Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

insinuare

  • 41 einschleichen, sich

    einschleichen, sich, irrepere in alqd (eig. u. uneig.). – arrepere, in etwas, alci rei od. ad alqd, subrepere, obrepere, bei jmd., alci (eig. u. uneig., mit dem Nbbgr. des Allmählichen und Unbemerkten; alle drei auch von Zuständen etc.). – se insinuare, in od. zwischen etc., in od. inter etc. (durch Krümmungen und Windungen wo eindringen, eig. u. uneig., z.B. inter turmas equitum: u. in alcis familiaritatem: u. ne futura ma la se insinuent). – alci rei clam inseri od. bl. inseri (heimlich eingefügt werden, z.B. numero civium [von Sklaven]). – irrepere in alcis mentem. arrepere alcis animo. influere in alcis animum. ad alcis amicitiam arrepere (uneig., sich in jmds. Herzen od. Gunst od. Freundschaft ei.

    deutsch-lateinisches > einschleichen, sich

  • 42 erschleichen

    erschleichen, obrepere ad alqd (z.B. ad honorem). – furari alqd (diebischerweise erwerben, z.B. das Bürgerrecht, civitatem). – jmds. Gunst e., in alcis gratiam se insinuare: jmds. Gunst zu e. suchen. alcis gratiam aucupari (z.B. assentatiunculā quādam): von jmd. (den Befehl) e., daß er etc., inducere alqm, ut etc.

    deutsch-lateinisches > erschleichen

  • 43 hineinarbeiten

    hineinarbeiten, z.B. einen Weg in einen Berg, montem perfodere: in die Berge Minen, cuniculos per montes agere. – sich in etw. h. (sich genau damit bekannt machen), familiaritatem contrahere cum alqa re; penitus cognoscere alqd: sich in die alte Philosophie h., se insinuare in antiquam philosophiam.

    deutsch-lateinisches > hineinarbeiten

  • 44 hineinziehen

    hineinziehen, I) v. tr.: a) eig.: intro trahere. – intro rapere od. abripere (mit Gewalt). – jmd. in einen Ort h., alqm pertrahere in od. intra m. Akk. (z.B. in castra: u. intra moenia); alqm protrahere in m. Akk. (z.B. in convivium). – b) uneig., in etwas hineinz., consociare alqd cum alqo (etw. mit jmd. gleichs. vergesellschaften, z.B. consilia). – vocare in alqd (gleichs. zur Teilnahme an etwas rufen, z.B. in periculum). – miscere alqd alqā re (vermengen, verbinden, z.B. urbis fata suis). – involvere alqm alqā re (mit in etw. verw ickeln, z.B. totum orientem ruinā suā [in seinen Sturz]). – alqm implicare alqā re (ebenf. in etw. verwickeln, z.B. magno bello: bes. im Passiv, z.B. implicari alienis rebus, molestis negotiis). – II) v. refl.sich hineinz., a) eig., sich h. in etc., penetrare in m. Akk. (v. Rauch etc.). – b) übtr., sich der Ausdehnung nach erstrecken bis in etc.: α) räumlich: incurrere in m. Akk. (gleichs. hineinlaufen, z.B. privati agri, qui in publicum Campanum incurrebant). – excurrere, procurrere in etc. (gleichs. hervorlaufen, z.B. in altum, v. einem Vorgebirge; vgl. »sich erstrecken«). – se insinuare in m. Akk. (sich hineinschmiegen, sich [1324] in Windungen hineinz., z.B. mare insinuat se in terras). proiectum esse in alqd (gleich s. hervorgeworfen sein, z.B. in altum, v. einem Vorgebirge: in portus ostium, v. einer Insel). – porrigi in alqd (sich gleichs. ausstrecken in etc., z.B. locus in planitiem porrigitur). – sich tief h. (ins Land). grandi recessu abduci (v. einem Meerbusen); longe introrsus pertinere (v. einem Wald). – β) zeitlich: trahi, protrahi in etc. (z.B. in noctem trahi, in serum [bis in die späte Nacht] protr., v. Kampf). – extrahi in etc. (z.B. in tertium annum, v. Kriege). – III) v. intr.migrare, immigrare in alqm locum (übersiedeln in etc.). – v. Lebl. (Rauch etc.), s. vorher no. II, a.

    deutsch-lateinisches > hineinziehen

  • 45 hinschlängeln sich

    hinschlängeln; sich an etc., s. hinranken, sich. – sich h. durch etc., pererrare alqm locum (übh.); se insinuare inter mit Akk. Plur. (v. einem Flusse).

    deutsch-lateinisches > hinschlängeln sich

  • 46 insinuieren, sich

    insinuieren, sich, bei jmd., se insinuare in alcis familiaritatem (sich in jmds. Freundschaft einschmeicheln), dadurch, daß man, hāc ratione, ut etc. – alcis gratiam sibi parĕre (sich jmds. Gunst erwerben). – sich bei jmd. zu ins. suchen, se alci venditare.

    deutsch-lateinisches > insinuieren, sich

  • 47 unterlaufen

    unterlaufen, I) mit unterlaufen: intercurrere. intervenire (dazwischenkommen). – subrepere (sich einschleichen). – Fehler mit unt. lassen, [2427] non ab omni errato sibi cavere. – II) unter laufen, a) intr. mit Blut, sanguine suffundi. – b) v. tr.: jmdm. das Schwert unt., insinuare se inter corpus armaque: den Dolch, alcis subire mucronem.

