Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

laudātus

  • 1 laudātus

        laudātus adj. with sup.    [P. of laudo], extolled, approved, praiseworthy, esteemed, excellent: laudari a laudato viro: artes: virgo laudatissima formae, Dote, O.

    Latin-English dictionary > laudātus

  • 2 laudatus

    laudātus, a, am, Part. and P. a., from laudo.

    Lewis & Short latin dictionary > laudatus

  • 3 in-laudātus (ill-)

        in-laudātus (ill-) adj.,    unpraised, infamous: Busiris, V.

    Latin-English dictionary > in-laudātus (ill-)

  • 4 laudo

    laudo, āvi, ātum, 1, v. a. [laus], to praise, laud, commend, extol, eulogize, approve (cf.: celebro, praed co).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: omnes mortales sese laudarier optant, Enn. ap. Aug. Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.):

    coram in os te laudare,

    to praise to one's face, Ter. Ad. 2, 4, 5; cf.:

    in faciem,

    Lact. 3, 14, 7:

    vituperare improbos asperius, laudare bonos ornatius,

    Cic. de Or. 2, [p. 1043] 9, 35:

    et efferre aliquid,

    id. ib. 2, 75, 304:

    rationem,

    id. Fam. 5, 20, 4:

    sententiam alicujus,

    id. Sest. 34, 74:

    laudantur exquisitissimis verbis legiones,

    id. Phil. 4, 3, 6:

    legem ipsam,

    id. Leg. 3, 1, 2:

    magnifice,

    id. Brut. 73, 254:

    agricolam laudat juris peritus,

    praises him as happy, extols his happiness, Hor. S. 1, 1, 9; so,

    diversa sequentes,

    id. ib. 1, 1, 3; 109: volucrem laudamus equum, praise as swift, i. e. for swiftness, Juv. 8, 57:

    laudatur dis aequa potestas,

    id. 4, 71.—Part. as subst.:

    prava laudantium sermo,

    Sen. Ep. 123, 9.— Pass. with dat.:

    numquam praestantibus viris laudata est in una sententia perpetua permansio,

    Cic. Fam. 1, 9, 21:

    Germanicus cunctis laudatus,

    by all, Tac. A. 4, 57 fin.:

    herba laudata Eratostheni,

    Plin. 22, 22, 43, § 86:

    laudataque quondam ora Jovi,

    Ov. M. 2, 480.—
    * (β).
    Poet., with object.-gen.:

    laudabat leti juvenem,

    pronounced him happy on account of his death, Sil. 4, 260.—
    (γ).
    With in and abl.:

    in quo tuum consilium nemo potest non maxime laudare,

    Cic. Fam. 4, 7, 2:

    juvenes laudari in bonis gaudent,

    Quint. 5, 12, 22:

    scriptores iamborum saepe in illis laudantur,

    id. 10, 1, 9.—
    (δ).
    Pass. with inf. ( poet.):

    extinxisse nefas Laudabor,

    Verg. A. 2, 585.—
    (ε).
    With quod:

    quod viris fortibus honos habitus est, laudo,

    Cic. Rosc. Am. 47, 137:

    laudat Africanum Panaetius, quod fuerit abstinens,

    id. Off. 2, 22, 76:

    jamne igitur laudas, quod de sapientibus alter Ridebat, etc.,

    Juv. 10, 28:

    non laudans, quod non in melius, sed in deterius, convenitis,

    Vulg. 1 Cor. 11, 17.—
    (ζ).
    With quoniam:

    utrumque laudemus, quoniam per illos ne haec quidem genera laude caruerunt,

    Cic. Brut. 30, 116.—
    (η).
    With cum (very rare):

    te quidem, cum isto animo es, satis laudare non possum,

    Cic. Mil. 36, 99:

    jam id ipsum consul laudare, cum initiatam se (Hispala) non infitiaretur,

    Liv. 39, 12, 7.—
    (θ).
    With si:

    consilium laudo artificis, si munere tanto Praecipuam in tabulis ceram senis abstulit orbi,

    Juv. 4, 18.—
    B.
    In partic.
    1.
    To pronounce a funeral oration over a person:

    quem cum supremo ejus die Maximus laudaret,

    Cic. Mur. 36, 75; id. Q. Fr. 3, 8, 5.—
    2.
    In medicine, to recommend as a remedy:

    apri cerebrum contra serpentes laudatur,

    Plin. 28, 10, 42, § 152; 29, 3, 12, § 54.—
    3.
    To praise, compliment, i. e. dismiss with a compliment, leave, turn from ( poet.):

    laudato ingentia rura, Exiguum colito,

    Verg. G. 2, 412: cf.:

    probitas laudatur et alget,

    Juv. 1, 74 —
    II.
    Transf., to adduce, name, quote, cite a person as any thing:

    laudare significat priscā linguā nominare appellareque,

    Gell. 2, 6, 16; cf.: laudare ponebatur apud antiquos pro nominare, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:

    id ut scias, Jovem supremum testem laudo,

    Plaut. Capt. 2, 3, 66:

    quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum,

    Cic. Brut. 11, 44:

    auctores,

    id. de Or. 3, 18, 68; cf.:

    ut auctoribus laudandis ineptiarum crimen effugiam,

    id. ib. 3, 49, 187: auctore laudato, Cod. 8, 45, 7.—Hence, laudātus, a, um, P. a., extolled, praiseworthy, esteemed, excellent:

    laudari a laudato viro,

    Cic. Fam. 5, 12, 7; Naev. ap. Cic. Fam. 15, 6, 1:

    omnium laudatarum artium procreatrix,

    Cic. de Or. 1, 3, 9:

    hunc ubi laudatos jactantem in sanguine vultus videt,

    Ov. M. 5, 59:

    olus laudatum in cibis,

    Plin. 22, 22, 33, § 74.— Comp.:

    saccharon et Arabia fert, sed laudatius India,

    Plin. 12, 8, 17, § 32.— Sup.:

    laudatissimus caseus,

    Plin. 11, 42, 97, § 241:

    virgo laudatissima formae dote,

    Ov. M. 9, 715.—Hence, adv.: laudātē, laudably, admirably:

    regias domos laudatissime ebore adornans,

    Plin. 36, 6, 5, § 46 (al. lautissime).

    Lewis & Short latin dictionary > laudo

  • 5 laudō

        laudō āvī, ātus, āre    [laus], to praise, laud, commend, honor, extol, eulogize, approve: coram in os te, to your face, T.: rationem: sententiam eius, S.: laudantur exquisitissimis verbis legiones: Agricolam laudat iuris peritus, extols his happiness, H.: volucrem equum, praise for swiftness, Iu.: laudataque Ora Iovi, O.: depositum pudorem, approve, H.: numquam praestantibus viris laudata est permansio, etc.: in quo tuum consilium laudare: Extinxisse nefas Laudabor, V.: quod viris fortibus honos habitus est, laudo: Iamne igitur laudas, quod alter Ridebat, etc., Iu.: te, cum isto animo es, laudare.— Colloq.: Sy. Nil pepercit.... De. Laudo, I am glad of it, T.— To eulogize, pronounce a funeral oration over: alquem supremo eius die.— To compliment, dismiss with a compliment, turn from: laudato ingentia rura, Exiguum colito, V.: probitas laudatur et alget, Iu.— To adduce, name, quote, cite, refer to: alquem rerum Romanarum auctorem: auctores.
    * * *
    laudare, laudavi, laudatus V
    recommend; praise, approve, extol; call upon, name; deliver eulogy on

