-
101 piantare
I vtpiantare un pugnale — вонзить кинжалpiantare un chiodo — забить гвоздьpiantare pali — ставить столбыpiantare gli occhi su / addosso a перен. — уставиться наpiantarle a qd перен. — обмануть кого-либоstar piantato come un palo перен. — стоять как столб5) тех. запрессовывать•Syn:collocare, interrare, перен. impiantare, fondare, edificare, stabilire; troncare, abbandonare, smettereAnt:••piantare una grana разг. — дать повод к раздоруpersona ben piantata — хорошо сложённый человекII vt3) перен. разорять•Syn: -
102 ribattere
1. vtribattere un chiodo — забить гвоздь2) клепать; заклёпывать; расклёпыватьribattere il tappeto — выбивать пыль из ковра4) отбивать; отражатьribattere la palla — отбить мячribattere il colpo — отразить удар5) (заново) перепечатывать на машинке6) опровергать; возражатьribattere gli argomenti dell'avversario — опровергнуть доводы противника7) отбивать (напр. косу)2. vi (e)ribattere sul medesimo argomento — приводить один и тот же аргументbatti e ribatti l'ho convinto — я столько раз твердил ему это, что убедил•Syn:battere di nuovo / ripetutamente, перен. ribadire, insistere, calcare, confermare; rintuzzare, confutare, contraddire, rimbeccare, respingere -
103 ripicchiare
-
104 домогаться
несов.insistere per ottenere qc, brigare vt (per qc, per + inf), circonvenire vt; molestare vtдомогаться власти — perseguire il potere -
105 насесть
I сов.sistemarsi (su, dentro qc), sedersiв лодку насело много людей — nella barca prese posto molta genteосы насели на сахар — lo zucchero era disseminato di vespeII сов.1) (скопиться, покрыть что-л.) depositarsi ( su qc), posarsi ( su qc), coprire vt, spargersi ( sopra qc)насесть с советами / вопросами — bombardare / assediare / asfissiare con consigli / domande -
106 настоять
I сов. на чём II сов. В, Рfare un infuso, fare una tisana -
107 признавать
-
108 стоять
несов.стоять в очереди — fare la coda / filaстоять на коленях — stareginocchio / inginocchiato> 2) ( в вертикальном положении) stare vi (e) ritto, trovarsi in posizione verticale3) ( сохраняться) mantenersi / conservarsi in buono stato4) ( быть неподвижным) stare fermo / immobile, sostare vi (a)5) ( продолжаться) continuare vi (e), perdurare vi (e), permanere vi (e) книжн.6) ( не действовать) non funzionare7) перен. ( не продвигаться) non8) ( выполнять работу) lavorare vtстоять у станка — lavorare / stare / essere messo alla macchina utensileстоять у прилавка — stare al banco, farecommesso / la commessa> 9) чаще воен. ( размещаться) essere alloggiati / dislocati; occupare una posizione ( занимать позицию)стоять лагерем — essere accampati (in)стоять на отдыхе — bivaccare vi (e), far bivacco10) перен. ( отстаивать) difendere vtстоять за мир — difendere / salvaguardare la pace11) перен. на + П ( настаивать) insistere vi (a) ( su qc); avere una ferma convinzione; persistere vi (a)стоять на своем — non cedere / mollareв списке стояло десять фамилий — nell'elenco c'erano dieci nomiперед нами стоит вопрос —il problema (di) 14) ( заполнять пространство) riempire vt, invadere vt15) (держаться на каком-л. уровне) mantenersi, rimanere in un determinato statoвода стоит высоко — il livello dell'acqua si mantiene alto•••стоять грудью — fare scudo (del proprio corpo)стоять одной ногой в могиле — avere un piede nella fossa / tombaстоять на задних лапках перед кем-л. — strisciare davanti a qdстоять на равной ноге с кем-л. — trattare qd da pari a pariстоять на собственных ногах — bastare a se stesso; stare sulle proprie gambeстоять на своем посту — fare il proprio dovereругать на чем свет стоит — strapazzare qd -
109 убедительно
нар.1) in modo convincente / persuasivo, con convinzione / persuasioneубедительно показать — dimostrare con prove convincenti2) ( настойчиво) con insistenzaубедительно просить — sollecitare / chiedere con insistenza; insistere vi (a) -
110 упорно
нар.tenacemente, pertinacemente, ostinatamenteупорно настаивать — insistere con tenacia; battere il chiodo фам.упорно отрицать (что) — negare con ostinazione (di) -
111 упорствовать
несов.1) perseverare vi (a), persistere vi (a), insistere vi (a)2) ( упрямиться) incaparbirsi, ostinarsi, accanirsi, impuntarsi -
112 digitus
