Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

loswickeln

  • 1 loswickeln

    loswickeln, expedire (eig. u. uneig.). – sich von etwas l., s. losmachen (sich).

    deutsch-lateinisches > loswickeln

  • 2 loswickeln

    loswickeln vt развора́чивать; разма́тывать, распу́тывать
    loswinden, sich высвобожда́ться
    sich aus j-s Armen loswinden освободи́ться от чьих-л. объя́тий

    Allgemeines Lexikon > loswickeln

  • 3 loswickeln

    vt
    разворачивать; разматывать, распутывать

    БНРС > loswickeln

  • 4 Loswickeln

    гл.
    1) полигр. разматывание, смотка, сматывание (бумаги)
    2) текст. отмотка нити, смотка нити

    Универсальный немецко-русский словарь > Loswickeln

  • 5 loswickeln

    гл.
    1) полигр. разматывание, смотка, сматывание (бумаги)
    2) текст. отмотка нити, смотка нити

    Универсальный немецко-русский словарь > loswickeln

  • 6 loswickeln

    to unwind

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > loswickeln

  • 7 loswickeln

    lóswickeln vt
    развора́чивать; разма́тывать

    Большой немецко-русский словарь > loswickeln

  • 8 das Loswickeln / die Loswickeln

    n 1) разматывание (n); 2) сматывание (n)