    Latin-English dictionary > laudō

  • 6 prō

        prō praep. with abl.    [PRO-].—Of place, before, in front of, in face of: sedens pro aede Castoris: pro castris dimicare, Cs.: castra pro moenibus locata, L.: pro castris suas copias produxit, before the camp, Cs.: pro tectis aedificiorum, from the roofs, S.—Of conspicuous appearance or publicity, before, in the presence of, on, in, in front of: hac re pro suggestu pronuntiatā, coming forward on the tribune, Cs.: me significasse... idque pro tribunali, in open court: laudatus pro contione Iugurtha, before the assembled army, S.: pro contione litteras recitare, to the assembly, Cu.: uti pro consilio imperatum erat, in the council, S.: pro collegio pronuntiare, L.—Of defence or protection, for, in behalf of, in favor of, for the benefit of, in the service of, on the side of: contra omnia dici et pro omnibus: hoc non modo non pro me, sed contra me est potius: haec contra legem proque lege dicta, L.: labores dolorem pro patriā suscipere: pro patriā mori, H.: urbes pro hostibus et advorsum se opportunissumae, S.: et locus pro vobis et nox erit, L.—Of replacement or substitution, in the place of, instead of, for: ego pro te molam, T.: saepe et exin pro deinde et exinde dicimus: pro bene sano fictum vocamus, H.—Esp., in titles: pro consule in Ciliciam proficiscens, vice-consul: pro consulibus alqm mittere, non pro consule, instead of the consuls, not as proconsul: cum Alexandriae pro quaestore essem: pro magistro: ut, qui pro dictatore fuisset, dictator crederetur, L.—Of compensation, for, in exchange for, in return for: pro huius peccatis ego supplicium sufferam, T.: dimidium eius quod pactus esset, pro carmine daturum: id pro immolatis Romanis poenae hostibus redditum, L.: dedit pro corpore nummos, as a ransom, H.—Of equivalence, for, the same as, just as, as: hunc amavi pro meo, as my own, T.: qui mihi unus est pro centum milibus, of as much weight with me: quos pro nihilo putavit: pro occiso relictus, for dead: cum pro damnato esset, as good as condemned: neque recte neque pro bono facere (i. e. ita, ut pro bono habeatur), S.: pro vano nuntius audiri, as a boaster, L.—Esp., in phrases. —Pro eo, as an equivalent, just the same: sin minus, pro eo tamen id habeamus.—Pro eo atque, just the same as, even as: pro eo ac mereor, just as I deserve: pro eo ac debui, just as was my duty. —Pro eo quod, for the reason that, because: pro eo quod eius nomen erat magnā apud omnīs gloriā. —Of relation or proportion, for, in proportion, in comparison with, in accordance with, according to, conformably to, by virtue of: pro multitudine hominum angusti fines, Cs.: exercitum pro loco atque copiis instruit, S.: agere pro viribus: quia pro imperio palam interfici non poterat, in consideration of, L.: illum submovere pro imperio more maiorum, summarily, L.: satis pro imperio, dictatorially enough, T.: pro tuā prudentiā: pro tempore et pro re, according to time and circumstances, Cs.: pro facultatibus, N.—In phrases, with parte: quibus aliquid opis fortasse, pro suā quisque parte ferre potuisset, each according to his own measure of influence: pro meā tenui parte id defendere, to the best of my poor ability: pro virili parte, manfully: rerum gestarum memoriae pro virili parte consuluisse, i. e. to have done my share towards preserving, L.: beneficio plus quam pro virili parte obligatus, i. e. under more than personal obligations. —For pro ratā parte, see ratus.—With eo: pro magnitudine iniuriae, proque eo quod res p. temptatur, vindicare, as required by the fact that, etc.: pro antiquitate generis sui, pro eo, quod, etc., in view of the fact: ea pro eo, quantum in quoque sit ponderis, esse aestimanda, according to the weight of each.—Pro se quisque, each for himself, each in his measure, individually: pro se quisque quod ceperat adferebat: cum pro se quisque operam navare cuperet, Cs.: pro se quisque viri nituntur, V.
    * * *
    on behalf of; before; in front/instead of; for; about; according to; as, like

    Latin-English dictionary > prō

  • 7 antea

    antĕā, temp. adv. (old form * antidĕā or anteidĕā, MS., Liv. 22, 10, 6; v. Neue, Formenl. II. p. 680) [ante-eā like antehāc, posteā, posthāc, proptereā, quāpropter, etc., in which Corssen, Ausspr. I. p. 769, regards the pron. as an old acc. with the a final long; Key, Gr. § 802, regards these suffixes as corrupted from the acc. of pronouns in -am; cf. quam], of some (past or pres.) time, before, formerly, earlier, aforetime, in time past, etc. (relative; while antehac demonstr. is used only in ref. to present time. The use of antea for prius is censured by Atticus in Cic. Att. 15, 13).
    I.
    Absol.:

    nam antea Quī scire posses aut ingenium noscere?

    Ter. And. 1, 1, 25:

    antea, cum equester ordo judicaret, improbi et rapaces magistratus in provinciis inserviebant publicanis,

    Cic. Verr. 2, 3, 41:

    ac fuit antea tempus, cum, etc.,

    Caes. B. G. 6, 24:

    cum antea semper factiosus fuisset,

    Nep. Lys. 1, 3:

    et antea laudatus et hoc tempore laudandus,

    Cic. Phil. 10, 6, 13; so id. Fam. 12, 30; 13, 17 al.:

    hunc audiebant antea, nunc praesentem vident, etc.,

    id. Imp. Pomp. 5; so id. Verr. 2, 3, 57; id. Fam. 9, 16; Liv. 5, 17; 13, 41 al.:

    si antea fuit ignotum, nuper est cognitum,

    Cic. Off. 2, 7, 23:

    quales antea fuerant,

    Vulg. Ex. 34, 4; ib. Jer. 36, 32; ib. Luc. 23, 12 et saep.—
    II.
    Freq. opp. to postea, post, posthac, tum, tunc, etc.:

    et clari fuerunt, et antea fuerant, nec postea defecerunt,

    Cic. Or. 2, 6; so id. Fam. 1, 9, 74; Suet. Dom. 2:

    hanc consuetudinem jam antea minuebamus, post Sullae victoriam penitus amisimus,

    Cic. Off. 2, 8, 27; so id. Att. 1, 11:

    non accusabimur posthac: neque antea neglegentes fuimus,

    id. ib. 7, 3:

    semper ille antea cum uxore, tum sine eā,

    id. Mil. 21; so Liv. 23, 19; so,

    antea... tunc,

    id. 29, 9.—
    III.
    Rarely for ante followed by deinde, mox, etc.: clipeis antea Romani usi sunt, deinde scuta pro clipeis fecere, formerly, at an earlier period... then, in process of time, etc., Liv. 8, 8:

    Poneropolis antea, mox Philippopolis, nunc Trimontium dicta,

    Plin. 4, 11, 18, § 41.—
    IV.
    Rarely also for ante, followed by quam:

    te antea, quam tibi successum esset, decessurum fuisse,

    Cic. Fam. 3, 6, 2 B. and K.:

    Achaei non antea ausi capessere bellum, quam ab Romā revertissent legati,

    Liv. 35, 25, 3 Weissenb.

    Lewis & Short latin dictionary > antea

  • 8 bifaries

    bĭfārĭus, a, um, adj. [bis, after the analogy of the Gr. diphasios; cf.: ambifarius, trifarius, multifarius, etc.], twofold, double (as adj. only post-class.):

    ratio,

    Amm. 18, 4, 3:

    illatio,

    App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16 dub. (al. bifariam).—Hence, adv. in two forms.
    A.
    bĭfārĭam ( acc. fem. sc. partem), on two sides, i. e. twofold, double, in two ways, in two parts, in two places, twice, etc. (class.):

    ut dispertirem obsonium hic bifariam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 3:

    annus bifariam divisus,

    Varr. R. R. 2, 4, 14; Liv. 25, 32, 7; 41, 19, 8:

    bifariam quattuor perturbationes aequaliter distributae sunt,

    Cic. Tusc. 3, 11, 24:

    quam (inflexionem) bifariam contrarie simul procedentia efficiebat,

    id. Univ. 9:

    ita bifariam consules ingressi hostium fines,

    Liv. 3, 23, 7:

    gemina victoria duobus bifariam proeliis parta,

    id. 3, 63, 5:

    castra bifariam facta,

    id. 10, 21, 12; Dig. 38, 10, 4:

    bifariam laudatus est,

    Suet. Aug. 100: bifariam cum populo agi non potest, Messala ap. Gell. 13, 15, 8.—
    2.
    Trop. (rare): bifariam intellegere aliquid, in both ways or senses, Dig. 38, 10, 4, § 2; cf. App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16.—
    B.
    bĭfārĭes, doubly, Cassiod. de Or. 1 fin. p. 601 Garet.

