rei frumentariae); alcis rei esse amantem (an etwas Gefallen finden etc., z.B. esse similitudinis amantiorem quam pulchritudinis). – auf das Buch, auf das Konzept (Blatt) s., ad libellum respicere. – nicht auf etw. s., oculos ab alqa re avertere (eig., den Blick von etw. wegwenden); minus indulgere alci rei (weniger auf etw. geben, z.B. eloquentiae); alqd neglegere (etwas vernachlässigen). – bei den Taten auf die Absicht s., facta ad consilium dirigere. – scharf bei jmds. Fehlern s., vitia in alqo acerrime videre. – wie wir am König Alexander s., ut Alexandrum regem videmus. – darauf s., daß etc., s. darauf halten. – in die Ferne s., prospicere, nach etwas, in alqd (eig.); videre in futurum. longe prospicere futuros casus (in die Zukunft sehen): in die Höhe, nach oben s., suspicere; oculos tollere: nach unten s., despicere: nach hinten s., respicere: nicht in die Sonne s. können, intueri solem adversum nequire. – zur Erde (auf den Boden) s., despicere ad oder in terram; oculos in terram demittere od. deicere (die Augen niederschlagen). – sieh einmal, vide: siehe da, siehe, da ist, s. siehe. – sehen (zusehen), ob... oder etc., experiri, utrum... an etc. – ich will sehen (zusehen), was zu tun ist, videbo, quid faciendum sit: wegen der Mutter will ich nachher sehen (was zu tun ist), post de matre videro: wir wollen nun sehen (zusehen, betrach ten), was diese dagegen einzuwenden pflegen, nunc ea videamus, quae contra ab his disputari solent: er mag selbst sehen (zusehen), ipse viderit.

    [2108] II) v. tr. mit den Augen (des Körpers und bildl. des Geistes) wahrnehmen: videre (eig.; u. bildl. = erkennen, einsehen, mit folg. Akk. u. Infin). – cernere (deutlich wahrnehmen); verb. cernere et videre (= deutlich sehen). – aspicere (anb licken, hinblicken auf etwas). – conspicere. conspicari (ins Gesicht fassen, erblicken, ansichtig werden, letzteres bes. aus der Ferne und plötzlich). – spectare (schauen, anschauen). – intellegere alqd od. mit folg. Akk. u. Infin. (bildl., einsehen). – iudicare (bildl. urteilen). – etwas nicht s. können, alqd videre non posse (z.B. kein Blut, sanguinem); ne conspicere quidem posse alqd (z.B. kein Blut, cruorem): etw. nur mit Schauder sehen können, alqd perhorrescere (z.B. Blut, vulnera et sanguinem). – nicht weit von sich, vor sich etwas s., prospicere alqd (auch bildl., = einer Sache nahe sein, z.B. senectutem): mit eigenen Augen s., s. Auge. – etwas aus etwas s., cognoscere alqd ex alqa re (aus etwas ersehen); alqd intellegere ex alqa re (daraus einsehen); iudicare ex alqa re de alqa re (nach etwas urteilen über etwas). – ich sehe meine Freude, meine Luft an etwas, ich sehe etwas gern, s. »es macht mir etwas Freude« unter »Freude«: jmd. gern s., alci cupere. alci velle od. bene velle (jmdm. wohlwollen): jmd. nicht gern s., alci male velle: alci nolle: von jmd. gern gesehen werden, gratiosum esse alci od. apud alqm: es gern s., daß od. wenn etc., cupere od. velle mit Akk. u. Infin. oder mit ut u. Konj.: wie gern sähe ich es, wenn etc., quam vellem (mit Konj. mit u. ohne ut). – etwas nicht sehen wollen, conivēre in alqa re (die Augen bei etwas zudrücken). – weiter s. in etwas, plus videre in alqa re (z.B. in re publica). – zu sehen wünschen, bl. durch vel le mit Infin. Pass., z.B. das wünschte ich getan zu sehen, hoc fieri velim. – den möchte ich s., der es wagt, dies zu sagen, cupio videre, qui id audeat dicere. – siehst dunicht, daß etc., ecquid vides mit Akk. u. Infin. (um aufmerksam zu machen, z.B. sed heus tu, ecq uld vides Kalendas venire, Antonium non venire?); videsne oder viden mit Akk, u. Infin. (um Zweifel od. Verwunderung auszudrücken, z.B. viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?): seht ihr wohl, wie etc.? videtisne, ut etc.? – sich genötigt (gezwungen sehen), zu etc., cogi m. Infin.

