-
1 obscūrō
obscūrō āvī, ātus, āre [obscurus], to render dark, darken, obscure: obscuratur luce solis lumen lucernae: caelum nocte obscuratum, S.: volucres Aethera obscurant pennis, V.: obscuratus sol, eclipsed.—To hide, conceal, cover, shroud, darken, veil: neque nox tenebris obscurare coetūs nefarios potest: caput obscurante lacernā, H.: dolo ipsi obscurati, kept out of sight, S.—Fig., of speech, to obscure, render indistinct, express indistinctly: nihil dicendo.—To render unknown, bury in oblivion: fortuna res celebrat obscuratque, S.—To suppress, hide, conceal: tuas laudes.—To cause to be forgotten, render insignificant: periculi magnitudinem: eorum memoria sensim obscurata est: obscurata vocabula, obsolete, H.* * *obscurare, obscuravi, obscuratus Vdarken, obscure; conceal; make indistinct; cause to be forgotten -
2 obscuro
obscūro, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to render dark, to darken, obscure (class.; syn.: obumbro, opaco).I.Lit.:B.obscuratur et offunditur luce solis lumen lucernae,
Cic. Fin. 3, 14, 45:nitor solis,
Cat. 66, 3:finitimas regiones eruptione Aetnaeorum ignium,
id. N. D. 2, 38, 96:caelum nocte atque nubibus obscuratum,
Sall. J. 38, 5:volucres Aethera obscurant pennis,
Verg. A. 12, 253: nebula caelum obscurabat, Sall. Fragm. ap. Non. 489, 10: obscuratus sol, obscured, [p. 1241] eclipsed, Cic. Rep. 1, 16, 25; 2, 10, 17; Tac. A. 14, 12; Vulg. Matt. 24, 29; id. Apoc. 9, 2; Val. Max. 8, 11, ext. 1:visus obscuratus,
dimmed eyesight, Plin. 8, 27, 41, § 99.—Transf., to hide, conceal, cover; to render invisible or imperceptible:II.neque nox tenebris obscurare coetus nefarios potest,
Cic. Cat. 1, 3, 6:caput obscurante lacernā,
Hor. S. 2, 7, 55:caput dextra,
Petr. 134:dolo ipsi et signa militaria obscurati,
concealed, kept out of sight, Sall. J. 49, 5:nummus in Croesi divitiis obscuratur,
disappears, is lost, Cic. Fin. 4, 12, 3:tenebrae non obscurabuntur a te,
Vulg. Psa. 138, 12.—Trop.A.To blind, darken, becloud the understanding:B.scio amorem tibi Pectus obscurasse,
Plaut. Trin. 3, 2, 41.—Of speech, to obscure, render indistinct; to deliver or express indistinctly: si erunt mihi plura ad te scribenda, allêgoriais obscurabo, Cic. Att. 2, 20, 3:C.nihil dicendo,
id. Clu. 1, 1:aliquid callide,
Quint. 5, 13, 41; cf. id. 8, 2, 18:stilum affectatione,
to render obscure, Suet. Tib. 70.—Of sound, to pronounce indistinctly:D.(M) neque eximitur sed obscuratur,
is pronounced indistinctly, Quint. 9, 4, 40: vocem, to render dull or indistinct, id. 11, 3, 20.—To obscure, cover with obscurity; to render unknown: paupertas quorum obscurat nomina, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Trag. v. 73 Vahl.):E.fortuna res cunctas ex lubidine magis, quam ex vero celebrat obscuratque,
Sall. C. 8, 1.—(Acc. to I. B.) To suppress, hide, conceal:quod obscurari non potest,
Cic. Arch. 11, 26:laudes,
id. Marcell. 9, 31:veritatem,
Quint. 4, 2, 64.—Hence, to obscure, cause to be forgotten, render of no account:magnitudo lucri obscurabat periculi magnitudinem,
Cic. Verr. 2, 3, 57, § 131.—In pass.: obscurari, to become obscure or of no account, to grow obsolete, etc.:sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus,
id. Fin. 4, 12, 29:omnis eorum memoria sensim obscurata est et evanuit,
id. de Or. 2, 23, 95; cf. id. Fragm. ap. Mart. Cap. 5, § 509:obscurata vocabula,
obsolete, Hor. Ep. 2, 2, 115. -
3 surdus
surdus, a, um, adj. [Sanscr. svar, heavy; svaras, weight; cf. O. H. Germ. swārida, weight], deaf.I.Lit.:II.ne mi ut surdo verbera auris,
Plaut. Mil. 3, 1, 204; id. Cas. 3, 3, 12:si surdus sit, varietates vocum noscere possit?