    deutsch-lateinisches > unterlaufen

  • 48 aestus

    aestŭs, ūs, m. [st1]1 [-] chaleur, ardeur, flamme, feu.    - furit aestus ad auras, Virg.: le feu s'élance en tourbillons furieux vers les nues.    - meridiei aestus, Liv.: la chaleur de midi. [st1]2 [-] au fig. ardeur, émotion violente, passion, fureur, fougue.    - civilis belli aestus, Hor. Ep. 2: la fureur de la guerre civile.    - fabula stultorum regum et populorum continet aestum, Hor. Ep. 1: ce poème contient les fureurs insensées des peuples et des rois. [st1]3 [-] trouble, inquiétude, irrésolution, perplexité.    - qui aestus, quae tenebrae, Cic.: que d'indécision, que de ténèbres! [st1]4 [-] marée, courant, bouillonnement des flots, violente agitation de la mer, houle, vague.    - aestus maritimi, Cic.: houle de la mer.    - aestuum accessus et recessus, Cic.: le flux et le reflux.    - aestus decedit, Liv.: la marée descend. [st1]5 [-] Lucr. émanation (d'atomes).
    * * *
    aestŭs, ūs, m. [st1]1 [-] chaleur, ardeur, flamme, feu.    - furit aestus ad auras, Virg.: le feu s'élance en tourbillons furieux vers les nues.    - meridiei aestus, Liv.: la chaleur de midi. [st1]2 [-] au fig. ardeur, émotion violente, passion, fureur, fougue.    - civilis belli aestus, Hor. Ep. 2: la fureur de la guerre civile.    - fabula stultorum regum et populorum continet aestum, Hor. Ep. 1: ce poème contient les fureurs insensées des peuples et des rois. [st1]3 [-] trouble, inquiétude, irrésolution, perplexité.    - qui aestus, quae tenebrae, Cic.: que d'indécision, que de ténèbres! [st1]4 [-] marée, courant, bouillonnement des flots, violente agitation de la mer, houle, vague.    - aestus maritimi, Cic.: houle de la mer.    - aestuum accessus et recessus, Cic.: le flux et le reflux.    - aestus decedit, Liv.: la marée descend. [st1]5 [-] Lucr. émanation (d'atomes).
    * * *
        AEstus, huius aestus, masc. gen. Virg. L'ardeur du soleil.
    \
        AEstus. Virgil. La grande chaleur sortant du feu, comme celle qui sort de la gueule d'une fournaise.
    \
        AEstus maris. Plin. Le regorgement de la mer, quand il y a plusieurs grandes ondes et vagues sans cause apparante, Le flot de la mer, L'aller et venir de la mer.
    \
        AEstus, translatum ad animum. Cic. Ardeur et vehemence.
    \
        AEstus gloriae. Cic. Ardent et impetueux desir de gloire.
    \
        Fluctuare aestu curarum. Vir. Quand on ne scait qu'on doibt faire.
    \
        Magnus irarum aestus. Virgil. Grande esmotion et perturbation de courroux.
    \
        AEstus ingenii. Cic. Vehemence et impetuosité d'esprit.
    \
        AEstus consuetudinis. Cic. La force et violence d'accoustumance.
    \
        Commouere aestus belli. Lucret. Esmouvoir tumulte de guerre.
    \
        AEstus. Ouid. Ardeur d'amour.
    \
        AEstus vlceris. Cic. Inflammation d'ulcere.
    \
        AEstus, Dubitatio, Solicitudo. Plin. iunior. Doubte, Soing, Soulci.
    \
        Grauis aestus. Horat. Fascheux et grief à porter.
    \
        Ignaui aestus. Ab effectu, quod ignauos homines reddant. Ouid. Lasches, vains.
    \
        AEstus mustulentus. Plaut. La fumee du vin nouveau.
    \
        Rapidus aestus. Virgil. Chaleur vehemente.
    \
        Steriles aestus. Claud. Chaleurs qui font la terre sterile.
    \
        Sydereus aestus. Ouid. Chaleur du soleil.
    \
        Torrens aestus. Plin. Chaleur ardente.
    \
        Exaestuare aestus. Lucret. Jecter hors.
    \
        Insinuare aestum. Lucret. Faire entrer la chaleur.
    \
        Laborare aestu. Columel. Estre vexé et travaillé de chauld.
    \
        Releuare aestus. Ouid. Alleger la chaleur.
    \
        Secare aestu. Virgil. Fendre et traverser la mer esmeue.
    \
        Solari aestum fluuiis. Horat. Par temps chauld se rafraichir en rivieres.
    \
        Solui aestum. Lucret. Estre fondu par force de chaleur.
    \
        Sustinere aestus. Ouid. Endurer et porter grand chauld.
    \
        Torrens aestu terra. Colum. Bruslee de chaleur.

    Dictionarium latinogallicum > aestus

  • 49 amica

    ămīca, ae, f. [st2]1 [-] amie. [st2]2 [-] maîtresse, amante.
    * * *
    ămīca, ae, f. [st2]1 [-] amie. [st2]2 [-] maîtresse, amante.
    * * *
        Amica, amicae, pen. prod. Terent. Amie, Amoureuse.
    \
        Culta amica. Ouid. Bien accoustree.
    \
        Ad amicam alterius insinuare se. Plaut. Prendre accointance avec elle.