    sehen lassen, spectandum praebere oder gew. in conspectum dare (zur Schau stellen). – oculis subicere (den Augen zur Schau geben, z.B. oculis populi epulas). – ostendere (etwas zeigen, z.B. omnia quae visenda sunt in urbe alci: u. noli hanc epistulam ei ostendere). monstrare (zeigen, weisen, z.B. tau ros ex imperio dimicantes). – aperire (Verdecktes offen sehen lassen, z.B. cum nix discussa aperire humum coepit: u. aperit ramum, qui veste latebat). sich sehen lassen, se spectandum praebere, vor jmd., alci (v. Pers.); se ostendere (sich zeigen, v. Pers.); conspici in conspectum venire (erb lickt werden, zu Gesicht kommen, v. Perf. u. Dingen); se alci in conspectum dare. se in conspectum alcis committere (jmdm. vor Augen treten, von Pers.); se commitere alci (vor jmd. zu treten [2109] wagen); aperiri. se aperire (offen zutage kommen, v. Gestirnen etc.); conspicuum esse. conspici (den Leuten auffallen durch Außerordentliches in seiner Erscheinung). – sich öffentlich s. lassen, in publico conspici pati; in conspectum populi se committere; se publico committere (z.B. non ausus est): sich nicht öffentlich s. lassen, in publicum non prodire: sich s. lassen können, conspici: sich vor jmd. nicht s. lassen, alcis conspectum vitare oder fugere; alcis aditum sermonemque defugere (jmds. Umgang meiden): um sich s. zu lassen, spectaculi gratiā. – sich mit etwas s. lassen wollen, alqd ostentare (z.B. artem nandi).

    deutsch-lateinisches > sehen

  • 20 obstruo

    ob-struo, strūxī, strūctum, ere, I) entgegenbauen, - türmen, vorbauen, saxa, Ov. met. 3, 570. Curt. 4, 3 (14), 13: pro diruto novum murum, Liv. 38, 29, 2: aliis (munimentis) frons in Etruriam spectans auxiliis (gegen den Entsatz), si quā forte inde venirent, obstruebatur, die anderen Befestigungswerke mit der Front (Vorderseite) gegen etwaigen Entsatz von Etrurien aus gerichtet waren, Liv. 5, 1, 9: u. der t. t., obstruere luminibus alcis, jmdm. das Licht verbauen, Cic. de dom. 115: u. so im Bilde, sic Catonis luminibus obstruxit haec posteriorum quasi exaggerata altius oratio, Cic. Brut. 66. – II) verbauen, verrammen, versperren, verstopfen, a) eine Örtl.: obstr. fenestras, ICt. u. Inscr.: lumina, Inscr.: portas, Caes. u. Sil.: omnes castrorum portas, Caes.: eius aedis valvas, Nep.: curiam, Suet.: portum, Liv.: vias, Frontin. u. Iustin.: hominibus aditus omnes et obsaepire vias, Lact.: obstr. alci omnem aditum ad conditos fructus, Cic. omnes frigoris et iniuriae aditus, Plin.: limen tecti, Ov.: terras et undas, Ov.: aditus angusti et obstructi, Plin. pan.: paene obstructis (unzugänglichen) hieme Alpibus, Vell. – m. Abl. (mit, durch), portas singulis ordinibus caespitum, Caes.: munimentis et turribus fabricatis iter, Lact.: iter Poenis (den P.) vel corporibus suis, Cic.: exitum lapidibus opplere et obstruere, Auct. b. Alex.: obstr. omnia flumina atque
    ————
    omnes rivos magnis operibus, Caes.: molibus undas et latum deiectis rupibus aequor, Lucan.: si aqua fluens iter suum stercore obstruxerit, ICt. – im Bilde, obstr perfugia (die Schlupfwinkel) improborum, Cic. Sull. 79: alienandi viam, Cod. Iust. 5, 71, 11: omnis cognitio (jeder Weg zur Erk.) multis est obstructa difficultatibus, Cic. Acad. 2, 7: is terror obstructas mentes (die verstockten Gemüter) consiliis ducis aperuit (machte zugänglich), Tac. hist. 3, 21. – b) die Körperteile u. Sinneswerkzeuge, quod iugula concava non haberet, obstructas eas (corporis) partes et obturatas esse dicebat, Cic. de fato 10: huic geminae nares et spiritus oris obstruitur, Verg. georg. 4, 301: cuius aures morbus obstruxit, Sen. de ben. 3, 17, 2. – im Bilde, placidas viri deus obstruit aures, verstopft die Ohren (= macht taub gegen Bitten, unerbittlich), Verg. Aen. 4, 440; vgl. Sil. 17, 84: ut si laedere quemquam instituisset, nec exorari posset nec ad ignoscendum erroribus inclinari, ideoque aures eius non cerā sed plumbis videbantur obstructae, Amm. 27, 11, 6: ad tuas aures cum ceteris omnibus tum vel maxime avaris adulationibus obstructus est aditus, Plin. pan. 41, 3: cum pingeret eum, traditur madidis lupinis vixisse, quoniam simul et famem sustinerent et sitim nec sensus nimiā dulcedine obstruerent, die Sinneswerkzeuge abstumpften, Plin. 35, 102.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obstruo