    Lewis & Short latin dictionary > bifaries

  • 9 bifarius

    bĭfārĭus, a, um, adj. [bis, after the analogy of the Gr. diphasios; cf.: ambifarius, trifarius, multifarius, etc.], twofold, double (as adj. only post-class.):

    ratio,

    Amm. 18, 4, 3:

    illatio,

    App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16 dub. (al. bifariam).—Hence, adv. in two forms.
    A.
    bĭfārĭam ( acc. fem. sc. partem), on two sides, i. e. twofold, double, in two ways, in two parts, in two places, twice, etc. (class.):

    ut dispertirem obsonium hic bifariam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 3:

    annus bifariam divisus,

    Varr. R. R. 2, 4, 14; Liv. 25, 32, 7; 41, 19, 8:

    bifariam quattuor perturbationes aequaliter distributae sunt,

    Cic. Tusc. 3, 11, 24:

    quam (inflexionem) bifariam contrarie simul procedentia efficiebat,

    id. Univ. 9:

    ita bifariam consules ingressi hostium fines,

    Liv. 3, 23, 7:

    gemina victoria duobus bifariam proeliis parta,

    id. 3, 63, 5:

    castra bifariam facta,

    id. 10, 21, 12; Dig. 38, 10, 4:

    bifariam laudatus est,

    Suet. Aug. 100: bifariam cum populo agi non potest, Messala ap. Gell. 13, 15, 8.—
    2.
    Trop. (rare): bifariam intellegere aliquid, in both ways or senses, Dig. 38, 10, 4, § 2; cf. App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16.—
    B.
    bĭfārĭes, doubly, Cassiod. de Or. 1 fin. p. 601 Garet.

    Lewis & Short latin dictionary > bifarius

  • 10 Daedaleus

    Daedălus, i, m. ( acc. Gr. Daedalon, Ov. M. 8, 261; Mart. 4, 49), Daidalos.
    I.
    The mythical Athenian architect of the times of Theseus and Minos, father of Icarus, and builder of the Cretan labyrinth, Ov. M. 8, 159; 183; id. Tr. 3, 4, 21; Verg. A. 6, 14 Serv.; Mel. 2, 7, 12: Plin. 7, 56, 57; Hyg. Fab. 39; Cic. Brut. 18, 71; Hor. Od. 1, 3, 34; Mart. 4, 49, 5; Sil. 12, 89 sq., et saep.—
    B.
    Hence,
    1.
    Daedălē̆us, a, um, adj., Daedalian, relating to Daedalus:
    (α).
    Daedălēo Icaro, Hor. Od. 2, 20, 13:

    Ope Daedălēa,

    id. ib. 4, 2, 2.—
    (β).
    Daedalĕum iter (i. e. through the labyrinth), Prop. 2, 14, 8 (3, 6, 8 M.).—
    * 2.
    Daedălĭcus, a, um, adj., skilful: manus, Venant. 10, 11, 17.—
    II.
    A later sculptor of Sicyon, son and pupil of Patrocles:

    et ipse inter fictores laudatus,

    Plin. 34, 8, 19, § 76.
    1.
    daemon, ŏnis, m., = daimôn, a spirit, genius, lar (post-class.).
    I.
    In gen.: App. de Deo Socr. p. 49, 5: bonus = agathodaimôn, in astrology, the last but one of the twelve celestial signs, Firm. Math. 2, 19: melior, Jul. Val. Res gest. A. M. 1, 27.—
    II.
    In eccl. writers: kat exochên, an evil spirit, demon, Lact. 2, 14; Vulg. Levit. 17, 7; id. Jacob. 2, 19; Tert. Apol. 22 init., et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > Daedaleus

  • 11 Daedalicus

    Daedălus, i, m. ( acc. Gr. Daedalon, Ov. M. 8, 261; Mart. 4, 49), Daidalos.
    I.
    The mythical Athenian architect of the times of Theseus and Minos, father of Icarus, and builder of the Cretan labyrinth, Ov. M. 8, 159; 183; id. Tr. 3, 4, 21; Verg. A. 6, 14 Serv.; Mel. 2, 7, 12: Plin. 7, 56, 57; Hyg. Fab. 39; Cic. Brut. 18, 71; Hor. Od. 1, 3, 34; Mart. 4, 49, 5; Sil. 12, 89 sq., et saep.—
    B.
    Hence,
    1.
    Daedălē̆us, a, um, adj., Daedalian, relating to Daedalus:
    (α).
    Daedălēo Icaro, Hor. Od. 2, 20, 13:

    Ope Daedălēa,

    id. ib. 4, 2, 2.—
    (β).
    Daedalĕum iter (i. e. through the labyrinth), Prop. 2, 14, 8 (3, 6, 8 M.).—
    * 2.
    Daedălĭcus, a, um, adj., skilful: manus, Venant. 10, 11, 17.—
    II.
    A later sculptor of Sicyon, son and pupil of Patrocles:

    et ipse inter fictores laudatus,

    Plin. 34, 8, 19, § 76.
    1.
    daemon, ŏnis, m., = daimôn, a spirit, genius, lar (post-class.).
    I.
    In gen.: App. de Deo Socr. p. 49, 5: bonus = agathodaimôn, in astrology, the last but one of the twelve celestial signs, Firm. Math. 2, 19: melior, Jul. Val. Res gest. A. M. 1, 27.—
    II.
    In eccl. writers: kat exochên, an evil spirit, demon, Lact. 2, 14; Vulg. Levit. 17, 7; id. Jacob. 2, 19; Tert. Apol. 22 init., et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > Daedalicus

  • 12 Daedalus

    Daedălus, i, m. ( acc. Gr. Daedalon, Ov. M. 8, 261; Mart. 4, 49), Daidalos.
    I.
    The mythical Athenian architect of the times of Theseus and Minos, father of Icarus, and builder of the Cretan labyrinth, Ov. M. 8, 159; 183; id. Tr. 3, 4, 21; Verg. A. 6, 14 Serv.; Mel. 2, 7, 12: Plin. 7, 56, 57; Hyg. Fab. 39; Cic. Brut. 18, 71; Hor. Od. 1, 3, 34; Mart. 4, 49, 5; Sil. 12, 89 sq., et saep.—
    B.
    Hence,
    1.
    Daedălē̆us, a, um, adj., Daedalian, relating to Daedalus:
    (α).
    Daedălēo Icaro, Hor. Od. 2, 20, 13:

    Ope Daedălēa,

    id. ib. 4, 2, 2.—
    (β).
    Daedalĕum iter (i. e. through the labyrinth), Prop. 2, 14, 8 (3, 6, 8 M.).—
    * 2.
    Daedălĭcus, a, um, adj., skilful: manus, Venant. 10, 11, 17.—
    II.
    A later sculptor of Sicyon, son and pupil of Patrocles:

    et ipse inter fictores laudatus,

    Plin. 34, 8, 19, § 76.
    1.
    daemon, ŏnis, m., = daimôn, a spirit, genius, lar (post-class.).
    I.
    In gen.: App. de Deo Socr. p. 49, 5: bonus = agathodaimôn, in astrology, the last but one of the twelve celestial signs, Firm. Math. 2, 19: melior, Jul. Val. Res gest. A. M. 1, 27.—
    II.
    In eccl. writers: kat exochên, an evil spirit, demon, Lact. 2, 14; Vulg. Levit. 17, 7; id. Jacob. 2, 19; Tert. Apol. 22 init., et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > Daedalus

  • 13 daemon

    Daedălus, i, m. ( acc. Gr. Daedalon, Ov. M. 8, 261; Mart. 4, 49), Daidalos.
    I.
    The mythical Athenian architect of the times of Theseus and Minos, father of Icarus, and builder of the Cretan labyrinth, Ov. M. 8, 159; 183; id. Tr. 3, 4, 21; Verg. A. 6, 14 Serv.; Mel. 2, 7, 12: Plin. 7, 56, 57; Hyg. Fab. 39; Cic. Brut. 18, 71; Hor. Od. 1, 3, 34; Mart. 4, 49, 5; Sil. 12, 89 sq., et saep.—
    B.
    Hence,
    1.
    Daedălē̆us, a, um, adj., Daedalian, relating to Daedalus:
    (α).
    Daedălēo Icaro, Hor. Od. 2, 20, 13:

    Ope Daedălēa,

    id. ib. 4, 2, 2.—
    (β).
    Daedalĕum iter (i. e. through the labyrinth), Prop. 2, 14, 8 (3, 6, 8 M.).—
    * 2.
    Daedălĭcus, a, um, adj., skilful: manus, Venant. 10, 11, 17.—
    II.
    A later sculptor of Sicyon, son and pupil of Patrocles:

    et ipse inter fictores laudatus,

    Plin. 34, 8, 19, § 76.
    1.
    daemon, ŏnis, m., = daimôn, a spirit, genius, lar (post-class.).
    I.
    In gen.: App. de Deo Socr. p. 49, 5: bonus = agathodaimôn, in astrology, the last but one of the twelve celestial signs, Firm. Math. 2, 19: melior, Jul. Val. Res gest. A. M. 1, 27.—
    II.
    In eccl. writers: kat exochên, an evil spirit, demon, Lact. 2, 14; Vulg. Levit. 17, 7; id. Jacob. 2, 19; Tert. Apol. 22 init., et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > daemon