    Dictionarium latinogallicum > amica

  • 50 causa

    causa (caussa), æ, f.    - voir l'article causa de Gaffiot. [st1]1 [-] cause, origine, source, principe, occasion.    - nihil potest evenire nisi causa antecedente, Cic. rien ne peut exister sans une cause préexistente.    - in seminibus est causa arborum, Cic.: le principe des arbres est dans la semence.    - causæ rerum, Virg.: causes premières des choses. [st1]2 [-] raison, motif allégué, prétexte, excuse.    - causam bellandi reperire: trouver un prétexte pour faire la guerre.    - eadem causā: pour la même raison.    - quid est causæ, cur: quelle raison y a-t-il pour que...? pourquoi?    - haud causast, quod nunc voluisti facere quin facias mihi, Plaut. Most.: il n'y a pas de raison que tu ne me fasses pas ce que tu as voulu me faire maintenant.    - nulla est causa quin: rien n'empêche de.    - causa ut ne (ne, quin, quominus): une raison de ne pas..., une raison pour ne pas...    - ob eam causam ut (ob eam causam quo): afin que.    - justis de causis: pour de justes raisons.    - gravi de causā, Cic.: pour de fortes raisons.    - causam alicui adjudicare: donner raison à qqn.    - quæ causa fuit, consurgere in arma Europamque Asiamque, Virg. En. 10: pour quelle raison l'Europe et l'Asie en bloc ont-elles pris les armes? [st1]3 [-] causā + gén. = à cause de, en vue de, pour, dans l'intérêt de.    - verbi causā: par exemple.    - honoris causā: pour honorer, par honneur.    - morbi causā: pour cause de maladie.    - dissimulandi causā: pour dissimuler. [st1]4 [-] affaire judiciaire, procès, cause, thèse du plaideur.    - causam agere (dicere, orare): plaider une cause.    - causam Dionis agere, Cic.: plaider la cause de Dion.    - indictā causā: sans jugement.    - causam obtinere: gagner son procès, avoir gain de cause.    - causam alicui inferre: intenter un procès à qqn.    - causā cadere (causam perdere): perdre son procès.    - causā desistere: renoncer à un procès, abandonner l’accusation.    - causam accipere (amplecti, aggredi): se charger d'une cause, défendre une cause.    - causam transferre in aliquem: rejeter la faute sur qqn.    - aliquem causā incognitā condemnare: condamner un citoyen sans procès. [st1]5 [-] point débattu, sujet, matière, question, affaire; mission, charge, délégation.    - causa disserendi, Cic.: sujet de controverse.    - tria sunt causarum genera, Cic.: il y a trois sortes de sujets (pour l'orateur).    - in causam descendere, Liv.: entrer dans le débat.    - senatus dederat causam, ut mihi gratias ageret, Cic. Verr. 2: le sénat l'avait chargé de me remercier.    - qui super tali causa missi erant, Nep.: ceux qui avaient été envoyés pour cette mission. [st1]6 [-] cas, circonstance, état, situation, condition, position.    - incidunt causæ cum...: il y a des cas où...    - in eadem causā esse: être dans le même cas, être dans la même situation.    - suam causam non nosse, alienas facile discere, Cic.: ne pas connaître sa situation, et se rendre facilement compte de celle des autres.    - erat in meliore causa, quam si remansisset, Cic.: sa situation était meilleure que s'il était resté. [st1]7 [-] la cause d'un homme politique, parti, faction.    - causam optimatium agere, Nep.: suivre le parti de l'aristocratie.    - in causam plebis inclinare, Quint.: pencher vers le parti populaire. [st1]8 [-] cas, maladie (qui sert d'excuse).    - sontica causa, Tibul.: cas grave, maladie grave.    - hæc facienda sunt causam metuentibus, Cels.: telles sont les règles à suivre pour ceux qui craignent d'être malades. [st1]9 [-] relation, rapport, liaison.    - causam amicitiæ cum aliquo habere, Cæs. BG. 5: avoir des relations d'amitié avec qqn.    - quīcum tibi omnes causæ intercedebant, Cic. Quint. 15: avec qui tu avais toutes les relations possibles.    - explicare quæ mihi sit causa cum Cæsare, Cic. Prov. Cons. 17: expliquer quelles sont mes relations avec César. [st1]10 [-] avantage, utilité, profit, intérêt.    - meā (tuā) causā: dans mon (ton) intérêt.    - omnis familiæ causa consistit tibi, Plaut.: l'intérêt de toute ta maison est compromis. [st1]11 [-] valeur explétive.    - causa bonorum, Dig.: les biens.    - causa dotis, Dig.: la dot.    - causa emptionis, Dig.: l'achat.
    * * *
    causa (caussa), æ, f.    - voir l'article causa de Gaffiot. [st1]1 [-] cause, origine, source, principe, occasion.    - nihil potest evenire nisi causa antecedente, Cic. rien ne peut exister sans une cause préexistente.    - in seminibus est causa arborum, Cic.: le principe des arbres est dans la semence.    - causæ rerum, Virg.: causes premières des choses. [st1]2 [-] raison, motif allégué, prétexte, excuse.    - causam bellandi reperire: trouver un prétexte pour faire la guerre.    - eadem causā: pour la même raison.    - quid est causæ, cur: quelle raison y a-t-il pour que...? pourquoi?    - haud causast, quod nunc voluisti facere quin facias mihi, Plaut. Most.: il n'y a pas de raison que tu ne me fasses pas ce que tu as voulu me faire maintenant.    - nulla est causa quin: rien n'empêche de.    - causa ut ne (ne, quin, quominus): une raison de ne pas..., une raison pour ne pas...    - ob eam causam ut (ob eam causam quo): afin que.    - justis de causis: pour de justes raisons.    - gravi de causā, Cic.: pour de fortes raisons.    - causam alicui adjudicare: donner raison à qqn.    - quæ causa fuit, consurgere in arma Europamque Asiamque, Virg. En. 10: pour quelle raison l'Europe et l'Asie en bloc ont-elles pris les armes? [st1]3 [-] causā + gén. = à cause de, en vue de, pour, dans l'intérêt de.    - verbi causā: par exemple.    - honoris causā: pour honorer, par honneur.    - morbi causā: pour cause de maladie.    - dissimulandi causā: pour dissimuler. [st1]4 [-] affaire judiciaire, procès, cause, thèse du plaideur.    - causam agere (dicere, orare): plaider une cause.    - causam Dionis agere, Cic.: plaider la cause de Dion.    - indictā causā: sans jugement.    - causam obtinere: gagner son procès, avoir gain de cause.    - causam alicui inferre: intenter un procès à qqn.    - causā cadere (causam perdere): perdre son procès.    - causā desistere: renoncer à un procès, abandonner l’accusation.    - causam accipere (amplecti, aggredi): se charger d'une cause, défendre une cause.    - causam transferre in aliquem: rejeter la faute sur qqn.    - aliquem causā incognitā condemnare: condamner un citoyen sans procès. [st1]5 [-] point débattu, sujet, matière, question, affaire; mission, charge, délégation.    - causa disserendi, Cic.: sujet de controverse.    - tria sunt causarum genera, Cic.: il y a trois sortes de sujets (pour l'orateur).    - in causam descendere, Liv.: entrer dans le débat.    - senatus dederat causam, ut mihi gratias ageret, Cic. Verr. 2: le sénat l'avait chargé de me remercier.    - qui super tali causa missi erant, Nep.: ceux qui avaient été envoyés pour cette mission. [st1]6 [-] cas, circonstance, état, situation, condition, position.    - incidunt causæ cum...: il y a des cas où...    - in eadem causā esse: être dans le même cas, être dans la même situation.    - suam causam non nosse, alienas facile discere, Cic.: ne pas connaître sa situation, et se rendre facilement compte de celle des autres.    - erat in meliore causa, quam si remansisset, Cic.: sa situation était meilleure que s'il était resté. [st1]7 [-] la cause d'un homme politique, parti, faction.    - causam optimatium agere, Nep.: suivre le parti de l'aristocratie.    - in causam plebis inclinare, Quint.: pencher vers le parti populaire. [st1]8 [-] cas, maladie (qui sert d'excuse).    - sontica causa, Tibul.: cas grave, maladie grave.    - hæc facienda sunt causam metuentibus, Cels.: telles sont les règles à suivre pour ceux qui craignent d'être malades. [st1]9 [-] relation, rapport, liaison.    - causam amicitiæ cum aliquo habere, Cæs. BG. 5: avoir des relations d'amitié avec qqn.    - quīcum tibi omnes causæ intercedebant, Cic. Quint. 15: avec qui tu avais toutes les relations possibles.    - explicare quæ mihi sit causa cum Cæsare, Cic. Prov. Cons. 17: expliquer quelles sont mes relations avec César. [st1]10 [-] avantage, utilité, profit, intérêt.    - meā (tuā) causā: dans mon (ton) intérêt.    - omnis familiæ causa consistit tibi, Plaut.: l'intérêt de toute ta maison est compromis. [st1]11 [-] valeur explétive.    - causa bonorum, Dig.: les biens.    - causa dotis, Dig.: la dot.    - causa emptionis, Dig.: l'achat.
    * * *
        Causa, siue caussa (vt scripserunt Virgilius et Cicero, teste Quintiliano), Ce qui fait faire quelque chose, La cause, La chose.
    \
        In ea causa res est. Vlpian. La chose est telle.
    \
        Ad eam causam scripta interpretari. Cic. Selon etc.
    \
        Causa est cur. Cic. Cause pourquoy.
    \
        Erit causa, qua consilium maiorum laudare possimus. Ci. Il y aura cause pourquoy, etc.
    \
        Ne causae quid sit, quo te quisquam quaeritet. Plaut. A fin que personne n'ait cause de te cercher.
    \
        Haec causa est, quod sic statuo. Cic. La cause est, pource que etc.
    \
        Quod si rarius fiet, id erit causae, quod non eius generis meae literae sunt, etc. Cic, La cause sera, pource que etc.
    \
        Ea te causa huc introire nolo. Terent. Pour ceste cause.
    \
        His de causis credere. Cic. Pour ces causes.
    \
        In causa damnationis fuisti. Quintil. Tu as esté cause etc.
    \
        Non est causa Zenoni quum Polemonem audisset, cur et ab eo ipso, et a superioribus dissideret. Cic. Il n'y a point de cause pourquoy. etc. Zeno n'ha raison ne excuse pourquoy, etc.
    \
        Non sine causa exquirere. Cic. Non sans cause.
    \
        Nulla causa est quin me condones cruci. Plaut. Je n'empesche point, et ne refuse point que tu ne me face crucifier, Je suis content que, etc.
    \
        Causa nulla est cur mentiar. Ci. Je n'ay aucune occasion de mentir.
    \
        Si doceo illa quae dixi, nunquid causae est Quirites, quin etc. Ci. Y a il chose qui peust estre dicte au contraire?
    \
        Ob eam ipsam causam. Cic. Pour ceste mesme cause.
    \
        Per causam exigendae pecuniae. Caes. Soubz couleur, Soubz ombre.
    \
        Pro causa supplementi, ab exercitu discedit. Caesar. Pour fournir ses bandes de gensdarmes.
    \
        Pro magnis causis nostrae necessitudinis. Cic. Pour les grandes raisons de nostre amitié.
    \
        Quid causae est, quin. Horat. Pourquoy ne, etc.
    \
        Libertatis causa fuit ciuitati. Cic. Cause que la ville s'est mise en liberté.
    \
        Malorum causa fuit adolescenti. Cic. Cause, ou occasion de tous ses maulx.
    \
        Adipiscendarum voluptatum causa. Cic. Pour avoir ses plaisirs et voluptez.
    \
        Breuitatis causa. Cic. A cause de briefveté.
    \
        Contumeliae causa. Terent. Par injure.
    \
        Mea quidem causa saluos sis licet. Plaut. Quant à moy, De par moy, De ma part.
    \
        Causa mea, causa tua, causa vestra, Quod vulgus dicit, Amore mei, tui, vestri. Plaut. Terent. Pour l'amour de moy, de toy, etc.
    \
        Tua causa velim. Cic. Je vouldroye pour l'amour de toy.
    \
        Trium nummorum causa subeunt sub hasta. Plaut. Pour trois tournois ils etc.
    \
        Qui simulatione amicitiae coluntur, et obseruantur causa temporis. Cic. Pour l'affaire qu'on en ha.
    \
        Verbi causa. Cic. Pour exemple.
    \
        Videndi causa. Virgil. Pour veoir.
    \
        Vtendi causa. Lucret. Pour en user, Pour s'en servir.
    \
        Vtilitatis causa. Lucret. Pour le prouffit et utilité.
    \
        Abdita causa. Celsus. Occulte.
    \
        Apparentes causae. Ouid. Evidentes.
    \
        Certis de causis aliter existimare. Cic. Pour certaines causes.
    \
        Graui de causa. Cic. Pour grande cause.
    \
        Iusta causa nulla cuiquam esse potest contra patriam arma capiendi. Cic. Cause juste et raisonnable.
    \
        Latens causa. Ouid. Incogneue.
    \
        Leuis. Terent. Legiere, et de petite importance.
    \
        Pudenda causa. Ouid. Deshonneste.
    \
        Recens accedit causa. Ouid. Nouvelle.
    \
        Repens causa. Tacit. Souldaine.
    \
        Speciosas causas habere. Cic. Belles.
    \
        Victa causa. Lucan. Le parti du vaincu.
    \
        Victrix causa. Lucan. Le parti du vainqueur.
    \
        Accipere causam quaesiti. Ouid. Ouir, Entendre, Escouter.
    \
        Accumulare causas. Ouid. Adiicere causam. Ouid. Adjouster.
    \
        Probabilem causam afferre. Ci. Amener, Alleguer cause et raison probable.
    \
        Afferre causam faciendi aliquid dicitur res aliqua. Ci. Apporter ou donner occasion.
    \
        Aperire causas. Propert. Declarer.
    \
        Attribuere causam calamitatis. Cic. Attribuer.
    \
        Valetudinis causas saepe attulerunt cibi. Quintil. Les viandes ont souvent esté cause de maladie.
    \
        Conferre causas. Cic. Comparer, Accomparager.
    \
        Congerere causas in aliquem. Liu. Rejecter les causes sur luy.
    \
        Constat causa belli huius in tua persona. Cic. Tu es cause de ceste guerre.
    \
        Contrahere sibi causam mortis. Plin. Estre cause de sa mort.
    \
        Dicere causas alicuius rei. Lucret. Dire et alleguer les causes et raisons pourquoy il est ainsi.
    \
        Exigere causam rei alicuius. Seneca. Demander.
    \
        Hortandi causas eximere. Tacit. Oster.
    \
        Expedire causam morbi. Virgil. Exposer, Declarer.
    \
        Explorare causas. Stat. Enquerir.
    \
        Exponere causam. Horat. Exposer.
    \
        Expromere veras causas. Lucan. Declarer,
    \
        Fluunt inde causae. Quintil. Viennent de là.
    \
        Incidunt causae. Cic. Il advient, le cas advient.
    \
        Inire causam alicuius rei. Liu. Trouver et entendre la raison pourquoy quelque chose se fait.
    \
        Retro causas legere. Quintil. Repeter ou redire depuis le commencement.
    \
        Manent causae. Cic. Durent, Sont encores.
    \
        Memorare causas alicui. Virgil. Raconter.
    \
