Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

incumbo

  • 1 incumbō

        incumbō cubuī, cubitus, ere    [CVB-], to lay oneself, lean, press, support oneself: in scuta, L.: in gladium, fall on: toro, V.: validis incumbere remis, bend to, V.: tecto incubuit bubo, perched on, O.: ferro, fall on, O.—To lean, incline, overhang: silex incumbebat ad amnem, V.: ad vos, O.: laurus Incumbens arae, V.—In war, to press upon, throw oneself: in hostem, L.: unum in locum totam periculi molem incubuisse, L.—Fig., to press upon, settle on, burden, oppress, weigh upon: Incubuere (venti) mari, V.: tempestas silvis Incubuit, V.: febrium Terris incubuit cohors, H.—To make an effort, apply oneself, exert oneself, take pains with, pay attention to: Tum Teucri incumbunt, V.: nunc, nunc incumbere tempus, O.: huc incumbe, attend to this: et animo et opibus in id bellum, Cs.: omni studio ad bellum: acrius ad ulciscendas rei p. iniurias: ut inclinato (iudici) incumbat oratio, influence: fato urguenti, i. e. accelerate, V.: sarcire ruinas, V.: suis viribus incubuit, ut, etc., L.—To incline, choose, be inclined to, lean towards: eos, quocumque incubuerit, impellere, whithersoever he may try: eodem incumbunt municipia, are inclined: inclinatio incubuit ad virum bonum: in cupiditatem.
    * * *
    incumbere, incumbui, incumbitus V
    lean forward/over/on, press on; attack, apply force; fall on (one's sword)

    Latin-English dictionary > incumbō

  • 2 incumbo

    incumbo, cŭbŭi, cŭbĭtum, ĕre, v. n. [1. incubo], to lay one ' s self upon, to lean or recline upon a thing (cf. ingruo; class., partic. in the trop. sense).
    I.
    Lit., constr. with in, ad, super, or dat.; also with the simple acc.:

    olivae,

    Verg. E. 8, 16:

    in parietem,

    Dig. 39, 2, 28:

    densis ordinibus nunc alii in alios, nunc in scuta incumbentes sustinebant impetus Romanorum,

    Liv. 35, 5, 7:

    toro,

    Verg. A. 4, 650:

    materiae,

    Curt. 8, 10, 25:

    terrae,

    Tac. A. 2, 17:

    super praedam,

    to lie upon, Petr. 80:

    in eum,

    Curt. 6, 9: ad vos, Ov. M. 9, 385:

    cumulatis in aqua sarcinis insuper incumbebant,

    Liv. 22, 2, 8:

    validis incumbere remis,

    Verg. A. 5, 15; 10, 294; Curt. 9, 9, 4.—Of the heavens:

    cava in se convexitas vergit, et cardini suo, hoc est terrae, undique incumbit,

    Plin. 2, 64, 64, § 160:

    mare,

    to cast itself into the sea, id. 5, 32, 40, § 141: fessi arma sua, Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 229:

    tecto incubuit bubo,

    perched on, Ov. M. 6, 432:

    gladium faciam culcitam, camque incumbam,

    Plaut. Cas. 2, 4, 29.—
    B.
    Transf., to lean or incline towards, to overhang; to rush towards:

    silex prona jugo laevum incumbebat ad amnem,

    Verg. A. 8, 236:

    laurus incumbens arae,

    id. ib. 2, 514: in gladium, to fall on one ' s sword, Cic. Inv. 2, 51, 154:

    gladio,

    Auct. Her. 1, 11, 18:

    ferro,

    Phaedr. 3, 10, 33:

    in hostem,

    to press upon the enemy, Liv. 30, 34, 2; cf.:

    duo duces circumstare urbem... et unum in locum totam periculi molem, omne onus incubuisse,

    id. 27, 40, 6.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press upon, burden, oppress, weigh upon:

    incubuere (venti) mari,

    Verg. A. 1, 84:

    tempestas a vertice silvis incubuit,

    id. G. 2, 311:

    gravis incumbens scopulis aestas,

    id. ib. 2, 377:

    febrium terris incubuit cohors,

    Hor. C. 1, 3, 30:

    (aestus) incubuit populo,

    Lucr. 6, 142. — Absol.:

    saevior armis Luxuria incubuit,

    Just. 6, 292.—
    B.
    To bend one ' s attention to, to apply or devote one ' s self to, to exert one ' s self, or take pains with, pay attention to; constr. with in, ad, or dat.:

    rogandis legibus,

    Flor. 3, 16:

    ceris et stilo,

    Plin. Ep. 7, 27, 9:

    labori,

    Sil. 4, 820:

    toto pectore novae cogitationi,

    Tac. Or. 3:

    et animo et opibus in bellum,

    Caes. B. G. 7, 76:

    ut jam inclinato (judici) reliqua incumbat oratio,

    press upon, exert influence on, Cic. de Or. 2, 79, 324; cf.:

    invidia mihi incumbit,

    Tac. A. 14, 54:

    in aliquod studium,

    Cic. de Or. 1, 8, 34:

    in causam,

    id. Phil. 4, 5, 12:

    acrius graviusque ad ulciscendas rei publicae injurias,

    id. ib. 6, 1, 2:

    tota mente in aliquam curam et cogitationem,

    id. Fam. 10, 3, 3:

    toto pectore ad laudem,

    id. ib. 10, 12, 2:

    omni cogitatione curaque in rem publicam,

    id. ib. 1, 2:

    fato urguenti incumbere,

    to press on, hasten, Verg. A. 2, 653.—With inf.:

    sarcire ruinas,

    Verg. G. 4, 249:

    delatorem pervertere,

    Tac. H. 2, 10.—With ut and subj.:

    Appius Claudius... cum suis tum totius nobilitatis viribus incubuit, ut, etc.,

    Liv. 10, 15, 8.— Absol.:

    nunc, nunc incumbere tempus,

    Ov. M. 10, 657.—
    C.
    To incline, choose, be inclined to, lean towards:

    hoc servi esse officium reor,... non quo incumbat eum (i. e. erum) inpellere,

    Plaut. Aul. 4, 1, 8:

    ut eos, qui audiunt, quocumque incubuerit, possit impellere,

    whithersoever he may incline, choose, Cic. de Or. 3, 14, 55:

    eodem incumbunt municipia,

    are inclined the same way, id. Phil. 6, 7, 18:

    ad voluntatem perferendae legis,

    id. Att. 1, 19, 4:

    voluntatum inclinatio ad virum bonum,

    to lean towards, turn to, id. Mur. 26, 53: in causam, Cael. ad Cic. Fam. 8, 11, 3:

    in cupiditatem,

    Cic. Att. 5, 13, 3:

    in illo,

    id. Q. Fr. 3, 8, 6.—
    D.
    To be incumbent upon one as a duty (post-class.):

    accusandi necessitas domino,

    Dig. 48, 2, 5:

    ei probatio,

    ib. 22, 3, 2:

    judici omnium rerum officium,

    ib. 21, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > incumbo

  • 3 incumbo

    I.
    (-ere) to apply oneself, concentrate / favor, further, promote
    II.
    (-ere) to lie or lean upon, lean over, overhang

    Latin-English dictionary of medieval > incumbo

  • 4 super incumbō

        super incumbō cubuī, —, ere,    to lie down on, cast oneself upon, O.

    Latin-English dictionary > super incumbō

  • 5 incumba

    incumba, ae, f. [incumbo], archit. t. t., the impost or chaptrel of a pillar that bears the weight of an arch, Vitr. 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > incumba

  • 6 ingruo

    ingrŭo, ŭi, 3, v. n. [in-ruo, with an epenth. g from gruo, kindr. with krouô], to rush or break into, to fall violently upon, assail, attack (syn. incumbo; differing from immineo and impendo, in that it denotes the actual doing of that which they merely threaten; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.: hostes crebri cadunt;

    nostri contra ingruunt,

    Plaut. Am. 1, 1, 81:

    ingruit Aeneas Italis,

    Verg. A. 12, 628; cf.:

    ingruere hostes,

    id. ib. 11, 899:

    simul ingruunt saxa jaciunt,

    Tac. A. 1, 27:

    ingruentes accusatores,

    id. ib. 6, 38:

    ingruente in Italiam Hannibale,

    id. H. 3, 34.—
    II.
    Transf., of things:

    ferreus ingruit imber,

    Verg. A. 12, 284:

    umbra vitibus,

    id. G. 2, 410:

    nox,

    Tac. A. 4, 50:

    tela,

    id. ib. 1, 65:

    ingruere morbi in remiges coeperunt,

    Liv. 37, 23, 2:

    si bellum ingrueret,

    Verg. A. 8, 535; Tac. A. 1, 48:

    si nullus ingruat metus,

    Plin. 9, 30, 50, § 95:

    si quid subitum ingruat,

    Tac. A. 4, 2:

    damnatio,

    id. ib. 4, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > ingruo

  • 7 superincumbo

    sŭpĕr-incumbo, cŭbŭi, 3, v. n., to lay or cast one ' s self upon, Ov. H. 11, 57; 11, 117.