Cic. Div. 2, 3, 9:utinam aut hic surdus aut haec muta facta sit,
Ter. And. 3, 1, 5.— Sup., stone-deaf, Mart. Cap. 9, § 926; Aug. Ep. 39.—Prov.: surdo narrare, canere, etc., preach to deaf ears, talk to the wind:nae ille haud scit, quam mihi nunc surdo narret fabulam,
Ter. Heaut. 2, 1, 10:cantabant surdo,
Prop. 4 (5), 8, 47; cf.:non canimus surdis,
Verg. E. 10, 8; and:quae (praecepta) vereor, ne vana surdis auribus cecinerim,
Liv. 40, 8, 10; 3, 70, 7; Tib. 4, 14, 2:narrare asello Fabellam surdo,
Hor. Ep. 2, 1, 200; cf.:suadere surdis, quid sit opus facto,
Lucr. 5, 1050.—Transf.A.Deaf to any thing, i. e. not listening, unwilling to hear, inattentive, regardless, insensible, inexorable; also, not understanding, not apprehending:(β).orando surdas jam aures reddideras mihi,
Ter. Heaut. 2, 3, 89; so,aures,
Liv. 24, 32, 6; cf. Prop. 2, 16 (3, 8), 48; id. 2, 20 (3, 13), 13:non surdus judex,
Cic. Font. 11, 25 (7, 15):ad mea munera surdus,
Ov. H. 7, 27:per numquam surdos in tua vota deos,
id. P. 2, 8, 28:surdae ad omnia solacia aures,
Liv. 9, 7, 3:surdae ad fortia consilia Vitellio aures,
Tac. H. 3, 67 init.:surdus adversus aliquid,
Aug. Serm. 50, 13:surdus sum,
I will not hear, Plaut. Ps. 1, 3, 24:surdas clamare ad undas,
Ov. A. A. 1, 531:litora,
Prop. 4 (5), 11, 6.—Hence, poet. transf.:vota,
i. e. to which the gods are deaf, to which they will not hearken, Pers. 6, 28:surdaeque adhibent solatia menti,
Ov. M. 9, 654:tuas lacrimas litora surda bibent,
Prop. 4 (5), 11, 6:leges rem surdam, inexorabilem esse,
Liv. 2, 3:surda tellus,
not susceptible of cultivation, Plin. 18, 3, 4, § 21:surdus timori,
not capable of fear, Sil. 11, 354:tuis lacrimis,
Mart. 10, 13, 8:in alicujus sermone,
Cic. Tusc. 5, 40, 116.— Comp.:scopulis surdior Icari Voces audit adhuc integer (i. e. castus),
Hor. C. 3, 7, 21:surdior illa freto surgente,
Ov. M. 14, 711:surdior aequoribus,
id. ib. 13, 804:non saxa surdiora navitis,
Hor. Epod. 17, 54.—With gen.:B.Mars genitor, votorum haud surde meorum,
Sil. 10, 554:pactorum,
id. 1, 692:veritatis,
Col. 3, 10, 18.—Of things that give out a dull, indistinct sound, dull-sounding (very rare):C.theatrum,
Varr. L. L. 9, § 58 Müll.:locus,
Vitr. 3, 3:loca,
Sen. Herc. Fur. 576:vox,
Quint. 11, 3, 32:surdum quiddam et barbarum,
id. 12, 10, 28.—Pass., that is not heard, noiseless, silent, still, mute, dumb ( poet. and in post-Aug. prose):D.lyra,
Prop. 4 (5), 5, 58:buccina,
Juv. 7, 71:plectra,
Stat. S. 1, 4, 19:non erit officii gratia surda tui,
unsung, Ov. P. 2, 6, 31; cf.fama,
Sil. 6, 75:surdum et ignobile opus,
Stat. Th. 4, 359:nomen parentum,
Sil. 8, 248:herbae,
Plin. 22, 2, 3, § 5:quos diri conscia facti mens surdo verbere caedit,
secret, Juv. 13, 194:ictus,
Plin. 19, 1, 4, § 20.—Of odor, appearance, meaning, etc., faint, dim, dull, indistinct, stupid:spirant cinnama surdum,
Pers. 6, 36:colos,
Plin. 37, 5, 18, § 67:hebes unitate surdā color,
id. 37, 5, 20, § 76:discrimen figurarum,
id. 35, 2, 2, § 4:materia,
id. 13, 15, 30, § 98:res surdae ac sensu carentes,
id. 20, prooem. § 1; so id. 24, 1, 1, § 3; 27, 13, 120, § 146.—Hence, * adv.: surdē, faintly, imperfectly, indistinctly: surde audire, Afran. ap. Charis. p. 194 P. (Com. Fragm. v. 348 Rib.). -
4 blaesus
-
5 cōnfūsus
cōnfūsus adj. with comp. [P. of confundo], mingled, confused, perplexed, disorderly: strages, V.: oratio: verba, O.: suffragium, L.: clamor, of doubtful origin, L. — Disordered, confused: mens, V.: animo, L.: variā imagine rerum, V.: animi, L.: os, blushing, O.: confusior facies, Ta.: ex recenti morsu animi, L.* * *confusa -um, confusior -or -us, confusissimus -a -um ADJmixed together/jumbled/disordered; in disorder; indistinct; inarticulate; confused/perplexed, troubled; vague/indefinite, obscure; embarrassed/blushing -
6 obscūrus