  • 14 dono

    dōno, āvi, ātum, 1, v. a. [donum].
    I.
    To give one something as a present; to present, [p. 611] bestow; to grant, vouchsafe, confer (freq. and class.).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.:

    donavi ei, quae voluit, quae postulavit: te quoque ei dono dedi,

    Plaut. Mil. 4, 5, 5; cf. id. Poen. 2, 23:

    non pauca suis adjutoribus large effuseque donabat,

    Cic. Rosc. Am. 8 fin.:

    munera ista civibus tuis,

    id. Tusc. 5, 32, 90:

    praedam militibus,

    Caes. B. G. 7, 11 fin.:

    catenam ex voto Laribus,

    Hor. S. 1, 5, 65 et saep.:

    alicui non unius diei gratulationem, sed aeternitatem immortalitatemque,

    Cic. Pis. 3, 7:

    studiis temporum velut subseciva,

    Quint. 1, 12, 13:

    alicui gaudia,

    Hor. C. 3, 6, 27:

    (cadus) Spes donare novas largus,

    id. ib. 4, 12, 19:

    uxorem cum dote fidemque, etc., regina pecunia donat,

    id. Ep. 1, 6, 37:

    (aurae) Omnia (mandata) discerpunt et nubibus irrita donant,

    Verg. A. 9, 313 et saep.—
    (β).
    With inf. ( poet.):

    huic loricam Donat habere viro,

    Verg. A. 5, 262 (acc. to the Gr. dôken hippon agein, Hom. Il. 23, 612); so id. ib. 10, 701:

    frui paratis,

    Hor. C. 1, 31, 18:

    divinare magnus mihi donat Apollo,

    id. S. 2, 5, 60.—
    (γ).
    With ut and subj. ( poet.):

    Calliope, nostro donate labori, nota parum ut facta tradantur, etc.,

    Sil. 12, 390. —
    2.
    Trop., to give up, sacrifice (cf. condono):

    amicitias rei publicae,

    Cic. Fam. 5, 4, 2; so,

    iram patriae,

    Sil. 15, 603.—
    B.
    In partic., to remit, forgive a debt, obligation, or penalty.
    1.
    Lit.:

    mercedes habitationum annuas conductoribus donavit,

    Caes. B. C. 3, 21, 1:

    causam illi,

    Just. 32, 2, 4: legem, i. e. actionem lege datam, to give up, resign, Petr. poët. 18, 6;

    for which, negotium (with componere),

    Suet. Calig. 40. —
    2.
    Trop. for the more usual condonare, to forgive, pardon an offence or him that committed it, for another's sake (so perhaps not ante-Aug.):

    culpa gravis precibus donatur saepe suorum,

    Ov. Pont. 2, 7, 51:

    noxae damnatus donatur populo Romano, donatur tribuniciae potestati,

    Liv. 8, 35; cf. id. 2, 35, 5 Drak.:

    patrem filio,

    Just. 32, 2, 5:

    victum memoriae patris,

    id. 38, 6; Flor. 3, 5, 10 Duker.
    II.
    Aliquem (aliquā re), to present one with any thing (class. and very freq.):

    donis plurimis donatus,

    Plaut. Am. prol. 137; cf. id. Stich. 5, 2, 8; Caes. B. C. 3, 53 fin.:

    aliquem paterā,

    Plaut. Am. 2, 2, 131; 134; 139:

    aliquem anulo aureo,

    Cic. Verr. 2, 3, 80:

    aliquem civitate,

    id. Arch. 3, 5; Caes. B. G. 1, 47, 4:

    aliquem laureā Apollinari,

    Hor. C. 4, 2, 9 et saep.:

    meritos in proeliis more militiae donat,

    Sall. J. 54, 1; cf.: donatus atque laudatus magnifice pro contione, id. ib 8, 2 et saep.— Absol.: gaudent, currunt, celebrant, donant, tenent, Att. ap. Non. 317, 15 (Trag. Fragm. p. 193, ed. Rib.).—
    (β).
    Ante-class.: aliquem aliquid;

    egon te pro hoc nuntio quid donem?

    Ter. Hec. 5, 4, 9. —(But in Enn. ap. Prob. Verg. E. 6 the right reading seems to be: fata docet fari, not fari donavit, v. Vahl. Enn. p. 7).

    Lewis & Short latin dictionary > dono

  • 15 elegantia

    ēlĕgantia, ae, f. [elegans].
    * I.
    A being nice or particular; exquisiteness, fastidiousness (ante-class. and very rare):

    ejus elegantia meam extemplo speciem spernat,

    Plaut. Mil. 4, 6, 20.—Far more freq.,
    II.
    Taste, propriety, refinement, grace, elegance (cf.: gustus, sapor, judicium).
    (α).
    With gen.: tu eloquentiam ab elegantia doctrinae segregandam putes, Cic. de Or. [p. 637] 1, 2, 5:

    vitae,

    Tac. A. 14, 19:

    morum,

    id. ib. 5, 8:

    capilli (with venustas oris),

    Plin. 35, 10, 36, § 67:

    ac subtilitas operum,

    id. 16, 15, 26, § 66 et saep.:

    verborum Latinorum,

    Cic. Brut. 75, 261; cf.

    scriptorum,

    id. Fam. 4, 4; so,

    Latini sermonis,

    id. de Or. 2, 7, 28:

    mira sermonis,

    Quint. 10, 1, 114:

    figurarum,

    id. 12, 9, 6;

    and transf.: Socraticorum,

    id. 10, 1, 83; cf.

    Secundi,

    id. 12, 10, 11. —In plur.:

    vocum verborumque,

    Gell. 2, 9 fin.
    (β).
    Absol.:

    qua munditia homines! qua elegantia!

    Cic. Fam. 9, 20, 2; cf. id. Sull. 28, 79; id. Leg. 3, 1:

    quae (agricultura) abhorret ab omni politiore elegantia,

    id. Fin. 3, 2; cf. Plin. 13, 9, 18, § 62; 14, 6, 8, § 71; Suet. Aug. 73:

    elegantia modo et munditia remanebit,

    Cic. Or. 23 fin.; cf. Quint. 6, 3, 20; 10, 2, 19 al.—In plur.:

    laudatus propter elegantias dominus,

    Petr. 34, 5; Gell. 1, 4; cf. id. 19, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > elegantia

  • 16 fastidio

    fastīdĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4, v. n. and a. [fastidium], to feel disgust, loathing, or nausea, to shrink or flinch from any thing unpleasant to the taste, smell, hearing, etc.; to loathe, dislike, despise (not freq. till after the Aug. per.; cf.: taedet, reprobo, reicio, respuo, repudio).
    I.
    Lit.
    A.
    Neutr.:

    bi bendum hercle hoc est, ne nega: quid hic fastidis?

    Plaut. Stich. 5, 4, 33; cf.:

    fastidientis stomachi est multa degustare,

    Sen. Ep. 2:

    majus infundam tibi Fastidienti poculum,

    Hor. Epod. 5, 78:

    ut fastidis!

    Plaut. Men. 1, 2, 58.—
    B.
    Act. (perh. not till the Aug. per.):

    num esuriens fastidis omnia praeter Pavonem rhombumque?

    Hor. S. 1, 2, 115:

    olus,

    id. Ep. 1, 17, 15:

    pulmentarium,

    Phaedr. 3, 7, 23:

    cactos in cibis,

    Plin. 21, 16, 57, § 97:

    fluvialem lupum,

    Col. 8, 16, 4: vinum, Poët. ap. Suet. Tib. 59:

    euphorbiae sucus fastidiendum odorem habet,

    disgusting, Plin. 25, 7, 38, § 79:

    aures... redundantia ac nimia fastidiunt,

    Quint. 9, 4, 116.—
    II.
    Trop., of mental aversion, to be disdainful, scornful, haughty; to disdain, despise, scorn.
    A.
    Neutr.:

    ut fastidit gloriosus!