    Lewis & Short latin dictionary > superincumbo

См. также в других словарях:

  • New York Innovative Theatre Awards — The New York Innovative Theatre Awards (IT Awards) were founded in 2004. These annual awards honor excellence in Off Off Broadway Theatre and help nurture and promote the Off Off Broadway community. Contents 1 Mission statement 2 IT Foundation… …   Wikipedia

  • Импост — (итал. imposto, лат. incumbo, нем. Kämpfer) архитектурный термин, означающий: 1) выступающие вперед и обделанные в виде карниза камни вверху пилястры или края стены, на которые опираются пяты арки; 2) неподвижную часть, помещающуюся над дверью… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Инкумбация — (от лат. incumbo лежу), “наложение” верхнего яруса при сменах фитоценозов (например, и. яруса осины на лесной луг с образованием травянистого осинника). Термин предложил В. Б. Сочава (1930). Экологический энциклопедический словарь. Кишинев:… …   Экологический словарь

  • ԱՆՊԱՐԱՊԵՄ — (եցի.) NBH 1 0229 Chronological Sequence: 8c, 11c չ. ԱՆՊԱՐԱՊԵՄ ԱՆՊԱՐԱՊԻՄ. κατασχολέω occupor, incumbo եւ otio male utor Չմնալ պարապորդ կամ դատարկ ʼի գործոյ. զբաղիլ. դեգերիլ. *Ի չափոյ (սիրոյ), որպէս պատշաճ է, մի՛ անպարապեցից. Նիւս. երգ.: *Ուսեալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆՊԱՐԱՊԻՄ — (եցայ) NBH 1 0229 Chronological Sequence: 8c, 11c ձ. ԱՆՊԱՐԱՊԵՄ ԱՆՊԱՐԱՊԻՄ. κατασχολέω occupor, incumbo եւ otio male utor Չմնալ պարապորդ կամ դատարկ ʼի գործոյ. զբաղիլ. դեգերիլ. *Ի չափոյ (սիրոյ), որպէս պատշաճ է, մի՛ անպարապեցից. Նիւս. երգ.: *Ուսեալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԴԵԳԵՐԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0607 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 12c ն. διατρίβω, ἑνδιατρίβω moror, commoror, incumbo, studeo Թարթափիլ. կալ մնալ ուրեք, եւ պարապիլ կամ կրթիլ յիրս ինչ. պատաղիլ. յամել առ ժամանակ մի. եւ Տատանիլ. բանի մը հետ ըլլալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԱՄԱՌԵՄ — (եցի.) NBH 2 0318 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c, 12c չ. ՅԱՄԱՌԵՄ ՅԱՄԱՌԻՄ. θρασύνομαι temerarius sum ἑπιμένω , ἑπιτίθημαι, ἑγκείμαι persevero; incumbo, insto եւն. Յամառ գտանիլ. յամել՝ յարիլ՝ խստանալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԱՐԱՊԵՄ — (եցի.) NBH 2 0628 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c, 14c ն. Տ. ՊԱՐԱՊԵՑՈՒՑԱՆԵԼ. *Սիրեաց զիս որպէս զորդի իւր եւ պարապեաց ամենայն խորհրդոց իւրոց մինչեւ նախանձել ընդ իս աշակերտակցացն իմոց. Շիր. յղ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • incumbens —   L. incumbo, lie upon. Lateral inflorescence branches appressed to central axis …   Etymological dictionary of grasses

  • incumbente — adj. 2 g. 1. Que incumbe ou dá incumbência. 2. Que compete a. 3. Inclinado para baixo ou debruçado. 4.  [Botânica] Inclinado para a terra.   ‣ Etimologia: latim incumbens, entis, particío presente de incumbo, ere, deitar se sobre, estender se… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • incumbir — v. tr. e pron. 1. Atribuir ou atribuir se como encargo ou obrigação. = ENCARREGAR, ENCOMENDAR • v. tr. 2. Ser competência ou atribuição de (ex.: essa questão incumbe ao superior hierárquico). = CABER, COMPETIR, TOCAR   ‣ Etimologia: latim incumbo …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»