obscūrus adj. with comp. and sup. [1 SCV-], dark, darksome, dusky, shady, obscure: umbra, C. poët.: lucus, V.: antrum, O.: tabernae, H.: lux, L.: lumen, darkness visible, S.: caelum, H.: ferrugo, black, V.: dentes, black, Iu.: aquae, i. e. turbid, O.—As subst n., the dark, darkness, obscurity: sub obscurum noctis, V.—Poet.: Ibant obscuri, in the dark, V.—Fig., dark, obscure, dim, indistinct, unintelligible: brevis esse laboro, Obscurus fio, H.: ius: spes, uncertain: Rem nulli obscuram Consulis, V.: videre res obscurissimas: (causae) multo obscuriores, i. e. intricate.—Plur. n. as subst: Obscuris vera involvens, V.—Not known, unknown, not recognized: est populo obscurior, not so well known: Pallas, i. e. disguised, O.: non obscurum est, quid cogitaret, hard to discern: neque est obscurum, quin, etc., it is plain that.—Obscure, ignoble, mean, low: istorum diligentia, plodding, T.: in barbaris nomen obscurius, Cs.: fama est obscurior annis, by time, V.: obscuro loco natus, of an ignoble family: obscuris orti maioribus, from insignificant ancestors.—As subst n.: in obscuro vitam habere, S.—Close, secret, reserved: homo: modestus Occupat obscuri speciem, H.: vates, i. e. the Sphinx, O.: adversus alios, Ta.: Domitiani natura obscurior, Ta.* * *obscura -um, obscurior -or -us, obscurissimus -a -um ADJdark, secret; vague, obscure -
7 red-dō
red-dō didī, ditus, ere. I. To give back, return, restore: scripsit ad te, ut redderes: alqd tibi, T.: Accipe quod numquam reddas mihi, H.: si quid ab omnibus conceditur, id reddo ac remitto, I give it back and renounce it: vobis amissa, L.: obsides, Cs.: follibus auras Accipiunt redduntque, take in and expel, V.: mulieri hereditatem: Redditus Cyri solio Phraates, H.: oculis nostris, V.: non reddere (beneficium) viro bono non licet: se convivio, return, L.: se catenis, H.: Teucrūm se reddat in arma, exposes, V.: Sic modo conbibitur, modo... Redditur ingens Erasinus, is swallowed up... reappears, O.: (Daedalus) Redditus his terris, on his return, V.—To utter in response, make in answer: veras audire et reddere voces, return, V.: Aeneas contra cui talia reddit, answered, V.: responsum, L.—To render, translate, interpret: quae legeram Graece, Latine reddere: verbum pro verbo: verbum verbo, H.—To render, represent, imitate, express, resemble: faciem locorum, O.: et qui te nomine reddet Silvius Aeneas, i. e. shall bear your name, V.—To make to be, cause to appear, render, make: quam (civitatem) ille inlustrem reddidit: itinera infesta, Cs.: Quem insignem reddidit arte, V.: obscuraque moto Reddita forma lacu est, made indistinct, O.: omnīs Catillinas Acidinos postea reddidit, made patriots in comparison: dictum ac factum reddidi, i. e. no sooner said than done, T.: hic reddes omnia ei consilia incerta ut sient, T.: fasciculum sibi aquā madidum r<*>itum esse.—To pay back, revenge, requite, p<*>sh, take satisfaction for: per eum stare quo minus accepta ad Cannas redderetur hosti clades, L.: reddidit hosti cladem, L. II. To give up, hand over, deliver, impart, assign, yield, render, give, grant, bestow, surrender, relinquish, resign: mihi epistulam: litteris a Caesare consulibus redditis, Cs.: ut primi Salio reddantur honores, V.: reddita gratia (i. e. relata), S.: reddunt ova columbae, Iu.: obligatam Iovi dapem, H.: mors pro patriā reddita: morbo naturae debitum, i. e. to die by disease, N.: hanc animam vacuas in auras, O.: caute vota reddunto, pay: fumantia exta, V.: gravīs poenas, i. e. suffer, S.: reddi viro promissa iubebant, to be awarded, V.: rationem, render an account: animam a pulmonibus reddere, exhale: sonum, give forth, H.: vox reddita, uttered, V: catulum partu, O.: Fructum, quem reddunt praedia, produce, T.: Una superstitio, superis quae reddita divis, which belongs to the gods, V.: tunicam servo, Iu.: neque his petentibus ius redditur, is granted, Cs.: quod reliquum vitae virium, id ferro potissimum reddere volebant, sacrifice: Thermitanis urbem, agros, i. e. leave unforfeited: (civitati) iura legesque, home-rule, Cs.: tribus populis suae leges redditae, independence was recognized, L.: conubia, to grant, L.: Peccatis veniam, H.: Nomina facto vera, call by the right name, O.: magistratūs adi, Iudicium ut reddant tibi, grant you a trial, T.: iudicia in privatos reddebat, assumed jurisdiction in civil actions, Cs.: ius, to give judgment, Ta.—To repeat, report, narrate, recite, rehearse: ea sine scripto verbis eisdem: sive paribus paria (verba) redduntur, sive opponuntur contraria: dictata, rehearse, H.: carmen, recite, H.: causam, O. -
8 indistinctus
indistincta, indistinctum ADJnot separated; indistinct, obscure; unpretentious -
9 conturbatio
conturbātĭo, ōnis, f. [conturbo], disorder, confusion. *I.Lit.: oculorum, confused, indistinct vision, as a disease, Scrib. Comp. 19.—II.Trop., confusion, disquiet, perturbation of mind (rare):conturbatio metus excutiens cogitata,