    Deutsch-Russisch Druck und Verlags > das Loswickeln / die Loswickeln

  • 9 expedio

    ex-pedio, īvī u. iī, ītum, īre (vgl. pedica, compēs, griech. πέδη), den Fuß (aus der Fessel) losmachen, entfesseln, befreien, I) loswickeln, losbinden, lösen, 1) eig.: restim, Apul. met. 1, 16. – im Bilde, nodum, lösen, Cic.: alqm illigatum, Hor.: se ex laqueis, Cic.: caput laqueis mortis, Hor. – 2) übtr., etwas loswickeln od. aus etwas herauswickeln, herauswinden, losmachen, durchhelfen, durchbringen, a) im allg.: se ab omni occupatione, Cic.: se ex turba, Ter.: se crimine, Ter.: aegrotum, Cels.: gravem tardumque spiritum, heilen, heben, Cels.: salutem, Cic. – poet., Claudias manus per acuta belli, glücklich hindurchführen, Hor.; vgl. descendo ac ducente deo flammam inter et hostes expedior (entkomme), Verg.: u. so per quot discrimina rerum expedior? Val. Flacc. – Lebl., discum, iaculum trans finem, leicht entsenden, -schleudern, Hor. – b) insbes.: α) zustande bringen, herrichten, verfertigen, minutatim ex tabellis compactā crassitudine Mercuriolum, Apul. apol. 61 extr. – β) entwickeln, erledigen = abfertigen, beseitigen, in Richtigkeit bringen, zustande bringen, ausführen, negotia, Cic.: rem frumentariam, die der Verproviantierung im Wege stehenden Schwierigkeiten wegräumen, sie erleichtern, Caes.: commeatus (Plur.), Liv.: nomina mea expedi, exsolve, Cic.: exitum orationis, Cic.: res, Cic.: consilia, ausführen, Tac.: prope iam expeditam Caesaris victoriam interpellaverunt, schon so gut als abgemachten, Caes. – γ) entwickeln, erläutern, darlegen, dartun, ansagen, mitteilen, berichten, auseinandersetzen, id, si potes verbo expedi, Ter.: quin rem expedi! Pacuv. fr.: capita rerum expedito, Plaut.: omnem expediat morbi causam, Verg.: priusquam huiusmodi rei initium expediam, Sall.: nunc initia causasque motus Vitelliani expediam, Tac.: omnia elegantissime expedire, Cic. ep. ad Brut. 1, 15, 1 (neben explicare u. exponere). – mit folg. indir. Fragesatz, ut quae sit forma totius expediam, Mela: sed qui utrosque error vos agitet expedibo, Pompon. fr.: cuius (ager), non dico hominis, sed populi fuerit, expedire potes? Sen. – nunc adeo quae sit dubiae sententia menti expediam et paucis docebo, Verg. – m. folg. Acc. u. Infin., id ego ius atque aecum fecisse expedibo atque eloquar, Enn. fr. scen. 148. – m. de u. Abl., de quibus quae expediero, *Varro LL. 8, 24 M. (die codd. experiero): ea de caede quam verissime expediam, Tac. hist. 4, 48: pauca de isdem expediam carptim, Amm. 14, 4, 2. – absol., mane, expedito, Pacuv. fr.: agedum expedi, Plaut. – II) prägn., A) herausholen, heraus- (hervor-) nehmen, vorbringen, 1) eig.: virgas, Cic.: Cererem canistris, Verg.: foratas palmas, herausstrecken, Sedul.: quis expedivit psittaco suum χαιρε, hat ihm entlockt = ihn gelehrt, Pers. – 2) übtr.: a) zurechtmachen, instand setzen, α) übh.: agrum probe, Col. 2, 4, 6: agrum sationibus faciendis, Col. 2, 2, 21: capillum pectine cotidie, auskämmen, Fronto de eloqu. p. 143, 3 N.: cuminatum (pullum) a cervice, ausnehmen, Apic. 6, 252: sarcinulas, den Ranzen packen, sich reisefertig machen, Petron. 99, 4. – β) als milit. t. t., in Bereitschaft setzen, naves od. classem, segelfertig (seetüchtig) machen, Caes. u. Auct. b. Alex.: exercitum, Liv., legiones, Caes., remigem ac militem, Liv., zum Angriff fertig machen, schlag-, kampffertig machen: se ad oppugnationem urbis, sich anschicken, Liv.: arma, Caes. u. Verg.: arma animosque, sich mit Waffen u. Mut rüsten, Liv.: od. manus, Verg., od. se ad pugnam od. ad proelium, Liv., od. bl. se, Caes., sich zum K. anschicken, sich kampfbereit machen; vgl. refl. exp. ad bellum, zum Kr. (sich) rüsten, Tac.: u. so quoties expedierat, (sich) gerüstet hatte, zu Felde gezogen war, Tac. – b) ausfindig machen, ermitteln, ermöglichen, auftreiben, alci vicarium, Liv.: cibaria pastoribus, Varro: pecunias, Suet.: iter (Ausweg) fugae non exp., Liv.: aliā pressione ad aedificandum sibi locum, Caes. – m. ab u. Abl., von jmd. etw. auswirken, veniam ab alqo compensatione sanguinis sui, Tert. apol. 50. – c) gleichs. vorsuchen = gebrauchen, üben, medio decreto ius auxilii sui, Liv. 3, 13, 6. – B) sese expedire u. bl. expedire, sich entwickeln, den u. den Fortgang haben, so u. so ab laufen (s. Brix Plaut. trin. 236), quem ad modum sese expediant (artes amoris), Plaut.: ut res rationesque vestrorum omnium bene expedire voltis, Plaut.: nequiter paene expedivit prima parasitatio, Plaut. – C) res expedit od. unpers. expedit, es hilft heraus, d.i. etwas od. es kommt zustatten, ist förderlich, dienlich, zuträglich, ersprießlich, non idem ipsis expedire et multitudini, Nep.: non quominus expediat quicquam Caesari ad diuturnitatem dominationis, Cic. – unpers., si ita expedit, Cic.: sic magis expedit, Quint.: Volsci totiens hostes, quotiens patribus expediat, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin. od. bl. Infin., expedit bonas esse vobis, Ter.: omnibus bonis expedit salvam esse rem publicam, Cic.: eam (pecuniam) in praediis collocari maxime expedit, Cic.: ille, qui omnino vivere expedire nemini putat, Cic.: quia aut pacem vere cupiebant, aut expediebat simulare, Liv. – m. folg. ut od. ne u. Konj., neque expedire, ut ambitione alienā trahatur, Tac. ann. 3, 69: expedire omnibus, ut etc., Iustin. 34, 1, 7: expedit rei publicae, ne quis suā re male utatur, Iustin. inst. 1, 8. § 2. – expedit (es ist förderlicher, zuträglicher), mit folg. Infin. od. mit folg. ut u. Konj. u. im Nachsatze quam, Tert. de pall. 5. Vulg. Matth. 5, 29. – / Archaist. Futur, expedibo, Enn. fr. scen. 148. Pacuv. tr. 66 u. 281. Acc. tr. 490. Plaut. truc. 138. – Parag. Infin. expedirier, Plaut. Poen. 1007.