ī m.1) палец ( руки или ноги)d. pollex Cs — большой палецd. anularis Is (medicus Is, medicinalis и minimo vicinus и proxĭmus Macr) — безымянный палецd. minimus AG (auricularis Is, brevissimus Macr) — мизинецdigito se caelum attingere putare погов. C — быть на седьмом небе, блаженствоватьdigitum tollere C — поднимать палец (на торгах, при голосовании)computare digitis Pl, PM (numerare per digitos O) — считать по пальцамnovi digitos tuos C — знаю, что ты мастер считатьproferre digitum C — пошевеливаться, приступать к делуpugnare (concurrere M) ad digitum Q — бороться до тех пор, пока одна из сторон не поднимет пальца (т. е. не признает себя побеждённой)digito orbem temperare Su — пальцами ударять в бубен или управлять миром ( игра слов)3) ( у птиц) коготь Vr etc.4) сучок PM5) палец, перст, мера длины = 18,5 мм (римский дюйм)d. transversus или d. Cato — ширина пальцаd. transversum non discedere ab aliqua re C — нисколько не уступить в чём-л -
113 firmiter
[ firmus ]крепко, твёрдо, сильно (promittere Pl; insistere Cs; meminisse AG); непоколебимо, нерушимо ( se alicui dedicare Ap) -
114 importune
importūnē [ importunus ]1) некстати, не к месту AG, Dig2) нагло, резко, грубо ( insultare veritati Lact); дерзко ( insistere C) -
115 intra
I intrā adv. [из *. intĕrā, sc. parte] (compar. interius, superl. intimē)1) внутри (ea pars, quae i. CC; i. forisque Pt)2) внутрь, вглубь (i. penetrare VP; spectare Q)spatium vitae interius flectĕre погов. Sen — идти кратчайшим путём, т. е. ограничивать себяinsistere interius C — остановиться, сделать остановку (в середине речи)II intrā praep. cum acc.1) внутри (i. extraque munitiones Cs; i. urbem L)i. se — про себя, втайне ( scelus cogitare J)2) внутрь, в (se recipere i. fines suos Cs)3) в течение, в продолжение (i. annos quattuordecim Cs)i. juventam T — в расцвете молодостиi. hos dies Pt — в течение последних дней, на дняхi. sextum mensem Pt — до истечения шестого месяца, т. е. в шестимесячный срок4) менее, доi. centum L — до стаi. famam esse Q — быть ниже (своей) репутации (хуже, чем можно было ждать)i. fiduciam ponere Pt — считать маловероятнымi. annum vicesimum Cs — до достижения 20-летнего возраста5) только, в пределахi. jactum teli V к — пределах брошенного копьяi. aquam manere CC — пить только водуi. vos futura PJ — (это) должно быть сохранено вами в тайнеi. verba peccare QC — грешить только на словахi. finem juris L — в рамках законаi. fortunam manere O — сохранять своё (социальное) положениеi. silentium tenere PJ — соблюдать молчаниеi. se dicere O — говорить про себя6) по сю сторону (i. montem Taurum C) -
116 aratus [1]
1. arātus, ūs, m. (aro), das Pflügen, aratui insistere, Dict. 2, 41.
-
117 cito [1]
1. citō, Compar. citius, Superl. citissimē, Adv. (v. citus, a, um), I) schnell, rasch (Ggstz. tarde), cito tollere alqd, Cato: c. discere alqd, Cic. – aut citius insistere aut longius procedere, Cic.: duobus mensibus citius, Liv.: citius supremā die, Hor.: dicto citius, Hor. u. Verg., dicto prope citius, Liv.: solito citius, Ov.: serius aut citius, früh oder spät, Ov.: tardius an citius, Sen.: vel citius vel tardius, Augustin. – se in currus citissime recipere, Caes.: citissime crescere, Plin. – II) übtr.: a) mit einer Negation = non facile, nicht leicht, haud cito, Ter.: non tam cito, quam etc., Cic. – c) Komparat. citius quam, eher od. leichter als, vielmehr als, Plaut., Cic. u. Liv.: bes. citius diceres, dixerim, quam od. quam ut, Cic. u. Liv.; vgl. Fabri Liv. 24, 3, 12.
-
118 claudeo
claudeo, ēre, u. gew. claudo, clausūrus, ere (claudus), lahmen, hinken, nur übtr. = auf schwachen Füßen stehen, nicht Stich halten, schlecht bestellt sein, α) Form claudeo: an ubi vos sitis, ibi consilium claudeat? Caecil. com. 32. – β) Form claudo: si (beata vita) una ex parte clauderet, Cic.: si alterā parte claudet (Futur.) res publica, Liv.: neque enim ignorantiā res claudit, Sall. fr.: si memoria rebus vetustis claudit, Auson.: quā causā claudat aliquantum amor erga te meus, Fronto. – bes. v. der Rede u. v. Redner, quid est cur claudere aut insistere orationem malint quam cum sententia pariter excurrere, Cic.: nisi tertia syllaba circumflexe promatur, numerus clausurus est, Gell.: in quacumque enim una (parte) plane clauderet, orator esse non posset, Cic.