a fear that drives away all thought, Cic. Tusc. 4, 8, 19; id. Top. 12, 52:mentis,
id. Tusc. 4, 13, 30. -
10 Crassus
1.crassus, a, um, adj. [Sanscr. kart-, to spin; cf.: crates, cartilago, etc.]; as opp. to flowing, thin, lean, delicate, etc., solid, thick, dense, fat, gross, etc. (freq. and class. in prose and poetry).I.Lit.:B.semina (opp. liquida),
Lucr. 4, 1259; cf.:crassius semen,
id. 4, 1244:corpus,
id. 6, 857:unguentum,
Hor. A. P. 375:paludes,
Verg. G. 2, 110:cruor,
id. A. 5, 469:aquae,
greatly swollen, Ov. Am. 3, 6, 8:ager,
Varr. R. R. 1, 24, 1; Cic. Fl. 29, 71; cf.:terga (agri),
Verg. G. 2, 236:homo,
Ter. Hec. 3, 4, 26:turdi,
Mart. 2, 40:toga,
Hor. S. 1, 3, 15; cf.filum,
Cic. Fam. 9, 12, 2; Ov. H. 9, 77:restis,
Plaut. Pers. 5, 2, 38:digiti crassi tres, as a measure,
Cato, R. R. 40, 4.—Esp., of the atmosphere, thick, dense, heavy:II.aër crassus et concretus,
Cic. Tusc. 1, 18, 42; cf.:crassissimus aër,
id. N. D. 2, 6, 17:caelum Thebis (opp. tenue Athenis),
id. Fat. 4, 7:Baeotum in crasso jurares aëre natum,
Hor. Ep. 2, 1, 244; Juv. 10, 50: caligo nubis, Lucr. [p. 478] 6, 461; cf.:caliginis aër Crassior,
id. 4, 350 al.:vitrum crassiore visu,
less transparent, Plin. 36, 26, 67, § 196.—Trop. (rare;1.not in Cic.): crassum infortunium,
i. e. a sound beating, Plaut. Rud. 3, 5, 53: senes, stupid, dull, Varr. ap. Non. p. 86, 24:Ofellus Rusticus abnormis sapiens crassāque Minervā,
i. e. dull, stolid, Hor. S. 2, 2, 3; cf.:crassiore ut vocant Musa,
Quint. 1, 10, 28:turba,
uncultivated, Mart. 9, 23:neglegentia,
stupid, clumsy, Dig. 22, 6, 6: crassiora nomina, more rude or barbarous, Mart. 12, 18, 12; cf. Gell. 13, 20, 15.—Hence, adv.: crassē (rare; not in Cic.), thickly.Lit.:2.picare vasa,
Col. 12, 44, 5; cf.oblinere,
Scrib. Comp. 46.—Grossly, rudely:2.crasse illepideve compositum poëma (the figure taken from a coarse web),
Hor. Ep. 2, 1, 76.—Of precious stones, not clearly, dimly ( comp.), Plin. 37, 7, 31, § 106; 37, 8, 36, § 114.—Hence of the indistinct understanding of any thing, not clearly, confusedly:crasse et summatim et obscure intellegere aliquid,
Sen. Ep. 121, 11.Crassus, i, m., a family name in the gens Licinia. The most distinguished were,I.L. Licinius Crassus, a celebrated orator, a contemporary of Cicero, Cic. Brut. 38, 143; id. Off. 1, 30, 108 et saep.; cf. id. Brut. prol. pp. 68-77 Ellendt.—II.M. Licinius Crassus, the triumvir.—Hence, Crassĭānus, a, um, adj., of or belonging to the triumvir Crassus:exercitūs clades (in the war with the Parthians),
Vell. 2, 82, 2; cf.:Crassiana clades,
Plin. 6, 16, 18, § 47; Flor. 4, 9, 7. -
11 crassus
1.crassus, a, um, adj. [Sanscr. kart-, to spin; cf.: crates, cartilago, etc.]; as opp. to flowing, thin, lean, delicate, etc., solid, thick, dense, fat, gross, etc. (freq. and class. in prose and poetry).I.Lit.:B.semina (opp. liquida),
Lucr. 4, 1259; cf.:crassius semen,
id. 4, 1244:corpus,
id. 6, 857:unguentum,
Hor. A. P. 375:paludes,
Verg. G. 2, 110:cruor,
id. A. 5, 469:aquae,
greatly swollen, Ov. Am. 3, 6, 8:ager,
Varr. R. R. 1, 24, 1; Cic. Fl. 29, 71; cf.:terga (agri),
Verg. G. 2, 236:homo,
Ter. Hec. 3, 4, 26:turdi,
Mart. 2, 40:toga,
Hor. S. 1, 3, 15; cf.filum,
Cic. Fam. 9, 12, 2; Ov. H. 9, 77:restis,
Plaut. Pers. 5, 2, 38:digiti crassi tres, as a measure,
Cato, R. R. 40, 4.—Esp., of the atmosphere, thick, dense, heavy:II.aër crassus et concretus,
Cic. Tusc. 1, 18, 42; cf.:crassissimus aër,
id. N. D. 2, 6, 17:caelum Thebis (opp. tenue Athenis),
id. Fat. 4, 7:Baeotum in crasso jurares aëre natum,
Hor. Ep. 2, 1, 244; Juv. 10, 50: caligo nubis, Lucr. [p. 478] 6, 461; cf.:caliginis aër Crassior,
id. 4, 350 al.:vitrum crassiore visu,
less transparent, Plin. 36, 26, 67, § 196.—Trop. (rare;1.not in Cic.): crassum infortunium,
i. e. a sound beating, Plaut. Rud. 3, 5, 53: senes, stupid, dull, Varr. ap. Non. p. 86, 24:Ofellus Rusticus abnormis sapiens crassāque Minervā,
i. e. dull, stolid, Hor. S. 2, 2, 3; cf.:crassiore ut vocant Musa,
Quint. 1, 10, 28:turba,
uncultivated, Mart. 9, 23:neglegentia,
stupid, clumsy, Dig. 22, 6, 6: crassiora nomina, more rude or barbarous, Mart. 12, 18, 12; cf. Gell. 13, 20, 15.—Hence, adv.: crassē (rare; not in Cic.), thickly.Lit.:2.picare vasa,
Col. 12, 44, 5; cf.oblinere,