        Nactus causam moriendi. Ci. Qui a trouvé l'occasion de mourir.
    \
        Perstare in causam damni. Ouid. Perseverer.
    \
        Repetere causas ab vltimo. Quint. Repeter depuis le commencement.
    \
        Causas sequi. Lucan. Suyvre le bon droict.
    \
        Ne miretur cur idem iterum facerem, hoc causae sumpsi, quod etc. Cic. J'ay prins ceste excuse.
    \
        Sustulit causas rerum efficientium. Cic. Il a osté.
    \
        Tegere causam alicuius rei. Ouid. Celer.
    \
        Tentare causas. Virgil. Cercher, Enquerir.
    \
        Videre causas. Lucret. Cognoistre.
    \
        Causa. Matiere, ou Question, ou Different, Cause, Proces.
    \
        Actor causae. Quintil. Celuy qui plaide une cause, Advocat.
    \
        Cardo causae. Quintil. Le neud, le principal point de la matiere.
    \
        Frons causae. Quintil. Maxime vbi frons causae non satis honesta est. Quand de prime face la cause ne semble point honneste.
    \
        Absoluta causa. Vlpian. Qui n'ha point de difficulté.
    \
        Certissima causa. Cic. Cause de laquelle il n'y a point de debat, Cause toute clere.
    \
        Accedere ad causam. Cic. Prendre la charge de la matiere, ou du proces, Se mesler de la matiere.
    \
        Acuere linguam causis. Horat. Exerciter sa langue à plaider.
    \
        Admissus reus ad causam dicendam. Ci. Qui est receu en ses deffenses et justifications.
    \
        Agere causam. Quintil. Plaider une cause.
    \
        Tu adhuc causam meam agis. Cic. Tu parles pour moy. B.
    \
        Amittere causam. Cic. Perdre son proces.
    \
        Cadere causa. Cic. Perdre sa cause, ou son proces.
    \
        Cognoscere causam alicuius ab altero. Cic. Par un autre.
    \
        Complecti causam. Cic. Prendre une querelle, Se formalizer.
    \
        Componere causam cum causa. Quintil. Comparer. Accomparager.
    \
        Credere causam alicui. Lucan. Commettre, Bailler en charge, à aucun, S'en fier en luy.
    \
        In causam se deducere. Liu. Prendre la querelle, et se formalizer, Se mettre en la meslee.
    \
        Demittere se in causam. Ci. Suyvir du tout un parti, et une querelle. Se formalizer, Se mesler de la matiere.
    \
        Causam dicere. Curt. Proposer ses defenses, Se defendre.
    \
        Causam dixisse quis dicitur, qui inter reos receptus est. Plin. Cic. Avoir esté attainct de justice, ou accusé de quelque cas en justice.
    \
        Causam dicere ex vinculis. Liu. Estre en prison, ou tenir prison fermee pendant qu'on se defend, et qu'on fait le proces.
    \
        Causae dictio. Caesar. Defense.
    \
        Causam haud dico. Plaut. Je ne contredy point, Je m'y accorde, Je ne vueil nier.
    \
        Causae nihil dicimus quin tibi vadimonium promiserit. Cic. Je ne dy point le contraire.
    \
        Non causam dico quin quod meritus est, ferat. Terent. Je n'empesche point.
    \
        In meliore causa esse. Cic. Estre mieulx.
    \
        Exudare causas. Horat. Plaider une cause en suans d'ahan, Suer en plaidant.
    \
        Fidere causae. Cic. Se fier en son bon droict.
    \
        Incumbere in causam. Cic. Incliner et s'addonner à un parti et querelle, Se mesler de la matiere.
    \
        Indicta causa damnari. Cic. Estre condamné sans estre ouy en ses defenses.
    \
        Indormire causae. Cic. S'endormir en un affaire, Le conduire negligemment.
    \
        Inedita causa. Ouid. Qui n'est point encore mise en avant, ne manifestee.
    \
        Ingredi in causam. Cic, Entrer en querelle, et suyvre un parti, Se formalizer pour un parti.
    \
        Insinuare se in causam. Cic. Entendre profondement la matiere.
    \
        Laborare causa. Quintil. N'avoir gueres bonne matiere, Quand nostre droict est bien malade.
    \
        Obtinere causam. Cic. Gaigner son proces, ou sa cause.
    \
        Vt causam certissimam obtineret. Cic. Pour gaigner sa cause toute clere.
    \
        Orare causas. Virgil. Plaider une cause.
    \
        Perdere causam. Cic. Perdre son proces.
    \
        Periclitari causa. Quintil. Estre en danger de perdre son proces.
    \
        Perorare causam. Cic. Faire fin à son plaidoyer.
    \
        Postulat causa. Cic. La matiere le requiert.
    \
        Recognoscere causam. Cic. Reveoir le proces.
    \
        Remittere causam ad Senatum. Tacit. Renvoyer.
    \
        Repetere ab vltimo causas. Quintil. Repeter depuis le commencement.
    \
        Superior causa. Cic. Le droict plus apparent, Le meilleur droict.
    \
        Sustinere causam. Cic. Quand le blasme vient sur quelcun, Estre fort souspeconné de quelque cas.
    \
        Tenere causam apud iudices. Tranquil. Gaigner sa cause.
    \
        Tradere causam aduersariis. Terent. Donner gaigné, Quicter, Trahir celuy de qui on meine la cause, et s'entendre avec partie adverse.
    \
        Vincere causam. Ouid. Gaigner sa cause.
    \
        Omnis familiae causa consistit tibi. Plaut. La charge, Le faiz, L'estat.
    \
        Accipere causam. Cic. Tenir pour excusé, Accepter l'excuse.
    \
        Fingere causas. Terent. Controuver des excuses ou menteries.
    \
        Inferre causam. Hirtius. Donner occasion.
    \
        Nectere causas. Virgil. Delayer et alleguer plusieurs excuses.
    \
        Obtendere fugae causas. Tacit. Alleguer des raisons pour couvrir et excuser la faulte qu'on a faict de s'en estre fuy.
    \
        Causa est tibi de hac re. Terent. Tu as excusation et dequoy te defendre.
    \
        Causa, Occasio: vt Causa adempta. Terent. Occasion ostee.
    \
        Capere causam. Terent. Prendre occasion.
    \
        Viro fit causa, exigitur matrimonio. Plaut. Le mari ha occasion.
    \
        Inuenta est causa qua te expellerent. Terent. Ils ont trouvé le moyen de te, etc.
    \
        Quamobrem insigne aliquid faceret. Terent. Il cercheoit occasion.
    \
        Causa, Status et conditio. Cicero. Qui in eadem causa, in qua ego, fuisset, Qui avoit suyvi le mesme parti que moy.
    \
        Eadem suam causam videbat esse, quam illorum qui innocentes peribant Ci. Il voyoit que son affaire estoit pareil, etc.
    \
        Negat Platonem, si sapiens non sit, eadem esse in causa qua Dionysium tyrannum. Cic. De mesme facon et condition.
    \
        In causam suam recidere. Pompon. Retourner en son estat, condition, et qualité.
    \
        Reuerti in pristinam causam. Martianus iuriscon. Retourner en son premier estat.
    \
        In ea causa res est. Vlpian. La chose est telle, ou en tel estat.
    \
        Sistere in eadem causa. Vlpian. Representer quelcun en mesme estat.
    \
        In eam causam venire. Triphoni. En cest estat et condition.
    \
        Causa, pro Partibus. Cic. Diutius in causa est, quam nos, commoratus. Il a plus long temps suyvi le parti de Pompee.
    \
        Quorum erat vna causa. Cic. Qui suyvoyent un mesme parti.
    \
        Causa, pro Accessione. Vlpian. Prouffit et emolument de quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > causa

