Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

increpito

  • 1 increpito

    incrĕpĭto, āre, āvi, ātum [increpo] - tr. et intr. - - intr. - [st1]1 [-] crier après qqn.    - increpitare alicui, Prop. 2, 26, 15: crier après qqn. [st1]2 [-] exhorter, encourager.    - Virg. En. 1, 738. - tr. - [st1]3 [-] gronder, blâmer.    - Caes. BG. 2,15, 5 ; Liv. 1, 7, 2.    - avec gén. aliquem morae increpitare, Sil. 8, 263: réprimander qqn à cause de son retard. --- Sil. 9, 6. [st1]3 [-] frapper, battre.    - Stat. Th. 10, 132. [st1]3 [-] reprocher.    - aliquid alicui increpitare, V.-Max. 3, 3, 2: reprocher qqch à qqn.
    * * *
    incrĕpĭto, āre, āvi, ātum [increpo] - tr. et intr. - - intr. - [st1]1 [-] crier après qqn.    - increpitare alicui, Prop. 2, 26, 15: crier après qqn. [st1]2 [-] exhorter, encourager.    - Virg. En. 1, 738. - tr. - [st1]3 [-] gronder, blâmer.    - Caes. BG. 2,15, 5 ; Liv. 1, 7, 2.    - avec gén. aliquem morae increpitare, Sil. 8, 263: réprimander qqn à cause de son retard. --- Sil. 9, 6. [st1]3 [-] frapper, battre.    - Stat. Th. 10, 132. [st1]3 [-] reprocher.    - aliquid alicui increpitare, V.-Max. 3, 3, 2: reprocher qqch à qqn.
    * * *
        Increpito, increpitas, pen. corr. increpitare, Frequentatiuum. Virg. Se mocquer en injuriant aucun, et luy disant grosses parolles.
    \
        Increpitare atque incusare. Caes. Reprendre et accuser, Blasmer.
    \
        AEstatem increpitans seram. Virg. S'excusant sur l'esté qu'il estoit venu trop tard, Accusant ou blasmant l'esté, Se plaignant de l'esté.

    Dictionarium latinogallicum > increpito

  • 2 increpito

    increpito, āvī, ātum, āre (Intens. v. increpo), I) intr. auf jmd. zuschreien, a) ermunternd = zurufen, tum Bitiae dedit increpitans, Verg. Aen. 1, 738. – b) tadelnd = anfahren, schelten, ob invidiam tibi increpitarent, Prop. 2, 26, 15. – II) tr. zuschreien, A) jmd. mit Worten anfahren, hart anlassen, schelten, höhnen, 1) eig., absol. od. alqm, Verg. u.a.: verbis, Liv.: incr. vocibus, quod etc., Caes. b. G. 2, 30, 3: increpitare atque incusare reliquos Belgas, qui (daß sie) m. Konj., Caes. b. G. 2, 15, 5: caecum audentius hostem increpitans, ›procul‹, inquit, ›abi‹, Stat. Theb. 11, 669. – pertinaciam praetoris, Liv.: aestatem seram, Verg.: cum ab sociis increpitaretur, cur etc., Oros. 4, 1, 15 Z. – m. Genet., jmd. wegen etw. schelten, einer Sache hart beschuldigen, alqm morae, Sil. 8, 263: alqm segnitiae, Sil. 9, 6. – 2) poet. übtr., abstrafend schlagen, pectora languentia dextrā, Stat. Theb. 10, 132. – B) jmdm. etw. vorwerfen, alci rugas, Prop.: alci ignaviam, Val. Max.

    lateinisch-deutsches > increpito

  • 3 increpito

    increpito, āvī, ātum, āre (Intens. v. increpo), I) intr. auf jmd. zuschreien, a) ermunternd = zurufen, tum Bitiae dedit increpitans, Verg. Aen. 1, 738. – b) tadelnd = anfahren, schelten, ob invidiam tibi increpitarent, Prop. 2, 26, 15. – II) tr. zuschreien, A) jmd. mit Worten anfahren, hart anlassen, schelten, höhnen, 1) eig., absol. od. alqm, Verg. u.a.: verbis, Liv.: incr. vocibus, quod etc., Caes. b. G. 2, 30, 3: increpitare atque incusare reliquos Belgas, qui (daß sie) m. Konj., Caes. b. G. 2, 15, 5: caecum audentius hostem increpitans, ›procul‹, inquit, ›abi‹, Stat. Theb. 11, 669. – pertinaciam praetoris, Liv.: aestatem seram, Verg.: cum ab sociis increpitaretur, cur etc., Oros. 4, 1, 15 Z. – m. Genet., jmd. wegen etw. schelten, einer Sache hart beschuldigen, alqm morae, Sil. 8, 263: alqm segnitiae, Sil. 9, 6. – 2) poet. übtr., abstrafend schlagen, pectora languentia dextrā, Stat. Theb. 10, 132. – B) jmdm. etw. vorwerfen, alci rugas, Prop.: alci ignaviam, Val. Max.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > increpito