Scrib. Comp. 46.—Grossly, rudely:2.crasse illepideve compositum poëma (the figure taken from a coarse web),
Hor. Ep. 2, 1, 76.—Of precious stones, not clearly, dimly ( comp.), Plin. 37, 7, 31, § 106; 37, 8, 36, § 114.—Hence of the indistinct understanding of any thing, not clearly, confusedly:crasse et summatim et obscure intellegere aliquid,
Sen. Ep. 121, 11.Crassus, i, m., a family name in the gens Licinia. The most distinguished were,I.L. Licinius Crassus, a celebrated orator, a contemporary of Cicero, Cic. Brut. 38, 143; id. Off. 1, 30, 108 et saep.; cf. id. Brut. prol. pp. 68-77 Ellendt.—II.M. Licinius Crassus, the triumvir.—Hence, Crassĭānus, a, um, adj., of or belonging to the triumvir Crassus:exercitūs clades (in the war with the Parthians),
Vell. 2, 82, 2; cf.:Crassiana clades,
Plin. 6, 16, 18, § 47; Flor. 4, 9, 7. -
12 Fuscus
1.fuscus, a, um, adj. [for fur-scus; cf. furvus, v. Curt. Gr. Etym. p. 304], dark, swarthy, dusky, tawny (class.; cf.:B.pullus, niger): purpura plebeia ac paene fusca,
Cic. Sest. 8, 19:cornix, id. poët. Div. 1, 8, 14: illi sint comites fusci, quos India torret,
Tib. 2, 3, 55; cf.Andromede,
Ov. H. 15, 36:Hydaspes,
Hor. S. 2, 8, 14;also transf.: Syene,
Mart. 9, 36, 7:nubila,
Ov. M. 5, 286; cf.:alae noctis,
Verg. A. 8, 369;and transf.: amictus (somni),
Tib. 3, 4, 55:Falerna,
Mart. 2, 40, 6.— Comp.:altera (fraxinus), brevis, durior fusciorque,
Plin. 16, 13, 24, § 63:laterna,
i. e. dark, Mart. 14, 62.—As denoting misfortune:fuscis avibus Larissam accessi,
App. M. 2, 124.—Transf., of the voice, indistinct, husky, hoarse (opp. candidus):2.et vocis genera permulta: candidum (al. canorum) fuscum, leve asperum, grave acutum, etc.,
Cic. N. D. 2, 58, 146 Mos. and Orell. N. cr.; cf.:est (vox) et candida et fusca et plena et exilis, etc.,
Quint. 11, 3, 15; Plin. 28, 6, 16, § 58:hic etiam fusca illa vox, qualem, etc.,
Quint. 11, 3, 171 (for which Cic. Brut. 38, 141, subrauca).Fuscus, i, m., a Roman surname; e. g.,1.Aristius Fuscus, an intimate friend of Horace; v. Aristius.—2.Fuscus, a soldier, courtier, and sensualist of the time of Domitian, Tac. H. 2, 86; Mart. 6, 76; Juv. 4, 112.—II. -
13 fuscus
1.fuscus, a, um, adj. [for fur-scus; cf. furvus, v. Curt. Gr. Etym. p. 304], dark, swarthy, dusky, tawny (class.; cf.:B.pullus, niger): purpura plebeia ac paene fusca,
Cic. Sest. 8, 19:cornix, id. poët. Div. 1, 8, 14: illi sint comites fusci, quos India torret,
Tib. 2, 3, 55; cf.Andromede,
Ov. H. 15, 36:Hydaspes,
Hor. S. 2, 8, 14;also transf.: Syene,
Mart. 9, 36, 7:nubila,
Ov. M. 5, 286; cf.:alae noctis,
Verg. A. 8, 369;and transf.: amictus (somni),
Tib. 3, 4, 55:Falerna,
Mart. 2, 40, 6.— Comp.:altera (fraxinus), brevis, durior fusciorque,
Plin. 16, 13, 24, § 63:laterna,
i. e. dark, Mart. 14, 62.—As denoting misfortune:fuscis avibus Larissam accessi,
App. M. 2, 124.—Transf., of the voice, indistinct, husky, hoarse (opp. candidus):2.et vocis genera permulta: candidum (al. canorum) fuscum, leve asperum, grave acutum, etc.,
Cic. N. D. 2, 58, 146 Mos. and Orell. N. cr.; cf.:est (vox) et candida et fusca et plena et exilis, etc.,
Quint. 11, 3, 15; Plin. 28, 6, 16, § 58:hic etiam fusca illa vox, qualem, etc.,
Quint. 11, 3, 171 (for which Cic. Brut. 38, 141, subrauca).Fuscus, i, m., a Roman surname; e. g.,1.Aristius Fuscus, an intimate friend of Horace; v. Aristius.—2.Fuscus, a soldier, courtier, and sensualist of the time of Domitian, Tac. H. 2, 86; Mart. 6, 76; Juv. 4, 112.—II. -
14 inarticulatus
ĭn-artĭcŭlātus, a, um, adj., indistinct, inarticulate (post-class.), Arn. 2, 59:vox,
Prisc. 537 P. -
15 incerto
1.incerto, adv., v. incertus fin.2.incerto, āre, v. a. [incertus], to render doubtful or uncertain (ante- and postclass.):longa dies meum incertat animum,
Plaut. Ep. 4, 1, 18:prospectum (cursus),
App. M. 11, p. 265:singultu lacrimoso sermonem incertans,
making indistinct, inaudible, id. ib. 5, p. 164: me incertat dictio, Pac. ap. Non. 123, 30 (Trag. Rel. p. 79 Rib.). -
16 indistinctus
in-distinctus, a, um, adj. (post-Aug.).I.Not properly distinguished, confused:B. II.neque inordinata, neque indistincta,
Quint. 8, 2, 23; Cat. 64, 283: cf.:indistincta et confusa,
Gell. 13, 30, 5.—Devoid of display, unambitious, self-restrained:1.an non in privatis et acutus et indistinctus et non super modum elatus M. Tullius?