    lateinisch-deutsches > expedio

  • 10 aufwickeln

    v/t (trennb., hat -ge-)
    1. wind up (auch Film), roll up; sich (Dat) die Haare aufwickeln put one’s hair in curlers
    2. (loswickeln) unwind; (Päckchen) unwrap; (entflechten) untwist, unbraid, untwine
    * * *
    to wind; to ciol; to unwind; to coil up; to wind up
    * * *
    auf|wi|ckeln
    vt sep
    (= aufrollen) to roll up; (inf ) Haar to put in curlers
    * * *
    1) (to turn, twist or coil; to make into a ball or coil: My ball of wool has unravelled - could you wind it up again?) wind up
    2) (to make into a ball or coil: to wind wool.) wind
    * * *
    auf|wi·ckeln
    vt
    etw \aufwickeln
    1. (aufrollen) to roll up sth sep
    Haare \aufwickeln to put curlers in one's hair
    2. (auseinanderwickeln) to unwind sth
    einen Verband \aufwickeln to take off a bandage
    * * *
    transitives Verb wind up; (ohne Rolle, Spule) roll or coil up

    jemandem/sich die Haare aufwickeln — put somebody's/one's hair in curlers

    * * *
    aufwickeln v/t (trennb, hat -ge-)
    1. wind up (auch Film), roll up;
    sich (dat)
    die Haare aufwickeln put one’s hair in curlers
    2. (loswickeln) unwind; (Päckchen) unwrap; (entflechten) untwist, unbraid, untwine
    * * *
    transitives Verb wind up; (ohne Rolle, Spule) roll or coil up

    jemandem/sich die Haare aufwickeln — put somebody's/one's hair in curlers

    * * *
    v.
    to coil v.
    to wind v.
    (§ p.,p.p.: wound)
    to wind up v.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > aufwickeln