См. также в других словарях:

  • Didacus a Luminibus (27) — 27Didacus a Luminibus, (13. Aug.), ein Franciscaner und Bekenner des Glaubens zu Toledo in Spanien …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • non officiendi luminibus — See light or prospect. Collins dictionary of law. W. J. Stewart. 2001 …   Law dictionary

  • ne luminibus officiatur — /niy l(y)uwminabas afishiyeytar/ Lat. In the civil law, the name of a servitude which restrains the owner of a house from making such erections as obstruct the light of the adjoining house …   Black's law dictionary

  • ne luminibus officiatur — /niy l(y)uwminabas afishiyeytar/ Lat. In the civil law, the name of a servitude which restrains the owner of a house from making such erections as obstruct the light of the adjoining house …   Black's law dictionary

  • servitus ne luminibus officiatur — /sarvatas niy l(y)uminabas afishiyeytar/ A servitude not to hinder lights; the right of having one s lights or windows unobstructed or darkened by a neighbor s building, etc …   Black's law dictionary

  • ne luminibus officiatur — (Civil law.) An easement or servitude which entitled its owner to receive unobstructed light in his house …   Ballentine's law dictionary

  • servitus ne luminibus officiator — (Civil law.) A servitude or easement under which one s light was not to be obstructed by his neighbor …   Ballentine's law dictionary

  • Servitūt — (vom Lat. Servitus), Dienstbarkeit, ein Recht an einer fremden Sache auf Benutzung derselben zu Gunsten eines individuell bestimmten andern Subjectes. S. bedeutet daher einerseits die Beschränkung des Eigenthums an einer Sache zu Gunsten eines… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • LUMINA — publici gaudii in dicium. Suet. de Caes. c. 37. Callici triumphi die ascendit Capitolium ad lumina, quadraginta elephantis dextrâ atque sinistrâ lychnuchos gestantibus. Quod triumphantibus in primis concessum, uti de Duillio, Cornificio, aliis,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NARCISSUS — I. NARCISSUS Hierosolymorum Episcopus undecimus, A. C. 180. pro Paschatis celebratione, Concilium habuit. De quo hunc in modum Euseb l. 6. c. 7. Histor. Eccles. Accidit aliquando, inquit, in die sollenni vigiliarum Paschae, oleum deesse… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Conyers Middleton — A 1746 portrait of Conyers Middleton by John Giles Eccardt Conyers Middleton (December 27, 1683 – July 28, 1750) was an English clergyman. Middleton was born at Richmond in Yorkshire, and was educated at school in York and at Trinity College,… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»