Quint. 12, 10, 39.— Adv.: indistinctē.Without distinction, indiscriminately: indistincte atque promiscue annotabam, Gell. praef. § 2; Dig. 4, 8, 32, § 6 (for which: sine distinctione, ib. 5, 1, 24, § 2) al.—2.Generally, Dig. 40, 9, 3; 26, 1, 4 al. -
17 inexplanatus
ĭn-explānātus, a, um, adj., indistinct, inarticulate (post-Aug.):linguae esse,
to speak indistinctly, Plin. 11, 37, 65, § 174. -
18 murmur
murmur, ŭris, n. (m.: murmur fit verus, Varr. ap. Non. 214, 14) [Sanscr. marmara, susurrus, murmur, and the Greek mormurô and murmurô], a murmur, murmuring; a humming, roaring, growling, grumbling; a rushing, crashing, etc. (class.;syn.: fremitus, strepitus, fragor, stridor, susurrus): murmur populi,
Liv. 45, 1: serpitque per agmina murmur. Verg. A. 12, 239:quanto porrexit murmure panem,
Juv. 5, 67.—Of prayer, a low, indistinct tone:quos ubi placavit precibus et murmure longo,
Ov. M. 7, 251; Juv. 10, 290.—Of the humming of bees:strepit omnis murmure campus,
Verg. A. 6, 709.—Of the roar of a lion, Mart. 8, 55, 1;of the tiger: tigridis Hyrcanae jejunum murmur,
Stat. Th. 12, 170.—Of inanimate things, a murmur, roar, rushing, crashing, crash, rumbling:nam et odor urbanitatis, et mollitudo humanitatis, et murmur maris, et dulcedo orationis sunt ducta a ceteris sensibus,
Cic. de Or. 3, 40, 161:dare,
to roar, Lucr. 6, 142:magno misceri murmure caelum,
Verg. A. 4, 160:ventosum,
the rushing wind, id. E. 9, 58.—Of thunder:exanimes primo murmure caeli,
Juv. 13, 224.—Of a volcanic mountain:Aetnaei verticis,
Suet. Calig. 51.—Of an earthquake, a roaring, rumbling:praecedit sonus, alias murmuri similis, alias mugitibus, aut clamori humano, armorumve pulsantium fragori,
Plin. 2, 80, 82, § 193.—Of wind-instruments:cornuum,
the sound, Hor. C. 2, 1, 17: inflati buxi, of the tibia, Ov. M. 14, 537:aurium,
a singing in the ears, Plin. 28, 7, 21, § 75 (Jahn, animalia).— Trop.:contemnere murmura famae,
Prop. 2, 5, 29; of a muttering, rebellious murmur:contra Dominum,
Vulg. Exod. 16, 7; id. Act. 6, 1. -
19 obscurum
obscūrus, a, um, adj. [Sanscr. sku, to cover, akin to Gr. skeuê, skutos, kutos; cf.: scutum, cutis], dark, darksome, dusky, shady, obscure (class.).I.Lit.: unde (Acherunte) animae excitantur obscurā umbrā, in dark, shadowy forms, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37; so,B.umbra,
Verg. A. 6, 453:donec in obscurum coni conduxit acumen,
the obscure point of the cone, Lucr. 4, 431:lucus,
Verg. A. 9, 87:antrum,
Ov. M. 4, 100:convalles,
Verg. A. 6, 139:tabernae,
Hor. A. P. 229; cf. Liv. 10, 1, 5: aliae res obnoxiosae nocte in obscurā latent, Enn. ap. Gell. 7, 16 (17), 10 (Trag. v. 341 Vahl.):nox,
Verg. A. 2, 420; cf.:per occasum solis, jam obscurā luce,
Liv. 24, 21:caelum,
Hor. C. 1, 7, 15:nimbus,
Verg. A. 12, 416:nubes,
id. G. 4, 60:ferrugo,
i. e. black, id. ib. 1, 467:dentes,
Juv. 6, 145.— Poet.: funda, dark, i. e. invisible, Val. Fl. 6, 193; cf.mamma,
i. e. hidden, covered, id. 3, 52, 6:aquae,
i. e. turbid, Ov. F. 4, 758.— Subst.: obscūrum, i, n., dim light, twilight:in obscuro, advesperascente die,
Vulg. Prov. 7, 9; but commonly the dark, darkness, obscurity:sub obscurum noctis,
Verg. G. 1, 478:lumen,
i. e. darkness visible, Sall. J. 21, 2.— obscū-rum, adverb.:obscurum nimbosus dissidet aër,
Luc. 5, 631.—Transf., to the person who is in the dark, darkling, unseen:II.ibant obscuri solā sub nocte per umbram,
Verg. A. 6, 268:obscurus in ulvā Delitui,
id. ib. 2, 135.—Trop.A.In gen., dark, obscure, indistinct, unintelligible:2.Heraclitus... Clarus ob obscuram linguam,
Lucr. 1, 639: valde Heraclitus obscurus (cf. the Gr. appellation of Heraclitus, ho skoteinos), Cic. Div. 2, 64, 133:quid? poëta nemo, nemo physicus obscurus?
id. ib.:obscurā de re tam lucida pango carmina,
Lucr. 1, 933; 4, 8:brevis esse laboro, Obscurus fio,
Hor. A. P. 25:reperta Graiorum,
Lucr. 1, 136:obscurum et ignotum jus,
Cic. de Or. 1, 39, 177:cur hoc tam est obscurum atque caecum?