  • 4 increpitō

        increpitō —, —, āre, freq.    [increpo], to keep chiding, urge, scold, nag, harass with words: quid increpitas? V.: vocibus, Cs.: verbis, L.: Belgas, Cs.: aestatem seram, mock at, V.—To urge, encourage: tum Bitiae dedit increpitans, V.
    * * *
    increpitare, increpitavi, increpitatus V
    chide, utter (noisy) reproaches at

    Latin-English dictionary > increpitō

  • 5 increpito

    incrĕpĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. [id.].
    I.
    To call or cry out to one (class.).
    A.
    Encouragingly, to call upon, challenge (only in Verg.):

    tum Bitiae dedit increpitans,

    Verg. A. 1, 738.—
    B.
    Reprovingly, to chide, blame, rebuke:

    increpitare atque incusare Belgas,

    Caes. B. G. 2, 15, 5:

    irridere ex muro atque increpitare vocibus,

    id. ib. 2, 30, 3:

    verbis quoque increpitans,

    Liv. 1, 7, 2:

    hostis amare, quid increpitas, mortemque minaris?

    Verg. A. 10, 900:

    aestatem seram,

    id. G. 4, 138:

    ob invidiam tibi increpitarent,

    Prop. 2, 26, 15:

    aliquem segnitiae,

    to accuse, Sil. 9, 6; cf.:

    ignaviam alicui,

    to cast up to one, reproach one with, Val. Max. 3, 3, 2 fin.
    II.
    Transf., to beat, strike (very rare):

    languentia pectora dextrā,

    Stat. Th. 10, 132.

    Lewis & Short latin dictionary > increpito

  • 6 increpito

    āvī, ātum, āre [intens. к increpo ]
    1) взывать, кричать, ободрять криком (i. alicui V)
    2) бранить (alicui ob aliquid Prp или aliquem V etc.); попрекать, упрекать ( alicui ignaviam VM); обвинять ( aliquem alicujus rei Sil)

    Латинско-русский словарь > increpito

  • 7 increpito

    (-are) to call out to, to rebuke

    Latin-English dictionary of medieval > increpito

  • 8 subincrepito

    sub-increpito, āre, ein wenig krachen, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 259.

    lateinisch-deutsches > subincrepito

  • 9 subincrepito

    sub-increpito, āre, ein wenig krachen, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 259.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > subincrepito

См. также в других словарях:

  • COSMUS I — I. COSMUS I. Patriarcha Constantlnopolitan. Hierosolymis orinndus, successit Xiphilino, A. C. 1080. usque ad A. C. 1086. II. COSMUS I. fil. Iohannis II. nepos Iohannis I. abnepos Petri Francisci, cui Laurentius, prioris Cosmi frater, genitor… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CYPRIANUS — I. CYPRIANUS Carthaginensis, post Donatum, vel secundum alios, Agrippinum, A. C. 250. Illustri locô natus, ante sui conversionem Rhetoricam docuit, a Caelio amico ad fidem perductus. Sub Decio, gregts admirabili zelô defensor, etiam postquam se… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MEDIOLANUM — I. MEDIOLANUM Angliae oppid. Ptol. vulgo Lancaster. Vide Guil. Burtonum in Anton. Itin. quatenus Britanniam spectat. p. 132. II. MEDIOLANUM Aulericorum Eburaicorum urbs. Ptol. eadem Ebroicis. Vide Eburovices. III. MEDIOLANUM alter. Germaniae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PAULUS IV — I. PAULUS IV. Neapolitanus, prius Ioh. Petrus Caraffa, successit Marcello II. A. C. 1555. aetat. 80. Latine, Graece et Hebraice doctus, Theatinorum auctor, Severus in delinquentes, privilegiis Populo Romano concessis statuam ex marmore meruit.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»