  • 51 consuetudo

    consuētūdo, ĭnis, f. [st1]1 [-] habitude, coutume, usage.    - consuetudine (pro consuetudine, ex consuetudine): suivant la coutume, comme c'est l'usage.    - consuetudo mea fert (consuetudinis meae est), Cic.: c'est mon habitude, c'est ma manière.    - non est meae consuetudinis + inf. Cic.: il n'est pas dans mes habitudes de.    - consuetudo vivendi (consuetudo vitae): genre de vie.    - in eam se consuetudinem adduxerunt ut...: ils se sont accoutumés à.    - est hoc Gallicae consuetudinis, uti viatores consistere cogant, Caes. BG. 6: on a l'habitude, en Gaule, de forcer les voyageurs à s'arrêter. [st1]2 [-] usage d'une langue, langue, langage.    - consuetudo sermonis ou consuetudo loquendi ou consuetudo: usage de la langue.    - consuetudini Latinae tradere, Col. 12: traduire en latin.    - consuetudine nostrā, Col.: dans notre langue.    - epistularum consuetudo: correspondance épistolaire. [st1]3 [-] liaison, commerce, familiarité, relation sociale, relation amoureuse, intrigue amoureuse.    - (eos) consuetudine sua devinxit, Nep. 25, 1, 4: il se les attacha par son commerce (par le charme de sa société).    - cum hominibus nostris consuetudines jungebat, Cic. Dej.: il nouait des relations avec nos concitoyens.    - se dare in consuetudinem, Cic.: se lier d'amitié.    - consuetudo victūs, Cic.: vie commune.    - consuetudo stupri, Sall.: liaison coupable.    - erat ei cum Fulvia, muliere nobili, stupri vetus consuetudo, Sall. C. 25, 3: il avait une vieille liaison avec Fulvie, une femme noble.
    * * *
    consuētūdo, ĭnis, f. [st1]1 [-] habitude, coutume, usage.    - consuetudine (pro consuetudine, ex consuetudine): suivant la coutume, comme c'est l'usage.    - consuetudo mea fert (consuetudinis meae est), Cic.: c'est mon habitude, c'est ma manière.    - non est meae consuetudinis + inf. Cic.: il n'est pas dans mes habitudes de.    - consuetudo vivendi (consuetudo vitae): genre de vie.    - in eam se consuetudinem adduxerunt ut...: ils se sont accoutumés à.    - est hoc Gallicae consuetudinis, uti viatores consistere cogant, Caes. BG. 6: on a l'habitude, en Gaule, de forcer les voyageurs à s'arrêter. [st1]2 [-] usage d'une langue, langue, langage.    - consuetudo sermonis ou consuetudo loquendi ou consuetudo: usage de la langue.    - consuetudini Latinae tradere, Col. 12: traduire en latin.    - consuetudine nostrā, Col.: dans notre langue.    - epistularum consuetudo: correspondance épistolaire. [st1]3 [-] liaison, commerce, familiarité, relation sociale, relation amoureuse, intrigue amoureuse.    - (eos) consuetudine sua devinxit, Nep. 25, 1, 4: il se les attacha par son commerce (par le charme de sa société).    - cum hominibus nostris consuetudines jungebat, Cic. Dej.: il nouait des relations avec nos concitoyens.    - se dare in consuetudinem, Cic.: se lier d'amitié.    - consuetudo victūs, Cic.: vie commune.    - consuetudo stupri, Sall.: liaison coupable.    - erat ei cum Fulvia, muliere nobili, stupri vetus consuetudo, Sall. C. 25, 3: il avait une vieille liaison avec Fulvie, une femme noble.
    * * *
        Consuetudo, pen. prod. consuetudinis. Plaut. Coustume, Accoustumance, Habituation.
    \
        Ad Graecorum consuetudinem disputare. Cic. A la maniere, Selon la coustume des Grecs.
    \
        Contra morem consuetudinemque ciuilem facere. Cic. Contre les us et coustumes.
    \
        Pro mea consuetudine. Cic. Ainsi que j'ay de coustume.
    \
        Si corpus supra consuetudinem incaluit. Celsus. Plus que de coustume.
    \
        Secundum consuetudinem praecedentium temporum. Plin. iunior. Selon la coustume.
    \
        Victus alicuius consuetudo. Cic. La maniere de vivre d'aucun.
    \
        Consuetudine aliquid facere. Cic. Par accoustumance.
    \
        Assidua consuetudo. Quintil. Continuelle accoustumance.
    \
        Quotidiana consuetudine augetur familiaritas. Cic. Par conversation et hantise journelle.
    \
        Consuetudo maiorum deflexit de curriculo. Cic. La maniere de faire des anciens.
    \
        Non est meae consuetudinis. Cic. Je n'ay point de coustume, Ce n'est point ma coustume.
    \
        Inualescit quotidie magis consuetudo. Quintil. Croist, S'augmente, S'accroist.
    \
        Consuetudinem alicuius rei nancisci. Cic. Se duire et faconner à quelque chose.
    \
        Veterem consuetudinem longo interuallo referre. Cic. Remettre sus, Ramener.
    \
        Serpit ac prodit consuetudo. Cic. S'accroist et augmente, ou s'advance petit à petit.
    \
        Orthographia consuetudini seruit. Quintil. Est subjecte à la coustume, Suit la coustume.
    \
        Tenere consuetudinem. Cic. Entretenir.
    \
        Tenuit consuetudo. Quintil. La coustume a esté telle.
    \
        Consuetudini Latinae tradidit Cicero OEconomicum Xenophontis. Columel. Il l'a rendu tel que les Latins le peuvent accoustumer et entendre, ou L'a rendu et mis en langaige que les Latins ont accoustumé d'user, L'a traduict de Grec en Latin.
    \
        In prouerbii consuetudinem venire. Cic. Venir en usage, et estre ja accoustumé pour proverbe.
    \
        Consuetudo. Terent. Conversation et familiarité, Hantement, Hantise, Accointance, Habitude.
    \
        Clausit mihi consuetudinem pudor. Cic. Je suis si honteux, que je ne l'ay encore osé hanter, Ma honte m'a gardé de le hanter.
    \
        Congredi quotidiana consuetudine cum aliquo. Caesar. Hanter aucun tous les jours.
    \
        In consuetudinem se dare. Cic. Accointer.
    \
        Consuetudinem facere alicui cum altero. Cic. Bailler congnoissance et accointance.
    \
        In alicuius consuetudinem se insinuare. Cicero. S'accointer d'aucun.

    Dictionarium latinogallicum > consuetudo

  • 52 внушать

    * * *
    сов. Р; = внуши́ть
    infondere vt, inculcare vt, ispirare vt

    внуша́ть страх / опасение — infondere timore / paura

    внуша́ть мысль — inculcare un'idea

    внуша́ть доверие / любовь — ispirare fiducia / amore

    * * *
    v
    1) gener. immettere, suggestionare, ispirare, inculcare, incutere, indettare, infondere, insinuare
    2) liter. inoculare, instillare, istillare, stillare

    Universale dizionario russo-italiano > внушать

  • 53 внушить подозрение

    v
    gener. dare ombra, fare ombra, insinuare la diffidenza, mettere sospetto, mettere una pulce in un orecchio a (qd) (кому-л.)

    Universale dizionario russo-italiano > внушить подозрение

  • 54 вселять

    несов. от вселить
    * * *
    v
    1) gener. immettere, incutere, insinuare
    2) liter. infondere, stillare

    Universale dizionario russo-italiano > вселять

  • 55 делать порочащие намёки

    v
    gener. insinuare

    Universale dizionario russo-italiano > делать порочащие намёки

  • 56 доказывать наличие задолженности обанкротившегося банкрота

    v

    Universale dizionario russo-italiano > доказывать наличие задолженности обанкротившегося банкрота

  • 57 доказывать наличие задолженности обанкротившегося предприятия

    v

    Universale dizionario russo-italiano > доказывать наличие задолженности обанкротившегося предприятия

  • 58 клеветать

    calunniare, diffamare
    * * *
    несов. (сов. оклеветать, наклеветать) на + В
    calunniare vt, diffamare vt
    * * *
    v
    1) gener. affibbiarsi una calunnia a (qd) (на кого-л.), calunniare, calunniare (íà+A), detrarre, diffamare, diffamare (íà+A), disfamare (íà+A), fabbricare calunnie, infamare (íà+A), insinuare, pasquinare, rapportare il falso
    2) liter. dilaniare (íà+A)

    Universale dizionario russo-italiano > клеветать

  • 59 постепенно вводить

    adv
    gener. insinuare (зонд в рану и т.п.)