  • 11 expedio

    ex-pedio, īvī u. iī, ītum, īre (vgl. pedica, compēs, griech. πέδη), den Fuß (aus der Fessel) losmachen, entfesseln, befreien, I) loswickeln, losbinden, lösen, 1) eig.: restim, Apul. met. 1, 16. – im Bilde, nodum, lösen, Cic.: alqm illigatum, Hor.: se ex laqueis, Cic.: caput laqueis mortis, Hor. – 2) übtr., etwas loswickeln od. aus etwas herauswickeln, herauswinden, losmachen, durchhelfen, durchbringen, a) im allg.: se ab omni occupatione, Cic.: se ex turba, Ter.: se crimine, Ter.: aegrotum, Cels.: gravem tardumque spiritum, heilen, heben, Cels.: salutem, Cic. – poet., Claudias manus per acuta belli, glücklich hindurchführen, Hor.; vgl. descendo ac ducente deo flammam inter et hostes expedior (entkomme), Verg.: u. so per quot discrimina rerum expedior? Val. Flacc. – Lebl., discum, iaculum trans finem, leicht entsenden, - schleudern, Hor. – b) insbes.: α) zustande bringen, herrichten, verfertigen, minutatim ex tabellis compactā crassitudine Mercuriolum, Apul. apol. 61 extr. – β) entwickeln, erledigen = abfertigen, beseitigen, in Richtigkeit bringen, zustande bringen, ausführen, negotia, Cic.: rem frumentariam, die der Verproviantierung im Wege stehenden Schwierigkeiten wegräumen, sie erleichtern, Caes.: commeatus (Plur.), Liv.: nomina mea expedi, exsolve, Cic.: exitum orationis, Cic.: res, Cic.: consilia, ausführen,
    ————
    Tac.: prope iam expeditam Caesaris victoriam interpellaverunt, schon so gut als abgemachten, Caes. – γ) entwickeln, erläutern, darlegen, dartun, ansagen, mitteilen, berichten, auseinandersetzen, id, si potes verbo expedi, Ter.: quin rem expedi! Pacuv. fr.: capita rerum expedito, Plaut.: omnem expediat morbi causam, Verg.: priusquam huiusmodi rei initium expediam, Sall.: nunc initia causasque motus Vitelliani expediam, Tac.: omnia elegantissime expedire, Cic. ep. ad Brut. 1, 15, 1 (neben explicare u. exponere). – mit folg. indir. Fragesatz, ut quae sit forma totius expediam, Mela: sed qui utrosque error vos agitet expedibo, Pompon. fr.: cuius (ager), non dico hominis, sed populi fuerit, expedire potes? Sen. – nunc adeo quae sit dubiae sententia menti expediam et paucis docebo, Verg. – m. folg. Acc. u. Infin., id ego ius atque aecum fecisse expedibo atque eloquar, Enn. fr. scen. 148. – m. de u. Abl., de quibus quae expediero, *Varro LL. 8, 24 M. (die codd. experiero): ea de caede quam verissime expediam, Tac. hist. 4, 48: pauca de isdem expediam carptim, Amm. 14, 4, 2. – absol., mane, expedito, Pacuv. fr.: agedum expedi, Plaut. – II) prägn., A) herausholen, heraus- (hervor-) nehmen, vorbringen, 1) eig.: virgas, Cic.: Cererem canistris, Verg.: foratas palmas, herausstrecken, Sedul.: quis expedivit psittaco suum χαιρε, hat ihm entlockt = ihn gelehrt, Pers. – 2) übtr.: a) zurechtmachen, instand
    ————
    setzen, α) übh.: agrum probe, Col. 2, 4, 6: agrum sationibus faciendis, Col. 2, 2, 21: capillum pectine cotidie, auskämmen, Fronto de eloqu. p. 143, 3 N.: cuminatum (pullum) a cervice, ausnehmen, Apic. 6, 252: sarcinulas, den Ranzen packen, sich reisefertig machen, Petron. 99, 4. – β) als milit. t. t., in Bereitschaft setzen, naves od. classem, segelfertig (seetüchtig) machen, Caes. u. Auct. b. Alex.: exercitum, Liv., legiones, Caes., remigem ac militem, Liv., zum Angriff fertig machen, schlag-, kampffertig machen: se ad oppugnationem urbis, sich anschicken, Liv.: arma, Caes. u. Verg.: arma animosque, sich mit Waffen u. Mut rüsten, Liv.: od. manus, Verg., od. se ad pugnam od. ad proelium, Liv., od. bl. se, Caes., sich zum K. anschicken, sich kampfbereit machen; vgl. refl. exp. ad bellum, zum Kr. (sich) rüsten, Tac.: u. so quoties expedierat, (sich) gerüstet hatte, zu Felde gezogen war, Tac. – b) ausfindig machen, ermitteln, ermöglichen, auftreiben, alci vicarium, Liv.: cibaria pastoribus, Varro: pecunias, Suet.: iter (Ausweg) fugae non exp., Liv.: aliā pressione ad aedificandum sibi locum, Caes. – m. ab u. Abl., von jmd. etw. auswirken, veniam ab alqo compensatione sanguinis sui, Tert. apol. 50. – c) gleichs. vorsuchen = gebrauchen, üben, medio decreto ius auxilii sui, Liv. 3, 13, 6. – B) sese expedire u. bl. expedire, sich entwickeln, den u. den Fortgang haben, so u. so ab-
    ————
    laufen (s. Brix Plaut. trin. 236), quem ad modum sese expediant (artes amoris), Plaut.: ut res rationesque vestrorum omnium bene expedire voltis, Plaut.: nequiter paene expedivit prima parasitatio, Plaut. – C) res expedit od. unpers. expedit, es hilft heraus, d.i. etwas od. es kommt zustatten, ist förderlich, dienlich, zuträglich, ersprießlich, non idem ipsis expedire et multitudini, Nep.: non quominus expediat quicquam Caesari ad diuturnitatem dominationis, Cic. – unpers., si ita expedit, Cic.: sic magis expedit, Quint.: Volsci totiens hostes, quotiens patribus expediat, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin. od. bl. Infin., expedit bonas esse vobis, Ter.: omnibus bonis expedit salvam esse rem publicam, Cic.: eam (pecuniam) in praediis collocari maxime expedit, Cic.: ille, qui omnino vivere expedire nemini putat, Cic.: quia aut pacem vere cupiebant, aut expediebat simulare, Liv. – m. folg. ut od. ne u. Konj., neque expedire, ut ambitione alienā trahatur, Tac. ann. 3, 69: expedire omnibus, ut etc., Iustin. 34, 1, 7: expedit rei publicae, ne quis suā re male utatur, Iustin. inst. 1, 8. § 2. – expedit (es ist förderlicher, zuträglicher), mit folg. Infin. od. mit folg. ut u. Konj. u. im Nachsatze quam, Tert. de pall. 5. Vulg. Matth. 5, 29. – Archaist. Futur, expedibo, Enn. fr. scen. 148. Pacuv. tr. 66 u. 281. Acc. tr. 490. Plaut. truc. 138. – Parag. Infin. expedirier, Plaut. Poen. 1007.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expedio