-
119 crus
crūs, crūris, n. (vgl. armenisch srun-k', »Schienbeine«), I) der Unterschenkel, gew. vorzugsweise das Bein (Ggstz. femur, der Oberschenkel, das Dickbein, gew. bl. vorzugsweise »der Schenkel«), bestehend aus zwei Knochen, aus dem Wadenbeine (sura) und dem Schienbeine (tibia), s. Cels. 8, 1 extr. p. 328, 24 sqq. (D.), a) von Menschen, oft verb. crus femurque, crura femoraque, pes et crus, crura pedesque, pedes cruraque, crura brachiaque, crura manusque, Cels. u.a. – exilitas crurum, Sen.: gracilitas crurum, Sen. – crura carnosa, Plin.: crure debili, Suet.: crus dextrum (Ggstz. crus sinistrum), Cels.: crura gracillima, Suet.: media, Quint.: homo simis naribus et cruribus repandis (von Sokrates), Sen. fr.: cr. saucium, Curt.: homines singulis cruribus (einbeinige), Plin. – alligare (verbinden) crus, Sen.; vgl. fasciā candidā alligatum crus, Val. Max.: contrahuntur (ziehen sich [krampfhaft] zusammen) crura od. crura manusque alcis, Cels.: deducere sinistrā manu sinum ad ima crura, Suet.: diducere in diversa pedem et crus, Cels.: extendere crus, crura, Cels.: cadere et crus frangere, ICt.: u. so (durch einen Fall) crus frangere, Suet.: u. fracta hominum crura, Col.: dagegen frangere alci crus, crura (einem Missetäter als Strafe, einem Gekreuzigten, bevor er vom Kreuze abgenommen wird), Cic., Sen. u.a.: gerere cruribus compedes, manibus catenas, Plin. ep.: insistere crure uno, Plin.: interponere cruribus suis arundinem, ein Steckenpferd zwischen seine Beine stecken, Val. Max.: pendet crus saucium, Curt.: praefringere alci crura (als Strafe), Sen.: reponere (wieder einrichten) brachia et crura, Cels.: sanare fracta crura, Col: suffringere alci crura (bei der Kreuzigung), Aur. Vict. (vgl. no. b): ille et crura, hic ne alas quidem vellit, Sen.: fasciae, quibus crura vestiuntur, Quint. – b) v. Tieren: altitudo crurum, Plin.: brevitas crurum, Plin.: longa internodia crurum, Ov. (vgl. alces crura habent sine nodis articulisque, Caes.). – brevia crura (Ggstz. longa), Plin.: obliqua crura, Plin.: praelonga crura, Plin.: recta crura, Plin.: rigida crura, Cic.: crura porcina = ἀκροκώλια, Schweinsklauen, Cael. Aur. acut. 1, 11, 94. – crura frangere (zB. von einem Pferde), ICt.: succīdere crura equo (im Gefechte, neben suffodere ilia), Liv. – alci crura frangere od. suffringere (als Strafe), Iuven. u. Cic. – II) übtr.: a) an Bäumen, der untere Teil des Stammes, der Schenkel, Col. u. Pallad. – b) Plur. crura, die Stützen od. Pfeiler an Brücken, inepta crura ponticuli, der wackelbeinige Unterbau, Catull. 17, 3. – / Genet. Plur. immer crurum, nicht crurium; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 424.