id. Agr. 2, 14, 35:nolo plebem Romanam obscurā spe et caecā expectatione haerere,
uncertain, id. ib. 2, 25, 66.— Comp., Quint. 11, 3, 60.— Sup.:videre res obscurissimas,
Cic. de Or. 2, 36, 153.— Subst.:causae in obscuro positae,
Cels. 1 praef. —In partic., rhet. t. t.: obscurum genus causae, obscure, i. e. intricate, involved, Gr. dusparakolouthêton, Cic. Inv. 1, 15, 20:B.(causae privatae) sunt multo saepe obscuriores,
id. de Or. 2, 24, 100.—Not known, unknown, not recognized:C.forma,
Ov. M. 3, 475:P Ilas,
i. e. disguised, under another form, id. ib. 6, 36.—Esp. of rank and station, obscure, ignoble, mean, low:non est obscura tua in me benevolentia,
Cic. Fam. 13, 70: Caesaris in barbaris erat nomen obscurius, * Caes. B. C. 1, 61:Pompeius humili atque obscuro loco natus,
of an obscure, ignoble family, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181:obscuris orti majoribus,
from obscure ancestors, id. Off. 1, 32, 116:clarus an obscurus,
Quint. 5, 10, 26; cf.:si nobilis obscurum se vocet,
id. 11, 1, 21; 2, 3, 9:non obscurus professor et auctor,
id. 2, 15, 36:natus haud obscuro loco,
Sall. C. 23, 1.— Neutr. absol.:in obscuro vitam habere,
Sall. C. 51, 12:vitam per obscurum transmittere,
in obscurity, Sen. Ep. 19, 3:saepe mandatum initio litis in obscuro est,
kept back, Gai. Inst. 4, 84.—Of character, close, secret, reserved:A.obscurus et astutus homo,
Cic. Off. 3, 13, 5 (for which:sin me astutum et occultum lubet fingere,
id. Fam. 3, 10, 8):plerumque modestus Occupat obscuri speciem,
Hor. Ep. 1, 18, 94:Tiberium obscurum adversus alios, sibi uni incautum intectumque efficeret,
Tac. A. 4, 1:obscurum odium,
Cic. Fam. 3, 10, 6.— Comp.:natura obscurior,
Tac. Agr. 42.— Adv.: ob-scūrē, darkly, obscurely (class.).Lit.: aut nihil superum aut obscure admodum cernimus, very darkly, Cic. Fragm. ap. Non. 474, 28.—B.Trop.1.Of speech, darkly, obscurely, indistinctly:2.dicta,
Quint. 3, 4, 3; 4, 1, 79.— Comp.:quae causa dicta obscurius est,
Quint. 8, 2, 24.— Sup.:obscurissime particulā uti, Cell. 17, 13, 5: non obscurissime dicere (opp. planissime),
id. 11, 16, 9.—Of birth, obscurely, ignobly, meanly (perh. only post-class.):3.obscure natus,
Macr. S. 7, 3:obscurissime natus,
Amm. 29, 1, 5.—Covertly, closely, secretly:malum obscure serpens,
Cic. Cat. 4, 3, 6:tacite obscureque perire,
id. Quint. 15, 50:non obscure ferre aliquid,
id. Clu. 19, 54; cf. id. Par. 6, 1, 45; Hirt. B. G. 8, 54.— Comp.:ceteri sunt obscurius iniqui,
more secretly, Cic. Fam. 1, 5, b, 2.— Sup.:avertere aliquid de publico quam obscurissime,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53. -
20 obscurus
obscūrus, a, um, adj. [Sanscr. sku, to cover, akin to Gr. skeuê, skutos, kutos; cf.: scutum, cutis], dark, darksome, dusky, shady, obscure (class.).I.Lit.: unde (Acherunte) animae excitantur obscurā umbrā, in dark, shadowy forms, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37; so,B.umbra,
Verg. A. 6, 453:donec in obscurum coni conduxit acumen,
the obscure point of the cone, Lucr. 4, 431:lucus,
Verg. A. 9, 87:antrum,
Ov. M. 4, 100:convalles,
Verg. A. 6, 139:tabernae,
Hor. A. P. 229; cf. Liv. 10, 1, 5: aliae res obnoxiosae nocte in obscurā latent, Enn. ap. Gell. 7, 16 (17), 10 (Trag. v. 341 Vahl.):nox,
Verg. A. 2, 420; cf.:per occasum solis, jam obscurā luce,
Liv. 24, 21:caelum,
Hor. C. 1, 7, 15:nimbus,
Verg. A. 12, 416:nubes,
id. G. 4, 60:ferrugo,
i. e. black, id. ib. 1, 467:dentes,
Juv. 6, 145.— Poet.: funda, dark, i. e. invisible, Val. Fl. 6, 193; cf.mamma,
i. e. hidden, covered, id. 3, 52, 6:aquae,
i. e. turbid, Ov. F. 4, 758.— Subst.: obscūrum, i, n., dim light, twilight:in obscuro, advesperascente die,
Vulg. Prov. 7, 9; but commonly the dark, darkness, obscurity:sub obscurum noctis,
Verg. G. 1, 478:lumen,
i. e. darkness visible, Sall. J. 21, 2.— obscū-rum, adverb.:obscurum nimbosus dissidet aër,
Luc. 5, 631.—Transf., to the person who is in the dark, darkling, unseen:II.ibant obscuri solā sub nocte per umbram,
Verg. A. 6, 268:obscurus in ulvā Delitui,
id. ib. 2, 135.—Trop.A.In gen., dark, obscure, indistinct, unintelligible:2.Heraclitus... Clarus ob obscuram linguam,
Lucr. 1, 639: valde Heraclitus obscurus (cf. the Gr. appellation of Heraclitus, ho skoteinos), Cic. Div. 2, 64, 133:quid? poëta nemo, nemo physicus obscurus?
id. ib.:obscurā de re tam lucida pango carmina,
Lucr. 1, 933; 4, 8:brevis esse laboro, Obscurus fio,
Hor. A. P. 25:reperta Graiorum,
Lucr. 1, 136:obscurum et ignotum jus,
Cic. de Or. 1, 39, 177:cur hoc tam est obscurum atque caecum?
