-
1 глотка
1) анат. faringe ж., retrobocca ж.2) ( горло) gola ж., strozza ж.••* * *ж.1) анат. retrobocca; faringe; esofago m ( пищевод)2) прост. ( горло) golaдрать / надрывать гло́тку, орать во всю гло́тку — gridare come un ossesso / dannato / a squarciagola
заткнуть гло́тку — tappare la bocca; far chiudere il becco / ricacciare le parole in gola (a qd)
гло́тку перегрызть кому-л., взять за гло́тку кого-л. — cavare gli occhi a qd; strozzare vt
* * *n1) gener. fauci, gorgia, gola, retrobocca, strozza2) colloq. gargarozzo, gorgozzule3) obs. gorga4) anat. faringe, iugulo -
2 горло
1) ( передняя часть шеи) gola ж.••2) ( глотка) gola ж.дыхательное горло — trachea ж.
••3) ( горлышко) collo м.* * *с.1) gola fдрать / надрывать го́рло — sgolarsi
стоять по го́рло в воде — essere nell'acqua fino alla gola
2) ( часть сосуда) collo mпить из горла́ прост. — bere a canna / collo
•••по го́рло разг. — fino alla gola
у меня дел по го́рло — da fare fino alla gola
схватить за го́рло неодобр. — prendere per il bavero / la gola
с ножом к го́рлу пристать / приступить неодобр. — mettere il coltello alla gola; prendere per la gola
взять за го́рло кого-л. неодобр. — prendere per il bavero
во всё го́рло кричать разг. — gridare a squarciagola / a piena gola
поперёк го́рла стать кому-л. — essere come un pruno / il fumo negli occhi; star sullo stomaco
промочить го́рло — bere un goccio / goccetto / un bicchierino; bagnarsi il becco; sciacquarsi la bocca
в три го́рла есть неодобр. — mangiare a quattro palmenti
* * *n1) gener. gola, ugola, strozza2) colloq. gargarozzo, gorgozzule3) anat. iugulo -
3 глотка
Русско-итальянский медицинский словарь с указателями русских и латинских терминов > глотка
-
4 горло
Русско-итальянский медицинский словарь с указателями русских и латинских терминов > горло
См. также в других словарях:
ABRADATAS — Rex susorum fuit, et maritus Pantheae nobilissimae mattonae, quam cum, a Cyro captam, caste et liberalierer haberi praeter spem intellexisset, ad cam accedens quaesvit, quid sibi illa faciendum censeret; quo pro tanti principis beneficio gratiam… … Hofmann J. Lexicon universale
COSTA — I. COSTA Roderici frater, Hispan. Rex, an. ab Urb. Cond. 1452 II. COSTA apud Plin. l. 11. c. 37. Costae horum tantum octonae, suibus denae, cornigeris tredecim, serpentibus triginta: quid sit, notum. Apud Pausaniam vero, l. 1. Protophani Magnesio … Hofmann J. Lexicon universale
CULTER — apud Plinium, l. 18. c. 18. pars aratri: Ita enim is, Vomerum plura genera. Culter vocatur praedensam, prius quam proscindatur, terram secans, futurisque sulcis vestigia praescribens incisuris, quas resupinus inarando mordeat vomer. Nempe… … Hofmann J. Lexicon universale
GENU — ex Graeco γόνυ, roboris sedes, Artemid. l. 1. c. 49. Τὰ γόνατα πρὸς τε ἰχὺν καὶ εὐανδρείαν ἐςτὶ ληπτέα καὶ πρὸς κινήσεις, καὶ πρὸς πράξεις κτλ. Quibus proin debilitatis, totum corpus imbecillum est. Plaut. Curcul. Act. 2. sc. 3. v. 30. Tenebrae… … Hofmann J. Lexicon universale
GLADIATORII Ludi — inter eos, qui Honorarii dicebantur, apud Romanos olim maxime frequentes, Muneris nomine non raro apud Auctores veniunt, quique eos edere soliti, Munerarii appellantur. Origo illis a ludis funebribus, in quibus homines mactati defunctis Inferiae… … Hofmann J. Lexicon universale
GUTTUR — animae canalis, Plin. Graece λάρυγξ, βρόγχος, et τραχεῖα αρτηρία, canna pulmonis et aspera arteria, ex Heb. Gap desc: Hebrew fortasse a sono glutientis. Plin. l. XI. c. 37. Homini tantum et vibus intumescit, aquarum quae potantur vitio,… … Hofmann J. Lexicon universale
HALEC — piscium genus, qui argenteo quodam squamarum fulgore, noctu praesertim, lucentes, vix dodrante maiores sunt et thrissatum generi accensentur, a Rondeletio rei piscariae gravissimo Iudice. Leucomenidas Franc. Maslarius vocat et cum gerribus Plinii … Hofmann J. Lexicon universale
HELVETII — gens nobilissima cuius caput Aventicum olim, unâ cum Sequanis, Celtis sive Gallis proprie dictis attribuuntur a Caefare l. 1. c. 1. 2. et 3. qui illos reliquos Gallos virtute praecedere, omnibusque praestare, et totius Galliae plurimum posse ait … Hofmann J. Lexicon universale
JOCALIA — apud Ingulfum p. 838. Reges Merciorum iocalia plurima in sanctae Eccl. ornamentum contulerant, aliosque medii et recentioris aevi; monilia sunt, gemmae, annuli aliaque id genus pretiosa, Anglis Iewels, Gellis Ioyaux. Proprie autem hisce sic… … Hofmann J. Lexicon universale
JUGULARE — vox in sacris usitata. Lev. c. 1. v. 5. ubi de bove in holocaustum oblato, et iugulabit iuvencum coram Iehova et offerentes filii Aharonis Sacerdotes sanguinem illius spargent sanguinem illum circumquaque super illud altare. Nempe, postquam bos… … Hofmann J. Lexicon universale
NERO Domitius — Roman. Imperator, omnium quos terra sustulit, crudelissimus; Hinc proprium nomen in appellativum commutatum est, ut Nerones crudeles, et Neroniores crudeliores dicamus. Est autem Nero (teste Gelliô l. 13. c. 22.) verbum Sabinum, quô significatur… … Hofmann J. Lexicon universale