-
120 curriculum
curriculum, ī, n. (curro), I) aktiv: 1) abstr. = der Lauf, a) übh., nur bei den Komik. und zwar im Abl. curriculo = eilends u. jagends (s. Brix Plaut. mil. 522. Lorenz Plaut. most. 349. Wagner u. Westerh. Ter. heaut. 733), zB. abi ad litus curriculo, Plaut.: curriculo percurrere, Ter. – b) insbes.: α) der Wettlauf zu Fuß, zu Pferd u. zu Wagen, das Wettrennen (griech. δρόμος), ludis publicis, quod sine curriculo et sine certa-tione corporum fiat (insofern bei ihnen nicht Wettrennen u. Wettkampf stattfindet), popularem laetitiam in cantu et fidibus et tibiis moderanto, Cic.: nam semel quadrigis semel desultore misso vix unius horae tempus utrumque curriculum complebat, Liv.: spectaculo fuit ei quae venerat turbae non scaenicum magis ludicrum, non certamina hominum aut curricula equorum, quam praeda Macedonica omnis, Liv., u. der einzelne Umlauf, curricula ludorom circensium sollemnia septem esse. Gell.: ovum, quod ludis circensibus novissimi curriculi finem facit quadrigis, Varro: curricula numerare, Liv. – β) der Lauf, Umlauf, Kreislauf der Weltkörper usw., c. solis et lunae, Cic.: c. lunae, lunare, Gell. – medio noctis abactae curriculo, Verg.: curriculum numquam sedare, Cic. poët. – 2) konkr. = der Wagen, a) übh.: Mettium Fufetium equis ad curriculum ex utraque parte deligatum distraxit, Varro de vit. P. R. 1. fr. 6 K. (bei Non. 287, 22). – b) insbes.: α) der Rennwagen zum Wettrennen im Zirkus, c. biiuge famosorum equorum, Suet.: c. quadrigarum, Cic.: insistere curriculo quadrigarum, Tac.: in curriculum quadrigarum incurrere (anrennen), Cic.: curriculo pulverem Olympicum colligere, Hor.: excussi a reda vel curriculo, Scrib. Larg. – β) der Streitwagen, Kampfwagen, equi turbati in amnem praecipitavere curricula, Curt. 8, 14 (47), 8. – II) passiv = die Laufbahn, Rennbahn, athletae se in curriculo exercentes, Cic. – oft im Bilde, in artis curriculum descendere ( neben in stadium artis rhetoricae prodire), Cornif. rhet.: hae sunt exercitationes ingenii, haec curricula mentis, Cic.: deflexit iam aliquantum de spatio curriculoque (aus der Bahn u. aus dem Geleise) consuetudo maiorum, Cic.: me ex conftituto spatio defensionis in semihorae curriculum coëgisti, Cic. – bes. von der Laufbahn des Lebens usw., exiguum vitae curriculum natura circumscripsit, immensum gloriae, Cic.: recte et honeste curriculum vivendi a natura datum conficere, Cic.: versari in suo vetere curriculo, Cic. – / Nbf. curriculus, Charis. 77, 11 (Demin. v. currus, kleines Fahrzeug); vgl. Caper (VII) 109, 4 sq. Non. 263, 1. Gramm. inc. de dub. nom. (V) 576, 4 (nach dem Cicero curriculos u. curricula gebraucht haben soll).
См. также в других словарях:
insistere — /in sistere/ v. intr. [dal lat. insistĕre, propr. stare sopra premendo , der. di sistere stare , col pref. in in 1 ] (aus. avere ). 1. a. [essere ostinato in un azione o in una sollecitazione, con la prep. in, con la prep. a seguita dall inf. o… … Enciclopedia Italiana
insistere — in·sì·ste·re v.intr. (avere) FO 1a. perseverare ostinatamente in un azione, un comportamento, una richiesta e sim.: insistere in, su qcs., insistere a dire, a fare qcs.; anche ass.: è inutile che insistiate, ormai ho deciso Sinonimi: continuare,… … Dizionario italiano
insistere — {{hw}}{{insistere}}{{/hw}}v. intr. (pass. rem. io insistei o insistetti ; part. pass. insistito ; aus. avere ) Continuare con ostinazione o petulanza a dire o a fare qlco.: insiste nelle richieste; insistere a pregare qlcu.; SIN. Perseverare,… … Enciclopedia di italiano
insistere — (JøM) han i.r.: en cykelrytter kører med uændret hastighed … Sportsjournalistisk dansk ordbog
Insistere — Hævde, påstå … Danske encyklopædi
insistere — v. intr. 1. (assol., + a, + in, + con) perseverare, persistere, ostinarsi, continuare, incaparbirsi, incaponirsi, fissarsi, proseguire, perdurare □ ripetersi, battere, ribattere, reiterare, ribadire, incalzare, premere, pretendere CONTR.… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
insistere — in|si|ste|re vb., r, de, t (fastholde, kræve) … Dansk ordbog
'nzùst — insistere, persistere … Dizionario Materano
insister — [ ɛ̃siste ] v. intr. <conjug. : 1> • 1336 s insister en « s appliquer à »; lat. insistere « se poser sur, s attacher à » 1 ♦ S arrêter avec force sur un point particulier; mettre l accent sur. ⇒ s appesantir, appuyer, souligner. Insister… … Encyclopédie Universelle
insistir — (Del lat. insistere.) ► verbo intransitivo 1 Mantenerse una persona firme en una cosa: ■ insistió en su decisión de cantar ópera; insistir sobre un tema. REG. PREPOSICIONAL + en, sobre SINÓNIMO perseverar insistir 2 Hacer varias veces una cosa… … Enciclopedia Universal
insistieren — verlangen; (sich etwas) ausbedingen; fordern; (auf etwas) pochen (umgangssprachlich); (auf etwas) bestehen; (auf etwas) beharren * * * in|sis|tie|ren 〈V. intr.; hat〉 bestehen (auf), beharren (auf) [<lat. insistere „sich auf etwas stellen, bei… … Universal-Lexikon