    Universale dizionario russo-italiano > постепенно вводить

  • 60 consuetudo

    cōnsuētūdo, inis, f. (consuesco), die Beigewöhnung, I) an eine Sache, die Gewöhnung, angenommene Gewohnheit, das gewohnte, herkömmliche Verfahren, das Herkommen, der Brauch (Gebrauch), die Observanz, sowohl im Privatleben als im öffentlichen Leben (vgl. mos), a) übh. (oft verb. c. et exercitatio od. exercitatioque u. c. ac mos, mos consuetudoque, c. institutumque, c. et disciplina), absol., od. m. Ang. dessen, der die Gewohnheit hat, im Genet. od. durch Adi., od. m. Ang. der Sache, bei der die G. herrscht, im Genet. subst. od. Gerundii, consuetudo exercitatioque facilitatem maxime parit, Quint.: haec consuetudo iam naturae vim obtinet propter vetustatem, Cic.: mihi bene facere iam ex consuetudine in naturam vertit, Sall.: depravatio consuetudinis, Sall.: ius consuetudinis, das Recht der Observanz, das Gewohnheitsrecht, Cic. – m. Genet., c. populi Romani, Caes.: c. Graecorum, Cic.: c. maiorum, Cic.: c. medicorum, Cic.: c. vitae, teils = Herkommen des L. übh., teils = Lebensweise, Cic. (vgl. cotidianae vitae c., Ter., u. unten no. b, α): c. victus, Lebensweise, Cic. (vgl. no. II, a): c. sermonis nostri, unser Sprachgebrauch, Cic. (vgl. unten no. b, β): c. fori et pristinus mos iudiciorum, Cic. – c. oculorum, gewohnter, wiederholter Anblick, Cic. – una pars et c. earum epistularum, quibus secundis rebus uti solebamus, die eine
    ————
    gewohnte (scherzh.) Art, Cic. – c. incommodorum, G. an usw., Cic. – c. vivendi, Lebensweise, Quint.: male vivendi, Lact.: peccandi, Cic.: dicendi, scribendi, loquendi, Cic. u. Quint. – c. antiqua, Suet.: assidua, Quint.: quaedam barbara c., Caes.: c. bona (Ggstz. c. mala), Cic. u. (Ggstz. melior) Varr. LL. – mos consuetudoque civilis, die Sitte u. die herkömmlichen bürgerlichen Formen, Cic. – vita hominum consuetudoque communis, allgemeine Observanz, Cic.: communis vitae c., das gewöhnliche, gemeine Leben (vgl. communis vita et vulgaris hominum c.), Cic.: communis c. sermonis od. loquendi, der gewöhnliche, gemeine Sprachgebrauch, Cic. u. Quint.: c. diuturna, Cic.: illa immanis ac barbara c. hominum immolandorum, Cic.: c. longa, Quint.: c. regia, Brauch (Verwaltung) unter den Königen, Eutr.: mea vitae perpetua c., Cic.: c. pessuma, Quint.: c. usitata, Gewohnheitsrecht, Quint.: c. vetus, Cic.: c. vulgaris, Cic. – abhorrere a consuetudine communis sensus (v. der herkömmlichen Denkweise), Cic.: adducere alqm od. se in eam consuetudinem, ut etc., jmd. od. sich so gewöhnen, daß usw., Nep. u. Caes. (vgl. ad quam nos consuetudinem a familiaribus nostris adducti, Cic.): sic alitur c. perditarum contionum, Cic.: hanc consuetudinem libenter ascivimus, Cic.: assimulare castrorum consuetudinem, Nep. – ab omnium Siculorum consuetudine discedere, Cic.: plerumque autem
    ————
    parentum praeceptis imbuti ad eorum consuetudinem moremque deducimur, Cic. – est consuetudo Siculorum ceterorumque Graecorum, ut etc., Cic.: doctorum est ista consuetudo eaque Graecorum, ut etc., Cic.: populi Romani hanc esse consuetudinem, ut etc., Caes.: est hoc Gallicae consuetudinis, ut etc., Caes.: non est meae consuetudinis rationem reddere, qua de causa etc., Cic.: non esse consuetudinem populi Romani accipere ab hoste armato condicionem, Caes.: quod antea in consuetudine fuerit bonorum, Cic.: ut est c., wie es Gebrauch (Rechtsgebrauch, Observanz) ist, Cic.: ut barbarorum fere consuetudo est, Hirt. b. G.: ut fert Gallica c., Caes.: maiore strepitu et tumultu, quam populi Romani fert c., castra moveri iubet, Caes. – sin consuetudinem meam, quam in re publica habui, tenuero, Cic. – haec consuetudo, quae increbruit, Cic.: alqm in suam rationem consuetudinemque inducere, Cic.: in adeundis periculis consuetudinem imitari medicorum, Cic.: consuetudinem aestimationis introducere, Cic.: hanc consuetudinem inveterascere nolle, Caes.: sensim hanc consuetudinem et disciplinam minuere (abnehmen lassen), post vero Sullae victoriam penitus amittere (gänzlich verloren gehen lassen od. aufgeben), Cic.: mutare consuetudinem dicendi, Cic.: eius rei nonnullam consuetudinem nancisci, Cic.: obdurescere alcis rei consuetudine, Cic.: recedere a consuetudine vulgari, ab usitata con-
    ————
    suetudine, a iucundissima consuetudine, Quint. u. Cic.: longo intervallo veterem consuetudinem referre, Cic.: longo intervallo hanc consuetudinem maiorum repetere ac referre, Cic.: consuetudinem suam in civibus conservandis retinere, Lentul. in Cic. ep.: cenarum rectarum consuetudinem revocare, Suet.: senatum ad pristinam virtutem consuetudinemque revocare, Cic.: consuetudinem sequens, gewohnheitsmäßig, Gell.: si paulatim haec consuetudo serpere ac prodire coeperit, Cic.: suam consuetudinem in patrociniis tuendis servare, Vatin. in Cic. ep.: in iudicio non morem consuetudinemque servare, Cic.: tenere consuetudinem suam od. consuetudinem a Socrate traditam, Cic.: consuetudine eā inter se quam saepissime uti, Cic.: vetere in nova (fabula) uti consuetudine, Ter. – tenuit (erhält sich) consuetudo, ut etc., Quint. 2, 1, 1: vetus consuetudo tenuit, ut etc., Veget. mil. 2, 8, 8. – in consuetudinem venire, teils v. Dingen = zur Gew. werden, zB. quod iam in c. venit, Cic.: quod a nostris hominibus saepissime usurpatum iam in proverbii c. venit, Cic.; teils v. Pers. = die Gew. annehmen, zB. in c. Alexandrinae vitae licentiaeque v., Caes.: in eam iam benignitatis c. venisse, ut etc., Cic.: paulatim in c. eius regni occupandi venisse, Auct. b. Alex. – frequens et assidua nobis contentio iam prope in consuetudinem vertit, wurde uns zur G., Tac. dial.: in consuetudinem vertit (es wurde Gebrauch), ut con-
    ————
    sules suo quoque nomine quantum principi debeant profiteantur, Plin. pan. – m. Praepp. od. im bl. Abl. als Adverbial-Ausdr., ad consuetudinem Graecorum, nach der G. der Gr. (zB. disputare), Cic.: ad nostram consuetudinem, Nep.: ex consuetudine, Sall.: ex consuetudine sua, Caes.: u. bl. consuetudine, Cic.: consuetudine suā, Caes.: consuetudine populi Romani, Caes.: quādam barbarā consuetudine, Caes.: vetere ac iam pridem receptā populi Rom. consuetudine, Tac.: consuetudine peccandi liberā, Cic.: pro mea consuetudine, Cic.: praeter consuetudinem, Cic.: praeter consuetudinem ac morem maiorum, Suet.: extra consuetudinem, Caes.: contra consuetudinem, Hirt. b. G. u. Sen. (vgl. si quid contra morem consuetudinemque civilem fecerint, Cic.): supra consuetudinem, Cels.
    b) insbes.: α) die Gewöhnung = die (gewohnte) Lebensweise (vollst. c. vitae, victus u. dgl., s. oben no. a), imago consuetudinis atque vitae (öffentl. Wirksamkeit) Epaminondae, Nep.: deflectere a pristina consuetudine, Phaedr.: ad superiorem consuetudinem reverti, Cic.: longinquā malā consuetudine aegrum traducere in meliorem, Varr. LL.: neque vino neque consuetudine reliquā abstinere, Suet.: imitari Persarum consuetudinem, Nep. – β) die gewöhnliche Ausdrucksweise, der (herrschende) Sprachgebrauch (vollst. c. sermonis, loquendi, s. oben no. a), c. recta (Ggstz. c., quae depravata est), Varr. LL.: c. indocta,
    ————
    der Spr. ohne gelehrte Bildung, Cic.: c. saeculi, Sen.: consuetudinem vitiosam et corruptam purā et incorruptā consuetudine emendare, Cic.: consuetudinem imitari, Cic.: uti pravissimā consuetudinis regulā, Cic.: in consuetudinem nostram non caderet, würde mit unserem Spr. nicht übereinstimmen, Cic. – dah. meton., eine bestimmte Sprache, c. Latina, nostra, Col.: c. Graeca, Col. – γ) die gewöhnliche Annahme, omnia quae in consuetudine probantur, nach der gew. Annahme (im gewöhnlichen Leben) als ausgemacht gilt, Cic. Acad. 2, 75: ideo (aquilam) armigeram Iovis consuetudo iudicat, Plin. 10, 15.
    II) die Beigewöhnung an eine Person od. ein persönl. Verhältnis, der gesellige Umgang, der gesellige Verhältnis, die Geselligheit, a) übh. (vollst. c. victus; verb. consuetudo ac familiaritas, domesticus usus et c. u. dgl.), c. multa et iucunda, Cic.: c. iucundissima, Cic.: longinqua, Caes.: c. paucorum dierum, Cic.: c. superiorum annorum, Caes.: c. nutrimentorum (der ersten Jugendjahre), Suet.: c. legationis (des Legaten mit dem Feldherrn), Hirt. b. G.: mihi non ignota in consuetudine et familiaritate suavitas tua, Cic.: inductus consuetudine ac familiaritate, Cic. – dare se in consuetudinem sic prorsus, ut etc., Cic.: devincire alqm consuetudine suā sic, ut etc., Nep.: cum Metellis erat ei non modo hospitium, verum etiam domesticus usus et consuetudo, Cic.: Atticus noster maiorem mihi
    ————
    cum Cassinio consuetudinem fecit, Cic.: insinuare in consuetudinem alcis, Cic.: immergere se blanditiis et assentationibus penitus in consuetudinem alcis, Cic.: intermittere consuetudinem, Cic.: permanere in eadem amicitiae consuetudine, Cic.: revocare alqm in consuetudinem pristinam, Cic.: postea prorsus ab instituta nostra paucorum dierum consuetudine longe refugit, seitdem hat er den zwischen uns in den wenigen Tagen eingeleiteten Verkehr völlig abgebrochen, Cic.: ut eos consuetudine adhibitā (bei fortgesetztem Umgang) facile internosceremus, Cic. – im Plur., nostri amores mores consuetudines, Plaut.: amicitiae, consuetudines, vicinitates, clientelae, Cic.: consuetudines victus non possunt esse cum multis, Cic.: consuetudines, amicitias, res rationesque iungere cum alqo, Cic. – b) insbes., der zärtliche, vertraute Umgang der Eheleute, Octaviae consuetudinem cito aspernari, Suet. Ner. 35, 1: Agrippinae consuetudine teneri, sehr an der A. hängen, Suet. Tib. 7, 2. – u. das zärtliche Verhältnis der Liebenden, gew. im unedlen Sinne = das Liebesverhältnis, c. parva, Ter.: c. eius, Ter.: turpis dominae consuetudo cum servo, turpis domino cum ancilla, Quint.: huic (libertinae) consuetudo cum Aebutio fuit, Liv.: erat ei cum Fulvia stupri vetus consuetudo, Sall.: stupri consuetudinem facere cum alqo, Suet.: consuetudinem habere cum fratris uxore, Suet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consuetudo