    Plaut. Curc. 5, 2, 34:

    vide ut fastidit simia!

    id. Most. 4, 2, 4:

    in recte factis saepe fastidiunt,

    Cic. Mil. 16, 42.—
    (β).
    With gen. (like taedet):

    fastidit mei,

    Plaut. Aul. 2, 2, 67; so, mei, Titin. ap. Non. 496, 15:

    bonorum,

    Lucil. ib. 18.—
    B.
    Act. (perh. not before the Aug. per.).
    (α).
    With acc.:

    (populus) nisi quae terris semota suisque Temporibus defuncta videt, fastidit et odit,

    Hor. Ep. 2, 1, 22:

    vilice silvarum et agelli, Quem tu fastidis,

    id. Ep. 1, 14, 2:

    lacus et rivos apertos,

    id. ib. 1, 3, 11:

    vitium amici,

    id. S. 1, 3, 44:

    preces alicujus,

    Liv. 34, 5, 13:

    hoc lucrum,

    Quint. 1, 1, 18:

    grammatices elementa tamquam parva,

    id. 1, 4, 6:

    minores,

    Mart. 3, 31, 5:

    omnes duces post Alexandrum,

    Just. 14, 2:

    dominationibus aliis fastiditus (i. e. a prioribus principibus despectus),

    Tac. A. 13, 1:

    ut quae dicendo refutare non possumus, quasi fastidiendo calcemus,

    Quint. 5, 13, 22:

    oluscula,

    Juv. 11, 80.—

    Of inanim. or abstr. subjects: te cum fastidierit popina dives, etc.,

    Mart. 5, 44, 10: somnus agrestium Lenis virorum non humiles domos Fastidit umbrosamve ripam, Hor. C. 3, 1, 23.—In the part. perf.:

    laudatus abunde, Non fastiditus si tibi, lector, ero,

    Ov. Tr. 1, 7, 31; cf.:

    aliquem non fastiditis annumerare viris,

    id. ib. 2, 120:

    vetulus bos, ab ingrato jam fastiditus aratro,

    Juv. 10, 270.—In the neutr. absol.: res ardua vetustis novitatem dare... fastiditis gratiam, etc., Plin. H. N. praef. § 15.—In the part. fut. pass. with supine:

    quia (verba) dictu fastidienda sunt,

    Val. Max. 9, 13, 2.—
    (β).
    With an object-clause:

    a me fastidit amari,

    Ov. R. Am. 305:

    jocorum legere fastidis genus,

    Phaedr. 4, 7, 2; Petr. 127:

    fastidit praestare hanc inferioribus curam,

    Quint. 2, 3, 4:

    fastidit balsamum alibi nasci,

    Plin. 16, 32, 59, § 135:

    an creditis, aequo animo iis servire, quorum reges esse fastidiant?

    Curt. 4, 14, 16 et saep.:

    ne fastidieris nos in sacerdotum numerum accipere,

    Liv. 10, 8, 7:

    plebs coepit fastidire, munus vulgatum a civibus isse in socios,

    id. 2, 41, 4; Quint. 5, 11, 39.—Hence,
    1.
    Adv.: fastīdĭenter, disdainfully, scornfully:

    parentibus fastidienter appellatis,

    App. M. 5, p. 166, 11.—
    2.
    Part.: fastīdītus, a, um, in act. signif., disdaining, despising (post-Aug.):

    ne me putes studia fastiditum,

    Petr. 48.

    Lewis & Short latin dictionary > fastidio

  • 17 fraudo

    fraudo (arch. frūdo), āvi, ātum, 1 (archaic perf. subj.:

    fraudassis,

    Plaut. Rud. 5, 2, 58; in the dep. form:

    fraussus sit,

    id. As. 2, 2, 20; cf.: frausus erit, fraudem commiserit, Paul. ex Fest. p. 91 Müll.), v. a. [fraus], to cheat, beguile, defraud one of any thing (class.; syn.: fallo, frustror, circumvenio; inesco, deludo, decipio, etc.).
    (α).
    Aliquem aliqua re:

    cum Caecilius a Vario magnā pecuniā fraudaretur,

    Cic. Att. 1, 1, 3; cf.:

    grano uno fraudare decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 8, § 20:

    milites praedā,

    Liv. 2, 42, 1:

    milites stipendio,

    Just. 6, 2:

    aurigarios mercede,

    Suet. Ner. 5:

    multos minutis mutuationibus,

    Cic. Fl. 20, 47:

    quos equidem non fraudaverim debitā laude,

    Quint. 2, 14, 1:

    nationes suā gloriā,

    Plin. 32, 6, 21, § 62:

    aliquem triumpho,

    Suet. Calig. 48:

    legentes judicio maximi auctoris,

    Quint. 9, 1, 25:

    pueros somno (Aurora),

    Ov. Am. 1, 13, 17:

    amantem spe,

    id. M. 14, 715:

    superos ture,

    Phaedr. 4, 20, 19:

    artus seniles animā,

    Ov. M. 7, 250:

    (animus) mutila sentit quaedam et quasi decurtata: quibus, tamquam debito fraudetur, offenditur,

    Cic. Or. 53, 178:

    nec fraudare suo veteri nomine,

    id. Fin. 5, 30, 91 (v. Madvig ad h. 1.):

    verba aliqua sui parte,

    Quint. 11, 3, 52:

    nomina origine,

    Ov. M. 7, 654:

    praeclarum factum memoriā,

    Vell. 2, 92:

    bellum sanguine,

    Luc. 2, 305:

    fraudans se ipse victu suo,

    Liv. 2, 10 fin.; 5, 47, 10.—
    (β).
    Simply aliquem:

    quod ille unciatim vix de demenso suo, suum defraudans genium, compersit miser,

    Ter. Phorm. 1, 1, 10:

    quis sit, qui socium fraudarit et fefellerit, consideremus,

    Cic. Rosc. Com. 6, 17: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70:

    fidentem,

    Plaut. As. 3, 2, 15:

    quempiam,

    Cic. Caecin. 3, 7:

    creditores,

    id. Phil. 6, 4, 11:

    aliquem in hereditaria societate,

    id. Quint. 24, 76:

    lucernas (sc. oleo),

    to deprive of, Hor. S. 1, 6, 124:

    ipso jure rescindi quod fraudandae legis gratia esset ascriptum,

    i. e. to violate, Dig. 35, 1, 64.—
    (γ).
    With a homogeneous object:

    metuo in commune, ne quam fraudem frausus siet,

    Plaut. As. 2, 2, 20.—
    II.
    Transf., to embezzle a thing from a person, to purloin, steal; to withdraw, to diminish (perh. not in Cic.):

    hi stipendium equitum fraudabant,

    Caes. B. C. 3, 59, 3: cf.

    of the same: fraudata restituere,

    id. ib. 3, 60 fin.:

    annonam publicam,

    Dig. 48, 12, 1:

    vectigal,

    Papin. ib. 39, 4, 8:

    quod ego frudavi,

    Plaut. Trin. 2, 4, 11 Ritschl N. cr. (but not in id. Rud. 5, 2, 58, where the correct read. is defraudassis):

    bellum adversus Turnum propter fraudatas Laviniae nuptias fuit,

    withdrawn, not granted, Just. 43, 1:

    sic gignitur laudatus ille pallor, saturitate fraudatā,

    diminished, weakened, Plin. 9, 39, 64, § 138.

    Lewis & Short latin dictionary > fraudo

  • 18 frudo

    fraudo (arch. frūdo), āvi, ātum, 1 (archaic perf. subj.:

    fraudassis,

    Plaut. Rud. 5, 2, 58; in the dep. form:

    fraussus sit,

    id. As. 2, 2, 20; cf.: frausus erit, fraudem commiserit, Paul. ex Fest. p. 91 Müll.), v. a. [fraus], to cheat, beguile, defraud one of any thing (class.; syn.: fallo, frustror, circumvenio; inesco, deludo, decipio, etc.).
    (α).
    Aliquem aliqua re:

    cum Caecilius a Vario magnā pecuniā fraudaretur,

    Cic. Att. 1, 1, 3; cf.:

    grano uno fraudare decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 8, § 20:

    milites praedā,

    Liv. 2, 42, 1:

    milites stipendio,

    Just. 6, 2:

    aurigarios mercede,

    Suet. Ner. 5:

    multos minutis mutuationibus,

    Cic. Fl. 20, 47:

    quos equidem non fraudaverim debitā laude,

    Quint. 2, 14, 1:

    nationes suā gloriā,

    Plin. 32, 6, 21, § 62:

    aliquem triumpho,

    Suet. Calig. 48:

    legentes judicio maximi auctoris,

    Quint. 9, 1, 25:

    pueros somno (Aurora),

    Ov. Am. 1, 13, 17:

    amantem spe,

    id. M. 14, 715:

    superos ture,

    Phaedr. 4, 20, 19:

    artus seniles animā,

    Ov. M. 7, 250:

    (animus) mutila sentit quaedam et quasi decurtata: quibus, tamquam debito fraudetur, offenditur,

    Cic. Or. 53, 178:

    nec fraudare suo veteri nomine,

    id. Fin. 5, 30, 91 (v. Madvig ad h. 1.):

    verba aliqua sui parte,

    Quint. 11, 3, 52:

    nomina origine,

    Ov. M. 7, 654:

    praeclarum factum memoriā,

    Vell. 2, 92:

    bellum sanguine,

    Luc. 2, 305:

    fraudans se ipse victu suo,

    Liv. 2, 10 fin.; 5, 47, 10.—
    (β).
    Simply aliquem:

    quod ille unciatim vix de demenso suo, suum defraudans genium, compersit miser,

    Ter. Phorm. 1, 1, 10:

    quis sit, qui socium fraudarit et fefellerit, consideremus,

    Cic. Rosc. Com. 6, 17: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70:

    fidentem,

    Plaut. As. 3, 2, 15:

    quempiam,

    Cic. Caecin. 3, 7:

    creditores,

    id. Phil. 6, 4, 11:

    aliquem in hereditaria societate,

    id. Quint. 24, 76:

    lucernas (sc. oleo),

    to deprive of, Hor. S. 1, 6, 124:

    ipso jure rescindi quod fraudandae legis gratia esset ascriptum,

    i. e. to violate, Dig. 35, 1, 64.—
    (γ).
    With a homogeneous object:

    metuo in commune, ne quam fraudem frausus siet,

    Plaut. As. 2, 2, 20.—
    II.
    Transf., to embezzle a thing from a person, to purloin, steal; to withdraw, to diminish (perh. not in Cic.):

    hi stipendium equitum fraudabant,

    Caes. B. C. 3, 59, 3: cf.

    of the same: fraudata restituere,

    id. ib. 3, 60 fin.:

    annonam publicam,

    Dig. 48, 12, 1:

    vectigal,

    Papin. ib. 39, 4, 8:

    quod ego frudavi,

    Plaut. Trin. 2, 4, 11 Ritschl N. cr. (but not in id. Rud. 5, 2, 58, where the correct read. is defraudassis):

    bellum adversus Turnum propter fraudatas Laviniae nuptias fuit,

    withdrawn, not granted, Just. 43, 1:

    sic gignitur laudatus ille pallor, saturitate fraudatā,

    diminished, weakened, Plin. 9, 39, 64, § 138.

    Lewis & Short latin dictionary > frudo

  • 19 pro

    1.
    prō (archaic collat. form, posi in posimerium; cf. pono, from posino; cf. Gr. poti and pot with pros), adv. and prep. [root in Sanscr. prep. pra-, before, as in prathamas, first; Gr. pro; cf.: proteros, prôtos, etc.; Lat.: prae, prior, priscus, etc.; perh. old abl. form, of which prae is the loc. ], before, in front of; and, transf., for, with the idea of protection, substitution, or proportion.
    I.
    Adv., found only in the transf. comp. signif. (v. infra, II. B. 3.) in connection with quam and ut: pro quam and pro ut (the latter usually written in one word, prout), like prae quam and prae ut.
    * A.
    Pro quam, in proportion as, just as:

    nec satis est, pro quam largos exaestuat aestus,

    Lucr. 2, 1137. —
    B.
    Pro ut or prout, according as, in proportion, accordingly, proportionably as, just as, as (class.):

    compararat argenti bene facti, prout Thermitani hominis facultates ferebant, satis,

    Cic. Verr. 2, 2, 34, § 83:

    tuas litteras, prout res postulat, exspecto,

    id. Att. 11, 6 fin.:

    id, prout cujusque ingenium erat, interpretabantur,

    Liv. 38, 50:

    prout locus iniquus aequusve his aut illis, prout animus pugnantium est, prout numerus, varia pugnae fortuna est,

    id. 38, 40 fin. —With a corresp. ita:

    ejusque rationem ita haberi, prout haberi lege liceret,

    Cic. Phil. 5, 17, 46:

    prout sedes ipsa est, ita varia genera morborum sunt,

    Cels. 4, 4, 5:

    prout nives satiaverint, ita Nilum increscere,

    Plin. 5, 9, 10, § 51.—
    II.
    Prep. with abl. (late Lat. with acc.:

    PRO SALVTEM SVAM,

    Inscr. Grut. 4, 12; 46, 9; Inscr. Orell. 2360), before, in front of.
    A.
    Lit., of place:

    sedens pro aede Castoris,

    Cic. Phil. 3, 11, 27:

    praesidia, quae pro templis cernitis,

    id. Mil. 1, 2:

    ii qui pro portis castrorum in statione erant,

    Caes. B. G. 4, 32:

    pro castris copias habere,

    id. ib. 7, 66:

    pro castris dimicare,

    id. ib. 5, 16:

    pro oppido,

    id. ib. 7, 71:

    pro opere consistere,

    Sall. J. 92, 9:

    castra pro moenibus locata,

    Liv. 2, 53; 4, 17:

    pro muro,

    id. 30, 10:

    pro castris explicare aciem,

    id. 6, 23:

    pro vallo,

    Plin. 2, 37, 37, § 101; Vell. 2, 19, 1.—With verbs of motion:

    Caesar pro castris suas copias produxit,

    before the camp, Caes. B. G. 1, 48:

    hasce tabulas hic ibidem pro pedibus tuis obicito,

    before your feet, App. Mag. p. 337, 36; id. M. 4, p. 155, 2.—
    2.
    In partic., with the accessory idea of presence on the front part, on the edge or brink of a place, on or in the front of, often to be translated by a simple on or in:

    pro censu classis iuniorum, Serv. Tullius cum dixit, accipi debet in censu, ut ait M. Varro, sicuti pro aede Castoris, pro tribunali, pro testimonio,

    Fest. p. 246 Müll.; cf.: pro significat in, ut pro rostris, pro aede, pro tribunali, Paul. ex Fest. p. 228 Müll.; and:

    pro sententia ac si dicatur in sententiā, ut pro rostris id est in rostris,

    id. p. 226 Müll.: hac re pro suggestu pronunciata, qs. standing on the front part of the tribune, or, as we would say, on the tribune, Caes. B. G. 6, 3: pro tribunali cum aliquid ageretur, was transacted before or at my tribunal, Cic. Fam. 3, 8, 21; so,

    pro tribunali,

    id. Pis. 5, 11; id. Sest. 15, 34: pro contione, before the assembled army; and, in gen., before the assembly:

    laudatus pro contione Jugurtha,

    Sall. J. 8, 2; cf. Curt. 9, 1, 1:

    pro contione laudibus legati militumque tollere animos,

    Liv. 7, 7:

    fortes viros pro contione donantis,

    Curt. 10, 5, 10:

    pro contione litteras recitare,

    id. 4, 10, 16; Liv. 38, 23 fin.:

    pro contione palam utrumque temptavit,

    Suet. Vesp. 7; Tac. A. 3, 9; Front. Strat. 1, 11, 3: [p. 1448] 4, 5, 11; cf.:

    pro comitio,

    Suet. Aug. 43:

    uti pro consilio imperatum erat,

    in the council, Sall. J. 29, 6; cf.:

    supplicatio in triduum pro collegio decemvirūm imperata fuit,

    Liv. 38, 36:

    pontifices pro collegio decrevisse,

    Gell. 11, 3, 2:

    pro collegio pronuntiare,

    Liv. 4, 26, 9:

    suas simultates pro magistratu exercere,

    id. 39, 5:

    pro munimentis castelli manipulos explicat,

    before, on the fortifications, Tac. A. 2, 80; 12, 33: stabat pro litore diversa acies, in front of or upon the shore, id. ib. 14, 30:

    legionem pro ripā componere,

    id. ib. 12, 29:

    velamenta et infulas pro muris ostentant,

    in front of, from the walls, Tac. H. 3, 31; so,

    pro muris,

    id. A. 2, 81:

    ad hoc mulieres puerique pro tectis aedificiorum saxa et alia, quae locus praebebat, certatim mittere,

    standing on the edge of the roofs, from the roofs, Sall. J. 67, 1 Kritz.—
    B.
    Transf.
    1.
    To signify a standing before or in front of, for defence or protection; hence an acting for, in behalf of, in favor of, for the benefit of, on the side of (opp. contra, adversum):

    veri inveniendi causā contra omnia dici oportere et pro omnibus,

    Cic. Ac. 2, 18, 60; cf.:

    hoc non modo non pro me, sed contra me est potius,

    id. de Or. 3, 20, 75:

    partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,

    id. Clu. 32, 88:

    difficillimum videtur quod dixi, pro ipsis esse quibus eveniunt ista, quae horremus ac tremimus,