  • 12 unwind

    1. transitive verb,
    unwound abwickeln; abspulen [Film]
    2. intransitive verb,
    1) (unreel) sich abwickeln
    2) (fig.): (unfold) sich entwickeln
    3) (coll.): (relax) sich entspannen
    * * *
    past tense, past participle - unwound; verb
    1) (to take or come out of a coiled or wound position: He unwound the bandage from his ankle.) abwickeln
    2) (to relax after a period of tension: Give me a chance to unwind!) abspannen
    * * *
    un·wind
    <unwound, unwound>
    [ʌnˈwaɪnd]
    I. vi
    1. (unroll) sich akk abwickeln
    2. (relax) sich akk entspannen
    II. vt
    to \unwind sth etw abwickeln
    to \unwind a rope from a spool ein Seil von einer Spule abwickeln
    * * *
    [ʌn'waɪnd] pret, ptp unwound
    1. vt
    thread, film, tape abwickeln; (= untangle) entwirren
    2. vi
    1) (lit) sich abwickeln; (fig story, plot) sich entwickeln, sich entfalten
    2) (inf: relax) abschalten (inf), sich entspannen
    * * *
    unwind [-ˈwaınd] irr
    A v/t
    1. ab-, auf-, loswickeln, abspulen, Papier etc abrollen, einen Verband etc abwickeln, abnehmen
    2. fig entwirren
    B v/i
    1. sich ab- oder loswickeln, aufgehen, sich lockern
    2. umg abschalten, sich entspannen:
    unwind from sich frei machen von
    * * *
    1. transitive verb,
    unwound abwickeln; abspulen [Film]
    2. intransitive verb,
    1) (unreel) sich abwickeln
    2) (fig.): (unfold) sich entwickeln
    3) (coll.): (relax) sich entspannen
    * * *
    v.
    (§ p.,p.p.: unwound)
    = abwickeln v.

    English-german dictionary > unwind

  • 13 открутить

    1) abwickeln vt, loswickeln vt

    БНРС > открутить

  • 14 развернуть

    БНРС > развернуть

  • 15 размотать

    abwickeln vt, loswickeln vt; abspulen vt (катушку и т.п.); abhaspeln vt ( моток)

    БНРС > размотать

  • 16 раскутать

    auswickeln vt; loswickeln vt ( ребенка)

    БНРС > раскутать

  • 17 открутить

    открутить 1. abwickeln vt, loswickeln vt 2. (отвинтить) losschrauben vt, abschrauben vt, losdrehen vt, abdrehen vt

    БНРС > открутить

  • 18 развернуть

    развернуть 1. entfalten vt; loswickeln vt (завёрнутое); aufmachen vt, öffnen vt (раскрыть) развернуть знамя eine Fahne entfalten 2. (развить) entfalten vt, entwickeln vt развернуть работу die Arbeit entfalten ( in Gang bringen*]

    БНРС > развернуть

  • 19 размотать

    размотать abwickeln vt, loswickeln vt; abspulen vt (катушку и т. п.); abhaspeln vt (моток)

    БНРС > размотать

  • 20 раскутать

    раскутать auswickeln vt; loswickeln vt (ребёнка)

    БНРС > раскутать

См. также в других словарях:

  • Spanien [3] — Spanien (Gesch.). I. Vorgeschichtliche Zeit. Die Pyrenäische Halbinsel war den Griechen lange unbekannt; als man Kunde von dem Lande erhalten hatte, hieß der östliche Theil Iberia, der südöstliche od. südwestliche Theil jenseit der Säulen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Debarrassiren — (v. fr.), 1) sich losmachen, loswickeln; 2) vom Halse schaffen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Debarrassiren — Debarrassiren, frz. deutsch, sich losmachen, loswickeln; Hauptwort: Debarrassement (–mang) …   Herders Conversations-Lexikon

  • rei-1 —     rei 1     English meaning: to tear, cut     Deutsche Übersetzung: “ritzen, reißen, schneiden”     Material: Lat. rīma “Ritze” (*rei mü); M.Ir. rēo ‘stripe” (*ri u̯o ); O.E. rüw, rǣ w f. “row” (*roiu̯ü); Lith. rievà “Felskluft, Fels, hill” …   Proto-Indo-European etymological dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»