См. также в других словарях:

  • insinuare — INSINUÁRE, insinuări, s.f. Acţiunea de a (se) insinua şi rezultatul ei; aluzie calomnioasă, răutăcioasă; strecurare, pătrundere, infiltrare, insinuaţie. [pr.: nu a ] – v. insinua. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  INSINUÁRE s. v.… …   Dicționar Român

  • insinuare — [dal lat. insinuare introdurre , der. di sinus seno , col pref. in in 1 ; quindi introdurre in seno ] (io insìnuo, ecc.). ■ v. tr. 1. (non com.) [far penetrare in uno spazio stretto, per lo più con cautela e destrezza: insinuò la mano nello… …   Enciclopedia Italiana

  • insinuare — in·si·nu·à·re v.tr. 1. CO infilare in uno spazio stretto con cautela e abilità: insinuare la mano in una fessura 2a. AU fig., ingenerare in qcn. un sospetto, un dubbio e sim. in modo subdolo e con intento malevolo: insinuare la diffidenza in qcn …   Dizionario italiano

  • insinuare — {{hw}}{{insinuare}}{{/hw}}A v. tr.  (io insinuo ) 1 Introdurre a poco a poco: insinuare il grimaldello nella serratura. 2 (fig.) Suscitare in qlcu. un sospetto con discorsi poco chiari, ma pieni di allusioni: insinuare un dubbio sulla fedeltà di… …   Enciclopedia di italiano

  • insinuáre — s. f. (sil. nu a ), g. d. art. insinuärii (sil. nu ã ); pl. insinuäri …   Romanian orthography

  • insinuare — A v. tr. 1. introdurre, far penetrare, infilare □ insufflare CONTR. estrarre, tirar fuori 2. (fig., il sospetto, il desiderio, ecc.) ispirare, suggerire, suscitare, istigare, inoculare, instillare, infondere □ vociferare, alludere, malignare… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • insinuare — /insinyuweriy/ In the civil law, to put into; to deposit a writing in court, answering nearly to the modern expression to file. @ si non mandatum actis insinuatum est if the power or authority be not deposited among the records of the court. To… …   Black's law dictionary

  • insinuare — /insinyuweriy/ In the civil law, to put into; to deposit a writing in court, answering nearly to the modern expression to file. @ si non mandatum actis insinuatum est if the power or authority be not deposited among the records of the court. To… …   Black's law dictionary

  • insinuare — To deposit in the records of the court; to declare or acknowledge before a judge …   Ballentine's law dictionary

  • insinuer — [ ɛ̃sinɥe ] v. tr. <conjug. : 1> • 1336; lat. insinuare I ♦ 1 ♦ Anc. dr. Inscrire (un acte) dans un registre qui lui donne authenticité. Insinuer une donation. 2 ♦ Vx Faire adroitement entrer, pénétrer dans l esprit. ⇒ 1. conseiller,… …   Encyclopédie Universelle

  • ИНСИНУИРОВАТЬ — (лат. insinuare). 1) внушать что либо искусным образом, тайно подстрекать к чему нибудь, нашептывать. 1) тайно чернить кого либо. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ИНСИНУИРОВАТЬ взводить напраслину,… …   Словарь иностранных слов русского языка

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»