    Sen. Prov. 3, 2:

    haec cum contra legem proque lege dicta essent,

    Liv. 34, 8: pro Romano populo armis certare, Enn. ap. Non. 150, 6 (Ann. v. 215 Vahl.); cf.: pro vostrā vitā morti occumbant, id. ap. Serv. ad Verg. A. 2, 62 (Trag. v. 176 Vahl.): quae ego pro re publica fecissem, Cato ap. Front. p. 149:

    nihil ab eo praetermissum est, quod aut pro re publicā conquerendum fuit, aut pro eā disputandum,

    Cic. Sest. 2, 3:

    omnia me semper pro amicorum periculis, nihil umquam pro me ipso deprecatum,

    id. de Or. 2, 49, 201:

    convenit dimicare pro legibus, pro libertate, pro patriā,

    id. Tusc. 4, 19, 43:

    dulce et decorum est pro patriā mori,

    Hor. C. 3, 2, 13; cf. id. ib. 3, 19, 2:

    pro sollicitis non tacitus reis,

    id. ib. 4, 1, 14:

    spondere levi pro paupere,

    id. A. P. 423:

    urbes, quae viris aut loco pro hostibus et advorsum se opportunissumae erant,

    Sall. J. 88, 4:

    nec aliud adversus validissimas gentes pro nobis utilius, quam, etc.,

    Tac. Agr. 12:

    et locus pro vobis et nox erit, Liv 9, 24, 8: et loca sua et genus pugnae pro hoste fuere,

    id. 39, 30, 3:

    pro Corbulone aetas, patrius mos... erant: contra, etc.,

    Tac. A. 3, 31; id. H. 4, 78; Curt. 4, 14, 16.—
    2.
    With the notion of replacement or substitution, in the place of, instead of, for.
    a.
    In gen.: numquam ego argentum pro vino congiario... disdidi, Cato ap. Front. p. 149:

    ego ibo pro te, si tibi non libet,

    Plaut. Most. 5, 2, 10:

    ego pro te molam,

    Ter. And. 1, 2, 29; Cic. Leg. 2, 5, 13:

    mutata (ea dico), in quibus pro verbo proprio subicitur aliud... ut cum minutum dicimus animum pro parvo, etc.,

    id. Or. 27, 92 sq.; cf.:

    libenter etiam copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, sis pro si vis... ain' pro aisne, nequire pro non quire, malle pro magis velle, nolle pro non velle. Dein etiam saepe et exin pro deinde et exinde dicimus,

    id. ib. 45, 154:

    pro vitulā statuis dulcem Aulide natam, Hor S. 2, 3, 199: pro bene sano Ac non incauto fictum astutumque vocamus,

    id. ib. 1, 3, 61; cf. Suet. Caes. 70:

    pro ope ferendā sociis pergit ipse ire, etc.,

    Liv. 23, 28, 11 Weissenb. ad loc.; Zumpt, Gram. § 667; cf.:

    pro eo, ut ipsi ex alieno agro raperent, suas terras, etc.,

    Liv. 22, 1, 2.—
    b.
    Esp. freq. in connection with the title of any officer, to denote his substitute' pro consule, pro praetore, pro quaestore, pro magistro, etc. (afterwards joined into one word, as proconsul, propraetor, proquaestor, promagister, etc.), proconsul, proprœtor, proquœstor, vice-director:

    cum pro consule in Ciliciam proficiscens Athenas venissem,

    Cic. de Or. 1, 18, 82; cf.:

    cum L. Philippus pro consulibus eum se mittere dixit, non pro consule,

    instead of the consuls, not as proconsul, id. Phil. 11, 8, 18:

    nec pro praetore, Caesarem (vocat),

    id. ib. 13, 10, 22; Liv. 35, 1. cum Alexandriae pro quaestore essem, Cic. Ac. 2, 4, 11' cf.:

    litteris Q. Caepionis Bruti pro consule... Q. Hortensii pro consule opera, etc.,

    id. Phil. 10, 11, 26: P. Terentius operas in portu et scripturā Asiae pro magistro dedit, id. Att. 11, 10, 1; cf. id. Verr. 2, 2, 70, § 169; id. Fam. 13, 65, 1; see also the words proconsul, promagister, propraetor, proquaestor, etc.—
    c.
    So of price, penalty, etc., in exchange, in return for:

    tres minas pro istis duobus dedi,

    Plaut. Most. 3, 2, 138; id. Aul. 3, 3, 8:

    pro hujus peccatis ego supplicium sufferam,

    Ter. And. 5, 3, 17:

    dimidium ejus quod pactus esset, pro carmine daturum,

    Cic. de Or. 2, 86, 351:

    pro vitā hominis nisi hominis vita reddatur, non posse deorum inmortalium numen placari,

    Caes. B. G. 6, 16:

    id pro immolatis in foro Tarquiniensium Romanis poenae hostibus redditum,

    Liv. 7, 19, 3:

    vos, pro paternis sceleribus, poenas date,

    Sen. Med. 925; Lact. 2, 7, 21:

    pro crimine poenas,

    Ov. Ib. 621.—
    3.
    Pro is also frequently used to denote the viewing, judging, considering, representing of a thing as something, for, the same as, just as, as:

    pro sano loqueris, quom me appellas nomine,

    Plaut. Men. 2, 2, 24:

    sese ducit pro adulescentulo,

    id. Stich. 3, 1, 65; id. Cist. 1, 3, 24:

    hunc Eduxi a parvulo, habui, amavi pro meo,

    as my own, Ter. Ad. 1, 1, 23:

    Cato ille noster qui mihi unus est pro centum milibus,

    whose voice I regard as equal to that of thousands, Cic. Att. 2, 5, 1:

    Siciliam nobis non pro penariā cellā, sed pro aerario fuisse,

    id. Verr. 2, 2, 2, § 5:

    P. Sestio pro occiso relictus est,

    id. Sest. 38, 81; Caes. B. G. 3, 109:

    cum pro damnato mortuoque esset,

    as good as condemned and dead, Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    summa ratio, quae sapientibus pro necessitate est,

    Plin. Ep. 1, 12, 3:

    negotia pro solatiis accipiens,

    Tac. A. 4, 13:

    consuli pro hostibus esse,

    Liv. 43, 5, 4:

    adeo incredibilis visa res, ut non pro vano modo, sed vix pro sano nuncius audiretur,

    as a boaster, Liv. 39, 49: quoniam de adventu Caesaris pro certo habebamus, to consider as certain, Mat. ap. Cic. Att. 9, 15, 6 et saep.; v. certus.—
    4.
    Esp. in certain phrases: pro eo, for the same thing, as just the same:

    ut si a Caesare, quod speramus, impetrarimus, tuo beneficio nos id consecutos esse judicemus: sin minus, pro eo tantum id habeamus, cum a te data sit opera, ut impetraremus,

    Cic. Fam. 13, 7, 5.—With the particles of comparison: atque ( ac), ac si, quasi, just the same as, even as, as though: pro eo ac debui, just as was my duty, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1:

    pro eo ac si concessum sit,

    Cic. Inv. 1, 32, 54:

    pro eo est atque si adhibitus non esset,

    Dig. 28, 1, 22:

    pro eo erit quasi ne legatum quidem sit,

    ib. 30, 1, 38: pro eo quod, for the reason that, because:

    pro eo quod ejus nomen erat magnā apud omnes gloriā,

    Cic. de Or. 2, 18, 75: pro eo quod pluribus verbis vos quam volui fatigavi, veniam a vobis petitam velim, Liv 38, 49 fin.
    5.
    On account of, for the sake of:

    dolor pro patriā,

    Cic. Fin. 1, 7, 24:

    tumultus pro recuperandā re publicā,

    id. Brut. 90, 311 dub. (B. and K. omit pro):

    dedit pro corpore nummos, i. e. to rescue his person,

    Hor. S. 1, 2, 43:

    aliquem amare pro ejus eximiā suavitate,

    Cic. de Or 1, 55, 234:

    pro quibus meritis quanto opere dilectus sit,

    Suet. Aug. 57:

    cum pro incolumitate principis vota susceperunt,

    Tac. A. 4, 17:

    pro bono (= bene),

    Sall. J. 22, 4.—
    6.
    Pro is used in its most general sense in stating the relation between two objects or actions, in proportion, in comparison with, according to or as, conformably to, by virtue of, for, etc.:

    meus pater nunc pro hujus verbis recte et sapienter facit,

    according to his story, Plaut. Am. 1, 1, 133:

    tu pro oratione nec vir nec mulier mihi's,

    id. Rud. 4, 4, 71: pro viribus tacere ac fabulari, according to one's ability, Enn. ap. Non. 475, 4 (Trag. v. 181 Vahl.):

    facere certum'st pro copiā ac sapientiā,

    Plaut. Merc. 3, 1, 8:

    agere pro viribus,

    Cic. Sen. 9, 27:

    aliquem pro dignitate laudare,

    id. Rosc. Am. 12, 33:

    proelium atrocius quam pro numero pugnantium fuit,

    Liv. 21, 29: pro imperio, by virtue of his office or authority:

    quia pro imperio palam interfici non poterat,

    Liv. 1, 51, 2; hence, imperatively, dictatorially, summarily:

    nec illum ipsum submovere pro imperio posse more majorum,

    id. 2, 56, 12 ' hem! satis pro imperio, quisquis es, Ter. Phorm. 1, 4, 18:

    pro tuā prudentiā,

    Cic. Fam. 4, 10, 2; 11, 12, 2:

    cum in eam rationem pro suo quisque sensu ac dolore loqueretur,

    id. Verr. 2, 1, 27, § 69:

    quibus aliquid opis fortasse ego pro meā, tu pro tuā, pro suā quisque parte ferre potuisset,

    id. Fam. 15, 15, 3: pro virili parte, according to one's ability, id. Sest. 66, 138; Liv. praef. 2; Ov. Tr. 5, 11, 23. —Esp. freq.: pro ratā parte and pro ratā, in proportion, proportionably; v. ratus:

    pro se quisque,

    each according to his ability, each one for himself, Cic. Off. 3, 14, 58; Caes. B. G. 2, 25; Verg. A. 12, 552 et saep.:

    pro tempore et pro re,

    according to time and circumstances, Caes. B. G. 5, 8:

    pro facultatibus,

    Nep. Epam. 3, 5.—Pro eo, quantum, or ut, in proportion to, as, according to, according as:

    eāque pro eo, quantum in quoque sit ponderis, esse aestimanda,

    Cic. Fin. 4, 21, 58:

    equidem pro eo, quanti te facio, quicquid feceris, approbabo,

    id. Fam. 3, 3, 2: tamen pro eo ut temporis difficultas tulit, etc., L. Metell. ap. Cic. Verr. 2, 3, 54, § 126.
    In composition the o is long in some words, in others short (through the influence of the Gr.
    pro-): prōdeo, prŏfiteor; and even in words borrowed from the Greek, as prōlogus.—Its signification has reference either to place, before, forwards; or to protection, for; procedo, procurro, profanus; procuro, propugno, prosum, protego.
    2.
    prō (less correctly prōh), interj., an exclamation of wonder or lamentation, O! Ah! Alas! (class.).
    (α).
    With nom.:

    proh! bonae frugi hominem te jam pridem esse arbitror,

    Plaut. Cas. 2, 4, 4: pro Juppiter! Enn. ap. Varr L. L. 7, § 12 Müll. (Trag. v 225 Vahl.); Ter. And. 4, 3, 17; id. Eun. 3, 5, 2; id. Ad. 1, 2, 31; cf.:

    pro supreme Juppiter,

    id. ib. 2, 1, 42:

    pro Juppiter, Hominis stultitiam!

    id. ib. 3, 3, 12:

    pro di immortales,

    id. ib. 3, 4, 1; cf.: pro, dii immortales: Cic. Imp. Pomp. 12, 33:

    pro curia inversique mores!

    Hor. C. 3, 5, 7:

    pro scelus,

    Mart. 2, 46, 8.—
    (β).
    Parenthet.:

    pro, quanta potentia regni Est, Venus alma, tui,

    Ov. M. 13, 758:

    et mea, pro! nullo pondere verba cadunt,

    id. H. 3, 98:

    tantum, pro! degeneramus a patribus,

    Liv. 22, 14, 6; Curt. 4, 16, 10.—
    (γ).
    With acc.: pro divom fidem! Enn. ap. Don. ad. Ter. Phorm. 2, 2, 25 (Sat. v. 30 Vahl.); Ter. Ad. 4, 7, 28; cf.:

    pro deum atque hominum fidem!

    id. And. 1, 5, 2; 11; id. Heaut. 1, 1, 9; Cic. Tusc. 5, 16, 48;

    instead of which, ellipt.: pro deum immortalium!

    Ter. Phorm. 2, 3, 4:

    pro deum atque hominum,

    id. Hec. 2, 1, 1:

    pro fidem deum! facinus foedum,

    id. Eun. 5, 4, 21.—
    (δ).
    With gen.: pro malae tractationis! Tert. Poen. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > pro

  • 20 κακίω

    1 gush out ἔστι δέ τοι χέκων κακίει καπνός ( ἀκύει v. l.: hic locus est ap. Et. Gud. laudatus ut verbum κικύω explicetur: δὲ τειχέων coni. Boeckh) fr. 185.

    Lexicon to Pindar > κακίω

См. также в других словарях:

  • laudatus — index laudable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Rubus laudatus — ID 72920 Symbol Key RULA6 Common Name plains blackberry Family Rosaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution AL, DC, GA, IA, IL, IN, KY, MD, MN, MO, NC, NJ, NY, OH, PA, SC, TN, VA, WI …   USDA Plant Characteristics

  • Rubus laudatus A. Berger — Symbol RULA6 Common Name plains blackberry Botanical Family Rosaceae …   Scientific plant list

  • RYSVICUM i. e. RYSWYK — RYSVICUM, i. e. RYSWYK pagus celebris, et peramoenus Hollandiae, suburbanus Hagae Comitum, Potentissimi, Augustissimi, Felicissini, Serenissimi VILHELMI III. Magnae Britanniae Regis, Castro sumptuosissimo, magnificentissimo nobilitatus; in cuius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Principal parts — In language learning, the principal parts of a verb are those forms that a student must memorize in order to be able to conjugate the verb through all its forms.By languageEnglishIn English, the verb love derives all its forms systematically (… …   Wikipedia

  • List of Linyphiidae species I-P — This page lists all described species from I to P of the spider family Linyphiidae as of June 13, 2008.Ibadana Ibadana Locket Russell Smith, 1980 * Ibadana cuspidata Locket Russell Smith, 1980 Nigeria, CameroonIberoneta Iberoneta Deeleman… …   Wikipedia

  • Partizip Perfekt Passiv — Das Partizip Perfekt Passiv, kurz PPP (auch: Partizip Vorzeitig Passiv; kurz: PVP), ist eine Verbform mit vorzeitigem Zeitverhältnis. Ihr Modus ist das Passiv. Die einzige Ausnahme für den Modus bilden im Lateinischen die Deponentien, die immer… …   Deutsch Wikipedia

  • Partizip Vorzeitig Passiv — Das Partizip Perfekt Passiv, kurz PPP (auch: Partizip Vorzeitig Passiv; kurz: PVP), ist eine Verbform mit vorzeitigem Zeitverhältnis. Ihr Modus ist das Passiv. Die einzige Ausnahme für den Modus bilden im Lateinischen die Deponentien, die immer… …   Deutsch Wikipedia

  • ANASTASIUS I — I. ANASTASIUS, I. Papa Romanus post Siricium, A. C. 398. Obiit A. C. 402. Hieronymo laudatus, ep. 16. Augustin. ep. 105. Socr. l. 7. c. 9. Sozom. l. 8. c. 24. Theodoret. l. 5. c. 23. II. ANASTASIUS, I. post Zenonem, Imperator, ope Ariadnes… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BENEDICTIO — in V. Testam. elevatis manibus fiebat, uti legimus Levit, c. 9. v. 22. Tum attollens Aharon manus suas versus populum benedixit eu. Et quidem Pontifex sollennem in modum in Templo, in anniversario sacro, expressa cum nuncupatione sacratissimi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DEMETRIUS — I. DEMETRIUS Cineae frater, Atheniensis, qui in praelio Mantinensi contra Thebanas ceciderat. Polyaen. l. 2. II. DEMETRIUS Croatiae et Dalmatiae D. a Gregorio VII. Regis titulo ornatus. Gregor. l. 7. ep. 4. Baron. A. C. 1076. III. DEMETRIUS… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»