id. Agr. 2, 14, 35:nolo plebem Romanam obscurā spe et caecā expectatione haerere,
uncertain, id. ib. 2, 25, 66.— Comp., Quint. 11, 3, 60.— Sup.:videre res obscurissimas,
Cic. de Or. 2, 36, 153.— Subst.:causae in obscuro positae,
Cels. 1 praef. —In partic., rhet. t. t.: obscurum genus causae, obscure, i. e. intricate, involved, Gr. dusparakolouthêton, Cic. Inv. 1, 15, 20:B.(causae privatae) sunt multo saepe obscuriores,
id. de Or. 2, 24, 100.—Not known, unknown, not recognized:C.forma,
Ov. M. 3, 475:P Ilas,
i. e. disguised, under another form, id. ib. 6, 36.—Esp. of rank and station, obscure, ignoble, mean, low:non est obscura tua in me benevolentia,
Cic. Fam. 13, 70: Caesaris in barbaris erat nomen obscurius, * Caes. B. C. 1, 61:Pompeius humili atque obscuro loco natus,
of an obscure, ignoble family, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181:obscuris orti majoribus,
from obscure ancestors, id. Off. 1, 32, 116:clarus an obscurus,
Quint. 5, 10, 26; cf.:si nobilis obscurum se vocet,
id. 11, 1, 21; 2, 3, 9:non obscurus professor et auctor,
id. 2, 15, 36:natus haud obscuro loco,
Sall. C. 23, 1.— Neutr. absol.:in obscuro vitam habere,
Sall. C. 51, 12:vitam per obscurum transmittere,
in obscurity, Sen. Ep. 19, 3:saepe mandatum initio litis in obscuro est,
kept back, Gai. Inst. 4, 84.—Of character, close, secret, reserved:A.obscurus et astutus homo,
Cic. Off. 3, 13, 5 (for which:sin me astutum et occultum lubet fingere,
id. Fam. 3, 10, 8):plerumque modestus Occupat obscuri speciem,
Hor. Ep. 1, 18, 94:Tiberium obscurum adversus alios, sibi uni incautum intectumque efficeret,
Tac. A. 4, 1:obscurum odium,
Cic. Fam. 3, 10, 6.— Comp.:natura obscurior,
Tac. Agr. 42.— Adv.: ob-scūrē, darkly, obscurely (class.).Lit.: aut nihil superum aut obscure admodum cernimus, very darkly, Cic. Fragm. ap. Non. 474, 28.—B.Trop.1.Of speech, darkly, obscurely, indistinctly:2.dicta,
Quint. 3, 4, 3; 4, 1, 79.— Comp.:quae causa dicta obscurius est,
Quint. 8, 2, 24.— Sup.:obscurissime particulā uti, Cell. 17, 13, 5: non obscurissime dicere (opp. planissime),
id. 11, 16, 9.—Of birth, obscurely, ignobly, meanly (perh. only post-class.):3.obscure natus,
Macr. S. 7, 3:obscurissime natus,
Amm. 29, 1, 5.—Covertly, closely, secretly:malum obscure serpens,
Cic. Cat. 4, 3, 6:tacite obscureque perire,
id. Quint. 15, 50:non obscure ferre aliquid,
id. Clu. 19, 54; cf. id. Par. 6, 1, 45; Hirt. B. G. 8, 54.— Comp.:ceteri sunt obscurius iniqui,
more secretly, Cic. Fam. 1, 5, b, 2.— Sup.:avertere aliquid de publico quam obscurissime,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
indistinct — indistinct, incte [ ɛ̃distɛ̃(kt), ɛ̃kt ] adj. • 1495; lat. indistinctus ♦ Qui n est pas distinct, que l on distingue mal. ⇒ confus, flou, indécis, nébuleux , 3. vague. Apercevoir des formes indistinctes dans la pénombre. Lumières indistinctes à l … Encyclopédie Universelle
Indistinct — In dis*tinct ([i^]n d[i^]s*t[i^][ng]kt ), a. [L. indistinctus: cf. F. indistinct. See {In } not, and {Distinct}.] [1913 Webster] 1. Not distinct or distinguishable; not separate in such a manner as to be perceptible by itself; as, the indistinct… … The Collaborative International Dictionary of English
indistinct — INDISTÍNCT, Ă, indistincţi, te, adj. (livr.) Care nu se poate distinge bine, care este neclar. – Din fr. indistinct, lat. indistinctus. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98 INDISTÍNCT adj. v. imprecis, neclar, nedeslu şit, nelămurit,… … Dicționar Român
indistinct — indistinct, incte (in di stin, stin kt ; voy. DISTINCT, pour la prononciation de la finale) adj. 1° Qui n est pas distinct. • Lorsqu on jette les yeux sur un objet trop éclatant ou qu on les arrête trop longtemps sur le même objet, l organe… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
indistinct — I adjective ambiguous, blurred, blurry, cryptic, delitescent, dim, dusky, enigmatic, enigmatical, faded, faint, filmy, foggy, half seen, hazy, ill defined, illegible, imperceptible, inaudible, incomprehensible, indistinguishable, lacking clarity … Law dictionary
indistinct — (adj.) c.1400 (implied in indistinctly equally, alike ), from L. indistinctus not distinct, confused, from in not, opposite of (see IN (Cf. in ) (1)) + distinctus (see DISTINCT (Cf. distinct)). Related: Indistinctly; indistinctness … Etymology dictionary
indistinct — [adj] obscure, ambiguous bleared, bleary, blurred, confused, dark, dim, doubtful, faint, fuzzy, hazy, ill defined, inaudible, inconspicuous, indefinite, indeterminate, indiscernible, indistinguishable, inexact, misty, muffled, murky, out of focus … New thesaurus
indistinct — Indistinct, Indistinctus … Thresor de la langue françoyse
indistinct — INDISTINCT, [indist]incte. adj. Qui n est pas bien distingué, qui n est pas bien marqué. Il se dit particulierement des paroles & des idées. Paroles indistinctes. idées indistinctes … Dictionnaire de l'Académie française
indistinct — ► ADJECTIVE ▪ not clear or sharply defined. DERIVATIVES indistinctly adverb indistinctness noun … English terms dictionary
indistinct — [in΄di stiŋkt′] adj. [L indistinctus] not distinct; specif., a) not seen, heard, or perceived clearly; faint; dim; obscure b) not separate or separable; not clearly marked off; not plainly defined indistinctly adv. indistinctness n … English World dictionary